21 Νοεμβρίου 2023 | Lawrence Kelmenson, MD | Διάβαστε το εδώ.
Οι ψυχίατροι συνήθιζαν να μην καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για τη διάγνωση. Αντ' αυτού, επικεντρώνονταν στο να προσεγγίσουν και να δουλέψουν τα ζητήματα στη ζωή των πελατών τους που τους αναστάτωναν. Όμως όλα αυτά άλλαξαν όταν κυκλοφόρησε το 1980 το DSM. Έκτοτε, η διάγνωση ψυχικών διαταραχών αποτελεί μία από τις κύριες επιδιώξεις τους (η συνταγογράφηση φαρμάκων είναι η άλλη). Οι άνθρωποι πληρώνουν τεράστια χρηματικά ποσά για τις πραγματογνωμοσύνες των ψυχιάτρων και οι διαγνωστικές τους αξιολογήσεις έχουν μεγάλη βαρύτητα στα δικαστήρια, στο σχολείο, στον εργασιακό χώρο και στον προσδιορισμό της αναπηρίας. Αλλά είναι αυτό πραγματικά δικαιολογημένο; Χρειάζεται πράγματι γιατρός για να κάνει μια ψυχιατρική διάγνωση ή μπορεί να το κάνει ο καθένας;
Ακολουθούν τρία σημεία που υποστηρίζουν την ιδέα ότι ο καθένας μπορεί να κάνει μια ψυχιατρική διάγνωση:
1. Όλα τα διαγνωστικά κριτήρια που μαθαίνουν οι ψυχίατροι κατά την εκπαίδευσή τους μπορούν εύκολα να βρεθούν σε διάφορους ιστότοπους. Επομένως, ο καθένας μπορεί να αναζητήσει τα κριτήρια για τη διάγνωση οποιασδήποτε ψυχικής νόσου και στη συνέχεια να πραγματοποιήσει μια διαγνωστική αξιολόγηση do-it-yourself.
2. Είναι αλήθεια ότι μόνο οι εκπαιδευμένοι γιατροί μπορούν να διενεργούν σωματικές εξετάσεις και να παραγγέλνουν εργαστηριακές εξετάσεις, ακτινογραφίες/αποτυπώσεις, βιοψίες κ.λπ. Και είναι αλήθεια ότι μόνο οι γιατροί έχουν τα προσόντα να ερμηνεύουν τα αποτελέσματά τους. Αλλά αυτές οι ιατρικές εξετάσεις γίνονται πάντα μόνο για την επαλήθευση διαγνώσεων σωματικών ασθενειών, όπως ο καρκίνος ή ο διαβήτης. Δεν γίνονται ποτέ για τη διάγνωση ψυχικών ασθενειών. Αν γίνει ποτέ ιατρική εξέταση κατά τη διάρκεια μιας αξιολόγησης ψυχικής ασθένειας, γίνεται μόνο για να αποκλειστεί μια πραγματική (σωματική) ασθένεια.
3. Αν εξετάσει κανείς τα κριτήρια για όλες τις διαγνώσεις ψυχικών ασθενειών, γίνεται σαφές ότι η αναγνώρισή τους δεν απαιτεί κανένα ιατρικό υπόβαθρο ή δεξιότητα. Για παράδειγμα, ιδού μερικά κριτήρια για τη διάγνωση της κατάθλιψης: μειωμένο ενδιαφέρον/ευχαρίστηση για δραστηριότητες, αναποφασιστικότητα και αίσθημα αναξιότητας. Πρώτα απ' όλα, αυτοί δεν είναι όροι/έννοιες που μόνο οι γιατροί γνωρίζουν. Δεύτερον, πρόκειται για αόριστες, υποκειμενικές αντιλήψεις και όχι για αντικειμενικά, επιστημονικά γεγονότα. Είναι στο μάτι του θεατή. Έτσι, κάθε άνθρωπος θα μπορούσε να προσφέρει μια γνώμη σχετικά με το αν κάποιος τις βιώνει ή όχι. Ποιος μπορεί να πει ποια είναι η "σωστή" γνώμη;
Όλα αυτά είναι εξαιρετικά σημεία.
