Κλωνοποίηση της Οικογένειας (από κομματικούς Γενετιστές)

Του Κώστα Δημ Χρονόπουλου*

 

Το υπό ψήφιση νομοσχέδιο για τον Γάμο των Ομόφυλων ζευγαριών, δεν είναι κάτι απλό ή άμοιρο σοβαρών συνεπειών, τόσο σε πολιτικοκομματικό επίπεδο, όσο και σε κοινωνικό, δημογραφικό, εθνικό!. (σ.σ αυτός είναι και ο λόγος που επανέρχομαι με το παρόν άρθρο μου). Ακόμη, δεν πρόκειται μόνον για θρησκευτικής φύσεως διαφορετικές απόψεις. Διαπιστώνεται εννοιολογική και σημασιακή σύγχυση λέξεων /όρων, κάτι που μοιραία οδηγεί σε αντιθέσεις, αντιπαραθέσεις και πιθανότητα αχρείαστο και ανεπίκαιρο κοινωνικό και πολιτικό διχασμό, δεδομένου ότι θα δράσει κομματοδιασπαστικά και κοινωνικοδιασπαστικά.
 

Εξηγούμαι:

 

- Οι πολιτικοί μας, αντιλαμβάνονται διαφορετικά κάποιες έννοιες όπως: δικαιώματα, ισότητα /ισοτιμία, βιοηθική, παραδοσιακή δομή/σύσταση οικογένειας, βιολογικούς παράγοντες διαμόρφωσης του ατόμου, κ.ο.κ.

 

- Ξενίζει η άποψη του κου Καθηγητή Συνταγματολόγου, ο οποίος είπε ότι: «πρόκειται για καθαρά νομικό ζήτημα και δεν έχει καμιά ηθική και θρησκευτική διάσταση» (!...). Σοβαρά; Και επιστημονική; Και συνταγματική; Και κοινωνική; Και δημογραφική; Και εθνική; Ή μόνον … αυθεντικά αυθαίρετη, και με κραυγαλέο έλλειμμα συνυπολογισμού των κοινώς και παραδοσιακά ισχυόντων;. Δεν αποκλείω να διαμαρτυρηθεί ακόμη και η έννοια του αυτονόητου!.... Πολλοί από εμάς έχουμε εντελώς άλλη άποψη /θέση για αυτά. 

 

- Ορισμένοι συμφωνούν με τον «Γάμο».

- Η Ιερά Σύνοδος –επιτέλους- τοποθετήθηκε και μάλιστα ομόφωνα με ένα εμφατικό ΌΧΙ !.

 

Σημειώνω την εμπεριστατωμένη και επιστημονικά (όχι μόνον θεολογικά) – του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη κυρίου Νικολάου που παρουσίασε σφαιρικά το όλο θέμα. Η Ιεραρχία της Εκκλησίας, δεν πρέπει να επιβάλλει, ούτε να επιχειρεί να πολιτεύεται ή να νομοθετεί. Όμως πρέπει να παίρνει θέση σε παρόμοια κοινωνικά θέματα. Οι απόψεις /θέσεις της δεν έχουν, όπως κάποιοι προοδευτικοί θεωρούν, θεωρητική ή θρησκειολογική αξία και μόνον. 

 

Ας συνυπολογίσουν /αναλογιστούν αυτοί που μιλάνε απαξιωτικά για εκείνη, τι έχει προσφέρει στο Έθνος, αλλά και πόσο με την ευλογία στο γάμο, την βάπτιση των παιδιών, τα Ιερά Μυστήρια, υπήρξε ανέκαθεν αρωγός στην οικοδόμηση του θεσμού της οικογένειας. Ακρογωνιαίου λίθου, θεμέλιου, στηρίγματος του κοινωνικού μας οικοδομήματος. (Σ.Σ Κάποιες υπερβολές όπως: αφορισμοί, άρνηση βάφτισης παιδιών υιοθετημένων από ομόφυλα ζευγάρια κ.α είναι ανεπίτρεπτα, απορριπτέα, και αντιχριστιανικά. Όμως δεν μειώνουν καθόλου την ανεκτίμητη προσφορά της Εκκλησίας μας .Συνεπώς η γνώμη της πρέπει πάντοτε να λαμβάνεται σοβαρά υπ’ όψιν!).

 

- Όταν κόμματα εκτιμούν /προσλαμβάνουν σημασιολογικά τις παραπάνω –και όχι μόνον –έννοιες, διαφορετικά από όπως ο μέσος άνθρωπος /νους, τότε είναι ευεξήγητο ότι (δυστυχώς) δεν υπάρχει έδαφος συνεννόησης!.....

 

- Πρέπει να είναι σεβαστός (χωρίς να αποτελεί μομφή ή αιτία αποκλεισμού ), ο σεξουαλικός προσανατολισμός των ενηλίκων. Παράλληλα όμως και η ανεπηρέαστη διαμόρφωση εκείνου των υιοθετημένων τέκνων (χωρίς επηρεασμούς/παραδείγματα).

 

- Όταν ακούμε ότι θα εδραιωθεί η Ισότητα /Ισοτιμία και θα δοθούν δικαιώματα σε κάποιους πολίτες (ΛΟΑΤΚΙ), οι οποίοι τώρα τα στερούνται, πράγματι πρέπει κάθε λογικός και δίκαιος άνθρωπος να συμφωνήσει. Όμως η τραγική πλάνη βρίσκεται αλλού: Το όλο ζήτημα δεν αφορά σε δικαιώματα και ισότητα, αλλά είναι βαθύτατα κοινωνικό. Άλλωστε ο γάμος δεν αποτελεί δικαίωμα, ακόμα και αν αφελώς –ή εκ του πονηρού – ορισμένοι πολιτικοί το ισχυρίζονται. 

 

Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι:

• Δεν είναι σωστό και δίκαιο να ικανοποιείται μια μερίδα πολιτών, μέσω στέρησης δικαιωμάτων άλλων. Δηλαδή η ικανοποίηση των απαιτήσεων /διεκδίκησης των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ δεν πρέπει να γίνεται χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα δικαιώματα των ανηλίκων υιοθετημένων παιδιών. Ο σκληρός περίγυρος του σχολείου και της κοινωνίας, αλλά και ο αναπόφευκτος επηρεασμός από την συμβίωση των ατόμων του ιδίου φύλου, θα τα τραυματίσουν ψυχικά. Με άλλα λόγια: οι πολιτικοί που είναι υπέρ, θα πρέπει να αντιληφθούν –ή να αποφύγουν αν ενεργούν εκ του πονηρού – ότι στην προκειμένη περίπτωση, η παροχή δικαιωμάτων στο ομόφυλο ζεύγος, δεν είναι ανεξάρτητη από την αδικία που διαπράττεται σε βάρος των υιοθετούμενων παιδιών. Το να απομονώνουμε λέξεις /έννοιες όπως ισοτιμία και δικαιώματα, χωρίς να τα συναρτούμε –υποχρεωτικά και αναπόφευκτα – με την αδικία, και στέρηση δικαιωμάτων άλλων, δεν περιποιεί τιμή, ούτε λόγο πολιτικής προσφοράς και έπαρσης (!). 
• Το να βαφτίζουμε το θεσμό /κοινωνικό θεμέλιο του γάμου ως δικαίωμα, και να προσπαθούμε να εμφανιστούμε ως αγωνιζόμενοι υπέρ ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημοκρατικής ισότητας, δεν επιτρέπεται!. 
• Δεν αποτελεί επιχείρημα το πόσες χώρες το έχουν υιοθετήσει.
• Είναι φαιδρό και υποτιμητικό να τίθεται κομματική γραμμή σε ψηφοφορίες που αφορούν σε παρόμοιας σημασίας ζητήματα. Άλλωστε η κατά συνείδηση ψήφος πρέπει να είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε Εθνογονέα. Οι κοινωνίες παραδοσιακά έχουν δημιουργηθεί και λειτουργούν βάσει θεσμών, αρχών, ηθικών αξιών, που αν κλονιστούν, οι συνέπειες θα είναι μοιραίες, συγκλονιστικές, αυτοχειριαστικές. Όλα θα μπορούσαν να αποφευχθούν –και οι εσωτερικές ενδοκομματικές διασπάσεις – αν (αντί να πείσουν πολίτες και τους Διαφορογνωμούντες πολιτικούς), οι εμμένοντες στην ψήφιση του νομοσχεδίου, έπειθαν την κοινότητα των ΛΟΑΤΚΙ να αποδεχτεί /αρκεστεί σε ένα «Σύμφωνο Συμβίωσης» που θα καλύπτει νομικά τόσο τους ίδιους, όσο και τα ήδη υιοθετημένα τέκνα τους απόλυτα!  

