Επιμέλεια του Αντώνη Αντωνά από Ελληνική Κύπρο.
Σημ. Εντός του κειμένου του αφιερώματος εμπεριέχεται εξαιρετική ομιλία του φίλτατου συμπατριώτη Νίκου Ιωάννου.
Από την προετοιμασία της Φιλικής Εταιρείας και τις εκποιήσεις των περιουσιών, για οικονομική ενίσχυση των ένοπλων Ελληνικών επαναστατικών σωμάτων, μέχρι τα πεδία των μαχών η Κύπρος δήλωνε πάντα παρούσα».
Καταγράφω τα ολίγα πιο κάτω, προς υπενθύμιση μνήμης, που ενώ η Κύπρος ήταν σκλαβωμένη, με θυσίες και αυταπάρνηση, τα παιδιά της προσέτρεξαν εθελοντικά να συμμετέχουν στην παλιγγενεσία υπέρ Ελευθερίας του Έθνους. Ας κάνουν, λοιπόν όλοι μια επίσκεψη στο Πολεμικό Μουσείου των Αθηνών για να δουν ιδίοις όμμασι, προς αφύπνιση ιστορικής μνήμης, όπου εκατοντάδες ιερά κειμήλια του 1821 της Κύπρου υπάρχουν, αλλά και σε τόμους είναι καταγραμμένα τα χιλιάδες ονόματα των εθελοντών Κυπρίων που συμμετείχαν σε όλους τους Εθνικούς Αγώνες, από αυτό το ακριτικό νησί, τον ριζωμένο ακριτικό βράχο προπύργιο του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ στην εσχατιά της Ελληνικής Μεσογείου, που ανά τους αιώνες αγωνίζεται μόνο να παραμείνει ΕΛΛΗΝΙΚΟ!!!
(Ίδετε google: ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΣΗΜΕΑ ΕΛΛΗΝΗΚΙ ΠΑΤΡΗΣ ΚΗΠΡΟΥ …Όπως αναγραφόταν.)
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ …
Ολίγα ενδεικτικά …
Υπενθυμίζεται και μια μαύρη επέτειος Ιουνίου. Ο Καπετάν Τέλλος Άγρας (Σαράντος Αγαπηνός), 1880-1907, ανθυπολοχαγός του Ελληνικού Στρατού με καταγωγή από τους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας ήταν ένας ακόμα Μακεδονομάχος που έδωσε τη ζωή του κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα. Απαγχονίστηκε μαζί με τον συνεργάτη του Αντώνη (Τώνη) Μίγγα, Έλληνα Μακεδονομάχο από την Νάουσα, στις 7 Ιουνίου (Ιουλιανό ημερολόγιο) του 1907 στο χωριό Καρυδιά Πέλλας μετά από ενέδρα των Βουλγάρων.
Δεν έχεις μάνα, γλυκό παιδί, για να σε κλάψει;
Δεν έχεις αδερφή, να σε πενθήσει;
Πώς σε ξεγέλασαν;
Πώς σ' έφεραν εδώ και σε κρέμασαν στην καρυδιά;
Να σε φέρουν σε ξένη γη,
ξένες μάνες να σε κλάψουν,
ξένες αδερφές να σε μοιρολογήσουν.
ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΥΣ, ΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ ΠΟΤΙΣΑΝ ΤΑ ΙΕΡΑ ΧΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΣΗΜΕΡΑ.
Μακεδονία ξακουστή
του Αλεξάνδρου η χώρα
που έδιωξες τους τύρρανους
κι ελεύθερ’ είσαι τώρα.
Είσαι και θα `σαι ελληνική
Ελλήνων το καμάρι
κι εμείς θα σ’ αντικρίζουμε
περήφανα και πάλι.
Οι Μακεδόνες δεν μπορούν
να ζούνε σκλαβωμένοι
όλα και αν τα χάσανε
η λευτεριά τους μένει.
Μακεδονόπουλα μικρά
χορέψτε και χαρείτε
προτού κι εσείς στα βάσανα
του κόσμου τούτου μπείτε
Στο δια ταύτα συνέχεια εν συντομία….
Ο μικρότερος εθελοντής 15χρονος, ηρωικός Έλληνας Κύπριος, Μακεδονομάχος, Βαλκανιομάχος και πολεμιστής του ΑΠΠ. Κύπρος Ιωάννου (Κυπρής Βοσκού.)
Σημειώνεται ότι ο μικρότερος Μακεδονομάχος και Βαλκανιομάχος ήταν ο Κύπριος Κύπρος Ιωάννου (Κυπρής Βοσκού – Πρόπαππος του θείου Α. Βοσκού) και ο μεγαλύτερος ο διάσημος ηρωικός Κύπριος καπετάνιος, ο Γεώργιος Αργυρίου Κυπραίος ή Καπετάν Γιώργης και άλλοι εκατοντάδες Κύπριοι.
Ο Λεβεντοκαπετάνιος ηρωικός Έλληνας Κύπριος Μακεδονομάχος, Βαλκανιομάχος. ΑΠΠ, Γεώργιος Αργυρίου – Καπετάν Γιώργης.
Ο Καπετάν Γιώργης σε μεγάλη ηλικία στην εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού.
Κύπριοι εθελοντές από την ηρωική Κύπρο, που πολέμησαν στον Μακεδονικό αγώνα δίπλα στου αδελφούς τους Έλληνες Μακεδονομάχους.
Δεν θα επεκταθώ διότι τόμοι χρειάζονται για την ηρωική συμμετοχή των Ελλήνων Κυπρίων, όχι μόνο στον Μακεδονικό Αγώνα, αλλά σε όλους τους εθνικούς αγώνες της μητέρας πατρίδας.
Αντί να συνεχίσω εγώ, παραδίδω την σκυτάλη στον έγκριτο φίλτατο μου συμπατριώτη ιατρό Νίκο Ιωάννου, για να συνεχίσει, μέσω μιας εξαιρετικής παλαιότερης πατριωτικής του ομιλίας, αυτονόητου περιεχομένου στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα Καστοριάς, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την συμπλήρωση 106 χρόνων από την απελευθέρωσή της. ( Με την έγκριση του.)
