ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΛΑΣΓΟΣ: Ο ΠΡΟΠΑΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων
 

Το άρθρο αυτό γράφεται για τους κακόβουλους ή και αμαθείς ξένους και Έλληνες που αμφισβητούν την καταγωγή μας, ομιλούν περί των ανύπαρκτων «Ινδοευρωπαίων», χωρίς να ξέρουν ότι ο πανάρχαιος Πελασγός ο πρόγονος των Ελλήνων έδωσε τα πολιτιστικά του γονίδια στον Δυτικό κόσμο και δημιούργησε όλους τους πολιτισμούς των αρχαίων λαών της Ανατολής.

 

Οι Πελασγοί ήταν πρώτο-Έλληνες γηγενείς κάτοικοι της χερσονήσου του Αίμου, των νησιών του Αιγαίου, του Ιονίου, του Ευξείνου Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Κύπρου. Έζησαν προ των Μινωιτών Κρητών, πρό των Μυκηναίων και φυσικά πολύ προ των Φοινίκων και των λοιπών ανατολικών λαών. Επομένως ο Μινωικός, Μυκηναϊκός πολιτισμός, αλλά και ο μετέπειτα Χετταικός και των Μιττάνι είναι δημιούργημα των Πελασγών . Ήταν ναυτικός λαός με αγάπη προς την θάλασσα και αξιοθαύμαστη ναυτοσύνη. Ένεκα τούτου άρχισαν να εποικούν σταδιακά τις έρημες από πληθυσμούς περιοχές και ιδιαίτερα τις παραλιακές και παραποτάμιες και έφτασαν ως: 

 

Ανατολικά την ενδότερη Ασία, Συρία, Παλαιστίνη, Ιορδανία, Ιράκ και Ιράν 

Βόρεια την σημερινή Ουκρανία, Ρουμανία, Βουλγαρία, και στα παράλια του Ευξείνου Πόντου, Αζοφική, Καυκασία, Ταυρίδα 

Νότια Αίγυπτο, Αιθιοπία, Λιβύη, και όλα τα ΒΔ παράλια της Αφρικής 

Δυτικά τα παράλια της Αδριατικής, την Ιταλική χερσόνησο, τα παράλια και ενδοχώρα της Γαλλίας και την Ιβηρική χερσόνησο (Ισπανία, Πορτογαλία, Ηράκλειες Στήλες) ως τη Βρετανία και Ιρλανδία 

 

Η ετυμηγορία της λέξεως Πελασγός παράγεται από τη ρίζα «Πέλα=πλατύνω, απλώνω, πλάζω» 

 

Αρχίζω από τον Όμηρο. Αυτός γνωρίζει τα πράγματα από πρώτο χέρι. Τον Δία αποκαλεί: «Ζεύ άνα Δωδωναίε Πελασγικέ» (Ζευ βασιλεύ Δωδωναίε Πελασγικέ) Και τη Λέσβο και την Πελοπόννησο Πελασγία την έλεγε ο ιστορικός Έφορος. Όπως λέγει και ο Αντικλείδης οι πρώτοι Πελασγοί προ αμνημονεύτων χρόνων εγκαταστάθηκαν περί την Λήμνον και Ιμβρον και με τον Αβυο Τυρρηνό πήγαν στην Ιταλία και εγκαταστάθηκαν και στην Αθήνα. Ήταν δε Έλληνες και όχι ξενόφερτοι. Σε άλλο σημείο ο Όμηρος αναφέρει: «Ανάμεσα στην σκοτεινή θάλασσα βρίσκεται μία χώρα όμορφη και εύφορη που την τριγυρίζουν τα νερά, η Κρήτη σ’ αυτήν υπάρχουν άνθρωποι πολλοί μυριάδες , και ενενήκοντα πόλεις. Δεν μιλούν όλοι την ίδια γλώσσα παρά διάφορες…κατοικούν εκεί Αχαιοί και μεγαλόκαρδοι Ετεοκρήτες, κατοικούν Κύδωνες και Δωριείς με τα άφθονα μαλλιά και έξοχοι Πελασγοί» (Οδύσσεια τ 172-177 εκδ. Πάπυρος). Προφανώς, κάθε φύλο είχε το δικό του ξεχωριστό ιδίωμα αλλά όλοι μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. 

 

Όλοι οι ιστορικοί συμφωνούν ότι οι Πελασγοί ήταν μέγας λαός που είχε επεκταθεί στην νοτιοανατολική Ευρώπη και στις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου, στη Μικρά Ασία και στην Κρήτη, Κύπρο, Ιταλία παντού όπου ήκμασε ο Ελληνισμός . 

