ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ 7ης ΜΑΡΤΙΟΥ 2024

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ 7ης ΜΑΡΤΙΟΥ 2024, ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΡΟΔΟΥ, ΑΠΌ ΤΟΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ κ. ΣΠΥΡΟ ΚΑΤΣΟΥΡΗ

 

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
 

Ω, τι γλυκειά για τον λαό μας τούτη μέρα!

Στη μνήμη καθενός μας θάναι πάντα ιερή

Κι αθάνατο θα μένει σαν την φλόγα στο κερί

της Λευτεριάς γλυκό τραγούδι στον αγέρα.

 

Κι αν Πέρσες, Άραβες, Ρωμαίοι, Σταυροφόροι,

Τούρκοι αιμοβόροι, πειρατές, άγρια θεριά

της Ρόδου επάτησαν την γή με ξυπασιά

Ελλήνων μείναμε πιστοί σημαιοφόροι.

 

Οι αλυσίδες της Σκλαβιάς σ' αυτά τα μέρη

δεν σφίγγουν βρόγχο στο λαιμό μας την θηλειά!

Σπάζουν σαν νάναι άχρηστα ξερά κλαδιά 

όταν το πλήρωμα του χρόνου θα το φέρει.

 

Κι ήρθαν στα Δώδεκα νησιά μαντατοφόροι 

Εγγλέζοι, Γάλλοι, Ρώσσοι κι άλλοι Φίλοι νικητές

Διώξαν τους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές

της Δόξας και της Λευτεριάς Τροπαιοφόροι.

 

Αψίδες του θριάμβου χρόνια υψωμένες,

Την Λευτεριά στα πέρατα της Γης να διαλαλούν

Χαρούμενες γιορτές, γέλια-χαρές αντιλαλούν 

με της ψυχής-καρδιάς το αίμα ποτισμένες. 

 

(25-2-1997)

 

Σεβασμιώτατε, κ. Υπουργέ (;), κκ Βουλευτές, κύριοι Εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α και Β βαθμού, κύριοι Εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, κύριοι Εκπαιδευτικοί όλων των Βαθμίδων, αγαπητά μας παιδιά, κυρίες και κύριοι

 

Αισθάνομαι διπλά ευτυχής σήμερον όχι μόνον διότι έχω την Τιμήν να εκφωνήσω τον Πανηγυρικόν της ημέρας (1η φορά στη ζωή μου), αλλά και διότι είμαι γνήσιος γηγενής Ρόδιος, νησιώτης, Δωδ/σιος, Έλλην! Μέλος μιάς ευλογημένης κοινωνίας πολιτών, των καλυτέρων ίσως του Ελλαδικού χώρου. Μειλίχειος λαός, πολιτισμένος, εργατικός, φιλόξενος και φιλοπρόοδος. Μα πάνω απ' όλα Πατριώτης! Και τον πατριωτισμό του και τον αντιστασιακό του αγώνα προς τους ξένους κατακτητές τον ανέδειξε με την διατήρηση του πολύπτυχου: Όμαιμον, ομόδοξον, ομόγλωσσον, ομόθρησκον, ομότροπον και ομοιογενές του Ελληνικού στοιχείου. Και μόνον η διατήρησις αυτών εις χιλιετίας κατακτήσεων είναι η καλυτέρα απάντησις εις ανιστορήτους σκωπτισμούς, για το ποία ήτο η Αντίστασις των Δωδεκανησίων στον Αγώνα της Εθνικής Παλιγγενεσίας!? Κι όμως δεν ήσαν μόνον αυτά. Ο χρόνος δεν επαρκεί για ν' ανατρέξουμε στο απώτερο παρελθόν, διό και περιοριζόμεθα εις την Ιταλοκρατίαν και τον Β' Παγκ. Πόλεμο.

