Προς πατέρα Στυλιανό Καρπαθίου, με απογοήτευση

Γράφει ο Αριστείδης Π. Δασκαλάκης

 

Πατέρα Στυλιανέ ευλογείτε. Με χαρά διαπιστώνουμε την μαχητικότητά σας εναντίον των σκοτεινών μεθόδων, ζοφερών κέντρων, για την στέρηση του αυτεξούσιου και της υποχρεωτικότητας μιαρών εμβολίων. Διώκεστε και λοιδορήστε από Πολιτεία και Ιεραρχία.

 

Σας στηρίζουμε ανεπιφύλακτα στον αγώνα σας. Στον αγώνα υπέρ του δικαίου.

Βλέπουμε όμως με μεγάλη θλίψη, να κηλιδώνεται αυτή η μαχητικότητα με πολιτικές τοποθετήσεις που δεν αρμόζουν στο ράσο.

 

Δεν ήταν μια έκρηξη της στιγμής, μια κατάληξη κλιμακούμενων συναισθημάτων ,εν τη ρύμη του λόγου. Δεν ήταν μια κακή στιγμή πάτερ, σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης. 

 

Γιατί συνηθίσαμε πλέον να σας βλέπουμε σε αυτόν το σταθμό, αλλά και σε συγγενές τηλεοπτικό κανάλι. Ποια η συγγένεια; Kαι ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός σταθμός ,ανήκουν στη σφαίρα επιρροής του προέδρου ενός κόμματος. Ποιού; Αυτού που πολεμάει λυσσαλέα το κίνημα της ΝΙΚΗΣ. Τι κι αν μας έλεγε προ εκλογών να ψηφίσουμε αν όχι αυτόν , ένα οποιοδήποτε μικρό κόμμα και τώρα μας φωνάζει μετ’ επιτάσεως να ψηφίσουμε μόνο αυτόν και κανέναν άλλο; 

 

Tι κι να συναγελάζεται με παλαιοημερολογίτες Γ.Ο.Χ.; 

Tι κι αν οι υπάλληλοί του, καλούν στα πάνελ τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά, σχισματικούς παλαιοημερολογίτες, ηγούμενο αγιορείτη που υβρίζει τον Άγιο Παϊσιο, αλλά και άλλους σεβαστούς ιερομονάχους και κληρικούς σαν κι εσάς; 

 

Όλοι στο μίξερ της ενημέρωσης ,αρκεί να βολεύει η ρητορική τους και να εξυπηρετεί την «αδιάφθορη» και «ανιδιοτελή» ενημέρωση. Δημοσιογράφοι και παραγωγοί (και προαγωγοί λάσπης) που παρουσιάζονται ως ευσεβείς, ασχέτως αν πιστεύουν σε εκτρώσεις υπό προϋποθέσεις, ασχέτως αν λόγω «ενημέρωσης» φιλοξενούν λόγο υβριστικό και ασεβή, λες και ο αντιεμβολιαστικός αγώνας, σου δίνει άφεση για όλα τα υπόλοιπα ανομήματα και διαρκές εισιτήριο Παραδείσου. 

 

Τι κι αν καμώνονται οι δημοσιογράφοι και παραγωγοί, ότι δεν στηρίζουν κανένα κόμμα και φουσκώνουν σαν διάνοι, για ουδετερότητα; Όλοι μέρα λιβανίζουν εμμέσως ή αμέσως τον πρόεδρό τους. Και έχουν καθιερώσει τα λεγόμενα δεκάλεπτα της Νίκης. Και ωθούν και κάθε προσεκτικά επιλεγμένο καλεσμένο, να λοιδορήσει Νίκη και Νατσιό. 

 

Καλά ως εδώ. Λογικό αφού η Νίκη τρυγά ψήφους απ’ τον ανομοιογενή αμπελώνα του προέδρου τους.

 

Θα μου πείτε πάτερ μου πως εσείς δεν ταυτίζεστε με όλα αυτά. Σας δίνουν βήμα και γι’ αυτό θεωρείτε χρέος να μιλήσετε. Αν κι εδώ σηκώνει κριτική, δηλαδή, που πάμε και με ποιον μιλάμε και συνεργαζόμαστε, έχει σημασία και υπόκειται σε κριτήρια. Ιδίως για κληρικούς.

 

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Πάμε όπου μας καλούν; Αρκεί να φωνάξουμε αυτό που έχουμε;

 

«… Διόπερ εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω. Οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος; οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; οὐχὶ ᾽Ιησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἡμῶν ἑώρακα; οὐ τὸν ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ; Εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμί· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ.» (Α΄ Κορ. η, 8 – θ, 2)

 

Το παραβλέπω. Τουλάχιστον ο λόγος σας να είναι ισοβαρής του ράσου.

Στις 29/5/2023 στον ραδιοφωνικό σταθμό που τόσο συχνά φιλοξενήστε πλέον και συμμετέχετε στα δεκάλεπτα κατά της Νίκης, οιονεί συνεργάτης στον αγώνα τους, κακήν κακώς απέπεμψαν τον καθηγητή Γεώργιο Παύλου πριν καλά καλά μιλήσει, αφού έκανε το οικτρό λάθος να διατυπώσει την άποψη πως δεν τον ενδιαφέρει εν τέλει ,ποιος θα κυβερνήσει απ’ τις «πατριωτικές» δυνάμεις , αρκεί αυτές να ενωθούν. 

 

Στις 30/5 «έβγαλαν» στον «αέρα» ομιλίες δύο πολύ σεβαστών πατέρων, που προέβαλαν θέσεις που δεν τους άρεσαν. Έβρεξε λοιδορία, επί δικαίους και αδίκους. Όταν όμως χρησιμοποιούν εσάς πάτερ μου, για να λοιδορήσουν αντιπάλους πολιτικούς και να πλήξουν τον «εχθρό», είναι θεμιτό; Δυο μέτρα και δυο σταθμά.

 

Σε επαναλαμβανόμενες δηλώσεις σας, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές, καταφερθήκατε εναντίον του κινήματος Νίκη, που συμμετέχει και ως κόμμα στις Βουλευτικές εκλογές. Συγκεκριμένα στον πρόεδρό του, που ούτε λίγο ή πολύ τον χαρακτηρίσατε «τυφλό», «κωφό», «άλαλο» και γενικά τον στολίσατε με διάφορα κοσμητικά επίθετα.

Και τα σχόλια μεταβαίνουν, απ’ τον πρόεδρο στο κόμμα.

 

Πάτερ μου, δεν βλέπετε πως σας χρησιμοποιούν; Όπως και τον καθένα που έχει μια ρητορική που βολεύει τον κομματικό πρόεδρο που υπηρετούν; 

 

Mπορεί πολλοί να συμφωνούμε με αυτά που ακούγονται εκεί κατά καιρούς. Ας δούμε όμως πίσω απ’ την κουρτίνα. Υπάρχει ιδιοτέλεια; Το αφήνω σε εσάς.

 

Εσείς καλέ μου πάτερ συμμετείχατε σε αυτή την ακατάσχετη κατάκριση έναντι προσώπων πλέον και όχι κομμάτων. Δεν άκουσα να λέτε κάτι και για το αφεντικό του σταθμού που σας φιλοξενεί.

 

Που η θέση του για τα εμβόλια δεν είναι σθεναρή. Υποστηρίζει την ελευθερία επιλογής και όχι την υποχρεωτικότητα (καλά μέχρι εδώ), αλλά δεν μιλά για τις βιολογικές και πνευματικές προεκτάσεις, για τις οποίες εσείς ψέγεται το άλλο κόμμα.

 

Απεναντίας παρότι λέτε πως ως κληρικός δεν επιτρέπεται να κάνετε πολιτική τοποθέτηση, κρίνεται δυσμενώς τον ένα πρόεδρο και δωρίζετε «ευχαριστώ» στον άλλο.

 

Τι είναι αυτό πάτερ μου; Δεν είναι τοποθέτηση κομματική και επηρεασμός της κοινής γνώμης;

Παρασυρθήκατε πάτερ μου. Και δεν σταματάτε εδώ. Πιάνετε στο στόμα σας και άλλους υποψηφίους του κινήματος, σεβαστοί ως δημόσια πρόσωπα, με μισόλογα περί μεταβατικής ιδιότητας της αγιότητας κ.ο.κ. Δεν είδαμε τον ίδιο ζήλο για κόμματα με ποδοσφαιριστές, αθλητές, ηθοποιούς, ακτιβιστές και αοιδούς. Ούτε για άθεους και απάτριδες υποψηφίους, περίεργων συνδυασμών.

Παγιδευτήκατε εντέχνως από εντεταλμένους δημοσιογράφους.

 

Μπορεί να τελούν μια μορφή αγώνα, όμως στη ρητορική υπάρχει και ιδιοτέλεια. Υπάρχει πλάνη. Υπάρχει ψεύδος. Μην συνηγορείτε σε αυτό. Έρχονται εκλογές. Καταλαβαίνετε τι λέω.

Μην εξαργυρώνετε τόσο άδοξα, τον υπέρ δικαίου αγώνα σας ,αλλά και το διωγμό σας.

Μην ξεπέφτετε απ’ το ύψος σας.

Μην επιτρέπετε σε αυτούς να εργαλειοποιούν το δίκαιο αγώνα σας και να σκανδαλίζεται το χριστεπώνυμο πλήρωμα.

Όταν δεν έχουμε να πούμε κάτι πάτερ μου, αντάξιο της θέσης μας, καλύτερα να σιωπούμε.

«Καιρός του Σιγάν και Καιρός του Λαλείν»

Στώμεν καλώς.

 

Την ευχή σας

 

Σημείωση για όσους δεν έχουν ακούσει όσα είπε ο π. Στυλιανός παραθέτουμε ένα ηχητικό:

Κόκκινος συναγερμός στο Πεντάγωνο – Η Κίνα κόβει κάθε γραμμή επικοινωνίας με τις ΗΠΑ

Πιο πιθανό από ποτέ ένα θερμό επεισόδιο στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας καθώς το Πεκίνο έχει… επιβάλει σιγή ασυρμάτου

 

Έντονη ανησυχία επικρατεί στο αμερικανικό πεντάγωνο, καθώς η Κίνα αγνοεί επιδεικτικά τις προσπάθειες των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ να διατηρήσουν μία γραμμή επικοινωνίας με το Πεκίνο, που κατά την Ουάσινγκτον, είναι ζωτικής σημασίας για την αποφυγή μίας σύγκρουσης σε περιοχές όπως η Θάλασσα της Νότιας Κίνας όπου δραστηριοποιούνται και οι δύο ναυτικές δυνάμεις.

 

«Οι ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας είναι σημαντικοί για τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στα στενά της Ταϊβάν, δήλωσε ο υφυπουργός Άμυνας των ΗΠΑ αρμόδιος για θέματα Ινδο –Ειρηνικού Ely Ratner.

 

«Οι προσπάθειες του Πενταγώνου να προσεγγίσει τον στρατό της Κίνας τους τελευταίους μήνες αγνοήθηκαν ή απορρίφθηκαν», είπε ο Ratner μιλώντας στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών στην Ουάσινγκτον.

 

Ο Αμερικανός αξιωματούχος αποσιωπώντας τις παρεμβάσεις των ΗΠΑ σε θέματα καυτά για την Κίνα, όπως αυτό της Ταϊβάν, κατέβαλε προσπάθειες για να πείσει πως το Πεντάγωνο πιστεύει στη σημασία των ανοιχτών γραμμών επικοινωνίας με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.

 

«Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε αυτές τις ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας.

Δυστυχώς… είχαμε πολλές δυσκολίες όταν προτείναμε τηλεφωνικές επικοινωνίες, επαφές και συναντήσεις», συνέχισε.

 

Απροθυμία Κίνας

 

«Οι ΗΠΑ και το υπουργείο Άμυνας είχαν απλώσει το χέρι σε αυτό το ζήτημα της στρατιωτικής συνεννόησης, αλλά δεν έχουμε πρόθυμους εταίρους», τόνισε ο ίδιος.