 

Πελασγός: Τόσο παλιός όσο οι Θεοί του 

 

Κατά την παράδοση ο Πελασγός ήταν γιός του Διός και της Νιόβης ή του Αρέστορος ή του Παλαίχθονος (αυτόχθων= στην παλαιά γη). Ο Ησίοδος και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς παραδέχονται ότι πρώτος Πελασγός βασιλιάς υπήρξε ο Αρκάς στην Πελοπόννησο. Ήταν αυτόχθων και είναι κατά τον ποιητήν Ασιον, τα αρχαιότερο γένος της Ελλάδος. Οι Ετεοκρητικές επιγραφές και οι επιγραφές της Λήμνου γραμμένες στην αυτήν Ελληνο-Πελασγική γλώσσα, είναι όμοια προς την σημερινή Αλβανική που είναι συγγενής προς την Χετταική Πελασγική γλώσσα και την Λυδική, Καρική και Ετρουσκική. Συνεπώς, ο Μινωικός πολιτισμός της Κρήτης , ως και ο Χετταικός της Μικράς Ασίας , των Μιττάνι, των Ελαμιτών κλπ ήταν Πελασγικός (Βλέπε Τόμον «Λαοί της Ανατολής κεφ. Χετταίοι, Μιττάνι , της Εγκυκλοπαίδεια ΗΛΙΟΣ») Πάντες οι Έλληνες ιστορικοί (Στράβων, Διονύσιος Αλικαρνασεύς. Αισχύλο κ.α), αναγνωρίζουν ότι πρόγονοι τους ήταν οι Πελασγοί, Ακόμη και ο αιρετικός Ηρόδοτος υποστηρίζει ότι: «Πελασγοί ήταν οι Ίωνες και οι Αιολείς και οι Έλληνες ήταν Πελασγοί ». Ακόμη κσι οι Υπερβόρειοι από αρχαιοτάτων χρόνων έστελναν θυσίες στο Ιερό του Απόλλωνα στη Δήλο. 

 

Ο Θουκυδίδης γράφει: «Έλληνες και Πελασγοί αποτελούν το αυτό Έθνος». Το γεγονός ότι οι Έλληνες διατήρησαν τις Πελασγικές παραδόσεις σαν δικές τους δηλώνει του λόγου το αληθές, διαφορετικά αν ήταν κατακτητές ή ξένοι θα τις είχαν αποβάλλει, όπως έκαναν οι Τούρκοι σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και απέβαλαν κάθε τι το Ελληνικό από την ιστορία και την αρχαιολογία της Μικράς Ασίας της οποίας τυγχάνουν κατακτητές. Ακόμη και τα Ελληνικά μνημεία τα μετονόμασαν σε Ρωμαϊκά, ή ότι ανήκουν σε κάποιο γηγενή λαό της Μικράς Ασίας, τον οποίον θεωρούν πρόγονο των Τούρκων. 

 

Δεν θα βρει κανείς ίχνος στην Ελληνική ιστορία το οποίον να αφήνει υπόνοιες ότι οι Έλληνες ήρθαν από άλλη περιοχή και εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα. Τούτο αποδεικνύεται από τις ιστορικές μαρτυρίες αλλά και από την αρχαιολογική έρευνα, η οποία φανερώνει ότι ο Ελληνικός Πολιτισμός είναι γηγενής και όχι ξενόφερτος. 

 

 Όλα ξεκίνησαν από την αχλύ της προϊστορίας, όταν δημιουργήθηκε το νησιωτικό σύμπλεγμα του Αιγαίου συνεπεία του ρήγματος των Στενών και της προοδευτικής μεταναστεύσεως των Αιγαίων προς βορράν μετά την τήξη των παγετώνων προς εξεύρεση τροφής των ποιμνίων τους, ενώ στο μεταξύ οι Αιγαίοι Πελασγοί άριστοι στην ναυτική τέχνη άρχισαν τα ταξίδια ανά την Μεσόγειο και ακόμη και πέραν αυτής στη Βόρεια Θάλασσα, Ατλαντικό και στον Ινδικό ωκεανό. 

 

Ενώ όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς συμφωνούν ότι οι Πελασγοί είναι πανάρχαιος αυτόχθων λαός πρόγονος των Ελλήνων, ορισμένοι κακόβουλοι ή και αμαθείς ξένοι ανακάλυψαν την αστήρικτη θεωρία «Περί Ινδοευρωπαίων», η οποία φυσικά κατέπεσε ελλείψει επιχειρημάτων και αποδείξεων. 

