Η παιδεραστία στην «κολυμβήθρα» της «τέχνης»: Το θέμα δεν είναι μόνο ο Κυρι@ζής, άλλα το σύστημα που ξεπλένει τους «Κυρι@ζήδες»

Χειρότερο και από τα εμετικά σκίτσα του Ηλία Κυριαζή που προωθούν την παιδεραστία, είναι το μιντιακό σύστημα που βγήκε να τον υποστηρίξει

 

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

 

Τις τελευταίες μέρες έχει προκληθεί μεγάλος σάλος σε ΜΚΔ και ιστοσελίδες για τα εμετικά σκίτσα του σκιτσογράφου Ηλία Κυριαζή, που σόκαραν το πανελλήνιο με τη ζοφώδη ανωμαλία τους. Ο ίδιος ο Κυριαζής αφού πρώτα χαρακτήρισε «φασίστες» όσους του επιτέθηκαν, στη συνέχεια δήλωσε πως έχει… αποκηρύξει τα σκίτσα του (να σημειώσουμε πως το περιοδικό του 2004 που είχε τα σκίτσα, πουλιόταν κανονικά μέχρι να ξεσπάσει το θέμα) και μετά από μέρες έχουμε και παρέμβαση εισαγγελέα για διερεύνηση του ζητήματος. 

 

Όση φρίκη και αν προκάλεσαν τα τερατουργήματα αυτού του σκιτσογράφου που δεν μπορούν να περιγραφούν ούτε ακροθιγώς, ακόμα περισσότερο αποτροπιασμό προκάλεσε το γεγονός ότι αρκετοί ενημερωτικοί ιστότοποι έσπευσαν να ξεπλύνουν αυτό το εικαστικό καρκίνωμα και να χαρακτηρίσουν «άδικη» και «αδικαιολόγητη» την κατακραυγή που υπήρξε. Προφανώς ο ένας βόθρος υποστηρίζει τον άλλον, και όλοι μαζί μοιράζονται το περιεχόμενό τους ως συγκοινωνούντα δοχεία που είναι. 

 

Μιλώντας για συγκοινωνούντα δοχεία, έχουμε και συγκοινωνούσες ιδεολογικές θέσεις από άτομα σαν τον Κυριαζή και τους υποστηρικτές του. Ο σκιτσογράφος έχει εκφράσει κατά καιρούς απόψεις κατά της θρησκείας, υπέρ των ανοιχτών συνόρων, υπέρ του «Pride», και τον βρίσκει σύμφωνο να βλασφημείται η εικόνα της Παναγίας και του Χριστού, προσθέτοντας τους τα χρώματα του LGBTQ «ουράνιου τόξου». 

 

Όμως το σύστημα που ανατρέφει, συντηρεί και καλύπτει τους «Κυριαζήδες» της κοινωνίας είναι πολύ πιο άμεσος κίνδυνος από τον έναν Κυριαζή που ξεμπροστιάστηκε για την αρρωστημένη «τέχνη» του. 

 

Φτάσαμε στο σημείο τα γνωστά site της ανωμαλοκρατίας, να περιγράφουν ως «σάτιρα» ένα ακραία παιδοφιλικό σκίτσο. Έφτασαν μερικοί να επικαλούνται το κλασσικό δόγμα της ασυδοσίας: «η τέχνη δεν έχει όρια», για να δικαιολογήσουν μια πανάθλια «γελοιογραφία» που περιλαμβάνει την κακοποίηση ενός 6χρονου παιδιού και τη σεξουαλική εκμετάλλευση ενός εφήβου από την ίδια τη μητέρα του. 

 

Πολλές από αυτές τις ιστοσελίδες που σήμερα υπερασπίζονται τον Κυριαζή, πριν από μια εβδομάδα έβγαζαν αφρούς όταν αρχηγός πολιτικού κόμματος μίλησε για την ανάγκη να επανέλθει αγωγή αγνότητας στα ελληνικά σχολεία προκειμένου να προστατευτεί περισσότερο η έμφυτη αθωότητα των παιδιών, που όμως «δολοφονείται» από το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα. 

