ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΝΙΚΗΣ Δ. ΝΑΤΣΙΟΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ 13-9-2023

Κύριε Πρόεδρε,

 

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

 

Πριν βουλιάξει η Θεσσαλία και η Μαγνησία στα λασπόνερα της κακοκαιρίας Daniel, είχε προηγηθεί το ναυάγιο του διαβόητου επιτελικού κράτους. Πριν πλημμυρίσει η παραγωγική καρδιά της Ελλάδας που είναι η Θεσσαλία, είχε καταποντιστεί εδώ και χρόνια ο κρατικός μηχανισμός και έχει απομείνει μόνο ένα σκουριασμένο κουφάρι που αποσυντίθεται ταχέως. 

 

Όσο και να προσπαθείτε να εμπαίξετε τον κόσμο με τα επικοινωνιακά τρικ σας, με τα σηκωμένα μανίκια και τα γνωστά παραπλανητικά ψιμύθια τετραήμερης αξυρισιάς, με τις στημένες κουστωδίες σας που σας αποθεώνουν μπροστά στις κάμερες, ο λαός κατανοεί απόλυτα ότι το κράτος αποσύρεται σταδιακά από κάθε μορφή κοινωνικής πρόνοιας και οργάνωσης. Ο πολίτης παλεύει μόνος του απέναντι στις φυσικές και ανθρωπογενείς καταστροφές, όπως ακριβώς έχει ριχτεί αβοήθητος στον «ωκεανό» της ακρίβειας και της φτώχειας. 

 

Διώξατε τα νιάτα μας από την πατρίδα, μέσα από τον οικονομικό μαρασμό των μισητών μνημονίων, και τώρα ξεριζώνετε τον λαό μας μέσα στην ίδια μας την πατρίδα. Ναι, οι Έλληνες ξεριζώνονται μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Θέλετε να είναι από μια ανεξέλεγκτη πυρκαγιά; Θέλετε να είναι από μια ισχυρή καταιγίδα; Θέλετε να είναι από ένα ληστρικό fund με έδρα το Δουβλίνο; Θέλετε να είναι από την κρατική εγκατάλειψη των ακριτικών περιοχών, από το κλείσιμο των σχολείων και από το δημογραφικό μαράζωμα της επαρχίας; Όποια και αν είναι η αιτία του ξερριζωμού, κοινός παρονομαστής είναι η εγκληματική απουσία του κράτους.

 

Η κυβέρνηση συνεχίζει να κάνει εσωτερικό τουρισμό και οι πολίτες οδηγούνται σε εσωτερική μετανάστευση γιατί ξεθεμελιώνεται η ζωή τους. Και όχι, οι Έλληνες δεν γίνονται μετανάστες του κλίματος, άλλα μετανάστες κρατικού εγκλήματος, που είναι συνεχές και αδιάκοπο.

 

Προεκλογικά, ο πρωθυπουργός μας μιλούσε για «πυλώνες ανάπτυξης» που δήθεν θα δημιουργούσαν μια ισχυρή Ελλάδα. Τελικά βλέπουμε να υπερισχύουν τρεις πυλώνες εθνικής καταστροφής: Η ανικανότητα, η αδιαφορία και η οικειοθελής παράδοση της πατρίδας μας σε ένα εργαλειοποιημένο χάος. Από τη μία πουλάτε δήθεν ανάπτυξη και επενδύσεις στον ελληνικό λαό, και από την άλλη έχετε καταντήσει τους Έλληνες – νομάδες μέσα στον τόπο τους, που τρέχουν να σωθούν από τη μία συμφορά μέχρι να τους βρει η άλλη. 

 

Τεμαχίσατε όλες τις δομές και τις υπηρεσίες που κάποτε εξασφάλιζαν την ποιότητα ζωής του πολίτη, για να τις παραδώσετε σε «εθνικούς», εντός εισαγωγικών, εργολάβους. Η πατρίδα έγινε μπίζνα. Είστε μονίμως απασχολημένοι με το να εξυπηρετείτε τα συμφέροντα ημετέρων και να σπαταλάτε - ασύστολα - κοινοτικά κονδύλια που υποτίθεται πως έπρεπε να διοχετευτούν για το συμφέρον του πολίτη.