 

Ο Αθαν. Σταγειρίτης γράφει: Ο Ευστάθιος λέγει ότι οι Αρκάδες Πελασγοί όντες φτωχοί λόγω πενίας μετανάστευαν σποραδικά σε διάφορα μέρη και έδωσαν το όνομα Πελασγία στα μέρη αυτά σε ανάμνηση της πατρίδας τους Πελασγίας, όπως παλαιά ονομάζετο η Αρκαδία. (Η μετανάστευση συνεχίζεται ως σήμερον). Οι Πελασγοί διήγον βίον σκληρό, στρατιωτικό και ήταν δεινοί θαλασσοπόροι γι αυτό και θαλασσοκρατούσαν επί 85 έτη. Πρώτος θαλασσοκράτησε ο Μίνως έπειτα θαλασσοκράτησαν οι Πελασγοί και κατόπιν άλλοι λαοί του ελληνικού κόσμου (Λυδοί, Μαίονες, Θράκες,, Ρόδιοι, Φρύγες , Κάρες, Αιγύπτιοι, Μιλήσιοι, Λέσβιοι, Φωκαείς, Νάξιοι, Ερετριείς, Αιγινήτες, Αθηναίοι, Τηρρηνοί, Μακεδόνες κ.α) 

 

Οι Πελασγοί δεν είχαν που να κατοικίσουν και ο Αριστοφάνης τους ονόμασε Πελαργούς, πολυπλάνητες όπως οι Πελαργοί. Επειδή ήταν περιπλανώμενοι και διασκορπιζόμενοι, ενώθηκαν με τα άλλα έθνη και αφομοιώθηκαν με αυτά. Οι Αθηναίοι δέχθηκαν τους Πελασγούς όταν ήρθαν από την Τυρρηνία (Ιταλία) και τους επέτρεψαν να κατοικήσουν στους πρόποδες του Υμηττού, υπό τον όρο να κτίσουν το βόρειο τείχος της Ακροπόλεως, το οποίον και ονομάζεται ακόμη Πελασγικόν. Καλλιέργησαν και τη γη, αλλά οι Αθηναίοι τους έδιωξαν διότι πείραζαν και βίαζαν αναφανδόν τις παρθένες στην Εννεάκρουνον κρήνη που έπαιρναν νερό. Οι Πελασγοί όμως έκλεψαν ύστερον τις παρθένες των Αθηναίων και γι’αυτό τους έδιωξαν οι Αθηναίοι όπως γράφει ο Μιλιτιάδης. 

 

Οπου πήγαιναν υποδούλωναν τους εγχωρίους και επιβάλλοντο επ’ αυτών. Είναι δε οι πρώτοι που ανακάλυψαν το κτίσιμο καλύβας και τους χοίρινους δερμάτινους χιτώνες. Επειδή ως τότε έτρωγαν χόρτα και άλλα φυτά συχνά φαρμακερά αυτοί είναι οι πρώτοι που τρέφονταν το χειμώνα με βελανίδια από δένδρα δρυός και γι’αυτό ονομάσθηκαν και βαλανοφάγοι. Ο Πελασγός είχε γυναίκα την Μελίβοιαν του Ωκεανού ή την Νύμφη Κυλλήνη και γέννησε τον Λυκάωνα. Είναι τόσο αρχαία η ιστορία ώστε λέγεται ότι ο Πελασγός ήλθε στη Θεσσαλία όταν σχίστηκαν τα Τέμπη και αποξηράνθηκε η λίμνη της Θεσσαλίας. Τότε κόμισε εκεί τους Πελασγούς. 

 

Ο Ηρόδοτος τους αποκαλεί βαρβάρους, όμως η αλήθεια είναι ότι ένεκα του πλάνητος βίου του από τόπο σε τόπο, άναρχοι, άνομοι, και ληστρικοί διάγοντες βίον που έμαθαν εκ των γηγενών Τηρρηνών των διαβόητων ληστών της αρχαιότητας ενωθέντες με αυτούς εκβαρβαρίστηκαν. 

 

Όμως δεν ήταν όλοι οι Πελασγοί όμοιοι με τους Τηρρηνούς. Αξιοσημείωτον είναι και το γεγονός ότι ο Λυκάων βασίλευσε προ του Κατακλυσμού του Δευκαλίωνος διότι ο Κατακλυσμός συνέβη επί βασιλείας του Νυκτίμου γιού του Λυκάωνος. («Ωγυγία» Αθαν. Σταγειρίτης, τόμ. Δ’ σελ.530-547) Να σημειωθεί ότι ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα συνέβη περίπου 10.000 π.Χ και λόγω της τήξης των Παγετώνων, δημιουργήθηκε το ρήγμα των Δαρδανελλίων και η καταβύθιση της Αιγηίδος.

