Εγκλωβισμένοι στο δικό μας αδιέξοδο

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ κάποιος το εξεταστικό κείμενο για τα νέα Ελληνικά που δόθηκε στις 9 Ιουνίου στους μαθητές στις παγκύπριες εξετάσεις (https://paideia-news.com/…/2023_06_09_001_themata.pdf), καταλαβαίνει αμέσως ότι ενώ δεν έχει μέχρι σήμερα διακηρυχτεί ευθέως (ποιος τολμά;) η εγκατάλειψη του αληθινού και διαχρονικού αγώνα των Κυπρίων για Ελευθερία (η λέξη ούτε υπάρχει ούτε ταιριάζει πουθενά μέσα στο εξεταστικό κείμενο), προτείνεται πλέον στη θέση της μια άλλη αξία, εκείνη της «δημοκρατίας», κατώτερης ποιότητας μάλιστα από την αρχαιοελληνική, αφού όλοι πολύ καλά γνωρίζουν, το δέχονται και το παραδέχονται ότι δεν ξέρουν να υπάρχει τίποτε καλύτερο! 

 

Διευκρινίζει επίσης το εξεταστικό κείμενο ότι η “δημοκρατία” που έχουν υπόψη οι συντάχτες του είναι εκείνη που νοιάζεται πρωτίστως για την “αναγνώριση της διαφορετικότητας” (π.χ. ΛΟΑΤΚΙ), την “καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού” (π.χ. μπάτε μετανάστες-εισβολείς αλέστε), την κατάργηση του “εμποδίου” των διαφορετικών γλωσσών. Πρόκειται για τη “δημοκρατία” που πάει χέρι με χέρι με την πλήρη και παντού επικράτηση της τεχνολογίας φτάνει, λέει, αυτή η τεχνολογία να… εξανθρωπισθεί!!

 

Από τη μια εκστασιάζονται με την τεχνολογία και την τεχνητή νοημοσύνη κι από την άλλη δεν καταλαβαίνουν πως έρχεται σε σύγκρουση με τον ανθρωπισμό! Ταυτόχρονα όλα αυτά αποβλέπουν προς μια και μόνο κατεύθυνση: τη μάθηση.

 

Η δια της τεχνολογίας δια βίου μάθηση, όπως το αντιλαμβάνονται οι σοφοί της παιδείας των νέων μας, όχι μόνο θ’ αλλάξει τα πάντα μα και εξ ολοκλήρου θ’ αλλάξει τον ίδιο τον άνθρωπο! Διότι, λέει, η τεχνολογία “δεν είναι μόνο το μέσο αλλά είναι και το μήνυμα”! Μια κατ’ ευθείαν υιοθέτηση της φράσης “the medium is the message”, την οποία ο ίδιος ο συντάκτης της Αμερικανός φιλόσοφος Μάρσιαλ Μακλούαν (μεταστραφείς από άθεος σε καθολικό μετά που γνώρισε το έργο του απολογητή του Χριστιανισμού G.K. Chesterton), διαμόρφωσε το 1964 σε “the Medium is the Massage”: το μέσο είναι το «μασάζ», τουτέστι η διεργασία (το πιλάτεμα) που θα μας μετατρέψει όλους σε κάτι άλλο (πάντα υποτίθεται καλύτερο) από αυτό που είμαστε. Αλλά η πιο διάσημη φράση του Chesterton είναι: “ο πραγματικός στρατιώτης δεν είναι εκείνος που πολεμά κάποιον που είναι μπροστά του επειδή τον μισεί αλλά επειδή αγαπά αυτό που είναι πίσω του”. 

 

Με άλλα λόγια η πραγματική σοφία, την οποία δείχνει ν’ αγνοεί η εμπροσθοφυλακή της παιδείας μας σήμερα, υπαγορεύει την εμμονή στις παραδοσιακές αξίες μέσα από τις οποίες μπορεί να ελεγχθεί ό,τι καλπάζει μπροστά ορμητικό και ανεξέλεγκτο, που δεν σταματά με τίποτε, αφήνοντας πίσω του ποταμούς αιμάτων και διευρύνοντας συνεχώς την προοπτική ολικής καταστροφής του πλανήτη.

 

Συμπτωματικά ή από Θεία πρόνοια -ως προειδοποίηση- η χρονολογία 1964 τυγχάνει να είναι ύψιστης σημασίας για μας τους Κυπρίους και προς τούτο ακριβώς συμπράττουν οι παντός είδους εκάστοτε εξουσιαστές, στη διαγραφή εκείνης της φρικτής χρονολογίας. 

 

Το 1964 είναι το έτος που η πατρίδα μας Ελλάς διασφάλισε με την τότε στρατιωτική της ισχύ και τη διπλωματία την ελευθερία μας κι εμείς όχι μόνο την απορρίψαμε αλλά οι τότε εξουσιαστές μας εξέδωσαν και μυστική μεταξύ τους απανταχούσα, η οποία απέρριπτε την ελευθερία μας ως ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΣΥΜΦΟΡΗ με την υπογραφή του τότε υπουργού Οικονομικών Ρένου Σολομίδη, ο οποίος λίγο αργότερα, συνεπής στις αναπτυξιακές και προοδευτικές του πεποιθήσεις, απέρριπτε και τον Ύμνο στην Ελευθερία ως ακατάλληλο για την Κύπρο.

 

Εκ των πραγμάτων εγκλωβισμένοι σήμερα στο δικό μας αδιέξοδο που δεν επιτρέπει καν την “ελευθερία” ως στόχο της παιδείας μας κατευθύνουμε τις νέες γενιές στα ευρύτερα αδιέξοδα εκείνης της “δημοκρατίας” που έχει φέρει τον πλανήτη στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής καταστροφής. Ούτε καν η παραμικρή υποψία εκ μέρους τους ότι πίσω μας, στις παραδόσεις μας υπάρχει η ελπίδα της σωτηρίας. Μπροστά κι όλο μπροστά, ουραγός η παιδεία μας προς το πανανθρώπινο χάος.

 

A.P.

 

πηγή