ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΜΟΥ, ΤΟΤΕ ΗΡΩΙΚΟ ΕΛΛΗΝΑ ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ ΚΑΤΣΙΜΠΡΑ ΕΥΘΥΜΙΟ,

ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΜΟΥ, ΤΟΤΕ ΗΡΩΙΚΟ ΕΛΛΗΝΑ ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ ΚΑΤΣΙΜΠΡΑ ΕΥΘΥΜΙΟ, ΥΠΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑ ΤΟ 1974.

 

Τιμητική επιμέλεια από Αντώνη Αντωνά.

 

Η ΦΩΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΗ ΜΟΝΙΜΑ ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ ΣΤΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ MAΣ μαζί με φώτο του επίσης τιμημένου φίλτατου μου Στρατηγού ε.α. Δημήτριου Αλευρομάγειρου, ο οποίος και αυτός ηγήθηκε με αυτοθυσία της αντίστασης στην απόρθητη Πράσινη Γραμμή Λευκωσίας. Όπως και πολλοί άλλοι ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΑΣ, αξιωματικοί και οπλίτες.

 

Αναπολώντας πικρές αποσπασματικές αναμνήσεις, αλλά και επικές στιγμές του 1974. Όσα η αδύνατη μνήμη μετά από 49 χρόνια, συγκράτησε. Υπάρχουν άλλα μύρια …

 

ΑΠΟΛΟΓΟΥΜΑΙ ΓΙΑ ΤΥΧΟΝ ΜΗ ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ ΛΑΘΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ, ΤΟΠΟΘΕΣΙΕΣ, ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΚΛΠ, ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΖΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΧΕΔΟΝ ΜΙΣΟ ΑΙΩΝΑ, ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟΝ ΟΤΙ Η ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΕΛΛΕΙΠΗΣ. ΚΡΙΝΑΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΕΠΙΕΙΚΙΑ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΜΟΥ….

 

Αρχικά μια μικρή συνέντευξη από Ελδυκάριο, που υπηρετούσε υπό τον Ευθύμιο Κατσίμπρα, Κυριάκο Πιατόπουλο.

 

… Κύριε Κυριακό Πιατόπουλε, υπηρετήσατε στο μέτωπο της Κύπρου ως βαθμοφόρος με το βαθμό του λοχία, ποιος ήταν ο τομέας ευθύνης σας και αν στην δύναμή που διοικούσατε παρουσιάστηκαν κρούσματα δειλίας.

 

«Να τα πάρουμε από την αρχή. Έχουμε ξεκινήσει την επιστροφή 20/07/1974 για την Ελλάδα με το αρματαγωγό ΠΝ ΛΕΣΒΟΣ με ηρωικό κυβερνήτη τον Λευτέρη Χανδρινό. Είμαστε η 103 ΕΣΣΟ και περιμέναμε το απολυτήριο μας. Κατά την διάρκεια του πλου έρχεται σήμα ότι οι ημέτερες δυνάμεις βάλλονται από τις αντίστοιχες τουρκικές και ταυτόχρονα με αυτό το σήμα έρχεται και αυτό της επιστροφής στο νησί. 

 

Μετά από ολονύχτιο ταξίδι φτάνουμε με χίλια βάσανα στον προορισμό μας που ήταν η Πάφος όπου με εντολή Χανδρινού βομβαρδίστηκε και ο ισχυρός ΤΚ θύλακας Πάφου με τους εξτρεμιστές ΤΚ να παραδίδονται κατά δεκάδες και ακολούθως η Λευκωσία, χωρίς καθυστερήσεις πήραμε τον οπλισμό και μας ανατέθηκαν οι τομείς ευθύνης. Εγώ με την ομάδα μου, που συγκροτείτο από Κυπρίους πολεμιστές μείναμε αρχικά στον πρώτο γύρο των μαχών στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ (προμαχώνα), αρχικά δίπλα στο κτίριο του Άγγλου αρμοστή Χάρντινγκ. Είναι το σημείο που δεχτήκαμε τις ισχυρότερες επιθέσεις των Τούρκων, που μας έβαλλαν από εδάφους και από αέρος με χημικά και βόμβες ναπάλμ. Ευτυχώς οι απώλειες δεν ήταν τεράστιες και αυτό γιατί ήμασταν σε ορύγματα κατά την διάρκεια των μαχών. 

 

Η συμπεριφορά, που έδειξαν οι συμπολεμιστές μου Ε/Κ και οι ηγέτες τους ήταν τρομερή σε στωικότητα και ανδρεία, τόσο που αποτέλεσε έκπληξη πρώτα για τους αντιπάλους και μετά για εμάς. Εδώ θέλω να μνημονεύσω τον διοικητή μου, ταγματάρχη «Ευθύμιο Κατσίμπρα» γιατί ήταν ο άνθρωπος που μου ενέπνευσε το πνεύμα του μαχητή με το δικό του παράδειγμα ηγέτη. Ενώ του δίνονταν η δυνατότητα ως διοικητής να δίνει εντολές από τα μετόπισθεν με ασφάλεια όπως κάποιοι άλλοι, αυτός προτίμησε να βρίσκεται μαζί μας στην πρώτη γραμμή. Πρώτος των πρώτων, μαχητής από τους λίγους, δεν ξέρω αν ήταν ήρωας, εκείνο που γνωρίζω είναι ότι είδα στο πρόσωπο του να αποτυπώνεται η αγάπη για την πατρίδα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει το σώμα του».

