Η μπροστινή και πίσω όψη του σταυρικού τροπαίου του Νικηφόρου Φωκά.
Τίμιο Ξύλο σε πλάκα από σκαλισμένο ελεφαντόδοντο.
Τίμιο Ξύλο σε πλάκα από σκαλισμένο ελεφαντόδοντο.
Σήμερα σώζεται σε μία μικρή εκκλησία στην Cortona (Κορτόνα) της Ιταλίας.
Το σταυρικόν τρόπαιον του Νικηφόρου Φωκά θα περιέλθει στα χέρια των Λατίνων σταυροφόρων της Δ΄ Σταυροφορίας, μετά τη δήωση της Κωνσταντινούπολης το 1204.
Το 1243 θα δωρηθεί από τον Βαλδουίνο Β΄ της Κωνσταντινούπολης (λές και ήταν δικό του!!!!), τελευταίο Λατίνο αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης (1228 - 1261), στον φραγκισκανό μοναχό Ηλία (Εlia) της Κορτόνα, ιταλικής πόλης της επαρχίας Αρέτσο της Τοσκάνης στην Ιταλία, στενό ακόλουθο του αγίου της Καθολικής εκκλησίας, Φραγκίσκου της Ασίζης, και πρόσωπο που ανέλαβε σημαντικά αρχηγικά πόστα στο Τάγμα των Φραγκισκανών μοναχών.
Ο Ηλίας της Κορτόνα βρισκόταν σε διπλωματική αποστολή στην Κωνσταντινούπολη εκ μέρους του Γερμανού Φρειδερίκου Β΄ Χοενστάουφεν, αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (1220-1250), με σκοπό να συμβάλει στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις μεταξύ του Βαλδουίνου Β΄ της Κωνσταντινούπολης και του Ελληνα Ιωάννη Γ' Δούκα Βατάτζη, αυτοκράτορα της Νίκαιας. Έχει μάλιστα βάσιμα υποτεθεί ότι ο Ηλίας της Κορτόνα ήταν ο κύριος διαπραγματευτής για τους όρους του μελλοντικού γάμου του Ιωάννη Γ' Δούκα Βατάτζη με την κόρη του Φρειδερίκου Β΄ Χοενστάουφεν, Άννα Χοενστάουφεν.
Ένα χρόνο αργότερα, το 1244, ο Ηλίας της Κορτόνα θα φέρει το σταυρικόν τρόπαιον του Νικηφόρου Φωκά στη γενέθλιο πόλη του Κορτόνα και θα το αφιερώσει στην νεόχτιστη εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου (το 1245). Θα κατασκευαστεί αργότερα μία μεγάλη μπαρόκ λειψανοθήκη, στο τύπο ναού μετά τρούλου, και το σταυρικόν τρόπαιον του Νικηφόρου Φωκά θα τοποθετηθεί σε πλαίσιο υπεράνω του τρούλου έχοντας δεξιά και αριστερά αγγέλους με τα όργανα του Πάθους του Χριστού. Η λειψανοθήκη με το σταυρικόν τρόπαιον του Νικηφόρου Φωκά θα τοποθετηθεί πίσω από το αλτάριο της εκκλησίας του Αγίου Φραγκίσκου, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα.
το είδαμε ΕΔΩ
ΣΧΟΛΙΟ
Ο Ελληνας Αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς δεν άφησε το προσωπικό του ιερό κειμήλιο στα χέρια των Λατίνων Παπικών αλλά στα χέρια των Ελλήνων αυτοκρατορικών της Ρωμανίας μας...
Συνεπώς οφείλουμε μόλις επανακτήσουμε την εξουσία οι Ελληνες Ρωμηοί και επαναφέρουμε την Ελληνορθόδοξη παράδοσή μας στο ανθελληνικό ξενόδουλο κράτος, να ζητήσουμε από τους Λατίνους το ιερό μας κειμήλιο...