Συμμετοχή των Ελλήνων της Κύπρου στον Μακεδονικό Αγώνα
Γράφει ο Νίκος Ιωάννου
Εις μνήμη Ανδρέα Κύρρη: Αγωνιστή της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας και της Εθνικής Αποκατάστασης
Οι αρχές του 20ου αιώνα φαίνονται να είναι πολύ κοντά. Πολλοί από εμάς έχουμε βιώματα και ζήσαμε από κοντά ανθρώπους εκείνης της περιόδου. Ταυτόχρονα, μοιάζει νάναι μία πολύ μακρινή εποχή.
Δεν είχε ακόμα συμπληρωθεί ένας αιώνας Νέου Ελληνικού Κράτους μετά από τέσσερις αιώνες σκληρής σκλαβιάς και καταχνιάς, όταν, απ’ αυτή την Πόλη σύμβολο, της οποίας γιορτάζουμε την Απελευθέρωση, ο φλογερός ιεράρχης Γερμανός Καραβαγγέλης πρωτοστάτησε στον Αγώνα για διαφύλαξη της Ορθοδοξίας και της Ελληνικότητας.
Η τραγική περιπέτεια-ήττα του 1897 σημάδεψε ανεξίτηλα το Εθνικό Φιλότιμο αλλά το Αθάνατο Κρασί του ’21 ξανάρχισε να ρέει. Μ’ αυτού, το υπέροχο μεθύσι οι όπου γης Έλληνες, άκουσαν το κάλεσμα της Πατρίδας κι έσπευσαν ν’ ανακόψουν τους βόρειους γείτονες στην προσπάθειά τους να προσεταιρισθούν τον Χριστιανικό πληθυσμό της Μακεδονίας και να διαδεχθούν τους Τούρκους στην Κατοχή. Η ενσυνείδητη θυσία του Παύλου Μελά συγκίνησε όπως τόσους άλλους και τους Ελληνόφρονες Κυπρίους.
«Πρέπει πλέον να είναι δόγμα του Έθνους, ότι Ελλάς μέχρις Ολύμπου, Πατρίς χωρίς Μακεδονίαν, δεν είναι Πατρίς ζωής αξία και τιμής. Ελλάς χωρίς Μακεδονίαν μέλλει να καταστεί έρημον Νεκροταφείον». Αυτά έγραψε τον Δεκέμβριο του 1904 η καταγόμενη από την Κρήτη Μαρία Παπαδογιαννάκη.
Από κοντά ο Γυμνασιάρχης του Παγκύπριου Γυμνασίου Λευκωσίας Μιχαήλ Βολονάκης στον χαιρετισμό του κατά τη λήξη του σχολικού έτους 1904 ζητούσε «Σήμερον, ότε τα νέφη απειλητικά σωρεύονται εκ Βορρά πολλοί της Κύπρου νέοι να ζωσθώσι της Πατρίδος το ξίφος, να ανδρωθώσιν εν επιγνώσει της αυτών αποστολής εις βαθμοφόρους του Ελληνικού στρατού, εις δαφνοστεφείς προμάχους της Εθνικής αποκαταστάσεως, εις πρωταθλητάς ανά τας πεδιάδας ή τας κοιλάδας, ανά τας φάραγγας ή τα όρη της χειμαζομένης πατρίδος του Μεγάλου Αλεξάνδρου».
Ατυχώς, εκείνη την περίοδο στην Κύπρο ευρίσκετο σε έξαρση και διήρκεσε επί χρόνια διαμάχη για την ανάδειξη Αρχιεπισκόπου. Αποτέλεσμα αυτής της διαμάχης ήταν να διχαστεί ο Λαός και αυτή καθ’ εαυτή η Εκκλησία, που εξ ορισμού είναι Εθναρχεύουσα, απεδείχθη πολύ κατώτερη των προσδοκιών για επιτέλεση του Εθνικού της έργου. Έτσι, σύμφωνα τουλάχιστον με τις πληροφορίες που κατόρθωσε με πολλή και υπεύθυνη έρευνα να τεκμηριώσει ο καθηγητής Πέτρος Παπαπολυβίου, έχουμε στη διάθεσή μας εννέα ονόματα εθελοντών. Σχεδόν όλοι συνέχισαν την εθελοντική τους προσφορά και στους Βαλκανικούς πολέμους.
Νιώθω την ανάγκη και υποχρέωση δίκην μνημοσύνου, ν’ αναφέρω τα ονόματά τους.
Γεώργιος Αργυρίου ή Κυπραίος, ο οποίος εγγενήθη το 1889στο χωρίο Πέγεια της Πάφου και το 1906, σε ηλικία 17 ετών, έφτασε στην Αθήνα για να καταταγεί εθελοντής στα αντάρτικα σώματα. Πληγώθηκε κατ’ επανάληψιν αλλά δεν εγκατέλειψε τον Αγώνα. Εσυνέχισε την προσφορά του και στους Βαλκανικούς πολέμους και παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του στο Κιλκίς για να είναι κοντά στα σύνορα μήπως τον χρειαστεί ξανά η Πατρίδα...
Κώστας Λοϊζου Βραχίμης ή Λοϊζίδης. Εγεννήθη στο 1881 στην Αμμόχωστο και στα τέλη Ιανουαρίου του 1905 αναφέρεται στον κυπριακό Τύπο το όνομά του ως του πρώτου Κύπριου Μακεδονομάχου. Αγωνίστηκε δίπλα στον Παύλο Μελά και όταν επέστρεψε στην Κύπρο συνέχισε το επάγγελμα του ξυλουργού.
Απόστολος Δημητρίου. Γεννήθηκε το 1880, ήταν εργάτης και σε ηλικία μόλις 26 ετών μπαίνει στον κατάλογο του αντάρτικου σώματος. Η τύχη του αγνοείται μετά από μία φονική ενέδρα του τουρκικού στρατού που έπεσε η ομάδα του.
Μιλτιάδης Φίδης Κόκαρης. Σκοτώθηκε σε μάχη στο Μορίχοβ, και ήταν δίοπος του Ελληνικού Ναυτικού.
Αντώνης Κωνσταντινίδης από την Ασγάτα Λεμεσού, που ήταν εγκατεστημένος στην Αίγυπτο.
Βασίλης Κωνσταντινίδης, επίσης από την Ασγάτα Λεμεσού. Θείος του Αντώνη, επίσης εγκατεστημένος στην Αίγυπτο. Ήταν γνωστός σαν Βασιλαράς, μεγάλο παλληκάρι και τρομερός πολέμαρχος. Παρέμεινε μετά τις πολεμικές περιπέτειες στην Παλαιοχώρα Ημαθίας.
