Μένουμε στο ”θετικό κλίμα” με την Τουρκία και όπου μας πάει…

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου

 

Ήταν να μη γίνει η αρχή της ”αναπαλαιωμένης” σε αφανές φόντο ”Ελληνοτουρκικής Φιλίας”. Καλή-κακή θα δείξει. γιατί φάνηκε αρχικά σαν ουράνιο τόξο στη σεισμική καταιγίδα που ξέσπασε στην Τουρκία τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους.

 

Την αλλαγή του τόπου συνάντησης Μητσοτάκη-Ερντογάν (ασχέτως με τη δικαιολογία που δόθηκε κυβερνητικά) τη βρήκα εχέφρονα επιλογή, κατά το ”Φύλαγε τα ρούχα σου, να έχεις τα μισά”, που λέει ο λαός μας. Και τα ”ρούχα”, εν προκειμένω” — η Θεσσαλονίκη, ως αρχική επιλογή συνάντησης — θα… υποδαύλιζαν τις αρπακτικές διαθέσεις του ”σουλτάνου” για την ”πατρίδα της καρδιάς” του…

 

Οπότε η Αθήνα (σαν δεύτερη και… ”ασφαλής”) θα αναλάβει να αναθερμάνει στις 7 Δεκεμβρίου το καλό κλίμα μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, που το γέννησαν οι σεισμοί με τη συνδρομή της ελληνικής ΕΜΑΚ σε πλήρη ανάπτυξη.

 

Το ερώτημα είναι, βέβαια, αν υπάρχει έδαφος εμπιστοσύνης για να γονιμοποιήσει τα ελληνικά όνειρα για ελληνοτουρκική προσέγγιση και πάγωμα των διεκδικήσεων της Τουρκίας επί των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. 

 

Προφανώς, η απουσία παραβιάσεων του εναέριου χώρου και του FIR Αθηνών από τουρκικά μαχητικά και drones ως εκδήλωση διεκδικητικών βλέψεων πάνω από νησιά, μικρονήσια και βραχονησίδες μας στο Αιγαίο δεν είναι αρκετή για να μας εφησυχάζει.

 

Δεν είναι αρκετή ούτε η αντικατάσταση των πολεμικών ιαχών του Ερντογάν από μικρότερης έντασης (αλλά το ίδιο δηκτικές) λεκτικές επιθέσεις ή μπηχτές κατά της Ελλάδας. Και δεν είναι αρκετή, γιατί η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας υπενθυμίζει μονίμως στην ελληνική πλευρά όσα θέλει να λησμονήσει. 

 

Κι αυτό γιατί ο Τούρκος Πρόεδρος συναρτά τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων με το μοίρασμα του Αιγαίου και όχι μόνο, αν συμπεριλάβουμε στα της ”Γαλάζιας Πατρίδας” του και κομμάτια της καρδιάς του που βρίσκονται στην ηπειρωτική ελληνική ενδοχώρα (βλ. Θράκη-Θεσσαλονίκη).

 

Αυτό αποδεικνύουν τουλάχιστον οι αλλεπάλληλες ΝΟΤΑΜ και NAVTEX–antiNAYTEX που εκπέμπει ανεμίζοντας απειλητικά λάβαρα διεκδίκησης πάνω από το Αιγαίο (Βορειοανατολικά νησιά και Δωδεκάνησα), τη Θράκη και εσχάτως — εμμέσως, πλην σαφώς — τη Θεσσαλονίκη.

 

Τα δεδομένα αυτά, ασφαλώς, πολλαπλασιάζουν τα ερωτήματα για το κατά πόσο είναι χρήσιμη για μας η συνάντηση με τον Ερντογάν επί ελληνικού εδάφους, καθώς — πέραν του ξεπλύματος του ατιμώρητου εισβολέα στην Κύπρο το ’74, τον οποίο αντιπροσωπεύει ο Ταγίπ Ερντογάν — οι ελληνοτουρκικές διαφορές, με υπαιτιότητα δική μας, γίνονται από διεθνές διακρατικό πρόβλημα μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας. παρά το αρχικό στόχο της ελληνικής κυβέρνησης να διεθνοποιήσει τις διαφορές μας.

 

Να εκθέσει, δηλαδή, την Τουρκία ως παραβάτη του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών και να παρουσιάσει τις ελληνοτουρκικές διαφορές (συμπεριλαμβανομένου και του μεταναστευτικού) ως ευρωτουρκικές, για να αναβαθμιστεί σε ευρωτουρκικό ο ελληνοτουρκικός διάλογος, μιας και τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της Ευρώπης (όπως ακούσαμε να λέει επανειλημμένα ο πρωθυπουργός).

