Θάλαττα! Θάλαττα!

Του Κώστα Δημ Χρονόπουλου 

 

Επιτέλους ανακοινώθηκε η ημερομηνία των εκλογών. Μας καλούν οι κομματικοί παράγοντες (πρώην πολιτικοί), να λάβουμε μέρος σε μια «γιορτή», να ξεφαντώσουμε. Με μπερδεύουνε βασανιστικά ερωτήματα και με ταλαιπωρούνε:

1. Γιατί γιορτάζεται κάτι που δεν υφίσταται ή , -αν προτιμάτε –που εδώ και πολλές δεκαετίες το χάσαμε, δεδομένου ότι η «Δημοκρατία» /Κ.Δ.Πολίτευμά μας, έχει τόσο απαξιωθεί, εκφυλιστεί, που μόνον ωσάν καρικατούρα /κακέκτυπο Δημοκρατίας μπορούμε να την εκλάβουμε;
2. Τι ακριβώς σημαίνει πλέον για τον πολίτη, η προσφυγή στις κάλπες; Ελπιδοαναρρίπηση; 
3. Θα αλλάξουνε πρόσωπα (οι Μανωλιοί) Θωκούχοι (=κάτοχοι θώκων) εξουσιαστές, θα βάλουνε τα ρούχα τους αλλιώς για να μας παραπλανούνε;
4. Γιατί εθελοτυφλούμε; Δεν βλέπουμε πως η πάλαι ποτέ Αριστοκράτισσα κυρία Δημοκρατία γέρασε, αλλοιώθηκε, μεταλλάχτηκε, παραμορφώθηκε σε «Δημοκρατική Μαριωρή» που περιφέρεται αξιοθρήνητη, στα κομματική στέκια, αλλά και στις κομματικές στάνες, προβατοποιημένων προοδευτικών οπαδών, που επιμένουν να την χαίρονται, να την θαυμάζουν, να την γιορτάζουνε; Δικαίωμά τους βέβαια, Δημοκρατία να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι, όπως να ‘ναι και ας επωφελούνται εκείνοι που –στο όνομά της –τα πίνουνε και τα σπάνε. Γιατί μπορεί ο κόσμος να πιστεύει στα παραδοσιακά ιδεώδη τα δημοκρατικά –και κάνει πολύ καλά – αλλά οι πολιτικάντηδες (με ευάριθμες εξαιρέσεις φυσικά) δεν πιστεύουνε σε τίποτα από όλα αυτά τα δημοκρατικά φούμαρα τα παραπλανητικά, που εκφωνούνε, θέλοντας μάλιστα και να τους πιστέψουμε. 
5. Γιατί τα «ανεξάρτητα /αδέσμευτα» ΜΜΕ, λειτουργούν ως αβανταδόροι «εδώ παππάς, εκεί παππάς, που να ‘ναι άραγε ο … δημοκρατικός παππάς;. Ποιοι άραγε θα τον βρούνε ώστε να κερδίσουνε; Αποκαλύψεις, σκάνδαλα, κομπίνες, ανηθικότητες, κλειδαρότρυπες ανοιχτές, κρεβατοκάμαρες, ιδιαιτερότητες, οικογενειακές ιστορίες, ψεύδη, fake news, ανεμιστήρες λάσπης κ.ο.κ συγκροτούν ένα δυσπερίγραπτο σκηνικό, αντάξιο της …. «μεγάλης δημοκρατικής γιορτής που … απολαμβάνουμε»(!) Στο εκλογικό πανηγυράκι / «Δημοκρατική εμποροπανήγυρη» εκθέτουν την αντιαισθητική πραμάτεια τους: Ελπιδέμποροι, αβανταδόροι, δημαγωγοί, δημεγέρτες, γητευτές προβάτων, θηρευτές αφελών, ακόμη και «δολοφόνοι, κλέφτες, καταχραστές, λαμόγια , κ.α μπουμπούκια του …. Υπόκοσμου» (όπως οι ίδιοι αλληλοκατηγορούνται).
6. Το 10% από όσα καταλογίζουν /εξεμούν οι κομματάνθρωποι, κατά αλλήλων, αληθεύουνε: ψεύτες, απατεώνες, δολοφόνοι, κλέφτες, αληταριό –τιμημένο ή υπερτιμημένο; -κ.ο.κ, εμείς τι, ποιούς, καλούμαστε να επιβραβεύσουμε; Πως με την ψήφο μας να δώσουμε το «ελεύθερο» σε ανθρώπους του υποκόσμου , την εξουσιαστική δύναμη, προκειμένου εκείνοι την δική μας ζωή να διαφεντεύουνε; Προδήλως οι δυστυχισμένοι αυτοί ,δεν έχουν – όπως τους καταμαρτυρούνε οι αντίπαλοί τους –μόνον ηθικό έλλειμμα αλλά και διανοητικό, αφού αλληλοκατηγορούμενοι, αλληλοσυκοφαντούμενοι, και αλληλοεξευτελιζόμενοι, ανοίγουνε λάκκους άλλων στους οποίους οι ίδιοι στο τέλος μέσα πέφτουνε!.... Οι άφρονες πριονίζουν το κλαδί του δημοκρατικού δέντρου πάνω στο οποίο όλοι τους κάθονται. Ανοίγουν τρύπες στο δημοκρατικό σκάφος (για να βουλιάξουν οι αντίπαλοι) με το οποίο όλοι τους ταξιδεύουνε!.... Αυτές οι θλιβερές διαπιστώσεις οδηγούν όλο και περισσότερους νουνεχείς πολίτες , σε περισυλλογή και αποχή από την εκλογική εμποροπανήγυρη που καλούνται να συμματάσχουνε. 
7. Το δημοκρατικό μας αειζητούμενο άραγε θα συνεχιστεί για πολύ;. Μήπως μέχρις ότου ο εκδημοκρατισμός (της «Δημοκρατίας» μας) επιτευχθεί, τίποτα καλύτερο δεν θα έχουμε να αναμένουμε;. (Εκτός –σε περίπτωση αποτυχίας- ένα καταλληλότερο πολίτευμα).
8. Για πόσο ακόμη η περιοδική προσφυγή στις κάλπες θα συνεχίζεται , οι «ξύπνιοι» ελπιδέμποροι θα χαίρονται –ως λύκοι στην αναμπουμπούλα –με το πόπολο εκστασιασμένο να τους χειροκροτεί, ελπίζοντας σε καλύτερες ημέρες που (σίγουρα;) θα, θα, θα ….. έρθουνε; Αλήθεια τόση κοροϊδία πόση και για πόσο καιρό ακόμη θα την αντέχουμε;
9. Γιατί να συμβαίνουν τάχα πολλά ευτράπελα που ξενίζουνε; Επιλέγω ένα, ώστε ακόμη και των πικραμένων τα χειλάκια να γελάσουνε: Κάθε κόμμα όταν ζητεί την ψήφο του λαού, το κάνει για να εκλεγεί και –ει δυνατόν να κυβερνήσει -, να σύρει το χορό ως κορυφαίο και όχι, είτε να βρίσκεται στην ουρά ή να κάθεται στα τραπέζια των χειροκροτητών. Τα ΜΜΕ παίζουνε το σκοπό, οι «πολιτικοί» χορεύουνε και οι τηλεθεατές ή αναγνώστες … χαζεύουνε. «Εσείς, αν εκλεγείτε, με ποιο κόμμα θα συνεργαστείτε»;. Ρωτούν οι νοήμονες δημοσιογράφοι στα πάνελς όπου πολιτικούς παρουσιάζουνε. Οι τελευταίοι –περινούστατοι όντες – αναγκάζονται να αποκαλύψουν το τι, μετεκλογικά, θα κάνουνε. Θεωρώ ότι το ερώτημα είναι –αυταπόδεικτα- φαιδρό, αλλά και εξόχως αντιδημοκρατικό, όπως και να το δούμε.