Ιωάννης Λουκάς. Στρατολογήθηκε από τον οπλαρχηγό Ιωάννη Καραβίτη σε ηλικία 20 ή 22 ετών.
Ευάγγελος Περιστιάνης. Γεννήθηκε στη Λευκωσία το1872. Ήταν γόνος εύπορης οικογένειας εμπόρων. Επολέμησε και ετραυματίσθη κατ’ επανάληψιν.
Αριστείδης Πέτρου Τζιάμαλης ή Τσάμαλης που γεννήθηκε το 1890 στο χωριό Μάσαρι της περιοχής Μόρφου και ήταν μαρμαράς. Επολεμούσε συνεχώς από το 1906 μέχρι το 1916-18 οπότε ετραυματίσθη στην Τζουμπαγιά έχοντας προαχθεί σε λοχία. Το 1931 επιλέχθηκε κι ετιμήθη από τον Παγκύπριο Σύνδεσμο Εθελοντών για την διάρκεια και το μέγεθος της προσφοράς του.
Κατά πάσαν πιθανότητα υπήρξαν και άλλοι που δεν κατέστη δυνατόν να καταγραφούν. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Ηλία Κύρρη από την Λάπηθο που με μεσολάβηση του εξελιχθέντα αργότερα στον ένδοξο στρατηγό Ιωάννη Τσαγγαρίδη (συγχωριανός του) ήλθε σε επαφή με το Μακεδονικό Κομιτάτο αλλά η εξέλιξη του εγχειρήματος είναι άγνωστη.
Για να γίνει αντιληπτό πόσο καθοριστικός ήταν στην Κύπρο ο ρόλος της Εκκλησίας στην Επαναστατική-Απελευθερωτική δραστηριότητα στον αγώνα της ΕΟΚΑ κατά των Άγγλων το 1955-59 σχεδόν όλοι οι αγωνιστές εστρατολογήθησαν από τις Χριστιανικές ομάδες και τα αθλητικά σωματεία.
Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα η Εκκλησία, με τους περιορισμούς που ανέφερα νωρίτερα, διοργάνωνε εράνους οι οποίοι απέδωσαν σημαντικά ποσά. Πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραμάτισε τότε ο φλογερός ρήτορας και θεολόγος Σπύρος Ματσούκας από την Υπάτη της Φωκίδας, ο οποίος αλώνισε κυριολεκτικά την Κύπρο επί δύο χρόνια. Μιλούσε, ενημέρωνε και ενέπνεε τους απλούς αγρότες και χωρικούς οι οποίοι δεν είχαν καμία άλλη πηγή ενημέρωσης με αποτέλεσμα να συλλέξει 4.000 λίρες, ποσό ουχί ευκαταφρόνητο για την εποχή και την δεινή οικονομική κατάσταση του κόσμου.
Επανέρχομαι στην αρχική μου προσέγγιση, ότι, από άλλη άποψη οι αρχές του 20ου αιώνα είναι πολύ μακριά από το σήμερα. Η επισήμανση αυτή αναφέρεται στη δυνατότητα επικοινωνίας και τον χρόνο που απαιτείτο για την μετάδοση των ειδήσεων. Ζούμε στην εποχή της πληροφορικής, του κινητού, του διαδικτύου που ο καθένας σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη πληροφορείται ή και μεταδίδει ανά πάσα στιγμή τα πάντα. Τότε μπορεί να μεσολαβούσαν εβδομάδες ή μήνες, οι μετακινήσεις γινόντουσαν με τα πόδια, τα ζώα, τα λιγοστά βραδυκίνητα οχήματα και τα πλοία. Τα γρήγορα αυτοκίνητα, οι άνετοι αυτοκινητόδρομοι και τα αεροπλάνα ευρίσκοντο στην περιοχή της επιστημονικής φαντασίας. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν και αυτές τις παραμέτρους δεν θα αναφερθώ στη συμμετοχή των Κυπρίων στον Μακεδονικό Αγώνα σαν κάτι που επηρέασε καθοριστικά τις εξελίξεις στο πεδίο της μάχης. Η συμβολική και ηθική διάσταση όμως ήταν και παραμένει τεράστια και ανεκτίμητη, δεδομένων δε των συνεχών απειλών που διατυπώνονται και τώρα κατά της Ελλάδος επίκαιρη και καθοδηγητική.
Θα ήταν ολέθριο λάθος να εμφανιστεί οιοσδήποτε και να διεκδικήσει αναγνώριση ή ανταμοιβή για υπηρεσίες που προσέφεραν οι πρόγονοί του. Συμμετέχοντας σ’ αυτή την εκδήλωση εκφράζω τις ειλικρινείς ευχαριστίες μου στον φίλο και συνάδελφο Βασίλη Τσεμάνη, άξιο συνεχιστή της υπερήφανης παράδοσης της Καστοριάς καθώς και τους φιλόξενους οικοδεσπότες μας εδώ, τον Πρόεδρο κ. Χρυσόστομο Παπασταύρου και τη Διευθύντρια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Καστοριάς κ. Ανδρομάχη Σκρέτα που επρόβαλε την εκδήλωσή μας στο καλαίσθητο τρίπτυχο του προγράμματος Ημερίδας του Βυζαντινού Μουσείου Καστοριάς. Κυρίως όμως θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στους εμπνευστές και πρωτεργάτες του Μακεδονικού Αγώνα, που έδωσαν τη δυνατότητα να ορθώσουν το ανάστημά τους οι κατακερματισμένες, καταπιεσμένες και δοκιμαζόμενες δυνάμεις του Ελληνισμού, να ανασυγκροτηθούν, να παραμερίσουν δικές τους εκκρεμείς αξιώσεις και να συντρέξουν στην εκστρατεία διασώσεως της Μακεδονίας.
«Οι εν ασφαλεία διάγοντες οφείλομεν να σπεύδωμεν επίκουροι και αρωγοί προς τους κινδυνεύοντες αδελφούς ημών, ίνα και ημείς ποτέ εις κίνδυνον παριστάντες, αξιώμεν και τυγχάνωμεν της επικουρίας και αρωγής των άλλων Ελλήνων».
Αυτά έλεγε τον Αύγουστο του 1906 ο Μανιάτης καθηγητής του Παγκυπρίου Γυμνασίου Νικόλαος Καταλάνος, ο οποίος απελάθη το 1921 από τους Άγγλους.
