Το ελληνο-τουρκικό πρόβλημα στον οδοστρωτήρα του «χάρτη Biden»

Γράφει ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο 

 

Όπως ξέρουμε, παντού και πάντα όλη η «ιστορία» είναι για το λεγόμενο «πάπλωμα» και στην ορισμένη, «δική» μας περίπτωση, ποιο είναι το «πάπλωμα»; Μα φυσικά όλη η ΑΟΖ της Ελλάδας, και όταν λέμε ΑΟΖ εννοούμε τα ψάρια της θάλασσας και τους υδρογονάνθρακες στον αντίστοιχο βυθό, δηλαδή στην υφαλοκρηπίδα αντίστοιχη της ΑΟΖ από το βόρειο Αιγαίο έως τις ακτές της Κρήτης και, πιο ανατολικά, τα «σύνορα» της ΑΟΖ της Κύπρου.

 

Πάμπολλα έχουν λεχθεί γι’ αυτή την ελληνική ΑΟΖ και ειδικά τις δύο «συνιστώσες» της, η μεγάλη ΑΟΖ με Κύπρο προπαντός και η εξίσου μεγάλη ΑΟΖ με την Τουρκία στο Αιγαίο, οι οποίες «κατά τύχη» είναι τόσο αλληλένδετες που φαίνονται, και είναι, σαν ένα μοναδικό σύνολο – που οι γνωστοί μας «επιτήδειοι» θέλουν να θεωρούν, γιατί έτσι τους βολεύει, ως ένα «κουβάρι μπερδεμένο» το οποίο επιδιώκουν να «λύσουν» προς όφελός τους, ενώ στην πραγματικότητα, με καλή πίστη και με βάση τα γεωγραφικά, γεωλογικά και διεθνώς συμβατικά δεδομένα, είναι τελείως απλό με απόλυτα διαυγές «περίγυρο».

 

Πόσες φορές έχει ζητηθεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις να οριοθετήσουν βασικά την ΑΟΖ με τη Κύπρο – απαράβατος όρος για να «μπλοκαριστεί» εντελώς η Τουρκία στο Αιγαίο και αν. Μεσόγειο.

 

Η καλύτερη – και χαμένη! – ευκαιρία για να «γίνει» αυτή η ΑΟΖ υπήρξε το 2004-2005. Χάθηκε, και από τότε τα «πράγματα» περιπλέχτηκαν και κακοφόρμισαν. Και χάθηκε με τον χειρότερο τρόπο στο αποκορύφωμα των εγκληματικών πεπραγμένων του ντουέτου Σημίτη-ΓΑΠ οι οποίοι όχι μόνο αρνήθηκαν οποιαδήποτε ύπαρξη ΑΟΖ με Κύπρο, αλλά και αλαζονικά και πιεστικά έγραψαν το επαίσχυντο «προτρέπουμε την κυπριακή πλευρά όπως διορθωθούν οι συντεταγμένες και τα σύνορα δυτικά να σταματήσουν μέχρι 14 ν.μ. πιο μέσα από εκεί που έχουν συμφωνηθεί ούτως ώστε να αποφευχθούν οι οποιεσδήποτε επιπλοκές με γείτονες χώρες» (Θ. Καρυώτης, Το φάντασμα της ΑΟΖ πλανάται απειλητικά στη θάλασσά μας. Το τραγικό λάθος της Ελλάδας…, www.HellasJournal.gr 3.9.2021), έτσι ώστε δολίως να μη φανεί η πλήρης επήρεια του συμπλέγματος του Καστελόριζου και «δημιουργηθεί πρόβλημα με τη Τουρκία»!!! 

 

Διότι αν αυτή η περιοχή μετριέται μέσα στην ΑΟΖ και δίνει δικαίωμα ΑΟΖ στο Καστελόριζο, τότε η Ελλάδα θα έχει σύνορα με τη Κύπρο ενώ η Τουρκία δεν θα έχει σύνορα με την Αίγυπτο!!

 

Αυτό ήταν άλλωστε και το τελευταίο ξεπούλημα ελληνικής κυριαρχίας ως πρωθυπουργού του Κώστα Σημίτη στη Τουρκία, μετά από εκείνα του 1996, 1997 και 1999. 