 

Το ΠΝ ΛΕΣΒΟΣ βρισκόταν 35 ν.μ από τις κυπριακές ακτές, με τον εξάντα να δείχνει Ελλάδα, όταν έρχεται το σήμα της *επιστροφής. Οι αντιδράσεις των εφέδρων μας ποιες ήταν;

 

*Σημειώνεται ότι το ΛΕΣΒΟΣ έφτασε στην Πάφο απόγευμα στις 20 Ιουλίου και οι Ελδυκάριοι μετά από μεγάλη ταλαιπωρία, (Τον περισσότερο δρόμο διάνυσαν πεζοί ανάμεσα στα δύσβατα βουνά του Τρόοδους) έφτασαν στον χώρο διασποράς στο Τσέρι - Λευκωσία, όπου τους ανέμενα, νομίζω στις 22-23 Ιουλίου, όπου και αμέσως έλαβαν δράση, χωρίς να πάρουν ανάσα…. και με λιωμένα άρβυλα….

 

«Μπορώ να τις χαρακτηρίσω αναμενόμενες για την εποχή, αν και σήμερα που θεωρείται ότι είμαστε πιο χαλαροί, πιστεύω ότι αν χρειαστεί θα επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό. Καλώς ή κακώς αυτό είναι το DNA μας και εννοώ τα εξής: Ο τότε συνταγματάρχης Σταυρουλόπουλος Παναγιώτης, είναι ο επικεφαλής της επιστροφής στην Ελλάδα και μας ανακοινώνει την εισβολή των τουρκικών δυνάμεων, και ω του θαύματος, αντί σκεπτικισμού, κλαυθμού και οδυρμού, βρίσκεται μπροστά στην απαίτηση των στρατιωτών μας να επιστρέψουν το συντομότερο δυνατόν, για να βοηθήσουν στην άμυνα της Κύπρου. Είναι στιγμές στην ζωή σου που είναι φύση αδύνατον να τις περιγράψεις, γιατί σου έρχονται δάκρυα χαράς, ικανοποίησης, μεγαλείου στα μάτια, και μια τέτοια στιγμή ήταν και αυτή».

 

Και προσθέτω…..

 

TIMHMENΟΙ ΠΙΑΤΟΠΟΥΛΕ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΔΕΛΦΟΙ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΤΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΣΗΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΣΑΣ ΚΥΠΡΙΟΥΣ…. ΤΙΜΗΣΑΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ….

 

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΦΘΗΚΑΤΕ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ. ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΕΣ ΠΙΚΡΙΕΣ …. ΑΛΛΑ ΑΥΤΕΣ ΝΑ ΤΙΣ ΕΚΦΡΑΣΕΤΕ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΓΟΥΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ… ή ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΕΣΑΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΔΩΣΑΝ ΟΤΑΝ ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΤΕ ΗΡΩΙΚΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ…..

 

ΕΙΜΑΙ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΣΘΕ ΣΤΟΝ ΗΡΩΙΚΟ ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ ΤΟΤΕ ΚΑΤΣΙΜΠΡΑ ΕΥΘΥΜΙΟ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΜΑΣ….

 

ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΥΠΟΔΕΧΘΗΚΑ ΜΕ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΣΤΟ ΤΣΕΡΙ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΤΟΙΜΑΣΑ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑ ΥΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΚΑΤΣΙΜΠΡΑ.

 

ΗΜΟΥΝ ΤΟΤΕ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΣ ΕΦΕΔΡΟΣ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΚΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΗΚΑ ΒΟΗΘΟΣ ΤΟΥ, ΣΤΗΝ ΓΕΝΝΑΙΑ ΕΦΕΔΡΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΕΦ…. ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΒΟΗΘΟ ΤΟΤΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΛΟΧΙΑ ΕΛΛΑΔΙΤΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΣΑΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑ ΣΤΕΛΙΟ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΕΧΑΣΑ ΤΑ ΙΧΝΗ… ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΘΕΡΜΑ ΑΝ ΕΧΕΤΕ ΟΠΟΙΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΑΠΟΣΤΕΙΛΕΤΕ….

 

ΑΓΑΠΗΤΕ ΠΙΑΤΟΠΟΥΛΕ, ΙΣΩΣ ΕΣΕΙΣ ΜΕ ΘΥΜΑΣΤΕ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΓΩ ΕΠΕΙΔΗ ΗΜΟΥΝ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΥΠΡΙΟΣ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΣΩΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ, ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ, ΑΔΥΝΑΤΩ ΝΑ ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΩ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΩΡΙΣΜΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 49 ΧΡΟΝΙΑ….

 

ΑΔΕΛΦΟΙ ΤΙΜΗΜΕΝΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ, ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ …. ΑΠΟΤΙΟΥΜΕ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΓΝΗΣΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ…. ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΗΡΩΕΣ….. Η ΠΙΚΡΙΑ ΜΑΣ ΤΟΤΕ ΗΤΑΝ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΔΟΘΗΚΑΜΕ ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΕΠΙΟΡΚΟΥΣ…. ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΠΙΚΡΙΕΣ ΜΑΣ …. ΔΙΟΤΙ ΟΛΟΙ, ΝΑΙ ΟΛΟΙ ΠΡΟΔΟΘΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΦΘΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΑΔΗΦΑΓΟ ΣΤΟΜΑ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ…… ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΘΡΗΝΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΜΕΝΟΥΣ ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ…. ΚΑΙ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ. ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ…..

 

ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΑΣ ΑΠΟΤΙΩ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΥΠΡΙΟΙ…. ΜΗΝ ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΤΕ ΠΟΤΕ.

 

ΝΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗΜΕΝΟΙ. ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΧΝΩ ΠΟΤΕ ΔΙΟΤΙ ΕΣΕΙΣ ΑΔΕΛΦΟΙ ΤΟ 1974, 49 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, ΜΙΣΟ ΑΙΩΝΑ, ΜΟΥ ΔΩΣΑΤΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, ΠΟΥ ΕΝΟΙΩΣΑ ΤΟΤΕ ….. 

