Ο λόγιος πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αθήνα κατά την κρίσιμη περίοδο 1968-1979 Νίκος Κρανιδιώτης (Κερύνεια 1911 – Αθήνα 1997) στο βιβλίο του «Οι διεθνείς διαστάσεις του Κυπριακού» αποκαλύπτει γεγονότα, τα οποία τα έζησε από πρώτο χέρι και επομένως μπορούν να θεωρηθούν αναμφισβήτητα.
Από την αρχή που οι επίορκοι στρατιωτικοί κατέλαβαν την εξουσία, γράφει ο Κρανιδιώτης, «χωρίς κανένα δισταγμό προσχωρούσαν ολοένα και περισσότερο στα νατοϊκά σχέδια και, κάτω από το απατηλό προκάλυμμα της Ένωσης, προσπαθούσαν να παρασύρουν την ελληνοκυπριακή ηγεσία σε λύσεις ταυτόσημες ή παραπλήσιες προς τις προτάσεις Άτσεσον, που μεθοδικά οδηγούσαν στη διπλή ένωση. Ήδη από το 1964 η Αμερική και άλλοι συμμαχικοί παράγοντες είχαν οριστικά προσανατολιστεί στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ένωση του νησιού (κατά ποσοστό σύμφωνο με την πληθυσμιακή αναλογία των δύο κοινοτήτων) με την Ελλάδα και την Τουρκία». (σελ. 57).
Στη συνέχεια ο Ν. Κρανιδιώτης αναφέρει ότι «τροχοπέδη» στο σχέδιο αυτό ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Και ο Κύπριος πρέσβης εξηγεί: «Ο Κύπριος ηγέτης, που είχε ξεκινήσει με μοναδικό στόχο στον αγώνα του την πλήρη ένωση του Νησιού με την Ελλάδα, έβλεπε τώρα ότι ο στόχος αυτός (που όπως είπαμε, συγκέντρωνε την αντίθεση των μεγάλων δυνάμεων, οι οποίες υποστήριζαν, για διαφορετικούς λόγους η καθεμιά την Τουρκία) ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί χωρίς ένα νικηφόρο πόλεμο της Ελλάδος εναντίον της Τουρκίας... Εκείνο επομένως που, κατά τον Μακάριο, προείχε δεν ήταν η Ένωση, αλλά η επιβίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο και η διατήρηση της ακεραιότητας του Νησιού. Κι αυτό – όπως εξελίσσονταν τα διεθνή γεγονότα – μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την ενίσχυση της διεθνούς οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας...» (Σελ. 61).
Αυτό επετεύχθη με την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση την 1η Μαΐου 2004. Όμως οι πιέσεις του διεθνούς παράγοντα προς την κατεύθυνση της ουσιαστικής διχοτόμησης εξακολουθούσαν να είναι ισχυρές προς την Κύπρο και την Ελλάδα. Αναφέρει σχετικά ο Κρανιδιώτης «Η Αμερική και η Αγγλία στρέφονται περισσότερο προς την Τουρκία και επιδιώκουν δραστήρια να επιτύχουν, με τη συγκατάθεση και τη βοήθεια της Χούντας, μια λύση του Κυπριακού, που να μη δυσαρεστεί την Άγκυρα.(Σελ. 77).... Με την πάροδο του χρόνου οι εκ μέρους της χούντας απειλές και απόπειρες δολοφονίας του Μακαρίου έφτασαν στο κατακόρυφο με το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, που έδωκε την ευκαιρία στους Τούρκους να εισβάλουν και να διχοτομήσουν το νησί» (σελ. 101).
Και συνεχίζει ο Κρανιδιώτης:
«Στις 8.20 το πρωί άρματα μάχης και μηχανοκίνητα της Εθνικής Φρουράς, με επικεφαλής Ελλαδίτες αξιωματικούς, επιτέθηκαν στο Προεδρικό Μέγαρο και το βομβάρδισαν. Σε λίγα λεπτά η ανατολική πλευρά του βυθίστηκε στις φλόγες... Μετά την κατάληψη και του Ραδιοφωνικού Σταθμού οι πραξικοπηματίες ανήγγειλαν ότι ο στρατός είναι κύριος της καταστάσεως και ο Μακάριος νεκρός...». (Σελ. 102). Και ο μεν Μακάριος επέζησε των προδοτικών βαριών πυρών, αλλά οι χουντικοί είχαν κάμει τη δουλειά τους...-
Tόσον ο Μακάριος, όσον και ο Καραμανλής είναι συνένοχοι και συναυτουργοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνο, που προείχε για τον Μακάριο δεν ήταν η ΕΝΩΣΗ (όρκο που καταπάτησε από το 1960), αλλά η εξουσία και ως εκ τούτου, ότι έπραττε ήταν κατά του προαιώνιου πόθου των Ελλήνων Κυπρίων. Όσο αφορά Καραμανλή, που θεωρούσε το εθνικό θέμα της Κύπρου ως γάγγραινα και έπρεπε να επιλυθεί σε συνεννόηση με τους Τούρκους και αυτονόητο με Αγγλοαμερικάνους (14/12/1958), ο σκοπός του επετεύχθη το 1974, αφού η ΕΛΛΗΝΙΚΗ Κύπρος ήταν ... μακράν και την εγκατέλειψε...Παρ΄όλον ότι χάριν της θυσίας της Κύπρου επανήλθε στην Ελλάδα μετά από 11 χρόνια (1963-1974) διακοπών στο Παρίσι και ανέλαβε την πρωθυπουργία, ορκισθείς μάλιστα παράτυπα ενώπιον του αρχιπροδότη χουντικού Γκιζίκη....