 

Γηγενείς οι Πελασγοί της Αιγαίας γης 

 

Από την πανάρχαια εποχή ίσως και δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν απλώθηκαν και κατοίκησαν πρώτα στις γύρω από τον ελλαδικό χώρο περιοχές. Συν τω χρόνω ταξίδευσαν πρώτα στο Αιγαίο και μετά μακρύτερα δημιουργώντας πελασγικές εστίες στις πιο απόμακρες χώρες. Οι λαοί της Δύσεως και εγγύς Ανατολής μιλούσαν την κοινή Ελληνική γλώσσα ή τοπικές διαλέκτους (ιδιώματα της ελληνικής). Ελληνικά λατρευτικά και γλωσσικά γνωρίσματα υπάρχουν σε όλους σχεδόν τους απόμακρους τόπους. 

 

Οι βιαίως εξισλαμισθέντες Έλληνες της Μικράς Ασίας 

 

Μόνο το τουρκικό κατεστημένο απαγορεύει τη γονιδιακή έρευνα των κατοίκων της Τουρκίας για τον φόβο ότι θα φανεί ότι η πλειονότης των κατοίκων της Δυτικής Τουρκίας και του Πόντου, αλλά και των άλλων περιοχών είναι εξισλαμισθέντες Έλληνες και κατάλοιπα των Πελασγικών πληθυσμών (Χετταίοι, Μιττάνι, Ετεοκρήτες κ.α). Οι Αιγαίοι είχαν χρώμα ματιών καστανό –μελαχρινό και μαλλιών μαύρο –ξανθό, ανάλογα με το χώρο καταγωγής των.

 

Παρά τις αναμίξεις επεκράτησε το Πεσλασγικό στοιχείο 

 

Εγιναν αναμίξεις στο διάβα του χρόνου με άλλους κατακτητές ή περαστικούς λαούς, γεγονός που συμβαίνει και σήμερον, όμως πάντα αλλά επικράτησε ως κυρίαρχο το πελασγικό στοιχείο.

 

Όλοι οι ιστορικοί λαοί είχαν τους ίδιους Θεούς (τους Ολύμπιους Θεούς) και τα ελληνικά ήθη και έθιμα. Στις επόμενες εποχές οι Πελασγοί Έλληνες έγιναν γεννήτορες των περισσότερων λαών. Αυτός είναι και ο λόγος που διαθέτουν την ίδια πνευματική ανάπτυξη και τα ίδια ανθρωπολογικά γνωρίσματα των κατοίκων του Αιγαίου και των περιξ περιοχών. Τούτο αποδεικνύεται και δια γονιδιακών μεθόδων από τους γενετιστές. 

 

Ακόμη και ο Ηρόδοτος αναφέρει: «Της νυν Ελλάδος πρότερον δε Πελασγίης καλουμένης» (Β’ 56) και προσθέτει ακόμη ότι: «Πελασγικόν Εθνος ύστερον Ιωνικόν εκλήθη» (VII,95) Τούτο σημαίνει ότι κατά την Ιωνικήν εξάπλωση επήλθε αλλαγή του ονόματος διότι υπήρχε το όμαιμον, ομόθρησκον, ομόγλωσσον και ομότροπον λόγω φυλετικής ταυτότητας. 

 

Κατά τον Στράβωνα « Γεωγραφικά τόμ Α’ σελ. 294-296 και 331» «Οι Πελασγοί ήταν αρχαίο φύλο περί την Ελλάδα πάσαν επιπολάσαν» ήταν διασκορπισμένοι και μάλιστα βρίσκονταν στους Αιολείς στη Θεσσαλία και στην Κρήτη ήταν έποικοι όπως λέγει ο Όμηρος … Πελασγικό Αργος λέγεται η Θεσσαλία καθώς και τα Ηπειρωτικά Έθνη είναι πελασγικά. Όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς Όμηρος, Στράβων, Έφορος, Αντικλείδης, Ατθιδογράφους κλπ συμφωνούν με τις ως άνω θέσεις με εξαίρεση τον πεπλανημένο Ηρόδοτο ο οποίος τροφοδότησε με παλαιές και νεώτερες ανθελληνικές θεωρίες. 

 

Οι πρώτοι Πελασγοί ανεπτύχθησαν στην Αρκαδία από όπου από εκεί πήγαν στην Τυρρηνίαν (Ιταλίαν) και εκεί πήραν την ονομασία Τυρσηνοί και από την Αρκαδία δια μέσου Λήμνου Κρήτης και Κύπρου εισέδυσαν στην Μικρά Ασία και στην Εγγύς Ανατολή και νοτίως μέχρι των βορείων ακτών της Αφρικής . Λόγω του πλάνητος βίου τους απεκλήθησαν και «Πελαργοί» από τον Αριστοφάνη. Αυτοί μετέβησαν και στην Ευρώπη και στην ενδοχώρα της Μικράς Ασίας και έγιναν Χετταίοι ή Μιττάνι για να προσποριστούν τα προς το ζειν δημιούργησαν πρότυπα κράτη άριστα οργανωμένα και πολιτισμένα αφού κατά πλείστας ενδείξεις αυτοί είναι οι εφευρέτες του πολιτισμού.

