από το κανάλι ΕΡΤ Α.Ε.
Πολλοί τον αποκαλούσαν «Ασυρματιστή του Θεού». Υπήρξε ένας απλός, επίκαιρος και προφητικός γέροντας. Πόθος του ήταν να ζήσει στην αφάνεια, γι’ αυτό πάντοτε επιθυμούσε να ζει, σε μακρινούς τόπους. Η ταπείνωση και η αγάπη για τον συνάνθρωπό μας, ήταν δύο από τις πιο γνωστές διδαχές και συμβουλές του.
Τα «Φωτεινά μονοπάτια», ξεδιπλώνουν μέσα από αφηγήσεις ανθρώπων που τον γνώρισαν από κοντά, το μεγαλείο της ψυχής του, αλλά και πτυχές της ζωής του. Επισκεφθήκαμε τους χώρους, όπου έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα: το κελί του στο Άγιον ΄Ορος, το μέρος όπου ασκήτεψε στο Όρος Σινά αλλά και τον τελευταίο σταθμό της ζωής του, το Ιερό Ησυχαστήριο στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
Γέροντας Παϊσιος:
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ψέλνεις το «Πάντων προστατεύεις, ἀγαθὴ» και το «Πάντων θλιβομένων ἡ χαρά» .
Αυτό να το κάνεις σαν κανόνα, και η Παναγία θα σε βοηθήσει. Η Παναγία δεν μας αφήνει· μας κουβαλάει στην πλάτη Της, αρκεί κι εμείς να το θέλουμε και να μην κλωτσάμε, όπως κάνουν τα άτακτα παιδιά.
Πάντων προστατεύεις Αγαθή,
των καταφευγόντων εν πίστει τη κραταιά σου χειρί.
άλλην γαρ ουκ έχομεν, αμαρτωλοί προς Θεόν,
εν κινδύνοις και θλίψεσιν, αεί μεσιτείαν,
οι κατακαμπτόμενοι, υπό πταισμάτων πολλών,
Μήτερ του Θεού του Υψίστου. όθεν σοι προσπίπτομεν.
ρύσαι, πάσης περιστάσεως τους δούλους σου.
Δέσποινα, πρόσδεξε τας δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσε ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μήτηρ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Εκ παντοίων κινδύνων τούς δούλους σου φύλαττε, ευλογημένη Θεοτόκε, ίνα σε δοξάζωμεν, τήν ελπίδα τών ψυχών ημών.
Τη πρεσβεία, Κύριε, πάντων των Αγίων και της Θεοτόκου την σην ειρήνην δος ημίν και ελέησον ημάς ως μόνος οικτίρμων.
Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.
Πάντων θλιβομένων η χαρά, και αδικουμένων προστάτις, και πενομένων τροφή, ξένων Τέ παράκλησις, και βακτηρία τυφλών, ασθενούντων επίσκεψις, καταπονουμένων, σκέπη και αντίληψις, και ορφανών βοηθός, Μητερ του Θεού του ύψίστου, συ Υπάρχεις Αχραντε σπευσον, δυσωπούμεν ρύσασθαι τους δούλους σου. (ήχος πλ. δ’ ).
Την ευλογία του.
Α.