Αναπαράγεται συνεχώς τον τελευταίο καιρό η άποψη ότι η Συμφωνία των Πρεσπών, αφ’ ης στιγμής κυρώθηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, δεν μπορεί να ακυρωθεί με νομικά μέσα. Είναι όμως έτσι; Θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το ζήτημα αντικειμενικά, από καθαρώς νομική σκοπιά και απαλλαγμένοι από ψυχικές φορτίσεις και συναισθηματικές εμπλοκές. Το νομικό έδαφος στο οποίο θα κινηθούμε είναι η Συνθήκη της Βιέννης για το δίκαιο των Συνθηκών.
Περιδιαβαίνοντας μέσα στις διατάξεις του παραπάνω νομοθετήματος, διαπιστώνουμε ότι προβλέπονται περιπτώσεις καταγγελίας, ακυρότητας, λήξης και αναστολής εφαρμογής μίας διμερούς ή πολυμερούς συνθήκης. Σημειώνεται εδώ, ότι η Σύμβαση της Βιέννης για έχει πεδίο εφαρμογής, βάσει του άρθρου 1 αυτής, μόνον όταν άπαντες οι συμβαλλόμενοι είναι κρατικές οντότητες (δεν εφαρμόζεται φερ’ ειπείν σε συνθήκες, στις οποίες ο ένας συμβαλλόμενος είναι κράτος και ο έτερος κάποιος διεθνής οργανισμός).
Η ελληνική πλευρά δεν μπορεί να επικαλεσθεί την αντισυνταγματικότητα της Συνθήκης των Πρεσπών, καθόσον σύμφωνα με το άρθρο 27 της Σύμβασης της Βιέννης, το συμβαλλόμενο στην συνθήκη μέρος δεν δύναται να επικαλεσθεί τις διατάξεις του εσωτερικού του δικαίου ως δικαιολογία για την μη υπ’ αυτού τήρηση της συνθήκης. Ως εκ τούτου, ισχυρισμοί περί της δυνατότητας να αποστούμε, ως Ελληνικό Κράτος, από την εφαρμογή της Συνθήκης των Πρεσπών, βασισμένοι στην αντισυνταγματικότητά της, δεν μπορούν να βρουν νομικό έρεισμα.
Περαιτέρω, δεν μπορούμε να επικαλεσθούμε ακυρότητα της Συμφωνίας των Πρεσπών. Οι περιπτώσεις ακυρότητας προβλέπονται περιοριστικώς στα άρθρα 44-53 της Σύμβασης της Βιέννης και ορίζουν ως άκυρη μία Συνθήκη, η οποία υπεγράφη συνεπεία πλάνης, απάτης, απειλής άσκησης ένοπλης βίας, άσκησης ένοπλης βίας, δωροδοκίας ή τελεί σε σύγκρουση με αναγκαστικό κανόνα του διεθνούς δικαίου. Εκ πρώτης όψεως λοιπόν, η Συμφωνία των Πρεσπών δεν μπορεί να ενταχθεί σε κάποια από τις προαναφερθείσες περιπτώσεις, οι οποίες μπορούν να καταστήσουν μία διεθνή Συνθήκη άκυρη.
Τι λέει η Σύμβαση της Βιέννης
Εις ότι αφορά τις περιπτώσεις λήξης και αναστολής εφαρμογής της Συμφωνίας των Πρεσπών, κινούμαστε πάλι σε άκρως επισφαλή νομικά μονοπάτια, διότι, σύμφωνα με το άρθρο 54 της Σύμβασης της Βιέννης, η λήξη συνθήκης ή η καταγγελία της μπορούν να λάβουν χώρα, συμφώνως προς τις διατάξεις της και ανά πάσα στιγμή, δια της συναίνεσης όλων των μερών, κατόπιν διαβουλεύσεων μετά των άλλων συμβαλλομένων κρατών.
Καθίσται προφανές ότι μία περίπτωση συμφωνίας μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων περί παύσης χρήσεως του όρου Μακεδονία από το γειτονικό κρατίδιο είναι μάλλον ένα απίθανο ενδεχόμενο, τουτέστιν δεν μπορεί η Ελληνική πλευρά να χρησιμοποιήσει ως νομικό μέσο το παραπάνω άρθρο.