 

Τύφλα να ‘χει ο Εφιάλτης των Θερμοπυλών. Υπάρχει άρα μια Αμφικτυονία και για τους σύγχρονους Εφιάλτες; Πού είναι;!

 

Βάση της UNCLOS, φυσικά, μια ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου «συμπλέκει» αυτομάτως μια ΑΟΖ Ελλάδας-Τουρκίας. Ουσιαστικά δεν μπορεί να οριοθετηθεί η ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου χωρίς να τεθούν τα όρια και στην ΑΟΖ Ελλάδας-Τουρκίας, οι δύο ΑΟΖ όντας «ένα πράγμα» που αφορά άμεσα τις τρεις χώρες, με ξεκάθαρες και ευνόητες όμως συνοριακές γραμμές όπως τις χαράσσει το Διεθνές Δίκαιο για τη Θάλασσα, ενώ για τους γερμανο-αμερικανούς είναι ένα «μπέρδεμα» που πρέπει να απαλειφθεί γιατί δεν συμφέρει στους Τούρκους προστατευόμενους τους!

 

Το είπαμε: είναι ένα «πάπλωμα» ασύμφορο για τη Τουρκία εξ ου και όλες οι προσπάθειες της έχουν για μοναδικό σκοπό την ανατροπή του.

 

Τώρα, με τους Έλληνες κυβερνώντες που διαχρονικά «δεν» χειρίζονται την «υπόθεση», η ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου μετά το 2004-5 έγινε και είναι περισσότερο από ταμπού μη μπορώντας αυτοί να αποτινάξουν από πάνω τους την γονιδιακή θα λέγαμε πολιτική υποτέλεια τους – για την οποία ούτε καν ντρέπονται – προς τους γνωστούς εντολείς τους, απόλυτοι σκλάβοι αυτής της υποτέλειας, αναμφίβολα, και όχι βέβαια υπό την δήθεν επιρροή κάποιου φαντασιακού δήθεν «φοβικού συνδρόμου», όπως τελείως αφελώς θεωρούν κάποιοι καλόπιστοι, μια όμως εντελώς απαράδεκτα απλοϊκή θεώρηση ως και δικαιολογία που κατά κάποιο τρόπο, ουσιαστικά, αθωώνει τους φταίχτες σαν αυτοί να ενεργούν ωθούμενοι από κάτι το «μεταφυσικό» ή «υπερφυσικό» που δε μπορούν να «ελέγξουν»! Ό’ τι πιο εσφαλμένο. Δεν είναι μυστικό. Όλοι έχον μάτια και το βλέπουν.

 

Δυστυχώς, όπως λέει ο λαός, «πέταξε το πουλί και δεν γυρίζει πια». Έτσι, η εξαρτημένη «πολιτική προσωπική ποιότητα» των κυβερνώντων, δυστυχώς, όσο και να το ζητάμε δεν τους επιτρέπει να «είναι τόσο δυνατοί» ώστε να εναντιωθούν τους «φίλους και συμμάχους» με μια οριοθέτηση ΑΟΖ με Κύπρο που ο Μπάιντεν δεν θέλει να δεχθεί να είναι εις βάρος της Τουρκίας.

 

Πόσο μάλλον που σήμερα και ο νέος Κύπριος Πρόεδρος παραδίδει σιγά-σιγά κι αυτός τη Κύπρο στα αμερικανικά συμφέροντα που όλο και περισσότερο «απλώνονται» στη χώρα (έρχονται για επίσκεψη και πολεμικά πλοία USA) – συμφέροντα που από τα έτη ’70 κιόλας επιβάλλονται ανελλιπώς στις ελληνικές κυβερνήσεις που ευχαρίστως τα δέχονται εις βάρος των δικών των εθνικών συμφερόντων.

 

Βέβαια, μπορεί να υπάρξει και μια προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης, όπως κάθε τόσο «βγαίνουν» γνωστοί Έλληνες πολιτικοί και κυβερνητικοί «σύμβουλοι» και ανεγκέφαλα προτείνουν, αβασάνιστα, με μια ατζέντα την οποία κάλλιστα γνωρίζουν πως οι Τούρκοι δεν πρόκειται ποτέ να δεχθούν υπογράφοντας κάποιο συνυποσχετικό.