Αλλά αν ένας κανονικός άνθρωπος όπως εσείς τολμήσει να αναλάβει να κάνει μια ψυχιατρική διαγνωστική αξιολόγηση, θα γελάσει για το θράσος του. Χρειάζεστε την επίσημη σφραγίδα έγκρισης ενός γιατρού για να φανεί η διάγνωση νόμιμη και έγκυρη. Οι γιατροί χαίρουν μεγάλης εκτίμησης και εμπιστοσύνης. Μόνο αν πείτε στους άλλους ότι ένας μορφωμένος γιατρός σας διέγνωσε την ψυχική σας ασθένεια, θα θεωρηθεί ως αποδεδειγμένο γεγονός και όχι ως απλή γνώμη. Έτσι, παρόλο που οι ψυχίατροι δεν χρησιμοποιούν ιατρικές γνώσεις όταν κάνουν διαγνώσεις, έχουν πτυχίο ιατρού, και αυτό είναι αρκετό.
Επιπλέον, εδώ και αιώνες οι ψυχίατροι έχουν οριστεί από την κοινωνία ως οι ανώτατες αρχές σε διάφορους βασικούς τομείς: Αποφασίζουν ποιος είναι παράφρων και πρέπει να εγκλείεται ακούσια και να ηρεμεί βίαια. Καθορίζουν επίσης ποιος είναι διανοητικά ανίκανος και πρέπει να χάσει το δικαίωμά του να διαχειρίζεται τη ζωή του. Ίσως αυτοί οι μακροχρόνιοι ρόλοι εξουσίας να έχουν προσδώσει πολιτισμικά στους ψυχιάτρους μια αύρα υπεράνθρωπων ικανοτήτων, η οποία καθιστά όλες τις απόψεις τους πολύ πιο σημαντικές από τις απόψεις ενός κανονικού ανθρώπου. Η κοινή πεποίθηση ότι οι ψυχίατροι έχουν την εκφοβιστική ικανότητα να διαβάζουν και να χειρίζονται το μυαλό των ανθρώπων μπορεί να ενισχύει αυτή την αύρα. Χωρίς απαραίτητα να έχουν συνειδητή επίγνωση της αύρας, οι άνθρωποι μπορεί να την αισθάνονται, να τη φοβούνται και να τους προκαλεί δέος. Μπορεί έτσι να είναι ιδιαίτερα πιθανό να δεχτούν αδιαμαρτύρητα και υποτακτικά ό,τι διαγνώσει και διατάξει ο παντογνώστης ψυχίατρός τους.
Η αύρα ανωτερότητας της ψυχιατρικής μπορεί να είναι αυτό που της επέτρεψε να πείσει τους ανθρώπους ότι οι ψυχικές ασθένειες είναι πραγματικές σωματικές ασθένειες, παρόλο που είναι εντελώς αντίθετες.: Πρώτα η ψυχιατρική κατασκεύασε μια φαντασίωση ότι η συναισθηματική δυσφορία είναι μια ιατρικά θεραπεύσιμη ασθένεια που προκαλείται από μια χημική ανισορροπία ή μια ανωμαλία του εγκεφάλου. στη συνέχεια τη μετέτρεψε σε πραγματικότητα απλά και μόνο διακηρύσσοντάς την ως αληθινή. Δεν είχε σημασία ότι 50 χρόνια εντατικών ερευνών δεν βρήκαν ποτέ χημικές ανισορροπίες ή ανωμαλίες στον εγκέφαλο. Ούτε είχε σημασία ότι τα αντικαταθλιπτικά αποδείχθηκαν ότι ήταν απλά εικονικά φάρμακα(1). Όταν η ψυχιατρική λέει ότι κάτι είναι αληθινό, αυτό το καθιστά αληθινό, όσο παράλογο και αν είναι. Και δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό: Η διάγνωση της υστερίας λαμβανόταν σοβαρά υπόψη για πολλούς αιώνες. Ήταν άλλο ένα παράδειγμα συναισθηματικής δυσφορίας που ανακηρύχθηκε αβάσιμα ως ιατρική πάθηση. Αυτή τη φορά ειπώθηκε ότι οφειλόταν σε μια περιπλανώμενη μήτρα και η θεραπεία ήταν να την καλοπιάσουν να επανέλθει στη θέση της(2).