Οι Πελασγοί ήταν συνεπώς γέννημα και θρέμμα της Ελληνικής γης. 

 

Αρκάς ο πρώτος Πελασγός

 

Οι Αρκάδες ισχυρίζονται ότι εις χώρα αυτήν πρώτος κάτοικος υπήρξε Πελασγός. Προφανώς, ο Πελασγός ήταν ο βασιλεύς ή αρχηγός των λοιπών ανθρώπων.

 

Ο ποιητής Αίσιος γράφει: «Η μαύρη γη γέννησε στα ψηλόκορμα βουνά τον ισόθεο Πελασγό. Ο Όμηρος αποκαλεί τους Αρκάδες «Προσέληνες» (Τούτο δηλώνει ότι αυτοί έζησαν την εποχή που ακόμη υπήρχαν περισσότερες σελήνες-δορυφόροι της γης. Η ονομασία θα ήταν δυνατόν να επιβεβαιώσει την θεωρία του Χέρμπιγκερ, ότι δηλαδή υπήρχαν δορυφόροι της Γης οι οποίοι κατεστράφησαν σε πανάρχαιαν εποχήν). Άλλωστε και άλλοι μύθοι αναφέρουν την ύπαρξη δορυφόρων της Γης οι οποίοι συνετρίβησαν. Στην περιοχή Τεγέας βρέθηκε γιγάντιος σκελετός τριών και πλέον μέτρων, που ανάγεται σε προγενέστερο ανθρώπινο είδος εκείνο του ανθρώπου του homo Neantertalis, προγενέστερο του homo Sapiens. Τούτο έρχεται να επιβεβαιώσει τους μύθους περί Γιγάντων (Βλέπε Ελληνική Μυθολογία) που έζησαν πριν 150.000- 200.000 χρόνια Π.Ε. 

 

Προ του homo Neanderthals έζησε ο homo Erectus 700.000 έως 1.000.000 χρόνια Π. Ε (Σπήλαιο Πετραλώνων- Ευρωπαίος Αρχάνθρωπος) Πιθανολογείται, ότι οι homo Neanderthals έζησαν από κοινού κάποια εποχή με τον ευφυή homo Sapiens και τους χρησιμοποίησαν σαν μεταφορείς των ογκολίθων για την κατασκευή των κυκλώπειων τειχών της Τίρυνθας, των Μυκηνών και αλλού. (Από τον Ομηρο στην Τεχνητή Νοημοσύνη, Δ. Μαυραειδόπουλος) 

 

Πελασγοί και Λέλεγες οι πρώτοι κάτοικοι του Ελλαδικού χώρου και τα πελασγικά φύλα θεωρούνται αυτόχθονες. Ο Πελασγός βασιλιάς Λυκάων βασίλευσε προ του Τρωικού Πολέμου και ο γιός του Οίνωτρος θα αποικήσει την Κάτω Ιταλία δίνοντας το όνομα στου Οινωτρία, Ο Εύανδρος από το Παλλάδιο της Αρκαδίας θα φθάσει στη Ρώμη 60 χρόνια προ του Τρωικού Πολέμου και θα αποικήσει έναν από τους επτά λόφους της Ρώμης, δίνοντας το όνομα του «Παλατίνο» 

 

Ο Δάρδανος γιός του Δία και της Ηλέκτρας από το Φενεό της Αρκαδίας θα αποικήσει τη Σαμοθράκη και θα περάσει στα Στενά δίνοντας στα «Δαρδανέλλια» το όνομα του. Τεγεάτες παιδιά του βασιλιά Αλαίου είναι ο Αμφιδάμας και Κηφέας θα συμμετάσχουν στην Αργοναυτική Εκστρατεία κατά μίαν εκδοχή στην Κολχίδα του Ευξείνου Πόντου και κατ’ άλλην εκδοχή στη Νότιο Αμερική. Όταν οι Δωριείς θέλησαν να καταλάβουν την Αρκαδίαν οι Αρκάδες προσέφυγαν στο Μαντείο των Δελφών να πάρουν χρησμό και το Μαντείο απεφάνθη: «Πολλοί εν Αρκαδία βελανοφάγοι άνδρες εισίν» «Την Αρκαδία δεν στην δίνω» Οι Αρκάδες όπως οι Λάκωνες και άλλες περιοχές δέχθηκαν με βίαια μέσα το ξενόφερτο χριστιανικό δόγμα πολύ αργότερα. 