 

Διαλύσατε τη συνεκτικότητα του κρατικού μηχανισμού. Απονευρώθηκε ο συντονισμός μεταξύ των φορέων διακυβέρνησης. Φτιάξατε ένα υδροκέφαλο και συγκεντρωτικό σύστημα εξουσίας που έχει αποκοπεί πλήρως από τις ανάγκες του λαού. Κομμάτι – κομμάτι ακρωτηριάζετε το κράτος και ταυτόχρονα διογκώνετε το παρακράτος της διαπλοκής, της αρπαχτής, της μίζας, του πελατειακού συστήματος και του προσωπικού πλουτισμού. Αυτή είναι η διεφθαρμένη κομματοκρατία σας.

 

Και δεν σας βάζει φρένο ούτε ο όλεθρος της χώρας που απλώνεται γύρω σας, ούτε το δράμα που περνά αυτός ο έρημος λαός, που σας εμπιστεύτηκε στο τιμόνι της εξουσίας για να τον προστατεύετε. Αντιθέτως, βλέπετε τα δράματα του λαού σαν ευκαιρίες για να συνεχίσετε τον μαραθώνιο διαπλοκής από εκεί που τον αφήσατε, για τον πλουτισμό των οικογενειών και των φίλων σας. 

 

Πίσω από κάθε καταστροφή, ακολουθεί και μία απευθείας ανάθεση. Πίσω από κάθε ανακοίνωση αντιπλημμυρικού ή αντιπυρικού έργου, καραδοκεί και ένα μεγάλο φαγοπότι με τα λεφτά του ελληνικού λαού. Πίσω από κάθε συμφορά, έχετε έτοιμα αντιλαϊκά νομοσχέδια που περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να ανακοινωθούν. Έχετε κάνει και τη δυστυχία του λαού, κομμάτι του χαρτοφυλακίου σας. 

 

Τέτοια εικόνα εγκατάλειψης δεν είχαμε ποτέ ξανά στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Έξι νομοί της χώρας καταστράφηκαν, άλλοι μερικώς και άλλοι ολοσχερώς, μέσα σε διάστημα τριών εβδομάδων! Μονάχα σε έναν πόλεμο θα μπορούσαμε να συναντήσουμε τέτοιες εθνικές απώλειες. 

 

Ο Έβρος κείται μακράν για το υδροκέφαλο κράτος σας. Οι κραυγές αγωνίας που σας στέλνουν οι Εβρίτες τα τελευταία 4μισι χρόνια δεν εισακούστηκαν ποτέ. Έπρεπε να γίνει ολοκαύτωμα στον νομό για να αποφασίσει ο πρωθυπουργός να επισκεφτεί ένα σχολείο του Έβρου, για να σηκώσει επικοινωνιακό μπαϊράκι όπως τον συμβούλεψαν μάλλον οι επικοινωνιολόγοι του.

 

Ο θεσσαλικός κάμπος που αποτελεί το αμπάρι της Ελλάδας, δεν ήταν αρκετά σημαντικός για εσάς ώστε να τον θωρακίσετε πλήρως απέναντι στις όντως σφοδρές φυσικές καταστροφές. Γνωρίζατε ότι η περιοχή είναι ευάλωτη, αλλά επιχειρησιακό σχέδιο έκτακτης ανάγκης δεν υπήρχε έτοιμο. Ακόμη περισσότερο, ενώ γνωρίζατε τις έντονες προειδοποιήσεις των μετεωρολόγων επί αρκετές μέρες πριν από την καταστροφή, αποφασίσατε να μην πράξετε τίποτα. Τί-πο-τα. 

 

Το 2020 ο πρωθυπουργός είχε επισκεφθεί την Καρδίτσα που τότε είχε πλημμυρίσει από την κακοκαιρία Ιανός, για να τάξει έργα και αποζημιώσεις. Τρία χρόνια μετά επισκέπτεται και πάλι την Καρδίτσα σε ένα τοπίο καταστροφής για να τάξει τα ίδια πράγματα και πάλι, ενώ τα όποια αντιπλημμυρικά έργα είχαν γίνει, τα πήρε ο χείμαρρος των ιδιωτικών συμφερόντων. 