 

Πάντως πριν την απόφαση αυτή της Κίνας που έχει προκαλέσει μεγάλη ανησυχία στην αμερικανική κυβέρνηση υπήρχε η ελπίδα πως ο διάλογος μεταξύ των δύο χωρών θα αναβιώσει μετά τη συνάντηση του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας Jake Sullivan και του μέλους του Πολιτικού Γραφείου του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος και του Διευθυντή του Γραφείου της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Κίνας Wang Yi στη Βιέννη στις 10 Μαΐου.

 

Αυτή η συνάντηση θεωρήθηκε ως θετικό βήμα, δεδομένου ότι πριν αυτή όλες οι διπλωματικές επαφές υψηλού επιπέδου είχαν διακοπεί από το περιστατικό της κατάρριψης του κινεζικού αερόστατου, πάνω από τις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ στις αρχές Φεβρουαρίου. 

 

Ο εμπορικός πόλεμος

 

Σε μία παράλληλη εξέλιξη και σε ένα άλλο…«πολεμικό πεδίο» η υπουργός Εμπορίου των ΗΠΑ Gina Raimondo συναντήθηκε με τον Κινέζο ομόλογό της Wang Wentao στην Ουάσιγκτον την Πέμπτη (25/5) προκειμένου να συζητήσουν τις «ανησυχίες» τους γύρω από το διμερές εμπόριο.

 

Στην πρώτη συνάντηση σε επίπεδο υπουργών μεταξύ των δύο χωρών εδώ και μήνες, οι ΗΠΑ μίλησαν για αμερικανικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Κίνα.

 

Σύμφωνα με ανακοίνωση του αμερικανικού υπουργείου Εμπορίου, οι δυο τους είχαν ειλικρινείς και ουσιαστικές συζητήσεις για θέματα που σχετίζονται με τις εμπορικές σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας, συμπεριλαμβανομένων των πιθανών επενδύσεων και τομέων που ενδείκνυνται για συνεργασία.

 

Η Raimondo εξέφρασε τις ανησυχίες των ΗΠΑ για ενέργειες εναντίον αμερικανικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην Κίνα, σύμφωνα με το αμερικανικό υπουργείο Εμπορίου.

 

Από την πλευρά του το Πεκίνο εκφράζει με κάθε αφορμή τη δυσφορία του για το γεγονός πως η κυβέρνηση Biden «εξοπλίζει την Ταϊβάν μέχρι τα δόντια» – ακόμα κι αν η διαδικασία της διεκπεραίωσης συγκεκριμένων συμφωνιών όπλων έχει επιβραδυνθεί με βάση με καταγγελίες μελών του Κογκρέσου. 

 

www.bankingnews.gr

Ἡ ζωή ἑνός πρίγκιπα (Βιβλιοπαρουσίαση)

Στίς 29 Μαΐου 2023, ἡμέρα ἀνάμνησης τῆς Ἁλώσεως τῆς Πόλης ἀπό τούς Τούρκους, κυκλοφόρησε, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀπό τίς Ἐκδόσεις Πελασγός τοῦ Ἰωάννου Γιαννάκενα, τό βιβλίο τῆς Εὐαγγελίας Κ. Λάππα μέ τίτλο «Ἡ ζωή ἑνός πρίγκιπα» τό ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένο στόν Βασιλέα Κωνσταντῖνο ΙΒ΄ τόν Στρατηλάτη. Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια ἀπό τήν κοίμησή του, ἐξόριστος, στό Παλέρμο, τόν ἀρχαῖο Ἑλληνικό Πανόρμο τῆς Μεγάλης Ἑλλάδος (Σικελία). 

 

Πρόλογος

 

Δρ Μαρία Μαντουβάλου

τ. Ἀναπλ. Καθηγήτρια Νεώτερης καί Μεσαιωνικῆς Φιλολογίας στό Ἐθνικό καί Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν

 

Ὁμολογῶ, ὅτι πρώτη φορά προλογίζω βιβλίο ἑνός παιδιοῦ δεκαεπτά-δεκαοκτώ ἐτῶν, μέ ἔκταση 200 σελίδων καί θέμα ἀκανθῶδες ἐθνικοπολιτικό πού προκαλεῖ ἴλιγγο σέ ὅποιον ἀποπειραθεῖ νά τό ἑρμηνεύσει καί νά τό ἐντάξει συνεπῶς στή δική του ἐπιστημονική καί ἰδεολογική Ἀλήθεια. Ὡστόσο ἡ συγγραφέας του, ἀνεξάρτητα ἀπό τούς ποικίλους ἐνδοιασμούς, ἤ καί ἀκροβατισμούς τῶν εἰδικῶν ἱστορικῶν ἐρευνητῶν, καταθέτει, μέ ἄδολο, εἰλικρινῆ πατριωτικό ἐνθουσιασμό καί θάρρος, βοηθούμενη ἀπό ἐπιλεγμένη γιά τό θέμα της βιβλιογραφία πού παραθέτει, τά ἱστορικά γεγονότα πολιτικῆς, ἐθνικῆς καί πολιτειακῆς μορφῆς, πού διαδραματίστηκαν στόν Ἑλληνικό καί τόν εὐρύτερα Βαλκανικό χῶρο, ἀπό τήν περίοδο τῆς ἀνάρρησης στό θρόνο τοῦ Γεωργίου A΄ (1863) μέχρι καί τό θάνατο (1923) τοῦ Πορφυρογέννητου Στρατηλάτη «Δούκα τῆς Σπάρτης» καί «Ἀϊτοῦ» Κωνσταντίνου ΙΒ΄, στόν ὁποῖο καί εἶναι ἀφιερωμένο τό βιβλίο αὐτό. 

 

Τό ἐκπληκτικό γιά τόν ἀνυποψίαστο ἀναγνώστη σ’ αὐτό τό ἔργο εἶναι ὅτι ὁ συνδυασμός τῆς ἐξαιρετικῆς λογοτεχνικῆς ἀφήγησης, μέ τή συχνή παράθεση τῶν λεγομένων φωτεινῶν διαλειμμάτων μέσα στήν ἱστορική ἐμπλοκή, τό καθιστά γλαφυρό ἱστορικό μυθιστόρημα, ἀπευθυνόμενο, χωρίς ἐνδοιασμούς, τόσο σέ μικρούς ὅσο καί σέ μεγάλους, καί εἰδήμονες, ἀναγνῶστες, εἴτε συμφωνοῦν μέ τίς ἀπόψεις πού διατυπώνονται σ’ αὐτό, εἴτε ὄχι. 

 

Τό ὅλο ἔργο διανθίζεται πότε μέ δάκρυα χαρᾶς γιά εὐχάριστα γεγονότα, ὅπως οἱ ὀρθόδοξες βαφτίσεις βασιλέων καί πριγκίπων καί ἄλλοτε μέ παραλήρημα πατριωτικοῦ ἐνθουσιασμοῦ ἀπό ἐθνικές ἐποποιΐες, ὅπως ἡ δεύτερη ἀναγέννηση τοῦ Ἔθνους τό 1912-13, μέ πρώτη τόν «Ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος», ἀσύγκριτα δυσχερέστερο Ἀγώνα τοῦ 1821. Ἄλλοτε, δυστυχῶς, σκοτεινιάζει μέ δάκρυα πόνου γιά τίς τραγικές συνέπειες τοῦ μαρασμοῦ τῆς ἐθνικῆς ψυχῆς, ὅπως τό 1897, γιά τήν ἀπώλεια τῆς Ὁμηρικῆς Πατρίδας, προαιώνιας κοιτίδας τοῦ Ἑλληνισμοῦ μέ τίς συνακόλουθες ἐθνικές ἐκτελέσεις καί γιά τούς Ἐθνικούς καί Κρατικούς Διχασμούς, τῶν δύο Κυβερνήσεων, Ἀθηνῶν καί Θεσσαλονίκης, μέ τίς πολλαπλές κορυφώσεις τους (1914-1918). 

 

Ἡ τολμηρή στίς ἐκτοξευόμενες ἄδολες ἀπόψεις, χωρίς νά λειαίνονται τά αἰχμηρά σημεῖα γιά πρόσωπα καί ἐνέργειες πρωταγωνιστῶν, ἐξιστόρηση ὅλων αὐτῶν τῶν γεγονότων στό βιβλίο, μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἀνάγκη νά ὑπενθυμίσουμε, κλείνοντας αὐτό τόν πρόλογο, τίς διαχρονικῆς ἰσχύος ἐπισημάνσεις, ἄρα καί ἐπίκαιρες, σημαντικῶν προσώπων τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὅπως τοῦ Διόδωρου τοῦ Σικελιώτη πού ἔγραφε ὅτι ἡ μομφή δέν ἀνήκει σ’ αὐτούς πού ἀναγράφουν τά διαπραχθέντα σφάλματα, ἀλλά σ’ ἐκείνους πού τά διαπράξανε, ἤ τοῦ Πολύβιου ὁ ὁποῖος δίδαξε ὅτι ὅποιος φοβᾶται νά πεῖ μέ παρρησία τήν ἀλήθεια, γιά τή δυσαρέσκεια πού θά προκαλέσει πρόσκαιρα, δέν εἶναι φιλόπατρις. 

 

Τέλος, ὅπως ὑπενθυμίζει ὁ Θουκυδίδης «τά ἱστορικά φαινόμενα ἐπαναλαμβάνονται» μέ τόν Παπαρρηγόπουλο νά συνηγορεῖ λέγοντας ὅτι «Εἰς τήν γῆν αὐτήν, τήν ὁποίαν πατοῦμεν, τά αὐτά πρόσωπα καί τά αὐτά πράγματα ἐπανέρχονται πολλάκις ἀπαράλλακτα». 

 

Ἴσως αὐτό νά ἦταν καί τό σκεπτικό τῆς φερέλπιδος νεαρῆς συγγραφέως τοῦ τόσο ἐνδιαφέροντος πονήματος. 

 

Κείμενο ἀπό τό ὀπισθόφυλλο τοῦ βιβλίου

 

Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Ὁ πρίγκιπας καί διάδοχός του Ἑλληνικοῦ θρόνου, Κωνσταντῖνος μεγαλώνει μέ τό ὄνειρο τῆς ἀνασυστάσεως τῆς Ρωμανίας. Κάποια στιγμή, ξεσποῦν οἱ Βαλκανικοί πόλεμοι. Ὄντας ἀρχηγός τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ, ὑπερδιπλασιάζει τήν Ἑλλάδα, πολεμώντας ἡρωικά, Τούρκους καί Βουλγάρους. Πόσες πανάρχαιες Ἑλληνικές περιοχές θά καταφέρει νά ἐλευθερώσει καί πόσες ὄχι; Ποιά ἐμπόδια θά συναντήσει στό δρόμο του; Τί γίνεται ὅταν κατά τήν ἔναρξη τοῦ Μεγάλου Πολέμου, ὁ πρωθυπουργός του, ἐκτοξεύει συκοφαντίες ἐναντίον του, περί γερμανοφιλίας καί προδοσίας; Θά ἀποκαλυφθεῖ ἄραγε ἡ ἀλήθεια γι’ αὐτές; Ποιό θά εἶναι τό τέλος τό δικό του καί τῶν συνεργατῶν του;

 

Ἕνα ἱστορικό ἀφήγημα βασισμένο στά ἀληθινά γεγονότα ἀπ’τή ζωή τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Στρατηλάτη.

 

Τό βιβλίο κυκλοφορεῖ ἀπό τίς Ἐκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ (https:// hellasbooks.gr) Δ/νσή Χάρ. Τρικούπη 14 (ἐντός τῆς στοᾶς). Τήλ. παραγγελιῶν 210 6440021 ἤ 210 3628976.

Το σημάδι του One-Eye (Ενός Ματιού): Η προέλευση και η απόκρυφη σημασία του

Μετάφραση: Απολλόδωρος

7 Ιουνίου 2019 | Vigilant Citizen | Διάβαστε το εδώ.

