ΡΟΜΠΟΤΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (Ο Αγγελος Καραγεώργος στις "Αληθινές Κουβέντες")

Σήμερα στις 9μμ θα είμαι ζωντανά και πάλι στη Εκπομπή "Αληθινές Κουβέντες" της Μαρίας Γλαρέντζου. Όπως όλα τρέχουν γρήγορα έτσι και η εξέλιξη των ανθρωποειδών ρομποτς και της τεχνητής νοημσύνης, τα οποία κάνουν τάχιστα την εμφάνιση τους στην ανθρώπινη ζωή με στόχο φυσικά να τη βεβηλώσουν. Το αφεντικό βέβαια είχε φροντίσει, όπως πάντα, να μας προετοιμάσει μέσα από τον κινηματογράφο...
Τα λέμε εκεί με το καλό.
 

Στο Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCdGqH9SjZjcLTX0KOQqSviA
Στο Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100078441875294
 

Καλή δύναμη και ο Θεός μαζί μας


Άγγελος

Έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση στην Ουκρανία

Γράφει ο ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ  

 

Έχοντας εισέλθει στον τρίτο χρόνο του πολέμου στην Ουκρανία, όλα τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι η ζυγαριά έχει γύρει υπέρ των Ρώσων. Το αποδεικνύουν η κατάληψη της υπερ-οχυρωμένης Αντβίιφκα (μετά την κατάληψη του επίσης υπερ-οχυρωμένου Μπαχμούτ) και οι μικρές, αλλά σημαντικές ρωσικές προωθήσεις σε πολλά σημεία του εκτεταμένου ανατολικού μετώπου. Το αποδεικνύει και η εκκαθάριση του ουκρανικού προγεφυρώματος στην ανατολική όχθη του Δνείπερου στην Χερσώνα.  

 

Το ναυάγιο της ουκρανικής αντεπίθεσης στην περιοχή της Ζαπορίζια ουσιαστικά προδιαγράφει μία ρωσική νίκη, την έκταση και τη μορφή της οποίας δεν μπορούμε σήμερα να προβλέψουμε. Η κατάσταση στο μέτωπο αναπόφευκτα έχει επιπτώσεις στο πολιτικό επίπεδο. Το κλίμα στη φετινή Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια ήταν πολύ διαφορετικό από το κλίμα που επικρατούσε πέρυσι.

 

Παρά τη ρητορική του Μπάιντεν πως οι ΗΠΑ θα κάνουν ό,τι χρειάζεται για να στηρίξουν την Ουκρανία, είναι ορατό ότι στη Δύση ολοένα και περισσότερο ενισχύονται οι δεύτερες σκέψεις για τον ρόλο της σ’ αυτόν τον πόλεμο. Το κλίμα απόλυτης συστράτευσης με το Κίεβο έχει ρηγματωθεί. Η άρνηση του Κογκρέσου να εγκρίνει τη βοήθεια 60 δισ. δολαρίων είναι αποτέλεσμα ακριβώς της τροπής που έχει πάρει ο πόλεμος. Αλλά και η βοήθεια της ΕΕ ύψους 50 δισ. δεν εντάσσεται σε κάποια πολιτική στρατηγική. Είναι, άλλωστε, ανεπαρκής όχι για αλλάξει την πορεία του πολέμου, αλλά και για να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες της Ουκρανίας.

 

Η Δύση, όμως, έχει δώσει πάρα πολλά σύγχρονα οπλικά συστήματα, εξανεμίζοντας σχεδόν τα αποθέματά της. Οι ΗΠΑ έχουν δώσει στο Κίεβο βοήθεια ύψους 113 δισ. δολάρια, εκ των οποίων τα 46 δισ. είναι οικονομική και ανθρωπιστική βοήθεια και τα υπόλοιπα στρατιωτική βοήθεια. Η Δύση δεν έχει δώσει πυραύλους πολύ μεγάλου βεληνεκούς, με τους οποίους οι Ουκρανοί θα μπορούσαν να βομβαρδίσουν μεγάλες ρωσικές πόλεις. Δεν δίνει για να μην εξωθήσει τη Ρωσία σε κλιμάκωση, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. 

 

Κοινή γνώμη και κυβερνήσεις 

 

Κατά κανόνα η δυτική κοινή γνώμη έχει υιοθετήσει την ακραία αντιρωσική ρητορική των κυβερνήσεων. Επειδή, όμως, ο πόλεμος τραβάει σε μάκρος, επειδή διαψεύσθηκαν παταγωδώς οι δυτικές προβλέψεις ότι οι κυρώσεις θα γονάτιζαν τη ρωσική οικονομία και θα αποσταθεροποιούσαν το καθεστώς Πούτιν, επειδή ο πόλεμος πλήττει σοβαρά και τις δυτικές οικονομίες και επειδή ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα, το κλίμα διαφοροποιείται στη δυτική κοινή γνώμη. 

 

Κι αυτό, παρότι η εικόνα που προβάλλουν τα δυτικά συστημικά Μίντια για την εξέλιξη του πολέμου είναι σε μεγάλο βαθμό παραπλανητική. Είναι ενδεικτικό ότι –σύμφωνα με δημοσκοπήσεις– τον Μάρτιο 2022 το 74% των Αμερικανών υποστήριζαν την παροχή βοήθειας στην Ουκρανία με το 7% να την θεωρεί υπερβολική. Τον Δεκέμβριο 2023 το 74% έπεσε στο 47% και το 7% ανέβηκε στο 31%. Και βεβαίως η μεγάλη πλειοψηφία τάσσεται υπέρ των διαπραγματεύσεων για τερματισμό του πολέμου.

 

Οι δυτικές κυβερνήσεις είχαν ζωτική ανάγκη από κάποια ουκρανική στρατιωτική επιτυχία για να την πουλήσουν στην κοινή γνώμη τους και έτσι να δικαιολογήσουν την πρωτοφανή οικονομική-στρατιωτική βοήθεια που στέλνουν στο Κίεβο, αλλά και τις δυσκολίες που προέκυψαν στη Δύση από τις υψηλές τιμές ενέργειας και τροφίμων. Το ναυάγιο της ουκρανικής αντεπίθεσης αντιθέτως ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. 

 

Για τις περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις, όμως, δεν υπάρχει οδός υποχώρησης, επειδή έχουν οι ίδιες δεσμευθεί πολύ σ’ αυτόν τον πόλεμο. Έτσι, αναγκάζονται να καταφεύγουν σε ολοένα και μεγαλύτερες αποσιωπήσεις και ψεύδη. Ενώ πριν δύο χρόνια διαβεβαίωναν πως η κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας ήταν υπόθεση λίγων εβδομάδων και πως ο ρωσικός στρατός ήταν “χάρτινη τίγρη”, σήμερα ισχυρίζονται ότι μετά την Ουκρανία, οι Ρώσοι θα εισβάλουν στις Βαλτικές Χώρες και στην Πολωνία, βάζοντας ακόμα και τη Γερμανία στο κάδρο! Κινδυνολογούν για να μην δώσουν λόγο στους πολίτες για τις αποτυχημένες επιλογές τους. Προφανώς, ο ρωσικός στρατός δεν είναι ούτε “χάρτινη τίγρης”, αλλά ούτε και είναι σε θέση να καταλάβει τις Βαλτικές και την Πολωνία, δηλαδή να συγκρουστεί με το ΝΑΤΟ. 

 

Εξαντλείται η Ουκρανία… 

 

Ολοένα και περισσότεροι Δυτικοί εμπειρογνώμονες προειδοποιούν ότι ο πόλεμος πλησιάζει στο σημείο που από στατικός πόλεμος φθοράς θα μετατραπεί σε ταχύ πόλεμο ελιγμών εκ μέρους των ρωσικών δυνάμεων. Ούτε οι βόμβες διασποράς, ούτε οι πύραυλοι, ούτε τα F-16 μπορούν να αλλάξουν πλέον την πορεία. Ο ουκρανικός στρατός εξαντλεί με ταχύ ρυθμό και ανθρώπινο δυναμικό και οπλικά συστήματα και πολεμοφόδια.

 

Ενώ οι απώλειες είναι κατά κανόνα νέοι και έμπειροι πολεμιστές, όσοι μερικώς τους αναπληρώνουν είναι κατά κανόνα άνδρες πάνω από 40-45 ετών και ουσιαστικά ανεκπαίδευτοι. Ο μέσος όρος ηλικίας των Ουκρανών στρατιωτών όταν κηρύχθηκε επιστράτευση μετά τη ρωσική εισβολή ήταν λίγο πάνω από τα 30 έτη, ενώ τον Οκτώβριο 2023 ήταν τα 43 έτη, σύμφωνα με δήλωση Ζελένσκι. Δυτικοί παρατηρητές θεωρούν πως στην πραγματικότητα είναι αρκετά υψηλότερος.

 

Αυτό έχει προκύψει, επειδή οι νεότεροι και πιο εκπαιδευμένοι στρατιώτες έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί. Είναι προφανές, λοιπόν, πως ρίχνοντας στη μάχη μεσήλικες και μάλιστα ανεπαρκώς εκπαιδευμένους, το Κίεβο ανεβάζει τον ρυθμό των ανθρώπινων απωλειών. Συχνά, μάλιστα, δεν ενημερώνονται ούτε οι οικογένειες των σκοτωμένων για να μην επηρεαστεί αρνητικά το ηθικό του λαού. 

 

Ο αριθμός των απωλειών και στις δύο πλευρές είναι κρατικό μυστικό. Ο Ζελένσκι ανέφερε πρόσφατα ότι έχουν σκοτωθεί 31.000 Ουκρανοί! αλλά στη Δύση υπολογίζουν εξαψήφιο αριθμό. Ο γενικός εισαγγελέας της Ουκρανίας μίλησε για 500.000 νεκρούς και βαριά τραυματίες Ουκρανούς στρατιώτες. Υψηλές είναι και οι απώλειες των Ρώσων, αλλά ακόμα και δυτικοί στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες ομολογούν ότι είναι σημαντικά κατώτερες. 

 

Οι στόχοι της Ρωσίας 

 

Μετά τις αρχικές τρεις αποτυχίες του (Κίεβο, Χάρκοβο και Χερσώνα) ο ρωσικός στρατός άλλαξε στρατηγική υπό την διοίκηση του στρατηγού Σουροβίκιν. Στόχος ήταν να φθείρει τις επιτιθέμενες ουκρανικές δυνάμεις, όχι να διατηρήσει τον έλεγχο χωριών. Οι ουκρανικές δυνάμεις, άλλωστε, αντεπιτέθηκαν, έχοντας συντριπτικό μειονέκτημα στον αέρα, έχοντας απωλέσει αντιαεροπορικά μέσα και διαθέτοντας λιγότερο πυροβολικό σε σύγκριση με τους Ρώσους. Το γεγονός ότι ήταν εκτεθειμένες σε συνδυασμένα πυκνά πυρά ήταν αναπόφευκτο να προκαλέσει εκτεταμένες απώλειες.

 

Το ρωσικό στρατιωτικό δόγμα παραδοσιακά προβλέπει πως όταν οι εχθρικές δυνάμεις έχουν φθαρεί επαρκώς, θα πραγματοποιηθεί γενική αντεπίθεση εναντίον των αποδυναμωμένων και ανοχύρωτων ουκρανικών μονάδων. Εάν τα πράγματα πάρουν αυτή την τροπή, η ρωσική αντεπίθεση θα προσλάβει τη μορφή πολέμου ελιγμών, με σκοπό την περικύκλωση και καταστροφή μεγάλων ουκρανικών μονάδων. Αμέσως μετά, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες στο έδαφος, οι ρωσικές δυνάμεις θα προσπαθήσουν από απολύτως πλεονεκτική θέση να επιτύχουν τους αντικειμενικούς στόχους τους. Το ποιοι είναι αυτοί δεν το έχει πει η Μόσχα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις:

• Πρώτος στόχος των Ρώσων (όχι χρονικά) είναι να καταλάβουν την περιοχή του Χάρκοβο, όπου πιέζουν ασφυκτικά στο Κουπιάνσκ.
• Δεύτερος στόχος είναι να ολοκληρώσουν την κατάληψη του Ντονμπάς, όπως δείχνει η κατάληψη της Αντβίιφκα και οι επιθετικές κινήσεις σ’ αυτό το μέτωπο.
• Τρίτος στόχος τους είναι να περάσουν στην αντεπίθεση και στη Ζαπορίζια για να αυξήσουν το στρατηγικό βάθος της Κριμαίας.
• Τέταρτος πιθανολογούμενος στόχος τους είναι να διαβούν τον Δνείπερο προς Δυσμάς, με σκοπό να καταλάβουν τη Χερσώνα, το Μικολάεφ και στη συνέχεια την Οδησσό, φθάνοντας μέχρι την Υπερδνειστερία. Έτσι θα αποκλείσουν την εναπομείνασα Ουκρανία από τη Μαύρη Θάλασσα, μετατρέποντάς την σε ηπειρωτική χώρα.

