Στα χνάρια του Κάιν…

Χαίρετε
 

Αποκ. 20,15 καὶ εἴ τις οὐχ εὑρέθη ἐν τῇ βίβλῳ τῆς ζωῆς γεγραμμένος, ἐβλήθη εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός.

 

Εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός. 

‘Εχω νεύρα, έχω ταραχή και αυπνίες, έχω φόβο, έχω ανασφάλεια, είμαι σε τρικυμιώδη ψυχολογική και σωματική κατάσταση, όλα πάνε στραβά, δεν αντέχω άλλο, λίγο ακόμα και θα τρελαθώ, σαν λιοντάρι στο κλουβί σαν σκυλόψαρο στο πέλαγος. 

 

Γενικά ζητήματα και υποθέσεις, προσωπικά ζητήματα και υποθέσεις, όλα μοιάζουν γύρω μου να διαλύονται, αναζητώ την λύση εναγωνίως, σε χάπια, συνεδρίες, shopping, εργασιοθεραπεία κ.α, μία ζούγκλα, ένα πέλαγος φουρτουνιασμένο. 

 

Το ρίχνω και στην αυτοπροβολή στα social media. Φορώντας τον καλύτερο ψεύτικο εαυτό μου, βροχή τα like από τους συνασθενείς στην ζούγκλα, στο πέλαγος. 

 

Η κατάσταση όμως γίνεται όλο και χειρότερη μέσα μου, γύρω μου κάτι λείπει από το καλά στημένο σενάριο της ζωής μου. 

 

Απλά έχω πλέον γίνει ειδικός στο να κρύβω την κατάσταση μου, να κρύβω το θηρίο που κρύβεται μέσα μου, να παίζω τον ρόλο του πετυχημένου και χαρούμενου. 

 

Παραδόθηκα στο θηρίο, σε αυτόν που με ξεγελάει με placebo φαρμάκια, αυτός που επέλεξε ήδη τον άδη, την κόλαση και προσπαθεί να πάρει μαζί του όσους περισσότερους μπορεί.

 

Αποκ. 20,14 καὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ ᾅδης ἐβλήθησαν εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός· οὗτος ὁ θάνατος ὁ δεύτερός ἐστιν.

 

Έως να βρεθώ κρεμασμένος αφήνοντας ένα σημείωμα, έως να κάνω κακό σε κάποιον άλλον ή στον εαυτό μου, για να ξεθυμάνει προσωρινά όλη αυτή η πίεση, μέσα μία κακιά στιγμή που θα με οδηγήσει σε αυτόν που περιγράφεται στην Αποκάλυψη ὁ θάνατος ὁ δεύτερός. 

 

Αν επιζήσω προσωρινά μετά η κατάσταση να επιστρέψει πολύ χειρότερη, να γίνει οδύνη και πόνος, εσωτερικός, σιωπηλός, απερίγραπτος με λόγια, δρόμος πρός τον δεύτερό θάνατο. 

 

Αυτή είναι η γεύση του άδη, που βιώνει η ψυχή μου και το σώμα μου, αυτή είναι η ευκαιρία μου να κατανοήσω τι σημαίνει άδης, πρίν πάρω το μόνιμο εισιτήριο για εκεί κάτω και τον ζήσω ολοκληρωτικά και αιώνια. 

 

Να κατανοήσω, να αποφασίσω τι θέλω σε αυτή την ζωή, αλλά και θα βιώνω μετά τον σωματικό θάνατο ως ψυχή.  

 

Γεν. 4,7 ἥμαρτες; ἡσύχασον· πρὸς σὲ ἡ ἀποστροφὴ αὐτοῦ, καὶ σὺ ἄρξεις αὐτοῦ. 

 

Αμαρτάνεις ενώπιον του Θεού; 

Ησύχασε· το κακόν είναι εις την εξουσίαν σου και δύνασαι αν θέλης να το νικήσης.

 

Ολα αυτά ένα πράγμα είναι η άρνηση μου να δεχθώ την αμαρτία μου, να δεχθώ την αντίθεη, συμπεριφορά μου, η οποία με κανει αντίθετο του Θεού, θεομάχο και με απομακρύνει από την πηγή της ζωής, το ΦΩΣ 

 

Με σκοτεινιάζει, με λερώνει, με οδηγεί στο σκοτάδι, με ΣΚΟΤΩΝΕΙ . 

Αρνούμαι να δεχθώ την εμπειρία αυτή σαν δώρο του Θεού, εμπειρία του να βιώνω την έλλειψη του Θεού στην ψυχή μου.

Έλλειψη που εγώ επιλέγω και αποφασίζω, όπως και την δύναμη να επιστρέψω να αποστραφώ το κακό και να το νικήσω. 

Έτσι να λάβω την αθωωτική χάρη του Θεού για όλα μου τα σφάλματα μου, τις αμαρτίες μου, την μόνη λύτρωση. 

 

Γιατί όλοι είμαστε καταδικασμένοι και κάποιοι ζητούν Χάρη από τον δικαστή και την παίρνουν, ενώ κάποιοι την αρνούνται πεισματικά και αιώνια.  