 

Η αγνότητα έχει γίνει «αφύσικη» και η ανωμαλία έχει γίνει φυσική. Είδαμε τίτλους άρθρων, στους οποίους χαρακτηρίζονταν ως «ακροδεξιοί» και «φασίστες», όσοι εκδήλωσαν την οργή τους με τα εμετικά σκίτσα του Ηλία Κυριαζή. Με λίγα λόγια, όποιος αντιδρά στις κτηνώδεις ορέξεις τους για να καταστρέψουν τα παιδιά, είναι «φασίστας». 

 

Αν δεν είναι αυτή η κατάσταση ένας αντεστραμμένος, εωσφορικός κόσμος, τότε τι είναι; 

 

Η ορθοπολιτική «γκεστάπο» μπορεί να κηρύξει ως «έγκλημα» το να πει κάποιος την πιο αδιαμφισβήτητη και αυτονόητη αλήθεια, όπως για παράδειγμα ότι υπάρχουν μόνο 2 φύλα, και παράλληλα δεν διστάζει να απενοχοποιεί με πάθος ακόμα και το πιο νοσηρό και ερεβώδες γέννημα μυαλού, όπως είναι η παιδεραστία και η αιμομιξία. 

 

Η «Ιερά Εξέταση» της πολιτικής ορθότητας που επιβάλλεται από τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, μπορεί να φτάνει σε σημείο να κάνει λογοκρισία σε βιβλία πχ. της Αγκάθα Κρίστι επειδή έχουν «προσβλητικές» λέξεις που ενοχλούν τους woke δικαιωματιστές – ογδόντα χρόνια μετά τη συγγραφή του βιβλίου, άλλα δεν έχει κανένα πρόβλημα με το να κυκλοφορούν καλλιτεχνικές δημιουργίες, που προάγουν απροκάλυπτα τις πιο εμετικές παραφιλίες που μπορεί να επινοήσει μια απονεκρωμένη ψυχή. 

 

Οι κλίκες της ανωμαλοκρατίας έχουν πιάσει τα πόστα και ελέγχουν πλέον σε συντριπτικό βαθμό τα εικαστικά δρώμενα, με αποτέλεσμα να αποκλείονται από ετήσια συνέδρια και εκθέσεις, δημιουργοί που προάγουν την ελληνική ιστορία και οποιοδήποτε υψηλό ιδανικό, και παράλληλα να προωθούνται οι «καλλιτέχνες» του ζόφου και της ακολασίας. 

 

Όπως είχαμε γράψει και άλλοτε, τα ασαφή όρια ηθικής που (δεν) υπάρχουν στον χώρο των τεχνών, προσφέρουν το ιδανικό έδαφος ώστε να εμφανίζονται όλο και συχνότερα τέτοια εικαστικά εκτρώματα για να εξοικειώνεται ο κόσμος με την αποκτήνωση και να τεστάρονται οι αντιδράσεις της κοινωνίας, ώστε να γίνεται αντιληπτό κατά πόσο είναι έτοιμος ο κόσμος να συμβιβαστεί με την απόλυτη αποκτήνωση. 

 

Το ευτυχές είναι πως η κοινωνία μας (ή έστω ένα μεγάλο μέρος αυτής) διαθέτει ακόμα αντανακλαστικά για να αντιδρά απέναντι σε όλα τα σκουπίδια που μας πλασάρουν κάποιοι νοσηροί εγκέφαλοι. Η γενικευμένη κατακραυγή που υπήρξε εναντίον αυτών των εκτρωμάτων, δείχνει πως ακόμη χτυπά η καρδιά ενός υγιούς ελληνισμού που αντιστέκεται σθεναρά σε όλους εκείνους που επιδιώκουν να φέρουν την κόλαση επί της γης.

 

πηγή