 

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΤΑ ΗΡΩΙΚΑ ΑΥΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΔΩΘΟΥΝ ΤΙΜΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ….. ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΟΤΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΑΠΛΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΛΑΟΣ ΑΠΟΤΙΕΙ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΗΡΩΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠ ΑΥΤΟΥΣ ΕΧΥΣΑΝ ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΟΥΣ ΑΙΜΑ, ΣΤΑ ΑΓΙΟΧΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥΠΑΘΗΣ ΚΥΠΡΟΥ…. ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ Α ΜΚ ΠΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ ΗΡΘΕ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΗΣΕ. Η ΠΙΚΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΑΠΛΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ, ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΤΙΜΗΜΕΝΟΥΣ ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΜΑΣ…. ΘΑ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΗ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ….. ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΠΕΔΩΘΕΙ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΕΥΤΟΛΜΟΥΣ ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ, ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΤΟΤΕ ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ…..

 

ΤΟΝΙΖΩ ΟΤΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΕΠΡΑΞΑ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ (Πλην κάποιων εξαιρέσεων από ανθέλληνες) ΑΠΟΤΙΟΥΜΕ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΛΕΩ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΗΡΩΙΚΑ ΜΑΧΟΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ, ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ….. ΟΛΟΙ…. ΟΛΟΙ….

 

Απόσπασμα από δεκάδες τιμητικά αφιερώματα καταχωρημένα στα βιβλία μου ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΥΠΡΟΣ, ΕΣΧΑΤΗ ΙΚΕΣΙΑ, ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, με πρόσθετα σχόλια και πληροφορίες.

 

Τιμής ‘Ενεκεν προσθέτω εν συντομία ότι σημαντικότατο ρόλο στις μάχες τόσον στα Β. Προάστεια Λευκωσίας, όσον και στην περιοχή του κόμβου Κολοκασίδη, αλλά και σε άλλες επιχειρήσεις αυτοθυσίας συμμετείχε η ηρωϊκή Εφεδρεία του ΓΕΕΦ, η οποία υπαγόταν κατ΄ευθείαν στο Γ΄ Επιτελικό Γραφείο (Συνταγματάρχη Κοκοράκη) και έδρευε σε μυστικό χώρο διασποράς. Διοικητής ο τιμημένος τότε Ταγματάρχης Κατσίμπρας Ευθύμιος στον οποίον οφείλω … πάρα πολλά…. (σε δύο περιπτώσεις με έσωσε από βέβαιο θάνατο) και εγώ και η Κύπρος. Αιωνία η μνήμη και του Κατσίμπρα και όλων των πεσόντων ηρωικά αδελφών μας.

 

Στην Εφεδρεία υπηρετούσαν μόνον ΄Ελληνες αδελφοί οι οποίοι επέστρεψαν με το οχηματαγωγό ΛΕΣΒΟΣ εθελοντικά στην Κύπρο (αλλαγή ΕΛΔΥΚ.). Εγώ εκτελούσα χρέη Υποδιοικητή και ήμουν ο μοναδικός Κύπριος Έλληνας Ε.Α. στην Εφεδρεία. (Παρένθεση. Στον φίλτατο Αρχιλοχία ΕΛΛΗΝΑ βοηθό μου Μουστάκα Στέλιο θερμές ευχαριστίες για την εθνική του προσφορά.)

 

Ενδεικτικά, κάποιο πρωί τότε (14-15 Αυγούστου) η Διοίκηση του 212 ΤΠ ενημερώθηκε από τον Δκτη της ΙΙΙ ΑΤΔ ότι έξι ΠΑΟ 90χιλ. ευρίσκοντο καθ’ οδόν από το Σταυροβούνι για ενίσχυση της τοποθεσίας αεροδρομίου. Επίσης ότι Συγκρότημα δύο Ταγμάτων υπό τον Αντισυνταγματάρχη Κατερινάκη Ιωάννη ετοιμαζόταν να προωθηθεί για ενίσχυση της τοποθεσίας. Τα Τάγματα του Συγκροτήματος ήταν το 386 ΤΕ με Δ/τη τον Τ/ρχη Παναγόπουλο Κωνσταντίνο και 394 ΤΕ, με Διοικητή τον Τχη Κατσίμπρα Ευθύμιο (Ε/Ε). Εν τω μεταξύ επί της τοποθεσίας συνεχίζετο η κόλαση πυρός και ατσαλιού καθ’ όλο το μέτωπο του 212 ΤΠ και της Διλοχίας της ΕΛΔΥΚ, όπου δινόντουσαν φονικές μάχες εκ του συστάδην. 

 

Το ΓΕΕΦ είχε αντιληφθεί ότι η κύρια προσπάθεια των Τούρκων, την 16η Αυγ, ήταν μέσα από τον τομέα της Τριλοχίας ΕΛΔΥΚ-212ΤΕ και από το πρωϊ είχε στείλει για ενίσχυση της τοποθεσίας Λόχο του 399ΤΠ, ομάδα ΠΑΟ 90χιλ με τρία στοιχεία της Α’ ΜΚ. Γύρω στο μεσημέρι κατέφθασε Διλοχία του 386ΤΕ (Τχης Κωνσταντίνος Παναγόπουλος Ε/Ε) και αναμένετο και δεύτερο Τάγμα από τη Λεμεσό νομίζω το 396ΤΕ την διοίκηση του οποίου ανέλαβε ο Τχης Ευθύμιος Κατσίμπρας Ε/Ε. Οι δύο αυτές Μονάδες αποτέλεσαν το Συγκρότημα του Ανχη Ιωάννη Κατερινάκη Ε/Ε. Το 386ΤΕ ήδη άρχισε να ενισχύει το μαχόμενο 212ΤΕ.

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΠΡΟΧΕΙΡΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΑΝΤΩΝΑ 1974.

 

Όπως προανέφερα διοικητής μέρους των Ελλαδιτών στρατιωτών που επέστρεψαν εθελοντικά με το Λέσβος, υπάχθηκε στην Εφεδρεία ΓΕΕΦ (περί τους 100-120, οι υπόλοιποι Ελδυκάριοι προωθήθηκαν στις πρώτες γραμμές αμύνης με ΕΛΔΥΚ η σε άλλα τάγματα. ) ήταν ο Ταγματάρχης Κατσίμπρας Ευθύμιος, ο οποίος και ανέλαβε την διοίκηση της εφεδρείας. Υπό τις διαταγές του αποσπάσθηκα με εντολή Συνταγματάρχη ΓΕΕΦ κ. Κοκοράκη 3ο Ε.Γ και εγώ σαν βοηθός του. Ένας εξαίρετος αξιωματικός, που με τόλμη διοικούσε την εφεδρεία. 

 

Πραγματικά ο άνθρωπος αυτός μας έδινε κουράγιο στις δύσκολες στιγμές. Βοηθός μου τότε τοποθετήθηκε ο Ελλαδίτης Αρχιλοχίας Μουστάκας Στέλιος. Ένας τύπος ανεπανάληπτος με τρομερό χιούμορ αλλά και ηρωισμό. Μου θύμιζε τον Σπίθα, (περιοδικό Ο Μικρός Ήρως) τον βοηθό του Γιώργου Θαλάσση του μικρού ήρωα κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. 

 

Τον Στέλιο Μουστάκα τον συνάντησα τυχαία, μετά από χρόνια, στην Αθήνα. Είχα πάει για κάποια προσφορά τροφίμων στο Χίλτον. (εργαζόμουν τότε σαν Διευθυντής των Ελληνικών Ορυζομύλων Ελλάδας). Όταν στην ομάδα που συζητούσαμε ξαφνικά εμφανίστηκε και ο Στέλιος, ήταν συγκλονιστική η στιγμή. Ο Στέλιος ήταν σεφ στο Χίλτον! Πραγματικά δεν ξεχνιούνται αυτές οι στιγμές. Μιλήσαμε πολύ. Θυμηθήκαμε τις αποστολές, τους φίλους συμπολεμιστές, τους νεκρούς μας...

 

Ο Στέλιος με πληροφόρησε ότι ο Διοικητής μας ήταν στην παραμεθόριο περιοχή με Τουρκία. Τον Κατσίπρα τον εκτιμούσα ιδιαίτερα, οπότε θεώρησα καθήκον μου να πάω να τον δω μαζί με τον Ε.Α. Χάρη Λιοτατή, πρόσφυγα από Αμμόχωστο, ο οποίος πολέμησε στην Πράσινη Γραμμή υπό την διοίκηση του ηρωικού Ελλαδίτη αξιωματικού Αλευρομάγειρου Δημήτρη. 

 

Ξεκινήσαμε από Αθήνα και φτάσαμε στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Εκεί εκτοπίσθηκαν όσοι πολέμησαν ηρωικά στην Κύπρο. Είχα προηγουμένως επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον Διοικητή, ο οποίος έκλαιγε στο τηλέφωνο συγκινημένος. Όταν φτάσαμε έγινε μια συγκινητική εκδήλωση για την Κύπρο, η οποία πραγματικά μας συγκλόνισε. Ο Κατσίπρας όταν μας αποχαιρετούσε μου είπε: «Αντώνη, ζητώ ένα μεγάλο συγνώμη από την Κύπρο μας. Μας πρόδωσαν και εσάς και εμάς. Λυπάμαι και νιώθω ενοχές». Ενοχές βέβαια θα έπρεπε να νιώθουν αυτοί που μας πρόδωσαν και όχι αυτοί που ηρωικά επετέλεσαν το καθήκον τους

 

Όταν προ καιρού ρώτησα τον φίλο *Αλευρομάγειρο, πού βρίσκεται ο πρώην Διοικητής μου Κατσίπρας, με πληροφόρησε ότι είχε φύγει από την ζωή πριν μερικά χρόνια. Λυπήθηκα πραγματικά, ιδιαίτερα γιατί έφυγε πικραμένος για την προδοσία και τραγωδία της Κύπρου, σιωπηλά και ταπεινά, αλλά περήφανα διότι έπραξε στο ακέραιο το καθήκον για την Κύπρο. Ποτέ δεν μίλησε κανένας για τον άγνωστο αυτόν ήρωα. Στις περισσότερες μυστικές αποστολές του ηρωικού Κατσίπρα και των εθελοντών Ελλαδιτών ηρωικών στρατωτών του, που σε αρκετές συμμετείχα, διαπίστωσα πολύ καλά και τον ηρωισμό του Κατσίμπρα και τα ηγετικά του προσόντα του. Φρόντιζε πάντα και προστάτευε και τους αξιωματικούς και τους στρατιώτες του σαν παιδιά του. Ήταν υπέροχος άνθρωπος και στρατιωτικός.

 

*Μεταξύ των αξιωματικών Κατσίμπρα και Αλευρομάγειρου υπήρχε πάντα αλληλοεκτίμηση. Όταν φοιτούσαν στην Σχολή Ευελπίδων, ο Κατσίπρας ήταν Διοικούσα Αρχή.

 

Μία από τις πολλές σημαντικές ειδικές επιχειρήσεις που συμμετείχε η ηρωική εφεδρεία, ήταν επίσης και η ενίσχυση της άμυνας Λευκωσίας.