 

Γιατί υπάρχουν τόσες πολλές φωτογραφίες διασημοτήτων που κρύβουν το ένα μάτι; Σίγουρα δεν είναι τυχαίο. Στην πραγματικότητα, το σημάδι του One-Eye έχει ένα βαθύ νόημα και αποδεικνύει ένα σημαντικό γεγονός σχετικά με τις δυνάμεις που υπάρχουν. Αυτό το άρθρο εξετάζει την προέλευση και το νόημα του αναπόφευκτου σημείου One-Eye.

 

Το σήμα One-Eye είναι ένα από τα πιο επαναλαμβανόμενα θέματα στο The Vigilant Citizen, επειδή είναι επίσης ένα από τα πιο επαναλαμβανόμενα θέματα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Κατά τη διάρκεια των ετών, αυτή η ιστοσελίδα έχει αναδείξει εκατοντάδες και εκατοντάδες ξεκάθαρες περιπτώσεις όπου μεγάλοι καλλιτέχνες, μοντέλα, διασημότητες, πολιτικοί και δημόσια πρόσωπα πόζαραν με το ένα μάτι κρυμμένο.

 

Το σημάδι είναι παντού: Σε μουσικά βίντεο, σε εξώφυλλα περιοδικών, σε αφίσες ταινιών, σε διαφημίσεις κ.ο.κ. Ο τεράστιος αριθμός αυτών των φωτογραφιών είναι απλώς συγκλονιστικός. Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα γεγονότα, η επαναλαμβανόμενη εμφάνιση του σημείου One-Eye απλά δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα σύμπτωσης. Πράγματι, υπάρχει μια σαφής προσπάθεια να εμφανίζεται παντού αυτό το σήμα.

 

Γιατί λοιπόν υπάρχει αυτό το σημάδι παντού και τι σημαίνει; Ακολουθεί μια ματιά στο διαχρονικό και υπερβατικό σύμβολο του Ματιού.

 

Ένα Αρχετυπικό Σύμβολο

 

 

Το ανθρώπινο μάτι έχει χρησιμοποιηθεί ως σύμβολο από την αυγή του πολιτισμού. Μπορεί να βρεθεί σε όλες τις εποχές και τους πολιτισμούς. Ο Καρλ Γιουνγκ αναγνώρισε το μάτι ως ένα κλασικό "αρχετυπικό σύμβολο" - μια εικόνα που είναι ενσωματωμένη στο "συλλογικό ασυνείδητο" της ανθρωπότητας. Σύμφωνα με τη θεωρία του, οι άνθρωποι ενστικτωδώς ανταποκρίνονται στα αρχετυπικά σύμβολα και ασυνείδητα τους αποδίδουν ένα συγκεκριμένο νόημα.

 

"Τα μάτια είναι ίσως το πιο σημαντικό συμβολικό αισθητήριο όργανο. Μπορούν να αντιπροσωπεύουν τη διορατικότητα, την παντογνωσία ή/και την πύλη προς την ψυχή. Άλλες ιδιότητες με τις οποίες συνδέονται συνήθως τα μάτια είναι: η νοημοσύνη, το φως, η επαγρύπνηση, η ηθική συνείδηση και η αλήθεια. Το να κοιτάς κάποιον στα μάτια είναι ένα δυτικό έθιμο της ειλικρίνειας. Με αυτόν τον τρόπο η κάλυψη των ματιών, με τη χρήση κράνους, γυαλιών ηλίου κ.λπ. μπορεί να σημαίνει μυστήριο, να μη βλέπεις την πλήρη αλήθεια ή εξαπάτηση. Το μάτι συχνά σημαίνει κρίση και εξουσία".

- Λεξικό Συμβολισμού, Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν

 

Σε όλους σχεδόν τους πολιτισμούς, το σύμβολο του ματιού συνδέεται με πνευματικές έννοιες όπως η θεότητα (το μάτι της Πρόνοιας), ο πνευματικός φωτισμός (το τρίτο μάτι) ή η μαγεία (το κακό μάτι).

 

"Το μάτι συμβολίζει την όραση και το φως, και επομένως την ίδια τη συνείδηση. Το μάτι είναι το μέρος του εαυτού μας που βλέπει το σύμπαν και βλέπει τη θέση μας σε αυτό. Είναι η γνώση, η επίγνωση και η σοφία. Το μάτι προσλαμβάνει το φως, την καθαρή ενέργεια του σύμπαντος, και το παρουσιάζει στο εσωτερικό πνεύμα. Είναι η πύλη, στην πραγματικότητα η ίδια η ένωση, μεταξύ του εαυτού και του σύμπαντος".

- Peter Patrick Barreda, Αρχέτυπο της ολότητας - Jung and the Mandala

 

Στη Βίβλο, ο Ιησούς αναφέρεται στο μάτι ως "λυχνία του σώματος".

 

"Το μάτι είναι η λυχνία του σώματος- έτσι λοιπόν, αν το μάτι σας είναι καθαρό, ολόκληρο το σώμα σας θα είναι γεμάτο φως. Αν όμως το μάτι σας είναι κακό, ολόκληρο το σώμα σας θα είναι γεμάτο σκοτάδι. Αν λοιπόν το φως που υπάρχει μέσα σας είναι σκοτάδι, πόσο μεγάλο είναι το σκοτάδι!"

- Ματθαίος 6:22-23

 

Το σύμβολο του ματιού είχε πάντα μια μυστικιστική και πνευματική διάσταση που του αποδίδονταν. Όπως λέει και η λαϊκή ρήση: "Τα μάτια είναι τα παράθυρα της ψυχής”. Για τον λόγο αυτό, το σύμβολο του ματιού είναι ιδιαίτερα σημαντικό στους αποκρυφιστικούς κύκλους και στις σχολές Μυστηρίου.

 

Θεός Ήλιος

 

Από την αυγή του πολιτισμού, το σύμβολο του ματιού και ο ήλιος (ή αλλιώς το "μάτι στον ουρανό") συνδέονται με τη θεότητα. Στην Αρχαία Αίγυπτο, τα σύμβολα του Wadjet, το μάτι του Ώρου και το μάτι του Ρα συνδέονται με τον ηλιακό θεό.

 

 

"Ο πρώιμος θεός του ήλιου ονομαζόταν Ώρος. Όταν ο Ρα ανέλαβε τον τίτλο του θεού του ήλιου, ήταν επίσης γνωστός ως "Ρα-Χοράκτι ή Ρα, ο οποίος είναι ο Ώρος των 2 οριζόντων".

 

Ήταν σε μια μάχη με τον Σετ που ο Ώρος έχασε τη χρήση του ενός ματιού. Ο Θωθ αποκατέστησε το μάτι, και τότε ήταν που ο Ώρος ονομάστηκε επίσης Γουατζέτ".

 

- Αρχαίες σελίδες, Μάτι του Ώρου - Ισχυρό, αρχαίο αιγυπτιακό σύμβολο με βαθύ νόημα

 

Επειδή το σύμβολο του ματιού σχετίζεται με τον ήλιο - ένα υποκατάστατο της θεότητας - το εσωτερικό μάτι έχει μια ιδιαίτερη ποιότητα: Είναι "παντογνώστης".

 

Το αρχέτυπο του μονόφθαλμου θεού του ήλιου που βλέπει τα πάντα μπορεί να βρεθεί και σε άλλους αρχαίους πολιτισμούς. Στην Περσία, ο Ahura Mazda θεωρούνταν ο δημιουργός της Γης, των ουρανών και της ανθρωπότητας, καθώς και η πηγή κάθε καλοσύνης και ευτυχίας.

 

"Ο υπέρτατος θεός Ahura Mazda έχει επίσης ένα Μάτι, ή αλλιώς λέγεται ότι "με τα μάτια του, τον ήλιο, το φεγγάρι και τα αστέρια, βλέπει τα πάντα".

- Manly P. Hall, Οι μυστικές διδασκαλίες όλων των εποχών

 

Στη σκανδιναβική μυθολογία, ο Odin ήταν γνωστός ως ο "Πατέρας όλων" (ή πατέρας των θεών). Αναπαρίστατο ως ένας γέρος άνδρας με ένα μάτι.

 

Το έπος του Gestumblindi και οι γρίφοι του Οντίν e1559765266328 Το σημάδι του ενός ματιού: η προέλευσή του και η απόκρυφη σημασία του

 

Ο Odin είναι μια ακόμη αναπαράσταση ενός μονόφθαλμου δημιουργού θεού του ήλιου.

 

"Ο Υπέρτατος, αόρατος Δημιουργός όλων των πραγμάτων ονομαζόταν Πατέρας Παντοκράτορας. Αντιπρόσωπός του στη Φύση ήταν ο Odin, ο μονόφθαλμος θεός. Οι Νορβηγοί θεωρούσαν τον Balder τον Όμορφο ως ηλιακή θεότητα και ο Odin συνδέεται συχνά με την ουράνια σφαίρα, ιδίως λόγω του ενός ματιού του".

- Ibid.

 

Δυτικός Αποκρυφισμός

 

Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ο δυτικός αποκρυφισμός επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τις εσωτερικές διδασκαλίες των παραπάνω πολιτισμών, το σύμβολο του Παντοδύναμου Ματιού βρήκε το δρόμο του σε τάγματα όπως οι Ροδόσταυροι, οι Ιλλουμινάτι και οι Μασόνοι.

 

"Ο Albert Mackey γράφει ότι το Οφθαλμός του Παντογνώστη είναι "ένα σημαντικό σύμβολο του Υπέρτατου Όντος, που δανείστηκαν οι Μασόνοι από τα έθνη της αρχαιότητας". Το Μάτι που βλέπει τα πάντα είναι ένα σύμβολο που αντιπροσωπεύει το άγρυπνο βλέμμα του Θεού. Μας υπενθυμίζει ότι κάθε σκέψη και πράξη πρέπει να καταγράφεται από τον Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος και ότι είμαστε δεμένοι με τις υποχρεώσεις μας τόσο στο πνεύμα όσο και στο αίμα".

- James E. Frey, 32°, Midnight Freemasons

 

Λόγω της μεγάλης επιρροής του Τεκτονισμού στα ιστορικά γεγονότα των περασμένων αιώνων, το σύμβολο του Παντογνώστη συμπεριλήφθηκε σε εξέχοντα έγγραφα, όπως η πίσω όψη της Μεγάλης Σφραγίδας των Ηνωμένων Πολιτειών και η Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

 

 

"Αν κάποιος αμφιβάλλει για την παρουσία μασονικών και αποκρυφιστικών επιρροών την εποχή που σχεδιάστηκε η Μεγάλη Σφραγίδα, θα πρέπει να λάβει δεόντως υπόψη του τα σχόλια του καθηγητή του Χάρβαρντ Τσαρλς Έλιοτ Νόρτον, ο οποίος έγραψε σχετικά με την ημιτελή πυραμίδα και το Παντοδύναμο Μάτι που κοσμούσε την οπίσθια όψη της σφραγίδας, τα εξής "Η διάταξη που υιοθετήθηκε από το Κογκρέσο είναι πρακτικά ανίκανη για αποτελεσματική επεξεργασία- δύσκολα (όσο καλλιτεχνικά και αν την έχει επεξεργαστεί ο σχεδιαστής) μπορεί να φανεί διαφορετικά παρά ως ένα θαμπό έμβλημα μιας μασονικής αδελφότητας".

- Hall, ό.π.

 

Το σύμβολο του ματιού υιοθετήθηκε επίσης από διάφορες ισχυρές μυστικές εταιρείες, όπως η O.T.O.