Αξίζει τον κόπο να σας δώσω μία εικόνα της επικρατούσας τότε κατάστασης.
Η Κύπρος παρέμεινε υπό Τουρκικόν ζυγόν από το 1570 μέχρι το 1878 οπότε εκχωρήθηκε στην τότε Μεγάλη Βρετανία στο πλαίσιο μυστικής συμφωνίας αλληλοϋποστηρίξεως κατά της Ρωσίας και στην ουσία ενάντια στα συμφέροντα της Ελλάδος και των αισθημάτων του Κυπριακού Λαού. Το 1914 η Κύπρος εκηρύχθη κτήση της Αγγλίας και από το 1922, αποικία του στέμματος μέχρι το 1960.
Υποδεχόμενος τον πρώτο Άγγλο Κυβερνήτη εκ μέρους του Κυπριακού Λαού, ο Αρχιεπίσκοπος Σωφρόνιος, έθεσε από την πρώτη ημέρα το αίτημα της Ένωσης της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα. Να μην ξεχνούμε ότι, παρά την τεράστια αριθμητική υπεροχή του Ελληνοχριστιανικού στοιχείου που αντιπροσώπευε το 80% του πληθυσμού έναντι του 18% των Τούρκων, οι παμπόνηροι και δόλιοι Άγγλοι είχαν σαν σύστημα αναφοράς αυτούς, Moslems (Μουσουλμάνοι και οι «άλλοι» ονομάζοντο Non Moslems (μη μουσουλμάνοι).
Σε τέτοιο κλίμα λοιπόν, υπό καθεστώς τυραννίας και καταπιέσεως με ανοιχτό το μέτωπο των Εθνικών διεκδικήσεων της Κύπρου, ευρέθησαν νέοι, που μετά από κακουχίες και δοκιμασίες, κατόρθωσαν να βρεθούν στην πρώτη γραμμή και να πολεμούν για την Μακεδονία μας.
Είναι γνωστό ότι πολύ σημαντικό ρόλο, καθοριστικό για την επιτυχή έκβαση της προσπάθειας διαδραμάτισαν τα εθελοντικά αντάρτικα σώματα από την Πελοπόννησο και την Κρήτη. Σημειωτέον ότι και οι Κρήτες ευρίσκοντο ακόμη υπό Τουρκικό ζυγό, επέτυχαν δε την πολυπόθητη Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα το 1913. Μακρινός λοιπόν και ταυτόχρονα πολύ κοντινός ο Μακεδονικός Αγώνας. Επίκαιρος και διδακτικός. Σ’ αυτή την ευλογημένη γωνιά του Πλανήτη σ’ αυτή τη Χώρα που ευνοήθηκε από όμορφα βουνά, εύφορες πεδιάδες, ατελείωτες αμμουδιές, καταγάλανα νερά και νησιά που το καθένα έχει ξεχωριστή γοητεία, υπάρχουν δύο προβλήματα που έρχονται και ξανάρχονται δια μέσου των αιώνων. Οι εξωτερικές επιβουλές και απειλές, αλλά κυρίως ο διχασμός.
Ευτυχώς σε κρίσιμες καταστάσεις τα εσωτερικά πάθη μπαίνουν στην άκρη και πρυτανεύει η αγάπη της Πατρίδος. Καθοριστικό ρόλο σ’ αυτές τις διεργασίες παίζει ο Ελληνισμός της Διασποράς.
Όσοι έζησαν σε άλλες χώρες και είδαν τη λαχτάρα των ξενιτεμένων για την Πατρίδα καθώς και την εντυπωσιακή σμίκρυνση των διαφορών που έχουν σχέση με κόμματα, ιδεολογίες ή μικρότητες που παίρνουν τεράστιες διαστάσεις στην καθημερινότητά μας, συνειδητοποιούν πολύ καλύτερα την ευλογία και δυναμική που κρύβεται σ’ αυτό το κομμάτι του Ελληνισμού.
Κανονικά οι Ελλαδικές Κυβερνήσεις έπρεπε να έχουν πολύ ψηλά στην κλίμακα των προτεραιοτήτων τους τη διασύνδεση με τους Ομογενείς την οργάνωση και αξιοποίησή τους για την προκοπή όλων.
Ατυχώς, οι επιτυχείς παρεμβάσεις του Κέντρου είναι σποραδικές, σε αντίθεση με τις πολλές και επαναλαμβανόμενες, υποδειγματικές δράσεις μεμονωμένων νοσταλγών της Πατρίδος από κάθε γωνιά της Γης.
Αγαπητοί μου συμπατριώτες,
απευθύνομαι σ’ εσάς σαν ταπεινός ουραγός της μεγαλοσύνης εκείνων που εθυσίασαν τα πάντα αυτοβούλως και αυτοπροαιρέτως. Στοιχίζομαι μαζί σας στην οφειλόμενη στάση προσοχής μπροστά στη θυσία τους και αναλογίζομαι κυρίως αυτούς που είναι άγνωστοι, ανώνυμοι για την Μνήμη μας και τα οστά τους είναι κατεσπαρμένα στους χώρους που καθαγιάστηκαν και απελευθερώθηκαν χάρη σ’ αυτούς.
Το χρέος και η Αγάπη της Πατρίδος ας γίνουν σταθεροί και μόνιμοι σηματωροί και οδηγοί μας.
Ειλικρινά σας μακαρίζω που έχετε την ευτυχία να μετράτε και να γιορτάζετε 106 χρόνια Ελεύθερης Ελληνικής Ζωής. Αυτή η αίσθηση είναι ανεκτίμητη.
Σας το λέω μετά λόγου γνώσεως γιατί, παρά τις θυσίες και τους αγώνες, στην Κύπρο, δυστυχώς μετράμε 44 χρόνια Κατοχής από την εισβολή.
Συμβολικά θα ήθελα να χαρίσω στο Μουσείο μία μεγέθυνση του εξωφύλλου του περιοδικού «Νέα Εστία» που εξεδόθη τα Χριστούγεννα του 1954 και παριστά έναν Κύπριο βρακοφόρο που κρατά την επιγραφή «ΚΥΠΡΟΣ-ΕΝΩΣΙΣ». Έχει ιδιαίτερη ιστορική αξία διότι αυτό το τεύχος εκυκλοφόρησε τέσσερις μήνες πριν από την έναρξη του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ.