Κανένα συγχωροχάρτι και σε κανένα... και στην Χούντα και στον Μακάριο και στον Καραμανλή. Η Κύπρος η πολύπαθη θα τους θυμάται πάντα και θα τους αναθεματίζει. Νωπό είναι το αίμα των προδομένων εθνομαρτύρων μας και ρέει ακόμη για να μας θυμίζει τους πιο πάνω.....
Π.Β. Μικρασιάτισσα και πρόσφυγας από Αμμόχωστο.
Ο κ. Κρανιδιώτης δεξί χέρι του Μακάριου και φιλομακαριακός, προσπαθεί μάταια με προφάσεις εν αμαρτίες να δικαιολογήσει τις αδικαιολόγητες μέρες και πράξεις του επίορκου Μακάριου ο οποίος χάριν των φιλοδοδοξιών του, διέπραξε εγκληματικά λάθη κατά της πατρίδας του. Έχει βέβαια το ελαφρυντικό ότι και ηγέτες της Ελλάδος όμοια έπραξαν, αλλά ένας ηγέτης δεν βλέπει μόνο το δικό του προσωπικό συμφέρον, αλλά αυτό του λαού του....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρχή άνδρα δείκνυσι και χαλεπόν άρχεσθαι υπό χερείονος και το διοικείν εστί προβλέπειν.
Και μια παρένθεση ....όσον αφορά φιλοδοξίες του Μακάριου ...
Πώς τορπιλίστηκε το σχέδιο μονομερούς ένωσης.
ΜΑΚΑΡΙΟΣ: ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΥΣ;
Ο Μακάριος ζήτησε τότε μετά τα γεγονότα του 63, αν μπορούσε να γίνει Αντιβασιλέας της Ελλάδας!(σ. 198), ο δε Γαρουφαλιάς απάντησε ότι «το Σύνταγμα της Ελλάδας καθορίζει περιοριστικά τις περιπτώσεις Αντιβασιλείας σε μόνον την ασθένεια του Βασιλέως. Θεσμός, όπως ο αγγλικός θεσμός της Αντιβασιλείας των Ινδιών, δεν υπάρχει σε μας. Υπάρχει μόνον ο θεσμός του Υπουργού - Γενικού Διοικητού». «Αυτό δεν με ενδιαφέρει», απάντησε ο Μακάριος!
Εν τω μεταξύ, είχε φουντώσει στη Λευκωσία η ανθελληνική και ανθενωτική προπαγάνδα και ο Γαρουφαλιάς κατονομάζει την απογευματινή εφημερίδα, που εκδιδόταν τότε, η οποία με καθημερινά υβριστικά δημοσιεύματα ηγείτο αυτής της εκστρατείας και τον Κύπριο πολιτικό (τώρα τεθνεώτα) που κρυβόταν πίσω από αυτά τα δημοσιεύματα. ( Μακάριος)
Ύστερα απ' όλα αυτά, ο Γ. Παπανδρέου εξοργισμένος ζήτησε από τον Γαρουφαλιά να επιστρέψει πάραυτα στην Αθήνα και έκτοτε οι σχέσεις Αθηνών-Λευκωσίας εξελίσσονταν από το κακό στο χειρότερο.
Και το σημερινό συμπέρασμα ..., όταν είχαμε το «πάνω χέρι» με την παρουσία μιας Ελληνικής Μεραρχίας με ενισχυμένη δύναμη πυρός στην Κύπρο δεν λύσαμε το Κυπριακό όταν η Ένωση, η μόνη λύση, που διασφάλιζε την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού και καθιστούσε την Ελλάδα και τον Ελληνισμό κυρίαρχη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο- ήταν δυνατή. Το να μιλούμε σήμερα για «επανένωση» και «απελευθέρωση», με την παρουσία 45 και πλέον χιλιάδων τουρκικού στρατού, είναι πλάνη. Ενός κακού μύρια έπονται .... και την πληρώνει ο Κυπριακός λαός..... μέχρι σήμερα, ο οποίος και πάλι προδομένος και εγκαταλειμμένος θα είναι όπως πάντα ....Οι μέν έξωθεν ολετήρες της Κύπρου μας προδίδουν, οι δε εντός των τειχών μας "ηγέτες" είναι ανίκανοι ....
Νέμεσις και Ερινύες ας κυνηγούν όλους αυτούς, που πρόδωσαν και θα ξαναπροδώσουν την Κύπρο την Ελληνική.
ΝΕΜΕΣΙΣ
Αλλ’ η Δίκη γαρ και κατά σκότον βλέπει.