 

 

Τούτου λεχθέντος, αντιπροσωπεύει το σύμβολο του Πανταχού Οφθαλμού στην πραγματικότητα τον Θεό - όπως τον ιουδαιοχριστιανικό Θεό; Λοιπόν, εδώ είναι που τα πράγματα γίνονται ... απόκρυφα (απόκρυφο σημαίνει κρυμμένο). Ο επιφανής Αμερικανός μασόνος Άλμπερτ Πάικ έγραψε ότι το πραγματικό νόημα των αποκρυφιστικών συμβόλων αποκαλύπτεται μόνο σε μυημένους υψηλού επιπέδου.

 

"Τα αληθινά μυστικά του Τεκτονισμού συνίστανται στα αρχαία του σύμβολα και στην απόκρυφη σημασία τους. Αλλά αυτά δεν έχουν καμία αξία αν δεν βλέπουμε τίποτα στα σύμβολα της γαλάζιας στοάς πέρα από τις ανόητες προσποιήσεις ερμηνειών τους που περιέχονται στις οθόνες μας. Οι άνθρωποι έχουν παραβλέψει την αλήθεια ότι τα σύμβολα της αρχαιότητας δεν χρησιμοποιούνταν για να αποκαλύψουν αλλά για να αποκρύψουν. Κάθε σύμβολο είναι ένα αίνιγμα που πρέπει να λυθεί και όχι ένα μάθημα που πρέπει να διαβαστεί. Πώς μπορεί ο ευφυής τέκτονας να μη βλέπει ότι οι μπλε βαθμοί δεν είναι παρά προπαρασκευαστικοί, για να στρατολογήσουν και να συσπειρώσουν τον τεκτονικό στρατό της τάξης για σκοπούς που δεν τους αποκαλύπτονται, ότι είναι τα μικρότερα μυστήρια στα οποία τα σύμβολα χρησιμοποιούνται για να αποκρύψουν την αλήθεια;".

- Albert Pike, Legenda and Readings of the Ancient and Accepted Scottish Rite of Freemasonry

 

Ο Manly P. Hall, ένας άλλος επιφανής τέκτονας, έγραψε ότι το Πάντοτε Βλέπον Μάτι αντιπροσωπεύει εσωτεριστικά τον τελικό στόχο του αποκρυφισμού: Την επίτευξη της θεότητας με τα δικά του μέσα. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της ενεργοποίησης της επίφυσης - του Τρίτου Ματιού.

 

"Ο Λειτουργικός Τεκτονισμός, με την πληρέστερη έννοια του όρου αυτού, σημαίνει τη διαδικασία με την οποία ανοίγει το Μάτι του Ώρου. Στον ανθρώπινο εγκέφαλο υπάρχει ένας μικροσκοπικός αδένας που ονομάζεται επίφυση, ο οποίος είναι το ιερό μάτι των αρχαίων και αντιστοιχεί στο τρίτο μάτι του Κύκλωπα".

- Hall, Op. Cit.

 

Στο Ισλάμ

 

Στην ισλαμική εσχατολογία, η μορφή των έσχατων καιρών που ονομάζεται Al-Masīḥ ad-Dajjal ("ο ψεύτικος Μεσσίας, ο ψεύτης, ο απατεώνας") λέγεται ότι είναι τυφλός στο δεξί του μάτι. Προσποιούμενος ότι είναι ο Μεσσίας, ο Dajjal θα εξαπατήσει και θα καταλάβει τον κόσμο. Για τους λόγους αυτούς, ο Dajjal παρουσιάζει μεγάλες ομοιότητες με τον Αντίχριστο στον Χριστιανισμό.

 

Του ερχομού του Dajjal θα προηγηθούν διάφορα σημάδια όπως: Η τοκογλυφία και η δωροδοκία θα γίνουν νόμιμες, θα υπάρξει οξύς λιμός εκείνη την εποχή, δεν θα υπάρχει καμία ντροπή μεταξύ των ανθρώπων, πολλοί άνθρωποι θα λατρεύουν τον Σατανά, δεν θα υπάρχει σεβασμός για τους ηλικιωμένους και οι άνθρωποι θα αρχίσουν να σκοτώνονται μεταξύ τους χωρίς λόγο.

 

Το Σύγχρονο Σημάδι του Ενός Ματιού 

 

Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ο κόσμος σήμερα κυβερνάται από αυτό που αποκαλούμε "αποκρυφιστική ελίτ" (λόγω των δεσμών της με αποκρυφιστικά τάγματα), δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το κύριο σύμβολό της βρίσκεται παντού. Ωστόσο, όλα αυτά γίνονται με δόλιο τρόπο. Η σημερινή βιομηχανία ψυχαγωγίας ευδοκιμεί πάνω στον έλεγχο, τη χειραγώγηση και τη διαστρέβλωση. Επίσης, το ζητούμενο είναι η απαξίωση των μαζών από κάθε τι αληθινό, αγνό και υγιές. Σήμερα, το σύμβολο του Πανταχού Οφθαλμού αφορά πλέον μια επιλεγμένη ομάδα ανθρώπων που καταπιέζει, παρακολουθεί και ελέγχει τον παγκόσμιο πληθυσμό.

 

 

Ενώ το All-Seeing Eye συνδέεται εσωτεριστικά με το άνοιγμα του Τρίτου Ματιού για την επίτευξη πνευματικού φωτισμού, το σημάδι One-Eye που κάνουν οι διασημότητες αφορά το ακριβώς αντίθετο: Την απόκρυψη και την αδρανοποίηση ενός ματιού. Ο συμβολισμός αυτής της χειρονομίας είναι ισχυρός.

 

Η Katy Perry κρύβει το ένα μάτι με το μάτι του Ώρου στο βίντεό της Dark Horse.

 

Όταν κρύβετε το ένα μάτι, ουσιαστικά μπλοκάρετε τη μισή σας όραση. Με συμβολικούς όρους, γίνεστε μισότυφλοι στην αλήθεια. Κρύβοντας το ένα μάτι, οι διασημότητες "θυσιάζουν" συμβολικά ένα ζωτικό μέρος της ύπαρξής τους για προσωρινό υλικό κέρδος. Και, δεδομένου ότι τα μάτια είναι τα "παράθυρα της ψυχής", αυτή η χειρονομία συμβολίζει τη μερική ή ολική απώλεια της ψυχής κάποιου.

 

Στον Έλεγχο της Νόησης (Mind Control)

 

Το σημάδι του ενός ματιού είναι επίσης ένα σημαντικό σύμβολο στη μυστική εμμονή της αποκρυφιστικής ελίτ: Monarch mind control. Γνωστό από πολλούς ως πρόγραμμα MKULTRA, ο έλεγχος του νου έχει ως στόχο να μετατρέψει τους ανθρώπους σε σκλάβους μέσω της κακοποίησης, του τραύματος και του προγραμματισμού. Υπάρχει μια πραγματική κουλτούρα που περιστρέφεται γύρω από τον έλεγχο του μυαλού των Monarch, με το δικό της σύμπαν συμβόλων. Και το σύμβολο του Μονόφθαλμου είναι μέρος αυτού.

 

 

 

 

Απόδειξη του Απόλυτου Ελέγχου από την Απόκρυφη Ελίτ

 

Η πανταχού παρούσα παρουσία του σημείου του Ενός-Ματιού στα μέσα μαζικής ενημέρωσης εξυπηρετεί και έναν άλλο σκοπό: Αποδεικνύει ότι όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ανήκουν σε μια πολύ μικρή ομάδα ελίτ. Πράγματι, για να εμφανίζεται το ίδιο ακριβώς σημάδι με συνέπεια και επανάληψη σε όλες τις πλατφόρμες των μέσων ενημέρωσης και σε ολόκληρο τον κόσμο, πρέπει να υπάρχει μια κεντρική πηγή εξουσίας που να το κάνει βίαια να συμβαίνει.

 

Σκεφτείτε το ποσό των χρημάτων, της δύναμης και της επιρροής που απαιτείται για να κάνουν όλες αυτές οι διασημότητες τη συγκεκριμένη χειρονομία σε βίντεο και φωτογραφήσεις. Τώρα, αναλογιστείτε το ποσό των χρημάτων, της δύναμης και της επιρροής που απαιτείται για να έχουν αυτό το συγκεκριμένο σημάδι κολλημένο σε εξώφυλλα περιοδικών, αφίσες ταινιών, μουσικά βίντεο και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φτάσει στα μάτια των μαζών.

 

Εν ολίγοις, αυτό το σύμβολο αντιπροσωπεύει την παγκόσμια ελίτ και όλη την ατζέντα της: Την απαξίωση της ανθρώπινης ψυχής, την προώθηση του σατανισμού, την κανονικοποίηση του ελέγχου του νου, την κανονικοποίηση του τρανσουμανισμού, τη θόλωση των φύλων και πολλά άλλα. Ο απώτερος στόχος: Να απομακρυνθούν οι μάζες όσο το δυνατόν περισσότερο από την Αλήθεια, την υγεία και την ισορροπία.

 

Συμπερασματικά

 

Το σύμβολο του ματιού είναι ένα αρχέτυπο που υπερβαίνει τον χρόνο και τον χώρο. Ίσως επειδή οι άνθρωποι ανταποκρίνονται ενστικτωδώς στα μάτια που κοιτάζουν, υπάρχει κάτι σε αυτό το σύμβολο που είναι ενοχλητικό αλλά και συναρπαστικό. Ενώ, στην αρχαιότητα, το σύμβολο του πανοπτικού ματιού συχνά ταυτιζόταν με τον θεό ήλιο, σταδιακά έγινε σύμβολο της δύναμης των μυστικών εταιρειών που διαμόρφωσαν την ιστορία τους τελευταίους αιώνες.

 

Στις μέρες μας, η βιομηχανία του θεάματος απολαμβάνει τη διαστρέβλωση και τη διαφθορά ισχυρών συμβόλων στην επιδίωξη της εξευτελιστικής της ατζέντας. Η πανταχού παρουσία του σημείου του Μονόφθαλμου συμβολίζει πλέον την πανταχού παρουσία της αποκρυφιστικής ελίτ. Είναι αυτοί που λένε: "Κοιτάξτε ποιον ελέγχουμε".

 

Τούτου λεχθέντος, υπάρχει και κάτι καλό εδώ. Το σημάδι του Ενός Ματιού είναι ένας βολικός τρόπος για να εντοπίζονται τα μέσα ενημέρωσης που πρέπει να αποφεύγονται, επειδή είναι πιθανότατα ποτισμένα με την ατζέντα εξευτελισμού της αποκρυφιστικής ελίτ.

 

***

Δικτυογραφία:

The One-Eye Sign: Its Origins and Occult Meaning | The Vigilant Citizen

https://vigilantcitizen.com/vc-resources/the-one-eye-sign-its-origins-and-occult-meaning/

Η άλλη ερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος

Γράφει ο Αλκιβιάδης Κεφαλάς

 

Στην εκλογική μάχη συμμετέχουν δύο εμπλεκόμενοι. Ο πρώτος είναι το πολιτικό σύστημα και ο δεύτερος όλοι οι υπόλοιποι. Τα ΜΜΕ προβάλλουν την εικόνα της δήθεν πολιτικής διαφοροποίησης. Η πολιτική διαίρεση είναι μία εικονική πραγματικότητα που συνιστά το «φαίνεσθαι» της πολιτικής εξουσίας. Το «είναι» είναι εντελώς διαφορετικό, επειδή τα κόμματα εξουσίας υπηρετούν την πολιτική αρχή της παγκοσμιοποίησης, του διεθνισμού και του κέρδους της ελίτ. Η αποστολή τους είναι ο απόλυτος έλεγχος των πολιτών και η απογύμνωσή τους από όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία. Το φακέλωμα των πολιτών μέσω της τεχνολογίας και της Τεχνητής Νοημοσύνης είναι καθολικό.

 

Οι αποθηκευμένες πληροφορίες δεν αφορούν μόνο τα περιουσιακά στοιχεία και τον έλεγχο της ροής του χρήματος, αλλά και τη χαρτογράφηση της στάσης των πολιτών απέναντι στην παγκοσμιοποίηση και την ανελευθερία. Σήμερα στην Αμερική οι πολίτες φακελώνονται με κριτήριο τον βαθμό επικινδυνότητάς τους για το σύστημα. Κατηγοριοποιούνται σε ακίνδυνους «πράσινους», δυνητικά επικίνδυνους «κίτρινους» και επικίνδυνους «κόκκινους».