 

16 Αυγούστου γύρω στις δύο η τρεις το πρωί η εφεδρεία παίρνει άμεση εντολή, όπως αποσπασθεί και μεταβεί στην παραμεθόριο περιοχη Λευκωσίας, Μοντ Παρνές και ύψωμα Αρμενικού νεκροταφείου όπου διεξήγοντο σφοδρες μάχες. Ήδη ο διοικητής μας μου είχε παραχωρήσει την διοίκηση και είχε αναχωρήσει προηγουμένως αναλαμβάνοντας και την διοίκηση του 396 ΤΕ (;) Προηγουμένως ο διοικητής του 212ΤΠ ζητούσε απεγνωσμένα από την εφεδρεία του ΓΕΕΦ ενίσχυση με πεζικό, άρματα και Α/Τ τα οποία σιγουρα η εφεδρεία δεν διέθετε. Αν υπήρχε αδυναμία ενίσχυσης της άμυνας, θα κατέρρεε. Μετά από παρέμβαση του επιτελάρχη ΓΕΕΦ Συνταγματάρχη Κοκοράκη η εντολή ήταν άμεση. Ενισχύστε καθ οιονδήποτε τρόπο τους αμυνόμενους. Σε μία ώρα, η εφεδρεία αφίχθηκε στην εμπόλεμη ζώνη. Μαζί με τις ενισχύσεις της Εφεδρείας κατέφθασαν και 40 άνδρες υπό τον υπολοχαγό Πολύζο Αθανάσιο και εγκατασταθηκαν στο ύψωμα του Αρμενικού νεκροταφείου που ηρωικά αντιστεκόταν η διμοιρία του 212 ΤΟ. Σωτήρια η ενίσχυση. Μετά την ενίσχυση του υψώματος, που ήταν ζωτικής σημασίας, οι Τουρκοι πλήρωσαν ακριβό τίμημα με δεκάδες νεκρούς και δεν κατέλαβαν το ύψωμα.

 

Στις 16 Αυγούστου νωρίς το πρωί η εχθρική Τουρκική αεροπορία χτυπά και πάλι με τις απαγορευμένες βόμβες ναπάλμ τους ελδυκαρίους, το 212ΤΠ και το αμυνόμενο επίσης 336 ΤΕ και 396.. Εν τω μεταξύ πολυάριθμες Τουρκικές δυνάμεις, που υπολογίσθηκαν σε σύνταγμα πεζικού και αρμάτων συνεχίζουν να επιτίθενται σφοδρά κατά των ΕΚ θέσεων. Η αντίσταση λυσσαλέα, ηρωική και παράτολμη. Οι Τούρκοι δεν θα περάσουν.

 

Οι άνδρες του Κατσίμπρα ήδη που είχαν φτάσει πιο νωρίς, ενίσχυαν συνεχώς τους αμυνόμενους με μπροστάρη τον διοικητή μας. Δυστυχώς οι επιθέσεις των πολυάριθμων Τουρκικών τανκς συνεχιζόταν. Χαράς ευαγγέλιο ήταν όταν κατέφθασαν από στρατόπεδο Σταυροβουνίου έξη ΠΑΟ 90χιλ. Η έκβαση της μάχης αρχισε να γέρνει υπερ των Ελληνικών δυνάμεων πλέον. Ήδη δύο τάγματα υπό την διοίκηση του αντισυνταγματάρχη Κατερινάκη Ιωάννη προετοιμάσθηκαν εν ριπή οφθαλμου για αντεπίθεση και με ηθικό ακμαίο. Ο Κατερινάκης δίνει τις τελευταίες εντολές, ούτε βήμα πίσω, στον ταγματάρχη διοικητή μας Κατσίμπρα Ευθύμιο, ο οποίος είχε την ηγεσία του τάγματος 396ΤΕ (?) και της εφεδρείας και στον Ταγματάρχη Παναγόπουλο Κωνσταντίνο που ανέλαβε την διοίκηση του 386ΤΕ (:).

 

Ετοιμάζονται άμεσα και δίνεται το σύνθημα προετοιμασία γενικής αντεπίθεσης. Κόλαση πυρών από τους Τούρκους, αεροπορία, πυροβολικό, στίφη βαρβάρων. Ηρωικά αντιστέκονται οι ολιγάριθμοι αμυνόμενοι. Μετά την σύντομη προετοιμασία, διατάσσεται τελικά γενική αντεπίθεση. Με ορμή ξεχύνονται οι ηρωικοί στρατιώτες και οι ηγήτορες τους μπροστά. Κατά την διάρκεια της κορύφωση της μάχης τα επιτιθέμενα εχθρικά άρματα παθαίνουν πανωλεθρία, καθώς 6-8 από αυτά καταστρέφονται από τα μόλις παραληφθέντα Α/Τ ΠΑΟ και τα υπόλοιπα αποκόπτονται από τις δυνάμεις του τουρκικού πεζικού, το οποίο πλέον ακάλυπτο θερίζεται από τα πολυβόλα και από την επίθεση εκ του συστάδην των τρελλών στρατιωτών μας. Τρελλούς κατονόμασε παρατηρητής του ΟΗΕ τους Ελλαδίτες και Κύπριους κατά την ηρωική αυτή μάχη.

 

Οι Τούρκοι αφήνουν πίσω τους εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες. Η ηρωική υπεροχή των ΕΚ δυνάμεων, ψυχή τε και σώματι, οδηγεί τους μυρίους Τούρκους να υποχωρήσουν και να αποδεχθούν ντροπιαστικά την ημέρα αυτή κατάπαυση του πυρός. Δεκαπλάσιες Τουρκικές δυνάμεις απωθήθηκαν από τα ολιγάριθμα πραγματικά τρελλά παλληκάρια μας, Ελλαδίτες και Ελληνοκυπρίους. Oι Τούρκοι μπροστά στην ορμή και το θάρρος των ηρωικών μας στρατιωτών υποχωρούσαν άτακτα.