Ποιος έχει το πλεονέκτημα

 

Το εάν οι Ρώσοι θα καταφέρουν να επιτύχουν αυτούς τους στόχους θα φανεί στην πράξη. Προς το παρόν είναι ορατό ότι έχουν αποκτήσει πλεονέκτημα, έστω κι αν αυτό μεταφράζεται μέχρι τώρα σε περιορισμένα εδαφικά κέρδη. Προφανώς, θεωρούν ότι δεν έχουν φθείρει ακόμα όσο θέλουν τον ουκρανικό στρατό, ή ότι το έδαφος δεν είναι ακόμα κατάλληλο για πόλεμο ελιγμών. Σύμφωνα με μία δυτική ερμηνεία, οι Ρώσοι μπορούν πλέον να καταλάβουν μεγάλες εκτάσεις στην ανατολική Ουκρανία, αλλά προς το παρόν το αποφεύγουν για να μην εξωθήσουν την κυβέρνηση Μπάιντεν σε πιο δραστική παρέμβαση, η οποία θα απειλούσε με απευθείας σύγκρουση των μεγάλων δυνάμεων. 

 

Όλα, πάντως, δείχνουν ότι είμαστε στα πρόθυρα μίας στρατηγικής ήττας των Ουκρανών. Αν και στη Δύση πολλοί επιμένουν να αναπαράγουν την αρχική προπαγάνδα, το μήνυμα έχει φθάσει και είναι “πικρό”. Όπως συμβαίνει πάντα, οι πολιτικές κινήσεις υπαγορεύονται από την τροπή των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Είναι ενδεικτικό ότι πληθαίνουν οι φωνές στη Δύση που πιέζουν το Κίεβο να διαπραγματευθεί με τη Μόσχα τώρα, επειδή όσο καθυστερεί η θέση του θα γίνεται ολοένα και πιο μειονεκτική και πιθανώς θα κινδυνεύσει με ολοκληρωτική ήττα. 

 

Δεν είναι σαφές εάν το Κρεμλίνο θα αποδεχθεί σ’ αυτή τη φάση διαπραγματεύσεις. Εάν, πάντως, αποδεχθεί, προφανώς όχι μόνο δεν θα εγκαταλείψει εδάφη, αλλά και θα θέσει πολύ σκληρούς όρους στο Κίεβο. Η διαφαινόμενη στρατηγική ήττα των Ουκρανών αναμφισβήτητα θα είναι και στρατηγική πολιτική ήττα της Δύσης, η οποία συνειδητά έσπρωξε τα πράγματα στα άκρα, με σκοπό να προκαλέσει οικονομική και στρατιωτική αιμορραγία στη Ρωσία.

 

πηγή

Αστερίσκοι

Του Χρήστου Μπολώση

 

Ο όρος «Αστερίσκοι», είναι εφεύρημα της διπλωματίας και της πολιτικής για να μπερδεύουν τον κόσμο. Βγαίνει π.χ. μία ανακοίνωση που λέει: «Στον Δήμο θα προσληφθούν όσοι υποβάλλουν τα νόμιμα δικαιολογητικά και έχουν τα ανάλογα προσόντα» και στο τέλος της φράσεως, σου κολλά ένα αστερίσκο, που πολλές φορές μόλις που διακρίνεται. Πηγαίνεις λοιπόν κάτω κάτω στο κείμενο και διαβάζεις: «Θα προτιμηθούν τα παιδιά της νεολαίας του κόμματός μας». Βέβαια δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί, αλλά κατά ‘κεί το πάμε.
 

Οι σημερινοί «Αστερίσκοι», οι δικοί μας όμως, δεν έχουν… αστερίσκους.

 

Και ξεκινάμε.

 

★ Μανούλα

 

Προ ημερών, παρευρέθηκα σε κάποια εκκλησία γνωστού προαστίου. Όταν πλησίαζε η ώρα της Θείας Μεταλήψεως, προωθείται προσεγγίζοντας την Ωραία Πύλη, ένας παππούς, πολύ καλοστεκούμενος μ’ ένα κοριτσάκι στην αγκαλιά του, προφανώς εγγονούλα του. Ακριβώς πίσω τους στεκόταν μία νεαρή κυρία, προφανώς η ευτυχισμένη μανούλα (φυσικά δεν είναι αυτή της φωτογραφίας). Την ώρα που ο ψάλτης άρχισε το «Πάτερ ημών», η μανούλα σκύβει μπροστά και χαμογελώντας γλυκά, άρχισε να απαγγέλει προς το κοριτσάκι της την «Κυριακή Προσευχή», με την μικρούλα να απλώνει τα χεράκια της και να χαϊδεύει την μητέρα της. Αυτή η εικόνα, που είναι γεμάτη Ελλάδα, γεμάτη Ορθοδοξία και γεμάτη οικογένεια δεν μπορεί κανένας νόμος να την ξεριζώσει. Κανένας κιοτής πολιτικός, που τρέμοντας μη χάσει την καρέκλα, προδίδει πιστεύω (αν είχε…) και εμπιστοσύνη ψηφοφόρων του. Όσο και να χτυπιούνται οι τρελιάρες, η Ελληνική οικογένεια, δεν ξεριζώνεται και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς.

 

★ Αλήθεια= Λαϊκισμός

 

Διαβάζω στη στήλη «Περί πωλητικής» του Παναγιώτη του Λιάκου, στην εφημερίδα «δημοκρατία», ότι «… στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη στον ΑΝΤ1, ο διευθυντής της δημοκρατίας Δημήτρης Ριζούλης ερώτησε τον Άδωνη Γεωργιάδη πώς η κυβέρνηση βρίσκει λεφτά για να διπλασιάσει τον μισθό των εξωκοινοβουλευτικών υπουργών και δεν βρίσκει για τους γιατρούς, τους αγρότες και τις τάξεις που δοκιμάζονται. Τότε ο Γεωργιάδης, ανασήκωσε τη δεξιάν οφρύν και με ύφος μπλαζέ είπε ότι ‘’αυτό είναι ακραίος λαϊκισμός’’ συμπληρώνοντας πως το κράτος είναι εύκολο να βρει 100 χιλιάρικα για να αυξήσει τους μισθούς υπουργών αλλά όχι τα πολλά εκατομμύρια που απαιτούνται για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα επαγγελματικών κλάδων».

 

Δηλαδή τι μας λέει σε απλά Ελληνικά ο με ανασηκωμένην την δεξιάν οφρύν Άδωνης: «Ας την πετσώσουμε εμείς που χρειαζόμαστε μόλις 1 εκατομμύριο και να ψοφήσουν όλοι οι άλλοι, που χρειάζονται 100 εκατομμύρια.

 

Εγώ θα προτιμούσα άλλοι να ψοφήσουν και αν κάποιος παρεξηγηθεί, απλώς παρερμηνεύτηκαν οι δηλώσεις μου…

 

★ Οι πίσω μου σελίδες

 

Στην σελίδα «Οι πίσω μου σελίδες» στην «κυριακάτικη δημοκρατία», ο κ. Δημήτρης Καπράνος, αναφέρεται στις «παράξενες πυρκαγιές», που εκδηλώθηκαν στη Αθήνα κατά τα έτη 1980 και 1981, με αποτέλεσμα να καταστραφούν μεγάλα Ελληνικά πολυκαταστήματα (Μινιόν, Κατράντζος, Δραγώνας, Κλαουδάτος) και αφού περιγράφει τις περίεργες συμπτώσεις καταλήγει: «… Τον Οκτώβριο του 1981, το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις εκλογές με μεγάλη άνεση (48%), ο σοσιαλισμός αρχίζει το έργο του και το ελληνικό εμπόριο έχει αρχίσει να διακρίνει στο βάθος το φάντασμα των πολυεθνικών και των Mall».

 

Τώρα εγώ αν, βλέποντας όλο αυτό τα μπάχαλο στην Ανωτάτη Εκπαίδευση και το ξεχαρβάλωμα της Δημόσιας Υγείας, δικαιούμαι να διακρίνω τα φαντάσματα των ιδιωτικών πανεπιστημίων (όχι απαραίτητα κακών), αλλά παραλλήλως να προτείνω, ως διαθέτων αχαλίνωτη φαντασία, να μη κλείσουν, αλλά, να αναβαθμισθούν τα δημόσια). Είναι δυνατόν να μη βλέπω φαντάσματα, μετά από τις λαϊκές απογευματινές εγχειρήσεις του κ. Αδώνιδος και την ερχομένη ιδιωτικοποίηση της Υγείας, με τους υγειονομικούς κολοσσούς να παραμονεύουν και που δουλεύουν και δικά μας παιδιά σ’ αυτούς;

 

★ Έντι Ράμα

 

Αναρωτιέται ο Γιώργος Χαρβαλιάς σε άρθρο του στην «κυριακάτικη δημοκρατία»: «Γιατί αφήνουμε τον Ράμα να μας διασύρει;» Έλα μου ντε! Μήπως υπάρχουν πληροφορίες ότι ο ζωγράφος που θαυμάζει ο κ. Μητσοτάκης συγκεντρώνει τις μεραρχίες του στα σύνορά μας και ετοιμάζεται, ως άλλος Μουσολίνι, να μας επιτεθεί;

 

Μήπως θα στείλει καμιά διμοιρία φιλάθλων όπως οι Κροάτες να φθάσουν στο Σύνταγμα και να κάνουν ό,τι δεν μπόρεσε ο Μπενίτο, δηλαδή να πιούνε καφέ; Μπα δεν νομίζω διότι ο κ. Χρυσοχοΐδης αγρυπνά… Τότε; Γιατί τον αφήνουμε και μας χορεύει με το θέμα του εκλεγμένου Έλληνα δημάρχου της Χιμάρας Φρέντυ Μπελέρη, στον οποίο με χαλκευμένες κατηγορίες του απαγορεύει να εκτελεί τα καθήκοντά του; Εν τάξει, εμείς έχουμε καλή καρδιά και επιτρέπουμε στους Σκοπιανούς να κουρελιάζουν την έτσι κι αλλιώς ξευτίλα «Συμφωνία των Πρεσπών». Δεν μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε ούτε έχουμε δα και Μεταξάδες. Στους Αλβανούς όμως, γιατί αφήνουμε να μας ρεζιλεύουν; Μήπως να βλέπαμε λίγο την απαγόρευση εξαγωγής συναλλάγματος από τους εδώ εργαζομένους συμπατριώτες του Ράμα προς Αλβανία;

 

Έχουμε την ατυχία να συνορεύουμε με δύο υπερδυνάμεις (Αλβανία, Σκόπια) οι οποίες είναι ο φόβος και ο τρόμος και δεν μπορούμε να τους κάνουμε ζάφτι. Μη κοιτάτε τι κάναμε στην 12η γερμανική στρατιά, του στρατάρχη Βίλχελμ Λίστ, το 1941. Αυτά ήταν παιχνιδάκι. Εδώ έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε τις σιδηρές Μεραρχίες του Ράμα και του Τζαφέρι, οι οποίες δεν είναι παίξε γέλασε.

Μα τι θες ρε φίλε, θα ρωτήσει κάποιος, να κάνουμε πόλεμο;

Ε, όχι και πόλεμο. Απλώς να βήξουμε...

