Ήταν πρωί της Πέμπτης 22 Αυγούστου του 1974, όταν οι Τούρκοι Στρατιώτες που εμφανίστηκαν και το προηγούμενο βράδυ στην εγκλωβισμένη Ταύρου, αφού έσπασε η γραμμή της Μιας Μηλιάς, ξαναμπήκαν στο χωριό για πλιάτσικο και βιασμούς. Έτσι γίνεται ο άνθρωπος (κτήνος), όταν λείπει ο φόβος του Θεού. Αυτά έκαναν οι πάνοπλοι Τούρκοι του Ετζεβίτ χωρίς ντροπή, δείχνοντας τον πολιτισμό των Μογγόλων σ’ όλο τον κόσμο.
Με προτεταμένα τα όπλα πυροβολούν, σπάζουν πόρτες σπιτιών, βεβηλώνουν εκκλησίες, χτυπούν αλύπητα γέρους, αρπάζουν κοπέλες και τις βιάζουν.
Η κυρά – Ελένη Χριστοδούλου, μάνα δέκα (10) παιδιών, χήρα γιατί έχασε τον Κυρ-Γιάννη τον προηγούμενο Μάιο, με τους τρεις μεγαλύτερους γιους της Στρατιώτες στην Εθνική Φρουρά, προσπαθούσε να προστατέψει τις πέντε θυγατέρες της και τα δύο μικρότερα αγόρια της.
Σπρώχνουν την μάνα τα τρία ένοπλα καθάρματα που μπήκαν στο σπίτι της και ανέβηκαν στο ανώγι γαζώνοντας τα πάντα γύρω τους με τα όπλα και προσπαθούν ν’ αρπάξουν τις τρεις μεγαλύτερες κόρες. Η μάνα κρατά στην αγκαλιά και τα τρία της κορίτσια. Την μεγάλη την χτυπούν στο πρόσωπο με τον υποκόπανο. Η μικρότερη έβαλε τα κλάματα. Την Αντρούλα την τραβούν με βία απ’ την αγκαλιά της μάνας και τη ρίχνουν κάτω.
“Τούτον το πράγμα δεν το δέχομαι, τούτον το πράγμα δεν το μπορώ, προτιμώ να πεθάνω μάνα μου, αδελφές μου, βοηθάτε με” ούρλιαζε το 17χρονο κορίτσι και ξέφυγε απ΄τα βρωμερά χέρια των Τούρκων. Κι’ αυτοί, που δεν φοβήθηκαν θεό, την έριξαν κάτω με τρεις σφαίρες στον κρόταφο. Ζεστό το νεανικό αίμα της Αντρούλας κύλησε στο πάτωμα σφραγίζοντας την ανέγγιχτη τιμή της.
Βιάστηκαν να θάψουν το άψυχο σώμα της Αντρούλας οι Τούρκοι, σε μέρος άγνωστο, γιατί έρχονταν οι άνδρες των Ηνωμένων Εθνών. Έφυγε η μάνα απ’ τη ζωή με το παράπονο πως δεν αξιώθηκε να φιλήσει τον τάφο της κόρης της και να της ανάψει το καντήλι. Τ’ αδέλφια ακόμα καρτερούν κι’ ελπίζουν να βρουν κάποτε τα αγιασμένα λείψανα της αδελφής τους. Έβαλαν το όνομά της στα παιδιά τους και γέμισε το σπιτικό τους Αντρούλες.
«…ύλατον όντας κοπεί καβάτζιν
τριγύρω του πετάσσονται
τριακόσια παραπούλια”
1974: Τουρκικοί βιασμοί – Αυτά τα ξέρετε Εξοχότατε κ. Stephen Lillie και λοιποί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι βρετανικές Βάσεις το 1974 είχαν απευθείας μαρτυρίες για τους τουρκικούς βιασμούς Ελληνοκυπρίων γυναικών. Κατόπιν παράκλησης της κυπριακής Κυβέρνησης, και του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού οι Αρχές των βρετανικών βάσεων διενήργησαν πέραν των 40 εκτρώσεων σε Ελληνοκύπριες που είχαν βιαστεί από τους βαρβάρους. Μάλιστα, για να μπορέσουν να καλυφθούν νομικά οι χειρουργικές εκείνες επεμβάσεις, οι βρετανικές Αρχές χρειάστηκαν να τροποποιήσουν τον περί εκτρώσεων νόμο καθώς ο νόμος στο ΗΒ δεν κάλυπτε αυτόματα και τις περιοχές των «κυρίαρχων» βρετανικών βάσεων.