 

Ενας προς δέκα, όπως το 1821, που οι ρακένδυτοι Αρματωλοί και οι Κλέφτες, 50 μόνοι έβαζαν μπροστά ολόκληρα ασκέρια χιλιάδων Τούρκων. Τσολιάδες ονόμαζαν τους ΄Ελληνες αγωνιστές με την χαρακτηριστική φτωχική φουστανέλλα και τα λιωμένα τσαρούχια οι Τούρκοι. (Ο χαρακτηρισμός προέρχεται από την τουρκική λέξη Τσιόλ η συνώνυμο της, που σημαίνει φτωχός, ρακένδυτος κλπ ) Αυτοί λοιπό οι ρακένδυτοι τσολιάδες κατά τους Τούρκους, κατατρόπωσαν τους Οθωμανούς βαρβάρους σε κάθε μάχη. Αργότερα προς τιμή των ηρωικών φουστανελλάδων καθιερώθηκε ο αξιοπρεπής χαρακτηρισμός ΕΥΖΩΝΟΙ!

 

Σημ. Ο αείμνηστος Κατσίμπρας Ευθύμιος, διατηρούσε στρατιωτικό αποκαλυπτικό ημερολόγιο, που περιέγραφε τις αποστολές της εφεδρείας, αλλά και άλλα στρατιωτικά αποκαλυπτικά γεγονότα και το οποίο πήρε μαζί του. Όταν πριν χρόνια συναντηθήκαμε μαζί του με τον Λιοτατή στα Ελληνοβουλγαρικα ή Ελληνοτουρκικά σύνορα, του είχα πει ότι σκεφτόμουν να γράψω κάποιο βιβλίο και μου υποσχέθηκε ότι θα μου απέστελλε αντίγραφο, αλλά έφυγε γρήγορα από την ζωή και δεν πρόλαβε. Θα καταβάλω κάθε προσπάθεια μέσω των οικείων του, να διαφυλαχθεί το ιστορικό αυτό ημερολόγιο και να δημοσιευθεί. Τελικά πριν μερικά χρόνια εντόπισα με την βοήθεια του ηρωϊκου συμπολεμιστή Στρατηγού ε.α. *ΑΛΕΥΡΟΜΑΓΕΙΡΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ τον υιό του αείμνηστου Δτη μου Κατσίμπρα, τον Ηλία Πλοίαρχο Π.Ν., ο οποίος προσπαθεί να βρει το στρατιωτικό ημερολόγιο του πατέρα του και επικοινωνούμε εδώ και δύο τρία χρόνια συνεχώς. Είναι λεβέντης σαν τον ήρωα πατέρα του…..

 

*Σημειώνω ότι ο Κατσίμπρας και ο Αλευρομάγειρος ήταν μαζί στη σχολή Ευελπίδων και είχαν μια ιδιαίτερη σχέση. Όταν κάποια στιγμή ο Αλευρομάγειρος ζήτησε στρατιωτική βοήθεια, λόγω έλλειψης πυρομαχικών από το ΓΕΕΦ, ο Κατσίμπρας άμεσα μου έδωσε εντολή να προωθήσω κάποια όπλα και σφαίρες που είχαμε συλλέξει προς Πράσινη Γραμμή. Ο οπλισμός παρεδόθη στο ΓΕΕΦ και αν δεν κάνω λάθος τον παρέλαβε ο φίλτατος, τότε Ε.Α. Σολωμής Χρίστος, ο οποίος υπηρετούσε υπό τις διαταγές του Δ. Αλευρομάγειρου και υπερασπίζοντο ηρωϊκά την γραμμή άμυνας έναντι υπέρτερων Τούρκων εισβολέων…. Το τάγμα αποτελείτο κυρίως από παιδιά της Αμμοχώστου για τα οποία ο Διοικήτής τους Αλευρομάγειρος, έπλεξε το εγκώμιο για την ηρωϊκή τους αυτοθυσία και ειδικά επειδή η γενέτειρα τους Αμμόχωστος και οι οικογένειες τους ενώ κινδύνευαν, αυτοί προασπίζοντο τις Θερμοπύλες της Λευκωσίας και τα Ιερά Φυλακισμένα Μνήματα, χώρος ιερός, που έγινε κάστρο απόρθητο και οι Τούρκοι δεν τον μόλυναν….. Οι Μύριοι βάρβαροι δεν πέρασαν…..

 

Μετά την ηρωϊκή συμμετοχή της, η Εφεδρεία του ΓΕΕΦ, ανασυγκροτήθηκε και επέστρεψε στην βάση της, όπου συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες της. Εγώ μετά από λίγες μέρες πήρα εντολή από 3ο ΕΓ Επιχειρήσεων (Κοκοράκης) απόσπασης στην γραμμή άμυνας των Τρούλλων Λάρνακας.

 

Μετά την εντολή απόσπασης μου και μέχρι να αποχωρήσω από την Εφεδρεία, σε δυο τρεις μέρες υποδεχθήκαμε στην εφεδρεία ταλαιπωρημένους καταδρομείς που είχαν πολεμήσει στην πρώτη γραμμή άμυνας σε άλλες περιοχές. Ήταν μεγάλη έκπληξη που ανάμεσα στους καταδρομείς ξεχώρισα τον καλό φίλο Μιτσιγιώργη Νίκο από την Αραδίππου. Συγκινητική στιγμή. Ο Νίκος από εκείνη την στιγμή με ακολουθούσε παντού λεβέντικα.

 

Άργότερα όταν έλαβα τελικά το φύλλο πορείας – απόσπασης για να μεταβώ στους Τρούλλους Λάρνακας και βοηθήσω κάπως στην οργάνωση της άμυνας εκεί, ο Νίκος ήρθε μαζί μου . Και αυτός επετέλεσε στο ακέραιο το καθήκον του. Ο Κατσίπρας αντέδρασε έντονα με αυτή την εντολή και πήγε αυτοπροσώπως στο ΓΕΕΦ, όπου ζήτησε από τον Κοκοράκη να αναστείλει την εντολή. Ο Κοκοράκης του τόνισε ότι η παρουσία του Αντωνά, είναι σημαντική και στους Τρούλλους Λάρνακας, που κινδυνεύουν και βρίσκονταν στην γραμμή αντιπαράθεσης και δεν ανακάλεσε την εντολή. Αποχωρώντας από την εφεδρεία με δάκρυα στα μάτια με αποχαιρέτησε ο ηρωικός μου Διοικητής και με ευχαρίστησε για την βοήθεια και συμπαράσταση μου. Εγώ του είπα.. «Κύριε Διοικητά, δεν έκανα τίποτα απολύτως, εγώ έπραξα απλώς το καθήκον μου, έναντι της αγαπημένης μου πατρίδας, όπως όλοι οι Κύπριοι. Η δική σας εθελοντική ηρωική συμμετοχή στον αγώνα της Κύπρου είναι κάτι ανεπανάληπτο». 