 

1) Κατά την διάρκεια της Ιταλοκρατίας, δάσκαλοι, καθηγητές και ιερείς εδιώχθησαν, εξωρίσθησαν, φυλακίσθησαν αυτοί και οι οικογένειές των διότι εδίδασκαν την Ελληνικήν Γλώσσα και την Ορθόδοξη θρησκεία στα Κρυφά Σχολειά. Ναι, στα κρυφά σχολειά. Μου το έλεγαν οι γονείς μου και το μαρτυρούν στα έργα τους οι αείμνηστοι καθηγητές: Φώτης Βαρέλης, Μαρία Πετρούτσου (Δ/ντρια της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ρόδου), Εμμαν.Μπακίρης (Λυκειάρχης), Χριστόδ. Παπαχριστοδούλου, Εμμ. Παπαιωάννου, Γ.Μαρτίνης, Χαρίτος, Γ.Βρούχος, Σεραφείμ Αθανασίου, Σάβ.Φύλλης, Χρήστος Ρουσσάκης κ.ά. 

 

2) Οι καταδίκες εις θάνατον Δωδ/σίων φοιτητών που σπούδαζαν σε Πανεπιστήμια των Αθηνών και έγραφαν πύρινα άρθρα κατά των Ιταλών κατακτητών σε Αθηναικές εφημερίδες και τόνιζαν την Ελληνικότητα των Δωδ/σίων με επιστολές ακόμα και προς τον Πρόεδρο των Η.Π.Α.

 

3) Οι φυλακίσεις σε φυλακές της Ιταλίας και οι εξορίες και μαστιγώσεις γονέων ακόμα κι αν εύρισκαν σε σχολικές τσάντες Ελληνικά βιβλία.

 

4) Το ρετσινόλαδο του κατακτητή στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης των Δωδ/σίων στην Τάφρο την 28η Οκτωβρίου 1940, δεν καταφέρνει να κάμψει το Ελληνικό φρόνημα των Δωδ/σίων.

 

5) Στον πόλεμο του ΟΧΙ το 1940 ο υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος κι ο λοχαγός Διογένης Φανουράκης από την Χάλκη είναι οι πρώτοι νεκροί του πολέμου στα χιονοσμένα βουνά της Πίνδου και της Αλβανίας.(παρενθετικά, πρέπει να πούμε εδώ ότι ο Ντούτσε, πονηρά σκεπτόμενος, έστειλε στρατιώτες από την Νάπολη και Σικελία, απόγονους Ελλήνων της Magnia Grecca, να πολεμήσουν τους μακρυνούς αδελφούς τους).

 

6) Ο παπά Λουκάς και η Ανθούλα Ζερβού από το Παραδείσι , το ματωμένο Πάσχα του 1919, βρίσκουν τραγικό θάνατο από τις ξιφολόγχες των Ιταλών Καραμπινιέρων, αλλά γίνονται γόνιμη σπορά για το δένδρο της Ελευθερίας. 

 

7) Την σκυτάλη παίρνουν ο Νικόλαος Σάββας από το Καστελλόριζο, ο Γιώργος Κυρμιχάλης από την Σορωνή κι ο Μιχάλης Βρούχος από την Ρόδο, που σαμποτάρουν τις βάσεις των κατακτητών στα αεροδρόμια Μαριτσών και Καλάθου, αλλά βρίσκουν τραγικό θάνατο με φυλακίσεις και εκτελέσεις. 

 

8) Ο Καζώνης, ο Μάγγος από την Κάλυμνο, ο Χρύσανθος Μαρουλάκης από τα Καλαβάρδα, ο Καπίρης από την Κώ, ο Χρήστος Ρουσσάκης και Γεώργιος Κατσούρης από την Κρεμαστή και Σάββας Φύλλης από τα Μαριτσά, που φυγάδευσαν Έλληνες και Εγγλέζους πράκτορες με βάρκα που αγόρασαν με το υστέρημά τους και με χρήματα του γιατρού Κωστή Μιχαλάκη.

 

9) Ο αγώνας του αειμνήστου Μητροπολίτου Ρόδου Αποστόλου Παπαιωάννου και οι διπλωματικοί ελιγμοί του ανάμεσα σε Ιταλούς και άλλες εθνότητες.

 

10) Η επί μισόν αιώνα ανύψωσις της Ελληνικής Σημαίας στο νησάκι της Ρώ, από την αείμνηστη κυρά αυτού, Δέσποινα Αχλαδιώτη, που δυστυχώς στις μέρες μας μία αισχρά ηθοποιός την εχλεύασε σε θεατρικό της έργο, πληρωμένο μάλιστα από το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης!!