 

Στο να εκχωρείτε ως κυβέρνηση τα αποκαΐδια και τους λασπότοπους της χώρας σε αναδόχους, είστε ταχύτατοι και εξόχως αποτελεσματικοί. Στο να επιβλέπετε πώς ξοδεύονται τα χρήματα του ελληνικού λαού και πώς υλοποιούνται τα έργα, είστε σχεδόν άφαντοι. Μετά την αποποίηση των ευθυνών και το μοίρασμα της πίτας στους εργολάβους, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

 

Δεν αγαπάτε τον λαό μας. Αλλά ούτε έστω φοβάστε τις καρέκλες σας, γιατί σας έχει θαμπώσει η σκέψη του 41%. Ούτε καν τον Θεό δεν φοβάστε, γιατί ο Κύριος, που σας επέτρεψε να βρίσκεστε σήμερα στην κυβέρνηση, Εκείνος και προειδοποίησε: «ὁ γνοὺς τὸ θέλημα τοῦ κυρίου ἑαυτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσας μηδὲ ποιήσας πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦ, δαρήσεται πολλάς·» (Λουκ. Ιβ’ 42). Αλήθεια, πώς κοιμάστε τα βράδια; 

 

Ο απλός Έλληνας, πάντως, σίγουρα δεν κοιμάται ήσυχα. Το αίσθημα ανασφάλειας έχει εγκατασταθεί μόνιμα, πλέον, στην ψυχή του, βλέποντας την καταστροφή και τον θάνατο να παραμονεύει παντού. Σε μία κακοκαιρία που θα τον πνίξει, σε μία πυρκαγιά που θα κάψει το βιός του και τον τόπο του, σε ορδές λαθραίων μεταναστών που ξεπετιούνται από κάθε αφύλακτο σύνορο για να κατακλύσουν την πόλη του και να βανδαλίσουν τα εξωκκλήσια του, σε ένα αφύλακτο στρατόπεδο που θα τιναχτεί στον αέρα, σε μία κακοφτιαγμένη γέφυρα που θα καταρρεύσει πάνω στο κεφάλι του, σε μία εθνική οδό όπου θα αποκλειστεί για ώρες αβοήθητος και χωρίς κανένα σχέδιο εκκένωσης, σε ένα γήπεδο που θα τον μαχαιρώσουν χούλιγκανς, σε ένα σχολείο που θα βρει το παιδί του κάποια αδέσποτη σφαίρα, σε ένα τραίνο που θα μπει χωρίς να φτάσει ποτέ στον προορισμό του.

 

Η καρδιά μας σφίχτηκε όταν είδαμε τον φρικτό τόπο του μαρτυρίου στα Τέμπη να έχει πλημμυρίσει, και τα λασπωμένα νερά να έχουν καλύψει το μικρό εκκλησάκι που έχει στηθεί εκεί προς τιμήν των νεκρών. Και θυμηθήκαμε εκείνη τη ρήση που λέει ότι ο δράστης επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Τα απόνερα ενός κράτους που εγκληματεί διά της αδιαφορίας του, έπνιξαν το σημείο μηδέν των αδικοχαμένων αδελφών μας. Πληθύνανε τόσο πολύ οι τραγωδίες στον τόπο μας, που η μία συναντάει την άλλη.

 

Μέσα σε όλη τη μαυρίλα και το χάος, δύο φωτεινές αχτίδες:

 

Ο εθελοντισμός του απλού λαού μας η μιά αχτίδα, η ικανότητα του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας η άλλη.

 

Ο απλός λαός, που στην ψυχή του ριζώνει το αθάνατο ελληνικό φιλότιμο, στάθηκε φως ανθρωπιάς και αισιοδοξίας που ανέτειλε μέσα από τα λασπωμένα ερείπια. Φιλότιμο! Τί είναι αυτό, τρώγεται; Άγνωστη λέξη για την κυβέρνηση, διαχρονική αξία για τον ελληνικό λαό. Άνθρωποι από όλη την Ελλάδα έσπευσαν στις πληγείσες περιοχές για να προσφέρουν το περίσσευμα της ψυχής τους. Κάθε εθελοντής και ένας ήρωας που αντιστέκεται στη δυστοπία της εποχής μας. 