 

πηγή

Παιδιά κατά παραγγελία…

Το παιδί έχει δικαίωμα στη ζωή, έχει δικαίωμα να μεγαλώνει μαζί με τη μητέρα και τον πατέρα του, να γεννιέται ελεύθερο και όχι να αγοράζεται και να πωλείται. Το παιδί στο ομόφυλο ζευγάρι είναι το άφωνο μέλος μιας «συμφωνίας» στην οποία δεν θα συναινούσε ποτέ. 

 

Όλο και συχνότερα ακούμε δηλώσεις «ζευγαριών» (αντρικών κυρίως) ότι προτίθενται ή είναι στη διαδικασία να «κάνουν παιδί». Αυτές οι δηλώσεις αφορούν και γυναικεία ζεύγη. Είναι προφανές πως δεν είναι δυνατόν να κυοφορήσει, ούτε να δώσει γυναικείο γενετικό υλικό ένας άντρας, όπως δεν μπορεί να δώσει ανδρικό γενετικό υλικό μία γυναίκα.
 

Αυτά τα παιδιά που γίνονται κατόπιν αναγγελίας, – και παραγγελίας- έχουν γενετικό υλικό από τον ένα μόνο άντρα ή γυναίκα αντίστοιχα ενώ ο άλλος «γονέας» δεν θα έχει φυσική σχέση με το παιδί. Ειδικά για τους άντρες μάλιστα, επειδή απαιτείται εκτός από τη γυναίκα που θα δώσει ωάρια και κάποια που θα το κυοφορήσει, οι «γονείς», θα αγοράσουν όχι μόνο ωάρια αλλά και τη μήτρα, δηλαδή θα χρησιμοποιήσουν δότρια γενετικού υλικού και παρένθετη μητέρα. Εντυπωσιάζει πως ενώ όλοι σοκάρονται μαθαίνοντας το τρόπο που εργάζονται οι κλινικές γονιμότητας (1), ωστόσο κανένας δεν αντιδρά, όταν κάποια άτομα δηλώνουν δημοσίως την χρήση τέτοιων μεθόδων. 

 

Η παρένθετη μητρότητα χαρακτηρίσθηκε στην αρχή «πράξη αλτρουισμού» προς τα ζευγάρια που για λόγους υγείας δεν μπορούσαν να κυοφορήσουν ένα παιδί. Για παράδειγμα στη περίπτωση που υπάρχει συγγενής ανωμαλία στη μήτρα της συζύγου. Ωστόσο η χρήση της μεθόδου ακολούθως έλαβε περίεργες διαστάσεις. Γυναίκες που δεν θέλουν να χαλάσει το σώμα τους ή η καριέρα τους και ανδρικά ομόφυλα ζεύγη, την χρησιμοποιούν για να αποκτήσουν ένα παιδί. H καλλιτέχνης Paris Hilton π.χ έκανε δύο παιδιά με αυτό το τρόπο, νοικιάζοντας μήτρα. (2) 

 

Η παρένθετη μητρότητα και η διέγερση ωοθηκών για λήψη ωαρίων της δότριας είναι διαδικασίες που βάζουν σε σοβαρό κίνδυνο την υγεία της γυναίκας, η οποία ως επί το πλείστο είναι ανυποψίαστη, απλά έχει οικονομικό όφελος. Οι φεμινιστικές οργανώσεις είναι αντίθετες σε αυτή τη τακτική αλλά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αλληθωρίζοντας ανάμεσα στα δικαιώματα των γυναικών και των ομοφυλοφίλων δεν έχει πάρει ξεκάθαρη θέση. Ωστόσο μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως η γυναίκα είναι ενήλικας και υπογράφει ένα συμβόλαιο επί πληρωμή. Τί γίνεται όμως με τα παιδιά; Αυτά που φιγουράρουν στα social media στην αγκαλιά των «γονιών» ως τα νέα τους αποκτήματα, τα οποία βέβαια κατέκτησαν βάζοντας μπροστά τα λεφτά και το θράσος τους να καταπατήσουν τους φυσικούς νόμους, τα αισθήματα και τα δικαιώματά τους. 

 

Το παιδί έχει φυσικά δικαιώματα.(3) Έχει δικαίωμα στη ζωή, έχει δικαίωμα να μεγαλώνει μαζί με τη μητέρα και τον πατέρα του, να γεννιέται ελεύθερο και όχι να αγοράζεται και να πωλείται. Το παιδί είναι το άφωνο μέλος μιας «συμφωνίας» για την οποία δεν θα συναινούσε ποτέ, καθώς περιλαμβάνει προκαθορισμένες διαδικασίες αποχωρισμών από τη μητέρα του. 

 

Για να κατανοήσετε την παρένθετη μητρότητα, πάρτε τα μάτια σας μακριά από τα λαμπερά, κούφια λόγια των «γονέων» και των άσχετων δημοσιογράφων και μπείτε στη θέση του μικρού παιδιού. Δείτε τη ζωή που θα έχει με τα δικά του μάτια. Σκεφτείτε με βάση τα δικαιώματα, τα αισθήματα και την ευημερία αυτού του παιδιού. Ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι μέσα από τις ιστορίες των παιδιών που έχουν συλληφθεί μέσω τέτοιων διαδικασιών. 

 

Στη συνέχεια, κατανοείστε το πλαίσιο. Ο σωστός τρόπος για να κατανοήσετε την παρένθετη μητρότητα είναι να καταλάβετε ότι διασπά αυτό που περιλαμβάνει συνολικά η έννοια μητέρα/γυναίκα, στα τρία. Τρεις είναι οι γυναίκες οι οποίες διατίθενται επ΄ αμοιβή, η παρουσία τους θα είναι ευκαιριακή και οι οποίες θα συνεισφέρουν σε αυτό που σημαίνει στη συνείδηση όλων η λέξη «μητέρα» του παιδιού. 

• Υπάρχει η βιολογική μητέρα, η «δότρια» ωαρίων που δίνει στα παιδιά τη βιολογική τους ταυτότητα.
• Υπάρχει η μητέρα που κυοφορεί το παιδί, παρέχει τα πρώτα του βιώματα, τις εμπειρίες από τη μήτρα, και είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία της βασικής εμπιστοσύνης του παιδιού για το κόσμο μέσω της προσκόλλησης, (attachment).
• Και τέλος η μητέρα που ανατρέφει, η οποία παρέχει τη καθημερινή φροντίδα της μάνας, ολοκληρώνει την ανάπτυξη του παιδιού και ικανοποιεί τη λαχτάρα του για μητρική/ γυναικεία αγάπη

Για τα παιδιά, καμία από αυτές τις τρεις μητέρες δεν είναι προαιρετική, όλες προσφέρουν με αναντικατάστατο τρόπο και όποτε δεν συνυπάρχουν στην ίδια γυναίκα αυτό για το παιδί σημαίνει απώλεια. Όταν ένα παιδί χάσει τη μητέρα που το γέννησε, ή εκείνη που το ανέθρεψε, δικαίως θρηνούμε για τη τύχη του. Η παρένθετη μητρότητα σκόπιμα και για εμπορικούς λόγους αναγκάζει ένα παιδί να χάσει μία ή όλες τους. Αυτό είναι σκόπιμη αδικία. 

 

Όταν ρίξετε μια καλύτερη ματιά στο θέμα θα δείτε πως η παρένθετη μητρότητα δεν αφορά τα μωρά. Πρόκειται για μωρά σχεδιασμένα μετά από παραγγελία ενηλίκων που δημιουργούνται και αποστέλλονται σε όλο τον κόσμο. 

 

Η παρένθετη μητρότητα περιλαμβάνει σχεδόν πάντα την εξωσωματική γονιμοποίηση. Τα πενιχρά δεδομένα που έχουμε (επειδή οι κλινικές εξωσωματικής δεν υποχρεούνται για την τήρηση ή την κοινοποίηση των αρχείων τους) αποκαλύπτουν ότι μόνο το 7% περίπου των μωρών που δημιουργήθηκαν στο εργαστήριο θα γεννηθούν ζωντανά. Η πλειονότητα θα απορριφθεί επειδή είναι αδύναμα ή λάθος φύλο, θα μείνουν μονίμως παγωμένα, θα γίνουν δωρεά για έρευνα ή δεν θα επιβιώσουν κατά την απόψυξη και τη μεταφορά τους. Η Paris Hilton είχε στην κατάψυξη 20 ανεπιθύμητα αγόρια καθώς περίμενε το πολυπόθητο γυναικείο έμβρυό της. Είναι φανερό πως όπου εφαρμοστεί η προστασία των παιδιών από τη στιγμή της σύλληψης, θα καταστρέψει το επιχειρηματικό μοντέλο κάθε κέντρου εξωσωματικής. 

 

Η άμβλωση, με τον όρο «επιλεκτική μείωση», είναι η τυπική γλώσσα που χρησιμοποιείται στα συμβόλαια παρένθετης μητρότητας και χρησιμεύει τόσο ως δικλίδα ποιοτικού ελέγχου όσο και ως έλεγχος ποσότητας των εμβρύων. Όταν πληρώνετε έξι νούμερα, θέλετε το ακριβές μωρό που παραγγείλατε, όταν το παραγγείλατε, ακόμα κι αν αυτό απαιτεί να σκοτώσετε ένα ελαττωματικό προϊόν. Όταν κοιτάζετε τα πολύτιμα παιδιά που τα καταφέρνουν ζωντανά μέσω της εξωσωματικής γονιμοποίησης και της παρένθετης μητρότητας, θυμηθείτε τον σωρό από τα μικροσκοπικά μωρά που δεν το κατάφεραν. Η εξωσωματική γονιμοποίηση γενικά, και η παρένθετη μητρότητα ειδικά, δεν είναι υπέρ της ζωής. 

 

Όμως- θα ισχυρισθεί κάποιος- και τα υιοθετημένα παιδιά έχουν νιώσει την απώλεια των γονέων τους και πάλι παραχωρούνται σε αγνώστους. Η αλήθεια είναι πως ενώ το παιδί ζει την οικογενειακή απώλεια και στις δύο περιπτώσεις, την υιοθεσία και την παρένθετη μητρότητα , η υιοθεσία και μόνο επιδιώκει και υποστηρίζει την ευημερία των παιδιών. Η υιοθεσία έχει στο κέντρο της το παιδί, ενώ η αναπαραγωγή με χρήση τρίτων, συμπεριλαμβανομένης της παρένθετης μητρότητας, λειτουργεί ως μια αγορά που επικεντρώνεται στην ικανοποίηση των επιθυμιών των ενηλίκων.

 

Τέσσερις είναι οι βασικές διαφορές υιοθεσίας και εμπορικής δημιουργίας παιδιών: 

• Και στις δύο περιπτώσεις το παιδί νιώθει την γονική απώλεια. Στην υιοθεσία, οι γονείς προσπαθούν να επιδιορθώσουν αυτή την πληγή. Με την αναπαραγωγή μέσω τρίτων οι ενήλικες προκαλούν την πληγή. Στην μοναδική μελέτη που συγκρίνει τα αποτελέσματα μεταξύ υιοθετημένων και παιδιών δωρητών σπέρματος, αποκαλύπτεται ότι τα υιοθετημένα παιδιά τα καταφέρνουν καλύτερα όταν πρόκειται για θέματα ταυτότητας και γονικής εμπιστοσύνης – μια μαρτυρία για το τεράστιο ψυχολογικό βάρος όσων ανατρέφονται από τους ενήλικες που δημιούργησαν τη γονική απώλεια, και όχι από αυτούς που αναζητούν να τη θεραπεύσουν.
• Στην υιοθεσία, πελάτης είναι το παιδί. Στόχος είναι να βρεθεί μια οικογένεια για κάθε παιδί που δεν έχει. Στην «παραγγελία παιδιών» πελάτης είναι ο ενήλικας. Ο στόχος είναι να παραχθεί ένα παιδί για κάθε ενήλικα, ανεξάρτητα από το κόστος για αυτό ή για οποιοδήποτε άλλο παιδί.
• Επειδή οι θετοί γονείς δεν ευθύνονται για τις απώλειες του παιδιού τους, μπορούν να το βοηθήσουν να επεξεργαστεί τη θλίψη του, δίνοντας απαντήσεις στις ερωτήσεις τους. Στην υιοθεσία, οι ενήλικες υποστηρίζουν το παιδί. Με την παρένθετη μητρότητα, οι ενήλικες που μεγαλώνουν το παιδί είναι εκείνοι υπεύθυνοι για τη θλίψη του, έτσι το παιδί συχνά επεξεργάζεται τα συναισθήματά του μόνο του. Στις «αναπαραγωγικές διαδικασίες» τα παιδιά υποστηρίζουν τους ενήλικες.
• Σε αυτόν τον επικίνδυνο και δοκιμασμένο κόσμο, η υιοθεσία είναι μερικές φορές απαραίτητη. Όταν οι ενήλικες δεν είναι σε θέση να αναθρέψουν το παιδί τους, μια δίκαιη κοινωνία τοποθετεί αυτό το παιδί σε ένα στοργικό, πλήρως ελεγμένο σπίτι. Η αναπαραγωγή από τρίτους μπορεί να είναι επιθυμητή, αλλά ποτέ δεν είναι απαραίτητη. Εξ΄άλλου ουδέποτε προηγείται έλεγχος στην «οικογένεια» όπου θα τοποθετηθεί ένα παιδί από αναπαραγωγικές τεχνικές.