 

Και φθάνουμε στις μέρες μας: 

 

Έξω από τον Γαλάζιο ουρανό της Καρπάθου, στις 24 Μαίου 2006, ο Σμηναγός Κων/νος Ηλιάκης βρίσκει τραγικό θάνατο στην αερομαχία του με Τούρκο πιλότο που θρασύτατα, ως συμβαίνει εδώ και 30 περίπου χρόνια , μπαίνουν και αλωνίζουν σε Ελληνική θάλασσα και αέρα.

 

Δεύτερο ανάλογο τραγικό γεγονός έχουμε στα ΙΜΙΑ , όπου οι κυβερνήτες ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού μας: Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, Υποπλ. Παναγιώτης Βλαχάκος και Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός βρίσκουν τραγικό θάνατο από Τουρκικά πυρά την νύχτα της 31ης Ιανουαρίου 1996, ενώ ίπταντο των Ιμίων για έλεγχο των νησίδων και εντοπισμό των Τούρκων κομμάντος... Δυστυχώς η δυναμική και περήφανη εθνική απάντησις των Ενόπλων μας Δυνάμεων ανεστάλη από την τουρκοδεή νεοσύστατη Κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, που ζήτησε την μεσολάβηση των ΗΠΑ (με Πρόεδρο τον Bill Clenton και Υπ.Εξ. Rob. Holbourg), τους οποίους κι ευχαρίστησε από του βήματος της Βουλής, ενώ αυτοί είπαν σε Τουρκία και Ελλάδα: No flags, no ships"! Στο γεγονός αναφέρομαι κι εγώ στο βιβλίο μου "Προσύμνιον Δωδεκανήσου"( σελ.146-152). Το δε σχετικό ποίημα που εγράφη την 31η Ιαν.1996 λέει τα εξής: 

 

ΙΜΙΑ

 

Δεν κλαίω για τα Ίμια, αιγών τα βραχονήσια,

Ούτε τους τρεις λεβέντες μας π' αδικοσκοτωθήκαν...

Μον' κλαίω για το Άψυχον πολιτικών της χώρας, 

π' ανέκρουσαν Στρατού πυγμή, για λύτρωση λαού μας.

 

Γι αυτούς που υποστείλανε το Σύμβολο της Δόξας!

Και σαν ποντίκια τρόμαξαν στις απειλές των Τούρκων.

Στην πρόκληση την ιταμή, δεν πρόταξαν τα στήθεια!

Δεν είπαν το " Μολών λαβέ" στον Άσιάτη λύκο.

 

Γι αυτούς που επροσκύνησαν "φίλους" Αμερικάνους 

να εμποδίσουν πόλεμο Ελλάδος και Τουρκίας.

Κλαίω για τους προγόνους μας λαμπρού Εικοσιένα

που χύσανε το αίμα τους για νάρθ' η Λευτεριά μας.

 

Τώρα οι νεοέλληνες δεν έχουνε το θάρρος

να προστατεύσουν σπιθαμές εδάφους και θαλάσσης.

Θράκη και Δωδεκάνησα ορέγετ' ο εχθρός μας

γιατί δεν πήρε μάθημα π' αυτό που του αξίζει.

 

Κι οι Ευρωπαίοι φίλοι μας, των εχιδνών οι γέννες

σαν τους Πιλάτους νίβονται και μας γυρνούν τις πλάτες. 

Κλαίω για τους ερχόμενους, τα νέα μας βλαστάρια 

που δεν θα βρούνε από μας τον κλήρο ημιθέων.