 

Εν συνεχεία επανέλαβα τις ευχαριστίες μου για την εθελοντική του επιστροφή στην Κύπρο μαζί με τους στρατιώτες του, για την αυτοθυσία του στις πολεμικές επιχειρήσεις, αλλά και την λύπη μου για τους ηρωικά πεσόντες Ελλαδίτες συμπολεμιστές μας. Και εκείνος με συγκίνηση και θαυμασμό αναφέρθηκε στους ηρωικούς Ελληνες Κύπριους. Εξέφρασα επίσης ξανά την ευγνωμοσύνη μου διότι ο Κατσίμπρας (όπως αναφέρθηκα και σε άλλο κεφάλαιο ) σε κάποια αποστολή ήταν αυτός που με ηρωική του πράξη με διέσωσε από βέβαιο θάνατο. Αστειευόμενος ο Κατσίμπρας μου είπε, «Αντωνά, αναγκαστικά το έκανα, διότι νεκρός θα μου ήσουν άχρηστος». Ο βοηθός μου Αρχιλοχίας Ελλαδίτης Στέλιος Μουστάκας ο αγαθός ηρωικός γίγαντας κατέρρευσε κλαίγοντας όταν τον αποχαιρετούσα.

 

Παρών ο ανεκτίμητος φίλος καταδρομέας Νίκος Μιτσιγιώργης, ο οποίος και αυτός κατασυγκινημένος με ακολούθησε εθελοντικά.

 

Τελειώνοντας, παρ΄όλον ότι σπάνια αναφέρομαι για τις μαύρες ημέρες του 74 και τα προσωπικά μου βιώματα, θεωρώ απαραίτητη ηθική υποχρέωση να κάνω μια παρένθεση εκτός του τιμητικού αφιερώματος και προσθέτω τα πιο κάτω…. για να διαφωτισθούν οι αναγνώστες για τον υπέρτατο πόνο, που βίωσαν όλοι οι Κύπριοι τότε, προσθέτοντας το παράδειγμα και το ανείπωτο δράμα της δικής μου οικογένειας… το οποίο αντιπροσωπεύει χιλιάδες άλλα….

 

Στην επιστροφή μύριες και μαύρες σκέψεις μας ακολουθούσαν. Κατά την διάρκεια της διαδρομής δεν ανταλλάξαμε ούτε λέξη. Οι σκέψεις μας επέβαλαν μία νεκρική σιγή προβληματισμού. Ήδη, είχα ενημερωθεί ότι ο αγαπημένος μου αδελφός αγνοείτο, αλλά και πολλοί στενοί μας συγγενείς από Μεσαορία, Άσσια, Λύση, Κοντέα, Βατυλή επίσης ήταν αγνοούμενοι. Τα μάτια μου ήταν συνεχώς βουρκωμένα, τα δάκρυα μου πύρρεια μου έκαιγαν το πρόσωπο, η γλώσσα μου κόλλησε και είχε στεγνώσει εντελώς….. δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη…. Το μυαλό μου δεν λειτουργούσε….

 

Φτάνοντας στο πατρικό μου σπίτι στη Λάρνακα, καθ΄όδόν προς Τρούλλους, το βρήκα πλημμυρισμένο από ρακένδυτους ταλαιπωρημένους διωγμένους από βαρβάρους, στενούς μας συγγενείς πρόσφυγες από Μεσαορία. Μια αποτυπωμένη του σήμερα λυρική τραγωδία του Αισχύλου, Ευριπίδη, Σοφοκλή…. που είναι αδύνατο να περιγραφεί. Ένας απερίγραπτος τραγικός λυρισμός. Πραγματικός. Δεν ήταν σε λυρική σκηνή, ήταν μπροστά σου και συμμετείχες. Η μακαριστή μάνα μου με υποδέχθηκε μετά από καιρό ρωτώντας για τον αγνοούμενο γιο της. Ήταν ζωγραφισμένος ο ανείπωτο πόνος στο πρόσωπο της, αλλά δεν δάκρυζε, δεν μοιρολογούσε, δεν γονάτιζε… Μου θύμισε όλες τις ηρωομάνες της ΕΟΚΑ, όταν αποχαιρετούσαν τα νεκρά παιδιά τους…

 

Χαλάλιν της Πατρίδος μου ο γιος μου, η ζωή μου, τζι αφού εν επαραδόθηκεν τζι έμεινεν τζι εσκοτώθηκεν ας έσιει την ευτζήν μου. Ηρωομάνα Αντωνού Αυξεντίου.

 

Αυτό έπραξε και ο ήρωας γιος της ηρωομάνας Ανδριάνας, Χριστάκης Αντωνάς… Εγώ στους Τούρκους δεν παραδίδομαι βροντοφώναξε… και δεν παραδόθηκε….

 

Τι να της έλεγα της μαυροπικραμμένης μάνας; Εγώ ήμουν πλέον ένα ράκος και προσπαθούσα να το κρύψω, ο πατέρας μας σε μια γωνιά σκυφτός. Ένας υπόκωφος ήχος, ικεσιών, αναστεναγμών σε καθήλωνε. Η αδελφή μου, προσπαθούσε να δώσει θάρρος και η γυναίκα μου αγκαλιά σφικτά με το νεογέννητο μωρό μας 40 ημερών κουρνιασμένη είχε γίνει ένα σώμα με το παιδί της σε μια καρέκλα αμίλητη και αυτή κλονισμένη και μόνη…..

