Τά Σόδομα, οἱ σημερινές «χριστιανικές» πόλεις και ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ

Γράφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας

 

Ἄν ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ἔπεσε κάποτε πάνω στά Σόδομα ἀλλά καί σέ ἄλλες πόλεις, πού εἶχαν ἔστω τή «δικαιολογία» ὅτι δέν ἄκουσαν ποτέ περί τοῦ Χριστοῦ, τί ἄραγε μπορεῖ νά συμβεῖ σέ χριστιανικές πόλεις πού ἔγιναν ἴδιες μέ τά Σόδομα καί, ἐπειδή ἀκριβῶς εἶναι «χριστιανικές», στεροῦνται κάθε δικαιολογίας;

 

Γράφει χαρακτηριστικά ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς:«Εἶπε δὲ Κύριος· κραυγὴ Σοδόμων καὶ Γομόρρας πεπλήθυνται πρὸς με, καὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα» (Γεν. 18, 20). Καὶ ὅτι ἡ ἁμαρτία Σοδόμων ἦταν ὄντως πολὺ μεγάλη καὶ σφοδρή, φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι δὲν εἶχαν βρεθεῖ οὔτε δέκα δίκαιοι. Διότι στὴν ἐρώτηση τοῦ Ἀβραάμ, ἐὰν θὰ καταστρέψει τὴν ἁμαρτωλὴ πόλη, σὲ περίπτωση ποὺ βρεῖ σ’ αὐτὴ δέκα δίκαιους, ὁ Κύριος ἀπάντησε καὶ εἶπε: «οὐ μὴ ἀπολέσω ἕνεκεν τῶν δέκα» (Γεν. 18, 32). Ἀλλὰ δὲν βρέθηκαν οὔτε δέκα. Ὅλοι οἱ πολίτες ἦταν σὲ πόλεμο ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐναντίον τῆς φύσης. Οἱ ψυχὲς τους ἦταν νεκρὲς, ἐνῶ τὰ σώματα ἐκφυλισμένα. Γι΄ αὐτὸ χτύπησε «θεῖον καὶ πῦρ» (Γεν. 19, 24), τὸ σύμβολο τῆς βρώμας καὶ τῆς ἔξαψης τῶν παθῶν τους, καὶ ἀπὸ τὰ Σόδομα δὲν ἔμεινε τίποτα, πλὴν τοῦ κακοῦ ὀνόματος καὶ τῆς φρικιαστικῆς ἀφήγησης. 

 

Ὅμως δὲν ἔπεσε ὁ θυμὸς τοῦ Θεοῦ μόνο στὰ Σόδομα, ἀλλὰ καὶ σὲ πολλὲς ἄλλες πόλεις, ὅπου ἡ ἁμαρτία εἶχε κάνει τοὺς ἀνθρώπους δύσμορφους σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ μὴν μοιάζουν καθόλου πιὰ μὲ τὸ ἔργο τοῦ οὐράνιου Δημιουργοῦ. Καὶ ἐφόσον ἔτσι ἔγινε μὲ τὶς κακὲς πόλεις, στὶς ὁποῖες δὲν εἶχε ἀκουστεῖ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πόσω μᾶλλον μπορεῖ νὰ συμβεῖ μὲ τὶς χριστιανικὲς πόλεις - τὶς ἐφάμιλλες ἢ παρόμοιες ὡς πρὸς τὸ κακὸ μὲ τὰ Σόδομα - τὶς βαπτισμένες στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ; 

 

Διαβάστε τὴν ἀπειλὴ τοῦ Σωτήρα πρὸς τὴν πόλη Καπερναούμ: «Καὶ σὺ Καπερναούμ, ἡ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα ἕως ᾅδου καταβιβασθήσῃ· ὅτι εἰ ἐν Σοδόμοις ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν σοί, ἔμειναν ἂν μέχρι τῆς σήμερον» (Ματθ. 11, 23). Καὶ πράγματι, ἡ προφητεία ἐκπληρώθηκε: ἐκεῖ ὅπου κάποτε στεκόταν ἡ ὑπερήφανη πόλη τῆς Καπερναοὺμ τώρα εἶναι ἀδιαπέραστος θαμνώδης τόπος, πέτρες καὶ φωλιὲς φιδιῶν. Μὲ τὰ μάτια τους τὸ εἶδαν καὶ μὲ τὴν καρδιὰ ἔτρεμαν ὅλοι οἱ προσκυνητὲς τῶν Ἁγίων Τόπων».

 

Καί αὐτά τά ἔγραφε ὁ Ἅγιος Νικόλαος γιά τίς χριστιανικές πόλεις τῶν ἡμερῶν του (πρίν ἀπό περίπου 80 χρόνια). Ποιός τολμᾷ ἄραγε νά φανταστεῖ τί θά ἔλεγε σήμερα; Καί εἰδικά γιά τίς πόλεις τοῦ κατ' ἐξοχήν ὀρθόδοξου καί ἁγιοτόκου τόπου, πού ἔχει πλέον καταντήσει βόρβορος ἀποστασίας, ἀκολασίας καί διαστροφῆς;