Με λίγα λόγια, μια δίκαιη κοινωνία φροντίζει τα ορφανά, δεν τα δημιουργεί. 

 

Ολόκληρη η βιομηχανία γονιμότητας βασίζεται στις πληρωμές στους δότες γενετικού υλικού, τους βιολογικούς πατέρες και μητέρες. Οι «κατά πρόθεση γονείς» δεν υποβάλλονται σε έλεγχο, συνεπώς δεν ξέρει ποτέ κανένας πώς θα ανατραφούν αυτά τα παιδιά που θα δημιουργηθούν, σε αντίθεση με την υιοθεσία. Οι «κατά πρόθεση γονείς» πληρώνουν απευθείας τους δότες ή/και τη φέρουσα μητέρα για να παραδώσουν το παιδί τους σε εκείνους και να παραιτηθούν από τα γονεϊκά τους δικαιώματα. 

 

Η παρένθετη μητρότητα είναι κατηγορηματικά μία εμπορία παιδιών. 

 

Ολοκληρώνοντας, κάθε φορά που κάποιος «επώνυμος» ή μή δηλώσει πως προτίθεται να κάνει παιδιά με τον ή την ομόφυλη σύντροφό του, ή ομολογήσει πως νοίκιασε μια γυναίκα για να κυοφορήσει για λογαριασμό του, ας γνωρίζουμε πως αυτή η «φαντασμαγορική» απόφαση συνοδεύεται από μια σειρά καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των παιδιών, που δεν απαλύνονται όσο και αν τους εξασφαλίσουν ένα ακριβό, λαμπερό και κοσμοπολίτικο τρόπο ζωής. 

 

Παραπομπές: 

1. https://www.neakriti.gr/kriti/hania/2013292_hania-ayto-einai-kentro-ypoboithoymenis-anaparagogis-poy-droyse-i-egklimatiki

2. https://www.womenshealthmag.com/life/a42656760/paris-hilton-surrogate-baby-instagram-photo/

3. https://thefederalist.com/2023/12/04/the-conservative-pro-life-case-against-surrogacy/ 

 

Μαμά Μπαμπάς & Παιδιά

Οι Τούρκοι μετέφρασαν λέξη προς λέξη το “σήμα κινδύνου” του Στέφανου Καραβίδα και κάνουν αναφορά στον Σάββα Καλεντερίδη και το Infognomonpolitics

Πλήρης απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης του Έλληνα πιλότου, ο οποίος έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου αναφέροντας, ότι η Τουρκία δημιουργεί αποθεματικά πολέμου και ετοιμάζεται για την τελική σύγκρουση 

 

«Η Τουρκία ετοιμάζεται για πόλεμο». Αυτός ήταν ο τίτλος που βάλαμε στη συνέντευξη του επισμηναγού ε.α. Στέφανου Καραβίδα στο Star Fm και την Όλγα Λαθύρη. Είναι το μήνυμα που στέλνει προς την πολιτική και τη στρατιωτική ηγεσία ο Έλληνας πιλότος, ο οποίος έχει αναλύσει τα δεδομένα, κρούοντας το καμπανάκι του κινδύνου, λόγω της αύξησης των αποθεματικών βλημάτων από πλευράς της γειτονικής χώρας. “Είναι ξεκάθαρο η Τουρκία προετοιμάζεται για την τελική σύγκρουση! Δημιουργεί συνθήκες απειλής για την Ελλάδα. Ας δράσουμε πριν είναι αργά”, είχε αναφέρει επίσης ο Καραβίδας, ο οποίος στην ανάλυσή του έβαλε στο κάδρο τα F-35 και εξήγησε γιατί η απόκτησή τους δεν σημαίνει αυτόματα και αεροπορική υπεροχή. 

 

Οι ανησυχίες του Έλληνα ιπτάμενου μοιράστηκαν στον τουρκικό Τύπο. Πρώτα η Yeni Akit και δεύτερον η TR Haber δημοσιεύουν λέξη προς λέξη τα λεγόμενα του Στέφανου Καραβίδα, όταν σε ολόκληρη την Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε μία απομαγνητοφώνηση. Και στα δύο δημοσιεύματα στις τουρκικές ιστοσελίδες υπάρχει αναφορά στο γεγονός, ότι οι δηλώσεις του Έλληνα πιλότου μεταφέρθηκαν στο infognomonpolitics.gr, την ιστοσελίδα μας δηλαδή και στον Σάββα Καλεντερίδη. Υπογραμμίζεται μάλιστα η ιδιότητα του επικεφαλής του Ινφογνώμονα ως πρώην αξιωματικού πληροφοριών, το όνομα του οποίου ενεπλάκη στην υπόθεση Οτζαλάν.

 

“Εξομολόγηση F-35 από τον Έλληνα πιλότο που θα ανατρέψει την ατζέντα για την Τουρκία: Μπορεί να μην πετύχει, ας ξεκινήσουμε πόλεμο εκεί”, αναφέρει ο τίτλος του δημοσιεύματος, το οποίο υπογραμμίζει, ότι ο Στέφανος Καραβίδας είναι ένας από τους σημαντικότερους πιλότους της Ελλάδας

 

Και στα δύο δημοσιεύματα υπάρχει αναφορά στο infognomonpolitics.gr και στον Σάββα Καλεντερίδη

 

Ο Στέφανος Καραβίδας, ένας από τους έμπειρους πιλότους της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, υποστήριξε ότι η Τουρκία προετοιμάζεται για τον τελικό πόλεμο και κάλεσε τη χώρα του να λάβει επείγοντα μέτρα εναντίον της. 

 

Ο βετεράνος πιλότος Καραβίδας έκανε εντυπωσιακές δηλώσεις στη συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε στο InfoGnomon, υπό τη διεύθυνση του Έλληνα αξιωματικού πληροφοριών Σάββα Καλεντερίδη, ο οποίος βοήθησε τον ηγέτη του PKK Abdullah Öcalan τη δεκαετία του ’90.

 

Δηλώνοντας ότι η Τουρκία πραγματοποιεί ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα, που σημαίνει προετοιμασία για πόλεμο μεγάλης κλίμακας, ο Καραβίδας είπε: «Οι δύο χώρες που μπορούν να σταματήσουν αυτό το όραμα είναι η Ελλάδα και η (Νότια) Κύπρος. Ωστόσο, καμία χώρα δεν έχει τη δύναμη να αντιταχθεί στον οργασμό της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας.” είπε.

 

Δηλώνοντας ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει ένα αυτόνομο εξοπλιστικό πρόγραμμα, ο Καραβίδας παραδέχτηκε, “Δεν μπορούμε να παραπλανήσουμε τους Έλληνες βασιζόμενοι στις υπογραφές των συμφωνιών φιλίας. Δεν μπορούμε να σιωπήσουμε για τις τρέχουσες εξελίξεις. Οι ισορροπίες στο Αιγαίο θα διαταραχθούν απολύτως από 2028 έως 2030».

 

«Με βάση τις τεχνικές μου γνώσεις, λέω ότι η στρατιωτική υπεροχή της Τουρκίας σε ποσότητα και ποιότητα μπαίνει πλέον στο παιχνίδι. Δυστυχώς, δεν έχουμε γεωπολιτικό όραμα αντίστοιχο του ιστορικού εχθρού μας», είπε ο Καραβίδας και πρόσθεσε:

 

“Η αναβάθμιση των F-16 μας σε επίπεδο Viper και η αγορά 24 αεροσκαφών Rafale φαίνεται να είναι ποιοτικό πλεονέκτημα, αλλά η τρέχουσα αριθμητική εξίσωση θα στραφεί υπέρ της Τουρκίας στο τέλος της 10ετίας λόγω αβεβαιοτήτων. Επειδή ενώ η Τουρκία έχει 270 αεροσκάφη F-16 με δικτυοκεντρικές δυνατότητες πολέμου, «Θα έχουμε μόνο 201 αεροσκάφη. Τα 107 από αυτά θα έχουν ένα σύγχρονο ραντάρ».

 

“Φυσικά, κάποιος θα μας θυμίσει τώρα τα F-35. Μόνο τα μισά από τα F-35 στο απόθεμα της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ είναι λειτουργικά χρησιμοποιήσιμα. Η αριθμητική υπεροχή της Τουρκίας μπορεί να επισκιάσει την ποιοτική μας υπεροχή. Επειδή όχι μόνο οι πλατφόρμες αλλά και τα όπλα είναι πολύ σημαντικά. Οι Τούρκοι έχουν παραγγείλει 1000 βλήματα. Εκτός από αυτό, υπάρχουν 400 άλλοι τύποι πυραύλων. Οι Τούρκοι έχουν επίσης συστήματα που σαρώνουν την υπέρυθρη ακτινοβολία και μπορούν να ανιχνεύσουν το F-35.”

 

«Η Τουρκία έχει κάνει επίσης σοβαρή πρόοδο στη θάλασσα. Οι δικτυοκεντρικές πολεμικές της ικανότητες επηρεάζουν αρνητικά και τα συστήματα αναγνώρισης φίλου-εχθρού στο Αιγαίο. Φανταστείτε, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα ενιαίο σύστημα αεράμυνας.

 

Έχουν ήδη πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που εκτοξεύονται από αεροσκάφη. Μπορούν επίσης να μετατρέψουν τις βόμβες γενικής χρήσης σε όπλα ακριβείας μεγάλης εμβέλειας. Τα συστήματα αυτά σχεδιάζονται και παράγονται από την τουρκική στρατιωτική βιομηχανία. Αυτοί οι πύραυλοι χρησιμοποιούνται επίσης σε τουρκικά μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα.

 

Δεν μπορούμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα με τα F-35 που θα αγοράσουμε. Από που; Τα F-35 μπορούν να φέρουν μόνο 2 πυραύλους αέρος-αέρος στο σώμα για να παραμείνουν αόρατοι στο ραντάρ. Εάν αυτά τα F-35 περιβάλλονται από 40 νέα F-16 και καθένα από αυτά τα F-16 έχει 6 πυραύλους και συστήματα υπερύθρων. «Οι πλατφόρμες που θα χάσουμε θα προκαλέσουν μεγάλη ψυχολογική ζημιά».

 

“Δεν είμαι ούτε μοιρολάτρης, ούτε θεωρητικός συνωμοσίας, ούτε προσπαθώ να δημιουργήσω άσχημα σενάρια. Οι Τούρκοι προετοιμάζονται για την τελευταία σύγκρουση καθώς στοχεύουν να είναι μεταξύ των 3 κορυφαίων χωρών στον κόσμο το 2071, χίλια χρόνια μετά τη Μάχη του Μαντζικέρτ.

 

Πρέπει να ενισχύσουμε τους 150 χιλιάδες Έλληνες στη (Νότια) Κύπρο για να τους προστατεύσουμε. Εάν το πράξουμε, μπορεί να έχουμε αντίκτυπο στο μαλακό σημείο της Τουρκίας και η Τουρκία θα πρέπει να αποσύρει ή να αναδιοργανώσει τις δυνάμεις της στο Αιγαίο. Θα ανοίξουμε το παιχνίδι στην Κύπρο. «Η Κύπρος πρέπει να εξοπλιστεί με τη βοήθεια της Ελλάδας».

