Αστερίσκοι

Του Χρήστου Μπολώση

 

Ο όρος «Αστερίσκοι», είναι εφεύρημα της διπλωματίας και της πολιτικής για να μπερδεύουν τον κόσμο. Βγαίνει π.χ. μία ανακοίνωση που λέει: «Στον Δήμο θα προσληφθούν όσοι υποβάλλουν τα νόμιμα δικαιολογητικά και έχουν τα ανάλογα προσόντα» και στο τέλος της φράσεως, σου κολλά ένα αστερίσκο, που πολλές φορές μόλις που διακρίνεται. Πηγαίνεις λοιπόν κάτω κάτω στο κείμενο και διαβάζεις: «Θα προτιμηθούν τα παιδιά της νεολαίας του κόμματός μας». Βέβαια δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί, αλλά κατά ‘κεί το πάμε.
 

Οι σημερινοί «Αστερίσκοι», οι δικοί μας όμως, δεν έχουν… αστερίσκους.

 

Και ξεκινάμε.

 

★ Μανούλα

 

Προ ημερών, παρευρέθηκα σε κάποια εκκλησία γνωστού προαστίου. Όταν πλησίαζε η ώρα της Θείας Μεταλήψεως, προωθείται προσεγγίζοντας την Ωραία Πύλη, ένας παππούς, πολύ καλοστεκούμενος μ’ ένα κοριτσάκι στην αγκαλιά του, προφανώς εγγονούλα του. Ακριβώς πίσω τους στεκόταν μία νεαρή κυρία, προφανώς η ευτυχισμένη μανούλα (φυσικά δεν είναι αυτή της φωτογραφίας). Την ώρα που ο ψάλτης άρχισε το «Πάτερ ημών», η μανούλα σκύβει μπροστά και χαμογελώντας γλυκά, άρχισε να απαγγέλει προς το κοριτσάκι της την «Κυριακή Προσευχή», με την μικρούλα να απλώνει τα χεράκια της και να χαϊδεύει την μητέρα της. Αυτή η εικόνα, που είναι γεμάτη Ελλάδα, γεμάτη Ορθοδοξία και γεμάτη οικογένεια δεν μπορεί κανένας νόμος να την ξεριζώσει. Κανένας κιοτής πολιτικός, που τρέμοντας μη χάσει την καρέκλα, προδίδει πιστεύω (αν είχε…) και εμπιστοσύνη ψηφοφόρων του. Όσο και να χτυπιούνται οι τρελιάρες, η Ελληνική οικογένεια, δεν ξεριζώνεται και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς.

 

★ Αλήθεια= Λαϊκισμός

 

Διαβάζω στη στήλη «Περί πωλητικής» του Παναγιώτη του Λιάκου, στην εφημερίδα «δημοκρατία», ότι «… στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη στον ΑΝΤ1, ο διευθυντής της δημοκρατίας Δημήτρης Ριζούλης ερώτησε τον Άδωνη Γεωργιάδη πώς η κυβέρνηση βρίσκει λεφτά για να διπλασιάσει τον μισθό των εξωκοινοβουλευτικών υπουργών και δεν βρίσκει για τους γιατρούς, τους αγρότες και τις τάξεις που δοκιμάζονται. Τότε ο Γεωργιάδης, ανασήκωσε τη δεξιάν οφρύν και με ύφος μπλαζέ είπε ότι ‘’αυτό είναι ακραίος λαϊκισμός’’ συμπληρώνοντας πως το κράτος είναι εύκολο να βρει 100 χιλιάρικα για να αυξήσει τους μισθούς υπουργών αλλά όχι τα πολλά εκατομμύρια που απαιτούνται για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα επαγγελματικών κλάδων».

 

Δηλαδή τι μας λέει σε απλά Ελληνικά ο με ανασηκωμένην την δεξιάν οφρύν Άδωνης: «Ας την πετσώσουμε εμείς που χρειαζόμαστε μόλις 1 εκατομμύριο και να ψοφήσουν όλοι οι άλλοι, που χρειάζονται 100 εκατομμύρια.