Οι εκτρώσεις είχαν ξεκινήσει στο Νοσοκομείο Πριγκίπισσα Μαίρη (Princess Mary) στο Ακρωτήρι, στις 22 Οκτωβρίου. Έτσι τροποποιήθηκε ο νόμος αναλόγως στις 21 Οκτωβρίου 1974…» («Σημερινή», 27 Δεκεμβρίου 2006).
Οι Βρετανοί δεν ήθελαν να γίνουν θέμα οι βιασμοί!
Η Υπ. Αρμοστεία στη Λευκωσία τον Οκτώβριο του 1974 εισηγείτο στο Φόρεϊν Όφις ότι έπρεπε να βοηθήσουν να έκλεινε ουσιαστικά το θέμα των βιασμών και έτσι να μην επανερχόταν ως πρόβλημα μεταξύ των δύο κοινοτήτων, για να προχωρούσαν οι συνομιλίες Κληρίδη/Ντενκτάς…
Παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Τουρκία
Στη δεύτερη έκδοση της Έκθεσης της Κυπριακής Δημοκρατίας το 2010 με τον πιο πάνω τίτλο (Κείμενο Δρ. Βαγγέλη Κουφουδάκη, Επιμέλεια Μίλτου Μιλτιάδου, Ανδρέα Λυρίτσα, Μαρίας Γεωργίου), υπάρχει κεφάλαιο με τίτλο «Βιασμοί και καταναγκαστική πορνεία», στο οποίο τονίζονται μεταξύ άλλων:
«Τα τουρκικά στρατεύματα, κατά τη διάρκεια της εισβολής και αμέσως μετά από αυτή, διέπραξαν μεγάλο αριθμό αποδεδειγμένων βιασμών Ελληνοκυπρίων γυναικών και παιδιών ηλικίας από 12 μέχρι και 71 ετών… Ο βιασμός και η ατίμωση γυναικών είναι ένα άκρως ειδεχθές έγκλημα, με τραγικές επιπτώσεις για το θύμα… Τα αποδεικτικά στοιχεία για τους βιασμούς προήλθαν από τις καταθέσεις θυμάτων αυτοπτών μαρτύρων, ιατρικού προσωπικού, ακόμα και μελών του τουρκικού στρατιωτικού προσωπικού… Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ότι έχει ληφθεί οποιοδήποτε πειθαρχικό μέτρο από τις τουρκικές στρατιωτικές Αρχές γι’ αυτές τις ενέργειες. ΟΥΔΕΙΣ ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΕ.
»Ο βιασμός και η καταναγκαστική πορνεία απαγορεύονται ρητά από το άρθρο 27 της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης του 1949 και από το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης…» (www.moi.gov.cy/pio ) ISBN 978-9963-38-793-9.
Η κυπριακή Κυβέρνηση κατέχει πλήρη στοιχεία, όπως και ο Ερυθρός Σταυρός από το 1974 (επιβεβαίωση προς κ. Κουκουμά από Ε.Σ. Γενεύη), τα Η.Ε, οι Βρετανοί, και το Συμβούλιο της Ευρώπης, αλλά, δυστυχώς, για 49 χρόνια όλες οι κυβερνήσεις «αμνήστευαν τους βιαστές και δολοφόνους επί όλων των εγκλημάτων τους». Μια ένοχη πολιτική αυτο-εξευτελισμού, «στον βωμό των διακοινοτικών συνομιλιών και στην εξεύρεση συμφωνίας, με το κράτος που τους δολοφόνησε», όπως εισηγείτο και η βρετανική Υπ. Αρμοστεία τον Οκτώβριο του 1974!
Αναδημοσίευση από Μ.Ρ.
Ολόκληρο το αποκαλυπτικό άρθρο. ΙΔΕΤΕ.
“Κύπρος 1974 / Οι βιασμοί 800 και πλέον Ελληνίδων από τους βάρβαρους Τούρκους” γράφει η Φανούλα Αργυρού
Λόγω τεχνικού προβλήματος δεν καταχωρήθηκε το πρώτο μέρος ... Το καταχωρούμε ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος Βρετ. Πρωθυπουργό Boris Johnson, Βρετ. ΄Υπ. Αρμοστή Stephen Lillie και κυπριακή πολιτική ηγεσία
Φανούλα Αργυρού*
Το θέμα επανήλθε πρόσφατα με διάφορα δημοσιεύματα στον Τύπο. Παραμονές ακόμα μιας τραγικής μαύρης Ιουλιανής επετείου. Όμως, πρέπει να θυμίσουμε ότι χθες είχαμε και την Διεθνή Ημέρα για την εξάλειψη της Σεξουαλικής Βίας εν καιρώ συγκρούσεων.
Στις 12 Ιανουαρίου 2016 είχα γράψει στην «Σημερινή» « Δεύτερος βιασμός 42 χρόνια μετά». Με αφορμή την εξευτελιστική τότε είδηση ότι ζήτησαν πιστοποιητικά βιασμού από βιασθείσες από τους Τούρκους Ελληνίδες το 1974. Την καταγγελία είχε κάνει η βουλευτίνα Σκεύη Κουκουμά στις 17.12.2015 στη Βουλή. «Ένας αυτο-εξευτελισμός δεκαετιών μετατρέπεται σε κατευνασμό «Τσάμπερλεν προς Χίτλερ». Φαίνεται πως κάποιοι θέλουν, ίσως καθ’ υπόδειξη ξένων, να κλείσουν και το κεφάλαιο των βιασμών του 1974, μήπως κάποια θύματα τολμήσουν να κινήσουν αγωγές εναντίον των Τούρκων», είχα γράψει.
Σχετικό το άρθρο του μ. Κωστάκη Αντωνίου στη «Σημερινή», 19 Δεκεμβρίου 2015, «Τρισάθλιο κράτος με τρισαθλιότερους ηγέτες», όπως και του Άριστου Μιχαηλίδη στον «Φιλελεύθερο», «Δουλεύοντας χωρίς μυαλό», 18.12.2015.
Στις 20 Δεκεμβρίου 2016 επανήλθα στη «Σημερινή» με τίτλο « Η ανοικτή πληγή του 1974».
«Σε αυτό το κράτος, όλοι οι Πρόεδροί του που πέρασαν, από τον πρώτο μέχρι τον σημερινό, ουδέποτε θεώρησαν ως στοιχειώδες καθήκον τους να καταγγείλουν αυτό το μαζικό έγκλημα εις βάρος των Ελληνίδων από τους Τούρκους στρατιώτες… να οδηγήσουν την Τουρκία στο εδώλιο του Διεθνούς Δικαστηρίου… Αμνήστευσε αυτό το τρισάθλιο κράτος τους δολοφόνους του λαού του και θυσίασε τους ηρωομάρτυρές του στον βωμό των διακοινοτικών συνομιλιών και στην εξεύρεση συμφωνίας, με το κράτος που τους δολοφόνησε…», έγραψε μεταξύ άλλων ο μ. Κ. Αντωνίου.
Ξένος Τύπος και ο παππούς του Πρωθυπουργού Boris Johnson
Στα εγκλήματα βιασμών αναφέρθηκαν πρωτοσέλιδα βρετανικές εφημερίδες, όπως η SUN «Βάρβαροι», 5 Αυγούστου 1974, το «Βήμα» Λονδίνου, 8 Αυγούστου 1974 κ.ά. Στις 23 Ιανουαρίου 1977, η βρετανική «Sunday Times», αναφέρθηκε στην έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης που βρήκε την Τουρκία ένοχη για παραβίαση επτά άρθρων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με τον καταδικαστικό τίτλο «Τουρκικές θηριωδίες: Τι αποκαλύπτει απόρρητη έκθεση» και τον υπότιτλο «Τα τρομερά μυστικά της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο», πληροφορίες για τις τουρκικές βαρβαρότητες, φόνους, βιασμούς, λεηλασίες το 1974. (Λεπτομέρειες στο δίγλωσσο βιβλίο «ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ – Bloody Truth»).
