Ώρα μεσημέρι Πάσχα
θυμήθηκα της Κατοχής το «χάσκα»
και της πανδημίας που τρώγαμε με μάσκα
έξω νεκρική ησυχία
άδεια τα παγκάκια και η πλατεία
μια βόλτα βγήκα να κάνω τη μεσημβρία
η κοινωνία είν’ φευγάτη κι’ εγώ ο μοναχικός διαβάτης
η φύση των Τεμπών θρηνεί την τραγωδία
ίσως, και των αμνών τη φετινή γενοκτονία
Σταμάτησε θαρρείς η κυκλοφορία
χωρίς παρατηρητή στατικός και ο χρόνος
μόνος στην πλατεία σαν νάναι ιδιωτικός ο χώρος
Η φαντασία μου καλπάζει στη βόμβα Νετρονίων
τα υλικά πράγματα αφήνει άθικτα
εξαφάνιση κάνει των εμβίων
όμως η τσίκνα ψήσιμο προδίδει
αμνοεριφίων
Η Αθήνα έχει τσικνίσει
ο ουρανός έχει καπνίσει
το σουβλιστό αρνί σίγουρα έχει ροδίσει
η Ελλάδα ένα πελώριο Οβελιστήριον
μετά των Απόκρεω το αμφίβολο καθαρτήριον
στρωμένοι όλοι στις τραπεζαρίες
την κνίσα στους θεούς στέλνουν ιερές θυσίες
αυτοί απολαμβάνουν τον οβελία
οίνος ευφράνει καρδίαν
και δόξα αναπέμπουν εις Κύριον
και στον νεφεληγερέτη Δία για την καλοκαιρία
Μερικοί πιστοί όμως στο καθήκον
στον Έβρο, στο πλοίο, στο στέγαστρο
ή κατ’ οίκον
υπέρ της κοινωνίας επί πληρωμή
και άλλοι αφιλοκερδώς εν υπηρεσία
ομαλώς να λειτουργεί
σαν ζων οργανισμός η πολιτεία
Και όσοι αμοιβή δεν λαμβάνουν
αλλά από εσωτερική προαίρεση το κάνουν
τη συνείδηση τους έχουν εργοδότη
κι’ αν κάποτε το κράτος αμοιβή ή έπαινο τους δώσει
πρέπει να προβληματιστούν
τι το …..κακόν έπραξαν
και το κράτος θέλει να τους υψώσει;
Είναι και οι ανήμποροι, οι ηλικιωμένοι,
οι ασθενείς και οι ομογενείς μας οι ξενιτεμένοι
είναι και το προσωπικό των υπηρεσιών επιφυλακής
μια κατηγορία που αν δεν την βιώσεις
αδυνατείς με τα γραπτά να τη γευθείς
Των ηλικιωμένων το σπίτι παλάτι τους και φυλακή
οι τυχεροί κάποια στήριξη βρίσκουν σε κάποιο παιδί
μόνοι σέρνουν την άμαξα οι άλλοι
ολομόναχοι και στην καθημερινή τους πάλη
Κάποτε και αυτοί ήταν φτερωτά πουλιά
σωστοί αετοί
τον πλανήτη έφερναν γυροβολιά
και γνώρισαν όλη τη γη
τώρα μαδημένα και πεσμένα τα φτερά
γιορτάζουν την πασχαλιά μοναχικά
με αξιοπρέπεια και χωρίς γογγυσμό
κανένας δεν χρωστάει κάτι στον διπλανό
ούτε η κόρη ούτε ο γιος
μόνο λίγη αγάπη
χρόνια πολλά στης πλατείας τον κάθε μοναχικό διαβάτη
και σ’ αυτόν που μόνος θα τη βγάλει στο παγκάκι
(16/4/23)
Αμφικτύων
*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.