 

Την εποχή των Πελασγών οι Αθηναίοι εκαλούντο Κραναοί και βασιλιάς τους ήταν ο Κραναός, μετέπειτα επί βασιλείας Κέκροπος ονομάστηκαν Κεκροπίδαι και όταν βασιλιάς έγινε ο Ερεχθεύς ονομάστηκαν Αθηναίοι. Επομένως, οι Πελασγοί από αρχαιοτάτων χρόνων ζούσαν στον Ελληνικό χώρο και στον ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου. Ήταν το αρχαιότερο γηγενές Ελληνικό φύλο και επειδή ήταν άριστοι ναυτικοί μετακινούνταν με ευκολία στη Μεσόγειο.

 

Ο Αισχύλος στις Ικέτιδες παρουσιάζει τον γηραιόν βασιλιά του Άργους (προς τον οποίον είχε καταφύγει ο Δαναός μετά των πεντήκοντα θυγατέρων του ζητώντας προστασίαν κατά των υιών του Αιγύπτου), ορίζοντα το πελασγικό του κράτος «από της Πελοποννήσου ως της Μακεδονίας και της Ηπείρου». Συνεπώς, οι Πελασγοί ανέκαθεν κυριαρχούσαν στην Ελλάδα στην πανάρχαια εποχή και επομένως ο μύθος πως άλλοι δήθεν λαοί «προ-Ελληνες»(Ινδοευρωπαίοι κ.α) ήρθαν από το βορρά στην περιοχή είναι χονδροειδέστατο ψευδός και δεν ευσταθεί. Πρόκειται για τους «πρωτο-Έλληνες» Πελασγούς που αποτέλεσαν το υπόστρωμα του Ελληνικού Κόσμου στην περιοχή. Αυτοί είναι οι πρώτοι δημιουργοί του πολιτισμού διότι πριν εξ όσων αποδεικνύεται από «ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ, Ιωάννη Πασσα» δεν υπήρξε ουδείς πολιτισμένος λαός πέραν των Πελασγών.

 

Οι Πελασγικές πόλεις στη χώρα είναι πανάρχαιες γι’ αυτό και χάθηκαν οι πρωτο-ιστορικές τους αναφορές: Λάρισα, Φάρσαλα, Λαμία, Λάριμνα, Αυλίς, Χαλκίς, Άμφισσα, Ελάτεια κ.α. Οι Δρύοπες που διέδωσαν τη θρησκεία των Δρυίδων στη Βόρεια Ευρώπη και Βρετανία ήταν Πελασγοί. 

 

Μερικές χρήσιμες απαντήσεις για την γηγενή καταγωγή των Ελλήνων προς τους μισέλληνες: 

 

1/ Ποτέ δεν υπήρξαν εισβολείς –κατακτητές μη Έλληνες στο Αιγαίο. Αν συνέβαινε αυτό θα είχε αλλοιωθεί η ταυτότητα των Ελλήνων στη γλώσσα και στον πολιτισμό 

 

2/ Όσοι κατακτητές πέρασαν από το Αιγαίο δεν μπόρεσαν να στεριώσουν και να μονιμοποιηθούν και έφυγαν 

 

3/ Ο Ελληνικός λαός μιλάει την ίδια γλώσσα 6.000 χρόνια με βάση τα ιστορικά δεδομένα και σύμφωνα με την παράδοση πάνω από 100.000 χρόνια Π.Ε 

 

4/ Οι διάφοροι λαοί της Ευρώπης έχουν γλώσσα και εθνική ιστορία λίγων εκατοντάδων χρόνων. Ακόμη και οι Ιταλοί ξέχασαν τη Λατινική, τη γλώσσα που μιλούσαν οι πρόγονοι τους πριν από 1000 χρόνια. 

 

5/ Ο Ελληνικός λαός είναι πνευματικά υπερήφανος και απελευθερωμένος φιλοσοφεί και για το πιο ασήμαντο φαινόμενο ή αντικείμενο που οι άλλοι το θεωρούν δεδομένο. 

