Το συλλαλητήριο της προηγούμενης εβδομάδας και όλες οι συνακόλουθες εκδηλώσεις καταδίκης του αδόκητου νόμου πανηγυρίζονται από πολλά συστημικά ΜΜΕ ως έντονη αντίδραση, ως ομολογία, ως αγώνας. Ένας αγώνας που εδώ και δεκαετίες έχει το ίδιο αποτέλεσμα: την υποταγή των ορθοδόξων εν Ελλάδι σε κάθετι αντίχριστο και ανθελληνικό. Ας δούμε λίγο τι έχει συμβεί μέχρι τώρα... τα δύο τουλάχιστον σπουδαιότερα παραδείγματα...
Παράδειγμα 1ον. μεγάλα συλλαλητήρια για την αφαίρεση του θρησκεύματος από τις ταυτότητες... σφοδρή αντίδραση... αποτέλεσμα; Σήμερα κανένας δεν θυμάται το ζήτημα... η μη αναγραφή του θρησκεύματος δεν είναι καν θέμα συζήτησης ούτε στους πιο σκληροπυρηνικούς εκκλησιαστικούς κύκλους.
Παράδειγμα 2ον. μεγάλα συλλαλητήρια και αντιδράσεις για το σκοπιανό... αποτέλεσμα; Σήμερα σχεδόν κανένας δεν θυμάται το ζήτημα... τα Σκόπια πήραν το όνομα Μακεδονία και κανένας δεν το αμφισβητεί.... μία από τα ίδια και τώρα.... οι οικουμενιστές της Εκκλησίας της Ελλάδος έβγαλαν κείμενο κατά της υιοθεσίας και την επομένη έκλεισαν το μάτι στην συστημική κυβέρνηση και αντιπολίτευση δηλώνοντας οι μισοί τουλάχιστον εξ αυτών ότι θα βαφτίζουν τα παιδιά, αυτά που θεωρούν κατά τα άλλα αδιανόητο να υιοθετούνται.... και ως αποχαυνωμένοι οι ορθόδοξοι της χώρας βαυκαλίζονται με κάποιους αρχιμανδρίτες που λένε ωραία λόγια καταδίκης... απειλούν με αφορισμούς, αλλά δεν δέχονται κατά τα άλλα τον αφορισμό του Αμβρόσιου... με άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.... ή αλλιώς είναι πολλά τα λεφτά Άρη... και δεν πειράζει αν η πολιτεία πλέον έχει νόμους που και στα Σόδομα θα ήταν αδιανόητοι, εμείς το μισθουλάκι να παίρνουμε.... την περιουσία να διαχειριζόμαστε και από δω πάνε κι άλλοι....
Πρέπει να το καταλάβουμε καλά, αλλιώς η οποιαδήποτε αντίδραση είναι μάταιη, ότι για όλα τα προαναφερθέντα και πολλά άλλα κακά που μας έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια, ο κύριος υπεύθυνος και αυτός που χωρίς την συμπραξή του τίποτε από αυτά δεν θα είχε επικρατήσει είναι η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος.... και η σύμπραξή της είναι απαραίτητη όχι μόνον γιατί θα κόστιζε πολιτικά ο αφορισμός, αλλά και γιατί με τις μπουρδολογικές και τελείως ελεγχόμενες αντιδράσεις που ξεσηκώνει, επί Χριστοδούλου απευθείας η ίδια και επί Ιερωνύμου εμμέσως, δημιουργεί αφενός το άλλοθι που χρειάζεται το χριστεπώνυμο πλήθος για να καθησυχάσει την συνείδησή του ότι αγωνίστηκε για την πίστη και αφετέρου λειτουργεί ως βαλβίδα ασφαλείας του συστήματος εκτονώνοντας πολιτική πίεση...
ΥΓ. Τα ανωτέρω δεν σημαίνουν ότι κάθε αντίδραση είναι μάταιη, αντιθέτως, αφού καταλάβουμε τον δόλιο ρόλο της Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και την ομοψυχία των μελών της με τους άρχοντες του αιώνος τούτου, τότε και μόνον τότε θα έχουμε την δυνατότητα να αντιληφθούμε τον σωστό τρόπο δράσης...
Η μόνη τοποθέτηση που έχω διαβάσει ως τώρα που επιχειρεί να κάνει αυτά τα μεγάλα θέματα ή μάλλον τις μεγάλες πτώσεις, αντικείμενο γόνιμου προβληματισμού. Αν βέβαια, εξακολουθεί να ισχύει και για τους σύγχρονους Έλληνες το "δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού".
ΑπάντησηΔιαγραφή