 

Εγώ θα προτιμούσα άλλοι να ψοφήσουν και αν κάποιος παρεξηγηθεί, απλώς παρερμηνεύτηκαν οι δηλώσεις μου…

 

★ Οι πίσω μου σελίδες

 

Στην σελίδα «Οι πίσω μου σελίδες» στην «κυριακάτικη δημοκρατία», ο κ. Δημήτρης Καπράνος, αναφέρεται στις «παράξενες πυρκαγιές», που εκδηλώθηκαν στη Αθήνα κατά τα έτη 1980 και 1981, με αποτέλεσμα να καταστραφούν μεγάλα Ελληνικά πολυκαταστήματα (Μινιόν, Κατράντζος, Δραγώνας, Κλαουδάτος) και αφού περιγράφει τις περίεργες συμπτώσεις καταλήγει: «… Τον Οκτώβριο του 1981, το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις εκλογές με μεγάλη άνεση (48%), ο σοσιαλισμός αρχίζει το έργο του και το ελληνικό εμπόριο έχει αρχίσει να διακρίνει στο βάθος το φάντασμα των πολυεθνικών και των Mall».

 

Τώρα εγώ αν, βλέποντας όλο αυτό τα μπάχαλο στην Ανωτάτη Εκπαίδευση και το ξεχαρβάλωμα της Δημόσιας Υγείας, δικαιούμαι να διακρίνω τα φαντάσματα των ιδιωτικών πανεπιστημίων (όχι απαραίτητα κακών), αλλά παραλλήλως να προτείνω, ως διαθέτων αχαλίνωτη φαντασία, να μη κλείσουν, αλλά, να αναβαθμισθούν τα δημόσια). Είναι δυνατόν να μη βλέπω φαντάσματα, μετά από τις λαϊκές απογευματινές εγχειρήσεις του κ. Αδώνιδος και την ερχομένη ιδιωτικοποίηση της Υγείας, με τους υγειονομικούς κολοσσούς να παραμονεύουν και που δουλεύουν και δικά μας παιδιά σ’ αυτούς;

 

★ Έντι Ράμα

 

Αναρωτιέται ο Γιώργος Χαρβαλιάς σε άρθρο του στην «κυριακάτικη δημοκρατία»: «Γιατί αφήνουμε τον Ράμα να μας διασύρει;» Έλα μου ντε! Μήπως υπάρχουν πληροφορίες ότι ο ζωγράφος που θαυμάζει ο κ. Μητσοτάκης συγκεντρώνει τις μεραρχίες του στα σύνορά μας και ετοιμάζεται, ως άλλος Μουσολίνι, να μας επιτεθεί;

 

Μήπως θα στείλει καμιά διμοιρία φιλάθλων όπως οι Κροάτες να φθάσουν στο Σύνταγμα και να κάνουν ό,τι δεν μπόρεσε ο Μπενίτο, δηλαδή να πιούνε καφέ; Μπα δεν νομίζω διότι ο κ. Χρυσοχοΐδης αγρυπνά… Τότε; Γιατί τον αφήνουμε και μας χορεύει με το θέμα του εκλεγμένου Έλληνα δημάρχου της Χιμάρας Φρέντυ Μπελέρη, στον οποίο με χαλκευμένες κατηγορίες του απαγορεύει να εκτελεί τα καθήκοντά του; Εν τάξει, εμείς έχουμε καλή καρδιά και επιτρέπουμε στους Σκοπιανούς να κουρελιάζουν την έτσι κι αλλιώς ξευτίλα «Συμφωνία των Πρεσπών». Δεν μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε ούτε έχουμε δα και Μεταξάδες. Στους Αλβανούς όμως, γιατί αφήνουμε να μας ρεζιλεύουν; Μήπως να βλέπαμε λίγο την απαγόρευση εξαγωγής συναλλάγματος από τους εδώ εργαζομένους συμπατριώτες του Ράμα προς Αλβανία;

 

Έχουμε την ατυχία να συνορεύουμε με δύο υπερδυνάμεις (Αλβανία, Σκόπια) οι οποίες είναι ο φόβος και ο τρόμος και δεν μπορούμε να τους κάνουμε ζάφτι. Μη κοιτάτε τι κάναμε στην 12η γερμανική στρατιά, του στρατάρχη Βίλχελμ Λίστ, το 1941. Αυτά ήταν παιχνιδάκι. Εδώ έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε τις σιδηρές Μεραρχίες του Ράμα και του Τζαφέρι, οι οποίες δεν είναι παίξε γέλασε.

Μα τι θες ρε φίλε, θα ρωτήσει κάποιος, να κάνουμε πόλεμο;

Ε, όχι και πόλεμο. Απλώς να βήξουμε...

 

πηγή