 

Οι τελευταίοι, μέσω των διοικητικών προστίμων και της φορολογικής αφαίμαξης, αποτελούν ύλη προς εξαΰλωση. Το χρωματικό φακέλωμα εφαρμόζεται και στην Ευρώπη, πρωτοστατούσης της Ελλάδας. Οι παρακολουθήσεις πολιτικών, πολιτών και δημοσιογράφων μέσω του Predator εντάσσονται στο πλαίσιο του ολοκληρωτικού φακελώματος της κοινωνίας. Ταυτόχρονα οι πολίτες φακελώνονται εκουσίως μέσω της κοινωνικής δικτύωσης.

 

Ο έλεγχος της πληροφορίας και των διαθέσεων της μάζας χρησιμοποιείται από το πολιτικό σύστημα για τη χειραγώγηση της. Στις τελευταίες εκλογές η μεγάλη διαφορά ψήφων μεταξύ των δύο πρώτων κομμάτων ήταν το αποτέλεσμα της επαγγελματικής συλλογής και της διαχείρισης της πληροφορίας. Οι παράγοντες που επηρέασαν την ψήφο των πολιτών ήταν ήδη γνωστοί πριν από τις εκλογές στους «χειριστές». Γνώριζαν ότι η ψήφος των πολιτών θα επηρεαστεί σε ποσοστό 6%-7% από το έγκλημα των Τεμπών και επίσης ότι θα επηρεαζόταν ελάχιστα από το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο πρωθυπουργός ενέκρινε την υποψηφιότητα του πολιτικού υπευθύνου του δυστυχήματος στις εκλογές.

 

Ο τελευταίος την αποδέχτηκε με χαρά, ενώ ο «σοφός» λαός τον έφερε πρώτο σε σταυρούς στην εκλογική του περιφέρεια. Ο λαός επίσης «σταύρωσε» πρώτη και τη Ν.Δ., που ήλθε πρώτη σε ψήφους στον νομό Λαρίσης και στα Τέμπη. Η Ν.Δ. μέσω της κοινωνικής μηχανικής, της Τεχνητής Νοημοσύνης και της στατιστικής επιβεβαίωσε και αξιοποίησε εκείνο που όλοι γνωρίζουν από τις μετρήσεις και τις στατιστικές του ΟΗΕ και των διεθνών οργανισμών, ότι δηλαδή ο ελληνικός λαός είναι τελευταίος μετά τη Νιγηρία στα θέματα κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης και ότι ο δείκτης ευφυΐας του από τις μετρήσεις της PISA κυμαίνεται γύρω στο 90, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι περίπου 100.

 

Χειραγώγηση

 

Ο δείκτης εθνικής ευφυΐας δεν είναι γονιδιακό ή φυλετικό αποτέλεσμα, αλλά χειραγωγείται από το πολιτικό σύστημα μέσω της παιδείας και της ποιότητας της εκπαίδευσης. Ο δείκτης εθνικής ευφυΐας περιλαμβάνει δύο αλγορίθμους μέτρησης. Ο πρώτος αναφέρεται στην ικανότητα να κατανοεί κάποιος απλά κείμενα και ειδήσεις, να τα αναλύει, να βρίσκει τις κρυφές παραμέτρους και ακολούθως να αποτυπώνει γραπτώς το περιεχόμενό τους. Ο δεύτερος αναφέρεται στην ικανότητα εκτέλεσης απλών αριθμητικών πράξεων.

 

Στην περίπτωση των Τεμπών μόνο το 7% των πολιτών, αφενός, είχε τη συναισθηματική ευφυΐα να σταθεί αλληλέγγυο με την ψήφο του στους γονείς των παιδιών που έχασαν τη ζωή τους στο σιδηροδρομικό δυστύχημα και, αφετέρου, είχε την ευφυΐα να αντιληφθεί ότι ίσως την επόμενη φορά θα έλθει και η σειρά του, όταν τα παιδιά του θα συμπεριληφθούν στα θύματα ενός νέου πολιτικού εγκλήματος. Η φτώχεια, τα Μνημόνια, η αδικία, η μετατροπή της χώρας σε γερμανικό προτεκτοράτο, ο πλουτισμός των ολίγων και όλα όσα απεχθή βιώνουμε δεν προέρχονται από παρθενογένεση, αντιθέτως εκπορεύονται από τις επιλογές του ελληνικού λαού.

 

πηγή

Η τυραννία της Πράσινης Ψηφιακής Ανάπτυξης

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ελευθερίου
 

Όπως είδαμε στα προηγούμενα άρθρα πάνω στα θέματα του “Σκορ Καλού Πολίτη”, των ψηφιακών ταυτοτήτων και της ψηφιακής οικονομίας (λινκ εδώ για όσους τα χάσατε https://www.facebook.com/permalink.php) ο κόσμος του Great Reset τον οποίο ονειρεύται η κλίκα Σουάμπ θα χαρακτηρίζεται από απίστευτο περιορισμό των βασικών ελευθεριών μας και από χειραγώγηση της συμπεριφοράς μας.

 

Ένας σπόρος της χειραγώγησης αυτής ο οποίος έχει φυτευτεί πάνω από μισό αιώνα πριν, είναι αυτός της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής η οποία υποτίθεται πως θα αφανίσει την ανθρωπότητα. Στην αρχή μας έλεγαν πως ο πλανήτης θα παγώσει. Μετά μας έλεγαν για την τρύπα του όζοντος. Στη συνέχεια μας έλεγαν πως θα μέχρι το 2010 θα λιώσουν οι αρκτικοί πόλοι. Τώρα, χρησιμοποιούν τον γενικό όρο της “κλιματικής κρίσης” για να μη γίνουν για τέταρτη φορά ρεζίλι.

 

Από τη πλευρά τους, οι επαγγελματίες παπαγάλοι της Ακαδημίας και του εκπαιδευτικού συστήματος αναμασούν αυτές τις θέσεις άκριτα, σαν να ήταν Ευαγγέλια, και κάθε μερικές δεκαετίες μετακινούν το καταληκτικό έτος μέχρι το οποίο θα εξαλειφθούμε όλοι από την κλιματική αλλαγή κατά μια δεκαετία ή δύο καθώς έφτασε το έτος κατά το οποίο θα έπρεπε όλοι να ήμασταν νεκροί κατά τη τελευταία πρόβλεψη τους και τελικά δεν έγινε τίποτα. Όλο αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να είναι σήμερα “αυτονόητο” και “αδιαμφισβήτητο” το ότι υφιστάμεθα μια “κλιματική κρίση” και πως πρέπει να κάνουμε άμεσα κάτι για να την αντιμετωπίσουμε. Ποιό είναι αυτό το κάτι; Μα φυσικά να περιορίσουμε το αποτύπωμα του άνθρακα (και τις ελευθερίες μας). 

 

Η Οικονομία του Άνθρακα 

 

Πολιτικοί, εταιρείες και “ακτιβιστές” αρέσκονται να μας μιλάνε για την λεγόμενη “πράσινη ψηφιακή ανάπτυξη” που μας ετοιμάζουν αλλά κανένας τους δε μας λέει τι ακριβώς θα περιέχει αυτή. Ευτυχώς, λακέδες του Νταβός όπως η οικονομολόγος Μπάρμπαρα Μπάαρσμα και η εταιρεία Doconomy (συνέταιρος της Mastercard) άθελα τους μας βοηθούν να ζωγραφίσουμε μια εικόνα της Κόλασης που μας ετοιμάζουν. 

 

Σε παλαιότερη συνέντευξή της στον Ολλανδικό σταθμό BNR η Μπάαρσμα περιέγραψε την οικονομία του άνθρακα ως ένα σύστημα όπου ο κάθε πολίτης θα έχει ένα συγκεκριμένο όριο εκπομπών άνθρακα το οποίο δε θα πρέπει να ξεπεράσει. Το αποτύπωμα εκπομπών του άνθρακα που θα προκαλείται από την κάθε ενέργειά σου θα καταγράφεται και θα αφαιρείται από το συνολικό όριο κατανάλωσής σου. Οι έχοντες λεφτά θα μπορούν να αγοράσουν εξτρά δικαιώματα εκπομπής αερίων του άνθρακα από τους φτωχότερους πολίτες, οι οποίοι θα μπορούν να τους πουλήσουν τμήμα του ορίου τους. Με άλλα λόγια, αν ανήκεις στους έχοντες θα μπορείς να ζεις τη ζωή σου κανονικά ενώ, αν ανήκεις στον μέσο (φτωχοποιημένο) όρο, θα είναι αδύνατο το να τρέφεσαι με κρέας καθώς οι ρύποι του κρέατος θα υπερβαίνουν το ετήσιο όριο αποτυπώματος του άνθρακα που σου αναλογεί. 

 

Πώς θα μετριέται τώρα το πόσο κοντά φτάνεις στο όριο σου; Μα φυσικά μέσω της διαρκούς παρακολούθησης των (ψηφιοποιημένων πλέον) αγορών σου, μέσω ΑΙ! Ένα παράδειγμα αυτού είναι η εταιρεία Doconomy που μαζί με την Mastercard έφτιαξαν μια κάρτα, την DO Black, η οποία καταγράφει το αποτύπωμα άνθρακα που έχουν οι αγορές σου και σε σταματά όχι όταν εξαντληθούν οι πόροι σου αλλά όταν ξεπεράσεις τα όρια άνθρακα που σου αναλογούν. Αγόρασες “πολύ κρέας” ή έβαλες “πολύ βενζίνη”; Τέρμα όλες οι αγορές σου για αυτή την εβδομάδα για να μάθεις να είσαι καλός πολίτης. Όπως λέει και η ίδια η Mastercard “Ο κύριος σκοπός της DO Black είναι να εξασφαλίσει μια συμπεριφορική αλλαγή, και να λειτουργήσει σαν ένα νέο, επαναστατικό και πρωτοποριακό εργαλείο για τη προστασία του πλανήτη”. 

 

Στο δια ταύτα 

 

Δε χρειάζεται πολύ φαντασία για να καταλάβει κανείς το πως η οικονομία του άνθρακα σε συνδυασμό με τις ψηφιακές ταυτότητες, τα CBDCs και το “Σκορ Καλού Πολίτη” θα χρησιμοποιηθούν για να χτίσουν έναν κόσμο φυλακή για τον απλό άνθρωπο. Ανήκεις στην οικονομική ελίτ; Κάνε ό,τι θέλεις, φάε ό,τι θέλεις, πες ό,τι θέλεις, ψήφισε ό,τι θέλεις. Δεν ανήκεις στους έχοντες; Χάσε το δικαίωμα να βγεις από την πόλη σου επειδή έκανες Like στο άρθρο του “ψεκασμένου” Ελευθερίου. Φάε βρώσιμα έντομα για να κρατήσεις χαμηλό το αποτύπωμα του άνθρακα σου. Χάσε για μια εβδομάδα τη πρόσβαση στο ψηφιακό σου πορτοφόλι και τη δυνατότητα για αγοραπωλησίες για να μάθεις να κριτικάρεις το τάδε συστημικό κόμμα. Και η λίστα συνεχίζεται… 

 

Εν συνόλω, η πράσινη οικονομία και ο περιορισμός του αποτυπώματος του άνθρακα δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ακόμα μπάρα στο κελί που μας ετοιμάζουν. Στόχος μας θα πρέπει να είναι αφενός να μην φάμε αμάσητο αυτό το αφήγημα και αφετέρου να μη στηρίξουμε αυτούς τους πολιτικούς που τώρα διεκδικούν τη ψήφο μας αναμασώντας το, νομίζοντάς μας για αφελείς. 

 

Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το άρθρο μου. Θα χαρώ να ακούσω και τα δικά σας σχόλια πάνω στο θέμα στη σελίδα μου στο Facebook ( https://www.facebook.com/profile.php). 