 

Διότι, κυρίες και κύριοι, αν στα Ίμια οι Τούρκοι έπαιρναν το μάθημα που τους έπρεπε, τώρα δεν θα είχαμε "γκριζαρίσματα" Ελληνικών νησιών, ούτε παραβιάσεις εναερίων και θαλασσίων χώρων, ούτε αμφισβητήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, ούτε απειλές για Casus Belli, ούτε Mavi Vatan (Γαλάζια Πατρίδα), ούτε επιχειρούμενο μοίρασμα Αιγαίου, ούτε παράνομη ΤουρκοΛυβική ΑΟΖ , ούτε ότι το Καστελλόριζό μας βρίσκεται στη Μεσόγειο και δεν έχει δική του ΑΟΖ (και δυστυχώς δεν εισακούονται από την Ελληνική κυβέρνηση οι εισηγήσεις των ειδημόνων γεωπολιτικών-στρατηγικών καθηγητών κκ. Νικ.Λυγερού και Ιωάν.Μάζη), ούτε θα είχαμε το cazan cazan που θέλουν οι γείτονες, ούτε η αναφορά της Κύπρου με συντεταγμένες, ούτε μετατροπές προαιώνιων Χριστιανικών ναών σε Τζαμιά, (με αποκορύφωμα την βεβήλωση της Αγ. Σοφίας), ούτε Τουρκική Μειονότητα στη Θράκη, ούτε ισλαμικό τόξο σε Σκόπια και Αλβανία! Θα έμπαιναν στο καβούκι τους για άλλον ένα αιώνα. 

 

Και δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό το Τουρκοδεές συναίσθημα ιδίως από το συμβουλευτικό σώμα που λέγεται ΕΛΙΑΜΕΠ. Πολεμικήν υπεροχήν έχουμε, ιδίως σε αέρα και θάλασσα. Και εμπειρότερους αξιωματικούς και των 3 Όπλων έχουμε. Και τεράστιες εξοπλιστικές δαπάνες κάνουμε από το υστέρημα του Ελληνικού λαού! Γιατί φόβος? Φοβήθησαν οι 300 του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες τις 300.000 των Περσών? Φοβήθησαν οι Αθηναίοι και λοιποί σύμμαχοι την Ναυμαχία στη Σαλαμίνα? Φοβήθησαν οι ήρωες του '21 τα στίφη των Οθωμανών? Φοβήθησαν οι φαντάροι μας τις σιδηρόφρακτες Στρατιές του Μουσολίνι και Χίτλερ το 1940? Εμείς γιατί ? 

 

Επανέρχομαι όμως στο Ιστορικό της Εθνικής μας Επετείου. Ξεκινώ από την Ελληνο-Ιταλική Συνθήκη των Σεβρών στις 10 Αυγ. 1920 (Βενιζέλλου-Τιτόνι), με την οποία τα Δωδ/σα παραχωρούντο στην Ελλάδα, πλην της Ρόδου και Καστελλορίζου, που θα είχαν αυτόνομο καθεστώς. Γίνεται όμως η Μικρασιατική καταστροφή και με την νέα Συνθήκη της Λωζάνης (24 Ιουλ.1923) τα Δωδ/σα παραμένουν σε Ιταλική κυριαρχία. 

 

Το 1936 έρχεται στα Δωδ/σα ως νέος Διοικητής ο περιβόητος De Vecchi (κάδρο του οποίου έχω στο μουσείο μου, με τον θρόνο του, που αυτός ευρίσκεται σε αίθουσα της Περιφ. Νοτίου Αιγαίου). Αυτός ο τετράρχης του Ιταλικού φασισμού ξεκινά βίαιον εκφασισμόν και αφελληνισμόν των νησιών μας. Κατήργησε τα Ελληνικά Σχολεία και απέλυσε όλους τους Έλληνες δασκάλους. Επέβαλε την Ιταλικήν ως την μόνην γλώσσα σ' όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης. Για συνέχιση σπουδών οι νέοι, μόνον στα Ιταλικά Πανεπιστήμια. Με ρουφιάνους καταδότες και πράκτορες εξωρίζονται γιατροί, δικηγόροι, δήμαρχοι, προεστοί, ιερείς και δάσκαλοι. Κι εκεί που το 1912 είχαμε πληθυσμό 143.100, τώρα λόγω του φόβου πολλών Δωδ/σίων-Ελλήνων, που έφευγαν στην Ηπειρωτική Ελλάδα, παρέμειναν 100.180 γηγενείς.