Αυτά τα ξέρετε Πρωθυπουργέ Johnson, Αρμοστά Lillie και λοιποί δικοί μας;
Και ότι η ιστορική έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που υιοθετήθηκε το 1976 είχε ετοιμαστεί κάτω από την Προεδρία του μ. James Fawcett (1913-1991), αργότερα γνωστού ως Sir James Fawcett DSC QC, ο οποίος ήταν ο παππούς του σημερινού Πρωθυπουργού Boris Johnson (από την μητέρα του). Ο James Fawcett, παρόλη την υπηρεσία του στο Naval Intelligence (μυστικές υπηρεσίες Ναυτικού) και το Φόρειν ΄Οφις, είχε το ηθικό θάρρος να προεδρεύσει της ιστορικής έκθεσης που συγκέντρωσε τόσες μαρτυρίες για τις απάνθρωπες ενέργειες της Τουρκίας με τα καταπελτικά εναντίον της Τουρκίας συμπεράσματα.
Θηρίο είχε γίνει η Τουρκία όπως και το Φόρεϊν Όφις, το οποίο προσπαθούσε απεγνωσμένα να μάθει από ποιους αφέθηκε να διαρρεύσει η έκθεση προς την εφημερίδα. Γιατί η δημοσίευση, ήταν μόνον τρεις εβδομάδες πριν από τη συνάντηση Μακαρίου/Ντενκτάς/Βάλντχαϊμ… όταν μετατόπισαν το Κυπριακό από θέμα εισβολής και κατοχής σε… δικοινοτική διαφορά!
«Ο άλλος πόλεμος των γιατρών του 1974»
Τον Ιούνιο του 2014, 85 γιατροί που εξέτασαν τα θύματα βιασμού από τους Τούρκους το 1974, εξέδωσαν βιβλίο με συγκλονιστικές αφηγήσεις και μαρτυρίες από τους ανθρώπους που βίωσαν την τουρκική κτηνωδία. Διαβάστε κύριε Lillie και λοιποί τις κτηνωδίες στο βιβλίο του Χρύσανθου Χρυσάνθου «Ο άλλος πόλεμος των γιατρών του 1974».
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύπρος: Οι ανομολόγητοι βιασμοί του 1974
Οι Ελληνοκύπριες που έπεσαν θύματα βιασμού το 1974. Μαρτυρίες και ντοκουμέντα. Μια δημοσιογραφική έρευνα του Λουκιανού Λυρίτσα με αφορμή την επέτειο της επιχείρησης Αττίλας ΙΙ.
«Μας βάλανε σε αίθουσα του σχολείου στη Βώνη, μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια. Εκεί έμπαιναν όποτε ήθελαν, διάλεγαν και πήγαιναν για να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές τους επιθυμίες. Δεν έβγαινα να πάρω συσσίτιο. Φορούσα συνέχεια τα ρούχα της γιαγιάς για να φαίνονται γριά αλλά έβλεπαν το πρόσωπο. Έβγαινα έξω μόνο όταν πήγαινα τουαλέτα. Ήμουν συνέχεια τυλιγμένη με ένα πάπλωμα και καθόντουσαν όλα τα πιτσιρίκια από πάνω μου για να μην με τραβάνε συνέχεια και να βιάζουν τους Τούρκους. Αυτό κράτησε τρεις μήνες, πριν έρθει ο Ερυθρός Σταυρός».
Πρόκειται για μία από τις λιγοστές μαρτυρίες γυναικών θυμάτων βιασμού κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, που δημοσιεύτηκαν από την κυπριακή Μέσα Ενημέρωσης (Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, 2016) σπάζοντας τη σιωπή που επικρατούσε για χρόνια γύρω από το θέμα. Το έγκλημα που περιγράφεται συνέβη στο κατεχόμενο χωριό Βώνη στην επαρχία Λευκωσίας, το οποίο είχε χρησιμοποιήσει από τον τουρκικό στρατό ως στρατόπεδο κράτησης γυναικοπαιδιών. Τέτοιου τύπου στρατόπεδα είχαν δημιουργηθεί επίσης στα χωριά της επαρχίας Αμμοχώστου Βιτσάδα, Μαραθόβουνο και Γύψου και εκεί, σύμφωνα με μαρτυρίες, διαπράχθηκαν συστηματικοί βιασμοί από τον τουρκικό στρατό. Οι γυναίκες απελευθερώνονταν κατά διαστήματα μετά τη συμφωνία για την κατάπαυση του πυρός της 16ης Αυγούστου του 1974.