Μέσα σ’ αυτό το τεύχος γράφουν για την Κύπρο οι κορυφαίοι πνευματικοί άνθρωποι της εποχής και αποτελεί αδιάσειστο στοιχείο της καθολικής επιθυμίας του Ελληνικού Λαού, ανεξαρτήτως φρονημάτων, να ενωθεί η Κύπρος με την Ελλάδα.
Σας ευχαριστώ κι εύχομαι Χρόνια Πολλά, Ελεύθερα, Ελληνικά και Δημιουργικά. Ν.Ι.
Επιμέλεια του Αντώνη Αντωνά από Ελληνική Κύπρο.
Άγνωστες και λησμονημένες πτυχές της ένδοξης Ελληνικής Ιστορίας, που σήμερα ούτε καν διδάσκονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚωνσταντίνα - Μακεδονία.
Εξαιρετική και διδακτική η ομιλία του ιατρού κ. Ιωάννου. Μας διδάσκει και μας υπενθυμίζει ότι ο Έλληνες Κύπριοι με αυτοθυσία πολέμησαν δίπλα στους συναγωνιστές τους αδελφούς Έλληνες σε όλους τους πολέμους του Έθνους υπέρ Ελευθερίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.Ρ.
Η πρόσφατη αναζωπύρωση του ζητήματος της ονομασίας της ΠΓΔΜ σε Β.Μακεδονια, μας επιτρέπει να αναφερθούμε σήμερα στις σχέσεις της Κύπρου με τη Μακεδονία στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Μετά την ανακήρυξη της Κρητικής αυτονομίας (1898), η Μακεδονία απορρόφησε το ενδιαφέρον της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και της κοινής γνώμης, με οριακό σημείο την εξέγερση του Ίλιντεν (1903). Το ενδιαφέρον αυτό μεταδόθηκε και στην Κύπρο και είναι χαρακτηριστικό ότι στο πρωτοχρονιάτικο φύλλο του 1904 της «Αλήθειας», της μεγαλύτερης εφημερίδας της Λεμεσού, δέσποζε πρωτοσέλιδα το ποίημα του εκδότη της, Μενέλαου Δ. Φραγκούδη, με τίτλο «Μακεδονία». Την ίδια χρονιά, τον Οκτώβριο, ο θάνατος του Παύλου Μελά, στη Στάτιστα, προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση και στην Κύπρο. Το Παγκύπριο Γυμνάσιο διέκοψε τα μαθήματά του, μνημόσυνά του έγιναν στις πόλεις αλλά και στην ύπαιθρο και του αφιέρωσε ποίημά του και ο Βασίλης Μιχαηλίδης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πόλεμοι της δεκαετίας του 1910 έφεραν χιλιάδες Κυπρίους στη Μακεδονία, τόσο το 1912-1913 όσο και το 1916-1920, στον ελληνικό στρατό. Εκατοντάδες Κύπριοι άφησαν τα ιερά οστά τους στην Μακεδονική γη.Αιωνία η μνήμη σε όλους τους Μακεδονομάχους.
Κ.Κ.
Ιστορικοί δεσμοί που ενώνουν τις «άκρες των ακρών» του σύγχρονου Ελληνισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Αγαθοκλής Χατζηχριστοδούλου (Πολυστυπιώτης). Ο Κύπριος Μακεδονομάχος που έχασε τα πόδια του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άνθρωπος που έχασε τα πόδια του και εργάστηκε ως υποδηματοποιός και τις ελεύθερες ώρες του υμνούσε με ποιήματα του την Μακεδονία.
Άνθρωπος γενναίος και εργατικός καθώς ήταν δεν το βάζει κάτω. Αν και η νέα του πραγματικότητα είναι δύσκολη, ο ίδιος καταφέρνει να βρει προχειροδουλειές για να ζήσει. Με τις πενιχρές του οικονομίες, τη στήριξη των φίλων του αλλά και τη βοήθεια της πολιτείας, καταφέρνει να αποκτήσει τεχνητά πόδια ούτως ώστε να μπορεί να κινείται, έστω και με δυσκολία. Αν και η ζωή του επιφύλαξε δυσκολίες, ο ίδιος αγωνίστηκε και δούλεψε ως υποδηματοποιός. Μάλιστα βρήκε το ψυχικό σθένος να ενισχύσει έμπρακτα στον αγώνα των Ελλήνων.
Έγραφε ....Με ξένα πόδια περπατώ, τα φυσικά μου λείπουν περικαλώ τους φίλους μου να μην με εγκαταλείπουν. Εις τον στρατόν μου κόψασιν τα πόδια εμένα και περπατώ πάνω στην γην σήμερον με τα ξένα. Αγαπητοί μου Έλληνες πάρτε και αναγνώστε κι αν είναι για την πληρωμήν ότι αγαπάτε δώστε. Εγώ αυτό δεν το καμα χρήματα να κερδίσω αλλ’ όσον χρήμα μαζευθή στο έθνος θα δωρίσω.
Μεγάλη συγκίνηση ...
Μίνως
Οι Ακρίτες Έλληνες της Κύπρου ποτέ δεν απέκοψαν τον ομφάλιο λώρο, που την συνδέει με την μητέρα πατρίδα. Ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήKαι όμως ανά τους αιώνες αγωνίζονται μόνοι να παραμείνουν Έλληνες και το 1974 εγκαταλείφθηκαν και προδόθηκαν.
Οι αδελφικές σχέσεις της Μεγαλονήσου Κύπρου με την Κρήτη, είναι βαθιά ριζωμένες από την κύπρο-μινωική εποχή μέχρι και τις μέρες μας.
Γνωρίζουμε οι Έλληνες Κύπριοι και Κρητικοί και όλα τα Ελληνόπουλα ποιοι ήταν οι Κύπριοι και οι Κρήτες ήρωες του έθνους την εποχή του 1821;
Τα Κυπριόπουλα και τα Κρητικόπουλα παραμένουν ανιστόρητα και σε ο,τι σχετίζεται με τους Έλληνες ήρωες από τα δυο νησιά.
Και στα Ελληνικά σχολικά βιβλία οι αναφορές πλέον εξαφανίστηκαν. Που είναι η Κύπρος και που είναι η Κρήτη;
«Διά σας ηρώων κοπάδια δεν φτάνει η Χίος, η Κύπρος των Κυδωνιών, δεν φθάνουσιν της Κάσσου και της Κρήτης αι κατοικίαι».