 

“Δεν στήνουμε πολεμικό παιχνίδι. Απλώς εναντιωνόμαστε στο σενάριο που γράφουν οι Τούρκοι. Πρέπει να δημιουργήσουμε συνθήκες που θα τους κάνουν να καταλάβουν ότι αν κάνουν κάτι, θα λάβουν σκληρή απάντηση. Ταυτόχρονα, πρέπει δημιουργήσει συνθήκες κυριαρχίας στα βάθη της Μικράς Ασίας (Δυτική Ανατολία). Χρειάζεται να αποκτήσουμε επιθετική δύναμη.

 

Δεν έχουμε μαζί μας ούτε το Βέλγιο ούτε την Ολλανδία. Δεν υπάρχει ούτε αστυνομία διεθνούς δικαίου. Για το Καστελόριζο, κανένας Δανός δεν θα έρθει να μας σώσει. Είμαστε λοιπόν μόνοι μας και γενικά όλοι είναι καλά εξοπλισμένοι στη Μεσόγειο. Ζούμε σε ένα από τα πιο καυτά μέρη του πλανήτη. «Πρέπει να είμαστε ανεξάρτητοι, με αυτοπεποίθηση και να έχουμε όραμα».

 

Θυμηθείτε τη συνέντευξη Καραβίδα:

 

πηγή

Το πολιτικό βάθος της Αντιγόνης του Σοφοκλή και ο χειμώνας της σύγχρονης πολιτικής στην Ελλάδα.

Η Αντιγόνη ενταφιάζει συμβολικά το σώμα του αδελφού της Πολυνείκη. Πίνακας του Jules-Eugène Lenepveu (1835–98) (πηγή: Metropolitan Museum of Art, Public Domain)

 

Γράφει ο Θεόκλητος Ρουσάκης
 

Ο Σοφοκλής (496 πΧ- 406 πΧ) έγραψε 130 τραγωδίες από τις οποίες σώζονται επτά. Η Αντιγόνη γράφτηκε το 441 πΧ και είναι το δεύτερο από τα σωζόμενα έργα του. Θεωρείται μία από τις τελειότερες τραγωδίες που επί 2500 χρόνια επηρεάζει τη σκέψη ξένων και Ελλήνων μελετητών και εμπνέει την τέχνη σε όλες τις εκφάνσεις της.
 

Η πλοκή αυτού του αριστουργήματος αποτελεί μια λεπτομέρεια του μύθου των Λαβδακιδών που ενέπνευσε τον Σοφοκλή αλλά και αργότερα άλλους ποιητές, συγγραφείς, διανοητές, καλλιτέχνες όπως τον Ευριπίδη, τον Σεφέρη, τον Ρίτσο κλπ. Ομοίως τους Ζ. Ανουίγ, τον Μ.Μπρέχτ, μουσικούς όπως τον K. Οrff , που έγραψαν έργα με τον ίδιο τίτλο αλλά με διαφοροποιημένη εκδοχή ανάλογη με την δική τους εποχή και τα μηνύματα που ήθελαν τότε να περάσουν στο κοινό. Έτσι, η Αντιγόνη του Ανουίγ (1942) και του Μπρεχτ (1948) παρακινούν τον Ευρωπαίο πολίτη σε αντίσταση κατά του ναζισμού. Η Αντιγόνη γίνεται φάρος του σκοτισμένου ανθρώπου, θάρρος της τρομοκρατημένης κοινωνίας. 

 

Πιο αναλυτικά, η υπόθεση του έργου αποτελεί μέρος και συνέχεια του μύθου του Οιδίποδα βασιλέα των Θηβών. Ο Οιδίποδας παντρεύτηκε την μητέρα του Ιοκάστη και εξ αυτής απέκτησε τέσσερα παιδιά, την Αντιγόνη, την Ισμήνη και τους δίδυμους Ετεοκλή και Πολυνείκη. Μετά την αποκάλυψη του ανόσιου γάμου, που είχε συνάψει εν αγνοία του ο Οιδίποδας, ο ίδιος αυτοτυφλώθηκε και αυτοεξορίστηκε, ενώ η Ιοκάστη αυτοκτόνησε. 

 

Έτσι την εξουσία των Θηβών ανέλαβαν οι γιοι του, Ετεοκλής και Πολυνείκης με την συμφωνία να την ασκούν εναλλάξ ανά έτος. Ο Ετεοκλής όμως, αθετεί τη συμφωνία και δεν παραδίδει την εξουσία. Έτσι, ο Πολυνείκης με την βοήθεια του βασιλέα του Άργους Άδραστου και άλλων έξι βασιλέων στρέφεται με στρατό εναντίον της πόλης. Η επιχείρηση περιγράφεται στην τραγωδία του Αισχύλου ΄΄ Επτά επί Θήβας΄΄. Αυτό το γεγονός έχει σαν επακόλουθο τα δύο αδέρφια να αλληλοσκοτωθούν και η βασιλεία περνάει στον Κρέοντα, τον αδελφό της Ιοκάστης. 

 

Η Αντιγόνη ως επίκληρος σύμφωνα με τον νόμο του Σόλωνα, προκειμένου να έχει δικαιώματα στην βασιλική περιουσία θα έπρεπε να παντρευτεί τον πλησιέστερο συγγενή και για τον λόγο αυτό κανονίστηκε να παντρευτεί τον γιο του θείου της του Κρέοντα, τον Αίμονα. 

 

Ο Κρέων ο οποίος αναλαμβάνει την εξουσία, απαγορεύει με διάταγμα την ταφή του Πολυνείκη. Η Αντιγόνη, ενημερώθηκε για τη διαταγή του Κρέοντα, την έκρινε άδικη και λανθασμένη, διότι ήταν αντίθετη με τα ιερά ήθη των Ελλήνων και τους θείους νόμους. Έτσι αποφασίζει να φροντίσει την επιμέλεια του άψυχου σώματος του αδελφού της Πολυνείκη, σύμφωνα με τα θεσμοθετημένα από τους θεούς ταφικά έθιμα και θάβει συμβολικά τον αδελφό της, υπακούοντας στον ηθικό νόμο. Για την πράξη της αυτή συλλαμβάνεται και ο Κρέων την καταδικάζει σε θάνατο.

 

Ποια ήταν όμως η αντίδραση της κοινωνίας, που εκφράζεται από τον Χορό, στην απαγόρευση του Κρέοντα και πως αποτυπώνεται από τον Σοφοκλή η αντίδραση της Αντιγόνης και της Ισμήνης; 

 

Αρχικά ο Κρέων εμφανίζεται να συμπεριφέρεται ως ένας άνθρωπος αυταρχικός και υπερόπτης. Φέρεται ανάλγητα απέναντι σε οποιαδήποτε εναντίωση στη προσωπική του εξουσία, έχοντας μια καθαρά τυραννική νοοτροπία. Εξ αιτίας αυτής του της συμπεριφοράς αποτυγχάνει στο ρόλο του εκπροσώπου της πόλης και αυτό φαίνεται στο έργο μέσα από την καταστροφή του, αφού πέθαναν όλα τα μέλη της οικογένειάς του και τελικά έμεινε μόνος 

 

Ο Χορός εκφράζει την αντίδραση του ΄΄πολίτη υπηκόου΄΄, ο οποίος αν και γνωρίζει το άδικο της απαγόρευσης συνηθίζει, όχι απλώς να υπακούει, αλλά και να προσκυνά την εξουσία. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο χορός είναι το υπουργικό συμβούλιο του Κρέοντα, όπως θα ονομαζόταν σήμερα, το οποίο κρατά παθητική στάση και προτιμά να διατηρεί αλώβητη την αμοιβαιότητα της σχέσης με την κρατική εξουσία. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η ουδετερότητα είναι ενοχή. 

 

Η Ισμήνη από την πλευρά της, επιδεικνύει συμπεριφορά τρομοκρατημένου πολίτη. Γνωρίζει πολύ καλά ποιο είναι το ιερό καθήκον της, αλλά φοβάται να το πράξει. Συμβουλεύει μάλιστα την Αντιγόνη να μην προβεί σε κάποια απρονοησία. 

 

Τέλος η Αντιγόνη εξηγεί γιατί επιλέγει να θάψει τον Πολυνείκη. Παραδέχεται αρχικά την αγάπη της για τον αδελφό της , “…φίλη μετ΄ αυτού κείσομαι…” ως κίνητρο για την εκπλήρωση του χρέους της. Ως δεύτερο κίνητρο, ομολογεί την προτίμησή της να αρέσει στους χθόνιους, παρά στους επίγειους, δηλαδή στους ανθρώπους. Ο συνδυασμός των δύο σε μία φράση φανερώνει την επίγνωση της Αντιγόνης, ότι αν πράξει το καθήκον της θα είναι αρεστή στον θεό, διότι πράττει το θέλημά του. Επιμένει στην πράξη της από ευσέβεια, όχι ισχυρογνωμοσύνη. 

 

Η Αντιγόνη αρνείται στο κράτος και τους εκπροσώπους του την δυνατότητα να της στερήσουν το δικαίωμα να επιτελέσει την ιερή προσωπική της υποχρέωση. Πραγματοποιεί την απόφασή της. Τιμά τον νεκρό αδελφό της και συλλαμβάνεται επ’ αυτοφώρω. Οδηγείται ενώπιον του Κρέοντα και ξεκινά η ανάκρισή της. 

 

Μέσα από την ανακριτική διαδικασία καταδεικνύεται το ήθος της Αντιγόνης. Αν και νεαρή σε ηλικία ορθώνει ηρωικό ανάστημα έναντι του ισχυρού, πλην μικρόψυχου θείου της. Μόνη της εναντιώθηκε στην διαταγή του κράτους, το οποίο προσωποποιείται από τον Κρέοντα, υπακούοντας στην παρόρμηση για την έκφραση της αδελφικής αγάπης μέσα από το χρέος του ζώντα απέναντι στον νεκρό. Πιστεύει στο δίκαιο του θείου νόμου, του αιώνιου νόμου και όχι στο προσωρινό του ανθρώπινου. Δηλώνει ευθαρσώς ότι γνώριζε την διαταγή του ότι απαγορεύονταν να θάψει τον Πολυνείκη. 

 

Επίσης, της ήταν ξεκάθαρο ότι οι άγραφοι πλην αιώνιοι θείοι νόμοι είναι ισχυρότεροι από τους ανθρώπινους. Έχουν μόνιμη υπόσταση και διαχρονική αξία. Οι ανθρώπινοι νόμοι είναι ατελείς και προσωρινοί, όπως και οι άνθρωποι που τους φτιάχνουν, γι’ αυτό και δεν μπορούν να συγκριθούν με τους θεϊκούς και αναλλοίωτους. 

 

Προτιμά, λοιπόν, να εγκαλείται από τον άνθρωπο για την παρακοή ενός ανθρώπινου νόμου, παρά να πρέπει να δώσει λόγο στον θεό για την παράβαση ενός θεϊκού νόμου. Γι’ αυτό και δεν ενδίδει στην άδικη απόφαση ενός ανθρώπου. Γνωρίζει ότι ο θάνατος είναι η τιμωρία για την πράξη της. 

 

Είναι, όμως, προτιμότερος ο σωματικός θάνατος που θα την απαλλάξει από τα βάσανα της πρόσκαιρης ζωής, από την αιώνια τιμωρία στην άλλη ζωή, όπως είπε στην αδελφή της Ισμήνη. Με αυτό τον συνειρμό εξουδετερώνεται η απειλή της ποινής του θανάτου και ο εξ αυτής φόβος. Αποστομώνει τον Κρέοντα με το να του παρουσιάζει έναν ανώτερο νόμο, στον οποίο η δική του διαταγή είναι αντίθετη. 

 

Με αυτή τη διαταγή ο Κρέοντας γίνεται πραγματικά θεομάχος. Η πραγματική ανοησία είναι να προσπαθεί κάποιος να συγκρουστεί με τον θείο νόμο, όχι με τον ανθρώπινο. Γι’ αυτό και ο Κρέοντας αποδεικνύεται ο πραγματικός ανόητος της υπόθεσης, κι ας κατηγορεί την Αντιγόνη για ανοησία. 