Μόνο αυτό; Όλα τα ξένα μουσεία είναι πλήρη από κλεμμένους Ελληνικούς αρχαιολογικούς θησαυρούς. Χωρίς αυτούς θα ήταν γκαλερί αφηρημένης τέχνης, όπως και η ιστορία τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή1204 ΆΛΩΣΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΥΣ....
Απόσπασμα αρχείου μας
Πολλοί θησαυροί και κειμήλια κατέληξαν σε εκκλησίες, κάστρα, παλάτια και οικίες της Δυτικής Ευρώπης, ενώ κάποια τα έλιωσαν για να πάρουν χρυσό και ασήμι και χάθηκαν για πάντα. Μεταξύ των θησαυρών της Κωνσταντινούπολης που εκλάπησαν είναι τα φημισμένα τέσσερα άλογα που βρίσκονται στο θησαυροφυλάκιο του Αγίου Μάρκου στη Βενετία.
Σε φράγκικα χρονικά της εποχής, όπως αυτό του Ανώνυμου της Σουασόν (Soissons), υπάρχουν λεπτομερέστατες αναφορές ιερών κειμηλίων που εκλάπησαν από την Κωνσταντινούπολη και μεταφέρθηκαν στη Δυτική Ευρώπη (π.χ. τα κρανία των πρωτομάρτυρα Στέφανου, του Ιωάννη του Βαπτιστή, το δάκτυλο που είχε θέσει ο Απόστολος Θωμάς στο πλευρό του Χριστού, ένα αγκάθι προερχόμενο από το ακάνθινο στεφάνι του Χριστού, ένα τμήμα της πετσέτας που χρησιμοποίησε ο Χριστός κατά τον Μυστικό Δείπνο, η ζώνη της Θεοτόκου Μαρίας, τμήματα του Τιμίου Σταυρού, σταγόνες αίματος που είχε χύσει ο Ιησούς στη Γεσθημανή, ένα φιαλίδιο που περιείχε τα δάκρυα Του, η ράβδος του Μωυσή κ.α.). Παρόμοια λίστα τέτοιων κειμηλίων εμπεριέχεται και σε άλλο δυτικό χρονικό, τις ''Πράξεις του Επίσκοπου του Χάλμπερσταντ (Halberstadt), έργο Γερμανού κληρικού. Φυσικά, η άφιξη των ιερών κειμηλίων σε διάφορες εκκλησίες και μοναστήρια της Δυτικής Ευρώπης συνοδεύτηκε από τα ''απαραίτητα'' θαύματα και θεραπείες αδύναμων, ασθενών και ανάπηρων.
Όμως η λεηλασία θησαυρών και περιουσίων δεν ήταν η χειρότερη συμφορά που έπεσε στους ανυπεράσπιστους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης. Η ίδια τους η ζωή, τιμή και αξιοπρέπεια υπέφεραν ανεπανόρθωτα. Έχυσαν αίμα πάνω στις Άγιες Τράπεζες, και σε κάθε μία από αυτές, τα μέρη όπου ο Αμνός του Κυρίου θυσιάστηκε για τη σωτηρία του κόσμου, πολλοί σύρθηκαν σαν πρόβατα και αποκεφαλίστηκαν, και πάνω στους άγιους τάφους, οι πανάθλιοι και αχρείοι σκότωναν τους αθώους...χωρίζοντας τα παιδιά από τις μητέρες τους και τις μητέρες από τα παιδιά τους, διαπράττοντας ασέβειες και αίσχη σε μοναχές μέσα στις εκκλησίες, χωρίς να έχουν φόβο για την οργή του Θεού ή την εκδίκηση των ανθρώπων...' Αυτ'α ολίγα και άλλα μύρια για τους εγκληματίες ληστές Σταυροφόρους, που με εντολή Πάπα δεν άφησαν τίποτα Ορθόδοξο και Χριστιανικό όρθιο. Κα σήμερα καμαρώνουν για τα κλεμμένα και τα παρουσιάζουν ως ιδιοκτησία τους οι άθλιοι.
Τι διαφορετικό έκαναν και οι βάρβαροι Τούρκοι το 1453, αλλά και πρόσφατα το 1974 στην Ελληνική Κύπρο
Μ.Ρ.