Πάνω από εκατόπενηντα εθελοντές Κύπριοι συμμετείχαν στην Κρητική Επανάσταση (1821-1829).
Υ.Γ. Η μοναδική βοήθεια που εστάλη στην Κύπρο το 1974 ήταν η Α ΜΚ που έδρευε στα Χανιά και με δική της πρωτοβουλία έφυγε σε αποστολή αυτοκτονίας για να σώσει την αδελφή Κύπρο....
Κ.Π. - Καθηγήτρια του γένους καπεταναίων Μπαντουβάδων από αδελφή Κρήτη.
Από την εποχή του Μέγα Αλέξανδρου ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνεργός υπήρξε η συμμετοχή κυπριακού στόλου με επικεφαλής τον βασιλέα της Σαλαμίνας Πνυταγόρα στην πολιορκία της Τύρου από τον Ιανουάριο έως τον Αύγουστο του 332 π.Χ. Ο Πνυταγόρας μαζί με άλλους Κυπρίους βασιλείς εφοδίασαν με ισχυρό στόλο από 120 πλοία τον Μ. Αλέξανδρο, προσφέροντας ανεκτίμητες υπηρεσίες και βοηθώντας έτσι να καταλάβει την Τύρο στο πλαίσιο της εκστρατείας εναντίον των Περσών. Μάλιστα συμμετέσχε και ο ίδιος ο Πνυταγόρας στην κυρίευση της Τύρου και ο Αλέξανδρος τον αντάμειψε παραχωρώντας του την πόλη Ταμασσό (Κύπρου) με τα πλούσια μεταλλεία χαλκού, αποσπώντας την από το Κίτιο και τους Φοίνικες. Ο Αλέξανδρος επικύρωσε τους Κυπρίους βασιλείς ως συμμάχους του.
Π.Β.
Τα ονόματα των Κυπρίων εθελοντών που συμμετείχαν σε όλους τους εθνικούς αγώνες της Ελλάδας, ανέρχονται σε χιλιάδες. Αρκετά, όσα διασώθηκαν, υπάρχουν στο αρχείο του πολεμικού Μουσείου (1821, Βαλκανικοί Πόλεμοι, Μακεδονικός αγώνα, Κρητική επανάσταση, Μικρασιατική εκστρατεία, ΒΠΠ κ.ά), αλλά βέβαιον είναι ότι δεν μπορούν να καταγραφούν. Αιωνία τους η μνήμη. Τιμή και δόξα συνοδεύει του Έλληνες Κύπριους εθελοντές, που με αυτοθυσία και ηρωισμό συμμετείχαν και αρκετοί από αυτούς έχυσαν το αίμα σε Ελληνική γη, σ΄ όλους τους εθνικούς αγώνες της Ελλάδας, χωρίς ποτέ να ζητήσουν επιβράβευση, ή αντίδωρο. Ηθική τιμητική αναγνώριση μόνο ήθελαν και Αυτοδιάθεση για τη σκλαβωμένη Κύπρο, Ου περί χρημάτων…
ΑπάντησηΔιαγραφήΜίνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΜΗΔΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ...
Σχέσεις Κύπρου- Αθήνας: Οι σχέσεις Αθήνας και Κύπρου κατά την Αρχαιότητα άρχισαν από πολύ νωρίς, όπως φαίνεται από την πληθώρα των αττικών αγγείων, ιδιαίτερα μελανόμορφων, ερυθρόμορφων και μελανοβαφών, που βρέθηκαν στο νησί. Από τα σχήματα των αγγείων αυτών φαίνεται πως μια κατηγορία χρησίμευε ως μέσο μεταφοράς προϊόντων (π.χ. αμφορείς τύπου SOS για τη μεταφορά λαδιού), ενώ μια άλλη (κυρίως αγγεία με ευρύ στόμιο όπως κύλικες, σκύφοι, κάνθαροι, πυξίδες κλπ), ήταν η ίδια αντικείμενο για πώληση αφού, όπως γνωρίζουμε, τα αττικά αγγεία ήσαν περιζήτητα εξαιτίας της ποιότητάς τους. Επομένως μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι οι πρώτες επαφές Αθήνας και Κύπρου ήσαν εμπορικές και από το τέλος του 8ου π.Χ. αιώνα βρίσκονταν σε αρκετά ψηλό επίπεδο αφού η Κύπρος πλέον είχε ελληνική συνείδηση και οι Έλληνες έποικοι εγκαταστάθηκαν μόνιμα εδώ εκδιώκοντας Φοίνικες και Μήδους ...
Το ενδιαφέρον, ωστόσο, της Αθήνας για την Κύπρο στο πολιτικό επίπεδο άρχισε κυρίως μετά τους Μηδικούς πολέμους και ύστερα από την αποτυχία της πανελλήνιας εκστρατείας του 478 π.Χ. (Παυσανίας, Αριστείδης) να απελευθερώσει την Κύπρο από την περσική κατοχή. Τον ίδιο στόχο, άλλωστε, είχε θέσει και η Αθήνα με την ίδρυση της Συμμαχίας της Δήλου το 478 π.Χ.
Επομένως η πολιτική της Αθήνας στην Κύπρο μπορεί να τοποθετηθεί στα πλαίσια του αγώνα αυτού, όταν μάλιστα οι Πέρσες, ύστερα από ένα σύντομο διάστημα αδράνειας, αποτέλεσμα των Μηδικών πολέμων, άρχισαν και πάλι, ανάμεσα στο 469/466, να απειλούν την Ελλάδα. Η Κύπρος αποτέλεσε ισχυρό μέλος της Δηλιακής Συμμαχίας.
Πρόσφατα μάλιστα και ο Άγγλος ιστορικός R. Meiggs υποστήριξε την άποψη ότι και η Κύπρος υπήρξε μέλος της Συμμαχίας αυτής.
Μ.Ρ.
Γιώργος Κοινούσης
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Τ΄ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Η ΓΗ.
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΣΑΝ ΕΦΘΑΣΕ ΕΚΕΙ
ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, ΣΕ ΓΛΩΣΣΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.