Η Ελλάδα θα μπορούσε ενδεχομένως να στηριχθεί στο άρθρο 56 της Σύμβασης της Βιέννης, το οποίο ορίζει ότι, μία συνθήκη, η οποία (όπως και η Συμφωνία των Πρεσπών), δεν περιέχει διάταξη που να αφορά στην λήξη της και δεν προβλέπει ρητώς την δυνατότητα καταγγελίας ή αποχώρησης εξ αυτής, δεν δύναται να καταγγελθεί ή να λυθεί δια αποχωρήσεως, εκτός εάν αποδεικνύεται ότι τα συμβαλλόμενα μέρη είχαν την πρόθεση να δεχθούν την δυνατότητα καταγγελίας ή αποχωρήσεως ή εάν το δικαίωμα καταγγελίας συνάγεται ως εκ της φύσεως της συνθήκης.
Κατά πρώτον, παρατηρούμε ότι η Συμφωνία των Πρεσπών δεν προβλέπει την πιθανότητα καταγγελίας ή αποχώρησης, ούτε μία τέτοια δυνατότητα μπορεί να συναχθεί εκ της φύσης της. Θα μπορούσε ενδεχομένως να ευδοκιμήσει ένα ελληνικό επιχείρημα, ότι, από το άρθρο 20 παρ. 9 της Συμφωνίας των Πρεσπών, δύναται να εξαχθεί το συμπέρασμα, ότι οι συμβαλλόμενοι είχαν την πρόθεση να δεχθούν την δυνατότητα καταγγελίας, καθόσον στην παραπάνω διάταξη ορίζεται η απαγόρευση της τροποποίησης των άρθρων 1 (3) και 1 (4) της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Επομένως, οι συμβαλλόμενοι θέλησαν να ορίσουν ότι, ακόμη και σε περίπτωση καταγγελίας, την πιθανότητα της οποίας σιωπηρώς απεδέχθησαν, δια της παραπάνω πρόβλεψης, οι παραπάνω όροι της Συμφωνίας είναι μη τροποποιήσιμοι. Η Ελλάδα λοιπόν θα μπορούσε να καταγγείλει μονομερώς την Συμφωνία των Πρεσπών, εδραζόμενη στο άρθρο 56 παρ. 1Α της Σύμβασης της Βιέννης, ισχυριζόμενη ότι, από το άρθρο 20 (9) της Συμφωνίας των Πρεσπών, προκύπτει ότι τα συμβαλλόμενα μέρη αποδέχθηκαν σιωπηρά και δεν απέκλεισαν ρητώς την δυνατότητα καταγγελίας, εξ ου και τέθηκε ο όρος περί μη τροποποιήσιμων διατάξεων.
Το πιο στερεό επιχείρημα όμως κρίνεται ότι παρέχεται βάσει του άρθρου 60 παρ. 1 της Σύμβασης της Βιέννης, στο οποίο ορίζεται ότι ουσιώδης παραβίαση διμερούς συνθήκης εκ μέρους ενός των μερών παρέχει το δικαίωμα στο έτερο μέρος να επικαλεσθεί την παραβίαση αυτή ως λόγο λήξεως ή αναστολής εφαρμογής της συνθήκης εν όλω ή εν μέρει. Βάσει της παραγράφου 3 του παραπάνω άρθρου, ως ουσιώδης παραβίαση της συνθήκης τυγχάνει η παραβίαση διάταξης ουσιώδους για την πραγματοποίηση του αντικειμένου ή του σκοπού της σύμβασης.
Πως παραβιάζεται η Συμφωνία
Καθίσταται πρόδηλο δε, ότι η αναφορά ανώτατων θεσμικών παραγόντων του γειτονικού κρατιδίου στο όνομά του ως “Μακεδονία”, καθώς και οι αναφορές περί “μακεδονικής μειονότητας” στην Ελλάδα συνιστούν ουσιώδη παραβίαση του αντικειμένου της Συμφωνίας των Πρεσπών, εις ότι αφορά το συμφωνηθέν όνομα του κρατιδίου. Συγκεκριμένα, υπήρξαν περιπτώσεις οι οποίες συνιστούν ξεκάθαρα ουσιώδη παραβίαση της Συμφωνίας από μέρους ανώτατων θεσμικών παραγόντων, αλλά και ιδιωτικών φορέων μεγάλης απήχησης του γειτονικού κρατιδίου. Σταχυολογούμε μερικές εξ’ αυτών:
- Δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας του γειτονικού κρατιδίου Πενταρόφσκι: «Έχουμε τους ανθρώπους που δηλώνονται ως Μακεδόνες και στην Ελλάδα. Με τη Συμφωνία των Πρεσπών δεν τους εγκαταλείπουμε»
- Τιτίβισμα του Ζόραν Ζάεφ «Σήμερα βρίσκομαι στο στάδιο του Άμστερνταμ και δίνω την ισχυρή μου υποστήριξη στην εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Μακεδονίας».
- Αναφορά της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της γειτονικής χώρας ως “Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Μακεδονίας”.
Γιατί κάποιες αρχαίες πόλεις έζησαν περισσότερο από άλλες
Μάλιστα, το σχετικό όνομα φαίνεται στην επίσημη ιστοσελίδα της ομοσπονδίας, το οποίο ακόμη και σήμερα* (παρά την προ δύο ετών επιστολή του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια στον ομόλογό του κ. Μπουγιάρ Οσμάνι, με αίτημα την τροποποίηση της ονομασίας της ομοσπονδίας) δεν έχει αλλάξει, η δε ποδοσφαιρική του ομάδα αγωνίστηκε κανονικά σε όλο το EURO, με φανέλες που ανέγραφαν το “ΦΦΜ”.
Εμμένουν στην πρόκληση
Όπως γίνεται αντιληπτό, οι γείτονες “αρχειοθέτησαν” με συνοπτικές διαδικασίες τα ελληνικά αιτήματα και συνεχίζουν προκλητικά να ονομάζουν την ποδοσφαιρική τους ομοσπονδία, ως “Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Μακεδονίας”, η δε εμφάνιση στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με αυτήν την ονομασία στις εμφανίσεις των ποδοσφαιριστών, αγνοώντας επιδεικτικά τις ελληνικές αιτήσεις για αλλαγή του ονόματος, συνιστά κατάφωρη διπλωματική ήττα και εξευτελισμό της εθνικής μας αξιοπρέπειας.
Το επιχείρημα ότι η ποδοσφαιρική ομοσπονδία είναι ιδιωτικός φορέας, μη χρηματοδοτούμενος από το κράτος, κάμπτεται, καθώς, σύμφωνα με το άρθρο 6 (3) της Συμφωνίας των Πρεσπών, το γειτονικό κράτος θα έπρεπε να αποτρέπει και να αποθαρρύνει ενέργειες από ιδιωτικές οντότητες, που πιθανόν να υποδαυλίζουν τον αλυτρωτισμό και τον αναθεωρητισμό σε βάρος της Ελλάδας.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι τα Σκόπια έχουν προβεί, σε ανώτατο θεσμικό επίπεδο, σε ουσιώδεις παραβιάσεις της Συμφωνίας των Πρεσπών, οι οποίες μας παρέχουν το δικαίωμα επίκλησής των, ως λόγο λήξεως ή αναστολής εφαρμογής της συνθήκης εν όλω, ή εν μέρει.
*https://ffm.mk , όπου η ονομασία της ομοσπονδίας αναγράφεται ως: “Фудбалска Федерација на Македонија” (τελευταία προσπέλαση στις 09 Μαρτίου 2023)
O *Αναστάσιος Βέντζιος είναι εν ενεργεία Αξιωματικός του Νομικού Σώματος των Ενόπλων Δυνάμεων και απόφοιτος της Νομικής Σχολής ΑΠΘ
Η επάρατη συμφωνία των Πρεσπών, συμπεριλαμβάνει ιστορικά ψεύδη, νομικές παραβιάσεις, ασάφειες, παραπειστικά επιχειρήματα και δόλο. Συναφώς παραβιάζει σειρά άρθρων της σύμβασης της Βιέννης, 1969.
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Στην ανάθεση καθηκόντων του Μάθιου Νίμιτς υπήρχε εντολή αποκλειστικά και μόνο για το «όνομα», την οποία εντολή αυτός παραβίασε.