 

Όλα «κόλπα» παραπλανητικά για να «ανακατέψουν» τη τράπουλα και να προκαλέσουν σύγχυση στον ελληνικό λαό.

 

Η «Χάγη» με την ελληνική «ατζέντα» ποσώς φυσικά ενδιαφέρει τη Τουρκία. Απ’ την άλλη μεριά, η Ελλάδα «κανονικά» είναι αδύνατον να δεχθεί μια «Χάγη» με τουρκική ατζέντα, αν και δεν λείπουν οι «παραδοσιακές ενδοτικές» όχι και τόσο ενδόμυχες τάσεις σε πολλούς Έλληνες ενδοκυβερνητικούς πολιτικούς κύκλους, και όχι μόνο, αποδοχής μιας αρκετά εκτεταμένης δέσμης τουρκικών απαιτήσεων ως ένδειξη αιώνιου κατευνασμού των αχόρταγων «καρντάσιδων»! 

 

Έτσι λοιπόν ποια Χάγη και πράσσειν άλογα; Γιατί η Τουρκία να πάει σε μια οποιαδήποτε αβέβαιη «Χάγη» όταν με τις πλάτες «ισχυρών φίλων και συμμάχων» όπως είναι οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί, αυτή η ελληνική των φιλότουρκων εφιαλτών «αποδοχή» μπορεί να γίνει αφάνταστα πιο εύκολη και προπαντός πραγματοποιήσημη χωρίς κανέναν απολύτως κίνδυνο κάποιου έστω και ελάχιστου ολλανδικού «δικαστικού στραβοπατήματος», όχι μόνο σε όλο τον ανατολικο-μεσογειακό χώρο μέχρι τη Κύπρο συμπεριλαμβανόμενη, αλλά και – κάτι που δεν «καίει» λιγότερο τους Τούρκους – στο ίδιο το «ελληνικό» Αιγαίο;!

 

Οπότε φτάνουμε αισίως σήμερα στο κομβικό σημείο – απ’ ό, τι φαίνεται – να γίνει η πρώτη σοβαρή επιχείρηση-απόπειρα προς ετούτη τη κατεύθυνση, εκόντες-άκοντες οι Έλληνες κυβερνήτες την γνώμη των οποίων κανείς ούτε καν ζητά όντας αυτοί διαχρονικά υπάκουα παιδιά» στις «παραινέσεις» των δύο «μεγάλων» φίλων τους, δηλαδή «εύκολη λεία».

 

Δύο είναι οι εκφράσεις που συνοψίζουν την ουσία αυτής της απόπειρας: «χάρτης Μπάιντεν» επιτέλους στο φως και «συνεκμετάλλευση» νέα φωνή απ’ το παρελθόν.

 

Είναι περίπου 8-10 χρόνια που αυτός ο λεγόμενος χάρτης Μπάιντεν – τον οποίο ο σημερινός ειδικός σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου Άμος Χοκστάιν «φιλοτέχνησε» υπό την «καθοδηγητική έμπνευση» του ιδίου, τότε που ήταν αντιπρόεδρος του Ομπάμα, για λογαριασμό και χρήση του State Department – έγινε το «Κοράνι» των επιθετικών, κατακτητικών Τούρκων κυβερνώντων, αλλά προπαντός έγινε η «Βίβλος» των Ελλήνων ενδοτικών, παραδομένων κυβερνώντων οι οποίοι και το κράτησαν μυστικό απ’ τους Έλληνες πολίτες και ποτέ δημόσια δεν το στηλίτευσαν ούτε και το απέρριψαν ως απαράδεκτο. 