 

Η Αντιγόνη, αποκαλύπτει τέλος ότι το βαθύτερο αίτιο που επηρεάζει την θέλησή της και την ωθεί να πράξει το ιερό της καθήκον, είναι η αγάπη. Διότι, όταν ο Κρέοντας την καλεί να μισήσει τον εχθρό της, του απαντά με τον ωραιότερο και υψηλότερο στίχο της αρχαίας τραγωδίας: “Οὒτοι συνέχθειν, ἀλλά συμφιλεῖν ἔφυν”. Δεν γεννήθηκα, λέει για να συμμερίζομαι το μίσος, αλλά για να συμμερίζομαι την αγάπη. Και έτσι παραδέχεται ότι ο θείος νόμος, στον οποίο υπακούει, είναι ο νόμος της αγάπης προς τον πλησίον. 

 

Όμως η γενναία στάση της Αντιγόνη αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για την αρχικώς φοβισμένη αδελφή της Ισμήνη. Όταν διατάζει ο Κρέων να παρουσιαστεί ενώπιόν του η Ισμήνη, η μικρόψυχη και δειλή Ισμήνη είναι μεταμορφωμένη από τη θαρραλέα στάση της αδελφής της. Ομολογεί ψευδώς ότι συμμετείχε και η ίδια στην ταφή του αδελφού της, πλην όμως ήταν αργά για να μοιραστεί την τιμωρία μαζί της. Ο Σοφοκλής προφανώς θέλει να αποδείξει μέσα από αυτήν την στάση της Ισμήνης ότι ακόμα και οι ιδιότητες του ηρωισμού και της ευσέβειας μπορούν να μεταδοθούν σε αδύναμες ψυχές όταν το παράδειγμα είναι κατάλληλο και ζωντανό. 

 

Κλείνοντας την τραγική ιστορία της Αντιγόνης, ο Σοφοκλής παραθέτει τις τελευταίες σκηνές του δράματος με την τιμωρία της ύβρεως του Κρέοντα. Μαζί με την Αντιγόνη στον τάφο της έχει κρυφτεί και ο αρραβωνιαστικός της και γιος του Κρέοντα, ο Αίμωνας που βλέποντας το άψυχο σώμα της αγαπημένης του αυτοκτονεί. Στο άκουσμα του θανάτου του Αίμωνα αυτοκτονεί και η μητέρα του και σύζυγος του Κρέοντα, Ευρυδίκη. Με αυτόν τον τρόπο τιμωρείται και ο Κρέοντας εξ αιτίας της ύβρεως που διέπραξε. Η τιμωρία του βέβαια δεν είναι ο θάνατος αλλά η καταδίκη του να ζήσει τις συνέπειες των επιλογών και υβριστικών πράξεών του. 

 

Τα μηνύματα που πηγάζουν από την μελέτη της τραγωδίας και την ανάλυση των συμπεριφορών των πρωταγωνιστών είναι πολλά. Το βασικό όμως ηθικό δίδαγμα είναι η ευβουλία της Αντιγόνης, αλλά ταυτόχρονα και η ευσέβεια, που οφείλουν να δείχνουν οι άνθρωποι στους θεούς, η αγάπη για τη πατρίδα και η μετριοφροσύνη. Τούτο διότι, η υπέρβαση αυτών των αρετών γίνεται πρόξενος τεράστιων συμφορών. 

 

Τα συμπεράσματα όμως και τα διδάγματα από την κορυφαία σε νοήματα τραγωδία της Αντιγόνης πρέπει να μας δίνουν την ευκαιρία για προβληματισμό και συγκρίσεις με την σύγχρονη πολιτική πρακτική. Έτσι λειτουργούν παιδευτικά προς τις πολιτικές ηγεσίες και τους πολίτες μιας δημοκρατικής χώρας. 

 

Ενδεικτικά πάλι λόγω του περιορισμένου χώρου, ας αναλογιστούμε τον πρόσφατο χειρισμό της Κυβερνήσεως και συγκεκριμένα του κ. Πρωθυπουργού στο θέμα του νόμου για τον γάμο και την υιοθεσία από τα ομόφυλα ζευγάρια. 

 

Ένας νόμος που προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις και διαφωνίες από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, σύσσωμη την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος, από την μεγάλη πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητος όπως ιατρών, νομικών, παιδαγωγών ψυχολόγων και άλλων ειδικών επιστημόνων. Πρέπει βέβαια να παραδεχτούμε ότι η πλέον οργανωμένη και μαζική, υπήρξε η αντίδραση και η διαφωνία της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία με τεκμηριωμένο λόγο, αποδεικνύει ότι το συγκεκριμένο νομοθέτημα και η επιχειρούμενη παρέμβαση στις αρχές του οικογενειακού δικαίου, πλήττει καίρια την ανθρώπινη αξία και την οικογένεια. 

 

Τούτο διότι η οικογένεια είναι κύτταρο καλλιέργειας των µελών της, συζύγων και παιδιών. Απαραίτητη προϋπόθεση λειτουργίας της είναι να συντηρεί τις ηθικές αρχές που οπωσδήποτε εναρμονίζονται µε τους φυσικούς όρους. Κάθε παραβίαση και αλλοίωση της φυσιολογίας αντιβαίνει στην ηθική. Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, «το παρά φύσιν δεν καθίσταται κατά φύσιν µε νομικές διατάξεις». Κάθε ανατροπή της ηθικής αποδοµεί την αξία του ανθρώπου. Όταν η ανθρώπινη αξία κατακρημνίζεται, τότε και η αξιοπρέπεια, την προστασία της οποίας έχει ἡ Πολιτεία, καταρρακώνεται. 

 

Όπως πάλι υποστηρίζει ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος, «η διαιώνιση της ανθρωπότητας έχει στηριχθεί στην ύπαρξη δύο φύλων και στην ένωσή τους. Αντίθετα, ένας τέτοιος νόµος προσβάλλει την δημιουργία… Δεν αποτελεί κοινωνική πρόοδο αλλά σύγκρουση µε την φυσική τάξη, κατήφορο» (21.1.2024). 

 

Ο γάμος δεν είναι δικαίωμα. Είναι θεσμός. Τον προστατεύει το Σύνταγμα επειδή συντηρεί, αναπαράγει και προάγει το Έθνος. Αντίθετα, η προπαγάνδα περί δικαιωμάτων και ισότητας των ομοφυλοφίλων στον γάμο που εισάγεται με τον συγκεκριμένο νόμο, υπονομεύει το Έθνος και υπό την έννοια αυτήν λειτουργεί αντεθνικά, κυρίως ως προς δημογραφικές συνέπειές του. 

 

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης σχολιάζοντας επ΄ αυτού υποστηρίζει ότι “…η Αντιγόνη εκπροσωπώντας τον θείο νόμο εκπροσωπεί συγχρόνως και την υπεράσπιση της πατρίδας, καθώς μια τέτοια υπεράσπιση για τους Έλληνες, σύμφωνα με τον φιλόσοφο, δεν ταυτίζεται μόνο με τον ανθρώπινο νόμο, αλλά και με τον θείο”. 

 

Στον αντίποδα αυτών των επιχειρημάτων, που τελείως ενδεικτικά αναφέρθηκαν, προβάλει το τείχος της αδιαλλαξίας του Πρωθυπουργού που με κυνισμό δηλώνει: “Υποδέχομαι και τις θέσεις της εκκλησίας, τις οποίες σέβομαι απόλυτα. Θέλω να είμαι σαφής: Αναφερόμαστε σε επιλογές της πολιτείας και όχι σε θρησκευτικές πεποιθήσεις”. Θεωρεί δηλαδή ότι έχει δικαίωμα να νομοθετεί αγνοώντας τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και το ήθος της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων….. 

 

Μια απάντηση που συνοψίζει με κομπασμό την πολιτική θέση της Κυβέρνησης στο κορυφαίο αυτό θέμα όπου ο θεσμός της οικογένειας απαξιώνεται, οι ηθικές αξίες εκφυλίζονται, ο άνθρωπος ευτελίζεται, η δηµογραφικὴ απειλή κορυφώνεται, η πίστη στον Θεὸ κλονίζεται, η νέα γενιά αυτοαµφισβητείται και ο πολιτισµὸς όπως τον γνωρίζουμε καταστρέφεται. 

 

Μια απάντηση που ευθέως μας μεταφέρει συνειρμικά στην αυταρχική αντίδραση του Κρέοντα, στην ενέργεια και το ήθος της Αντιγόνης. Τούτο διότι η εξουσία, όποια μορφή και αν έχει, δεν δικαιούται να καταλύει την ηθική τάξη. Οι δικαιοδοσίες του κράτους έχουν ορισμένα όρια, τα οποία δεν πρέπει να υπερβαίνονται. Το κράτος δεν είναι απρόσωπο. Οι φορείς της κρατικής εξουσίας είναι υπεύθυνοι των πράξεών τους και δεν μπορούν να αυθαιρετούν προσχηματικά στο όνομα της ίδιας της εξουσίας ή του δήθεν καλού του συνόλου. Ειδάλλως θα ακούσουν όπως ο Αγαμέμνονας: 

 

Βαρεῖα δ’ἀστῶν φάτις ξύν κότῳ· δημοκράτου δ’ ἀρᾶς τίνει χρέος. (Αισχύλου Αγαμέμνων, στ. 456-457), δηλαδή : 

“Βαριά η κατακραυγή του λαού· δημόσιας κατάρας έχει πληρωμή”.

 

Αντγος (εα) Θεόκλητος Ρουσάκης,

Επίτιμος Διοικητής Β΄ Σώματος Στρατού.

 

πηγή

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΚΑΙ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

28.2.2024

• Κον Νίκο Χριστοδουλίδη Πρόεδρο της Δημοκρατίας, 
• Κυρία Αννίτα Δημητρίου Πρόεδρο της Βουλής και Πρόεδρο του ΔΗΣΥ,
• Κύριο Στέφανο Στεφάνου Γενικό Γραμματέα ΑΚΕΛ,
• Κύριο Νικόλα Παπαδόπουλο Πρόεδρο ΔΗΚΟ,
• Κύριο Μαρίνο Σιζόπουλο Πρόεδρο ΕΔΕΚ,
• Κύριο Γιώργο Περδίκη Πρόεδρο Οικολόγων Συνεργασία Πολιτών,
• Κύριο Χρίστο Χρίστου Πρόεδρο ΕΛΑΜ
• Κύριο Μάριο Καρογιάν Πρόεδρο ΔΗΠΑ,

Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,

Κυρία και Κύριοι Αρχηγοί των Κοινοβουλευτικών Κομμάτων 

 

ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ «ΦΩΝΑΖΟΥΝ» ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΜΟΝΟ, ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ: ΤΗΣ ΑΠΟΙΚΙΑΚΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

 

Μέγιστο & σοβαρότατο Πολιτικό-Διπλωματικό λάθος, αποτελεί ο δρόμος που επίμονα ακολουθείται στο Κυπριακό και εξηγούμαστε:

 

Η επαναλαμβανόμενη ατάκα ότι, «επιδιώκεται λύση του Κυπριακού, στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου, για λύση ΔΔΟ, μέσω Δικοινοτικών συνομιλιών» σύμφωνα με τις δικές μας λογικές εκτιμήσεις των ιστορικών δεδομένων του Κυπριακού, παραπέμπει στο μόνο συμφωνημένο πλαίσιο λύσης ΔΔΟ που υπάρχει και το οποίο έγινε μεταξύ της αποικιακής Βρετανίας και της επεκτατικής Τουρκίας από το 1956. 

 

Για υλοποίηση του σατανικού τους σχεδιασμού σε βάρος της Κύπρου και του Λαού μας, η Βρετανία και η Τουρκία ανέλαβαν από τότε και συγκεκριμένους ρόλους η κάθε χώρα. Η μεν Βρετανία ανέλαβε να στρατολογήσει υποστήριξη στις μεθοδεύσεις της για την σταδιακή υλοποίηση του Βρετανό-Τουρκικού σχεδιασμού, ανάμεσα στον Ελληνισμό (Κύπρου και Ελλάδος) καθώς και από άλλες χώρες. Η Τουρκία δε, ανέλαβε να προετοιμάσει την Τουρκική μειονότητα, για την οποία είχαν σχεδιασμένο ρόλο να διαδραματίσει για υλοποίηση των Βρετανό-Τουρκικών σχεδιασμών. Τα κατάφεραν και οι δύο συνωμότες. Εξασφάλισαν την υποστήριξη που επιζητούσαν και από Έλληνες και τους Τούρκους. 