 

6/ Οι Έλληνες ένεκα της μακραίωνης ιστορίας και του πολιτισμού τους έχουν αναπτύξει ισχυρή ιδιοπροσωπεία 

 

7/Δεν υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη Γη, που να μην έχει Σπέρμα ή Πνεύμα Ελληνικό («Εμείς οι Έλληνες. Βαρδίκος, εκδ. Αττικα) 

 

ΤΑ ΕΥΛΟΓΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ: Τί έγινε ο απέραντος Πελασγικός Κόσμος; Γιατί διαλύθηκε; Τι άφησε πίσω του; Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά του; Τι μας κληρονόμησε; 

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι Έλληνες σοφοί, ενώ έλυσαν τα δυσκολότερα προβλήματα της ανθρωπότητας, ένα πρόβλημα που αφορά την συνένωση και διακυβέρνηση αρχικά του Πελασγικού και μετέπειτα του διαδόχου του Ελληνικού Έθνους δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να το λύσουν. Γενικά, δεν τους απασχόλησε το πρόβλημα της διακυβέρνησης των λαών διότι θεώρησαν ότι η δημοκρατία δίνει την ιδανική λύση. Ισως αν δεν είχε πρόωρα υποδουλωθεί ο Ελληνικός κόσμος θα είχε βελτιώσει σε πολλά σημεία το πολίτευμα της Δημοκρατίας όπως έπραξε τον 19ον αιώνα ο Καποδίστριας στην Ελβετία.

 

Ο Πελασγικός Κόσμος ο προπάτορας της Δύσης 

 

Ο διασκορπισμένος Πελασγικός Κόσμος στην ακμή του αριθμούσε σύμφωνα με εκτιμήσεις άνω των 30 εκατ ανθρώπων στην ευρύτερη περιοχή. Την εποχή εκείνη υπολογίζεται ότι στην Ασία και Κίνα δεν ήταν περισσότεροι άνθρωποι. Αν υπήρχε συγκεντρωτική διοίκηση σήμερα θα είχε δημιουργηθεί ένα κράτος πληθυσμιακά ισάξιο της Κίνας. Ο Πελασγικός Κόσμος εφθάρη από εμφύλιες διαμάχες μεταξύ των γηγενών και αποίκων. Σήμερα ο Ελλαδικός πληθυσμός έχει συρρικνωθεί σημαντικά και απειλείται στο μέλλον με εξαφάνιση αν δεν ληφθούν εγκαίρως μέτρα για αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος. Ο απέραντος Πελασγικός Κόσμος μετεξελίχθηκε σε κρατικές οντότητες που η κάθε μια ακολούθησε δική της πορεία και δημιούργησε δικό της κρατικό μόρφωμα και πολιτισμό.

 

Η δημιουργία αυτοκρατοριών στην Ασία (Κίνα , Μογγολία, Ρωσία, Ιράν κλπ) στάθηκε εμπόδιο στην διάσπαση των φυλετικών ομάδων, όπως συνέβη στη Δύση και σχηματίστηκαν μεγάλα και ισχυρά κράτη. Αντίθετα, στον Πελασγικό Κόσμο η έλλειψη κεντρικής διακυβέρνηση ήταν η αιτία της διάσπασης τους σε πόλεις-κράτη πολλά εκ των οποίων ήταν ανίκανα να αντισταθούν στις απολυταρχικές δυνάμεις (Ιραν, Τουρκία, κ.α) Αυτά φρόντισαν όχι για κατακτήσεις και εκστρατείες αλλά για την βελτίωση της ζωής των εποίκων στις διάφορες περιοχές που εγκαταστάθηκαν. Ποτέ όμως δεν λησμόνησαν το αίσθημα της ελευθερίας, της ευκινησίας, της περιπέτειας, της αγάπης τους προς τη θάλασσα και τα ταξίδια και του δημοκρατικού τους παρελθόντος. Χωρίς τότε να υπάρχει η λέξη «δημοκρατίας» όπως την εννοούμε σήμερα ακόμη και όπως το διαμόρφωσε η Αρχαία Αθηνά όμως με την αρχή της αποκέντρωσης των εξουσιών τους έδινε ελευθερία. Η πίστη τους στο Φυσικό Νόμο τους οδηγούσε πάντα τις σωστές λύσεις και προόδευαν και χαίρονταν τη ζωή και τα δημιουργήματα του. Ο Πελασγικός Κόσμος δημιούργησε τον προκατακλυσμιαίο πολιτισμό και τους μετα-κατακλυσμιαίους τοιούτους, όπως ο Μινωικός , ο Μυκηναϊκός, και εκ του Μινωικού αργότερα ο Χετταικός, των Μιττάνι, ο Ασσυριακός, ο Βαβυλωνιακός, ο Αιγυπτιακός και ο νεώτερος Πολιτισμός της Αρχαίας Ελλάδος που διαμόρφωσε το μοντέλο του σύγχρονου δυτικού κόσμου.  Πρωτοπόρος όλων υπήρξε ο Μινωικός πολιτισμός με την θαλασσοκράτειρα Κρήτη.