 

Όσο για τον όρο «συνεκμετάλλευση» που επανεμφανίζεται με μεγάλη έξαρση, είναι ακριβώς εκείνος που πρωτοεμφανίστηκε το 1975 και πέρασε απαρατήρητος στους περισσότερους Έλληνες, ενώ υπήρξε σίγουρα το έναυσμα που έδωσε ώθηση στις τότε, μετά τα ευρήματα στη Θάσο το 1974, και μετέπειτα τουρκικές αξιώσεις στο Αιγαίο με λογική «προέκταση» σε όλη την δυνητική ΑΟΖ της Ελλάδας έως τη Κύπρο.

 

Οπότε καιρός είναι να γνωρίσουμε στους Έλληνες πολίτες – που σφόδρα υποπτευόμαστε πως στη πλειοψηφία τους καμία γνώση απ’ αυτού δεν έχουν και πλήρως αγνοούν την σημασία του!! – τον ειδικά περιβόητο αυτόν «χάρτη» της ανατολικής Μεσογείου με άμεση επήρεια στο Αιγαίο εξαιτίας του οποίου η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει ό, τι πολυτιμότερο, τις θάλασσες της!

 

Είναι αναμφισβήτητο πως ετούτο το «σχέδιο» μας «μιλάει» πολύ καθαρά για να μας πει ότι οι εμπνευστές όλων των τουρκικών χαρτών ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας είναι πάντα οι Αμερικανοί – και μόνο οι Αμερικανοί! -, όχι μόνο, αλλά και οι κρυφοί άμεσοι εντολείς.

 

Στον χάρτη Μπάιντεν/Χοκστάιν η Τουρκία βρήκε την απόλυτη δικαίωση των αξιώσεων της, ένα αιχμηρό, άκρως υποστηρικτικό επιθετικό όπλο εναντίον της Ελλάδας, ένας χάρτης τον οποίο ο λεγόμενος «Μπαϊντενόπουλος» των αθεράπευτα αφελέστατων Ελλήνων αποφάσισε τώρα πως ήρθε η ώρα να εφαρμόσει στη πράξη, ενώ στο ίδιο αυτό «ντοκουμέντο» βρίσκεται και η τελική αδιάψευστη απόδειξη της παραδοσιακής εχθρότητας και ανθελληνικότητας των Αμερικανών, ένα από τα πάμπολλα πισώπλατα μαχαιρώματά τους εντέχνως καμουφλαρισμένα με λεκτικές ανόητες κενότητες δήθεν υποστήριξης και «σύμπραξης» τις οποίες οι Έλληνες κυβερνώντες δυστυχώς αρέσκονται μαζοχιστικά να ακούν ή κάνουν πως τις πιστεύουν κάλλιστα γνωρίζοντας – και αυτό ηθικά τους καταδικάζει – ότι βαθύτατα υπονομεύουν τη χώρα τους. 

 

Το 2020 μας είχε φανεί πολύ «περίεργη» η κολοβή, και παράνομη, ΑΟΖ που η Ελλάδα «οριοθέτησε» δήθεν με την Αίγυπτο, την κατακρίναμε ως εγκληματική, και όντως είναι εγκληματική απ’ τη μεριά των Ελλήνων, όπως είναι και όλη η πολιτική των ΗΠΑ σε σχέση με την Ελλάδα μέσω των πιστών και δεδομένων πολιτικών ανδρών όλων των μεγαλύτερων παρατάξεων της.

 

Ακριβώς αυτή η κολοβή και παράνομη ΑΟΖ ακολουθεί επιτυχώς κατά γράμμα τα όρια που λίγα χρόνια πριν, σε ανύποπτο χρόνο, οι Αμερικανοί είχαν μεριμνήσει να χαράξουν στον χάρτη του τότε αντιπροέδρου τους και σήμερα πρόεδρο στυγνό υποψήφιο εκτελεστή του με την επιδίωξη – το χειρότερο! – της «επέκτασής», κατ’ αναλογία, της ισχύς του και στη πολύ πιο σημαντική «περίπτωση» της Ελλάδας-Τουρκίας.

