Η ψεύτικη γοητεία της “Πόλης των 15 Λεπτών”

Μετάφραση: Απολλόδωρος

31 Ιανουαρίου 2023 | :Fed Up Texas Chick | Διαβάστε το εδώ.
 

Το δημοτικό συμβούλιο της Οξφόρδης στο Ηνωμένο Βασίλειο πρότεινε μια ιδέα που ονομάζεται ζώνη “πόλης 15 λεπτών”. Μια δοκιμαστική λειτουργία έχει οριστεί για το 2024. Τι ακριβώς είναι αυτό; Επιφανειακά, το σχέδιο ακούγεται υπέροχο: όλα όσα χρειάζεστε είναι προσβάσιμα με 15 λεπτά περπάτημα ή θα μπορούσατε να οδηγήσετε ελεύθερα για να προμηθευτείτε αυτά τα βασικά αντικείμενα. Φανταστείτε παντοπωλεία, πάρκα, ταχυδρομικές υπηρεσίες, υπηρεσίες υγείας, καφετέριες και τράπεζες να είναι όλα τόσο κοντά και βολικά. Αλλά εδώ είναι που το σχέδιο πάει στραβά. Πρώτον, τα "βασικά" είδη καθορίστηκαν για λογαριασμό των πολιτών του Ηνωμένου Βασιλείου από μια ομάδα ενδιαφερομένων. Αν το δικό σας απαραίτητο αντικείμενο δεν ήταν στη λίστα, λοιπόν, μάλλον δεν είστε τυχεροί. 

 

Στο όνομα της “Βιωσιμότητας”

 

Θα μπορείτε να οδηγείτε ελεύθερα εντός της γειτονιάς σας, αλλά θα σας επιβάλλεται σημαντικό πρόστιμο για την οδήγηση εκτός της περιμέτρου σας σε άλλες γειτονιές. Σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν κάμερες που θα διαβάζουν τις πινακίδες κυκλοφορίας για να βεβαιωθούν ότι συμμορφώνεστε. Ακόμη και με τα πρόστιμα που θα επιβληθούν, το Δημοτικό Συμβούλιο διαβεβαιώνει τους πολίτες ότι δεν έχουν καμία πρόθεση να εξαναγκάσουν τους κατοίκους να παραμείνουν σε μια γειτονιά. Ω, όχι, κάθε άλλο! Έχουν διαβεβαιώσει τους πολίτες ότι θα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε ορισμένους καθορισμένους δρόμους ανά πάσα στιγμή, και οι κάτοικοι μπορούν ακόμη και να υποβάλουν αίτηση για άδεια οδήγησης σε άλλους τομείς για έως και 100 ημέρες το χρόνο. Αν είστε πεζοί ή με ποδήλατο, θα επιτρέπεται η ελεύθερη μετακίνηση σε άλλες περιοχές. Πόσο γενναιόδωρο είναι το Συμβούλιο! Και όλα αυτά γίνονται στο όνομα των μεταφορών: το Συμβούλιο προσπαθεί απλώς να αντιμετωπίσει την κυκλοφοριακή συμφόρηση στο κέντρο της πόλης. Ακούγεται εύλογο, μέχρι που δεν είναι. Η Σκωτία εξετάζει τώρα μια παρόμοια ιδέα που βασίζεται στο μοντέλο της Οξφόρδης.

 

Επιφανειακά, τα σχέδια αυτά ακούγονται υπέροχα - τόσο βολικά, και λύνουν το ζήτημα της δημόσιας συγκοινωνίας στις μεγαλύτερες πόλεις.Ωστόσο, αυτές οι έννοιες υπάρχουν εδώ και αρκετό καιρό. Προτάθηκαν για πρώτη φορά το 2016, αλλά στοιχεία τους υπάρχουν εδώ και πάνω από έξι δεκαετίες. Η Μελβούρνη θέλει να έχει ένα όριο 10 λεπτών, και η Κοπεγχάγη προτείνει το πολύ πέντε λεπτά για τα πάντα. Οι σχεδιαστές χρησιμοποιούν φανταχτερούς όρους όπως η υπερκάλυψη και ισχυρίζονται ότι οι γειτονιές προάγουν την κοινωνική συνοχή και τη δημόσια υγεία. Πράγματι το κάνουν, και πράγματι αυτές οι πόλεις ακούγονται βολικές. Ωστόσο, όταν επιβάλλονται πρόστιμα και φίλτρα και οι πολίτες δεν επιτρέπεται να εισέρχονται σε άλλες γειτονιές, αυτό γίνεται τουλάχιστον αμφισβητήσιμο.