 

Προσπάθησα να βρω κουράγιο, για να το προφέρω, το έψαξα μέσα μου, αλλά δεν το βρήκα. Και σε αυτή την τραγική μου κατάσταση έπρεπε να συνεχίσω για να πάω στη πρώτη γραμμή, αφήνοντας πίσω μου όλες αυτές τις τραγικές μοιραίες λυρικές φιγούρες των αγαπημένων μου προσώπων, που συνέχισαν να με ακολουθούν. Με την ευχή της μάνας και τα τελευταία λόγια της, «μην τους αφήσετε τους βαρβάρους να περάσουν», τράβηξα τον δρόμο μου με ματωμένη λαβωμένη ψυχή, αυτό τον δρόμο, που μου έδειξε η αγαπημένη μου πολύπαθη, προδομένη έρημη πατρίδα. Δεν υπήρχαν επιλογές. Δεν υπήρχε τίποτα πλέον μέσα μου, είχαν στερέψει όλα, απόλυτο κενο! Και όμως το καθήκον και η ευχή της μάνας με πρόσταζαν και μου έδιναν δύναμη να συνεχίσω, ευτυχώς με σύντροφο τον αδελφικό μου φίλο εύτολμο καταδρομέα Νίκο Μιτσιγιώργη, που δεν με εγκατέλειψε ποτέ και εθελοντικά με ακολούθησε. Και αυτός νάναι καλά πάντα και όλοι οι συμπολεμιστές μου το τραγικό 1974.

 

Αυτά τα ολίγα τιμητικά αφιερώνω στους τιμημένους ήρωες, τους οποίους πρέπει να αποτίουμε φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης. Εμείς απλά πράξαμε το καθήκον μας. Αυτοί έγιναν θυσία υπέρτατη….

 

Και να θυμάστε πάντα το ανείπωτο δράμα και εθνική καταστροφή, που έζησε η πολύπαθη Κύπρος το 74, διότι κάποιοι Εφιάλτες την πρόδωσαν και κάποιοι ριψάσπιδες την εγκατέλειψαν…. Και επαναλαμβάνω. Τις δικαιολογημένες πικρίες και απογοήτευση τους, οι Ελλαδίτες τιμημένοι βετεράνοι, αυτονόητο είναι ότι πρέπει να τις απευθύνουν σε αυτούς, που είναι υπεύθυνοι για την Κυπριακή τραγωδία και όχι προς τους αδελφούς τους Έλληνες Κυπρίους, που αγωνίζονται ανά τους αιώνες να παραμείνει Ελληνικό το ακριτικό αυτό νησί και έχυσαν ποταμούς αίματος για την ΕΝΩΣΗ με την μάνα ΕΛΛΑΔΑ και το οποίο όμως Εκείτο Μακράν το 1974….. 150 ν.μ. από το Καστελόριζο!

 

Όποιος μας πρόδωσε, δεν θα μας συγχωρέσει ποτέ για την πράξη του αυτή.

Nicolás Gómez Dávila, 1913-1994, Κολομβιανός συγγραφέας

 

Και όσον αφορά το σήμερα, που πάλι ο Κυπριακός Ελληνισμός χαλεπές μέρες περνά εύχομαι Κουράγιο, Πίστη, Αισιοδοξία… Ένας νέος ζωοδόχος ήλιος θα ανατείλει ξανά για αυτό τον δυστυχισμένο λαό, που είναι υποψήφιος για νέες προδοσίες, τον καλό και αγαπημένο, τον πάντα ευκολόπιστο και πάντα προδομένο (Σολωμός)

 

ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΤΙΜΗ ΤΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ, ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΤΙ ΟΙ ΜΥΡΙΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΦΥΛΑΞΑΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ. ΠΑΝΤΩΣ ΣΕ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΟΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΦΕΔΡΕΙΕΣ ΜΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΠΑΡΚΗ ΟΠΛΙΣΜΟ, ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ, ΚΟΜΒΟ ΚΟΛΟΚΑΣΙΔΗ, ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ, ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΜΝΗΜΑΤΑ κ.α., ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΘΗΚΑΝ. ΑΣ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ, ΑΠΟ ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΑ ΕΠΕΦΤΑΝ. ΦΕΥ! ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΟΥΝ. ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΑΣ (Μπονάνος) ΚΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ (Καραμανλής)

 

ΑΡΗΙΦΑΤΟΥΣ ΘΕΟΙ ΤΙΜΩΣΙΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Αυτούς που έφαγε ο πόλεμος (Άρης) και ο θεός τους τιμά και οι άνθρωποι.

 

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ – Ε/Α Ε.Δ. ΒΕΤΕΡΑΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

 

Y.Γ. Σαράντα χρόνια μετά, την 1η Αυγούστου 2004, στα αποκαλυπτήρια του μνημείου πεσόντων της μάχης της Τηλλυρίας 63-64, ο Στρατηγός Γεώργιος Καρούσος ανέφερε: «Σας βεβαιώνουμε, νεκροί συμπολίτες μας, ότι είμαστε έτοιμοι να λογοδοτήσουμε για τον απρόσφορο θάνατο σας. Έτοιμοι για όλα, όταν σε λίγο εκμετρώντας τον βίο μας, βρεθούμε απέναντι σας. Αλίμονο στους ανέτοιμους που ζουν με τις ψευδαισθήσεις ότι θα αποφύγουν το κολαστήριο της αδέκαστης ιστορίας, που επέρχεται ως καταλύτης και κριτής αδυσώπητος, για όσα έπραξαν εις βάρος αυτών που τους εμπιστεύτηκαν».

ΚΑΙ Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΩ …