Unfair τώρα και στους ορθόδοξους Σέρβους; Μη έντιμη η ελληνική στάση με την αποχή στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ενώ η Κύπρος ψήφισε

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης (Α), μιλάει κατά τη διάρκεια συνέντευξης στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα, Σάββατο 29 Απριλίου 2023. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ

 

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ*, Αθήνα 

 

Ούτε πέντε μήνες δεν συμπληρώθηκαν από ένα άρθρο μου με τίτλο «Θα πουλήσουμε τώρα και τους Σέρβους;», όμως η προφητεία φαίνεται δυστυχώς να επαληθεύεται.

 

Σε πρόσφατο ψήφισμα σχετικά με την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης η Ελλάδα για πρώτη φορά-και σε αντίθεση με την Κύπρο που καταψήφισε-επέλεξε τον ανέντιμο δρόμο της αποχής. 

 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδειχτηκε ικανός και για αυτό το ξεδιάντροπο «unfair» απέναντι σε ένα έθνος-το μοναδικό ίσως στο πλανήτη-με το οποίο οι Ελληνες έχουν αδελφική σχέση, όχι απλώς φιλική. 

 

Εγραφα λοιπόν σε εκείνο το άρθρο που μεταφράστηκε στα σερβικά και κυκλοφόρησε στα μέσα ενημέρωσης της γειτονικής χώρας ότι σε δύο Παγκοσμίους Πολέμους, Ελληνες και Σέρβοι στάθηκαν χέρι-χέρι στην πραγματικά σωστή πλευρά της ιστορίας. Και ήταν οι λαοί που μονίμως έμπαιναν στο ρουθούνι της αυτοκρατορικής και αργότερα ναζιστικής Γερμανίας, σε αντίθεση με άλλους Βαλκάνιους που προσέφεραν απλόχερα τις υπηρεσίες τους στο Ράιχ. 

 

Οι Ελληνες αγαπούν τους Σέρβους και το απέδειξαν όταν εκείνοι στα τέλη της δεκαετίας του ’90, ανήμποροι και απομονωμένοι κλήθηκαν να υπερασπίσουν την πατρίδα τους από τους κατσαπλιάδες του Ου-Τσε-Κα και τους σύγχρονους βαρβάρους του ΝΑΤΟ που τους βομβάρδιζαν χωρίς έλεος. Κι οι Σέρβοι από την πλευρά τους δεν ξέχασαν ποτέ αυτή τη βοήθεια. Το διαπίστωσα με τα ίδια μου τα μάτια όταν στην διάρκεια της γιουγκοσλαβικής κρίσης βρέθηκα πολλές φορές στη φλεγόμενη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο.

 

Στα συνοριακά φυλάκια ακόμη και οι πιο σκληροτράχηλοι, μπαρουτοκαπνισμένοι Σέρβοι πολεμιστές, όπως οι «Τίγρεις του Αρκάν» που πυροβολούσαν πριν τους πεις το όνομα σου, μαλάκωναν απότομα μόλις έβλεπαν ελληνικό διαβατήριο. 

 

Φωτιζόταν στη κυριολεξία το πρόσωπο τους. «Ελα μέσα να πιούμε μια σλιμοβίτσα, μου έλεγαν. Γιατί αν δεν ήσασταν εσείς οι Ελληνες θα βάζαμε αντί για βενζίνη στα αυτοκίνητα μας κάρβουνο…»

 

Για τους Σέρβους, λοιπόν, σήμερα το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου είναι ζήτημα υπαρξιακό. Εκτός από την υπεράσπιση του λίκνου της ιστορικής και θρησκευτικής τους κληρονομιάς, η διατήρηση ενός διεθνούς στάτους «μη αναγνώρισης» του υβριδικού κράτους των Κοσοβάρων είναι το μόνο όπλο άμυνας απέναντι στον αλβανικό επεκτατισμό που δείχνει τα διαρκώς τα δόντια του στη βαλκανική. 

 

Σήμερα υπάρχουν μόλις πέντε χώρες μέλη της ΕΕ που δεν αναγνωρίζουν το Κοσσυφοπέδιο ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος. Μεταξύ τους η Ελλάδα και φυσικά η Κύπρος για ευνόητους εθνικούς λόγους. 

 

Η ελληνική στάση ωστόσο έχει αρχίσει να παρουσιάζει ρωγμές, παρότι «πρωθυπουργός» και «πρόεδρος» του κράτους-λησταρχείου που πρόσφατα-με ενθάρρυνση Γερμανών και Αμερικανών-υπέβαλε και αίτηση ένταξης στην ΕΕ(!) έχουν επανειλημμένως φωτογραφηθεί με γκραβούρες της «Μεγάλης Αλβανίας» που φτάνει μέχρι την Πρέβεζα, συμπεριλαμβάνοντας και την Κέρκυρα! 

 

Αντί να τους έχουμε πάρει στο κυνήγι για το ανέκδοτο της «Μεγάλης Αλβανίας», ο Μητσοτάκης δεν χάνει την ευκαιρία να χαριεντίζεται με τον αναιδή Ράμα, ενώ χωρίς κανένα προφανή λόγο έχουν πυκνώσει οι επισκέψεις απεσταλμένων της ελληνικής κυβέρνησης στην Πρίστινα. Από τον…Πάτση μέχρι την Μενδώνη. 

 

Εγραφα σε εκείνο το άρθρο του περασμένου Δεκεμβρίου ότι αν ο Μητσοτάκης σκέπτεται να τροποποιήσει την πάγια ελληνική πολιτική «μη αναγνώρισης» για να κάνει τα γλυκά μάτια στους Γερμανούς θα έχει διαπράξει εθνική μειοδοσία και πρωτοφανή ασέβεια απέναντι στα αισθήματα της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού». 

 

Οπως ακριβώς έπραξε και με την αποστολή όπλων στην Ουκρανία. Ταυτόχρονα όμως θα καταφέρει να διαταράξει αμετάκλητα τις σχέσεις με τον μοναδικό σύμμαχο στην εύφλεκτη βαλκανική γειτονιά. 

 

Στο άκουσμα της είδησης για το ελληνικό “unfair” στο συμβούλιο της Ευρώπης, η πρωθυπουργός της Σερβίας ακύρωσε την ομιλία της στο Συνέδριο των Δελφών, μία επαρχιακή εκδοχή ελληνικού Νταβός που έχει όμως ημιεπίσημο χαρακτήρα καθώς γίνεται υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας. 

 

Σχεδόν ταυτόχρονα οι σερβικές ειδικές δυνάμεις ακύρωσαν την συμμετοχή τους στην διακλαδική άσκηση «Ωρίων» του ελληνικού υπουργείου άμυνας, ενώ ο πρωθυπουργός Βούτσιτς μίλησε με πικρία για χώρες που εξέπληξαν δυσάρεστα με την συμπεριφορά τους στην επίμαχη ψηφοφορία. Αλλά και ο υπουργός εξωτερικών Ιβιτσα Ντάτσιτς σε ένα τουίτ του γεμάτο νόημα ευχαρίστησε τον πρώην ομολόγο του Κατρούγκαλο και τον Σύριζα επειδή διαφοροποιήθηκαν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. 

 

Οποιος ξέρει να διαβάζει αυτές τις κινήσεις αντιλαμβάνεται ότι η ενόχληση των Σέρβων είναι πολύ μεγάλη. Αυτό που παραμένει ασαφές είναι ποιό αντισταθμιστικό όφελος εξασφάλισε ο κύριος Μητσοτάκης για αυτή τη στροφή. Και για λογαριασμό ποίου; Της Ελλάδας ή του εαυτού του; 

 

Είναι τοις πάσι γνωστό ότι οι Γερμανοί ενδιαφέρονται πάση θυσία για την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στις ευρωπαικές συλλογικές δομές, γιατί θεωρούν ότι αυτό εξυπηρετεί τις γεωστρατηγικές τους επιδιώξεις. Μία από τις βασικές ερωτήσεις που έκανε η δημοσιογράφος της Ντόιτσε Βέλε στον Αλέξη Τσίπρα κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στην Γερμανία ήταν αν, σε περίπτωση που γίνει πρωθυπουργός,…θα αναγνωρίσει το Κόσοβο! 

 

Ο Τσίπρας απέφυγε την παγίδα με μια γενικόλογη διατύπωση, αλλά φαίνεται ότι ο νυν πρωθυπουργός έχει δώσει υποσχέσεις στην γερμανική πλευρά, πιθανόν και στην αμερικανική που επίσης ενδιαφέρεται για την ευρωπαική προοπτική των Αλβανών γενικότερα. 

 

Το ερώτημα πάντως παραμένει με ποιον ακριβώς αξιακό κώδικα μπορεί να προωθείται η υποψηφιότητα ενός κράτους-κουρελού, κρησφύγετου ναρκεμπόρων και άλλων εγκληματικών στοιχείων, στις ευρωπαικές δομές. 

 

Τι σόι Ευρώπη είναι αυτή που θέλει να ενσωματώσει αμετανόητους Ου-Τσε-Κάδες, σαλταδόρους και ταραχοποιούς; Ποια ακριβώς ιδανικά έχει φτάσει να εξυπηρετεί η Ευρωπαική Ενωση του Βερολίνου;… 

 

*Γιώργος Χαρβαλιάς

Συγγραφέας του βιβλίου «Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια»

 

πηγή

Σουδάν: Συνεχίζονται οι μάχες παρά την παράταση της εκεχειρίας – «Μοιράστηκαν όπλα» σε πολίτες

Σφοδρές μάχες συνέχιζαν να μαίνονται προχθες Παρασκευή στο Χαρτούμ και στο Νταρφούρ, παρά την παράταση της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός ανάμεσα στον στρατό και τους παραστρατιωτικούς, που έχουν εμπλακεί σε πόλεμο για την εξουσία στο Σουδάν, με τουλάχιστον 500 νεκρούς σε σχεδόν δυο εβδομάδες.

 

Στην Ελ Τζενέινα, πρωτεύουσα του Δυτικού Νταρφούρ, 74 άνθρωποι σκοτώθηκαν μέσα σε δυο ημέρες μαχών, τη Δευτέρα και την Τρίτη, ανέφερε συνδικαλιστική ένωση γιατρών, τονίζοντας πως ο απολογισμός αυτός δεν είναι παρά προσωρινός και πως οι νεκροί των τελευταίων ημερών είναι αδύνατο να καταμετρηθούν, καθώς το σύνολο των νοσοκομείων έχει τεθεί «εκτός λειτουργίας».

 

Σε όλη τη χώρα «το σύστημα υγείας βρίσκεται στα όρια της πλήρους κατάρρευσής του» και «12.000 ασθενείς που πάσχουν από νεφρική ανεπάρκεια κινδυνεύουν να πεθάνουν εξαιτίας της έλλειψης αιμοδιάλυσης», προειδοποίησε το συνδικάτο των σουδανών γιατρών.

 

Τη νύχτα της Πέμπτης προς Παρασκευή, οι ένοπλες δυνάμεις του στρατηγού Άμπντελ Φάταχ αλ Μπουρχάν και οι Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης (ΔΤΥ) του στρατηγού Μοχάμεντ Χαμντάν Ντάγκλο δέχθηκαν να παραταθεί για άλλες 72 ώρες η εκεχειρία που συμφωνήθηκε με μεσολάβηση των ΗΠΑ αλλά στην πράξη ουδέποτε τηρήθηκε.

 

«Οι παραβιάσεις της κατάπαυσης του πυρός δεν σημαίνουν πως απέτυχε», έκρινε μολαταύτα χθες μιλώντας στον Τύπο ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο Βεντάντ Πατέλ.

 

Στο Χαρτούμ, αεροπορικά πλήγματα και αντιαεροπορικά πυρά ακούγονταν κοντά στο αρχηγείο του στρατού, είπαν αυτόπτες μάρτυρες στο Γαλλικό Πρακτορείο.

 

Στο Νταρφούρ, «η κατάσταση είναι πάντα πολύ τεταμένη», είπε κάτοικος στην Τζενέινα. «Οι αγορές λεηλατήθηκαν και δεν υπάρχουν πλέον τρόφιμα».

 

Σύμφωνα με τον ίδιο, ακίνητα και καταυλισμοί εσωτερικά εκτοπισμένων υπέστησαν «μεγάλες ζημιές» και το ηλεκτρικό ρεύμα είναι «κομμένο από τη Δευτέρα».

 

«Μισθοφόροι»

 

Δικηγόροι και γιατροί ηχούν τον κώδωνα του κινδύνου για την πολιτεία Νταρφούρ, που γειτονεύει με το Τσαντ. Στην Ελ Τζενέινα οι αντιμαχόμενοι χρησιμοποιούν «πολυβόλα, βαριά πολυβόλα, αντιαεροπορικά» και εκτοξεύουν «ρουκέτες εναντίον σπιτιών», κατήγγειλε ο δικηγορικός σύλλογος του Νταρφούρ.

 

«Ο Μπουρχάν και ο Χαμέτι πρέπει να σταματήσουν αμέσως αυτόν τον ηλίθιο πόλεμο πάνω στην πλάτη των αμάχων», τόνισαν.

 

Ο ΟΗΕ έχει εκφράσει ανησυχία για το γεγονός πως «μοιράστηκαν όπλα» σε πολίτες. Η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα προειδοποιεί ότι η σύρραξη μπορεί να αναζωπυρώσει τις φυλετικές και εθνικές συγκρούσεις στο Δυτικό Νταρφούρ και τονίζει πως είναι θορυβημένη εξαιτίας του «κλίματος γενικευμένης ατιμωρησίας».

 

Κάπου 50.000 παιδιά που «υφίστανται οξύ υποσιτισμό» στην περιοχή στερούνται την επισιτιστική βοήθεια αφού ο ΟΗΕ ανέστειλε τη δραστηριότητά του έπειτα από τους φόνους πέντε εργαζομένων.

 

Ελάχιστες πληροφορίες βγαίνουν από αυτή την περιοχή, όπου ο πόλεμος που ξέσπασε το 2003 ανάμεσα στο καθεστώς του στρατηγού Όμαρ Ελ Μπασίρ, που έπεσε το 2019, και αντάρτες που ανήκαν σε εθνικές μειονότητες είχε αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 300.000 άνθρωποι και να εκτοπιστούν άλλοι 2,5 εκατομμύρια, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

 

Οι αντίπαλοι συνεχίζουν να αλληλοκατηγορούνται για τις παραβιάσεις της κατάπαυσης του πυρός. Ο στρατός κατήγγειλε πως οι ΔΤΥ άνοιξαν πυρ εναντίον τουρκικού στρατιωτικού αεροσκάφους, που πήγε στη χώρα για να απομακρύνει εσπευσμένα πολίτες της Τουρκίας. Η Άγκυρα επιβεβαίωσε ότι τουρκικό αεροσκάφος δέχθηκε πυρά, διευκρινίζοντας πως δεν υπήρξε κανένας τραυματίας, σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu.

 

Ο στρατηγός Μπουρχάν κατήγγειλε κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε στο τηλεοπτικό δίκτυο Αλ Χούρα ότι εμπλέκονται πλέον στις εχθροπραξίες «μισθοφόροι από το Τσαντ, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και τον Νίγηρα».

 

«Αυτός ο πόλεμος καταστρέφει το Σουδάν», είπε από την πλευρά του ο στρατηγός Ντάγκλο κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε στο BBC, χαρακτηρίζοντας τον εχθρό του «προδότη».

 

Πρόσφυγες

 

Σε διπλωματικό επίπεδο, οι δυο στρατηγοί έκαναν γνωστό πως είχαν συνομιλίες με αξιωματούχους των ΗΠΑ, της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, καθώς και του Νότιου Σουδάν.

 

Η Τζούμπα εκφράζει την ανησυχία της για την «ήδη ορατή υπερχείλιση» της ένοπλης σύρραξης, ειδικά τις ροές «προσφύγων» σε γειτονικά κράτη.

 

Δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες ήδη πέρασαν τα σύνορα, καταφεύγοντας κυρίως στο Τσαντ (δυτικά) και στην Αίγυπτο (βόρεια). Συνολικά, ο ΟΗΕ υπολογίζει ότι ως και 270.000 άμαχοι μπορεί να καταφύγουν στο Τσαντ και στο Νότιο Σουδάν.

 

Αντιπρόσωπος του στρατηγού Μπουρχάν αναμένεται σήμερα στο Κάιρο για να συναντηθεί με τον επικεφαλής της αιγυπτιακής διπλωματίας Σάμεχ Σούκρι.

 

Διαγράφοντας τις ελπίδες πως θα ξανάρχιζε διαδικασία μετάβασης της χώρας στη δημοκρατία, οι δυο στρατηγοί που έδιωξαν μαζί τους πολίτες από την προσωρινή κυβέρνηση προχωρώντας στο πραξικόπημα του Οκτωβρίου του 2021 συνεχίζουν τον πόλεμο στον οποίο ενεπλάκησαν στα μέσα Απριλίου, αφορμή του οποίου ήταν η ασυμφωνία τους για τους όρους ένταξης των παραστρατιωτικών στις τακτικές δυνάμεις.

 

Στο Χαρτούμ, οι πέντε εκατομμύρια κάτοικοι δεν έχουν τρεχούμενο νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, συχνά ούτε τηλεφωνία και πρόσβαση στο διαδίκτυο. Τα καύσιμα και το ρευστό αρχίζουν επίσης να εξαντλούνται.

 

Δυτικές χώρες, ιδίως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, ο Καναδάς και η Βρετανία συνεχίζουν να απομακρύνουν εσπευσμένα εκατοντάδες ανθρώπους. Από την πλευρά της, η Κίνα ανακοίνωσε πως απομάκρυνε την πλειονότητα των δικών της υπηκόων που βρίσκονταν στη σουδανική επικράτεια.

 

Ακόμη ένα σαουδαραβικό πλοίο έφθασε χθες Παρασκευή στην Τζέντα (δυτικά), αυξάνοντας στους 2.991 τον αριθμό των ανθρώπων που απομακρύνθηκαν εσπευσμένα από το Σουδάν από τη Σαουδική Αραβία, η οποία υποδέχθηκε την πλειονότητα των ξένων που εγκατέλειψαν την εμπόλεμη χώρα διά θαλάσσης.

 

πηγή

Έρχεται η πιο επικίνδυνη διεθνής συνθήκη που προτάθηκε ποτέ – Θα ντρέπεται μέχρι και ο George Orwell…

Μια νέα συνθήκη για την πανδημία και τροποποιήσεις των Διεθνών Κανονισμών Υγείας του 2005, οι οποίες πρόκειται να τεθούν ενώπιον του διοικητικού οργάνου του ΠΟΥ, της Παγκόσμιας Συνέλευσης Υγείας, τον Μάιο του επόμενου έτους.

 

Η ανθρώπινη ιστορία είναι μια ιστορία ξεχασμένων μαθημάτων.

 

Παρά την καταστροφική κατάρρευση της ευρωπαϊκής δημοκρατίας στη δεκαετία του 1930, φαίνεται ότι η ιστορία του εικοστού αιώνα – κατά την οποία οι πολίτες, τρομοκρατημένοι από υπαρξιακές απειλές, συναίνεσαν στην απόρριψη της ελευθερίας και της αλήθειας υπέρ της υπακοής και της προπαγάνδας, ενώ επέτρεπαν σε δεσποτικούς ηγέτες να καταλαμβάνουν όλο και πιο απολυταρχικές εξουσίες – βρίσκεται επικίνδυνα κοντά στο να ξεχαστεί, προειδοποιεί σε νέα ανάλυσή του το Brownstone Institute.

 

Αυτό δεν είναι πουθενά πιο εμφανές από ό,τι σε σχέση με την προφανή αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίστηκαν δύο διεθνείς νομικές συμφωνίες που βρίσκονται σε εξέλιξη στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας: μια νέα συνθήκη για την πανδημία και τροποποιήσεις των Διεθνών Κανονισμών Υγείας του 2005, οι οποίες πρόκειται να τεθούν ενώπιον του διοικητικού οργάνου του ΠΟΥ, της Παγκόσμιας Συνέλευσης Υγείας, τον Μάιο του επόμενου έτους.

 

Όπως αναφέρουν αναλυτικά ενδιαφερόμενοι μελετητές και νομικοί, οι συμφωνίες αυτές απειλούν να αναδιαμορφώσουν ριζικά τη σχέση μεταξύ του ΠΟΥ, των εθνικών κυβερνήσεων και των ατόμων.

 

Τι περιλαμβάνουν οι επίμαχες συμφωνίες 

 

Οι συμφωνίες θα ενσωματώσουν στο διεθνές δίκαιο μια υπερεθνική προσέγγιση της δημόσιας υγείας από πάνω προς τα κάτω, στην οποία ο ΠΟΥ, ενεργώντας σε ορισμένες περιπτώσεις μέσω της αποκλειστικής διακριτικής ευχέρειας ενός ατόμου, του Γενικού Διευθυντή του εν προκειμένω, θα έχει την εξουσία να επιβάλλει σαρωτικές, νομικά δεσμευτικές οδηγίες στα κράτη μέλη και τους πολίτες τους, που κυμαίνονται από την επιβολή οικονομικών συνεισφορών από μεμονωμένα κράτη, έως την απαίτηση κατασκευής και διεθνούς διαμοιρασμού εμβολίων και άλλων προϊόντων υγείας, έως την απαίτηση παράδοσης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, την παράκαμψη των εθνικών διαδικασιών έγκρισης της ασφάλειας εμβολίων, γονιδιακών θεραπειών, ιατρικών συσκευών και διαγνωστικών, την επιβολή εθνικών, περιφερειακών και παγκόσμιων καραντίνας που θα εμποδίζει τους πολίτες να ταξιδεύουν και θα επιβάλλει ιατρικές εξετάσεις και θεραπείες.

 

Ένα παγκόσμιο σύστημα για ψηφιακά “πιστοποιητικά υγείας” για την επαλήθευση της κατάστασης των εμβολίων ή των αποτελεσμάτων των εξετάσεων θα καθιερωθεί, θα ενσωματωθεί και θα επεκταθεί ένα δίκτυο βιοεπιτήρησης, σκοπός του οποίου θα είναι ο εντοπισμός ιών και παραλλαγών που προκαλούν ανησυχία – και η παρακολούθηση της εθνικής συμμόρφωσης με τις πολιτικές οδηγίες του ΠΟΥ σε περίπτωση που υπάρχουν.

 

Για να γίνει επίκληση οποιασδήποτε από αυτές τις σαρωτικές εξουσίες, δεν θα απαιτείται “πραγματική” κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υγεία στην οποία οι άνθρωποι θα υφίστανται μετρήσιμη βλάβη- αντίθετα, θα αρκεί ο ΠΟΥ, ενεργώντας κατά την κρίση του, να έχει εντοπίσει απλώς το “ενδεχόμενο” ενός τέτοιου συμβάντος. 

 

Οι επιπτώσεις 

 

Είναι δύσκολο να υπερεκτιμηθούν οι επιπτώσεις αυτών των προτάσεων στην κυριαρχία των κρατών μελών, στα ατομικά ανθρώπινα δικαιώματα, στις θεμελιώδεις αρχές της ιατρικής δεοντολογίας και στην ευημερία των παιδιών.

 

Όπως έχουν διατυπωθεί επί του παρόντος, οι προτάσεις αυτές θα στερήσουν την κυριαρχία και την κυβερνητική αυτονομία των χωρών σε θέματα υγείας και κοινωνικής πολιτικής και, μέσω των έμμεσων επιπτώσεων των αναγκαστικών αποκλεισμών και καραντίνας και επειδή κάθε κράτος μέλος θα υποχρεωθεί να δεσμεύσει ένα εντυπωσιακό ελάχιστο ποσοστό 5% των εθνικών προϋπολογισμών υγείας και ένα απροσδιόριστο ακόμη ποσοστό του ΑΕΠ για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της πανδημίας από τον ΠΟΥ, επίσης σε κρίσιμες πτυχές της οικονομικής πολιτικής.

 

Οι προτεινόμενες νέες εξουσίες θα τέμνουν όχι μόνο την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αλλά και τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

 

Θα σηματοδοτούσαν μια νέα καμπή στην κατανόηση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων: μια ρητή τροποποίηση της Διακήρυξης διαγράφει τη γλώσσα που σήμερα λέει “[η] εφαρμογή των παρόντων κανονισμών γίνεται με πλήρη σεβασμό της αξιοπρέπειας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των προσώπων” και την αντικαθιστά με μια νεφελώδη επιβεβαίωση ότι “[η] εφαρμογή των παρόντων κανονισμών βασίζεται στις αρχές της ισότητας, της συμμετοχικότητας, της συνοχής…”.

 

Οι διατάξεις που απαιτούν – ιδίως – από τον ΠΟΥ να αναπτύξει ταχείες ρυθμιστικές κατευθυντήριες γραμμές για την “ταχεία” (ή αλλιώς χαλαρή) έγκριση ενός ευρέος φάσματος προϊόντων υγείας, συμπεριλαμβανομένων των εμβολίων, των γονιδιακών θεραπειών, των ιατροτεχνολογικών προϊόντων και των διαγνωστικών, απειλούν, κατά την άποψη των νομικών, “τα επί μακρόν πολεμημένα πρότυπα του ιατρικού δικαίου που αποσκοπούν στη διασφάλιση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας των ιατρικών προϊόντων” και θα πρέπει να προβληματίσουν ιδιαίτερα τους γονείς.

 

Πράγματι, τίποτα στα έγγραφα αυτά δεν υποχρεώνει τον ΠΟΥ να διαφοροποιήσει τις δεσμευτικές οδηγίες του ως προς τον αντίκτυπό τους στα παιδιά, επιτρέποντας έτσι την επιβολή αδιάκριτων μέτρων, συμπεριλαμβανομένων των μαζικών δοκιμών, της απομόνωσης, των ταξιδιωτικών περιορισμών και του εμβολιασμού – ενδεχομένως των ερευνητικών και πειραματικών προϊόντων που προωθούνται με ταχείς ρυθμούς για επιταχυνόμενες εγκρίσεις – για υγιείς παιδιατρικούς πληθυσμούς βάσει μιας πραγματικής ή “δυνητικής” έκτακτης ανάγκης υγείας που κηρύσσεται μονομερώς από τη ΓΔ.

 

Σαν να μην ήταν αυτό αρκετά ανησυχητικό, αυτό που το κάνει ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι, όπως γράφει ο Thomas Fazi, “ο ΠΟΥ έχει περιέλθει σε μεγάλο βαθμό υπό τον έλεγχο του ιδιωτικού κεφαλαίου και άλλων συμφερόντων”.

 

Όπως εξηγούν ο ίδιος και άλλοι, η εξελισσόμενη δομή χρηματοδότησης του οργανισμού και ιδίως η επιρροή των εταιρικών οργανισμών που εστιάζουν σε λύσεις αντιμετώπισης πανδημιών (κυρίως εμβόλια), έχει οδηγήσει τον ΠΟΥ μακριά από το αρχικό του ήθος της προώθησης μιας δημοκρατικής, ολιστικής προσέγγισης της δημόσιας υγείας και προς εταιρικές προσεγγίσεις βασισμένες σε εμπορεύματα, οι οποίες “παράγουν κέρδη για τους ιδιώτες και τους εταιρικούς χορηγούς του” (David Bell).

 

Πάνω από το 80% του προϋπολογισμού του ΠΟΥ είναι πλέον “καθορισμένη” χρηματοδότηση μέσω εθελοντικών συνεισφορών που συνήθως προορίζονται για συγκεκριμένα έργα ή ασθένειες με τρόπο που καθορίζει ο χρηματοδότης. 

 

Μάθημα ιστορίας 

 

“Η ιστορία μπορεί να εξοικειώσει και πρέπει να προειδοποιήσει”, αναφέρει ο πρόλογος του βιβλίου του Timothy Snyder, On Tyranny: Twenty Lessons from the Twentieth Century.

 

Αν είχαμε τη διάθεση να διδαχθούμε, θα υπήρχαν μαθήματα για το πόσο μακριά μας έχει ήδη οδηγήσει στο μονοπάτι της τυραννίας ο πανδημικός αυταρχισμός και για το πώς, αν προχωρήσουν τα σχέδια του ΠΟΥ, η πανδημία του Covid μπορεί να σηματοδοτήσει ακόμη μόνο την αρχή, αναφέρει το Brownstone Institute.

 

“Η προκαταβολική υπακοή είναι μια πολιτική τραγωδία”, προειδοποιεί το Μάθημα Ένα, και πράγματι τώρα φαίνεται ότι η εθελοντική υπακοή που έδωσαν τόσο απερίσκεπτα οι πολίτες το 2020-22 – να φορέσουν μάσκες, να κλειδωθούν, να δεχτούν νέους εμβολιασμούς.

 

Όλα αυτά τα μέτρα, και πολλά άλλα, ενσωματώνονται τώρα στις προτάσεις ως δυνητικά υποχρεωτικές οδηγίες, δεσμευτικές τόσο για τα κράτη μέλη όσο και για τους μεμονωμένους πολίτες.

 

“Υπερασπιστείτε τους θεσμούς”, συμβουλεύει το Μάθημα Δύο, γιατί “οι θεσμοί δεν προστατεύουν τον εαυτό τους”, μια απογοητευτική υπενθύμιση υπό το φως του αυτοπροσδιορισμού του ΠΟΥ σε αυτές τις προτάσεις ως “καθοδηγητική και συντονιστική αρχή των διεθνών αντιδράσεων για τη δημόσια υγεία”: ένας προσδιορισμός που θα ανύψωνε ρητά τον οργανισμό αυτό πάνω από τα εθνικά υπουργεία υγείας και τα εκλεγμένα, κυρίαρχα κοινοβούλια.

 

Το μάθημα τρία, “Προσοχή στο μονοκομματικό κράτος”, μας υπενθυμίζει ότι “τα κόμματα που αναδιαμόρφωσαν τα κράτη και κατέπνιξαν τους αντιπάλους δεν ήταν εξ αρχής παντοδύναμα”.

 

Ο ΠΟΥ δεν μεταμφιέζεται σε πολιτικό κόμμα, αλλά ούτε και θα χρειαστεί αφού χειροτονηθεί ως ο αποκλειστικός παγκόσμιος ελεγκτής όχι μόνο του εντοπισμού των πανδημιών και των δυνητικών πανδημιών αλλά και του σχεδιασμού και της εκτέλεσης των αντιδράσεων κατά της πανδημίας, ενώ παράλληλα θα παραχωρήσει στον εαυτό του ένα τεράστιο δίκτυο επιτήρησης της υγείας και ένα παγκόσμιο εργατικό δυναμικό – χρηματοδοτούμενο εν μέρει από τους φορολογούμενους των εθνών πάνω από τα οποία θα δεσπόζει – ανάλογο με τη νέα ανώτατη θέση του.

 

Η υπενθύμιση της επαγγελματικής δεοντολογίας – μάθημα πέμπτο – θα ήταν σοφή συμβουλή το 2020, αλλά όσο κι αν θα μπορούσαμε να θρηνήσουμε για την εγκατάλειψη της ιατρικής δεοντολογίας από τη δική μας οπτική γωνία του 2023 (“αν οι γιατροί είχαν αποδεχτεί τον κανόνα της μη χειρουργικής επέμβασης χωρίς συγκατάθεση”, αναρωτιέται ο Synder σε σχέση με την τυραννία του 20ού αιώνα), οι προτάσεις του ΠΟΥ θα διασφαλίσουν ότι τέτοιες αποκλίσεις από τους θεμελιώδεις πυλώνες της ιατρικής δεοντολογίας – συγκατάθεση μετά από ενημέρωση, περιφρόνηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, σωματική αυτονομία, ελευθερία από πειραματισμούς, ακόμη και – μπορούν να γίνουν αποδεκτός κανόνας και όχι απεχθής εξαίρεση. 

 

Προσοχή… 

 

Προσοχή, προειδοποιεί ο Synder, στην “ξαφνική καταστροφή που απαιτεί το τέλος των ελέγχων και των ισορροπιών- …να είστε ζωντανοί στις μοιραίες έννοιες της έκτακτης ανάγκης και της εξαίρεσης”.

 

Τοποθετημένες ως απαραίτητο επόμενο βήμα για την επίτευξη παγκόσμιου συντονισμού και συνεργασίας στον τομέα της δημόσιας υγείας, οι προτάσεις του ΠΟΥ θα δημιουργήσουν μια μόνιμη, παγκόσμια υποδομή και γραφειοκρατία επιτήρησης, της οποίας ο λόγος ύπαρξης θα είναι η αναζήτηση και η καταστολή έκτακτων καταστάσεων υγείας.

 

Η χρηματοδότηση αυτού του δικτύου θα προέρχεται από τα ιδιωτικά και εταιρικά συμφέροντα που θα αποκομίσουν οικονομικά οφέλη από τις αντιδράσεις με βάση τα εμβόλια που οραματίζονται, οπότε οι ευκαιρίες για ιδιωτική εκμετάλλευση των κρίσεων δημόσιας υγείας θα είναι τεράστιες.

 

Και, διευρύνοντας και επισπεύδοντας χρονικά τις συνθήκες υπό τις οποίες θα μπορούσαν να ενεργοποιηθούν αυτές οι εξουσίες – δεν απαιτείται πλέον μια “πραγματική” κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία, αλλά απλώς η “πιθανότητα” ενός τέτοιου γεγονότος, μπορούμε να περιμένουμε ότι η απειλή της έκτακτης κατάστασης έκτακτης ανάγκης θα γίνει ένα ημιμόνιμο χαρακτηριστικό της σύγχρονης ζωής.

 

“[B]elieve in truth” λέει το Μάθημα Δέκα – γιατί “η εγκατάλειψη των γεγονότων σημαίνει εγκατάλειψη της ελευθερίας”, εύστοχο πράγματι για την οργουελιανή εποχή μας της διπλής σκέψης, με τα συνθήματα της να αποκτούν την ιδιότητα της θρησκείας και την ιδεολογία της να παριστάνει την ακεραιότητα: “Να είστε ασφαλείς, να είστε έξυπνοι, να είστε ευγενικοί” (Dr. Tedros Adhanom Ghebreyesus, Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ, 2020).

 

Αναρωτιέται κανείς, τι θα έκανε ο Όργουελ για τη Μονάδα Αντιμετώπισης της Παραπληροφόρησης του Ηνωμένου Βασιλείου και το Υπουργείο Αλήθειας των ΗΠΑ ή για τις προτάσεις που όχι μόνο επιτρέπουν αλλά και απαιτούν από τον ΠΟΥ να δημιουργήσει θεσμική ικανότητα για την πρόληψη της εξάπλωσης της παραπληροφόρησης – και έτσι τον χρίζουν ως την μοναδική πηγή της πανδημικής αλήθειας.

 

Τι θα έλεγε η Hannah Arendt για την εισβολή του κράτους στο 2020-22 στην ιδιωτική ζωή των ατόμων και των οικογενειών και τις επακόλουθες παρατεταμένες περιόδους απομόνωσης και – μέσω της υιοθέτησης της αναγκαστικής απομόνωσης και του διαχωρισμού ως σεβαστών εργαλείων δημόσιας υγείας – την ανάδειξη αυτής της καταστροφής της ιδιωτικής ζωής σε παγκόσμια αποδεκτό κανόνα;

 

“Αναλάβετε την ευθύνη για το πρόσωπο του κόσμου”, λέει ο Synder στο τέταρτο μάθημα.

Θα μπορούσε να υπάρξει πιο ισχυρό σύμβολο των ορατών εκδηλώσεων πίστης της κοινωνίας στη νέα κανονικότητά της από τα μασκοφόρα πρόσωπα του κόσμου του 2020-1;

 

“Η αιώνια επαγρύπνηση είναι το τίμημα της ελευθερίας” είναι μια φράση που δεν είναι λιγότερο αληθινή επειδή αποδίδεται λανθασμένα στον Τζέφερσον, αλλά έχοντας ζήσει ανάμεσα στα συντρίμμια του αποτυχημένου αυταρχισμού του Covid για τρία χρόνια.

 

Ίσως είμαστε πολύ κοντά τώρα για να καταλάβουμε πόσο μακριά από τη φιλελεύθερη δημοκρατία έχουμε ήδη πέσει. 

 

Ποιος συμφωνεί με τον ΠΟΥ; 

 

Ακόμη και αν κάποιος συμφωνούσε ολόψυχα με την εστίαση του ΠΟΥ στην ετοιμότητα για πανδημία και τις παρεμβατικές αντιδράσεις που προκλήθηκαν, το να παραχωρήσει κανείς τόσο σαρωτικές εξουσίες σε έναν υπερεθνικό οργανισμό (πόσο μάλλον σε ένα άτομο μέσα σε αυτόν), θα ήταν εκπληκτικό.

 

Το γεγονός ότι, όπως έδειξε τόσο βάναυσα η αντίδραση στην πανδημία, η βελτιστοποιημένη για το κέρδος εκδοχή του γενικότερου καλού που επιδιώκει ο ΠΟΥ συχνά συγκρούεται με την υγεία και την ευημερία των παιδιών, μας προετοιμάζει να διαπράξουμε ένα τραγελαφικό ατόπημα σε βάρος των παιδιών και των νέων μας.

 

Το σημαντικότερο μάθημα του Snyder μπορεί να είναι ακόμη “να ξεχωρίζεις – τη στιγμή που δίνεις το παράδειγμα, τα μάγια του status quo σπάνε”.

 

Το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν αρκετά απορροφημένο από την εθνική κυριαρχία ώστε να αποχωρήσει από την ΕΕ – ένα πρότυπο δημοκρατίας σε σύγκριση με τον μη εκλεγμένο ΠΟΥ- θα ήταν σίγουρα αδιανόητο τώρα να περάσει προτάσεις που θα έβλεπαν το Ηνωμένο Βασίλειο να παραχωρεί την κυριαρχία του επί βασικών εθνικών πολιτικών υγείας, κοινωνικών και οικονομικών πολιτικών στον ΠΟΥ. 

 

www.bankingnews.gr

Τι είναι και πώς μπορεί να αποτραπεί η επίθεση DDoS; (και ένα πρόσφατο παράδειγμα)

Γράφει ο Κωνσταντίνος Παπανικολάου 

 

Οι επιθέσεις τύπου DDoS (Distributed Denial of Service) ή Κατανεμημένης Άρνησης Εξυπηρέτησης, είναι μία πολύ επικίνδυνη επίθεση η οποία απασχολεί αρκετά τον κλάδο της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο (κυβερνοασφάλεια). Πριν παρουσιαστεί αυτός ο τύπος, να σημειώσω ότι, η επίθεση τύπου DDoS κατατάσσεται στην 2 θέση σοβαρότητας μεταξύ των 5 πιο σοβαρών τύπων Κυβερνοεπίθεσης που είναι:

 

Επίθεση τύπου Phishing 

 

Phishing ή αλλιώς «ψάρεμα», είναι μία πολύ συχνή τεχνική υποκλοπής δεδομένων όπου ο κακόβουλος χρήστης δημιουργεί ένα ρεαλιστικό e-mail ή μήνυμα στο οποίο ζητάει να εισάγετε τα στοιχεία σας ή να κατεβάσετε κάποιο αρχείο.

 

Μπορεί να σας ακούγεται απίθανο, αλλά ένα μεγάλο ποσοστό των χρηστών του διαδικτύου έχουν βιώσει τέτοιου είδους κυβερνοεπίθεση καθώς ο κακόβουλος αποστολέας του αρχείου επίθεσης, έχει μελετήσει προσεκτικά το στήσιμο της επίθεσης και έχει δημιουργήσει ένα e-mail αποστολής πανομοιότυπο με αυτό της πλατφόρμας σας, για παράδειγμα. π.χ. kostas@faceboook.com. Να θυμάστε, πως καμία πλατφόρμα δεν θα σας ζητήσει να εισάγετε τα στοιχεία σας. Μην το ΑΝΟΙΓΕΤΕ και ΔΙΑΓΡΑΨΤΕ ΤΟ !

 

Επίθεση τύπου Wi-Fi

 

Η επίθεση μέσω του Wi-Fi είναι ιδιαίτερα συχνή και μπορεί να πραγματοποιηθεί με ποικίλους τρόπους, καθώς δεν είναι απαραίτητο να «χακάρει» κάποιος το Modem ή το Router για να συνδεθεί στο δικό σας δίκτυο Wi-Fi.

 

Όλες οι συσκευές που συνδέονται στο Wi-Fi είναι ευάλωτες σε κυβερνοεπίθεση, είτε είναι αφυγραντήρας, είτε Smart TV. Δεν έχει καμία διαφορά, διότι είναι συνδεμένες στο προσωπικό σας δίκτυο.

 

Εφόσον ο κακόβουλος χρήστης συνδεθεί σε οποιαδήποτε συνδεμένη στο Wi-Fi συσκευή της επιλογής του, αυτόματα έχει πρόσβαση σε όλες τις συσκευές που είναι συνδεμένες στο δίκτυο, όπως ο υπολογιστής σας, το τάμπλετ ή το κινητό σας. 

 

Επίθεση τύπου Ransomware

 

Το Ransomware προέρχεται από την λέξη Ransom που σημαίνει λύτρα και αποσκοπεί ακριβώς στο ίδιο πράγμα όπως μία πραγματική απαγωγή.

 

Ο κακόβουλος αποστολέας του «μολυσμένου αρχείου», σας στέλνει ένα αρχείο ή κάποιο σύνδεσμο φτιάχνοντας τον έτσι, ώστε να μην το καταλάβετε πως είναι αυτός.

 

Μόλις ανοίξετε ή κατεβάσετε αυτό το αρχείο, αυτόματα κλειδώνει ο υπολογιστής σας, απαγορεύοντας σας, να πραγματοποιήσετε οποιαδήποτε ενέργεια ενώ αρκετές φορές κλειδώνουν όλοι οι υπολογιστές στο δίκτυο, γι αυτό και ο κακόβουλος χρήστης στοχεύει κυρίως εταιρίες.

 

Επίθεση τύπου DDoS

 

DDoS ή αλλιώς Distributed Denial of Service επίθεση είναι ένα είδος κυβερνοεπίθεσης, η οποία δεν υποκλέπτει τα αρχεία του χρήστη αλλά κατεβάζει την διαδικτυακή του ιστοσελίδα και σε κάποιες περιπτώσεις αν είναι αρκετά δυνατή η επίθεση, μπορεί να βλάψει και τον ίδιο τον server, αν είναι αδύναμος.

 

Μία ιστοσελίδα, ανάλογα με τον server στον οποίο φιλοξενείται μπορεί να δεχτεί συγκεκριμένο αριθμό επισκέψεων την ίδια στιγμή, καθώς οι server ξεχωρίζονται σε τρείς κατηγορίες. Τους Shared, Τους Professional και τους Dedicated.

 

Η DDoS πραγματοποιείται όταν ο αποστολέας ελέγχει πολλούς υπολογιστές (botnet) και με συγκεκριμένα προγράμματα «βάζει» όλους τους υπολογιστές που ελέγχει να στείλουν αμέτρητα πακέτα (αιτήσεις σύνδεσης) την ίδια στιγμή, ώστε o server να μην αντέξει μια τόσο μεγάλη επισκεψιμότητα και να «πνιγεί» μέσα στην πλημύρα των αιτήσεων. 

 

Επίθεση τύπου ZERO DAY

 

To ZERO DAY είναι η χειρότερη μορφή κυβερνοεπίθεσης, καθώς πρόκειται για μια κυβερνοεπίθεση για την οποία, ακόμη, δεν έχει βρεθεί ο τρόπος για την αντιμμετώπισή της.

 

Εταιρίες όπως η Facebook, Google και άλλες παρόμοιες, ανακοινώνουν συνεχώς διαγωνισμούς με μεγάλο χρηματικό ποσό για τον άνθρωπο που θα δημιουργήσει μία ZERO DAY κυβερνοεπίθεση.

 

Ουσιαστικά, η κυβερνοεπίθεση τύπου ZERO DAY είναι ένας ιός για τον οποίο δεν έχει βρεθεί ακόμα η θεραπεία, οπότε, όταν κάποιο μηχάνημα προσβληθεί με τον συγκεκριμένο ιό, δεν υπάρχει κάτι που θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση. Ακόμα και οι εταιρίες προστασίας προσωπικών δεδομένων και κυβερνοασφαλείας (Antivirus, cybersecurity κ.τ.λ.) δεν μπορούν να σταματήσουν μία κυβερνοεπίθεση ZERO DAY. 

 

Στατιστικά, η κυβερνοεπίθεση ZERO DAY είναι εξαιρετικά σπάνια και είναι σχεδόν βέβαιο πως κανείς μας στην διάρκεια της διαδικτυακής ζωής του δεν θα δεχθεί τέτοια επίθεση.

 

Τι είναι το DDoS;

 

Το DDoS είναι ένα είδος επίθεσης η οποία στοχεύει τον server και όχι τον υπολογιστή σας με σκοπό να το υπερφορτώσει με αιτήσεις σύνδεσης. Οι επιθέσεις DDoS έχουν επιτυχία όταν συντονίζονται από botnets με αποτέλεσμα η ισχύ τους να είναι πολύ μεγαλύτερη. Το διαδίκτυο είναι ένας αχανής τόπος στον οποίο τα δεδομένα ταξιδεύουν από τον έναν χρήστη στον άλλο και όλα γίνονται μέσω του διαδικτύου όπως, η αποστολή εγγράφων και αρχείων, η αποστολή οπτικοακουστικού υλικού, τα προσωπικά μηνύματα, οι τραπεζικοί λογαριασμοί, οι καταθέσεις κ.ά.π.

 

Παρόλο που η ασφάλεια των δεδομένων έχει αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό και πλέον τα μέτρα ασφαλείας είναι δρακόντεια, υπάρχουν κακόβουλα άτομα τα οποία γνωρίζουν πολύ καλό προγραμματισμό, καθώς και διάφορες τεχνικές για να υποκλέψουν τα στοιχεία σας και να σας ζημιώσουν.

 

Πως δουλεύει μία DDoS επίθεση;

 

Για να πετύχει ολοκληρωτικά μία επίθεση DDoS θα πρέπει ο επιτιθέμενος να έχει υπό την εξουσία του ένα δίκτυο υπολογιστών zombienet ή botnet. Για να γίνουν zombies (ζόμπι) οι υπολογιστές θα πρέπει να μολυνθούν με κάποιου είδους ιό, όπως Trojans και να γίνουν bots ή αλλιώς zombies.

 

Όταν ο επιτιθέμενος βρει τον στόχο του τότε μπαίνουν σε λειτουργία όλοι οι υπολογιστές ζόμπι που έχει «υποδουλώσει» ο χάκερ και όλοι μαζί σαν ένα δίκτυο, υπερφορτώνουν τον δικτυακό εξυπηρετητή (server) με συνδέσεις υψηλού εύρους ζώνης και πλημυρίζουν κυριολεκτικά μία ιστοσελίδα ταυτόχρονα και με πολλαπλές αιτήσεις σύνδεσης.

 

Το αποτέλεσμα είναι να μην μπορεί να αντέξει ο εξυπηρετητής δικτύου (server) τόσες συνδέσεις μαζί, με αποτέλεσμα να πέφτει, να «πνίγεται» και να μην είναι πλέον διαθέσιμος.

 

Φυσικά, υπάρχει και το slowloris, ένα εργαλείο για επιθέσεις τύπου DDoS, διαφορετικό από τα υπόλοιπα.

 

Το slowloris στοχεύει δικτυακούς εξυπηρετητές μικρού εύρους ζώνης και προσπαθεί να κρατήσει τις υποδεχόμενες, από τον server, αιτήσεις σύνδεσης για όσο πιο πολύ μπορεί ανοιχτές ώστε να μην μπορεί ο server να υποδεχθεί και εξυπηρετήσει νέες αιτήσεις σύνδεσης με μια ιστοσελίδα.

 

Το slowloris δημιουργήθηκε το 2009 από τον RSnake () και επιτρέπει με την εκδήλωση μιας επίθεσης DDoS από 1 μόνο υπολογιστή να «ρίξει» έναν server με πολύ μικρό εύρος ζώνης (bandwidth). Οι δε λιγοστές αιτήσεις σύνδεσης που στέλνει το slowloris δίνουν στους χάκερ την απόλυτη ανωνυμία, καθώς οι υπολογιστές δεν εμφανίζουν «παράξενη» συμπεριφορά.

 

Ποιος είναι ο στόχος της επίθεσης DDoS;

 

Μια επίθεση τύπου DDoS μπορεί να εξελιχθεί εναντίον ενός συγκεκριμένου στόχου, με σκοπό την καθήλωση ενός δικτυακού εξυπηρετητή (server), αλλά με διαφορετικές μεθοδεύσεις εκμετάλλευσης εκείνων των ευπαθειών και αδυναμιών που θα εντοπιστούν στα πρωτόκολλα ασφαλείας του server-στόχου από τους χάκερς. Αυτές οι μέθοδοι είναι:

 

Επιθέσεις υπερφόρτωσης HTTP

 

Ο στόχος μίας επίθεσης Ddos μέσω της υπερφόρτωσης HTTP είναι να εξαντλήσει τους πόρους που διαθέτει ο στόχος. Με την υπερφόρτωση των συνδέσεων HTTP μία επίθεση γίνεται πολύ ισχυρή και πολύπλοκη για να αντιμετωπιστεί από έναν απλό δικτυακό εξυπηρετητή (server).

 

Επιθέσεις Πρωτοκόλλου

 

Οι επιθέσεις πρωτοκόλλου μπορεί να προκαλέσουν παρεμβολές στις υπηρεσίες ενός δικτυακού εξυπηρετητή (server), καταλαμβάνοντας όλη την χωρητικότητα που μπορεί να παρέχει ένα διαδικτυακός server.

 

Ογκομετρικές Επιθέσεις

 

Αυτού του είδους οι επιθέσεις μπορούν να δημιουργήσουν ένα είδος συμφόρησης (μποτιλιάρισμα), καταναλώνοντας όλο το διαθέσιμο εύρος ζώνης (bandwidth) ανάμεσα στο server-στόχο και σε ολόκληρο το δίκτυό του. Μεγάλο ποσοστό δεδομένων αποστέλλεται στον στόχο χρησιμοποιώντας μία μορφή μαζικής κίνησης, ακριβώς όπως και ένα Botnet.

 

Υπερφόρτωση του DNS

 

Η επίθεση Ddos στο DNS μπορεί να προκαλέσει υπερφόρτωση του server ανοίγοντας διάφορες συνδέσεις και περιμένοντας απάντηση από τον server. Ο χάκερ στήνει έτσι το αίτημα, ώστε ο DNS να ανταποκρίνεται στο αίτημα με μεγάλο όγκο δεδομένων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ο στόχος να υπερφορτώνεται προσπαθώντας να ανταποκριθεί στο αρχικό αίτημα του χάκερ.

 

Πώς μπορεί να αποτραπεί μία επίθεση DDoS;

 

Όταν οι ειδικοί του κλάδου της κυβερνοασφαλείας αποφάσισαν να ασχοληθούν σοβαρά με την καταπολέμηση των επιθέσεων τύπου DDoS, ήρθαν αντιμέτωποι σε ένα τεράστιο ζήτημα.

 

Πώς θα ξεχώριζαν μία επίθεση DDoS που ανοίγει νέες άκυρες αιτήσεις σύνδεσης από τις πραγματικές αιτήσεις. Παραδείγματος χάριν, την Black Friday οι ιστοσελίδες δέχονται υπερβολικά πολύ κόσμο, οπότε πώς θα μπορούσε να απαγορευθεί η πρόσβαση σε αυτές τις συνδέσεις; Αυτό θα ήταν μεγάλο λάθος.

 

Ευτυχώς, στις μέρες μας η κυβερνοασφάλεια έχει εξελιχθεί αρκετά και έχουν βρεθεί λύσεις για την αντιμετώπιση των επιθέσεων DDoS.

 

Τα καλύτερα εργαλεία που υπάρχουν αυτή την στιγμή στοχεύουν όλα στην ταυτόχρονη υπερδικτύωση ενός δικτυακού εξυπηρετητή που φιλοξενεί μια ιστοσελίδα με άλλους δικτυακούς εξυπηρετητές. Έτσι, ο server που φιλοξενεί μια ιστοσελίδα είναι πολύ δύσκολο να αλωθεί από τους επίδοξους χάκερς.

 

20 Απρ. 2023

Κων-νος Παπανικολάου

 

Νέες επιθέσεις DDoS σε επιχειρήσεις και υποδομές του Ισραήλ

– Κλήση Αφύπνισης – 

 

Οι ειδικοί βλέπουν τις τελευταίες επιθέσεις DdoS (1) εναντίον του Ισραήλ (Απρ.2023) ως μελέτη περίπτωσης (case study) για την αποτελεσματικότητα απλών, ωμών επιθέσεων στον κυβερνοχώρο, ακόμη και εναντίον των πιο εξελιγμένων στόχων. Η μελέτη περίπτωσης είναι μια εις βάθος, λεπτομερής εξέταση μιας συγκεκριμένης περίπτωσης ή σειράς περιπτώσεων, μέσα σε ένα πραγματικό πλαίσιο. Για παράδειγμα, οι περιπτωσιολογικές μελέτες στην ιατρική μπορεί να επικεντρωθούν σε έναν μεμονωμένο ασθενή ή ασθένεια.

 

Οι μελέτες περιπτώσεων στις επιχειρήσεις μπορεί να καλύπτουν τη στρατηγική μιας συγκεκριμένης επιχείρησης ή μια ευρύτερη αγορά. Ομοίως, οι μελέτες περιπτώσεων στην πολιτική μπορεί να κυμαίνονται από ένα στενό συμβάν με την πάροδο του χρόνου, π.χ. μια συγκεκριμένη πολιτική εκστρατεία έως ένα τεράστιο εγχείρημα, π.χ. ένας παγκόσμιος πόλεμος. 

 

Τις τελευταίες ημέρες, το Ισραήλ αντιμετώπισε κυβερνοεπιθέσεις που φέρεται να αφορούν στο Ιράν. Οι ειδικοί λένε ότι οι επιθέσεις καταδεικνύουν τον κίνδυνο που ενέχουν οι αρκετά μη εξελιγμένες επιθέσεις ακόμη και σε καλά αμυνόμενες επιχειρήσεις και ότι άλλες χώρες θα πρέπει να λάβουν γνώση και να προετοιμαστούν.

 

Ξεκινώντας πριν από την ετήσια επίθεση χακτιβιστών του OpIsrael (2) σε ισραηλινές επιχειρήσεις από την 6η έως την 9η Απριλίου, το Ισραήλ βίωσε πρόσφατες επιθέσεις από ρωσικές οντότητες όπως το Killnet και τους Anonymous Sudan, έναν μπαμπούλα κυβερνοασφάλειας για το Ισραήλ φέτος. Η ομάδα, ευθυγραμμισμένη με το Killnet, πραγματοποίησε επιθέσεις στη Δανία και τη Σουηδία στις αρχές του 2023 και έκλεισε για λίγο τον ιστότοπο Check Point, της μεγαλύτερης εταιρείας κυβερνοασφάλειας του Ισραήλ.

 

Η ομάδα απειλής είναι βασικός παράγοντας στο νέο κύμα επιθέσεων, που συμπίπτει χρονικά με την Ημέρα Al Quds, την ημέρα μνήμης του Ιράν για την Παλαιστίνη.

 

ι επιθέσεις DDoS έπληξαν τις τράπεζες του Ισραήλ, κρίσιμες υποδομές, συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου και της επεξεργασίας διαβατηρίων, την ταχυδρομική υπηρεσία, αρκετές εταιρείες τηλεπικοινωνιών, καθώς και έξυπνα οικιακά και κτιριακά συστήματα. Μεταξύ των στόχων του χρηματοπιστωτικού τομέα ήταν οι τράπεζες Leumi, Benleumi, Discount, Mizrahi-Tefahot, Mercantile και οι θυγατρικές της Benleumi Otzar Ha-hayal και Massad.

 

λλα θύματα ήταν τα νοσοκομεία Arkia, El-Al, Assaf Harofeh και Niado, το Πανεπιστήμιο Ben-Gurion, το Technion και το Πανεπιστήμιο της Χάιφα, καθώς και μέσα ενημέρωσης όπως η Jerusalem Post, το Kan 11 και το i24News.

 

Ενώ οι ζημιές ήταν περιορισμένες στις περισσότερες περιπτώσεις, με σύντομες παραβιάσεις σε συστήματα και υπηρεσίες, διαταράχθηκε το σύστημα συνοριακών ελέγχων της χώρας, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Μέσης Ανατολής MEMO (Middle East Monitor), καθηλώνοντας τους ταξιδιώτες στα αεροδρόμια μετά το πολυάσχολο Σαββατοκύριακο του Πάσχα.

 

Όπως ανέφερε το Intellinews, μια ομάδα με το όνομα GhostSec ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση στο σύστημα άρδευσης του Ισραήλ και προκάλεσε δυσλειτουργία των μετρητών νερού, σύμφωνα με HackRead.com. Τα γεωργικά συστήματα δέχθηκαν επίσης επίθεση.

 

Οι ειδικοί στον κυβερνοχώρο δήλωσαν στην TechRepublic ότι, λόγω του εύρους και της εμβέλειάς τους, οι επιθέσεις θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη από χώρες λιγότερο προετοιμασμένες από το Ισραήλ για επιθέσεις στον κυβερνοχώρο.

 

Ο Justin Cappos, καθηγητής επιστήμης υπολογιστών και μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Tandon School of Engineering της Ν. Υόρκης, δήλωσε ότι οι φορείς εκμετάλλευσης παροχής δικτύων πρέπει να δώσουν προσοχή σε κάθε νέα ομάδα που ξεκινά επιθέσεις DDoS μεγάλης κλίμακας. Όπως χαρακτηριστικά ανάφερε «Η άμυνα είναι πολύ πιο δύσκολη από την επίθεση στα περισσότερα μέρη του κυβερνοχώρου, οπότε το γεγονός ότι μπορούν να εντοπίσουν και να βλάψουν μερικούς μαλακούς στόχους με υψηλού όγκου, μη εξελιγμένες επιθέσεις δεν προκαλεί έκπληξη».

 

Ο Nadir Izrael είναι επικεφαλής τεχνολογίας και συνιδρυτής της εταιρείας ασφάλειας επιχειρήσεων Armis, η οποία έχει γραφεία στο Τελ Αβίβ και εργάζεται για τον μετριασμό των ζημιών σε ορισμένα από τα επηρεαζόμενα ιδρύματα.

 

Είπε ότι «δεδομένου του καθεστώτος του Ισραήλ ως ενός από τα πιο ευαισθητοποιημένα έθνη στον κυβερνοχώρο στη Γη, ένας κόμβος για τις δυνατότητες ασφάλειας στον κυβερνοχώρο, ο βαθμός επιτυχίας αυτών των επιθέσεων θα πρέπει να θέσει τη Δύση σε κατάσταση επαγρύπνισης. Οι επιθέσεις αυτές καταδεικνύουν έναν διευρυνόμενο γεωπολιτικό πόλεμο στον κυβερνοχώρο που υπερβαίνει τις τυπικές εκμεταλλεύσεις DDoS καθώς στοχεύουν σε μικρό αριθμό ιστότοπων. Σε γενικές γραμμές, όλες αυτές οι επιθέσεις συμβαίνουν με περισσότερο ή λιγότερο εξελιγμένες μορφές, είτε κάνοντας κατάχρηση διαφορετικών τρωτών σημείων και συστημάτων, είτε με ωμή βία DDoS. Αυτό που είναι διαφορετικό σε αυτές τις επιθέσεις είναι ότι μια μη εξελιγμένη τακτική DDoS θα ήταν δυνατόν να υπερφορτώσει έναν ιστότοπο με κίνηση και έτσι να τον κατεβάσει. Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι ότι οι επιτιθέμενοι στοχεύουν πολλά αδύναμα σημεία και καταργούν υπηρεσίες». Πρόσθεσε δε ότι «οι επιτιθέμενοι κατάφεραν επίσης να παρεμποδίσουν, αν και για λίγο, την έξυπνη λειτουργικότητα του Διαδικτύου των Πραγμάτων (IoT – Internet of Thigs) σε μεμονωμένα σπίτια, κτίρια και άλλες υποδομές.

 

Ο συνδυασμός άμεσων επιθέσεων από την ιρανική κυβέρνηση και έμμεσων επιθέσεων από συνδεδεμένες ομάδες επιτυγχάνει δύο στόχους: να διατηρήσει την προέλευση των επιθέσεων πολύ σκοτεινή και να κάνει την επίθεση να φαίνεται μεγαλύτερη επειδή η προέλευση των επιθέσεων είναι ασαφής.

 

Επιπλέον, το μέγεθος και ο αντίκτυπος ήταν ασυνήθιστοι, δεδομένου ότι ο κανόνας για επιθέσεις DDoS είναι να γίνεται σε μικρή κλίμακα σε μικρούς, τοπικούς στόχους.

 

Και o Nadir Izrael καταλήγε λέγοντας: «παρόλο που το Ισραήλ βρίσκεται σε καλύτερη πολεμική κατάσταση από τις περισσότερες χώρες, ο αγώνας εξακολουθεί να είναι αρκετά μεγάλος. Η επιτυχία αυτού παρά την πλήρη ισχύ του Ισραήλ στον κυβερνοχώρο δείχνει ότι υπάρχουν πάντα αδύναμα σημεία και τρόποι για να τους επιτεθείς. Εκπληκτικά αποτελεσματικές επιθέσεις είναι δυνατές με αρκετά απλά εργαλεία και αυτό είναι μια κλήση αφύπνισης για όλους».
 

Παραπομπές
 

1. DDos (Distributed Denial-of-Service). Πρόκειται για ένα είδος επίθεσης που στοχεύει στην αδρανοποίηση ενός server (δικτυακού εξυπηρετητή) και όχι σε μεμονωμένους υπολογιστές, με σκοπό να το υπερφορτώσει, να τον «πνίξει», με μια πλημμύρα αιτήσεων σύνδεσης.

2. Το OpIsrael, είναι μια ετήσια συντονισμένη κυβερνοεπίθεση όπου οι hacktivists επιτίθενται σε ισραηλινούς κυβερνητικούς και ακόμη και ιδιωτικούς ιστότοπους με επιθέσεις του τύπου DDoS και άλλων. Η εναρκτήρια εκστρατεία ξεκίνησε το 2013 από χάκερ των Anonymous την παραμονή της Ημέρας Μνήμης του Ολοκαυτώματος.
 

27 Απρ. 2023

Κων-νος Παπανικολάου

Το καταστροφικό ρεκόρ της Ηλιακής Ενέργειας - Ελβετοί ερευνητές αποδεικνύουν: Η Φωτοβολταϊκή ενέργεια καταναλώνει περισσότερη ενέργεια από όση παράγει

Η Βασιλεία απειλεί να αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει ηλιακές στέγες: Το Μεγάλο Συμβούλιο θέλει να αναγκάσει τους ιδιοκτήτες σπιτιών να εγκαταστήσουν φωτοβολταϊκά συστήματα.

 

Μετάφραση: Απολλόδωρος

20 Δεκεμβρίου 2017 | Ferruccio Ferroni και Alex Reichmuth | Διάβαστε το εδώ.

 

Η ηλιακή ενέργεια έχει εξαιρετική φήμη. Θεωρείται βιώσιμη και φιλική προς το κλίμα. Με τον νέο ενεργειακό νόμο, ο οποίος εγκρίθηκε από τον λαό τον περασμένο Ιούνιο, η ηλιακή ενέργεια στην Ελβετία θα διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην αντικατάσταση της πυρηνικής ενέργειας: μέχρι το 2050, περίπου το είκοσι τοις εκατό της σημερινής κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελβετία θα πρέπει να προέρχεται από φωτοβολταϊκά (PV) συστήματα.

 

Ωστόσο, οι επικριτές έχουν ήδη φέρει στις συζητήσεις σημαντικά αδύναμα σημεία της ηλιακής ενέργειας: Πρώτον, η ηλιακή ενέργεια είναι εξαιρετικά ακριβή. Ακόμη και αν η τιμή της ηλιακής ενέργειας έχει μειωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, η κερδοφορία των φωτοβολταϊκών συστημάτων απέχει πολύ. Δεν λειτουργεί χωρίς οικονομική υποστήριξη: Το τιμολόγιο τροφοδότησης που λαμβάνουν οι παραγωγοί εξακολουθεί να είναι πολλαπλάσιο της αγοραίας τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας. Δεύτερον, η παραγωγή ηλιακής ενέργειας είναι αναξιόπιστη. Εάν ο ήλιος δεν λάμπει λόγω κακοκαιρίας ή σκοταδιού, τα φωτοβολταϊκά συστήματα δεν παρέχουν καθόλου ενέργεια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα σημαντικά προβλήματα εφοδιασμού, ιδίως τον χειμώνα, όταν η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας είναι υψηλότερη.

 

Αλλά ο ισολογισμός της ηλιακής ενέργειας είναι πολύ χειρότερος από ό,τι γνωρίζουν πολλοί επικριτές. Αν κάνετε τα μαθηματικά με ειλικρίνεια, αυτή η μορφή ενέργειας κάθε άλλο παρά βιώσιμη είναι και αντίθετα προωθεί την εξάντληση των πόρων. Αν λάβετε υπόψη όλα τα έξοδα που σχετίζονται με τα φωτοβολταϊκά στην Ελβετία, γίνεται σαφές ότι πρέπει να χρησιμοποιηθεί περισσότερη ενέργεια από όση μπορεί να παράγει ένα σύστημα κατά τη διάρκεια της ζωής του. Πρόκειται για μια ενεργειακά αρνητική επιχείρηση.

 

Από τη μία πλευρά, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα φωτοβολταϊκά είναι εξαιρετικά ενεργοβόρα σε υλικά: για να αντικατασταθεί η ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από τον πυρηνικό σταθμό του Gösgen, θα χρειαζόταν μια έκταση ηλιακών συλλεκτών σχεδόν τόσο μεγάλη όσο αυτή της λίμνης της Ζυρίχης. Από την άλλη πλευρά, η Ελβετία δεν είναι καθόλου ηλιόλουστη χώρα. Στην Ισπανία, για παράδειγμα, τα φωτοβολταϊκά συστήματα μπορούν να παρέχουν ηλεκτρική ενέργεια για διπλάσιες ώρες.

 

Υπολογισμοί με Ελαττώματα

 

Αν πιστέψετε τους λομπίστες και τους επιστήμονες που είναι φιλικοί προς τα φωτοβολταϊκά, τα ηλιακά πάνελ στη χώρα αυτή παράγουν τουλάχιστον πέντε έως οκτώ φορές περισσότερη ενέργεια από όση απαιτείται για την παραγωγή τους, αλλά οι υπολογισμοί αυτοί έχουν σημαντικές ελλείψεις: υποτιμάται η προσπάθεια που απαιτείται για την κατασκευή των πάνελ και των εξαρτημάτων τους. Οι εργασίες για την εγκατάσταση, τη συντήρηση και τη διάθεση θα παραλειφθούν. Η δαπάνη για την είσπραξη τόκων επί των επενδύσεων παραβλέπεται. Και η απόδοση σε ηλεκτρική ενέργεια προσδιορίζεται κυριολεκτικά με βάση παραδοχές για καλές καιρικές συνθήκες.

 

Οι ακόλουθοι υπολογισμοί βασίζονται σε δημοσίευση του 2016 των Ferruccio Ferroni (συν-συγγραφέα του παρόντος άρθρου) και Robert Hopkirk στο επιστημονικό περιοδικό Energy Policy (1). Οι δύο Ελβετοί ερευνητές πραγματοποίησαν ένα ολιστικό ενεργειακό ισοζύγιο των φωτοβολταϊκών σε περιοχές με μέτρια ηλιακή ακτινοβολία. Συγκεκριμένα, συμπεριέλαβαν δαπάνες που δεν είχαν ληφθεί υπόψη σε προηγούμενους ισολογισμούς.

 

Προκειμένου να υπολογιστεί η αναλογία της παραγόμενης ενέργειας προς την ενέργεια που καταναλώνεται στα φωτοβολταϊκά συστήματα, πρέπει να εκτιμηθεί η απόδοση σε ηλεκτρική ενέργεια καθ' όλη τη διάρκεια ζωής τους. Σύμφωνα με ομοσπονδιακά στοιχεία, τα νέα φωτοβολταϊκά πλαίσια παράγουν κατά μέσο όρο 106 κιλοβατώρες (kWh) ηλεκτρικής ενέργειας ανά τετραγωνικό μέτρο φωτοβολταϊκού πλαισίου. Οι εμπειρίες στη Γερμανία, όπου τα φωτοβολταϊκά συστήματα χρησιμοποιούνται για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ό,τι στην Ελβετία, δείχνουν ότι τα πάνελ μπορούν να θεωρηθούν ότι χρησιμοποιούνται κατά μέσο όρο 25 χρόνια.

 

Πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη μια πτώση της απόδοσης κατά περίπου ένα τοις εκατό (1%) ετησίως λόγω αλλαγής των υλικών και συσσώρευσης ελαττωμάτων και δυσλειτουργιών σε παλαιότερα πλαίσια. Συνολικά, μπορεί να θεωρηθεί ότι η ενεργειακή απόδοση των ηλιακών συλλεκτών στην Ελβετία είναι περίπου 2.200 kWh ανά τετραγωνικό μέτρο. Η τιμή αυτή είναι σαφώς χαμηλότερη από ό,τι οι πάροχοι φωτοβολταϊκών και οι επενδυτές πιστεύουν. Είναι παρόμοιο με την κατανάλωση καυσίμου των αυτοκινήτων: οι επίσημες τιμές καθορίζονται σε εργαστηριακές συνθήκες που δεν ισχύουν σχεδόν ποτέ στην πραγματικότητα.

 

Ο υπολογισμός της ενεργειακής δαπάνης για την παραγωγή ηλιακής ενέργειας είναι πιο πολύπλοκος. Ένα μεγάλο μέρος αφορά την εξόρυξη των πρώτων υλών που απαιτούνται για τους ηλιακούς συλλέκτες. Η παραγωγή υπερκαθαρού πυριτίου, για παράδειγμα, είναι ενεργοβόρα. Χρειάζονται επίσης ουσίες όπως το χλωριούχο υδρογόνο και το καρβίδιο του πυριτίου που δεν υπάρχουν στη φύση. Σήμερα, πάνω από το 80% των ηλιακών συλλεκτών κατασκευάζεται στην Κίνα. Η ηλεκτρική ενέργεια με βάση τον άνθρακα αντιπροσωπεύει περίπου τα δύο τρίτα του κινεζικού μείγματος ηλεκτρικής ενέργειας. Μπορεί να υπολογιστεί ότι η Κίνα χρησιμοποιεί 250 κιλά άνθρακα για την παραγωγή ενός τετραγωνικού μέτρου ηλιακών συλλεκτών. Η κινεζική παραγωγή φωτοβολταϊκών θα ήταν αδιανόητη χωρίς τους πολλούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα. Οι συνέπειες είναι ο κακός αέρας και η υψηλή περιεκτικότητα σε CO2 .

 

Πολλή δουλειά, Μικρή Προστιθέμενη Αξία

 

Για να λειτουργήσουν τα φωτοβολταϊκά συστήματα, απαιτούνται εξαρτήματα όπως χάλκινα καλώδια, μετατροπείς, διακόπτες, όργανα και, ανάλογα με τον σχεδιασμό, σημαντικές ποσότητες υλικών στήριξης, συχνά από χάλυβα. Η συνολική προσπάθεια για την παραγωγή ηλιακών συλλεκτών, συμπεριλαμβανομένων των εξαρτημάτων, ανέρχεται σε περίπου 1.300 kWh ανά τετραγωνικό μέτρο.

 

Εάν η ενέργεια που παράγεται από τα ηλιακά συστήματα πρόκειται να χρησιμοποιηθεί, πρέπει να ενσωματωθεί στο δίκτυο. Ειδικότερα, η ενέργεια πρέπει να είναι διαθέσιμη όταν υπάρχει ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας. Η ενεργειακή δαπάνη για την ενσωμάτωση στο δίκτυο πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε ένα ειλικρινές ενεργειακό ισοζύγιο. Η χαμηλή απόδοση των φωτοβολταϊκών το χειμώνα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα από την άποψη αυτή.

 

Εδώ θα πρέπει να θεωρηθεί ότι το 25 % της παραγόμενης ενέργειας πρέπει να αποθηκεύεται προσωρινά σε σταθμούς παραγωγής ενέργειας με αντλησιοταμίευση για εποχιακή αντιστάθμιση. Εάν η ηλιακή ενέργεια χρησιμοποιείται για την άντληση νερού σε ταμιευτήρες προκειμένου να παραχθεί αργότερα ηλεκτρική ενέργεια από αυτόν, χάνεται περίπου το ένα τέταρτο της ενέργειας. Άλλες τεχνολογίες, όπως η αποθήκευση με χρήση μπαταριών ή με τη μορφή αερίου (power-to-gas-to-power), αποκλείονται: οι τεχνολογίες αυτές συνδέονται με πολύ μεγαλύτερες απώλειες ενέργειας από την τεχνολογία αντλησιοταμίευσης.

 

Για να ενσωματωθεί η ηλιακή ενέργεια στο δίκτυο, πρέπει επίσης να κατασκευαστούν γραμμές ηλεκτρικής τροφοδοσίας των συστημάτων. Το δίκτυο στο σύνολό του πρέπει να ενισχυθεί κατά τρόπο ώστε οι διακυμάνσεις λόγω της ηλιακής ενέργειας να μην οδηγούν σε διακοπές ρεύματος. Αν προεκτιμηθεί, απαιτούνται περίπου 350 kWh πρόσθετης ενέργειας ανά τετραγωνικό μέτρο φωτοβολταϊκής επιφάνειας λόγω της ενσωμάτωσης στο δίκτυο, συμπεριλαμβανομένης της ενδιάμεσης αποθήκευσης.

 

Δεν είναι μόνο αυτό: Ένας σωστός ισολογισμός περιλαμβάνει επίσης το ενεργειακό ισοδύναμο των αναθέσεων εργασίας. Στην Ελβετία, η ενεργειακή ένταση είναι 0,43 kWh ανά παραγόμενο φράγκο. Τα φωτοβολταϊκά είναι εξαιρετικά απαιτητικά σε εργασία: τα συστήματα πρέπει να σχεδιάζονται, να συναρμολογούνται και να καθαρίζονται τακτικά. Σε περίπτωση βλαβών, για παράδειγμα λόγω χαλαζιού ή φορτίου χιονιού, πρέπει να υπάρχουν ομάδες επισκευής. Στο τέλος της διάρκειας ζωής τους, τα συστήματα πρέπει να αποσυναρμολογηθούν και να απορριφθούν κατάλληλα.

 

Οι υποστηρικτές της ηλιακής ενέργειας διαφημίζουν παράλογα ότι αυτή η μορφή ενέργειας καθιστά πολλές θέσεις εργασίας δυνατές. Ωστόσο, η υψηλή εργασιακή απασχόληση είναι μάλλον ένδειξη χαμηλής προστιθέμενης αξίας, δηλαδή μικρού οικονομικού οφέλους. Το κόστος εργασίας για το σχεδιασμό, την εγκατάσταση, τη λειτουργία και την αποσυναρμολόγηση υπολογίζεται στους δικούς μας υπολογισμούς σε συνολικά 1.175 ελβετικά φράγκα ανά τετραγωνικό μέτρο φωτοβολταϊκής επιφάνειας, το οποίο αντιστοιχεί σε περίπου 500 kWh. Για τις επεμβάσεις ζημιών, πρέπει να προστεθούν άλλες 90 kWh ανά τετραγωνικό μέτρο.

 

Σε μια σύγχρονη οικονομία, οι επενδύσεις πρέπει να αξίζουν τον κόπο. Η επένδυση κεφαλαίου πρέπει να αποδίδει κέρδος και αυτό πρέπει να παράγεται. Οι ενεργειακές δαπάνες για την εξυπηρέτηση αυτού του κεφαλαίου πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη σε έναν ισολογισμό. Όπως αναφέρθηκε, τα φωτοβολταϊκά είναι εντάσεως κεφαλαίου. Στον υπολογισμό αυτό χρησιμοποιήθηκε μέσο κόστος επένδυσης 1.100 ελβετικών φράγκων ανά τετραγωνικό μέτρο φωτοβολταϊκής επιφάνειας.

 

Με απόσβεση σε 25 έτη και λογική κερδοφορία, προκύπτει κόστος εξυπηρέτησης κεφαλαίου σχεδόν 900 ελβετικών φράγκων καθ' όλη τη διάρκεια. Σε μετατροπή, αυτό σημαίνει πρόσθετη κατανάλωση ενέργειας σχεδόν 370 kWh ανά τετραγωνικό μέτρο φωτοβολταϊκής επιφάνειας. Οι τελωνειακοί δασμοί, οι φόροι και οι εισφορές προστίθενται σε επιπλέον 50 kWh, εάν μετατραπούν σωστά από ενεργειακή άποψη. Το συμπέρασμα είναι ότι η συνολική κατανάλωση ενέργειας είναι περίπου 2.660 kWh ανά τετραγωνικό μέτρο. Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε, η μέση απόδοση των φωτοβολταϊκών είναι 2.200 kWh - δηλαδή μόνο το 83% της προσπάθειας. Ακόμα και αν υποθέσουμε αβεβαιότητα 15 τοις εκατό σε αυτόν τον υπολογισμό, η ενεργειακή απόδοση παραμένει μικρότερη από την προσπάθεια. Πρέπει να μιλήσουμε για "ενεργειακή καταστροφή". Είναι φρόνιμο να σταματήσει αμέσως η χρήση αυτής της τεχνολογίας.

 

Κριτική από τον Επαγγελματικό Κόσμο

 

Η προαναφερθείσα δημοσίευση των Ferroni και Hopkirk στο περιοδικό Energy Policy προκάλεσε μια απήχηση στον επαγγελματικό κόσμο. Λίγους μήνες αργότερα, μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Marco Raugei, επιστήμονα που εργάζεται στη Μεγάλη Βρετανία, δημοσίευσε στο ίδιο περιοδικό μια αντιγραφή (2). Σύμφωνα με αυτήν, η ενεργειακή απόδοση των φωτοβολταϊκών συστημάτων υπερβαίνει την εισερχόμενη ενέργεια κατά επτά με οκτώ φορές.

 

Οι Ferroni και Hopkirk, ωστόσο, επέμειναν στην υπολογιστική τους προσέγγιση: Σε ένα άλλο επιστημονικά αναθεωρημένο άρθρο τους (μαζί με τον Ελβετό φυσικό Alexandros Guekos) αντέκρουσαν την κριτική: Το ενεργειακό ισοζύγιο της ηλιακής ενέργειας στην Ελβετία είναι καταστροφικά κακό (3). Σε ένα επιστημονικό συνέδριο της Διεθνούς Εταιρείας Βιοφυσικής Οικονομίας στις ΗΠΑ τον περασμένο Ιούνιο, οι περισσότεροι από τους παρόντες εμπειρογνώμονες συμφώνησαν με τις μεθόδους υπολογισμού που χρησιμοποίησαν ο Ferroni και οι συνεργάτες του.

 

Σύμφωνα με ειδικούς, όπως ο Αμερικανός συστημικός οικολόγος Charles AS Hall, η χρήση μιας ενεργειακής πηγής μπορεί να χαρακτηριστεί βιώσιμη μόνο εάν ο λόγος των εσόδων προς τις δαπάνες είναι τουλάχιστον 10 (4). Σε χαμηλότερες τιμές, ένα ενεργειακό σύστημα είναι πολύ αναποτελεσματικό για να διατηρήσει μια σύγχρονη κοινωνία σε λειτουργία. Διότι σε μια τέτοια κοινωνία, όχι μόνο οι βασικές ανάγκες, όπως η τροφή, η ένδυση και η στέγαση, πρέπει να καθίστανται ενεργειακά δυνατές, αλλά και η εκπαίδευση, η υγειονομική περίθαλψη και οι πολιτιστικές δραστηριότητες.

 

Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με χρήση υδροηλεκτρικής ενέργειας αποδίδει καλύτερα με αναλογία ενεργειακής απόδοσης προς ενεργειακή δαπάνη περίπου 100. Αλλά και η πυρηνική ενέργεια έχει επίσης μια εξαιρετική αναλογία της τάξης του 75. Στην περίπτωση των εναλλακτικών μορφών ενέργειας, όπως η γεωθερμία, η αιολική ενέργεια και η ηλιακή ενέργεια, από την άλλη πλευρά, ο λόγος των εσόδων προς τις δαπάνες είναι κρίσιμος έως άθλιος, ανάλογα με την τοποθεσία.

 

Τον Σεπτέμβριο, το δημοτικό συμβούλιο της Βασιλείας αποφάσισε με οριακή πλειοψηφία ότι οι ιδιοκτήτες κατοικιών θα πρέπει, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να υποχρεούνται να εγκαθιστούν φωτοβολταϊκά συστήματα στις στέγες τους. Εάν όντως υλοποιηθεί η "υποχρεωτική χρήση φωτοβολταϊκών στις στέγες", το καντόνι της Βασιλείας-Σταντ θα υποχρεωθεί στο μέλλον να στηριχθεί σε μια μορφή ενέργειας που έχει χειρότερο ισολογισμό σχεδόν από κάθε άλλη.

 

Ο Ferruccio Ferroni είναι διπλωματούχος μηχανικός ETH.

 

ΑΝΑΦΟΡΕΣ: 

 

(1) Ferroni, Hopkirk: Energy Return on Energy Invested (EroEI) for photovoltaic solar systems in regions of moderate insolation (Energy Policy 94, 2016)

(2) Raugei et al: Energy Return on Energy Invested (EroEI) for photovoltaic solar systems in regions of moderate insulation: A comprehensive response (Energy Policy 102, 2017)

(3) Ferroni et al: Further considerations to: Energy Return on Energy Invested (EroEI) for photovoltaic solar systems in regions of moderate insulation (Energy Policy 107, 2017)

(4) Charles, A. S. Hall: «Energy Return on Investment » (Springer, 2017)

---

 

Δικτυογραφία:

Die verheerende Bilanz von Solarenergie

https://www.bazonline.ch/die-verheerende-bilanz-von-solarenergie-454156025225

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΛΜ "Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ"

Προς τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής 

κ. Νικόλαο

 

Θουκυδίδου 6 και Βυζαντίου

Τ.Θ. 1

ΤΚ: 190 04

Σπάτα Αττικής Αλίαρτος, 27.4.2023

email: imml@imml.gr

 

Σεβασμιότατε,

 

Με προέτρεψαν με ειλικρινή ενθουσιασμό φίλοι μου και επιτέλους μπόρεσα να παρακολουθήσω την κινηματογραφική ταινία «Ο άνθρωπος του Θεού» («Man of God»), την οποία σκηνοθέτησε, έγραψε μάλιστα και το σενάριό της, η Σερβίδα Γελένα Πόποβιτς. Συμπαραγωγοί τής ταινίας είναι η Μονή Βατοπεδίου, το Ινστιτούτο Άγιος Μάξιμος ο Γραικός και η Ιερά Μητρόπολις Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, η Μητρόπολή σας.