 

Άλλοι μετέτρεψαν το σπίτι τους σε καταφύγιο για να σώσουν συγχωριανούς τους, άλλοι απεγκλώβιζαν κόσμο με τις βάρκες τους και τα τρακτέρ τους, άλλοι έσωζαν ζώα, άλλοι συνέδραμαν σε αντλήσεις υδάτων και άλλοι συγκέντρωναν τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης για να μοιραστούν στους αναγκεμένους συνανθρώπους μας.

 

Είδαμε πρόσωπα συμπολιτών μας να τσαλαβουτούν μέσα στις λάσπες και να παραμένουν καθάρια και περήφανα, και για λίγο ξεχάσαμε εκείνα τα υποκριτικά πρόσωπα των «ατσαλάκωτων» που μοιράζουν υποσχέσεις μέσα από τα αποστειρωμένα γραφεία τους.

 

Μας μονιάζει η κοινή αγωνία για τον λαό μας και τον τόπο μας. Για κάθε χωριό που καταστράφηκε, μια αλυσίδα αλληλεγγύης χτίστηκε μέσα σε λίγες μόνο ώρες, αφότου κόπασε η καταιγίδα. Άνθρωποι που μοιράζονται τον ίδιο πόνο, άνθρωποι που μπορούν να κοιτάζονται ανυπόκριτα στα μάτια και ξέρουν ότι ο ένας θα γίνει στήριγμα για τον άλλον.

 

Η ανιδιοτέλεια του κόσμου λάμπει σαν διαμάντι, μπροστά στον βούρκο της πολιτικής ιδιοτέλειας. Μας συγκινεί αφάνταστα αυτή η υπέρβαση από το ατομικό συμφέρον στη συλλογική ανάγκη. Το «εγώ» που γίνεται «εμείς». Την ώρα που ο οργανωτικός ιστός της πολιτείας διαλύεται, ο συνεκτικός ιστός της κοινωνίας δείχνει ισχυρά σημάδια υγείας και ακμαιότητας. Την ώρα που το κράτος δείχνει νεκρική ακαμψία, ο παλμός της Ελλάδας χτυπάει ζωντανός. Ο εθελοντισμός, αντί να συμπληρώνει το κράτος όπως θα έπρεπε, δυστυχώς το υποκαθιστά. 

 

Και από την άλλη πλευρά, το ναυάγιο του επιτελικού κράτους το ξελασπώνουν για άλλη μια φορά ο Στρατός, η Πυροσβεστική και τα λοιπά Σώματα Ασφαλείας, που έρχονται να σώσουν χιλιάδες ζωές, εκεί που οι κυβερνώντες δεν προνόησαν να τις προστατέψουν. Γίνεται ο Στρατός μας «πασπαρτού» για όλες τις δουλειές, προκειμένου να καλύπτονται τα νώτα μιας άτακτης υποχώρησης του κράτους. 

 

Δυστυχώς η κυβέρνηση συμπεριφέρεται ταπεινωτικά στους στρατιωτικούς μας και τους μεταχειρίζεται σαν να είναι «υπηρετικό προσωπικό», κι όμως στη δύσκολη ώρα, οι κυβερνώντες μετατρέπονται σε επιτελικές «γλάστρες» και ο στρατός παραμένει ο μοναδικός πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας στη χώρα. Χωρίς γογγυσμό, χωρίς τυμπανοκρουσίες και χωρίς επικοινωνιακές φιοριτούρες, οι στρατιωτικοί μας μαζί με τους εθελοντές γίνονται οι αθόρυβοι ήρωες του πεδίου επιχειρήσεων, σηκώνοντας στις πλάτες τους το βάρος της ευθύνης που δεν σηκώνει η παραλυμένη κυβέρνηση. 

 

Ο λαός απέκτησε πλέον την πικρή γνώση ότι μόνος του θα σταθεί στα πόδια του. Η πολιτεία τον εγκαταλείπει όλο και περισσότερο. Το «αλλήλων τα βάρη βαστάζετε», αυτή η σοφή προτροπή του Αποστόλου Παύλου, μοιάζει εξαιρετικά επίκαιρη και αναγκαία στις μέρες μας. 

 

Τί έχουμε μπροστά μας;

 

Έστω και τώρα, μετά την ασύλληπτη καταστροφή των προηγούμενων μηνών, η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να ενεργοποιηθεί για να προλάβει τις κρίσεις που έπονται ως λογική συνέχεια των εξελίξεων εντός και εκτός συνόρων.

 

Η μεγαλύτερη επισιτιστική κρίση από τα χρόνια της κατοχής είναι προ των πυλών, αφού οι εφοδιαστικές αλυσίδες καταρρέουν και σε διεθνές άλλα πλέον και σε εγχώριο επίπεδο. Η μνημονιακή λαίλαπα που χτύπησε αλύπητα τη χώρα μας και οι καταστροφικές πολιτικές των μνημονιακών κυβερνήσεων, κατέστρεψαν ένα μεγάλο τμήμα της πρωτογενούς παραγωγικής βάσης μας. 

 

Το γιγαντιαίο πλήγμα που υπέστησαν οι καλλιέργειες και οι κτηνοτροφικές μονάδες της Θεσσαλίας, είναι βέβαιο ότι θα μεταφερθεί και στο πιάτο μας. Δεν πνίγονται μόνο τα δεκάδες χωριά μας από κακοκαιρίες, πνίγονται και εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά από την ακρίβεια, τα χρέη και τη φτώχεια.

 

Τι θα πράξει η κυβέρνηση για να βοηθήσει όλα αυτά τα νοικοκυριά που θα βυθίζονται κάτω από το όριο της φτώχειας, εκτός από τα να μοιράζει ψηφιακά κουπόνια; Τι θα πράξει για να μην δούμε άδεια ράφια, άδεια πιάτα και αδειανά στομάχια; Κύριες και κύριοι της κυβέρνησης, έχετε την παραμικρή ιδέα τι θα πει πείνα; Γνωρίζετε τι θα πει να μην σε βγάζει ο μήνας ούτε μέχρι τη μέση του; Γνωρίζετε τι θα πει να μην έχεις να ταΐσεις το παιδί σου; Γνωρίζετε τι θα πει να μην μπορείς να πληρώσεις το ρεύμα και να ζεις στο σκοτάδι; 

 

Ασφαλώς και δεν γνωρίζετε τίποτε από αυτά, γιατί ζείτε σε μια παράλληλη πραγματικότητα, μακριά από τη δυστυχία που σπέρνετε. Δεν μπορείς να βρεθείς στη θέση του πεινασμένου, αν δεν πεινάσεις ο ίδιος.

 

Υπάρχουν παγκόσμιες μέρες αφιερωμένες για κάθε πιθανό και απίθανο θέμα. Να καθιερώσουμε και μια μέρα πείνας που θα έχουμε μόνο 20 ευρώ διαθέσιμα για το σούπερ μάρκετ, έτσι για να δούμε πώς είναι να πηγαίνεις στο σπιτικό σου με μισή σακούλα πράγματα… Να καθιερώσουμε και μια εβδομάδα ανέχειας, όπου θα κληθούμε να τα βγάλουμε πέρα με 100 ευρώ… Αφού δείχνετε τόσο ευαισθητοποιημένοι στα θέματα εξοικονόμησης ενέργειας, για δοκιμάστε να μείνετε μία εβδομάδα χωρίς ρεύμα στο σπίτι σας.

 

Κάντε μερικές ασκήσεις φτώχειας μήπως και καταλάβετε πώς ήταν η Ελλάδα του μεσοπολέμου στην οποία μας γυρίζετε με ταχιά βήματα. Είναι ώρα να ξυπνήσετε και να προσπαθήστε έστω να φανταστείτε τα δράματα του λαού. Είναι ώρα ευθύνης και ενότητας μπροστά στις μεγάλες δυσκολίες που μας περιμένουν. Σταματήστε να χωρίζετε τους ανθρώπους σε κατηγορίες για να διαφεντεύετε τη διχόνοιά τους. Σταματήστε να μιλάτε για δεξιούς και αριστερούς, για ψεκασμένους και αψέκαστους, για αρνητές και για προοδευτικούς. Η πείνα δεν πρόκειται να κάνει διακρίσεις ούτε σε ιδεολογικά φρονήματα – ούτε σε επικοινωνιακές ταμπέλες. Αν δεν λάβουμε τα μέτρα μας άμεσα, θα τους χτυπήσει όλους και μόνο η αλληλεγγύη θα απομείνει για να μας σώσει από τον χαμό μας.

