Ποιος συμφέρει την Ελλάδα; ο Κιλιτσντάρογλου ή ο Ερντογάν;

Οι εκλογές στην Τουρκία ορίστηκαν επίσημα για τις 14 Μαΐου. Μετά την συμφωνία των 6, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι προηγείται ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου. Για πρώτη φόρά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν αισθάνεται ασφαλής για την επόμενη μέρα των εκλογών. Θα υπάρξει πολιτική αλλαγή στην Τουρκία μετά από 20 χρόνια; Εάν υπάρξει, τι θα σημάνει αυτό για την Ελλάδα; 

 

Πολλά ακούγονται και γράφονται τις τελευταίες ημέρες από τους γνωστούς «ειδικούς» που προσκαλούνται για 10 λεπτά στις τηλεοπτικές εκπομπές για να πουν την άποψή τους για τα Ελληνοτουρκικά. Δυστυχώς, οι περισσότεροι από αυτούς είναι γνωστοί οπαδοί της πολιτικής του κατευνασμού του θηρίου (Τουρκία) ώστε δήθεν η Ελλάδα να βγει κερδισμένη.

 

Εκ του αποτελέσματος, η πολιτική του κατευνασμού έχει αποτύχει και μάλιστα οικτρά. Η Τουρκία όσο βλέπει τους Έλληνες πολιτικούς άτολμους και να σκύβουν το κεφάλι στις παράλογες διεκδικήσεις της, τόσο αποθρασύνεται και θέτει συνεχώς περισσότερες διεκδικήσεις. Η Τουρκία δεν θα σταματήσει ποτέ να διεκδικεί, όσο δεν βρίσκεται αντιμέτωπη με μια αποφασιστική και ισχυρή Ελλάδα.  

 

Πολύ σωστά, ορισμένοι αναλυτές τους οποίους το μιντιακό σύστημα δεν συμπαθεί ιδιαίτερα, υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα θα πρέπει να διαθέτει πανίσχυρη δύναμη αποτροπής. Αποτροπή σημαίνει ότι δεν θα μπορεί καν να σκεφτεί η Τουρκία να προχωρήσει εμπράκτως σε αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας και των δικαιωμάτων της που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο.  

 

Απαιτούνται στρατιωτική ισχύς, δυνατή παραγωγική οικονομία, εξαιρετικές διεθνείς σχέσεις / συμμαχίες και κυρίως πολιτική βούληση για να υψωθεί το αποτρεπτικό τοίχος σε περίπτωση αμφισβήτησης επί του πεδίου της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας ή των δικαιωμάτων της που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο.  

 

Με την διατήρηση στην εξουσία του Ερντογάν, η Ελλάδα ξέρει το μπορεί να περιμένει. Ο Ερντογάν δεν είναι προβλέψιμος, μπορεί να κάνει εύκολα την όποια κωλοτούμπα, αλλά κάποια πράγματα πολύ δύσκολα θα αλλάξουν. Αλλά όσο κυβερνάει ο Ερντογάν, η Ελλάδα μόνο κερδισμένη μπορεί να βγαίνει, εκτός και αν οι κυβερνώντες πυροβολήσουν τα πόδια τους.  

 

Στην περίπτωση που κερδίσει τις εκλογές ο Κιλιτσντάρογλου, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Ευτυχώς, οι περισσότεροι πολιτικοί της Ελλάδας έχουν αντιληφθεί και αποδεχτεί ότι η πολιτική της Τουρκίας δεν θα αλλάξει. Θα συνεχιστεί η προώθηση του δόγματος της «γαλάζιας πατρίδας», η διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25 μεσημβρινό, η απαίτηση αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, η υπεράσπιση του παράλογου και παράνομου Τουρκο-λιβυκού μνημονίου, το casus belli για τα 12 μίλια, η παρέμβαση στη Θράκη και η κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας.  

 

Δείτε στο youtube τον Κιλιτσντάρογλου να απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο αναφορικά με την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου ΕΔΩ.  