 

Αυτόν το ρόλο συνεχίζουν να τον ασκούν και σήμερα και μάλιστα κατά τη γνώμη μας, με την ίδια επιτυχία όπως και τότε. Δεν μας αφήνει να το ξεχάσουμε η Βρετανική Διπλωματία η οποία προκλητικά ανενόχλητη, σέρνει το χορό των εξελίξεων, αφού τα σχέδιά της προωθούνται διαχρονικά από Κυβερνήσεις και Κόμματα τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα. Συχνά ξένοι Παράγοντες, Πρέσβεις, Βουλευτές και άλλοι, στην επιμονή μας να ζητούμε αποκατάσταση των Δικαιωμάτων μας με επιστροφή στα κατεχόμενα μέρη μας, μας παραπέμπουν να το ζητήσουμε από την Κυπριακή Κυβέρνηση και Κυπριακά Κόμματα, αφήνοντας με τα λεγόμενά τους να νοηθεί ότι Κυβέρνηση και Κόμματα στην Κύπρο δεν διεκδικούν την επιστροφή μας, διότι η επιστροφή μας δεν βολεύει και δεν διευκολύνει λύση του Κυπριακού, προφανώς στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου μεταξύ Βρετανίας και Τουρκίας. 

 

Το ότι η λύση ΔΔΟ και η επιστροφή μας δεν «παντρεύονται», εμείς το αναγνωρίσαμε από το 1975 και από τότε διαφωνούμε και αντιστεκόμαστε.

 

Θυμίζουμε ότι, η συμφωνία που έγινε ερήμην του Κυπριακού Ελληνισμού και του Ελληνισμού γενικότερα, μεταξύ της αποικιακής Βρετανίας και της Τουρκίας και η οποία τελικά υιοθετήθηκε από όλες τις υποχείριές τους Δυτικές χώρες, προνοούσε ξεκάθαρα:

• Τον αποκλεισμό της αυτοδιάθεσης και ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα που ήταν ο στόχος του Κυπριακού Ελληνισμού με τον αγώνα της ΕΟΚΑ,  
• Τη γεωγραφική διχοτόμηση της Κύπρου σε δύο ζώνες, μια Ελληνική και μια Τουρκική με γεωγραφικό διαχωρισμό του Κυπριακού Λαού στη βάση φυλής και θρησκείας. 
• Η συμφωνία προνοούσε η μεν Βρετανία να διατηρήσει και εξυπηρετήσει τα στρατηγικά της συμφέροντα στην περιοχή και η δε σύμμαχος της, Τουρκία, να εξασφαλίσει τη δυνατότητα μέσα από τη λύση ΔΔΟ να ολοκληρώσει τον πάγιο στόχο της για επανάκτηση ολόκληρης της Κύπρου.

Το πρώτο σκέλος του σχεδίου υλοποιήθηκε με τον τερματισμό του αγώνα της ΕΟΚΑ όχι με την άσκηση από τον Κυπριακό Λαό του Δικαιώματος της Αυτοδιάθεσης- Ένωσης αλλά, με την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας με το δοτό Ζυριχικό Σύνταγμα στα μέτρα του Βρετανό – Τουρκικού σχεδιασμού.

 

Το δεύτερο σκέλος της συμφωνίας τους, πέρασε μέσα από διάφορες φάσεις και σήμερα, μετά από την ιστορικά τραγική, διαχρονική αποτυχία των Ηγετών Ελλάδας και Κύπρου, από το 1960 μέχρι το 1974, να διαχειριστούν τις εξελίξεις με γνώμονα τα καθαρώς Ελληνικά Δίκαια και συμφέροντα, ευρίσκεται στο παρά πέντε να ολοκληρωθεί. Αυτό θα συμβεί εάν συνεχίσει η πορεία που τυφλά, επίμονα, αδιανόητα και ατεκμηρίωτα συνεχίζει να ακολουθείται διαχρονικά και σήμερα επιτρέποντας στους ξένους συνωμότες να οδηγούν αυτοί την κούρσα ολοκλήρωσης της συνωμοσίας σε βάρος της Κύπρου και του Λαού της. 

 

Δοτό ήταν το Σύνταγμα της Δημοκρατίας του 1960, ως ενδιάμεσος σταθμός, τον οποίο είχαν σχεδιάσει να χρησιμοποιήσουν οι αποικιοκράτες Βρετανοί και οι Τούρκοι επεκτατιστές μέχρι να υλοποιήσουν τα διχοτομικά σχέδια τους σε βάρος της Κύπρου και του Λαού μας. Κορυφή του παγόβουνου ήταν το προδοτικό πραξικόπημα η Τουρκική εισβολή, όλα τα εγκλήματα πολέμου και οι διχοτομικές αποσχιστικές ενέργειες που ακολούθησαν την Τουρκική εισβολή το 1974 με την κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας.

 

Από το 1974 συντονισμένη είναι η προσπάθειά των ξένων συνωμοτών ώστε, τα σημερινά κατοχικά δεδομένα να νομιμοποιηθούν. Η σημερινή, δηλαδή, παράνομη ΝΤΕ ΦΑΚΤΟ κατάσταση να νομιμοποιηθεί σε ΝΤΕ ΓΙΟΥΡΕ.

 

Το 2004 αυτή η εξέλιξη αποτράπηκε με το ΟΧΙ του Κυπριακού Λαού (συμπεριλαμβανομένων και των Τουρκοκυπρίων) στο Δημοψήφισμα για το σχέδιο ΑΝΑΝ. 

 

Από τότε, δυστυχώς, η ελεύθερα εκφρασθείσα βούληση του Κυπριακού Λαού παραμερίζεται προκλητικά τόσο από ξένους όσο και δικούς μας. Ρίχνονται στα κεφάλια του Κυπριακού Λαού, «κεραμίδια», στήνονται πολιτικές και Διπλωματικές παγίδες (άνοιγμα οδοφραγμάτων και ελεγχόμενη «ελεύθερη» διακίνηση, εμπόριο με το παράνομο καθεστώς, επαναπροσέγγιση, Δικοινοτικές επαφές, ΜΟΕ, κ.λπ.) οι οποίες πρόσφεραν οικονομική ενίσχυση, σιωπηρή πολιτική αναγνώριση στο παράνομο καθεστώς με παράλληλη από αναγνώριση και ροκάνισμα κυριαρχικών Κρατικών Δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αποκορύφωμα των Διπλωματικών παγίδων αποτελεί και η νέα Τουρκική θέση στο Κυπριακό για ξεχωριστό Τουρκικό κυριαρχικά ισότιμο Κράτος με την Κυπριακή Δημοκρατία. Δυστυχώς, θεληματικά ή άθελά σας,(όσων δηλαδή υποστηρίζουν λύση ΔΔΟ) να μας επιτρέψετε να διατυπώσουμε την εκτίμησή μας ότι, πέφτετε στην παγίδα η οποία στοχεύει πονηρά να συρθεί ο Λαός να υποστηρίξει τη διχοτομική ρατσιστική λύση της ΔΔΟ, ως τάχατες το καλύτερο αποτέλεσμα που έχουμε να αποδεχτούμε, για να αποφύγουμε τα δύο ξεχωριστά και κυρίαρχα Κράτη.

 

Θανάσιμη η παγίδα για το Λαό ο οποίος δικαιούται να γνωρίζει τί είναι που πραγματικά συμβαίνει. Τί συζητείται και με τί είναι που δεσμεύεται το μέλλον του και των παιδιών του. Και οι δύο επιλογές, ΔΔΟ ή δύο ξεχωριστά Κράτη θα έχουν την ίδια κατάληξη. Την τελική διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, την πλήρη Τουρκοποίηση -Ισλαμοποίηση των κατεχομένων ως πρώτο βήμα προς την σταδιακή επανάκτηση ολόκληρης της Κύπρου, από την Τουρκία. Αυτό θα συμβεί αφού και οι δύο επιλογές, ΔΔΟ ή δύο ξεχωριστά Κράτη δεν θα είναι βιώσιμα εξαρχής, αφού θα έχουν ως υπόβαθρό τους δομές που θα αντίκεινται στο Διεθνές Δίκαιο όπως αυτό υπαγορεύεται από τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και τις Δημοκρατικές αρχές και αξίες, για την συνομολόγηση των οποίων χύθηκαν ποταμοί αίματος. Σημειώνουμε επίσης ότι η λύση ΔΔΟ εξορισμού έχει το διχοτομικό ρατσιστικό περιεχόμενο που περιγράφουμε ανωτέρω και δεν δικαιολογείται να συνεχίζει να συζητείται, με τη δικαιολογία ότι υπάρχει σωστό περιεχόμενο, που θα μπορεί να της δοθεί και να τη δεχθούμε. 

 

Υπενθυμίζουμε το παράνομο υπόβαθρο των δύο επιλογών «λύσης», ΔΔΟ ή δύο ξεχωριστών συγκυρίαρχων Κρατών, που κρέμονται πάνω από τα κεφάλια του Κυπριακού Λαού:

• Θα νομιμοποιηθεί και θεσμοθετηθεί η βίαιη Δημογραφική αλλαγή της Κύπρου, από ότι ήταν όπως είχε φυσιολογικά διαμορφωθεί μέχρι το 1974.
• Θα νομιμοποιηθεί επικίνδυνα η στρατιωτική βία και τα παράγωγά της ως κακό προηγούμενο για όλα τα Κράτη. Θα επικρατήσει ο νόμος της ζούγκλας διεθνώς.
• Για 33% του γηγενούς πληθυσμού της Κύπρου θα διαγραφούν τα Ανθρώπινά του Δικαιώματα και Βασικές Ελευθερίες.
• Θα νομιμοποιηθεί το δικό μας Εθνικό ξεκαθάρισμα από τα κατεχόμενα εδάφη. 
• Θα νομιμοποιηθεί η βίαιη μετακίνηση των Τουρκοκυπρίων που ήταν διασκορπισμένοι σε ολόκληρη την Κύπρο, στα κατεχόμενα, όπως ήταν η διακηρυγμένη Τουρκική επιδίωξη από τη δεκαετία του 1950.
• Θα νομιμοποιηθεί ο παράνομος Εποικισμός των κατεχομένων.
• Θα νομιμοποιηθεί το υποτελές στην Τουρκία καθεστώς στα κατεχόμενα, σε αντίθεση με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, 541 και 550 τα οποία το θεωρούν παράνομο, ανύπαρκτο και το οποίο ζητούν να διαλυθεί.
• Θα διαλυθεί η ενιαία Κυπριακή Δημοκρατία και θα δημιουργηθεί μια Νέα, μη Δημοκρατική, μη Ευρωπαϊκή Κύπρος, με καθεστώς Απαρτχάιντ.
• Δεν θα ισχύουν οι βασικές Δημοκρατικές αρχές, ένας άνθρωπος μία ψήφος, ούτε και η αρχή ότι η πλειοψηφία κυβερνά και η μειοψηφία απολαμβάνει τα Δικαιώματά της, αφού η μειοψηφία του 18% εξισώνεται πολιτικά ως Κοινότητα -Κράτος πλέον, με την πλειοψηφία του 82% του πληθυσμού της Κύπρου.

