Tου Χρήστου Μπολώση
Όμως σ’ αυτήν την ψεύτρα και μπαμπέσα ζωή, όλα έχουν την εξήγησή τους, αρκεί να ψάξεις λιγο πάρα πάνω.
Το 2009 λοιπόν, κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο: «Το κομματικο αρχείο. Διαδρομές, εμπολοκές: Το Αρχείο του ΚΚΕ εσωτερικού και η αντιδικία του ΚΚΕ με τους επαγγελματίες ιστορικούς». Το βιβλίο, το έγραψαν οι κ.κ. Αλέξανδρος Δάγκας και Γιώργος Λεοντιάδης. Διαβάζοντας λοιπόν το ογκώδες αυτό πόνημα, ανακαλύπτεις πράγματα, τα οποία εξηγούν απολύτως την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, όπως αναφέρονται στο βιβλίο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, πολιτική συνέχεια της «αναθεωρητικής ομάδας του ΚΚΕ», του «ΚΚΕ Εσωτερικού», της «ΕΑΡ» και του «Συνασπισμού της Αριστεράς» (όλοι αυτοί ακολουθούν κοινή γραμμή από το 1968 και μετά) οφείλει πολλά στα Σκόπια.
Οι κ.κ. Δάγκας και Λεοντιάδης, αποκαλύπουν στο βιβλίο τους τον ρόλο των Σκοπίων στην διαμάχη για το αρχείο του ΚΚΕ και συγκεκριμένα για το κομμάτι εκείνο του αρχείου, που απέσπασε (διαβαζε ‘’έκλεψε’’) το 1968 η «Αναθεωρητική Ομάδα του ΚΚΕ», πολιτικος πρόγονος του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ.
Την επιβίωση της, όχι μονο την πολιτική αλλά και την φυσική, η «Αναθεωρητική Ομάδα», την οφείλει στον Τίτο και ειδικότερα στην «Δημοκρατία της Μακεδονίας», που αποτελούσε τότε, τμήμα της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.
Στις 5 έως 15 Φεβρουαρίου του 1968, συνήλθε στη Βουδαπέστη η «12η Πλατιά Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής (ΚΕ) του ΚΚΕ», για να εξετάσει την πολιτική κατάσταση της Ελλάδος, με το τότε στρατιωτικό καθεστώς, αλλά και εσωκομματικά ζητήματα.
Τρία μέλη του Πολιτικού Γραφείου (Μήτσος Παρτσαλίδης, Ζήσης Ζωγράφος και Πάνος Δημητρίου) και ακόμη μερικά στελέχη του ΚΚΕ, διεφώνησαν με την πλειοψηφία πάνω σε εσωτερικά πολιτικά ζητήματα, όπως η πολιτική των συμμαχιών και ο ρόλος της Σοβιετικής Ενώσεως και αποχώρησαν. Αυτοί, συγκρότησαν αργότερα το ΚΚΕ Εσωτερικού.
Μαζί τους συμπαρατάχθηκαν και άλλα στελέχη, όπως ο Μπάμης Δρακόπουλος, ο Αντώνης Μπριλλάκης, ο Τάσος Μπενάς και άλλοι. Όλοι αυτοί, υπήρξαν οι πολιτικοί ινστρούχτορες (καθοδηγητές, συμβουλάτορες) του Αλέκου Αλαβάνου, πολιτικού πατέρα του Αλέξη Τσίπρα.
Ένα από τα πρώτα «θύματα» της διασπάσεως, ήταν το εξαιρετικής σημασίας Κομματικό Αρχείο του ΚΚΕ, το οποίο βρικόταν στην πόλη Sibiou, 280 χιλιόμετρα ΒΔ του Βουκουρεστίου, όπου έδρευε η ΚΕ του ΚΚΕ, από την λήξη του συμμοριτοπολέμου.
Τα καθεστώς Τσαουσέσκου, προσέφερε μεν φιλοξενία στο ΚΚΕ, επειδή όμως κάποια στιγμή άρχισε να διαφοροποιείται από την Μόσχα, έκανε τα «στραβά μάτια», στην ιδιαίτερη κινητικότητα, που είχε αναπτυξει στο έδαφός της, η αποσχισθείσα «Αναθεωρητική Ομάδα».
Τον Μάρτιο του 1968, ένα μηνα δηλαδή μετά την προαναφερθείσα 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, μία ομάδα αναθεωρητών, υπό την κάλυψη της Ασφαλείας του Τσαουσέσκου, εισέβαλε στο κτίριο του Βουκουρεστίου, όπου βρισκόταν το Αρχείο του ΚΚΕ και άρπαξε το 1/3 του Αρχείου, το φόρτωσε σε φορτηγά, που είχε παραχωρήσει ο Τσαουσέσκου και το φυγάδευσε στα υπόγεια της «Σεκουριτάτε», δηλαδή της μυστικής υπηρεσίας του καθεστώτος.
Το τμήμα του Αρχείου που αφαιρέθηκε, περιείχε εκατομμύρια φακέλους, οι οποίοι υπολογίζεται ότι καλύπτουν ράφια συνολικού μήκους 3,5 χιλιομέτρων.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι λίγο πριν την αρπαγή του Αρχείου, είχε προηγηθεί η κατάληψη από τους «Αναθεωρητές», του ραδιοφωνικού Σταθμού του ΚΚΕ «Η Φωνή της Αλήθειας», που εξέπεμπε από το Βουκουρέστι.