 

Το 1943 στη Λέρο οι Ιταλοί δημιουργούν Ναυτική Βάση Υποβρυχίων αλλά και Νοσοκομείο, για την επικείμενην εκστρατεία τους στην Αφρική. Όμως ήρθε ο Β' Παγκ. Πόλεμος και ο Άξονας Ιταλίας-Γερμανίας ηττάται. Και στις 8 Μαίου του 1945 οι Γερμανοί παραδίδουν στη Σύμη τα Δωδ/σα στα Συμμαχικά Στρατεύματα. Από το 1945 ως την 31ην Μαρτίου 1947 έχουμε Αγγλική Στρατιωτική Κατοχή. Και δεν ξέρουμε ποιό θα ήτο το μέλλον μας ή αν θα είχαμε την τύχη της ταλαίπωρης Κύπρου μας, αν δεν "πατούσε πόδι" η Ρωσσία με Υπ. Εξωτ. τον Μολώτωφ , να φύγουν οι Εγγλέζοι. Δεν το λέω εγώ. Ούτε άλλοι ιστορικοί το αναφέρουν. Το διάβασα στο μεγάλο βιβλίο του Σεραφείμ Αθανασίου (όστις είναι εν ζωή και διάγει το 101 έτος της ηλικίας του, πλήρης πνευματικής διαύγειας), με τίτλο ΘΥΜΗΣΕΣ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ (σελ.19-32 και 196-199). 

 

Ο αιωνόβιος φίλος (που βιβλιοκριτική μου για το έργο του δημοσίευσεν η ΡΟΔΙΑΚΗ την 30η-12-2023) περιγράφει λεπτομερώς την έλευση του, ως πρώτος Έλλην Χωροφύλαξ με το αρματαγωγό ΧΙΟΣ, που κατέπλευσε στα Δωδ/σα με πρώτο λιμάνι της Λέρου (27-3-1947), δεύτερο της Καλύμνου όπου τους υποδέχθησαν ομοβροντίες δυναμιτών (τα λεγόμενα φουρνέλλα) και με ομιλία καθηγητού στο Νεκροταφείο, όπου καλούσε τους νεκρούς να σηκωθούν να δουν πως ήρθε η Λευτεριά μας! Τρίτο λιμάνι το νησί του Ιπποκράτη, την Κώ, με παρέλαση και χορούς, τέταρτο την Σύμη (με κωδωνοκρουσίες και φουρνέλλα) και 5ο την Ρόδο.

 

Εδώ περιγράφει λεπτομερέστατα , από ώρα σε ώρα όλα τα γεγονότα με αποκορύφωμα την τελετή παράδοσης των Δωδ/σων την 31ην Μαρτίου 1947 στην πλατεία Δημαρχείου, από τους Άγγλους στον Αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη, με υποστολή της Αγγλικής και έπαρση της Ελληνικής Σημαίας, (που μπλέχθησαν στον ιστό) και την γονυκλησία στις 12 το μεσημέρι από τον Δήμαρχο Γαβριήλ Χαρίτο κι όλον τον λαό (που ήρθε και από τα μακρυνά χωριά και ανέβηκε ακόμα και στις στέγες των γύρω κτιρίων). Και μαζί 12 ωραία κορίτσια ντυμένα κάθε μιά με την παραδοσιακή φορεσιά του νησιού τους, γραμμένο σε κορδέλλα που είχαν στο στήθος τους. 

 

Ο Δήμαρχος συγκινημένος παρέδωσε το κλειδί των πόλεων λέγοντας: "Το προαιώνιον όνειρο των Δωδ/σίων πραγματοποιείται σήμερα και ολοκληρούται το εθνικόν τους έργο. Με την συντελουμένην σήμερον Ενσωμάτωσιν της πολυπαθούς Δωδ/σου με την Μητέρα Ελλάδα , τερματίζεται μία οδυνηρά περίοδος Ελληνικής Ιστορίας και αρχίζει μία περίοδος νέα και πλήρης ελπίδων. Οι Δωδ/σιοι έχουν πλέον πλήρη επίγνωσιν της αποστολής των και γνωρίζουν ότι δια της Ενώσεως θα συμβάλουν απ' ευθείας εις την ευημερίαν, την πρόοδον και την ακμήν της Ελλάδος. Η δε συμβολή των αυτή θα είναι πιό πολυτιμοτάτη δια την εθνικήν, πνευματικήν ανάπτυξιν και το μεγαλείον του έθνους μας". Και δεν είχεν άδικον ο αείμνηστος Δήμαρχος αφού και μόνον το νησί της Ρόδου ανεδείχθη η ναυαρχίς του Ελληνικού τουρισμού, εκ της οποίας ρέουν οι κρουνοί προς τα κρατικά Ταμεία. 

 

Η Βουλή των Ελλήνων με τον Ν. 518/9-1-1948 επεκύρωσε την Επανενσωμάτωσιν των Δωδ/σων με την Μητέρα Ελλάδα με συμβολικήν ημερομηνίαν έναρξης ισχύος την 28η Οκτωβρίου 1947. Και τέλος, η 7η Μαρτίου 1948 ωρίσθη ως η ημέρα του Πανηγυρικού Εορτασμού της Ενσωμάτωσης. Αυτήν την επέτειο την έζησα ως μαθητής με παρελάσεις, (κρατώντας περήφανα την Ελληνική σημαία), ως φοιτητής, ως πολίτης. Την ζώ και την αγαπώ περισσότερο από οποιανδήποτε άλλην εθνικήν επέτειο, διότι αφ' ενός μεν είναι η δική μας εθνική επέτειος κι αναγέννηση μετά 640 χρόνων δουλείας σε ξένους δυνάστες και αφ ετέρου διότι είμαστε το τελευταίο τμήμα του Ελληνικού κράτους που ενσωματώθηκε στον εθνικό κορμό. Το όνειρο της Μεγάλης Ιδέας (που περιλάμβανε Κύπρο και Β. Ήπειρο) σταμάτησε σε μας. Κι αυτό όχι γιατί μας εμπόδισαν ή μας απαγόρευσαν βίαια οι ξένοι, αλλά από δικά μας λάθη, πάθη, ατομικά συμφέροντα, ίντριγκες, μειοδοσίες, αλαζονείες πολιτικών εξουσιών, αυταρχισμούς και ΔΙΧΟΝΟΙΑ!

 

Αυτό το σαράκι της Διχόνοιας είναι το μεγαλύτερο "κουσούρι" της φυλής μας, που δυστυχώς διαιωνίζεται χιλιάδες χρόνια τώρα ως γονιδιακό στοιχείο του DNA μας! Λόγω αυτού χάσαμε την Μεγάλη Ελλάδα στην κάτω Ιταλία και Σικελία τον 5ο πΧ αιώνα. Χάσαμε την Κοσμοκρατορία του Μεγ. Αλεξάνδρου. Χάσαμε επί Ρωμαικής Αυτοκρατορίας. Χάσαμε Ελληνικό πολιτισμό επί Βυζαντίου. Χάσαμε τον προηγούμενο αιώνα, στον Α' Παγκ. Πόλεμο τις Ελληνικές κτήσεις της Κριμαίας, όπου σήμερον κατασπαράσσονται από Ρώσσους και Ουκρανούς. Χάσαμε την Μικρασία και Ανατ. Ρωμυλία, με την καταστροφή της Σμύρνης ως πάνω τ' Αιβαλί, με χιλιάδες νεκρούς και 1.500.000 πρόσφυγες. Χάσαμε τον Πόντο. Χάσαμε τον Ελληνισμό της Κων/λεως με το πογκρόμ του 1955. Και πρόσφατα την Β. Ήπειρο που είχε Αυτονομία με Συνθήκη του 1914 ενώ το 1974 χάσαμε την μισή Κύπρο με την Τουρκική εισβολή του Αττίλα. Φτάνει πιά!. "Νισάφι"! Δεν αντέχω ν ακούω και νέες απώλειες, ήττες και οιμωγές!