• Είναι ποτέ δυνατόν κάποιο σοβαρό κόμμα (ακόμη και αν το έχει κατά νου) να πει κάτι τέτοιο;  Ποιανού δηλαδή ουρά ή συνεργάτης θα γίνει; Μα, στην περίπτωση αυτή, δηλώνει ότι δεν έχει προσωπικότητα, αλλά τάσεις … τσόντας(!) Ποιος σκεπτόμενος πολίτης θα το ψηφίσει, για να βοηθήσει κάποιον άλλο σχηματισμό να συγκυβερνήσουνε;. Τέτοιο κόμμα ηττοπάθειας, προσκόλλησης, πόσοι θα το επιβραβεύσουνε; Και γιατί να μην ψηφίσουνε εκείνο το κόμμα στο οποίο (το δικό τους) δηλώνει ότι θα προσκολληθεί /συνεργαστεί;. Δεν είναι –επιεικώς- ολιγοφρενούληδες οι αξιολύπητοι «πολιτικοί» που απαντούνε; 
• Οι τυχόν μετεκλογικές – αναγκαστικές –συνεργασίες ΔΕΝ προαναγγέλλονται, ανακύπτουν από το εκλογικό αποτέλεσμα (μη αυτονομίας), έτσι δημιουργούνται. (Σ.Σ Θα ήταν λιγότερο καιροσκοπικό και σωστότερο, αν συγχωνεύονταν προεκλογικά με αυτούς που ταιριάζουνε). 
• Οι υποστηρικτές /στυλοβάτες της κακιάς –δημοκρατικής ώρας (ΜΜΕ και πολιτευόμενοι), αντιδημοκρατικά συμπεριφέρονται και κανονικά μας δουλεύουνε.

ΥΓ Επέλεξα, ως τίτλο το: «Θάλαττα, Θάλαττα» επειδή εμείς οι κομματικά θαλασσοδαρμένοι, ατενίζουμε την αβεβαιότητα μας, ταξιδεύοντας μέσα στο διάτρητο «δημοκρατικό μας καρυδότσουφλο», με άγευστους, άσχετους, πελαγωμένους «Δημοκράτες» καπεταναίους να κυβερνούνε!.