 

Το Παρίσι πρωτοστατεί, όπου η πόλη βρίσκεται σε μετασχηματισμό τα τελευταία τρία χρόνια, από το 2020 - ένας μετασχηματισμός που επιταχύνθηκε από την πανδημία COVID. Τα αυτοκίνητα δεν επιτρέπονται πλέον σε πολλά σημεία της πόλης, η οποία έχει γίνει μια πόλη ποδηλάτων, και οι υποστηρικτές λένε ότι οι δρόμοι είναι πλέον πιο ήσυχοι, ασφαλείς και καθαροί. Οι αντίπαλοι λένε ότι οι περισσότεροι Παριζιάνοι έχουν ήδη πρόσβαση με τα πόδια στις περισσότερες ανέσεις, και αυτό επιτεύχθηκε από τους ίδιους, χωρίς τη βοήθεια των πολεοδόμων.

 

Οι παγκόσμιες ομάδες άρχισαν να προωθούν πραγματικά την ιδέα για τις πόλεις αυτές τον Ιούλιο του 2020, στο αποκορύφωμα της πανδημίας, με το σχέδιό τους για ένα πλαίσιο για τις πόλεις να "Ξαναχτίστουν Καλύτερα - Build Back Better". Και νομίζαμε ότι το "Build Back Better" ήταν κάτι μοναδικό για τον Τζο Μπάιντεν! Οι μελέτες περίπτωσης έχουν ολοκληρωθεί ή βρίσκονται σε εξέλιξη για 40 πόλεις, μεταξύ των οποίων το Βερολίνο, η Μπογκάτα, η Σαγκάη και το Σιάτλ. Μια άλλη μελέτη εξέτασε 500 πόλεις στις Ηνωμένες Πολιτείες για να εξετάσει τη δυνατότητα μετατροπής όλων αυτών σε πόλεις 15 λεπτών. Ο σχεδιασμός όμως δεν είναι τέλειος- παρά τους ερευνητές που λένε ότι οι περιοχές με χαμηλό εισόδημα χρειάζονται περισσότερο αυτές τις πόλεις, αυτό δεν είναι απαραίτητα μέρος του σχεδίου. Σε ένα παράδειγμα, η κυρίως μαύρη κοινότητα Riverdale του Σικάγο έχει απομονωθεί από αυτά τα βασικά είδη πρώτης ανάγκης, με αποτέλεσμα το 84% των κατοίκων να κινδυνεύει από επισιτιστική ανασφάλεια.

 

Η ιδέα της πόλης των 15 λεπτών λαμβάνει διεθνή προσοχή, τόσο καλή όσο και κακή. Το προάστιο O'Fallon του Σεντ Λούις στο Ιλινόις παίζει με την ιδέα για να κάνει τη ζωή των κατοίκων πιο "βιώσιμη, βολική και λιγότερο αγχωτική".Έχει λάβει επαίνους από τον Guardian (Ηνωμένο Βασίλειο), αλλά και χλευασμό από τη διεθνή κοινότητα, η οποία την αποκαλεί "διεθνή ηλιθιότητα".

 

Η ιδέα αυτή αναιρεί πλήρως τον σκοπό των πόλεων ως αγορών εργασίας, λένε ορισμένοι αντίπαλοι. Οι πόλεις χρειάζονται μια μεγάλη ποικιλία εργαζομένων και αυτό δεν μπορεί να συμβεί σε μια κλειδωμένη γειτονιά. Το γεγονός ότι ζείτε κοντά σε πολλές πολυκατοικίες δεν σημαίνει ότι θα βρείτε δουλειά εκεί. Θα πρέπει να μετακομίζετε εντός της πόλης κάθε φορά που αλλάζει η δουλειά σας, επειδή θα βρίσκεστε εκτός ζώνης; Θα μπορείτε να ψωνίσετε σε ένα εξειδικευμένο κατάστημα τα αντικείμενα που επιθυμείτε, αν αυτό βρίσκεται εκτός της ζώνης σας;