 

Αυτό το «τρανό» προηγούμενο λοιπόν, που ο Αμερικανοί ύπουλα και κακόβουλα κοινοποίησαν και «εμπέδωσαν» στους Τούρκους (αλλά και στους Έλληνες που το έκρυψαν) και αυτοί αμέσως το συνυπόγραψαν και εκτενώς το αναπαρήγαγαν στους χάρτες της «γαλάζιας Πατρίδας» τους εξαφανίζοντας την ελληνική ΑΟΖ και εμφανίζοντας την ως «δική τους» αποκλειστική θάλασσα – που αποκλείει παντελώς την Κύπρο από την Ελλάδα τελείως απομονώνοντας την – και ως «νόμιμη» ΑΟΖ τους με την Λιβύη. αυτό ακριβώς το «προηγούμενο» είναι επίσημα και το πιο πλήρες και αναμφισβήτητο ανθελληνικό και φιλοτουρκικό έγγραφο που εμφάνισαν ποτέ ως τώρα οι κατά τα άλλα «φίλοι και σύμμαχοι Αμερικανοί!!

 

Με ντοκουμέντα στα χέρια λοιπόν είναι η επιβεβαίωση της «βεβαίωσης» ότι ανέκαθεν, ας πούμε λ.χ. από το 1950 και μετά, κάθε «επέμβαση» των Αμερικανών σε θέματα που αφορούν άμεσα ή έμμεσα την Ελλάδα προορίζεται να είναι πάντα εις βάρος των Ελληνικών εθνικών συμφερόντων και υπέρ εκείνων των Τούρκων.

 

Και όσα γλαφυρά, γελοία και ανόητα λένε για μια Ελλάδα «ισχυρός παράγοντας» στο Αιγαίο και Μέση Ανατολή, και άλλα τοιαύτα ηχηρά, είναι πολύ απλά για να χαϊδέψουν τ’ αυτιά των Ελλήνων κυβερνητών (αλήθεια, τα πιστεύουν οι ίδιοι;) που κάτι «πρέπει να πάρουν» κι αυτοί, έστω και κούφια λόγια, για όσα πολλά τους παίρνουν και οι ίδιοι χαρίζουν απλόχερα χωρίς να λαμβάνουν απολύτως τίποτα σε αντάλλαγμα.

 

Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας είναι τόσο ρηχή, τόσο απελπιστικά δεδομένη ακριβώς γιατί είναι πάντα υπαγορευμένη από τους Αμερικανούς και ακριβώς στα μέτρα τους! Και σε ετούτη την υπαγόμενη πολιτική θα μπορούσε ποτέ να έρθει στο μυαλό σε κάποιον να προσπαθήσει να πετύχει μια «στρατηγική νίκη» επί της Τουρκίας, έτσι βρε αδερφέ, για την τιμή των όπλων; Και ακόμη λιγότερο από ουδέποτε σκέφτηκε κανείς να προσπαθήσει να αναδείξει την Ελλάδα σε μια ισχυρή παρουσία στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και ταυτόχρονα να έχει τις πιο ισχυρές συνδέσεις ώστε, με την αυτόνομη εκμετάλλευση των τεραστίων υδρογονανθρακικών πόρων που διαθέτει, να την αναδείξει και ως έναν σημαντικό κοινοτικό οικονομικό παράγοντα, ιδίως τώρα με τον πόλεμο Δύσης-Ρωσίας;

 

Βεβαίως, μετά απ’ όλα αυτά τα ωραία, και αυτή την εκτεταμένη «επιχείρηση», όπως πάντα, οι αμερικανο-γερμανοί λογαριάζουν να την φέρουν εις πέρας «χωρίς τον ξενοδόχο», δηλαδή χωρίς την σύμφωνη γνώμη του πρώτου ενδιαφερόμενου ελληνικού λαού και μοναδικού νόμιμου ιδιοκτήτη των «χωραφιών» που προορίζουν να δωρίσουν σε ξένους, κάτι που ασφαλώς οι ίδιοι εντολείς γερμανο-αμερικανοί σίγουρα δεν θα έκαναν ποτέ με τα δικά τους «χωράφια»!

 

Με κίνδυνο να φανούμε «ενοχλητικοί», λοιπόν, θα τολμήσουμε πάλι να ζητήσουμε την εφαρμογή του άρθρου 44.2 του Συντάγματος που λέει: «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου», μια αναγκαία προσφυγή στη κάλπη του δημοψηφίσματος δοθείσης ακριβώς της μοναδικής και εξαιρετικής, τεράστιας κρισιμότητας της κατάστασης.