 

Όμως αυτό που κανείς δεν γνωρίζει, είναι το αν ο Κιλιτσντάρογλου προβεί σε μια θεαματική στροφή προς τη Δύση, η οποία μπορεί να είναι πρόσκαιρη, ώστε η Τουρκία να ξαναγίνει το αγαπημένο παιδί της Δύσης και του ΝΑΤΟ.  

 

Κανείς δεν θα κατηγορήσει τον Κιλιτσντάρογλου εάν δείξει ότι απομακρύνεται από την Ρωσία και το Ιράν και φαινομενικά στραφεί στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ. Αντίθετα, όλοι θα την επιβραβεύσουν με κάθε τρόπο. Αρχικά, θα λάβει τα 80+40 F-16 από τις ΗΠΑ. Αργότερα, εάν με κάποιο τρόπο ξεφορτωθεί και τους S-400 (έστω και προσωρινά ή φαινομενικά) δεν αποκλείεται να επανέλθει η Τουρκία και στο πρόγραμμα των F-35. Στην Τουρκία θα εισρεύσουν δισεκατομμύρια για την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων επαρχιών της από τον σεισμό, τα οποία θα βοηθήσουν την οικονομία της.  

 

Τότε, μπορεί να δούμε και πάλι την Τουρκία να ισχυροποιείται οικονομικά και να αρχίσει και πάλι να ενεργοποιεί τα νέο-οθωμανικά της όνειρα. Σε μια τετραετία, ο Κιλιτσντάρογλου θα μπορεί να υπερηφανεύεται για τα επιτεύγματά του και τότε θα αρχίσει και πάλι να διεκδικεί από την Ελλάδα.  

 

Κάποιοι θεωρούν ότι αυτά τα 3-4 χρόνια που θα χρειαστεί ο Κιλιτσντάρογλου για να ισχυροποιήσει την Τουρκία, είναι ο χρόνος που απαιτείται για να προλάβει να ισχυροποιηθεί η Ελλάδα, κυρίως στρατιωτικά. Επίσης, εντός των επομένων 3-4 ετών αναμένονται τα αποτελέσματα και των γεωτρήσεων στα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που έχουν εντοπιστεί στην δυνητική Ελληνική ΑΟΖ.  

 

Ποιος όμως εγγυάται ότι στην Ελλάδα θα συνεχιστεί η ίδια πολιτική, η προώθηση των εξοπλισμών και γενικότερα η σταθερότητα μετά από 10 χρόνια οικονομικής αστάθειας; Κανείς. Ποιος εγγυάται ότι το χρέος της Ελλάδας, που έχει ξεπεράσει τα 400 δισ. δεν θα φέρει νέα μνημόνια; Κανείς.  

 

Για το αυξανόμενο χρέος της Ελλάδας, διαβάστε στο άρθρο του CosmoStatus ΕΔΩ.  

 

Τους επόμενους μήνες θα γίνουν εκλογές και στην Ελλάδα. Δυστυχώς, το πολιτικό σύστημα δείχνει αδύναμο και ανίκανο να διαχειριστεί σωστά πολλές καταστάσεις, ενώ ο λαός αποδεικνύεται ανώριμος και με ελάχιστη μνήμη.  

 

Υπάρχουν θέματα και καταστάσεις που απαιτούν πολιτική συναίνεση, συμφωνία, εθνική πολιτική που θα ακολουθηθεί ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα θα κυβερνά τη χώρα.  

 

Εάν δεν δημιουργηθεί άμεσα Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, από πραγματικές υπερκομματικές προσωπικότητες που δεν θα ανήκουν στο λεγόμενο «σύστημα» (ΕΛΙΑΜΕΠ) που θα χαράξει Εθνική Πολιτική για τα επόμενα 50 χρόνια, τότε ειδικά εάν εκλεγεί ο Κιλιτσντάρογλου, το μέλλον της Ελλάδας και του Ελληνικού λαού αναμένεται αβέβαιο και όχι ανθηρό.  

 

Πηγή: Cosmostatus 

Εικόνα: O «Ζεύς» της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας από το Wikimedia Commons

 

ΑΒΕΡΩΦ