 

Το Παρίσι είναι ένα πράγμα, αλλά θα λειτουργήσει αυτό πραγματικά στις μεσοδυτικές πολιτείες της Αμερικής; Ας το παραδεχτούμε, η ιδέα δεν είναι μια ιδέα που ταιριάζει σε όλους. Ακόμη και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ λέει ότι δεν θα λειτουργήσει καλά σε ένα προαστιακό έθνος όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, και αναφέρουν επίσης τις ανισότητες στις μειονεκτικές γειτονιές. Η όλη ιδέα εισάγει τη σπανιότητα των αντικειμένων και, ως εκ τούτου, το υψηλότερο κόστος.

 

Πολλοί αναφέρουν την προέλευση της πόλης των 15 λεπτών στον Σκωτσέζο Patrick Geddes του 19ου αιώνα και στο όραμά του για τις "ευτοπικές" πόλεις που ζητούσε την εξάλειψη των ατομικών σχεδίων υπέρ ενός "πιο κοινοτικού, ενεργειακά αποδοτικού περιβάλλοντος λαού, εργασίας και τόπου". Αυτά τα σχέδια έχουν επίσης επικριθεί έντονα ως τυραννικά κατά τα πρότυπα των κλειδωμάτων COVID.Μέλη του δημοτικού συμβουλίου της Οξφόρδης έχουν δεχτεί απειλές θανάτου. Μήπως τα λουκέτα COVID ήταν μια δοκιμαστική δοκιμή για ένα πιο κακόβουλο σχέδιο; Ίσως. Ο Elon Musk έχει προτείνει τη δημιουργία hyperloops για τη γρήγορη μεταφορά ανθρώπων και η Boring Company του έχει προτείνει ακόμη και τη διάνοιξη τούνελ για να βοηθήσει τους ανθρώπους να μετακινούνται καλύτερα. Ο πρίγκιπας της Σαουδικής Αραβίας Mohammed bin Salman έχει ένα έργο 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων που ονομάζεται The Line- πρόκειται για μια γραμμική πόλη στη μέση της ερήμου, όπου όλα τα απαραίτητα είναι προσβάσιμα με μια διαδρομή 20 λεπτών με το τρένο.

 

Τι είναι αυτό, αλήθεια;

 

Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι μεγάλες πόλεις του κόσμου θα είναι εκτός ορίων για όσους από εμάς δεν ζουν σε ακτίνα 15 μιλίων από ας πούμε το Παρίσι ή τη Βαρκελώνη; Δεν θα μπορούμε ποτέ να επισκεφθούμε τα μεγάλα μουσεία και θέατρα;

 

Κάποιοι λένε ότι αυτό είναι το σχέδιο. Ενώ αυτές οι πόλεις πωλούνται με το πρόσχημα της έννοιας του χωριού με στενούς κοινοτικούς δεσμούς και στενή κοινωνικοποίηση, κάποιοι, όπως ο David Icke στην πρόσφατη συνέντευξή του στον Dr. T, λένε ότι αυτές οι πόλεις είναι ένα σκηνικό για τους Αγώνες Πείνας. Το σχέδιο της Σκωτίας περιλαμβάνει 20λεπτη πρόσβαση σε κήπους παραγωγής τροφίμων. Θα είναι άφθονο μαρούλι για όλους ή θα είναι πραγματικά οι Αγώνες Πείνας (The Hunger Games). Δεν είναι τόσο τραβηγμένο, αν το σκεφτείτε. Δεν επιτρέπεται να αναμιχθείτε με κανέναν άλλο άνθρωπο από οποιονδήποτε άλλο τομέα. Τριγυρνάτε για τις βασικές σας ανάγκες.Και υπηρετείτε λίγους εκλεκτούς της ανώτερης τάξης. Θα έχετε τόσα πολλά που δεν θα χρειαστεί ποτέ να φύγετε, αλλά αν θελήσετε να φύγετε, θα σας επιτραπεί να φύγετε; Ακούγεται οικείο. Πολύ οικείο.

 

Δικτυογραφία:

The False Allure of the 15-Minute City - The Tenpenny Report

https://vaxxter.com/the-false-allure-of-the-15-minute-city/

 

ΣΧΟΛΙΟ

 

Τώρα και στην πατρίδα μας.... ΕΔΩ