 

Και τί ποιο κρίσιμο από τον σχεδιαζόμενο υπερ-ακρωτηριασμό της Ελλάδας!

 

Μια ετυμηγορία ολόκληρου ενός λαού θα είναι και ο νόμος που θα πρέπει να διέπει όλες τις ανάλογες ενέργειες της εκτελεστικής εξουσίας ενώπιον πάντων των ξένων αντιθέσεων.

 

Να γίνει επομένως πρόσκληση, ή μάλλον να είναι απαίτηση προς όλους τους «ενδιαφερόμενους» (μέλλον υπουργικό συμβούλιο, μέλλουσα βουλευτική συμπολίτευση και αντιπολίτευση και Πρόεδρο της Δημοκρατία) να θέσουν αμέσως σε λειτουργία την σχετική διαδικασία του άρθρου 44.2 του Συντάγματος και συνάμα προς νόλους τους ενδιαφερόμενους πολίτες, ατομικά και συλλογικά, ΜΜΕ, διαδίκτυο για τα απαιτούμενα βήματα προώθησης.

 

Ωστόσο πάλι ολόκληρος ο ελληνικός πολιτικός, πολιτισμικός, νομικός, ποικιλοτρόπως εργατικός κόσμος θα πρέπει να τεθεί σε επείγουσα εγρήγορση για την περίπτωση που οι «πάτρωνες» φίλοι και σύμμαχοι πραξικοπηματικά θελήσουν να «λύσουν» το ελληνοτουρκικό πρόβλημα – που στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου ελληνικό, αλλά μόνο και πάλι στα φαντασιακά μυαλά των Τούρκων – πριν από τον σχηματισμό μιας ελληνικής κυβέρνησης, επωφελούμενοι από το ενδιάμεσο κενό εξουσίας.

 

Ή κάνουν την «εξυπνάδα» (ξέρουμε, τώρα όλα είναι smart!) να δημιουργήσουν με και μετά απ’ τις εκλογές μια 6-12 μηνών διάρκειας ψευδο-κυβέρνηση Quisling δήθεν δι- ή τρι-κομματικής δήθεν «συνεργασίας» ή «ειδικού σκοπού» μόνο και μόνο για να «διεκπεραιώσει» το σχέδιο τους, και μετά… όποιον πάρει ο Χάρος!!

 

Πολλή προσοχή λοιπόν.

 

Πριν από δυο μέρες ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε στο Reuters ότι «πρωταρχικός στόχος του είναι η υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας» ενώ μια μέρα μετά διαβεβαίωσε πως «με την πατρίδα μας δεν παίζουμε».

 

Οι δύο δηλώσεις πάνε κόντρα σε όσα είπαμε παραπάνω. Είμαστε όμως σίγουροι για την «αλήθεια» τους ή «οι ξένοι είναι τόσο ισχυροί» που αυτή η «αλήθεια» δεν θα μπορέσει να αντέξει και «θα ηττηθούμε» πάλι;

 

Γιατί είπε επίσης πως «τείνει χείρα φιλίας» στη Τουρκία κα αυτή η «χείρα» είναι πολύ αμφίσημη, ενώ πολύ πιο συγκεκριμένα ο ένας Τούρκος (Ακάρ) μίλησε για ένα «Αιγαίο… θάλασσα φιλίας, όπου οι δυο λαοί ζουν με ασφάλεια, ευημερία και ευτυχία μοιραζόμενοι όλο τον πλούτο της» (πάλι λόγια που πολύ «παράξενα» απηχούν Μπενάκη-Ψαρούδα, Biden και Ομάδα 3+1!), ενώ ο άλλος (Καλίν) αναφέρθηκε στον «μεγάλο φυσικό πλούτο της ανατ. Μεσογείου», μεγάλο μέρος του οποίου είναι, όπως ξέρουμε, η εγκαταλελλειμένη ελληνική ΑΟΖ και Κύπρος!). 

 

Προσοχή λοιπόν.

 

Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

Ελληνιστής

 

πηγή