 

Γι αυτό εκνευρίζομαι αφάνταστα με τους Τουρκοδεείς του ΕΛΙΑΜΕΠ αλλά και Βουλευτές των "προοδευτικών Κομμάτων" που συνιστούν ήπιους τόνους για κατευνασμό των Τούρκων. Φθάνουν στο αδιανόητο σημείο να λένε: "ε, και τι έγινε αν χάσουμε κανένα βραχονήσι ή αν μοιράσουμε cazan -cazan το Αιγαίο"? Φαίνεται πως δεν έχουν σπουδάσει καλά την ψυχολογία των μογγόλων κατακτητών και σφετεριστών των περιουσιών των λαών που κατακτούν. Διότι, όπως στο δικό μας DNA είναι ριζωμένη η Διχόνοια, σ' αυτούς είναι ριζωμένη η Κατάκτηση!. Κι όταν κάνουν το πρώτο βήμα, ανοίγει η όρεξή τους και θέλουν κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα! Και δεν είναι συνετή πολιτική να υποχωρούμε στις αξιώσεις των για Αποστρατικοποίηση των νησιών μας. 

 

Και η μεταφορά αμυντικού πολεμικού υλικού από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου στην Ουκρανία και το κλείσιμο Στρατιωτικών μονάδων και Εκπαιδευτικών νεοσυλλέκτων, για μένα είναι Έγκλημα! Πού μας αφήνετε, κκ πολιτικοί, άοπλα προβατάκια στο στόμα του γκρίζου λύκου? Εδώ επαναλαμβάνω την τελευταία πρόταση του Υπομνήματος που υπέβαλε ο Σκεύος Ζερβός, εξ ονόματος της Δωδ/σου στην Διάσκεψη των Παρισίων για την Ειρήνη το 1919:

"...Δηλώνουμε μπροστά στο Θεό και τους ανθρώπους ότι προτιμούμε να αφανισθούμε μέχρι και τον τελευταίο από μας, παρά να ανεχθούμε να ανασαίνουμε εμείς, τα παιδιά μας και τ' αδέλφια μας, τον αέρα σε μιά Δωδ/σο, που δεν θα σκέπει η γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδος". 

 

Ούτε είναι συνετή πολιτική να δεχόμαστε χιλιάδες λαθρομετανάστες, φανατικούς ισλαμιστές και να τους εγκαθιστούμε σε δομές των νησιών του Ανατολ. Αιγαίου, που κάθε λογικός άνθρωπος, ακόμα και του δημοτικού σχολείου, διαβλέπει πώς θα λειτουργήσουν αυτοί σε περίπτωση σύγκρουσης με την γείτονα. Ούτε είναι συνετή πολιτική να νομιμοποιούμε 300 ή 500 χιλιάδες παράνομους, για να καλύψουν τάχα κενά εργατικά χέρια στην πρωτογενή παραγωγή. Συνετή πολιτική έιναι να φροντίσουμε, οι νησιώτες του Ανατ. Αιγαίου να έχουν ασφάλεια, υγεία, καλή συγκοινωνία, πλήρη Παιδεία και επιδοματική πολιτική τέτοια ώστε οι νέοι μας να μπορούν να κάνουν οικογένεια, να τεκνοποιούν και να ευρίσκουν εργασία, για να μην αναγκάζονται να ξενιτεύονται. Στα τελευταία χρόνια η μάστιγα του ξερριζωμού των νέων επιστημόνων ξεπέρασε τον αριθμό αυτών που μετανάστευσαν μετά τον Β.Π. Πόλεμο. Συνετή επίσης πολιτική είναι να ελαφρώσουμε τα δυσβάσταχτα φορολογικά βάρη των πολιτών, με εκμετάλλευση των δικών μας γεωφυσικών πόρων κι όχι εκχώρηση του ορυκτού μας πλούτου και των άλλων οικονομικών δεδομένων της χώρας σε ξένα τρωκτικά ως τάχα επενδυτών, ενώ βρίσκουμε ως εύκολη λύση την συνεχή αφαίμαξη των μισθωτών και συνταξιούχων μας. 