 

Δεν χρειάζεται να πω τα θετικά τού έργου αυτού, έχουν άλλωστε ειπωθεί ήδη πολλά και από πολλούς. Σας γράφω με την ιδιότητα του βιογράφου τού αοιδίμου Πατριάρχη Μελετίου Μεταξάκη και με πρόθεση όχι, βεβαίως, να ψέξω κάποιον, ούτε να αναζητήσω ευθύνες, αλλά να συζητήσω ένα συγκεκριμένο επεισόδιο από τον βίο τού αγίου Νεκταρίου, η απόδοση του οποίου στο φιλμ πόρρω απέχει από την πραγματικότητα και επομένως την αλήθεια, την οποία και ζητούμε. Δεν γράφω λοιπόν με πνεύμα αντιπαλότητας, αλλά με χριστιανική αγάπη.

 

Αναφέρομαι στην «καταδρομική», έτσι μας αποδίδεται, επίσκεψη του Μελετίου στη Μονή Αγίας Τριάδος, το μοναστήρι τού Νεκταρίου. Μελετώντας τη ζωή τού Μελετίου επί δεκαεννέα χρόνια, από το 2004, δεν είναι λίγες οι φορές που αποκάλυψα, με τη βοήθεια του Θεού, τα εναντίον του χαλκεύματα. Ο Μελέτιος, ο οποίος, καίτοι αυστηρός, ουδέποτε μείωσε την προσωπικότητα κάποιου, αυτός λοιπόν ο Μελέτιος παρουσιάζεται αλαζόνας, άξεστος, και μάλιστα στο πρόσωπό του ο θεατής υποβάλλεται να αναγνωρίζει σύμπασα την ιεραρχία και να ανακαλεί τις περί το ιερατείο αρνητικές συνδηλώσεις, συγχρόνως δε, και σε αντιδιαστολή, να επιβεβαιώνει στη συνείδησή του την ηθική υπεροχή τού μοναχικού βίου. Λέτε και δεν είναι μοναχοί οι επίσκοποί μας. Και ποιας Εκκλησίας οι ιεράρχες εμφανίζονται να διαβάλλουν και να δολοπλοκούν; Της Ελληνικής Ορθοδοξίας, βεβαίως. Δεν επιθυμώ, Σεβασμιότατε, να υποθέσω, και στην περίπτωση αυτή, σκοτεινά κίνητρα, να τα αναζητήσω μάλιστα στην καμαρίλα τής αδελφής Εκκλησίας τής Ρωσίας.

 

Το επεισόδιο που συζητώ αφορά το καλούμενο σκάνδαλο της «Κερούς». Μια γυναίκα, η οποία πωλούσε κεριά, κατηγόρησε τον Νεκτάριο πώς έκλεισε την κόρη της στο μοναστήρι του και την κατέστησε έγκυο. Εμφανίζεται αυτή η Κερού να προσέρχεται στο Υπουργείο Επί των Εκκλησιαστικών με υπόδειξη, τούτος είναι ο ισχυρισμός της, του Μελετίου. Σας ρωτώ, τούτο και αν είναι όλως αναντίστοιχο του χαρακτήρα του, είναι δυνατόν ο Μητροπολίτης να παραπέμπει καθαρά εκκλησιαστικό ζήτημα και να το αναθέτει στην κρίση της Πολιτείας;

 

Το, κατά τη γνώμη μου, ατόπημα κορυφώνεται στη συνέχεια, όταν η σεναριογράφος παρουσιάζει τον Μελέτιο να απευθύνεται στο Νεκτάριο ως εξής: «Ντροπιάσατε τον τίτλο του επισκόπου. Διαβάστε αυτές τις κατηγορίες. Είναι ντροπή! Τι κάνετε με αυτές τις γυναίκες; Τι έχετε πάθει; Έπρεπε να έρθω εδώ με ανακριτή. Δημιουργήσατε σκάνδαλο για την Εκκλησία». Και ο Νεκτάριος να απαντά: «Παρακαλώ, συγχωρέστε με». Ύστερα, αφού ενημερώνει ο διάκος τον δεσπότη του, ο Μελέτιος λέγει ιταμά: «Φαίνεται ότι είστε αθώος για την ώρα. Θα σας στείλω οδηγίες με όσα θέλω να κάνετε. Και θα σας ελέγχω σε τακτική βάση. Και, παρακαλώ, προσπαθήστε να ντύνεστε πιο κατάλληλα. Μοιάζετε περισσότερο με επαίτη παρά με επίσκοπο».

 

Σεβασμιότατε, γνωρίζετε καλά πως είναι ίδιοι οι κύκλοι, οι οποίοι κατέτρεξαν Νεκτάριο, εν ζωή, και Μελέτιο. Το φιλμ προσπερνά ένα κρίσιμο στοιχείο τής ιστορίας, ότι διάκος τού Μελετίου ήταν ο μετέπειτα Πατριάρχης Αθηναγόρας, αποσιωπά επομένως και τη σχετική μαρτυρία του. Ο Μελέτιος, λέγει ο Αθηναγόρας, συλλειτούργησε με τον Νεκτάριο στο μη αναγνωρισμένο μοναστήρι. Και, εάν η μετάβαση του μητροπολίτη στην Αίγινα είναι έμμεση απόδειξη τιμής τού Αθηνών προς τον πρώην Πενταπόλεως, αμεσότερη από το συλλείτουργο δεν υπάρχει για την εν Χριστώ αδελφική σχέση τών δύο ιεραρχών.

 

Αναξιοποίητο επίσης παραμένει στην ταινία κάτι που αποκρύβεται επιμελώς από τους γνωστούς εκκλησιαστικούς κύκλους, ότι την Μονή τής Αγίας Τριάδος αναγνώρισε ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ο καθηγητής τού Μελετίου στη Σχολή τού Σταυρού στα Ιεροσόλυμα και αδελφικός του φίλος, στην αγιοκατάταξή του δε προχώρησε ο τότε διάκονος Αθηναγόρας, ως Οικουμενικός Πατριάρχης. Δυστυχώς χάθηκε μια σπουδαία ευκαιρία και οι θεατές δεν υπήρξαν κοινωνοί του μεγαλείου αυτών των ανθρώπων και εκείνων των καιρών.

 

Σημειώνω ότι με τέτοιες πρακτικές τίθεται σε αμφιβολία και η αξιοπιστία μας. Έστω και μία ενέργειά μας, η οποία είναι δυνατόν να θεωρηθεί πως αποκρύπτει ή διαστρέφει την πραγματικότητα, είναι αρκετή να καταστρέψει ολοσχερώς την υπόθεσή μας. Και ασφαλώς δεν έχει καμιά τέτοια ανάγκη ο Νεκτάριος, να υποτιμούνται δηλαδή οι περί αυτόν, για να τιμάται εκείνος. Θα έπρεπε να γνωρίζουμε επίσης να προφυλασσόμαστε από τους αφελείς, μακάρι γι’ αυτούς να πρόκειται, ή από την πονηρία εκείνων που μας επιβουλεύονται. Τούτο θα περίμενα να πράξουν για εμάς τους πιστούς εκείνοι, οι οποίοι επιφορτίστηκαν να ελέγξουν το σενάριο, υποθέτοντας ότι τέτοιοι υπήρξαν.

 

Σας επισυνάπτω το οικείο κεφάλαιο από το βιβλίο μου, «Ο Δέκατος Τρίτος Απόστολος. Πράξεις Μελετίου Μεταξάκη», Ηράκλειο 2014.

 

Ζητώντας την ευχή και προσευχή σας, εύχομαι να σας δίνει δύναμη ο Θεός για την ευόδωση του έργου σας για την δόξα Αυτού.

 

Λουκάς Δ. Παπαδάκης 

 

(ΑΠΟΣΤΑΣΗ)

 

Σημαντική είναι και η σχέση ανάμεσα στον Μελέτιο και τον Νεκτάριο Κεφαλά. Διαβάζω άρθρο τού αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Παπαδάκη, «Το ανάθεμα του Βενιζέλου και ο Άγιος Νεκτάριος», όπου καταρρίπτεται μια ακόμη συκοφαντία, εκπορευόμενη από «αδιευκρίνιστη πηγή», ότι ο Νεκτάριος συμμετείχε στο Ανάθεμα. Σήμερα ορισμένοι κύκλοι μιλούν για σκληρότητα του μητροπολίτη Αθηνών προς τον πρώην Πενταπόλεως, μη λαμβάνοντας υπόψη τους ότι η επαφή ήταν ανάμεσα σε δυο αρχιερείς, δυο ισχυρές προσωπικότητες, οι οποίες ακολουθούσαν διαφορετικούς δρόμους για τον ίδιο σκοπό. Και βέβαια είναι απλοϊκό να περιμένουμε να φέρεται ο Μελέτιος στον Νεκτάριο σαν να ήταν ήδη άγιος: πριν γίνεις άγιος, πρέπει να είσαι άνθρωπος.

 

Ας παρακολουθήσομε τον Σοφοκλή Δημητρακόπουλο, που έλκει τις πληροφορίες του από τον “Εκκλησιαστικό Κήρυκα” της εποχής. Ο Μελέτιος λοιπόν πήγε για πρώτη φορά στην Αίγινα, όχι απροειδοποίητα, στις 9 Απριλίου 1919, Τρίτη τής Διακαινησίμου, και παρέμεινε σ’ αυτήν ως την Πέμπτη 11 του μηνός, λειτούργησε μάλιστα εκτός από το μητροπολιτικό ναό και στη Μονή τών Καλογραιών, το μοναστήρι δηλαδή της Αγίας Τριάδος, όπου εφησύχαζε ο Νεκτάριος, και «συστήσας εν ομιλία προς τας μοναζούσας εκδήλωσιν της μοναχικής ζωής και εν τη εξασκήσει τής χριστιανικής αγαθοεργίας, ανεχώρησε, τιμητικώτατα προπεμφθείς υφ’ απάντων τών εν Αιγίνη». Και ο συγγραφέας, αφού επισημαίνει ότι, αν υπήρχε πρόβλημα, ο Μελέτιος δεν θα ιερουργούσε στο μη ακόμη αναγνωρισμένο μοναστήρι, συνεχίζει: «Τον Μελέτιο στην επίσκεψή του αυτή συνόδευε και ο 33χρονος διάκονος Αθηναγόρας Σπύρου, ο μετέπειτα Οικουμενικός Πατριάρχης, ο οποίος, όπως διηγούνται αξιόπιστα πρόσωπα, έλεγε πως οι δύο ιεράρχες συζήτησαν ειρηνικά και για πολλές ώρες διάφορα εκκλησιαστικά θέματα και ιδίως για θέματα εκκλησιαστικής εκπαίδευσης και της οργάνωσης τής φιλανθρωπίας. Τότε ο Πενταπόλεως χάρισε στον διάκονο Αθηναγόρα και μια φωτογραφία του με ιδιόχειρη αφιέρωση, με την οποία και προέβλεπε την άνοδό του στα ανώτατα εκκλησιαστικά αξιώματα. Έγραφε περίπου: “Στον άνθρωπο, ο οποίος είναι προορισμένος να γράψει ιστορία”. Τη φωτογραφία αυτή ο αοίδιμος Αθηναγόρας, επί πατριαρχίας του οποίου ο Άγιος Νεκτάριος κατατάχτηκε και επίσημα από την Εκκλησία στις δέλτους τών αγίων, είχε ως τον θάνατό του επάνω στο γραφείο του και μάλιστα στο δεξιό μέρος του και όλοι όσοι τον επισκέπτονταν την έβλεπαν. Μετά από αυτά, έχουμε τη γνώμη, πως ο Μελέτιος πήγε στην Αίγινα στο πλαίσιο των ποιμαντορικών του καθηκόντων και παράλληλα θα ασχολήθηκε και με την καταγγελία της “Κερούς”. 

 

Επειδή, ακόμα, δεν φαίνεται να είχε ιδιαίτερη αγάπη προς τον μοναχισμό και ίσως να άκουγε και κάποιες φήμες πως ο Άγιος Νεκτάριος δήθεν παρότρυνε νέες ν’ ακολουθήσουν τη μοναχική πολιτεία, θα τον παρατήρησε έντονα, ως οξύθυμος που ήταν, με τη συνηθισμένη και σήμερα δικαιολογία, πως με την τακτική του αυτή “σκανδαλίζει” τον κόσμο και φυσικά δεν υιοθέτησε και το πριν από ένα χρόνο αίτημά του για επίσημη αναγνώριση του μοναστηριού. Ενδεικτικά είναι το ότι σύστησε “προς τας μοναζούσας εκδήλωσιν της μοναχικής ζωής και εν τη εξασκήσει της χριστιανικής αγαθοεργίας”, αλλά και τα παρακάτω λόγια, που, σύμφωνα με την παράδοση, είπε κάποια στιγμή στον Άγιο, δείχνοντας την απέναντι ερειπωμένη Παλιαχώρα: “Νεκτάριε, μετ’ ολίγα χρόνια, όπως βλέπεις αυτά τα ερείπια, έτσι θα καταντήση και το δικό σου μοναστήρι, δια το οποίον αδίκως κοπιάζεις”. Την απάντηση την έδωσε τότε ο Άγιος Νεκτάριος και, φυσικά, το μέλλον: “Αδελφέ και συλλειτουργέ, δεν πρόκειται ποτέ να καταντήση, ως συ λέγεις, το μοναστήρι μου, αλλά και άλλα τοιαύτα θέλουσι συντόμως ανεγερθή εν τη νήσω ταύτη, προς δόξαν τού εν Τριάδι ημών Θεού”… Οι δοκιμασίες αυτές είναι οι τελευταίες στη ζωή τού Αγίου, εκτός βέβαια από την ασθένειά του. Τις βίωνε όμως όλες με απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό, γι’ αυτό άλλωστε μια από τις προσφιλείς του ενασχολήσεις ήταν και το να φιλοτεχνεί σταυρούς και να γράφει πάνω σ’ αυτούς: “Σταυρός μερίς του βίου μου”».