 

Αντ’ αυτού, δυστυχώς, εμείς να συρόμαστε πίσω από το ”θέλω” του Ταγίπ Ερντογάν για διάλογο σε διμερές επίπεδο, χωρίς την παρουσία τρίτων. Τα ΜΟΕ και οι διμερείς επαφές, σε επίπεδο αντιπροσωπειών και ηγετικό, αυτό τουλάχιστον δείχνουν.

 

Όμως μας συμφέρει αυτό; Συμφέρει στην Ελλάδα ο διμερής διάλογος, όταν ο Ταγίπ Ερντογάν βάζει όλα τα ζητήματα των ελληνοτουρκικών διαφορών στο Τραπέζι και όχι μόνο ”την μία και μοναδική διαφορά” — κατ’ εμάς — που είναι η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ;

 

Διαφορά που φαίνεται να την… ”περιπαίζει” η ευρισκόμενη σε κατασκευαστικό οργασμό Τουρκική Αμυντική Βιομηχανία (SSB), η οποία κινείται πλέον σε πεδίο άκρως επιθετικού χαρακτήρα για την Ελλάδα με σημάδι τα ελληνικά νησιά. Γιατί γι’ αυτά… προορίζονται τα μίνι υποβρύχια με πυραυλικά συστήματα και πολλαπλούς ρόλους που κατασκευάζει.

 

Γι’ αυτά προορίζονται και τα νέα τουρκικά πλοία ανοικτής θαλάσσης της τουρκικής κρατικής εταιρείας ASFAT, που σχεδιάστηκαν μεν για επιτήρηση και αναγνώριση παράκτιας και υπεράκτιας θαλάσσιας περιπολίας, καθώς και για αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις ή αποστολές Έρευνας και Διάσωσης, αλλά μπορούν να αποκτήσουν και επιθετικό χαρακτήρα ως μέσα αρωγής σε ασύμμετρο πόλεμο αμφίβιο, ηλεκτρονικό και ανθυποβρυχιακό.

 

Έχοντας αυτά υπόψη τους, προφανώς (τα οποία δεν συνάδουν με… φιλειρηνική γειτονία), αλλά και την τουρκική ατζέντα που τρέχει, βγήκαν αλληλοδιαδοχικά τις προάλλες Καραμανλής-Σαμαράς να χτυπήσουν τον κώδωνα του κινδύνου προειδοποιητικά θεωρώντας λανθασμένη την παρούσα χρονική συγκυρία επίσκεψης του Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα.

 

Λανθασμένη γιατί δεν υπάρχουν έμπρακτα, αποδεικτικά στοιχεία βελτίωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων (στις οποίες κομβικό ρόλο παίζει το Κυπριακό), παρά μόνο η σφοδρή επιθυμία από ελληνικής πλευράς για μακροημέρευση του καλού κλίματος , έστω κι αν είναι οφθαλμοφανές ότι η Τουρκία έχει στον νου της την μοιρασιά δια της αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου (βλ. διχοτόμηση Αιγαίου και Κύπρου).

 

Συνελόντι ειπείν, το λεχθέν απ’ τον Ερντογάν στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του (AKP) ”Μπορούμε να βρούμε κοινό έδαφος ως δύο χώρες που μοιράζονται το ίδιο κλίμα και την ίδια θάλασσα”, είναι στάχτη στα μάτια των ημετέρων οι οποίοι — ωθούμενοι από υπερβάλλουσα συμβιβαστική διάθεση — εκλαμβάνουν ως χείρα φιλίας την ανατολίτικη πονηριά, κι ας μας διαβεβαιώνει ο ΥΠΕΞ μας Γιώργος Γεραπετρίτης ότι ”Δεν είμαστε αφελείς”…

 

Πονηριά που κρύβει πίσω της την αναγνώριση ”τουρκικής” μειονότητας σε Θράκη και Δωδεκάνησα, τη ”συνεκμετάλλευση” στο Αιγαίο (βλ. αμφισβήτηση ελληνικής κυριαρχίας) και τη διχοτόμηση της Κύπρου. Όλα αυτά, δηλαδή, που αποδεικνύουν ότι τα ”ήρεμα νερά”, το ”βελτιωμένο κλίμα” στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας είναι τεχνητό, ψεύτικο και εξυπηρετεί αποκλειστικά τον αναθεωρητισμό της Τουρκίας.