 

Γεν. 4,13 καὶ εἶπε Κάϊν πρὸς Κύριον τὸν Θεόν· μείζων ἡ αἰτία μου τοῦ ἀφεθῆναί με· 

 

Εκραξε τότε ο Καϊν απηλπισμένος και αναστατωμένος προς τον Θεόν· το έγκλημα και η ενοχή μου είναι μεγαλυτέρα από την θείαν συγγνώμην.  

Ό κόσμος θα με ποτίσει την πικρή γεύση της αμαρτίας, θα μου δώσει ξύδι να πιώ, θα με κανει θηρίο και σκυλόψαρο. 

 

Ο Θεός θα μου τείνει χείρα βοηθείας, συγχώρεσης ἥμαρτες; ἡσύχασον θα με διαβεβαιώσει ότι έχω την δύναμη πρὸς σὲ ἡ ἀποστροφὴ αὐτοῦ Αν πιστέψω σε εκείνον και του δώσω το ελεύθερο, να με στηρίξει ώστε να πατήσω στο κεφάλι το κακό καὶ σὺ ἄρξεις αὐτοῦ ….θα το πατήσω έτσι απλά με την δική του δύναμη .

 

Πως σκοτώνεις τον Θεό;

Εμείς όμως τι κάνουμε; ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ την Θεία πατρική βοήθεια επέμβαση μείζων ἡ αἰτία μου τοῦ ἀφεθῆναί με… 

Είναι η κακή χρήση του αυτεξούσιου που μου έδωσε ο Θεός ,που απενεργοποιεί την παντοδυναμία του Θεού 

Έτσι, επειδή ο Θεός δεν πεθαίνει, εγώ χτίζω ένα σκοτάδι πόνου, οδύνης, γύρω μου, τεχνολογικής και επιστημονικής προόδου, την Βαβέλ και σκοτώνω τον εαυτό μου ..  

 

Εκει που το Θηρίο γίνεται γατάκι και το σκυλόψαρο χρυσόψαρο .. 

 

Η Βοήθεια μου δίνεται μέσα στην εκκλησία, στα Μυστήρια, κατηγορώ τους παπάδες, τους άλλους που πάνε στην εκκλησία ,τους πάντες και μένω θηρίο και σκυλόψαρο.. 

Τριγυρνώ στον κόσμο σαν θηρίο στην ζούγκλα, σαν σκυλόψαρο στην Θάλασσα . 

Δεν μπαίνω στην κιβωτό, στο νοσοκομείο των ψυχών, που όλοι είμαστε άρρωστοι, που μοιάζουμε σαν ένα παράξενο τσίρκο που δίνει παραστάσεις, είμαι ο κλητός, που καλούμαι από θηρίο να γίνω γατάκι και από σκυλόψαρο χρυσόψαρο.

Μπαίνω θηρίο, κοιτώ στραβά τους άλλους αρρώστους, τους άλλους κλητούς και φεύγω με απαξίωση από που;

Φεύγω από εκεί που για δύο χιλιάδες χρόνια έχει βγάλει αμέτρητο πλήθος γνωστών και αγνώστων ΑΓΙΩΝ, θεραπευμένων ιατρών …  

 

Φεύγουμε ή δεν μπαίνουμε καθόλου εκεί που ο κλητός έχει την ευκαιρία να γίνει εκλεκτός, ο ψυχικά κρυφά άρρωστος,ο ασθενής και ταλαίπωρος, με υπομονή να θεραπευτεί. 

Που πάμε; 

Έξω στον κατάκλυσμο, αναζητώντας στην τεχνολογία, στην επιστήμη, στην πρόοδο αυτό που μας λείπει τον ΘΕΟ. 

Παίρνουμε κατά πόδας τον Καίν, που επέλεξε την τεχνολογία, την επιστήμη, την πρόοδο, την Βαβέλ για να αντικαταστήσει τον Θεό μέσα του.

 

Μιά φορά και έναν καιρό ήταν ένα λιοντάρι, μπήκε στην κιβωτό ήρεμα και ήσυχα έκατσε σαν γατάκι σε μία γωνία και σώθηκε από τον κατάκλυσμο. 

Η κιβωτός μία οικογένεια είχε μέσα και ήταν γεμάτη θηρία ….που σώθηκαν. 

Αν θέλω να σωθώ, θα πρέπει να μπώ στην κιβωτό και λιοντάρι να είμαι, σαν ήσυχο γατάκι, να πιάσω μία γωνία, να ασφαλιστώ από τον κατάκλυσμο και να με τραβάνε να μην βγαίνω.

Οταν έλθει η ώρα μόνο να βγω και να επιστρέψω στην νέα γή, στον παράδεισο, στον ουρανό, με την ψυχή μου.

 

Διαφορετικά, ας μείνω με τα άλλα θηρία και σκυλόψαρα να αλληλοφαγωνόμαστε εις τον αιώνα 

Μέσα στα παπούτσια του Κάιν. Βαδίζοντας στα χνάρια του, στο μονοπάτι που βάδισε ..  

 

Καλή φώτιση και αρχή Μετανοίας 

 

Γ.Μ 

 

πηγή