ΧΡΙΣΤΟΣ – ΕΛΛΑΔΑ – ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΡΙΑ ΜΙΑ ΟΥΣΙΑ
ΧΡΙΣΤΟΣ – ΕΛΛΑΔΑ – ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΑ
ΚΥΠΡΟΣ ΝΗΣΙ ΑΓΙΩΝ, ΓΗ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ
ΝΑ ΄ΣΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΑΣΜΕΝΗ ΣΕ ΘΕΛΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΙ.
ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ, ΠΟΝΤΟΣ, ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ,
ΚΑΠΟΔΟΚΙΑ, ΕΦΕΣΟΣ, ΚΑΜΕΝΕΣ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ.
ΧΡΙΣΤΟΣ – ΕΛΛΑΔΑ – ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΡΙΑ ΜΙΑ ΟΥΣΙΑ
ΧΡΙΣΤΟΣ – ΕΛΛΑΔΑ – ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΑ
Tότε όταν την μαύρη ώρα που στη Βουλή των Ελλήνων εκτυλίσσονταν η συζήτηση για κύρωση της προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών που παραχωρούσε το όνομα της «Μακεδονίας» και εξασφάλιζε προνόμια στους Σλάβους σκοπιανούς παραχαράκτες της ιστορίας, όπως η λεγόμενη μακεδονική ταυτότητα, εθνότητα και γλώσσα, χιλιάδες πατριώτες, απ’ την πρωτεύουσα της Κύπρου, την Λευκωσία, έστειλαν μήνυμα συμπαράστασης στα εκατομμύρια των Ελλαδιτών αδελφών Μακεδόνων που διαδήλωναν και εναντιώνονταν στην ανθελληνική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κ.ά.και αγωνίζονται για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλέξανδρος Μακεδόνας από Ελληνική Κύπρο
ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Κσταπληκτικο αρθρο και σχολια. Ας μας διδασκουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ.Χ. Βετερανος 63 67 74.
Ας μην λησμονούμε ότι οι τότε βάρβαροι Τούρκοι όχι μόνο δεν ενίσχυσαν τους Βούλγαρους κομιτατζήδες, αλλά και ενεργά συμμετείχαν στις επιθέσεις κατά των Ελλήνων Μακεδονομάχων. Εκατοντάδες αγωνιστές έπεσαν από τουρκικό βόλι. Μεταξύ αυτών και ο αείμνηστος Παύλος Μελάς ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφει η ιστορία ...
Αποκλεισμένοι στο σπίτι, που είχαν μετατρέψει σε ταμπούρι, ο Παύλος Μελάς και οι λιγοστοί άνδρες του βάλλονταν από παντού. Επιχείρησαν έξοδο. Οι τουρκικές σφαίρες βρήκαν τον αρχηγό στο στήθος. Έπεσε νεκρός. Η ένοπλη δράση του Παύλου Μελά, του «Μίκη Ζέζα», όπως ήταν το ψευδώνυμό του, κράτησε μόλις 56 ημέρες: Από τις 18 Αυγούστου ως τις 13 Οκτωβρίου 1904. Συνέβη πριν από 119 χρόνια: Ο θάνατός του ξεσήκωσε τους Έλληνες κι έγινε αιτία να ξεκινήσει σφοδρότερος ο Μακεδονικός Αγώνας. (Το παράδειγμα του ας μας αφυπνίσει και σήμερα. Οι απειλές και οι διεκδικήσεις των Τούρκων δεν έπαψαν να απειλούν τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία)
Η αρπαγή τότε της Ανατολικής Ρωμυλίας από τους Βουλγάρους έφερε στο τραπέζι και την πίτα της μακεδονικής γης. Και η εφαρμογή του «διαίρει και βασίλευε» από τον σουλτάνο ακολούθησε ύπουλη γραμμή: Όταν είχε προβλήματα με τους Βουλγάρους, ευνοούσε τους Έλληνες και τους Σέρβους κι αντίθετα. Στην προκειμένη περίπτωση της Μακεδονίας έδωσε όποια βοήθεια στους επίδοξους ολετήρες Βουλγάρους, αλλά ο ηρωισμός και η αυτοθυσίας των Ελλήνων Μακεδόνων καπεταναίων τους χάλασε τα μπαμπέσικα σχέδια του.
Αυτή είναι η ανέκαθεν δόλια πολιτική των Τούρκων, που υπόγεια και ανώγεια απλώνεται ως γάγγραινα και σήμερα γύρο από την Ελλάδα ... π.χ. ειδικά στη Ελληνική Θράκη, Σκόπια, Αλβανία-Β. Ήπειρο, Αιγαίο, Κύπρο κ.α. με στόχο την εξαφάνιση του Ελληνισμού. Ας μας προετοιμάσει λοιπόν για τα χειρότερα από τους κακούς γείτονες μας και αν επιθυμούμε ειρήνη ας προετοιμαστούμε για πόλεμο, διότι αυτοί ποτέ ειρήνη δεν επεδίωξαν ... μόνο σφαγές και γενοκτονίες ... όπως πρόσφατα συνέβη στην ανυπεράσπιστη Ελληνική Κύπρο...
Η ΛΗΘΗ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ, ΘΡΑΣΥΤΗΤΑ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΕΝΝΑ ...και δυστυχώς εμείς σήμερα λησμονήσαμε και την Β. Ήπειρο και την προδοσία της Ελληνικής Μακεδονίας και της Μικρής Ελλάδας Κύπρου της ημικατεχόμενης από βαρβάρους....
Ευχαριστούμε το KOUKFAMILY για την τιμητική καταχώρηση, όπως και τους φίλους αναγνώστες του πατριώτες και τους προσωπικούς μας αποδέκτες για τα δεκάδες χρήσιμα σχόλια τους, που μας δίνουν κουράγιο να συνεχίσουμε να γράφουμε και μιλάμε με την γλώσσα της αλήθειας και να κρούομε τον κώδωνα του κινδύνου. Η ενότητα παντός τείχους ισχυροτέρα είναι ..
Α.Α. Από Ελληνική Κύπρο.
Βαθυ πατριωτικο αποτυπωμα μας αφηνουν αυτου του ειδους αρθρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς μην λησμονουμε την αδελφη Κυπρο που παρουσα ηταν παντα σε ολους τους Εθνικους αγωνες.
Παριδειο.
Ακούσετε τα θαύματα που γίνανε στον Άδη
ΑπάντησηΔιαγραφήκι η νύχτα μέρα γίνηκε στο μαύρο το σκοτάδι.
Σάλος μεγάλος, βουητό και ταραχή μεγάλη,
εσείσανε τα τάρταρα, του Πλούτωνά ’ρθε ζάλη.