Τη δεκαετία του 1950 και το 1960 οι διαχειριστές της τύχης μας δεν γνώριζαν ότι γνωρίζουμε σήμερα για τη συνωμοσία που ετοιμαζόταν σε βάρος της Κύπρου και του Λαού μας κάτι το οποίο μπορεί να επικληθεί ως ένα ελάχιστο ελαφρυντικό για τα τραγικά λάθη που έγιναν τότε. Σήμερα όμως τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και δεν ισχύουν ελαφρυντικά. Οι διαχειριστές του Κυπριακού στη βάση των σημερινών δεδομένων οφείλετε να επαναξιολογήσετε την κατάσταση και να επανατοποθετήσετε το Κυπριακό ώστε Λαός και Ηγεσία να διεκδικήσουμε δυναμικά το δίκαιο μας όπως αυτό καθορίζεται στο Διεθνές Δίκαιο και όχι όπως το υπαγορεύουν οι αποικιοκράτες και ένας βάρβαρος κατακτητής. Μπορεί να είμαστε μικρό Κράτος αλλά, το βάρος του Δικαίου που είναι με το μέρος μας, αποτελεί αντιστάθμισμα του αρνητικού για εμάς ισοζυγίου στρατιωτικής δύναμης και μας επιτρέπει να ορθώσουμε Διπλωματικό ανάστημα και να απαιτήσουμε τα ακόλουθα:

• Αποχώρηση χωρίς όρους, περιορισμούς και χρονοδιαγράμματα όλων των Τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων
• Απομάκρυνση μαζί τους και όλων των Τούρκων , Ευρωπαίων και άλλων εποίκων που κατακλύζουν τα κατεχόμενα, χωρίς όρους, εξαιρέσεις και περιορισμούς
• Αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και της άσκησης εξουσίας και κυριαρχικών Δικαιωμάτων της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας πάνω σε ολόκληρη την Κύπρο.
• Αποκατάσταση της Δημογραφικής κατάστασης που ίσχυε το 1974 και η οποία είχε μέχρι τότε φυσιολογικά διαμορφωθεί δια μέσου των αιώνων. Αυτό θα γίνει με την επιστροφή και επανεγκατάσταση όλων των εκτοπισμένων και προσφύγων του πολέμου, Ελλήνων, Τούρκων, Αρμενίων, Μαρωνιτών και Λατίνων πίσω στα χωριά, τα σπίτια και τις περιουσίες τους.

Αφού αποκατασταθούν με τον πιο πάνω τρόπο όλες οι παραβιάσεις της Διεθνούς Νομιμότητας που προκάλεσε η Τουρκική εισβολή και κατοχή, τότε ο ελεύθερος πλέον Κυπριακός Λαός, ακολουθώντας τις Δημοκρατικές Διαδικασίες που προνοούνται στο Διεθνές Δίκαιο θα μπορεί να προχωρήσει στην αναθεώρηση του Ζυριχικού Συντάγματος της Δημοκρατίας, αποκαθιστώντας σε αυτό τις Δημοκρατικές αρχές και αξίες που πρέπει να διέπουν τη λειτουργία ενός ευνομούμενου Δημοκρατικού Κράτους.

 

50 χρόνια μετά δεν υπάρχει πλέον χρόνος για άλλες προειδοποιήσεις. Η στροφή πρέπει να γίνει τώρα χωρίς άλλη καθυστέρηση. Δεν ευσταθούν αστήρικτες δικαιολογίες περί 50 χρόνων που πέρασαν και τετελεσμένων που δημιουργήθηκαν τα οποία καθιστούν ανέφικτο τάχα το εγχείρημα της αποκατάστασης της Δικαιοσύνης την οποία δικαιούμαστε και η οποία θα φέρει την πολυπόθητη ειρήνη, τη συμβίωση με τη διαφορετικότητα και ευημερία όλων μας. Περαιτέρω καθυστέρηση θα εξυπηρετήσει πλήρως τους συνωμότες να ολοκληρώσουν το έργο τους. Στο Διεθνές Δίκαιο ο χρόνος που περνά στηριζόμενος στη βία των όπλων δεν δημιουργεί Δίκαιο.

 

Μια τέτοια εξέλιξη, προειδοποιούμε δεν θα έχει συγχωροχάρτι για κανένα και σημειώνουμε ότι επιφυλάσσονται τα νόμιμα Δικαιώματα του κάθε εκτοπισμένου και πρόσφυγα, κατά παντός υπευθύνου. 

 

Με εκτίμηση

Για το Σωματείο

 

Ιωάννης Σιεκέρσαββας

Πρόεδρος

Λαυρέντζος: Δημογραφικό - Ώρα ευθύνης για τον ελληνισμό (βίντεο)

από το κανάλι Λαυρέντζος Αναστάσιος 

 

Ο Α. Λαυρέντζος μίλησε στην Αλεξανδρούπολη στις 25 Φεβρουαρίου 2024 στο Πνευματικό Κέντρο της Μητρόπολης Αλεξανδρουπόλεως για το Δημογραφικό. Συνέντευξη στη Δέλτα τηλεόραση του Έβρου.

«Σοκαρίστηκε» η κοινή γνώμη με το νεκρό έμβρυο που βρέθηκε σε αποχέτευση και δεν σοκάρεται για τα φονευμένα έμβρυα που καταλήγουν στα σκουπίδια των κλινικών!

Μια χυδαία υποκρισία: Ο κόσμος φρίττει με το έμβρυο στη Σόλωνος, άλλα όχι με τα χιλιάδες έμβρυα που γίνονται «ιατρικά απόβλητα» με τις εκτρώσεις!

 

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης 

 

Η υποκρισία για την προστασία της αγέννητης ζωής ακόμα δεν έχει πιάσει «ταβάνι» στη χώρα μας. Κάθε τόσο η κοινωνία και τα Μέσα ενημέρωσης καταρρίπτουν νέα ρεκόρ φαρισαϊσμού. Το είδαμε με μια νέα, φρικτή υπόθεση που ήρθε στο φως της δημοσιότητας. «Σοκ» προκάλεσε στην κοινή γνώμη η είδηση για ένα νεκρό έμβρυο που βρέθηκε σε σωλήνα αποχέτευσης, σε κτήριο της ΜΚΟ «Γιατροί χωρίς Σύνορα», στην οδό Σόλωνος. 

 

Ένας υδραυλικός επιχείρησε να εξετάσει με μικροκάμερα μια βουλωμένη σωλήνωση και έκανε τη φρικιαστική ανακάλυψη ενός σφηνωμένου νεκρού εμβρύου, που σύμφωνα με πληροφορίες της ΕΡΤ, ήταν 3-4 μηνών. 

 

Το πως κατέληξε εκεί το μωράκι, θα το δείξουν οι έρευνες που βρίσκονται σε εξέλιξη. Μένει να μάθουμε δηλαδή αν το νεκρό έμβρυο ήταν αποτέλεσμα μιας απελπισμένης αποβολής ή αν κάποιος γιατρός έκανε παράνομη έκτρωση και ξεφορτώθηκε το δύσμοιρο πλάσμα στην αποχέτευση. 

 

Και αυτό το ζήτημα θα μπορούσε να συνδέεται με τη βιομηχανία παράνομων αμβλώσεων, με χασάπηδες γιατρούς που δολοφονούν παιδιά σε «τιμή ευκαιρίας», κάτω από το ραντάρ ενός ανάλγητου κράτους που έτσι κι αλλιώς αδιαφορεί για την αγέννητη ζωή. 

 

Όμως ανεξάρτητα από τη διαλεύκανση της υπόθεσης, εδώ έχουμε μπροστά μας μια χυδαία υποκρισία. Σοκαρίστηκαν τα ΜΜΕ και η κοινή γνώμη από ένα αγγελουδάκι που κατέληξε στον απόπατο, και δεν σοκαρίζεται για τα εκατοντάδες χιλιάδες αγέννητα αγγελούδια που κάθε χρόνο καταλήγουν στα σκουπίδια των κλινικών. 

 

Δολοφονούνται καθημερινά και μάλιστα με φρικτό θάνατο, από αυτούς που συνηθίζω να αποκαλώ χασάπηδες με λευκές ποδιές. Εξωμότες του όρκου του Ιπποκράτη που πλουτίζουν με συμβόλαια θανάτου. Έφριξε το πανελλήνιο με το αποτέλεσμα μιας πιθανολογούμενης παράνομης έκτρωσης; Ας δει τι γίνεται και στις νόμιμες! 

 

Ας το δει σε όλη την ωμότητά του, για να τελειώνουμε πια με αυτή τη διπροσωπία. Να δει και ο κάθε ανίδεος το πως καταλήγουν ζωντανά παιδιά, στον σκουπιδοφάγο. Αγέννητα παιδάκια που αντιλαμβάνονται, που κινούνται, που νοιώθουν, που ανταποκρίνονται σε ερεθίσματα, που καταλαβαίνουν συναισθήματα της μάνας. 

 

Η νόμιμη κτηνωδία 

 

Η μία μέθοδος δολοφονίας του αγέννητου παιδιού είναι η «μέθοδος της αναρρόφησης». Και πως εκτελείται αυτή; Το ζωντανό έμβρυο αναρροφάται σαν ρυπαρό και ανεπιθύμητο σκουπίδι με έναν σωλήνα που εισέρχεται στην κοιλότητα της μήτρας και δημιουργεί κενό, όπως ακριβώς μια σκούπα. Ο σωλήνας διαμελίζει και πολτοποιεί το αθώο μωράκι που έκανε το μοιραίο «λάθος» να συλληφθεί στα σπλάχνα της μάνας του. 

 

Η άλλη φρικτή μέθοδος δολοφονίας του αγέννητου παιδιού είναι η «απόξεση μήτρας». Γίνεται με ένα φονικό εργαλείο που λέγεται «ξέστρο», το οποίο αποξένει το ενδομήτριο και αφαιρείται όλο το περιεχόμενο της μήτρας. 

 

Ποιο είναι το πρόβλημά μας λοιπόν; Το να στέλνουμε τα παιδιά μας στα απόβλητα νόμιμα και όχι παράνομα; Αυτό είναι το ζητούμενο; Εάν το έμβρυο καταλήξει στην αποχέτευση παράνομα είναι καταδικαστέο, άλλα αν καταλήγει νόμιμα, είναι απλά μια τυπική διαδικασία του γυναικολόγου; Έχει διαφορά δηλαδή η κτηνωδία, αν έχει την επίσημη «βούλα» του Δρ. Σφαγέα; 

 

Λέει πολύ σοφά ένα σύνθημα υπέρ της αγέννητης ζωής, ότι αν η κοιλιά της μητέρας είχε παράθυρο, τότε θα είχαμε πολύ λιγότερες εκτρώσεις. Γιατί με το παράθυρο θα ήταν ορατή η σφαγή και μεγαλύτερες οι τύψεις και οι ενδοιασμοί. Ενώ με τις τυποποιημένες διαδικασίες μιας «επέμβασης ρουτίνας» όπως έχει φτάσει να γίνει η έκτρωση, μπορείς ευκολότερα να παραμυθιάσεις τον εαυτό σου ότι ο φόνος δεν υπάρχει, αφού δεν… τον βλέπεις. 

 

Και αυτή η θηριωδία στολίζεται με ανώδυνες λέξεις όπως η λεγόμενη «διακοπή κύησης». Λες και η αγέννητη ζωή είναι πρόγραμμα που «φορτώνει» στον υπολογιστή και το διακόπτουμε όποτε θέλουμε. Φανταστείτε να νομιμοποιούταν η δολοφονία των γεννημένων ανθρώπων, και μετά από κάθε νόμιμο – πλέον – φόνο να δηλώναμε ότι πραγματοποιήσαμε «διακοπή… ζωής». Έτσι απλά. Παρόμοια παράνοια είναι και η «διακοπή κύησης». 

 

Αλλά ακόμα και αυτό το μωράκι που ρίχτηκε στον υπόνομο του κτηρίου στη Σόλωνος, πόσο αντίκτυπο έχει στην κοινωνία, πέρα από το αρχικό σοκ; Ένα δεμένο σκυλάκι ρίχνεται σε κάποιο φρεάτιο από κάποιο ανθρωπόμορφο κτήνος και αμέσως γίνεται πρώτη είδηση παντού. Ένα αγέννητο μωράκι ρίχνεται στην αποχέτευση και η κοινωνία θα το προσπεράσει, γιατί αρνείται να κοιτάξει στο είδωλο του καθρέφτη το τέρας που έχει γίνει. 

 

Αν κάποιος αξίζει να ριχτεί στην αποχέτευση της ιστορίας είμαστε εμείς ως κοινωνία, γιατί η «ανθρωπιά» μας ζέχνει από υποκρισία και η ασπλαχνία μας οδηγεί σε ολόκληρες γενοκτονίες…

 

πηγή