2. Στη συμφωνία των Πρεσπών περιλαμβάνονται κραυγαλέα ψευδή στοιχεία όπως στο Μέρος Α΄, άρθρο 1, παρ. γ. και στο άρθρο 7, ενυπάρχει το δομικό ψεύδος, ότι δήθεν αναγνωρίστηκε από τον ΟΗΕ η πλαστή «μακεδονική» γλώσσα κατά την «Τρίτη διεθνή σύνοδο του ΟΗΕ για την τυποποίηση των γεωγραφικών ονομάτων, 1977». Αντιθέτως, στις σημειώσεις της συνόδου στον τόμο l και στο Προοίμιο του τόμου 2 στη σελίδα ΙΙΙ στην απόφαση 17/8- 7/9, 1977 αναγράφεται: «Οι εφαρμοζόμενες ονομασίες και η παρουσίαση του υλικού σε αυτή την έκδοση δεν συνεπάγονται την έκφραση οποιασδήποτε γνώμης εκ μέρους της γραμματείας του ΟΗΕ». Υπενθυμίζουμε ότι χωρίς ανάλογη γλώσσα δεν υπάρχει ούτε εθνότητα ούτε χώρα με το όνομα «Μακεδονία» ή το «μακεδονικός-ή-ό».
3. Με τις παρανομίες του γ.γ. ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες (12- 13/2/2019), ο οποίος αποδέχτηκε την εισαγωγή του θέματος στον Οργανισμό με κοινή (επί του ιδίου επιστολοχάρτου) επιστολή Ελλάδος και της FYROM αναφερόμενη ως «Βόρεια Μακεδονία», με τα δύο εθνόσημα των χωρών. Η πράξη αυτή είναι παράνομη τόσον διότι κατά την ημέρα αποστολής και παραλαβής της επιστολής δεν υπήρχε, και ακόμη δεν υπάρχει χώρα με το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» την οποία να έχει εγκρίνει προηγουμένως το Συμβούλιο Ασφαλείας. Ωσαύτως δεν έχει αποσταλεί προς το Σ.Α. του ΟΗΕ ειδική έκθεση του γ.γ., όπως απαιτεί και περιγράφει η Απόφαση 845 Σ.Α. μετά την οποία το Σ.Α. θα κυρώσει ή όχι τη συμφωνία των Πρεσπών, ως οφείλει και κατ’ εφαρμογή της δικής του Απόφασης 817.
4. Αγνοήθηκε κατάφωρα η βούληση της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού, ο οποίος απαιτούσε δημοψήφισμα αντίστοιχο με εκείνο του λαού της FYROM. Ετσι καταπατήθηκε το θεμελιώδες άρθρο 1, παρ 2 και 3 του ελληνικού Συντάγματος, που προβλέπουν πως: 2. «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία». Και παρ. 3. «Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα».
5. Ο υπουργός των Εξωτερικών κ. Νικόλαος Κοτζιάς σύμφωνα με το άρθρο 2 ν. 3566 (ΦΕΚ Α΄ 117/05.06.2007) «Κύρωση ως κώδικα του οργανισμού του υπουργείου Εξωτερικών», είχε τις περιοριστικά εκεί αναφερόμενες αρμοδιότητες, στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνεται η συνομολόγηση των διεθνών συνθηκών και συνεπώς γι’ αυτήν απαιτείται, κατά το άρθρο 5β του ν. 3566/2007, ειδική εξουσιοδότησή του. Επ’ αυτού δεν έγινε προηγουμένως καμία ειδική συζήτηση στη Βουλή, για τη λήψη σχετικής απόφασης με σκοπό την παροχή ειδικής προς υπογραφή εξουσιοδότησης-εντολής στον αρμόδιο υπουργό, ούτε τέθηκε προς έγκριση και εξουσιοδότηση στο υπουργικό συμβούλιο το σχέδιο της συμφωνίας, ούτε αποτέλεσε αντικείμενο πολιτικής διαβούλευσης, (αντιθέτως, αυτό συνέβη στη αντισυμβαλλόμενη FYROM), και δεν ζητήθηκε η γνώμη και η αποδοχή της από τον ελληνικό λαό.