Ξεσηκωθήκαν οι Έλληνες . Ξέσπασαν με μανία
σαν τα μαντάτα φτάξανε για τη Μακεδονία.
Τη γη του Αλεξάντρου μας τη χιλιοδοξασμένη
Μαζί μ’ όλα τα σύμβολα που είναι στολισμένη
Πατρίδα τους ονόμασαν, βαφτίσανε δικιά τους
μια χούφτα σλαβοσκοπιανοί, όφου πανάθεμά τους
και όλα τα εδάφη της σύμβολα ,ιστορία
τάχα θα λευτερώσουνε σε πρώτη ευκαιρία.
Συγκεντρωθήκανε με μιας στα μαρμαρένια αλώνια
όλοι οι μεγάλοι αρχηγοί στα περασμένα χρόνια.
Να βασιλιάδες, στρατηγοί, Αυτοκρατόροι κι άλλοι
οπλαρχηγοί , πολιτικοί, παπάδες και δασκάλοι.
Ήρθε κοντά τους κι ο λαός κι όλοι μαζί καθίσαν
να βγάλουν μια απόφαση κι ομόφωνα ψηφίσαν :
«Πλούτων του Άδη βασιλιά μια χάρη απαιτούμε
να κάμεις μια εξαίρεση λίγο στη γη να βγούμε.
Να μας (ε) φέρεις άρματα, κοντάρια και ντουφέκια
σπαθιά ασπίδες δυνατές και μπόλικα φυσέκια.
να πιάσουμε τα σύνορα εις τη Μακεδονία
για να υπερασπίσουμε τη γη μας την Αγία.»
Ο Πλούτωνας σαν τ’ άκουσε οργίζεται , μανιώνει,
«Αυτά δεν είναι αιτήματα »,τους λέει και τους διώχνει.
Μα τότε αρχίζει ένας σεισμός και χαλασμός μεγάλος
που τέτοιος δεν ξανάγινε στον κάτω κόσμο άλλος.
Σαν ένα Σώμα πέσανε στις πύλες οργισμένοι
με μια ψυχή ορμίσανε, ως ήταν ενωμένοι.
Ταράχτηκε ο Πλούτωνας , μ’ αυτά που του συμβαίναν
αν πέφτανε οι πύλες του όλοι θα μπαινοβγαίναν.
Όλοι στη γη θα θέλανε να βγουν οι πεθαμένοι
τα πάνω κάτω θα ’φερναν του Άδη οι κολασμένοι.
Στέλνει τους διπλωμάτες του να τους υποσχεθούνε
πως πρώτα αν ηρεμήσουνε, ύστερα θα τα πούνε.
Ησύχασαν τα πνεύματα κι αυτός ανακοινώνει
ότι το αποφάσισε να τους ελευθερώνει.
Τον Ήφαιστο εφώναξε και όλων παρουσία
παράγγειλε τα άρματα με μία συμφωνία.
Φρόνιμα να καθίσουνε ώσπου να ετοιμαστούνε
και τότε όλοι ήσυχα έξω στη γη να βγούνε.
Οι΄Ελληνες μεθύσανε απ’ την επιτυχία
και πανηγύρια αρχίσανε γεμάτοι ευτυχία.
Ο Πλούτων όμως δεν ξεχνά πως είναι η δουλειά του
τους πεθαμένους να κρατά κλεισμένους στα κελιά του.
Μάζεψε τους συμβούλους του μαζί για να σκεφτούνε
λύση στο «Μακεδονικό » αμέσως για να βρούνε.
Τους Έλληνες να στρέψουνε σε άλλες ασχολίες,
μια κι έξω να τελειώνουνε μ’ αυτές τις φασαρίες.
Κάποιος απ’ όλους σκέφτηκε πως θα βρισκόταν λύση
αν ιστορία Ελληνική είχανε μελετήσει.
Κάθησαν και μελέτησαν και βρήκαν πώς να δράσουν
τους άτακτους να κάμουνε τα ’θέλαν να ξεχάσουν.
Έφθασε η μέρα η ποθητή, τα όπλα ετοιμαστήκαν
και μ’ αγωνία περισσή όλοι εμαζωχτήκαν.
Μα τότε βγαίνει ο Πλούτωνας με πονηριά γελώντας
τους λέει χίλια μπράβο σας, τα χέρια του κουνώντας.
Οι πύλες μου θ’ ανοίξουνε μα πρώτα συμφωνία
Γκουβέρνο θα εκλέξετε με πλήρη ομοφωνία.
Βρήκαν «δουλειά » οι Έλληνες κι ως ήταν μαθημένοι
τις διαμάχες αρχινούν οι κακοποδιασμένοι.
Όλοι επιθυμούσανε να ’χουν την αρχηγία
κανένας δεν παραχωρεί σε άλλον τα πρωτεία.
Τη γνώμη του ο κάθε εις ήθελε να « περάσει »
και μόνο τη φατρία του ήθελε να δοξάσει.
Φουντώσαν οι διχόνοιες όπου μας τυραννούνε
χωρίσανε στρατόπεδα κι αλλήλους πολεμούνε.
Ξεχάσανε τον ιερό σκοπό που ενωθήκαν
κι όσες παλιές διαφορές τότε τις θυμηθήκαν.
Με τρόπο λάδι στη φωτιά ρίχνουνε στο καμίνι
ο Χάρος κι όσοι θέλανε τίποτε να μη γίνει .
Ως πότε θα τσακώνονται ένας θεός το ξέρει
γιατί ήξερε που χτύπησε το ύπουλο μαχαίρι.
Γιώργος Γιακουμινάκης
Ευχαριστώ για την τιμητική συμπερίληψη του ταπεινού μου πονήματος σε μια εμπνευσμένη και συλλογική προσπάθεια διατηρήσεως της Ιστορικής μνήμης και κυρίως της Ελληνικότητος της χειμαζόμενης αγαπημένης Κύπρου αλλά δυστυχώς και του Μητρικού κορμού που δειχνει σημεία αποπροσανατολισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ευγενικά σχόλια των ευαίσθητων πατριωτών που ως αναγνώστες συμμετέχουν σ'αυτη την προσπάθεια είναι παρήγορα και προανακρουσμα δικαιώσεως.
Κουράγιο και καλή συνέχεια.
Νίκος Ερρ.Ιωάννου.