Η απελευθέρωσή τους διήρκεσε μέχρι και τα μέσα Οκτωβρίου εκείνου του έτους. Φτάνοντας στις ελεύθερες περιοχές, όπως όλοι οι εγκλωβισμένοι εκείνης της περιόδου, οι γυναίκες καλούνταν να δώσουν καταθέσεις είτε σε κρατικούς λειτουργούς είτε στον Ερυθρό Σταυρό για τις εμπειρίες τους. Πολλές από εκείνες καταθέσεις εγκλωβμένων επρόκειτο να γίνουν οι ίδιες χρόνια μετά για τον εντοπισμό Ελληνοκυπρίων που θανατώθηκαν κατά την προέλαση του τουρκικού στρατού. Για τις γυναίκες του πολέμου, εκείνες που έπεσαν θύματα βιασμού, η ομολογία του τραύματος κάθε άλλο παρά εύκολο, αφού σήμαινε εξωστρακισμό τους από το κοινωνικό περιβάλλον της αγροτικής τότε Κύπρου και επιπλέον τους απέκλεισε από τη δυνατότητα να παντρευτούν. Ως εκ τούτου, πολλές ήταν αυτές που ούτε καν στις καταθέσεις τους στον Ερυθρό Σταύρο δεν παραδέχτηκαν τα δεινά τους.
Μαζικές εκτρώσεις
Λευκωσία
Λευκωσία - Για χρόνια επικρατούσε σιωπή για το θέμα... και μέχρι σήμερα οι κυβερνώντες δεν βάζουν το χέρι επί των τύπων των ίλων ... Ας τους βίαζαν κάποια γυναίκα ή κόρη για να δουν τον ανείπωτο πόνο ....
Εκατοντάδες ήταν και οι εκτρώσεις που μαζικά διενεργήθηκαν το δεύτερο μισό του 1974 στην Κύπρο. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες γιατρών οι εγγραφές καταγράφονται στο βιβλίο του Χρύσανθου Χρυσάνθου «Ο άλλος πόλεμος των γιατρών το 1974», εκατοντάδες βάναυσα κακοποιημένες γυναίκες έμειναν έγκυες και χρειάστηκε να ψηφιστεί ειδική νομοθεσία προκειμένου να μπορέσει να διακόψει την εγκυμοσύνη τους. Πολλές αμβλώσεις έγιναν σε ιδιωτικές κλινικές τραυματίες στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, ενώ λόγω της πληρότητας του εν λόγω νοσοκομείου από τους πολέμους, πολλές εκτρώσεις αναλήφθηκαν από γιατρούς στα νοσοκομεία των Αγγλικών Βάσεων σε Δεκέλεια και Ακρωτήρι.
Προηγουμένως, πολλές άλλες γυναίκες είχαν αποβάλει με τη χρήση φαρμάκων διακοπής κύησης, τα οποία τους διένειμε ο Ερυθρός Σταυρός ενόσω βρίσκονταν ακόμα στα στρατόπεδα κράτησης του τουρκικού στρατού, γεγονός που επιτρέπει το συμπέρασμα ότι οι βιαιότητες των τούρκων στρατιωτών ήταν γνωστές πριν από την απελευθέρωση των γυναικών. -αιχμαλώτων. Σημειώνεται ότι προκειμένου να διευκολυνθεί η διαδικασία των μαζικών αμβλώσεων, ακόμη και η Εκκλησία της Κύπρου είχε συναινέσει διά της ανοχής της στην τροποποίηση της νομοθεσίας το 1974, ούτως ώστε οι εκτρώσεις εκείνης της περιόδου να καταστούν νόμιμες.
Επιμέλεια αναδημοσίευσης Π.Β.