 

Έτσι, εκεί που μοιραζόμαστε με αυτήν μόνο τις θαλάσσιες ζώνες μεταξύ των νησιών μας στο Ανατολικό Αιγαίο και τα μικρασιατικά παράλια και όριο τουρκικών χωρικών υδάτων στα ελληνικά νερά τα έξι ναυτικά μιλία (σ.σ: Η Ελλάδα ζητά οριοθέτηση με βάση την αρχή της μέσης γραμμής), θα αναγκαστούμε — με τον άνευ ορίων κατευνασμό μας — να υποκύψουμε στο μοίρασμα του Αιγαίου με βάση την τουρκική λογική.

 

Την τουρκική λογική η οποία στηρίζεται στη θεωρία περί ”γκρίζων ζωνών” και εγγυτέρων νήσων (με επίκεντρο το “απομονωμένο” Καστελόριζο) — λογική που η Τουρκία θέλει να περάσει ”alla turca” στους Διεθνείς Οργανισμούς με πρώτο και κύριο τον ΟΗΕ — βάσει της οποίας θεωρίας ”τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν δικαίωμα υφαλοκρηπίδας, ενώ η εγγύτητα των ελληνικών νησιών στα τουρκικά παράλια αποτελεί «ειδική περίσταση» που δικαιολογεί απόκλιση από την αρχή της μέσης γραμμής” (την οποία πρεσβεύει η Ελλάδα)…

 

Κατά τα άλλα, μένουμε στον αφρό της επιθυμίας του Ταγίπ Ερντογάν για καζάν-καζάν θετική ατζέντα στο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας στην Αθήνα με συμφωνίες στα ”μικρά” (ενέργεια-τουρισμός), τα οποία — ακόμα κι αν προστεθεί σε αυτά η συμφωνία τριών σημείων του περασμένου Οκτωβρίου για το Μεταναστευτικό (Ελλάδα-Τουρκία οι αχθοφόροι της μεταναστευτικής κρίσης) — υπολείπονται έναντι των μεγάλων που μας ταλανίζουν και έχουν να κάνουν με κυριαρχικά δικαιώματα του Ελληνισμού αμφισβητήσιμα από την τελευταία…

 

Μένουμε στο ”θετικό κλίμα”, με τον Ερντογάν να εμμένει ότι φταίνε οι ΗΠΑ που προσπαθούν να στρέψουν την Τουρκία και την Ελλάδα τη μια εναντίον της άλλης” (απάντηση σε ερώτηση για την επικείμενη επίσκεψη στην Ελλάδα μέσα στο αεροσκάφος επιστροφής του από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα).

 

Μένουμε στο ”θετικό κλίμα” κι όπου μας πάει, αν και γνωρίζουμε ότι πίσω απ’ αυτό κρύβονται οι πάγιες διεκδικήσεις της Τουρκίας η οποία αντιμετωπίζει Ελλάδα και Κύπρο σαν περιφερειακή υπερδύναμη ζητώντας — δια στόματος του ΥΠΕΞ της, Χακάν Φιντάν — να εξεταστούν (με δεδομένη την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στα 152 ”γκριζαρισμένα” νησιά της λίστας EGAYDAAK και διαρκές το αίτημα για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Β-ΒΑ Αιγαίου και των Δωδεκανήσων): 1. Η προστασία των δικαιωμάτων της ”τουρκικής” μειονότητας στη Δυτική Θράκη και των ”Τούρκων” που ζουν στα Δωδεκάνησα (βλ. αίτημα για αναγνώριση ”τουρκικής” μειονότητας στην Ελλάδα). Και, όσον αφορά την Κύπρο, 2. ”Αν είναι να γίνει κάποια διαπραγμάτευση, να μη γίνει μεταξύ δύο Κοινοτήτων (Ε/κ-Τ/κ), αλλά μεταξύ δύο κρατών (βλ. διχοτόμηση).

 

Κι αυτά… ”συντομογραφικά” για όσους πετάνε στα σύννεφα της ελληνοτουρκικής φιλίας αρνούμενοι να παραδεχτούν την κακοπιστία και την εμμονή της Τουρκίας στη στρατηγική της, χάρη στην οποία πέτυχε τελευταία τη συμμετοχή στο Φόρουμ των Μειονοτήτων των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ-30/11-1/12) της ”Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικής Θράκης” (ABTTF), οργάνωσης που καθοδηγείται από την Άγκυρα με στόχο την ανεξαρτητοποίηση της… ”τουρκικής” (βλ. μουσουλμανικής) μειονότητας Θράκης.

 

πηγή