Η υπό τον Κολιγιάννη τότε ηγεσία του ΚΚΕ, με επιστολές της προς το ρουμανικο ΚΚ και αυτοπρόσωπη παρουσία του Κολιγιάννη στην Μόσχα, απαίτησε την επιστροφή του Αρχείου, στο ποίο περιλαμβάνονταν όλα τα στοιχεία, όχι μόνο για τα μέλη του κόμματος, αλλά και για εκατοντάδες χιλιάδες άλλους Έλληνες, για την δράση του ΚΚΕ στην Κατοχή, για το ποιοί Έλληνες συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κ.λπ.
Μάλιστα, προέβησαν σε παράσταση προς τον Γενικό Εισαγγελέα Βουκουρεστίου, ο οποίος ενώ αρχικώς έδωσε εντολή για διερεύνηση της υποθέσεως, στην συνέχεια σταμάτησε κάθε ενέργεια, προφανώς κατόπιν «άνωθεν εντολής».
Τότε, επενέβη η μαμά – Μόσχα, η οποία ζήτησε όπως εντός 10 ημερών επιστραφεί το κλαπέν 1/3 του Αρχείου στον νόμιμο ιδιοκτήτη του, δηλαδη στο ΚΚΕ.
Να σημειωθεί ότι το εναπομείναν τμήμα του Αρχείου, είχε μεταφερθεί στο Ιβάνοβο, 300 χλμ. ΒΑ της Μόσχας.
Μετά την εξέλιξη αυτή, ο Τσαουσέσκου, ενημέρωσε τους «Αναθεωρητές», ότι πρέπει, εντός 10 ημερών, να απομακρύνουν το Αρχείο από την χώρα, διαφορετικά θα το κατασχέσει και θα το επιστρέψει στο ΚΚΕ.
Το κλίμα είχε γίνει πολύ βαρύ για τους «Αναθεωρητές», για τους οποίους πλέον μία λύση υπήρχε και αυτή ήταν η Γιουγκοσλαβία, η οποία δεν συμμετείχε στο «Σύμφωνο της Βαρσοβίας» και υπό την στιβαρή ηγεσία του Τίτο, είχε καταφέρει να σταθεί όρθια, μετά την απόσχισή της από το φιλοσοβιετικό μπλοκ, κατά τα έτη 1948-1949. Η απομάκρυνση αυτή, έκρινε εν πολλοίς και τη τελική έκβαση του συμμοριτοπολέμου.
Μετά από διαβουλεύσεις που είχαν οι «Αναθεωρητές» με την «Ένωση Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας», ήλθαν σε επαφή και με την «Ένωση Κομμουνιστών Μακεδονίας», τον κομματικό πυρήνα της κομμουνιστικής κυβερνήσεως των Σκοπίων.
Τα Σκόπια, όπως ήταν φυσικό, δέχθηκαν με μεγάλη χαρά, όχι μόνο τους «Αναθεωρητές», αλλά, κυρίως, το Αρχείο τους. Έτσι, με την συνεγασία αυτή, η ονομασία «Μακεδονία», νομιμοποιείται για πρώτη φορά από μια ελληνική πολιτική ομάδα, ενώ τα Σκόπια εκμεταλλεύονταν και ένα τεράστιο όγκο πληροφοριών για τα ελληνικά πολιτικά, κοινωνικά, και στρατιωτικά γεγονότα.
Οι συγγραφείς του βιβλίου, χαρακτηρίζουν «αφελείς» τους «Αναθεωρητές». Ακόμη, τους αποδίδουν «καιροσκοπισμό» για την απόφασή τους να εγκατασταθεί το Αρχείο στα Σκόπια, καθώς «… γνώριζαν ότι θα γινόταν αντικείμενο εκμετάλλευσης από πλευράς Σκοπίων…»
Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι «Αναθεωρητές», γνώρισαν μια εξαιρετική φιλοξενία στα Σκόπια. Κτίρια, υποδομές, επικοινωνίες, διαμονή χιλιάδων «Αναθεωρητών», ενώ εκδόθηκαν και πολλά πλαστά ελληνικά διαβατήρια, για να μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι στην Ελλάδα της 21ης Απριλίου.
Όπως αναφέρεται στο βιβλίο, στα Σκόπια υπήρξαν σημαντικές απώλειες ντοκουμέντων, με ευαίσθητο περιεχόμενο, τα οποία και παρακρατήθηκαν από τους Σκοπιανούς, για να παραδοθεί ένα μέρος του αρχείου και να μεταφερθεί τελικώς στην Αθήνα το 1988 (επί ΕΑΡ). Λέγετσι μάλιστα ότι είχε μεσολαβήσει και το ΠΑΣΟΚ για τον σκοπό αυτό.
Το 1989, η ΕΑΡ γίνεται «Συνασπισμός» και μεσα απ’ αυτόν ξεπηδά ο ΣΥΡΙΖΑ. Όλη η πολιτική κληρονομιά και η πολιτική συμπάθεια προς τα Σκόπια, στα οποία χρωστούν την επιβίωσή τους ως πολιτικός φορέας, μεταφέρεται στη νέα γενιά.
Τώρα, το μέρος του Αρχείου, που παρέδωσαν οι Σκοπιανοί, ανήκει με πλήρες δικαίωμα κυριότητος, στην αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία «Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας» (ΑΣΚΙ), που εδρεύει στο κτίριο των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ, στην πλατεία Κουμουνδούρου.
Ποτέ οι του ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέχασαν την βοήθεια των Σκοπιανών και ήρθε κάποτε η εποχή, μαζί με όλα τα άλλα να ξοφλήσουν και αυτό το γραμμάτιο.
Τι δεν καταλαβαίνετε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.