 

Ιδιαίτερη όμως προσοχή, επαναλαμβάνω, είναι να δώσουμε στο σαράκι της φυλής μας, την ΔΙΧΟΝΟΙΑ. Και δυστυχώς οι τελευταίες κυβερνήσεις, από την Μεταπολίτευση κι εδώ, έχουν βαλθεί να συναγωνίζονται στο ποιά θα θρέψει περισσότερο, θα φουντώσει και θα αναδείξει σε σημαία της το Διχαστικό κλίμα. Το είδαμε επί Σημίτη για τις ταυτότητες, την σύγκρουση με την Εκκλησία (Χριστόδουλος), για το Ευρώ, για το φιάσκο του Χρηματιστηρίου κλπ. Το είδαμε επί Τσίπρα με την επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών, με τα Capital Controls, με την περίφημη "κωλοτούμπα", την αθρόα εισβολή ατύπων μεταναστών, που δεν είχαν κανένα στοιχείο με τον Ελληνικό λαό για αφομοίωσή τους. Ούτε κοινή θρησκεία, ούτε γλώσσα, ούτε αίμα, ούτε αξίες, ούτε πολιτισμό, ούτε σεβασμό φιλοξενίας. Αντιθέτως έκρηξη της εγκληματικότητος μέσα στην ίδια μας την χώρα.

 

Το είδαμε όμως και επί Μητσοτάκη: με τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, περιορισμούς της ελευθερίας, διώξεις υγιειονομικών, άμεση εμπλοκή μας στον Ρωσσο-Ουκρανικό πόλεμο και αχρείαστη εχθρότητα με το Ρωσσικό έθνος, (την στιγμή που ο γείτονας σουλτάνος παίζει ΝΑΤΟ και Ρωσσία στα δάκτυλά του). Είδαμε να ανδρώνεται η Διχόνοια ακόμα και με τους πρόσφατους "Γάμους των ομοφυλοφίλων"-ΛΟΑΤΚΙ. Αυτό το σαράκι της Διχόνοιας όπως προείπα, είναι η καταστροφή της φυλής μας. Ας αγαπήσουμε επιτέλους αυτόν τον ευλογημένο τόπο που οι πρόγονοί μας έχυσαν ποταμούς αιμάτων, για να τον βρούμε εμείς οι νεώτεροι Ελεύθερο. Κι ας Τιμούμε την μνήμη των. Ας ξαναφέρουμε στα Σχολεία μας την Πατριδογνωσία, την ορθή διδαχή της Ιστορίας, της αρχαιοελληνικής μας γλώσσης, του πολιτισμού μας και όλων εκείνων των στοιχείων που συνέχουν και διακατέχουν έναν περήφανο για την καταγωγή του λαό. Δεν αρκούν μόνον οι νέες τεχνολογίες που χάζεψαν το μυαλό των νέων μας και άλωσαν με αόρατα δίκτυα όλον τον κόσμο. Χρειάζεται κι η Αγάπη για την Ιστορία, λαογραφία, πολιτισμό, παράδοση, γλώσσα μας, οικογένεια, καλλιτεχνία, παραδοσιακούς χορούς μας, συνοχή, σύμπνοια, ομόνοια! Μόνο μ' αυτά τα εχέγγυα μπορούμε να αισιοδοξούμε σ' ένα θολό αύριο, όπου τριγύρω μας είναι ποικιλλώνυμοι εχθροί, έτοιμοι να κατασπαράξουν ό,τι απέμεινεν από το σπάραγμα των Ευρωπαίων Εταίρων μας και ξένων "Επενδυτών". 

 

Μια δεύτερη ελπίδα μας είναι οι ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις Ξηράς, Θαλάσσης και Αέρος . Ασπίδες, ξιφολόγχες και ακόντια κατά των επιβούλων εχθρικών γειτόνων. Για να μπορούμε να βροντοφωνάζουμε στο διηνεκές μέλλον:

 

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ ! ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ! ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ! ΖΗΤΩ Η ΔΩΔ/ΣΟΣ! ΖΗΤΩ Η ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ ΡΟΔΟΣ ΜΑΣ!

 

ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ ΔΡΑΚΟΣ ΣΠΥΡΟΣ 

(Ανακρέων Δαυλής ο Ρόδιος)

Ρόδος 7 Μαρτίου 2024

 

Σ.Σ. Νομικός, Οικονομολόγος, Πολιτειολόγος, Δάσκαλος, αρθρογράφος, βραβευμένος λογοτέχνης-ποιητής, συγγραφέας, συντξ. Τμ/ρχης Προιστάμενος Τραπέζης τ. Ελλάδος, κτήτωρ και Δ/ντής του Πολιτισμικού Μελάθρου Ρόδου, κλπ.