 

Οι Πελασγοί κληροδότησαν το πολιτιστικό πρόπλασμα στη Δύση 

 

Η κληρονομιά των Πελασγών η οποία μεταβιβάστηκε ως τις μέρες μας στο Δυτικό κόσμο είναι το θάρρος, η τόλμη, η αγάπη τους στην ελευθερία, στη φύση, στην ευκινησία, στα ταξίδια, στην πρόοδο στη δημιουργία πόλεων και πολιτισμού (γιατί η πόλη είναι το κύτταρο και ο δημιουργός του πολιτισμού). Η αγάπη τους στους πατρώους Θεούς του, χωρίς ποτέ να γίνουν θρησκόληπτοι και να κάνουν θρησκευτικές συγκρούσεις και η κοινή τους γλώσσα (με τους ιδιωματισμούς της κάθε περιοχής) ήταν τα κοινά τους χαρακτηριστικά. Ο Πελασγικός Κόσμος είχε Αξιες και χαρακτηριζόταν από Φρόνηση, Σωφροσύνη, Τόλμη, Δικαιοσύνη, Ανεξιθρησκία, είχε ανεπτυγμένο το «Ευ Ζειν» και ήταν προοδευτικός, δημιουργικός και φιλειρηνικός, Όταν όμως απειλείτο η ελευθερία του πολεμούσε με ανδρεία και αυτοθυσία. Αλλά ουδέν καλόν αμιγές κακού, κληροδότησε την διχόνοια, διαίρεση, απέχθεια στην εξουσία, ατομικότητα, εύκολη μετάλλαξη- αφομοίωση κ.α. Ευρισκόμενος στο μεταίχμιο μεταξύ Ανατολής και Δύσεως αποτέλεσε τον κυματοθραύστη των εισβολέων. Ένα μέρος του πελασγικού κόσμου έχει υποδουλωθεί από τις απολυταρχικές και θεοκρατικές αντιλήψεις της Ανατολής (Ιράν, Μικρά Ασία, Εγγύς Ανατολή, Καυκασία, Βαβυλώνα, Εύξεινος Πόντος, Αίγυπτος, η νότια ακτή της Μεσογείου κ.α) 

 

Ο Πελασγικός Κόσμος επηρέασε τον Ελληνικό Πολιτισμό και αυτός κληροδότησε στο Δυτικό Κόσμο κοινά χαρακτηριστικά με κύριο γνώρισμα την ελεύθερη βούληση και τη «Δημοκρατία». Ο σύγχρονος Δυτικός κόσμος τώρα καλείται να δώσει μάχη ενάντια στις Απολυταρχικές Δυνάμεις της Ανατολής και δυστυχώς είναι διχασμένος.

 

Χωρίς κεντρική εξουσία η Δύση την ώρα που οι Απολυταρχικές Δυνάμεις ενεργούν εισβολή με συγκεντρωτικές δυνάμεις αν δεν συνενωθεί και δώσει τη μάχη μεμονωμένα το κάθε κράτος θα ηττηθεί όπως συνέβη στο παρελθόν.

 

Ξεριζωμένοι από τις φυλετικές και πολιτιστικές μας ρίζες. Δεν είναι τυχαίον ότι ο Έλλην πιασμένος στα δίχτυα του νέου του θεού Γιαχβέ αρνείται ακόμη και την πατρίδα του και είναι εχθρός των προγόνων τους οποίους θεωρεί «ειδωλολάτρες» και κακούς διότι δεν ήταν χριστιανοί, ή προσπαθεί να τους εξομοιώσει με τους χριστιανούς και με τους εβραίους «προπάτορες» του, όταν αισθάνεται τύψεις εθνικής συνειδήσεως. Κατηγορεί τον «ταλεμπανισμό» και την ίδια στιγμή προσκυνά την θρησκεία η οποία ευθύνεται για τον ακραίο διωγμό την πατρώων θεών του. 

 

Δεν είναι λυπηρόν τα παιδιά μας να περιφρονούν το αρχαιότερο Έθνος του κόσμου, να λησμονούν τις Αξίες του, τη Γλώσσα του, τους Θεούς του, την Ιστορία του, τα Ήθη και Έθιμα του και τρέχουν τώρα, να πάρουν Φως από κράτη- έθνη ανύπαρκτα ή εν αγρία καταστάσει την εποχή που το Έθνος μας χάριζε αφιλοκερδώς τρόπο ζωής και πολιτισμό; Ας προβληματιστούμε λοιπόν! Είναι καιρός 

 

(24/4/23) 

Αμφικτύων 

 

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης 

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών 

amphiktyon@gmail.com 

http://amphiktyon.blogspot.com/  

http://amphiktyon.org