 

Περιμένουμε μήπως τίποτα από την αγαπητή μας Ευρώπη;

 

Διαβάζω από τη σημερινή Εστία:

 

Η άρνηση της ΕΕ να ικανοποιήσει το ελληνικό αίτημα από το Ταμείο Καταστροφών το οποίο «άδειασαν» προηγουμένως Ιταλοί και Σλοβένοι για αποζημιώσεις από δικές τους πλημμύρες ανάγκασε τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη να ανακοινώσει ότι θα αξιοποιήσει ποσό 2 δις ευρώ από εθνικούς πόρους το οποίο θα στερήσει από άλλες πολιτικές για τις οποίες είχε δεσμευτεί στον ελληνικό λαό. Όπως η καταβολή των αναδρομικών των συνταξιούχων, το επίδομα θέρμανσης, το voucher για την νεολαία κ.α . 

 

Αποδεικνύεται έτσι για μια ακόμη φορά και μάλιστα σε τελική ευθεία για την διεξαγωγή ευρωεκλογών ότι η ΕΕ δεν διαθέτει πολιτικές έκτακτης ανάγκης για τα μέλη της. .....

 

Απεδείχθη τελικώς ότι η Πρόεδρος της Κομισιόν αρέσκεται να φιλοξενείται και να κάνει κρουαζιέρες στην Ελλάδα, αρέσκεται να ακούει την κυβέρνηση να την ενημερώνει ότι θα αγοράσει εμβόλια αξίας πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ από εταιρείες με τις οποίες έχουν συμβληθεί οι Βρυξέλλες, αρέσκεται να ακούει ότι η Ελλάς αποστέλλει στρατιωτικό οπλισμό στην Ουκρανία, τον οποίο έχει πληρώσει από το υστέρημα του ο ελληνικός λαός αλλά όταν απαιτείται να κάνει μια υπέρβαση για χάρη αυτού του λαού η απάντηση της είναι χονδρό «δούλεμα» και δημιουργική λογιστική. Για να ζητάνε να αγοράσουμε εμβόλια και να στείλουμε όπλα στο μέτωπο λοιπόν είναι πρώτοι. Αλλά για να βοηθήσουν πραγματικά και όχι επικοινωνιακά τελευταίοι.»

 

Τέτοια Ευρώπη δεν την θέλουμε!

 

Αγαπητοί, το νομοσχέδιο ήταν για τη δικαιοσύνη, βγήκα εκτός θέματος γιατί υπάρχει μια τρομερή τραγωδία στην πατρίδα μας. Θα έλεγα ερανιζόμενος από ένα ωραίο έργο, από ένα πόνημα ,από μια πραγματεία, από ένα διάλογο του Πλάτωνα, του μεγάλου αρχαίου φιλοσόφου τον Πρωταγόρα, ο οποίος σε ένα μύθο του λέει το εξής: Όταν έφτιαχνε τον κόσμο ο Δίας, όπλισε τα ζώα με διάφορα για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν, αλλά άφησε τον άνθρωπο αβοήθητο. Δεν του έδωσε τίποτα με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να κινδυνεύει. Όταν πήγε ο Ερμής και του ζήτησε να οπλίσει και τον άνθρωπο ο Δίας είπε κατά τον Πλάτωνα : «Θα δώσεις δύο πράγματα , την εδώ και την δίκην». Την ντροπή και τη δικαιοσύνη. Και συνεχίζει ο Πλάτων και λέει το εξής: « ... καὶ νόμον γε θὲς παρ᾽ ἐμοῦ τὸν μὴ δυνάμενον αἰδοῦς καὶ δίκης μετέχειν κτείνειν ὡς νόσον τῆς πόλεως». Δηλαδή, όσοι δεν συμμετέχουν στη δικαιοσύνη και στη ντροπή, όσοι είναι άδικοι και αδιάντροποι να εξαφανίζονται , να σκοτώνονται κατά τον Πλάτωνα ως αρρώστιες της πόλεως.

 

Αυτές είναι οι αρρώστιες της πολιτείας μας. Η αδιαντροπιά και η αδικία.