Η ψυχιατρική θα έχανε τη δύναμή της πάνω στους ανθρώπους αν αφαιρούνταν η αύρα της, διότι δεν θα έμενε τίποτα άλλο παρά φούμαρα, καπνός και καθρέφτες. Οι άνθρωποι θα έχαναν την πίστη τους σ' αυτήν (όπως ακριβώς συνέβη στον Μάγο του Οζ, όταν αφαιρέθηκε η κουρτίνα του, αποκαλύπτοντας ότι δεν ήταν ένα ανώτερο ον αλλά ένας απλός άνθρωπος). Οι πελάτες της ψυχιατρικής θα συνειδητοποιούσαν τότε ότι δεν είναι ελαττωματικοί και αβοήθητοι, όπως επιμένει καταπιεστικά ο γιατρός τους. Θα έβλεπαν ότι είναι πράγματι ικανοί να σκέφτονται μόνοι τους, ώστε να επινοούν προσαρμοστικούς τρόπους για να επιλύουν τα προβλήματά τους. (Ο τενεκεδένιος άνθρωπος, το σκιάχτρο και το λιοντάρι έκαναν την ίδια διαπίστωση αφού ο μάγος τους αποδείχθηκε απατεώνας). Αν αυτό συμβεί ποτέ, τότε οι άνθρωποι δεν θα αισθάνονται πλέον υποχρεωμένοι να ακολουθούν τον κίτρινο δρόμο από τούβλα προς το γραφείο ενός γιατρού για να ιατρικοποιήσουν τα οδυνηρά συναισθήματά τους.
Ο Dr. Thomas Szaz μιλάει για τη σύγχρονη ψυχιατρική.
https://odysee.com/@Apollodoros:7/thomassaz31032023:9
ΑΝΑΦΟΡΕΣ:
1. Kirsch, I. "'The Emperor's New Drugs: Basic Books, Νέα Υόρκη, 2010.
2. Wellesley, M "A Load Of Ballokis" London Review of Books, 23 Απριλίου 2018.
Ο Lawrence Kelmenson ασκεί την ψυχιατρική επί 32 χρόνια, δουλεύοντας με παιδιά, ενήλικες και οικογένειες. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και ολοκλήρωσε την εκπαίδευση ψυχιατρικής ειδικότητας στο Cornell. Στη συνέχεια έγινε μόνιμος ψυχίατρος και αργότερα ιατρικός διευθυντής του Craig House Hospital στο Beacon της Νέας Υόρκης μέχρι το 2000, και έκτοτε διεξάγει ιδιωτικό ιατρείο με βάση την ψυχοθεραπεία στο Cold Spring της Νέας Υόρκης.
Δικτυογραφία:
The Psychiatric Diagnostic Evaluation: Medical Expertise or Smoke And Mirrors? - Truth Comes to Light
ΚΑΠΟΤΕ ΟΙ ΠΡΑΚΤΙΚΟΙ Κ ΟΙ ΠΙΟ ΣΩΣΤΟΙ ''ΨΥΧΟΛΟΓΟΙ '' ΗΤΑΝ ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ Κ ΕΙΔΙΚΑ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ Κ Η ΓΙΑΓΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ Κ ΒΟΗΘΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΝΕΩΤΕΡΟΥΣ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΩΡΑ ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΜΙΖΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΤΡΕΛΛΑΣ ΔΕΝ ΓΛΥΤΩΝΟΥΝ ΟΣΟΙ ΚΑΚΩΣ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ.
ΟΠΩΣ Κ Η ΦΥΣΗ ΕΧΕΙ ΕΠΟΧΕΣ ΕΤΣΙ Κ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ.
ΥΠΟΜΟΝΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Κ ΟΛΑ ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΙΣΑ ΤΟΥΣ.
ΤΑ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΜΟΝΙΜΑ Κ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΟ.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΡΑΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΨΥΧΗΣ Κ ΜΥΑΛΟΥ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΑΝΑΠΟΔΙΑ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙΣ ΣΤΟΝ ''ΕΙΔΙΚΟ'' ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ.