Απόηχοι γύρω από το νομοσχέδιο περί ομοφυλοφίλων

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη 

 

Με την ψήφιση του νομοσχεδίου περί ομοφυλοφίλων η χώρα μας βούλιαξε ακόμη περισσότερο στο βούρκο, από όπου θα είναι πια δύσκολο να εξέλθει. Εξυπακούεται, ότι ουδέποτε υποστήριξα ότι η μειοψηφία αυτή δεν θα έπρεπε να έχει δικαιώματα και σεβασμό στην ιδιαιτερότητά της.
 

Αλλά αυτό το νομοσχέδιο είναι πλέον ή άστοχο, διότι τους αναγνωρίζει ιδιότητες τις οποίες δεν έχουν και δεν είναι δυνατόν να αποκτήσουν, ενώ καταστρέφει χωρίς λόγο τον προαιώνιο θεσμό της οικογένειας, ανατρέποντας κάθε ιερό και όσιο. Το σύμφωνο συμβίωσης με ορισμένες νομικής υφής προσθήκες και βελτιώσεις, που να ικανοποιούν τις εύλογες επιθυμίες τους, θα ήταν υπεραρκετό, και δεν θα επέφερε τον αναίτιο κοινωνικό διχασμό στον οποίον έχουμε οδηγηθεί.

 

Ωστόσο, πιστεύω ότι είναι λάθος να επιρρίπτουμε όλες τις ευθύνες στον κ. Μητσοτάκη για το αξιοθρήνητο αυτό αποτέλεσμα, δεδομένου ότι είναι απλώς ένας κρίκος στην αλυσίδα της παγκοσμιότητας, και πρέπει να είναι σαφές ότι του υπεδείχθη να πράξει, αυτό που ολοκλήρωσε. Και αυτό έπρεπε να γίνει τώρα, και συγκεκριμένα, σε χώρα ορθόδοξης πίστης, ώστε να υπάρξει η σχετική αρχή, που θα ακολουθηθεί και από τις υπόλοιπες.

 

Άλλωστε, ο κ, Μητσοτάκης παραδέχθηκε με κάποια λόγια ότι δηλαδή “ανήκουμε στη Δύση“, και οφείλουμε να συμμορφωθούμε.

 

Συνεπώς, πιστεύω ότι είναι άκρως αφελές να βλέπουμε το δέντρο και όχι το δάσος, όπως φοβάμαι ότι γίνεται με το περιεχόμενο των αντιδράσεων εναντίον του συμβάντος. Το παρατράγουδο, με το περί ου ο λόγος νομοσχέδιο, για όσους διαθέτουν δράμι φαιάς ουσίας, είναι ξεκάθαρο ότι αποτελεί μία από τις πολυάριθμες σελίδες, που όπως φαίνεται θεωρούνται απαραίτητες, για τη συνέχιση της πορείας προς μια παγκόσμια διακυβέρνηση. Η οποία, ανάμεσα και σε άλλα, περιλαμβάνει την ανάγκη εξαφάνισης κάθε ίχνους εθνικισμού, μέσω της κατάργησης της ιστορικής γνώσης, της θρησκείας, των εθνικών συνόρων και συμβόλων και των φυλετικών χαρακτηριστικών.

 

Παράλληλα, προχωρούν και συμβάλουν στο μεγαλεπήβολο αυτόν σχεδιασμό ενός νέου κόσμου, η διάνοιξη συνόρων με την αθρόα μετανάστευση όλων των φυλών και των χρωμάτων, τα ρομπότ που ήδη είναι πλήρως σε θέση να υποκαταστήσουν τον άνθρωπο, η ΤΝ που ουσιαστικά αχρηστεύει την ανθρώπινη σκέψη, εκτός στη διάσταση της αναπαραγωγής δεδομένων, η δημιουργία διατροφής πέρα από την παραδοσιακή, κ.ο.κ.

 

Σε τι αποβλέπουν όλα αυτά και πάρα πολλά άλλα; Το πάζλ έχει αφήσει ελάχιστες χαραμάδες για να δει κανείς στο εσωτερικό του, καθώς βιβλία που αναλύουν αυτά που έρχονται, όπως η νέα εκκίνηση, ή αυτά του Χαράρι κ.λ.π. προσφέρουν τη δυνατότητα γνώσης ορισμένων λεπτομερειών, του νέου κόσμου που σχεδιάζεται, αλλά όχι και την ολοκληρωτική του εικόνα.

 

Μερικοί στόχοι αυτών που δρομολογούνται είναι η απόφαση ριζικής μείωσης του γήινου πληθυσμού, που υλοποιείται ακριβώς με την επιβολή και τη διάδοση της ομοφυλοφιλίας, αλλά και της πρόκλησης των επιδημιών, ο έλεγχος της ανθρώπινης σκέψης και ενέργειας μέσω της ΤΝ, η συγκέντρωση εξουσιών σε ελάχιστα χέρια από τις ιντερνετικές εταιρείες και προφανώς πολλά-πολλά ακόμη.

 

Συνεπώς, το αδιανόητο διαπραχθέν, για την πλειοψηφία, από τον Πρωθυπουργό, δεν ανήκει εντελώς σε αυτόν, αλλά μόνο στη συναίνεσή του. Δεν βαρύνει ολοκληρωτικά, ούτε και την ορθόδοξη εκκλησία, που έχει όντως παρα ζαλιστεί με τα όσα συμβαίνουν, και δεν διαθέτει ούτε το σθένος, ούτε τις γνώσεις ούτε τα μέσα, αλλά ούτε και τη συνοχή, για να σταματήσει τη λαίλαπα. Οπωσδήποτε, το σύνολο του διεθνούς Τύπου υπογραμμίζει κυρίως το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η πρώτη ορθόδοξη χώρα που προσχώρησε σε αυτό το ατόπημα. Και ναι, μεν, η ομιλία του κ. Σαμαρά έβαλε κάποια πράγματα στη θέση του, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι αν τα εννοούσε βαθιά θα όφειλε να παραιτηθεί από αυτό το κόμμα και όχι να εξακολουθεί να αποτελεί τμήμα του. Και, άλλωστε, η κοντή μνήμη είναι μειονέκτημα, διότι δυστυχώς και ο κ. Σαμαράς είναι μεταξύ αυτών που υπέγραψαν τα εγκληματικού περιεχομένου μνημόνια.

 

Υπάρχει ελπίδα σωτηρίας; Δεν φαίνεται σαφώς στον παγκόσμιο ορίζοντα. Αλλά, αν τελικά, αποδειχθεί ότι υπάρχει, θα εμφανιστεί με τον τραγικότερο δυνατό τρόπο, δηλαδή με τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πλανήτης έχει ήδη χωριστεί σε δύο παρατάξεις, που μετρούν περίπου ίσης ποσότητας πληθυσμό.

 

Στη Δύση, που υποθέτω ότι δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω, ότι έχει εισέλθει στο κατώτατο σκαλοπάτι παρακμής, και αυτό αποδεικνύουν τα θλιβερά καμώματά της, αλλά και η ποιότητα γενικά των ηγετών της, και στους BRICS, που όπως είναι γνωστό αποτελούνται από ταχέως αναπτυσσόμενες οικονομίες, οι οποίες παραμένουν μακριά από τα καραγκιοζλίκια της Δύσης.

 

Αυτά, προς το παρόν, τα ολίγα, για στιγμές σκέψης και περισυλλογής, πέρα από τις επιπόλαιες κρίσεις, που δυστυχώς αποτελούν, ως συνήθως, τον κανόνα: δηλαδή, της απόδοσης ενσήμων στον Πρωθυπουργό ή της καταδίκης του.

 

Εξυπακούεται ότι οι παραπάνω σκέψεις εκλαμβάνουν ως δεδομένη την πλήρη υποτέλεια της χώρας μας, η οποία λειτουργεί σε μόνιμη βάση λέγοντας “ναι σε όλα”. Αν η Ελλάδα είχε τη δύναμη και τη θέληση να προασπίζει τα δικά της συμφέροντα, με νύχια και δόντια, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας θα ήταν πολύ διαφορετικό. Πολύ πιο φωτεινό.

 

πηγή