Εις το επανιδείν. 

 

Ελευθερίου Κωνσταντίνος 

Πολιτικός Επιστήμονας, Διαπραγματευτής, Ερευνητής

 

ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

Ο Τούρκος είναι ουσιαστικά θρασύδειλος: Οι αλήθειες ενός σπουδαίου φιλέλληνα διπλωμάτη

«Ο Τούρκος είναι ουσιαστικά θρασύδειλος. Είναι γενναίος σαν λιοντάρι όταν τα πράγματα έρχονται όπως τα θέλει, αλλά δουλόφρων, χαμερπής και λιγόψυχος όταν του τυχαίνουν αναποδιές»…. 

 

Αυτό έγραφε μεταξύ άλλων ο Ερρίκος Μοργκεντάου το 1918 στα απομνημονεύματά του (Ambassador Morgenthau’s Story), όπως διαβάζουμε στη «Μηχανή του Χρόνου»

 

Ο Αμερικανός πρέσβης που κατήγγειλε τις γενοκτονίες των Τούρκων και αγωνίστηκε για τους πρόσφυγες.

 

Σε μια εποχή που η Ελλάδα μετρούσε τις πληγές της, ένας ξένος διπλωμάτης, κατάφερε να κερδίσει το σεβασμό και δουλέψει με ειλικρίνεια για να απαλύνει τον πόνο της προσφυγιάς από την καταστροφή της Σμύρνης. Ο Ερρίκος Μοργκεντάου όχι μόνο στάθηκε δίπλα στους πρόσφυγες, αλλά με τα κείμενα του διέσωσε συγκλονιστικές ιστορίες για την αγριότητα των νεότουρκων και τις γενοκτονίες που προκάλεσαν….

 

Ο Ερρίκος Μοργκεντάου γεννήθηκε το 1856 στο Μανχάιμ της Γερμανίας από Εβραίους γονείς και το 1865 μετανάστευσε στην Αμερική όπου σπούδασε νομικά στο Πανπιστήμιο του Κολούμπια. Το 1913 ο Μορκεντάου που εν τω μεταξύ είχε κερδίσει τη φιλία του Προέδρου Γούντροου Γουίλσον, διορίστηκε Πρέσβης των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη, θέση την οποία διατήρησε μέχρι το 1916.

 

Ο Μοργκεντάου κατάφερε να χειριστεί λεπτά θέματα διπλωματίας μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των Συμμάχων της Αντάντ, δηλαδή των Βρετανών και των Γάλλων. Από την νευραλγική θέση που κατείχε ο Μοργκεντάου μπόρεσε να παρακολουθεί στενά το κίνημα των Νεότουρκων του Κεμάλ και τις συνακόλουθες θηριωδίες κατά των Αρμενίων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

 

Την περίοδο από το 1920 έως το 1923 μετακινήθηκε στο Μεξικό ως επικεφαλής της διπλωματικής αποστολής των ΗΠΑ. Όμως η καταστροφή της Σμύρνης τον έφερε πάλι στην περιοχή μας μέσω της Κοινωνίας των Εθνών αναλαμβάνοντας την θέση του προέδρου της Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων.

 

Οι μαρτυρίες του για τα εγκλήματα των Νεότουρκων

 

Τα διαβήματα που έκανε ήταν ο Μοργκεντάου όσο βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη ήταν πολλές δεκάδες και μόνο σκοπό είχαν να διασώσει όσους μπορούσε από τις γενοκτονίες που είχαν αρχίζει να εφαρμόζουν οι Νεότουρκοι. Με αποδέκτες Ευρωπαίους και Αμερικανούς, ο Πρέσβης των ΗΠΑ προσπαθούσε να αφυπνίσει τον κόσμο και να ευαισθητοποιήσει κυβερνήσεις προκειμένου να ενδιαφερθούν και να στρέψουν την προσοχή τους στα θύματα των άγριων εθνικών εκκαθαρίσεων.

 

Στα βιβλία που έγραψε κατέγραψε σημαντικές παραμέτρους για τις μεθόδους των Τουρκικών εγκλημάτων.

 

Αρχικώς ανέφερε ότι οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας των Αρμενίων ήταν παρόμοιες με εκείνες που χρησιμοποιήθηκαν και εναντίον των Ελλήνων:

 

«Οι Τούρκοι υιοθέτησαν τις ίδιες μεθόδους ενάντια στους Έλληνες που είχαν χρησιμοποιήσει ενάντια στις Αρμενίους. Τους πήραν στον οθωμανικό στρατό και έπειτα τους μετέφεραν σε χιλιάδες τάγματα εργασίας. Αυτοί οι Έλληνες στρατιώτες πέθαναν από το κρύο, την πείνα και άλλες στερήσεις». («Η δολοφονία ενός Έθνους»)

 

Σε ένα άλλο πάρα πολύ σημαντικό βιβλίο του («Τα μυστικά του Βοσπόρου»), ο Μοργκεντάου γράφει:

«Όταν οι Τουρκικές αρχές έδωσαν διαταγή να εφαρμοστεί το μέτρο των εκτοπίσεων, δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να απαγγείλουν την καταδίκη σε θάνατο ενός ολόκληρου λαού. Οι Τούρκοι ιθύνοντες είχαν πλήρη συνείδηση αυτού του γεγονότος και δεν προσπαθούσαν καθόλου να το αποκρύψουν στις συνομιλίες τους μαζί μου».

 

Στο βιβλίο «Ambassador Morgenthau’s Story» περιγράφει πώς οι Τούρκοι όχι μόνο σκότωναν αλλά και πώς προσπαθούσαν να λεηλατήσουν τις περιουσίες των θυμάτων τους.

 

«Μία μέρα ο Ταλάτ πασά, μου έκανε την πιο εκπληκτική ίσως παράκληση που είχα ακούσει στη ζωή μου. Οι ασφαλιστικές εταιρείες της Νέας Υόρκης «Life Insurance Company and Equitable», είχαν επί πολλά χρόνια αρκετούς Αρμένιους πελάτες. Η έκταση στην οποία αυτοί οι άνθρωποι ασφαλίζονταν ήταν ακόμη μία απόδειξη του επιχειρηματικού τους πνεύματος.

 

Θα επιθυμούσα, μου είπε ο Ταλάτ, να πείσετε τις Αμερικανικές ασφαλιστικές εταιρείες να μας στείλουν έναν πλήρη κατάλογο όσων Αρμενίων έχουν κάνει ασφάλεια ζωής. Είναι ουσιαστικά όλοι τους νεκροί τώρα και δεν έχουν αφήσει κληρονόμους για να εισπράξουν τις αποζημιώσεις. Φυσικά, όλα αυτά τα χρήματα πρέπει να περιέλθουν τώρα στο Τουρκικό Κράτος.

 

Η κυβέρνηση είναι πλέον ο ευεργετούμενος. Θα το κάνετε αυτό; Αυτό που μου ζητούσε ήταν τόσο παράλογο ώστε έχασα τη ψυχραιμία μου. Δεν πρόκειται να πάρετε τέτοιον κατάλογο από εμένα, είπα και αμέσως σηκώθηκα και έφυγα».

 

Και σε άλλο σημείο του ίδιου βιβλίου του, αναφέρει:

«Ο Τούρκος είναι ουσιαστικά θρασύδειλος. Είναι γενναίος σαν λιοντάρι όταν τα πράγματα έρχονται όπως τα θέλει, αλλά δουλόφρων, χαμερπής και λιγόψυχος όταν του τυχαίνουν αναποδιές».

 

Πώς κέρδισε την εμπιστοσύνη των Ελλήνων

 

Ο Μοργκεντάου είχε αναπτύξει στενή σχέση με τον Βενιζέλο. Μάλιστα για τον Έλληνα πολιτικό είχε γράψε: «Κάθε φορά που Βενιζέλος συναντιέται με τον Πρόεδρο Γουίλσον ο χάρτης της Ευρώπης άλλαζε».

 

Όταν ανέλαβε την προεδρία στην Επιτροπή για την Αποκατάσταση των Προσφύγων πριν ακόμη φτάσει στην Ελλάδα επικοινώνησε με τον Βενιζέλο και συναντήθηκαν στο Παρίσι.

 

«Ο Βενιζέλος με παρότρυνε να ενεργήσω γρήγορα αλλά όχι βιαστικά. Ένα τόσο τεράστιο έργο δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί από την μια ημέρα στην άλλη και το μέλλον έπρεπε να προβλεφθεί εξίσου με τις παρούσες επείγουσες ανάγκες», ανέφερε στα απομνημονεύματά του ο Αμερικανός αξιωματούχος.

 

Όταν έφτασε μέσω Θεσσαλονίκης στην Αθήνα ο Μοργκεντάου και γνωρίζοντας ότι οι Έλληνες έχουν γίνει πιο δύσπιστοι στις ξένες δυνάμεις μετά την καταστροφή το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν η παραίτηση από τους μισθούς των 2.500 αγγλικών λιρών που θα ελάμβανε. Επίσης δήλωσε ότι όλα τα έξοδα για την άσκηση των καθηκόντων του, όπως μετακινήσεις κλπ θα τα πλήρωνε ο ίδιος.

 

«Η ενέργειά μου αυτή ήταν μια ελάχιστη θυσία εκ μέρους μου και οι Έλληνες το γνώριζαν. Ωστόσο η χειρονομία αυτή πέτυχε τον σκοπό που ήλπιζα ότι θα πετύχει. Έγινε δεκτή ως οριστική απόδειξη ότι είχα έλθει στην Ελλάδα προετοιμασμένος ολόψυχα να κάνω ό,τι μπορούσα και να τους βοηθήσω αφιλοκερδώς να επιλύσουν τα προβλήματά τους».

 

«Το μεγαλείο των Ελλήνων»

 

Ο Ερρίκος Μοργκεντάου μιλούσε πάντα με τα θερμότερα λόγια για τους Έλληνες:

«Το μεγαλείο κάθε έθνους βρίσκεται στο λαό και όχι στα πλούτη του. Η Ελλάδα είναι μια φτωχή χώρα αλλά οι Έλληνες είναι ένας πολύτιμος λαός. Ο πλούτος των Ελλήνων βρίσκεται στο θάρρος, την ενεργητικότητα, το ζωηρό πνεύμα, και το φυσικό σθένος τους. Η εκπληκτική πρόοδος που σημειώθηκε μέσα σε έξι χρόνια προς την κατεύθυνση της απορρόφησης μιας αύξησης κατά 25% του πληθυσμού είναι εύγλωττη».

 

Ο Ερρίκος Μοργκεντάου θαύμαζε τον ελληνικό λαό:

«Ο Έλληνας έχει ένα πάθος για διάκριση και πρόοδο που είναι μοναδικό σε αυτήν την περιοχή του κόσμου. Όταν αναφέρεται το όνομα των Ελλήνων στην Ευρώπη και στην Αμερική υπάρχει η συνήθεια να εκφράζονται περιφρονητικά γι’ αυτούς ως έναν ακόμα από “τους καθυστερημένους βαλκανικούς λαούς”. Ωστόσο οι Έλληνες είναι πολύ διαφορετικοί από τους άλλους λαούς των Βαλκανίων και είναι φοβερή αδικία προς αυτούς το να αγνοεί κανείς αυτές τις διαφορές».

 

Ο Ερρίκος Μορκεντάου τιμήθηκε για το έργο που προσέφερε στους Έλληνες και την Ελλάδα με πολλούς τρόπους. Ανακηρύχθηκε επίτιμος Δημότης Αθηναίων από τον Δήμαρχο Σπύρο Πάτση, το 1925 σε πανηγυρική συνεδρίαση του απονεμήθηκε ο τίτλος του Διδάκτορα της Νομικής Σχολής Αθηνών.

 

Στις μέρες μας δρόμοι της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης φέρουν το όνομά του ως την ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης σε έναν ανιδιοτελή πολιτικό που βοήθησε τους Έλληνες αλλά και την καταγραφή της ιστορίας.

Πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1946.

 

πηγή

 

ΣΧΟΛΙΟ

 

Ο Μοργκεντάου είχε καταλάβει τους Τούρκους πολύ καλά...

Τους περιέγραψε όπως ακριβώς τους ήξεραν οι προγονοί μας από τα Βυζαντινά χρόνια.. 

Ετσι ακριβώς συμπεριφέρθηκαν και στην τουρκοκρατία, με θρασυδειλία...

Εσφαζαν αδιακρίτως τα ανήμπορα γυναικόπαιδα και λούφαζαν όταν έπεφταν πάνω στους λεβέντες κλέφτες...

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα της τουρκικής θρασυδειλίας αποτελεί η εισβολή στην Κύπρο το 1974...

 

Μια μεγάλη σε έκταση χώρα 60 εκατομμυρίων (τότε) με τον τρίτο ισχυρότερο στρατό του ΝΑΤΟ, με πολλά πολεμικά πλοία, ισχυρή πολεμική αεροπορία και τεράστιο στρατό ξηράς με σύγχρονο πυροβολικό και χιλιάδες άρματα μάχης, αποφάσισε να εισβάλει στην μικρή ελληνική Κύπρο, η οποία δεν είχε πολεμική αεροπορία, πολεμικό ναυτικό (είχε κάτι μικρές ελάχιστες παλιές τορπιλακάτους), η μικρή Εθνική Φρουρά είχε ελάχιστο πυροβολικό, και 15 άρματα μάχης του Β Παγκ. Πολέμου!!!!

Μια χώρα που είχε βρει την ανεξαρτησία της μόλις πριν 14 χρόνια...

 

Αυτή την μικρή ηρωική Κύπρο, η τεράστια Τουρκία για να την χτυπήσει απαίτησε να έχει την έγκριση των Αμερικανών, να έχει την έγκριση των Βρετανών (η Βρετανία ήταν μαζί με την Ελλάδα οι άλλες δύο εγγυήτριες χώρες) και επίσης να υπάρχει πάνω στο νησί ενδοελληνική διχόνοια και εμφύλιος πόλεμος... (όπως και έγινε με το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου ενάντια στον Μακάριο)... 

Το κυριότερο όμως ήταν ότι απαίτησε να συγκρατήσουν οι νατοϊκοί και κυρίως οι Αμερικανοί την Ελλάδα και να μην επέμβει στρατιωτικά...

Μόνο υπό αυτές τις προϋποθέσεις οι θρασύδειλοι Τούρκοι επιτέθηκαν στους Κυπρίους αδερφούς μας....

Και φυσικά όλοι ξέρουμε πλέον ότι την εποχή εκείνη έγινε η μεγαλύτερη εθνική προδοσία από πλευράς Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος αρκέστηκε να βγει απλά από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ δηλώνοντας ότι "η Κύπρος κείται μακράν"....

 

Να συνυπολογιστεί ότι η Ελλάδα την εποχή εκείνη ήταν η μοναδική χώρα του ΝΑΤΟ στην Μεσόγειο, που διέθετε μαχητικά Φάντομ F - 4 και Μιράζ....

Κοινώς με ένα απλό πέρασμα πάνω από τον Τουρκικό στόλο στην Κερύνεια όλα θα είχαν τελειώσει για τους Τούρκους, πριν καν ξεκινήσουν...

Ελληνικός κόσμος: Από την Άλωση, στη Μνήμη και τη συνέχεια

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

 

Από την ομιλία για την επέτειο Άλωσης της Πόλης, στην εκδήλωση της Ένωσης Μικρασιατών Λαμίας

 

1. Η γέννηση

 

Ἡ μεταφορὰ τῆς πρωτεύουσας τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἀπὸ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο καὶ ἡ δημιουργία τῆς Νέας Ρώμης, τῆς Κωνσταντινούπολης, σηματοδοτεῖ μία ἱστορικὴ στιγμὴ γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα καὶ τὸν ἑλληνικο-ρωμαϊκὸ-χριστιανικὸ κόσμο. Μνημεῖα, εἰκόνες, θεσμικὲς ἐκφράσεις, ἡγεσία καὶ λαός, εἶναι ταυτισμένα μὲ τὴν Πόλη τῶν πόλεων. Ἐκεῖ εἶναι τὸ κέντρο, ἐκεῖ καὶ ἡ ἐλπίδα, ἐκεῖ ὁ προορισμὸς «εἰς τὴν Πόλην», ἐκεῖ ἀργότερα καὶ ὁ στόχος ἐξαφάνισης μιᾶς ἱστορικῆς πορείας καὶ ἑνὸς λαοῦ, μὲ συνέχεια καὶ μνήμη.

 

Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία, ἡ Ρωμανία ἔγινε «Βυζαντινὴ κρατικὴ δομὴ μηχανορραφιῶν καὶ δολοπλοκιῶν», καὶ οἱ Ρωμηοὶ-Ἕλληνες, Γραικοὶ καὶ Βυζαντινοὶ καὶ ἡ ἀσυνέχεια, ἐπίσημη προπαγάνδα.

 

2. Ἡ μνήμη ὡς μέσο συνέχειας.

 

Ἀπὸ τὴν ἀρχαία Ἑλλάδα στὴ Ρωμανία 

 

Ἀπὸ τὰ πιὸ σημαντικά, ἴσως, πνευματικὰ ζητήματα ποὺ ἀνέδειξε ἡ ἀνθρώπινη σκέψη ἦταν καὶ παραμένει ἡ μνήμη. Ἡ μνήμη ὡς πραγματικότητα, ὡς σύνδεση μὲ τοὺς προγόνους, ὡς συγκρότηση βίου καὶ ὕπαρξης, ὡς ὁδηγὸς καὶ συμπαραστάτης ἱστορικῆς πορείας, ἀλλὰ καὶ ὡς στόχος ἐξαφάνισής της. Ὅπως ἔγραφε ὁ Ὄργουελ «ὅποιος ἐλέγχει τὸ παρόν, ἐλέγχει τὸ παρελθόν, ὅποιος ἐλέγχει τὸ παρελθόν, ἐλέγχει τὸ μέλλον». Γιὰ τοὺς Ἕλληνες ἡ μνήμη ἀποτέλεσε στοιχεῖο διαφοροποίησης, ἑτερότητας καὶ ἰδιοπροσωπίας ποὺ συγκρότησε τὸν πολιτισμό, τὸν λόγο ἀντίστασης καὶ ἀναζήτησης τῆς ἐλευθερίας. Ἀπὸ τὶς Μοῦσες καὶ τὴ Μνημοσύνη, μέχρι τὰ Ὁμηρικὰ ἔπη, τὶς Θερμοπύλες καὶ τὸ Θουκυδίδη, τὸ κείμεθα, οἱ πρόγονοι καὶ οἱ τάφοι, τὰ μνημεῖα, ἡ ὑστεροφημία, ἡ μνήμη πρωταγωνιστεῖ.

 

Παντοῦ στὸν κόσμο τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας κατορθώματα καὶ ἐπιτεύγματα ἀποτέλεσαν δείγματα τοῦ περάσματος τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο καὶ ἀρκετὲς φορὲς συνοδεύονται μὲ ὑλικὰ σημεῖα, τὰ μνημεῖα. Ὁ χριστιανικὸς κόσμος τῆς Ρωμανίας ἔδωσε καὶ αὐτὸς ἰδιαίτερη ἀξία στὴ μνήμη, τονίζοντάς την ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὰ ποὺ συγκροτοῦν τὸ πρόσωπο. Τὸ «μνημόσυνο» εἶναι κυρίαρχο μέρος τοῦ κόσμου τῆς χριστιανικῆς παράδοσης, τόσο γιὰ τὸ θεῖο, ὅσο καὶ γιὰ τὸ ἀνθρώπινο. Μὲ τὴν ἔννοια τῆς μνήμης ταυτίστηκε ἡ θεσμικὴ ἔκφραση, ἡ (ἀνατολικὴ) Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία, τὸ «Βυζάντιο». Ἄνθρωποι, ἐκφράσεις – αὐτοκρατορικοῦ καὶ μή βίου, θεσμοί, συνδέονται μὲ χθὲς καὶ μὲ τὸ μετά, τὴν ἀνάμνηση τῶν ἑπόμενων γενεῶν καὶ κάθε λόγος καὶ πράξη, ἀναφέρεται στὴν ὑπεράσπιση τῶν ἐπιτευγμάτων, τῶν ἀξιῶν, τῶν «πατροπαράδοτων». 

 

Οἱ ἀγῶνες ἔναντι κάθε εἰσβολέα, ἀφοροῦν τὸ πρὶν καὶ τὸ θάρρος καὶ ὁ ἡρωισμὸς πηγάζουν ἀπὸ τὴν ἀνάγκη διατήρησης τῶν ὅσων παραδόθηκαν ἀπὸ τὶς προηγούμενες γενιές Σὲ κάθε περίπτωση δὲν μπορεῖ νὰ παραδοθεῖ οὔτε μία ἑστία, οὔτε γῆ καὶ ὕδωρ, οὔτε μία ἐκκλησία, τίποτα λιγότερο ἀπὸ ὅσα παρελήφθησαν. Ἡ κοινὴ μνήμη ἦταν αὐτὴ ποὺ καθοδηγοῦσε. 

 

Τὰ ἀκριτικὰ τραγούδια καὶ τὸ ἔπος τοῦ Διγενῆ Ἀκρίτα εἶναι ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα. Ὅταν ἀποφασίστηκε νὰ καθιερωθεῖ καὶ ἐπισήμως ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα τὸν 6ο αἰῶνα, ἡ ἀπόφαση ὑλοποιήθηκε ὡς ἀναγνώριση μιᾶς ὑφιστάμενης πραγματικότητας καὶ ἦταν πράξη γιὰ νὰ μείνει ἑνωμένη ἡ αὐτοκρατορία.

 

Ἔπρεπε τὸ κράτος νὰ ἀσπαστεῖ τὴ γλῶσσα τῆς πλειοψηφίας, ποὺ στὸν ἐκκλησιαστικὸ καὶ στὸν ἐμπορικὸ κόσμο, ἦταν ἡ ἑλληνική, ἐνῷ ἡ υἱοθέτηση ἑλληνικῶν παραδόσεων ἔδρασε συνεκτικὰ γιὰ τὴ Ρωμανία. Ὁ Ἡράκλειος υἱοθέτησε τὸν τίτλο τοῦ βασιλέως, ἀντὶ τοῦ λατινικοῦ imperator καὶ ἔκοψε νομίσματα μὲ τὴν ἐπιγραφὴ «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ». Ὅπως γράφει ὁ Obolensky τὸ ἑλληνικὸ στοιχεῖο ὑπολογιζόταν ὄχι μόνον ὡς ἐνοποιό, ἀλλὰ καὶ ἱστορικὰ-πολιτισμικὰ σημαντικό, ἀφοῦ οἱ πόλεμοι ἐναντίον τῶν Περσῶν ἦταν νέα Σαλαμῖνα καὶ ὁ νέος Μαραθῶνας. 

 

Ἐνῷ ὁ Runciman συμπληρώνει ὅτι οἱ Βυζαντινοί, συγκεντρωμένοι στὰ ἱστορικὰ ἑλληνικὰ ἐδάφη, αἰσθάνονταν καὶ γεωγραφικὰ Ἕλληνες καὶ ἀποδέχονταν ὅτι καὶ φυλετικὰ ἦταν Ἕλληνες, ἐνῷ ἡ ἄρχουσα τάξη μελετοῦσε ἀρχαῖα ἑλληνικὰ καὶ Ἕλληνες φιλοσόφους. 