Συνέχεια ...
6. Ως προς το Διεθνές Δίκαιο, σε συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 6, 7, 26, 27 και 46 της σύμβασης της Βιέννης περί του δικαίου των συνθηκών προκύπτουν τα εξής: ένα κράτος μπορεί εξαιρετικά να επικαλεσθεί, προς ακυρότητα μιας σύμβασης, διάταξη του εσωτερικού του δικαίου εφόσον τυγχάνουν παραβιάσεις. Αυτό μπορεί να γίνει από την επόμενη κυβέρνηση, όπως επιβάλλει η διεθνής συνταγματική τάξη, με μία ρηματική διακοίνωση διαφωνιών, με την οποία η Ελλάς μπορεί να προσβάλει τη συμφωνία των Πρεσπών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί μια διμερή διακρατική συμφωνία υπό αίρεση που μπορεί να προσβληθεί ως ακυρώσιμη, λόγω παραβίασης των άρθρων 36 παρ.1 και 35 παρ.1 του Συντάγματος, και αφετέρου να θεωρηθεί ως λήξασα, διότι εξαντλήθηκε η προθεσμία που ορίζεται ρητά στη συμφωνία των Πρεσπών έως το τέλος του 2018.
7. Στο δημοψήφισμα που διενεργήθηκε στη FYROM συμμετείχε μόνο το 36,8% των πολιτών και όχι άνω του 50% όπως ως νομιμοποιητική βάση ώφειλε.
8. Ο ΠτΔ της FYROM, Γκιόργκι Ιβανόφ, ουδέποτε υπέγραψε αυτήν τη συμφωνία η οποία και εξ αυτού του λόγου είναι άκυρη.
9. Οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις του Συντάγματος της FYROM ουδέποτε κοινοποιήθηκαν «ως ενιαίο κείμενο» διά ρηματικής διακοινώσεως στην Ελλάδα. Στο Σύνταγμα παραμένουν αλυτρωτικές βλέψεις, οι οποίες ανατρέπουν όσα επιβάλλει η ίδια η συμφωνία των Πρεσπών και αντιτίθενται στις «σχέσεις καλής γειτονίας ομόρων κρατών.
10. Η ρηματική διακοίνωση προς την Ελλάδα δεν φέρει την υπογραφή –ως ώφειλε– του ΠτΔ της FYROM Γκιόργκι Ιβανόφ.
11. Η γειτονική μας χώρα μέχρι σήμερα προβαίνει στη χρήση του ονόματος «Μακεδονία» αποκλειστικώς, χωρίς το «Βόρεια», καταπατώντας συνεχώς τα όσα υπέγραψε περί erga omnes. Συναφές μέγιστο ζήτημα είναι τα αλυτρωτικά εις βάρος της Ελλάδος σύμβολα, τα οποία υπάρχουν στα χαρτονομίσματα και νομίσματά της, αλλά και τα όσα περιλαμβάνει στους στίχους του ο εθνικός ύμνος τής εν λόγω χώρας.
12. Σοβαρά ελλείμματα νομιμότητας έχει η συμφωνία των Πρεσπών και στα εμπορικά ζητήματα όπου η λύση θα συμβεί (;) μετά πενταετία, πράγμα που συνιστά παραπειστικό όρο και παραβιάζει διεθνείς αρχές περί σαφήνειας και καλή πίστεως.
Κλπ, κλπ που αν τα ψάξουμε σε βάθος θα είναι μπούμεραγκ για τους προδότες που υπέγραψαν ερήμην του Ελληνικού λαού και ειδικά των Ελλήνων Μακεδόνων, που σε λαοθάλασσες διαμαρτυρίας καταδίκασαν την διάτρητη συμφωνία, που μόνο ριψάσπιδες θα μπορούσαν να υπογράψουν ...Η ιστορία κατέγραψε με μελανά χρώματα τα ονόματα τους...
«Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης»
Όποιος μας πρόδωσε, δεν θα μας συγχωρέσει ποτέ για την πράξη του αυτή. Ο Ελληνισμός θα τον θυμάται πάντα και θα τον αναθεματίζει...
Αρχείο απόσπασμα.