- Ο Γάμος (κατ’ εξοχήν ο Θρησκευτικός και κατ’ επέκταση ο Πολιτικός ) είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό.  

- Σε κάθε όμως περίπτωση και επειδή προβλέπω ότι αποκλείεται να υπάρξει λύση που θα ικανοποιεί όλες τις πλευρές, μια είναι η δημοκρατική, αδιαφιλονίκητη, αποδεκτή λύση: η διεξαγωγή Δημοψηφίσματος!!!.  

- Το (ξανα) γράφω: η υπόθεση δεν είναι κομματική, ούτε νομική (=παροχή δικαιωμάτων). Είναι κοινωνική. Συνεπώς δεν δικαιούνται –ηθικά – να αποφασίσουν κάποιοι από τους 300 Βουλευτές. 

 

- Το Δημοψήφισμα θα δράσει πολλαπλά ευεργετικά για όλους. Το σημαντικότερο θα αποφευχθούν οι διασπάσεις και ο διχασμός!. 

 

Αγνοώ το πόσο εξοικειωμένοι είναι οι Εθνογονείς υποστηρικτές του νομοσχεδίου με την Βιοηθική, την Βιολογία, τη Φυσιολογία, την ιερή θρησκευτική, κοινωνική και εθνική σημασία και αποστολή του θεσμού του γάμου. Είμαι όμως βέβαιος πως εζήλωσαν την δόξα και την επιστημοσύνη της Γενετικής. Απόδειξη η εμμονή τους στην κλωνοποίηση του παραδοσιακού γάμου, μέσω της ψήφισης του σχετικού νομοσχεδίου. Είναι βέβαιο πάντως πως το (βιο) ηθικό τους έλλειμμα, δεν τους επιτρέπει να διακρίνουν ή έστω – να φανταστούν, το πώς θα είναι /θα μοιάζει η νέα Ντόλη /οικογένεια του μέλλοντος, που εναγωνίως και απαραδέκτως) επιχειρούν να δημιουργήσουν. Εκτός και αν –λάτρεις όντες της συνέχειας του Ελληνισμού και υπηρέτες /θεραπαινίδες της βελτίωσης του Δημογραφικού μας – αποφάσισαν την πληθυσμιακή μας αύξηση με ένα δικό τους πρωτόγνωρο τρόπο: την γενικευμένη τεκνουιοθεσία, αντί της φυσικής τεκνογονίας (!).Ετούτοι οι κομματικοπολιτικοί κοινωνικοί «γενετιστές» είναι πράγματι σύγχρονοι εκσυγχρονιστές που αισθάνονται την ιερή υποχρέωση να ξαποστείλουν τον γάμο στα αζήτητα χάριν μιας προόδου (αποσύνθεσης). Άξιος ο μισθός τους !!!.

 

ΥΓ. Θα παραινούσα το όλο ΚΣ (=Κομματικό Σύστημα), πρώην ΠΣ (=Πολιτικό Σύστημα) να ξανασκεφτεί το ζήτημα. Να λάβει υπ’ όψιν του όλες τις απόψεις και να μην αναθέσει το βάρος μιας τόσο σοβαρής –κοινωνικής-απόφασης στους Εθνογονείς του. Είναι –εκτός των άλλων,- σκληρό να τίθενται σε ταλανισμό, οι συνειδήσεις τους. Είναι άδικο (κατάντημα, ορθότερα) η ελευθέρα βούληση, η συνειδησιακή πρωτοκαθεδρία του κάθε ατόμου, να καταλαμβάνεται από την πανίσχυρη κομματική γραμμή, τις παραπλανητικές, έωλες απόψεις περί δικαιωμάτων και ισοτιμίας. Να καταφύγει στη μοναδική έντιμη, (δημοκρατικά) απυρόβλητη λύση του Δημοψηφίσματος. Θεωρώ ότι θα αποβεί πολλαπλά διασωστική τόσο για κοινωνία, τους θεσμούς, το δημογραφικό όσο και για τα ίδια τα κόμματα.

 

*Ιατρού