 

Ἡ μουσικὴ στὴ Ρωμανία εἶναι ἑλληνική, οἱ ἀρχαῖες μουσικὲς κλίμακες, οἱ «τρόποι», εἶναι πανομοιότυποι μὲ τὶς βυζαντινές, τοὺς «ἤχους»: ὁ Δώριος τρόπος μετονομάσθηκε τέταρτος Ἦχος, ὁ Λύδιος τρόπος δεύτερος ἦχος, ὁ Φρύγιος τρίτος ἦχος, κ.λπ.).

 

Ἡ ζωγραφικὴ εἶναι ἑλληνικῆς προέλευσης, ἕνα δεῖγμα της φαίνεται στὰ μωσαϊκὰ τοῦ Μεγάλου Παλατιοῦ στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπως καὶ ἡ γλυπτικὴ (π.χ τὰ τέσσερα ἄλογα στὸν Ἅγιο Μᾶρκο τῆς Βενετίας, ποὺ ἄλλοτε κοσμοῦσαν τὸν Ἱππόδρομο τῆς Κωνσταντινούπολης). 

 

Στὴ Ρωμανία ὁ λαὸς ὅπως καὶ οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ κοσμικοὶ – μιλοῦσε συνεχῶς ἑλληνικά, τὰ ὁποῖα γνώριζε καὶ μελετοῦσε, ὁ μόνος λαὸς ποὺ μάθαινε γραφὴ κι ἀνάγνωση μέσα ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα κείμενα. Στὸ δεύτερο κύκλο σπουδῶν, τὸ σημερινὸ Γυμνάσιο καὶ Λύκειο, τὸ πρόγραμμα ἦταν παρόμοιο μὲ ἐκεῖνο τῶν ἀρχαίων χρόνων καὶ χωριζόταν σὲ δύο κύκλους. Στὸν πρῶτο περιλαμβάνονταν ἡ γραμματική, ἡ ρητορικὴ καὶ ἡ φιλοσοφία ἡ τριτὺς τῶν μαθημάτων ἐνῷ στὸν δεύτερο ἡ ἀριθμητική, ἡ μουσική, ἡ γεωμετρία καὶ ἡ ἀστρονομία: ἡ τετρακτύς.

 

Στὰ φιλολογικὰ μαθήματα περιλαμβάνονταν ἡ μελέτη ἀρχαίων τραγωδιῶν, κωμωδίες τοῦ Ἀριστοφάνη, ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸν Ἡσίοδο, τὸν Πίνδαρο, τὸν Θεοκριτο, διάλογοι τοῦ Λουκιανοῦ, λόγοι τοῦ Δημοσθένη καὶ τοῦ Ἰσοκράτη, διάλογοι τοῦ Πλάτωνα, κείμενα τοῦ Ξενοφῶντα καὶ ἄλλων. Ὁ Ὅμηρος ἀναφέρεται ὡς «ὁ Ποιητής», δίχως καμμιὰ ἄλλη ἐπεξήγηση, ἀφοῦ ὅλοι τὸν ἤξεραν. 

 

Ἡ Ἰλιάδα καὶ ἡ Ὀδύσσεια ἦταν ἕνα βασικὸ «ἀναγνωστικό». Οἱ ἱστορίες μὲ τὶς ὁποῖες οἱ Βυζαντινοὶ ψυχαγωγοῦνταν καὶ διασκέδαζαν ἦταν ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα σχετικὲς μὲ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο, ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴ μυθολογία καὶ μὲ ἀρχαῖες τραγωδίες καὶ δράματα, ὅπως βεβαιώνει ὁ Εὐστάθιος Θεσσαλονίκης τὸν 12ο αἰῶνα.

 

Μετὰ τὴν πρώτη ἅλωση τῆς Κωνσταντινούπολης στὰ 1204, οἱ Ἕλληνες, ὅπως τοὺς ὀνομάζει ὁ Βατάτζης, δὲν πρέπει νὰ ξεχάσουν. Στὴν ἐποχὴ αὐτὴ ποὺ ὁ ἀντίπαλος ἦταν ἐπίσης χριστιανός, ἔπρεπε νὰ βρεθεῖ μία νέα παράμετρος γιὰ τὴ αὐτοσυνείδηση. 

 

Ἔτσι, τὸ αἴσθημα ὑπεροχῆς τῶν Βυζαντινῶν ἔναντι τῶν Δυτικῶν, ποὺ ὀφειλόταν στὴν πολιτική τους θεωρία καὶ στὶς πολιτιστικὲς ἀξίες τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας ποὺ ἐξασφάλιζαν τὴν ὑπεροχὴ τῆς Ρωμανίας, ἔκανε αἰσθητὴ τὴν παρουσία του. Παρὰ τὸ μεγάλο χτύπημα, τὴ λεηλασία, τὴ μεταφορὰ γραπτῶν καὶ μὴ μνημείων στὴ Δύση, ὁ Ἅγιος Μᾶρκος στὴ Βενετία εἶναι ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα, ἡ ἀνάκτηση τῆς Κωνσταντινούπολης τὸ 1261 γίνεται πράξη. Γιατί ὑπάρχει γνώση τῆς συνέχειας τῆς ἀντίστασης. Σ΄ αὐτὸ ἔχει μεγάλη συμβολὴ ἡ μνήμη τῶν Ἑλλήνων καὶ τὸ ὄνομα ποὺ φέρουν. 

 

Ἀρκεῖ ἡ ἀνάγνωση τῆς ἐπιστολῆς ποὺ γράφει πρὸς τὸν πάπα Γρηγόριο Θ΄ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βατάτζης ὅπου ἀναφέρεται ὅτι «ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος παραχώρησε τὴ βασιλεία τῶν Ρωμαίων στὸ γένος τῶν Ἑλλήνων». Ὅπως σημειώνει ὁ Γουναρίδης, ἡ συνύπαρξη τοῦ Ἕλλην καὶ τοῦ Ρωμαῖος, φαίνεται στὸ συμπέρασμα ποὺ καταγράφει ὁ Μανουὴλ Χρυσολωρᾶς (1350- 1415), ὅτι δηλαδὴ ἡ Κωνσταντινούπολη εἶναι τὸ δημιούργημα τῶν δύο φρονιμότερων καὶ δυνατότερων ἐθνῶν, τῶν Ρωμαίων ποὺ τότε κυριαρχοῦσαν στὴν Οἰκουμένη καὶ τῶν Ἑλλήνων ποὺ εἶχαν κυριαρχήσει προηγουμένως.

 

Παρὰ τὸν ἀκρωτηριασμὸ ποὺ ἔχει ὑποστεῖ ἡ αὐτοκρατορία καὶ τὸ σὸκ ποὺ ἔχει ὑποστεῖ ὁ λαός, ἀκόμη καὶ τὴν ὕστατη ὥρα, ἡ μνήμη τῆς συνέχειας καθοδηγεῖ. 

 

Ὁ Κωνσταντῖνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος καὶ οἱ συναγωνιστές του ἀγωνίζονται καὶ πέφτουν μέχρις ἐσχάτων, θυμίζοντας παλαιότερες καὶ προμηνύοντας ἑπόμενες στιγμὲς τῆς ἀντιστασιακῆς ἱστορίας τῶν Ἑλλήνων: «Ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν», «ἀπὸ πατρίδα καὶ γονιοὺς γλυκότερο δὲν ἔχει τίποτα ὁ ἄνθρωπος» τοῦ Ὁμήρου, τὰ «τέσσερα πράγματα (γιὰ τὰ ὁποῖα) ἔχουμε κοινὴ ὑποχρέωση ὅλοι νὰ προτιμήσουμε νὰ πεθάνουμε παρὰ νὰ ζοῦμε πρῶτα γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴν εὐσέβειά μας, δεύτερο γιὰ τὴν πατρίδα, τρίτο γιὰ τὸν βασιλιὰ ποὺ ἔλαβε τὴν ἐξουσία μὲ χρῖσμα καὶ τέταρτο γιὰ συγγενεῖς καὶ φίλους» τοῦ Παλαιολόγου, «Μάχου ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος» τοῦ Ἀλέξανδρου Ὑψηλάντη, «ἡ πατρίδα τοῦ κάθε ἀνθρώπου καὶ ἡ θρησκεία εἶναι τὸ πᾶν…» τοῦ Μακρυγιάννη. 

 

Ὅσοι ἐπιβιώνουν διασώζουν τὰ γραπτὰ μνημεῖα τῆς συνέχειας τῆς ἑλληνικῆς ὕπαρξης. Ὅσα βεβαίως δὲν ἔχουν λεηλατηθεῖ, ἢ βιασθεῖ, ἢ τεμαχισθεῖ, ἢ καταστραφεῖ ἀπὸ ἀλλογενῆ καὶ ἀλλόθρησκα στρατεύματα. Ὁ Πλάτωνας, ὁ Ἀριστοτέλης, ὁ Σωκράτης, οἱ Πατέρες, μεταφέρονται στὶς παρὰ τῷ Δούναβῃ χῶρες ἡγεμονίες, στὸ Βυζάντιο μετὰ τὸ Βυζάντιο, ὅπως τὶς ὀνομάζει ὁ Γιόργκα, καὶ στὴ Δύση. Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸ τὸ ἔργο τοῦ Γκοτζόλι στὸ παλάτι τῶν Μεδίκων στὴ Φλωρεντία ὅπου ἀπεικονίζεται ἡ φυγὴ τῶν βιβλίων ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἡ Μαρκιανὴ βιβλιοθήκη στὴ Βενετία, ὅπου φυλάσσονται οἱ Ἕλληνες κλασσικοί. Ἐκεῖ διασώζεται ἡ ἑλληνικὴ μνήμη καὶ παρὰ τὴν προπαγάνδα γιὰ Γραικοὺς καὶ Βυζαντινούς, παρὰ τὴν προσπάθεια οἰκειοποίησης τῆς κληρονομιᾶς τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἡ ἑλληνικότητα, τὸ Ρωμαίικο ἐπιβιώνει.

 

3. Ἑλληνισμός, Ρωμανία, σήμερα καὶ αὔριο

 

Ἡ συνέχεια γιὰ τὸν λαό μας, πέραν τῶν ἀρνητῶν καὶ προπαγανδιστῶν, εἶναι αὐτονόητη. Τὸ νῆμα εἶναι ἕνα: ἀπὸ τὴν ἀρχαία Ἀθῆνα μέχρι τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν παιδεία τῆς Ρωμανίας, ἀπὸ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο καὶ τὸν Νικηφόρο Φωκᾶ μέχρι τὸν Βατάτζη, τοὺς Κομνηνοὺς καὶ τὸν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο, ἀπὸ τὸν Ἅγιο Εὐγένιο καὶ τὸν Ἅγιο Θεόδωρο Γαβρᾶ μέχρι τοὺς νεομάρτυρες τῆς πίστης καὶ τῆς πατρίδας, ἀπὸ τοὺς Σπαρτιᾶτες, τὴ Σαλαμῖνα καὶ τὸν Μαραθῶνα, μέχρι τοὺς ἐπαναστάτες τοῦ 1821, τοὺς Μακεδονομάχους, τοὺς Πόντιους ἀντάρτες, τοὺς στρατιῶτες στὰ Βορειοηπειρωτικὰ βουνὰ καὶ τοὺς Κύπριους τὴ δεκαετία τοῦ 1950. 

 

Ἴσως αὐτὴ ἡ βιωματικὴ γνώση τῆς συνέχειας εἶναι ἡ σανίδα σωτηρίας μπροστὰ στὶς Συμπληγάδες, στὴ Χάρυβδη καὶ τὴ Σκύλλα τῆς ἐξαφάνισης ποὺ μᾶς ἀπειλεῖ. Στὴν πορεία του τὸ Ρωμαίικο, ἡ μνήμη συνέχειας, εἶναι σὺν Θεῷ, ἡ μοναδική μας ἐλπίδα. Ἐκεῖ κρίνεται τὸ μέλλον μας, ὄχι ως δούλων καὶ ραγιάδων, αλλά ὡς ἀνθρώπων, ὡς Ἑλλήνων, ἐλεύθερων, αὐθύπαρκτων, αὐτεξούσιων.