 

Τον Δημητρακόπουλο επιβεβαιώνει σε συνομιλία μας ο Αριστείδης Πανώτης: «Τρεις φορές με προέτρεψε ο μακαριστός Πατριάρχης Αθηναγόρας να αποκαταστήσω την πραγματικότητα, τονίζοντάς μου ότι ο Μελέτιος πήγε στην Αίγινα όχι για να ελέγξει τον Νεκτάριο, αλλά για να τον στηρίξει». 

 

Το ίδιο γεγονός περιγράφει ο Σώτος Χονδρόπουλος. Πολύ διαφορετικά. Κάποια γυναίκα, «Κερού» το παρατσούκλι της μια και πουλούσε κεριά, λιβάνι και καρβουνάκια, καταγγέλλει στον μητροπολίτη Αθηνών τον Νεκτάριο ότι ξελόγιασε την κόρη της και την πήρε με τις άλλες στο μοναστήρι του. Τότε ο Μελέτιος με το διάκο του τον Αθηναγόρα, κίνησε για την Αίγινα. Ζητεί να δει αμέσως τον Νεκτάριο. Κι όταν εκείνος ήρθε, κλειστήκαν οι δυο τους σ’ ένα δωμάτιο. Οι άλλοι απ’ έξω άκουγαν τον Μελέτιο να φωνάζει, «Αίσχος! Εδημιούργησες μέγα σκάνδαλο για την Εκκλησία». Και ο Αθηνών παραμένει προσβλητικός και διώχνει το βράδυ τον δεσποτοκαλόγερο από το σπίτι που συνήθως τον φιλοξενούσε, για να καταλύσει ο ίδιος σε αυτό. Την επομένη ο Μελέτιος ανέβηκε στο μοναστήρι, τη συνοδεία πολλών ντόπιων παπάδων κατηγόρων του Νεκταρίου, για επιτόπια έρευνα. Δεν προέκυψε τίποτα. Και «αρκετοί από τους παπάδες έσκασαν που ο Μελέτιος μαλάκωσε και έφυγε με διαφορετικές διαθέσεις». 

 

Στη συνέχεια ο Μελέτιος ασχολήθηκε με άλλα προβλήματα, η Μονή τού Νεκταρίου ξεχάστηκε. Και ήρθαν γυρίσματα καιρών, ο Θεόκλητος επανήλθε στα πράγματα για να εκπέσει εκ νέου, και Μητροπολίτης Αθηνών έγινε ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ο δάσκαλος, συνεργάτης και φίλος του Μελετίου, ο άνθρωπος που είχε αντικαταστήσει τον Νεκτάριο στη διεύθυνση της Ριζαρείου. Έγραφε, λοιπόν, ο Χρυσόστομος τις 15 Μάρτη του 1924: «Όταν συν θεώ επισκεφθώμεν αύθις την Μονήν, θα διακονίσωμεν λεπτομερέστερον τα κατ’ αυτήν, επιθυμούντες όπως διά της αναγνωρίσεως της μονής παράσχωμεν εις αυτήν πάσαν προστασίαν, αξιούμεν παρά μιάς εκάστης τών αδελφών, ίνα πιστώς και εν φόβω Θεού εκτελώσι τα καθήκοντα εαυτών, πειθόμεναι απροφασίστως εις πάσαν απόφασιν του ηγουμενοσυμβουλίου και τιμώσαι την ηγουμένην, ως πνευματικήν αυτών μητέρα, εν αδιαταράκτω ειρήνη και εν αδελφική αγάπη διανύουσαι το στάδιον της μοναχικής ασκήσεως».

 

Αλλά ας πιάσουμε το νήμα λίγα χρόνια πριν, όταν Μητροπολίτης Αθηνών ήταν ο Θεόκλητος. Ενώ αρχικά είχε υποσχεθεί ότι θα αναγνώριζε τη μονή, αργότερα άλλαξε γνώμη και σκεπτόταν να τη διαλύσει. Στις 7 Αυγούστου του 1913 ο Νεκτάριος στέλνει επιστολή στον Αθηνών: «Η εν ευχαίς υμετέραις ιδρυθείσα ιερά εν Αιγίνη Μονή ευρίσκεται εις την αδήριτον ανάγκην να επιζητήση την Υμετέραν ηθικήν υποστήριξιν, όπως αναγνωρισθή ηθικόν νομικόν πρόσωπον, ίνα έχη ανεγνωρισμένας αρχάς, δέχεται δωρεάς και δύναται ν’ αγοράζη και να πωλή και έχη ιδίαν περιουσίαν. Διότι… τα μέχρι τούδε γενόμενα συμβόλαια και όλαι αι αγοραί ουδέν έχουσι κύρος, διότι η αδελφότης τής ιεράς Μονής δεν είναι ηθικόν νομικόν πρόσωπον και ότι οι πωληταί άνευ πολλής διαδικασίας δύνανται να τα καταλάβωσιν. Προσέτι και την Μονήν, την οποίαν όπως εξασφαλίσω υπέρ τών εν αυτή μοναζουσών μετά τον θάνατόν μου έλαβον ως ιδιοκτησίαν μου, δύναται να κληρονομήση ο αδελφός μου και οι ανεψιοί μου και να διεκδικήσωσι και την περιουσίαν μου κινητήν και ακίνητον… Ούτοι οι λόγοι με ηνάγκασαν να ζητήσω παρά του Υπουργείου της Παιδείας και των Εκκλησιαστικών, όπως αναγνωρίση την μονήν και την σφραγίδα αυτής. Δεν απετάθην προς την Υμετέραν Σεβασμιότητα, ίνα μη παρενοχλήσω αυτήν. Ηθέλησα μάλλον να φανή, ότι το Υπουργείον επιζητεί την γνώμην τής Υμετέρας Πανιερότητος και όχι η Υμετέρα Πανιερότης συνιστώσα την αίτησιν, όπερ ενόμιζον, ότι θα έφερε δυσφορίαν εις την Υμετέραν Σεβασμιότητα. Ήδη Σεβασμιώτατε, πρόκειται περί διλήμματος ή ν’ αναγνωρισθή η μονή παρά τε της Εκκλησίας και Πολιτείας ως ιδιωτική μονή υποκειμένη εις την δικαιοδοσίαν τής Μητροπόλεως Αθηνών και πολιτευομένη κατά τας διατάξεις τών περί μοναχών κανόνων, ή ν’ αλλάξη χαρακτήρα και όνομα και ν’ αναγνωρισθή υπό της Πολιτείας ως ηθικοθρησκευτικόν ίδρυμα με προσωπικόν εκ μοναχών κατά τα ιδρύματα των καλογραιών τής Δυτικής Εκκλησίας. Από της ευσεβείας και της αγάπης τής Υμετέρας Σεβασμιότητος απεκδέχομαι την λύσιν τού προβλήματος ή διλήμματος».

 

Το Φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς τυπώνεται η μελέτη τού Νεκταρίου περί του Τιμίου Σταυρού, αφιερωμένη «τω σεβασμιωτάτω και Πανιερωτάτω Μητροπολίτη Αθηνών και Προέδρω της Ι. Συνόδου κ.κ. Θεοκλήτω εις ένδειξιν άκρας υπολήψεως και αδελφικής αγάπης». Εστάλη στον Θεόκλητο, ο οποίος και δεν απάντησε ούτε με ένα τυπικό ευχαριστώ. Τελικά, τον Ιούνιο του 1914, ο Νεκτάριος με επιστολή του προς τον Αθηνών αιτείται την ίδρυση και αναγνώριση της μονής. Και ύστερα από τρίμηνο καταφτάνει και η απάντηση του Θεοκλήτου: «…Αλγούμεν την ψυχήν, Σεβασμιώτατε, πληροφορούμενοι, ότι η Υμετέρα Σεβασμιότης άνευ βουλής και γνώμης ημών ίδρυσεν εν Αιγίνη, τελούση υπό την υμετέραν ποιμαντορίαν, κοινότητα γυναικών, ων ο αριθμός οσημέραι πληθύνεται, ανήγειρεν επί τω αυτώ κελλία, δαπάναις ως τα πολλά τών γυναικών τούτων και ευκτήριον οίκον, ηγείται δ’ αυτής εν πάσι, καθάπερ ηγούμενος εν μονή ανεγνωρισμένη. Ου μην αλλά και ότι κείρει μοναχάς, προάγουσα ταύτας και εις μεγαλοσχήμους και τελεί ως ιερεύς εφημέριος τας εν τη νεοτεύκτω ταύτη κοινότητι ιεροτελεστίας βοηθουμένη και υπό τεταγμένων γυναικών, φερουσών ιερά άμφια, ήτοι επιμανίκια και ωράριον…». Και ζητεί απολογία τού Νεκταρίου, η οποία και αποστέλλεται στις 10 Οκτωβρίου: «…Ουδεμίαν νέαν μονήν ανεγείραμεν εν Αιγίνη και μάλιστα εν αγνοία τής Υμετέρας Σεβασμιότητος… Τη συγκαταθέσει τής Υμετέρας Σεβασμιότητος επεσκέφθημεν την εν Αιγίνη παλαιάν ερειπιώδη μονήν, ίνα εν αυτή εγκαταστήσω πτωχάς τινας ευσεβείς και ποθούσας να μονάσωσι κόρας, αναλαμβάνων την συντήρησιν αυτών και την δαπάνην τού συνοικισμού των και συντελέσω εις την ανασύστασιν της μονής ταύτης τη Υμετέρα ευδοκία και ευλογία… Περί των υποδιακονισσών γνωρίζω, ότι αύται είναι κυρίως νεωκόροι τού ιερού. Η περιβολή εγένετο κατά τον τύπον τών εν ταις Εκκλησίαις τών πόλεων περιβαλλομένων ιερά άμφια αναγνωστών. Τα υπομάνικα επεκράτησαν διά τους εξής λόγους: Επειδή είναι γυναικεία μονή δεν υπάρχουσι διάκονοι, εν δε τη ειρημένη ούτε ιερείς, εγώ δε ούτε δύναμαι να φροντίζω περί της καθαριότητος του ναού, ούτε πάντοτε να διαμένω νεωκορών εν τω ναώ, έχει δε απόλυτον ανάγκην το ιερόν τεταγμένων προσώπων, όπως καθαρίζωσι τα ιερά σκεύη, αλλάσσωσι τα καλύμματα και τας σινδόνας τής αγίας Τραπέζης, μετακινώσι το άγιον αρτοφόριον και ποιώσι πάσαν εργασίαν τού νεωκόρου εν τω ιερώ, εθεώρησα να τάξω δύο, ίνα εναλλάξ τελώσι την διακονίαν τού ιερού. Εν απολύτω ανάγκη μεταφέρωσι εις τας ασθενούσας βαρέως αδελφάς την αγίαν Ευχαριστίαν εντός μικρού ποτηρίου, διά την ανάγκην ταύτην κατασκευασθέντος. Πλην της κατ’ ανάγκην εξαιρέσεως ταύτης κατά τα λοιπά εισί νεωκόροι…».

 

Άλλο δρόμο τραβάει ο Μελέτιος, άλλον ο Νεκτάριος, που φορά το ρούχο τής υπομονής και της προσευχής, ένας αββάς απομεινάρι μιας άλλης εποχής, τότε που ο Χριστιανισμός ήταν συνηθισμένος στις νίκες. Αλλά έχουν δυο στοιχεία κοινά, που φέρνουν τον ένα δίπλα στον άλλο. Πρώτο τα γράμματα. Ο Νεκτάριος δίδαξε ως δάσκαλος στο Λιθί τής Χίου, κι αργότερα έγραψε έργα θεολογικά σπουδαία, χρημάτισε από το 1894 μέχρι το 1908 διεθυντής τής Ριζαρείου Σχολής και, πρώτο μέλημα, έφτιαξε σχολείο για τα αγράμματα κορίτσια μέσα στο μοναστήρι του στο νησί τής Αίγινας. Και δεύτερο που πολεμήθηκαν και οι δύο με λύσσα μέσα από την Εκκλησία. Πότε ήταν, στα χίλια οχτακόσια κι ενενήντα, που ο Πενταπόλεως, κατασυκοφαντούμενος, λάβαινε τη διακοίνωση του προστάτη του Αλεξανδρείας Σωφρονίου: «Ο Μητροπολίτης Πενταπόλεως Νεκτάριος Κεφαλάς, διά διακοινώσεως υπό ημερομηνίαν 3 Μαΐου 1890 παυθείς της διευθύνσεως του εν Καΐρω Πατριαρχικού Γραφείου, ως και της Πατριαρχικής Αντιπροσωπείας και της εκκλησιαστικής διοικήσεως, αφέθη ελεύθερος ίνα μένη, εάν θέλη, εν τοις Πατριαρχείοις σιτιζόμενος εν αυτοίς και εκτελών οιανδήποτε αρχιερατικήν ιεροπραξίαν προσκαλούμενος υπό των χριστιανών. Αλλ’ επειδή εγένετο επαισθητή η ανάγκη Διευθυντού τού Πατριαρχικού Γραφείου και Πατριαρχικού Επιτρόπου, προσεκλήθη τοιούτος και επομένως η περαιτέρω εν Αιγύπτω διαμονή τής Ιερότητός του καθίστανται όλως περιττή, διό και διά της παρούσης πατριαρχικής διακοινώσεως προσκαλείται η Ιερότης του, όπως εγκαταλείψη τον Πατριαρχικόν ημών Θρόνον και όσον ούπω απέλθη, όπου αν βούλεται. Τιθέντες δε εις την διάθεσιν αυτού το ώδε συνημμένον Πατριαρχικόν απολυτήριον Γράμμα ως και τα αναγκαιούντα οδοιπορικά αυτού έξοδα εκ φράγκων χιλίων. Δηλούντες δε αυτώ ότι εξοφληθέντων πάντων τών λογαριασμών τής διαχειρίσεως αυτού και πληρωθέντων πάντων τών μισθών μέχρι της εποχής καθ’ ην έδει να λαμβάνη μισθούς, ουδέν του λοιπού οφείλει ή έχει λαμβάνειν παρά του Πατριαρχικού Ημών Θρόνου».

 

(Λουκά Δ. Παπαδάκη, Ο Δέκατος Τρίτος Απόστολος. Πράξεις Μελετίου Μεταξάκη, Ηράκλειο 2014)