Το γνωστό λόμπι «προετοιμάζεται»…

Του Θανάση Κ. 

 

Τελικά ο Ερντογάν ΔΕΝ “μαλάκωσε” μετά το σεισμό!

Ούτε καν έναντι της Ουάσιγκτον, απέναντι στην οποία επιμένει να αρνείται την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ…

Στις πυρετώδεις παρασκηνιακές συνομιλίες έχει εμπλακεί το πακέτο για την ανανέωση του τουρκικού στόλου των F-16.

 

Όμως η Τουρκία ζητάει πολύ περισσότερα για να πει το “Ναι” στη ένταξη της Σουηδίας. Μεταξύ αυτών ζητά να επανέλθει και στο πρόγραμμα των F-35, επιμένει στην πλήρη “συμμόρφωση” της Σουηδίας (δηλαδή στην έκδοση των Τούρκων αντικαθεστωτικών που έχουν βρει καταφύγιο εκεί – κι όχι μόνο των Κούρδων) και κολοσσιαία οικονομική βοήθεια για την ανοικοδόμηση της χώρας…
 

Κι όλα αυτά μόνο για να δεχθεί την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ!
 

Η Ουάσιγκτον, από την πλευρά της, ζητάει επίσης πολύ περισσότερα για να δώσει τα F-16. Μεταξύ άλλων να αποκοπεί πλήρως η Τουρκία από τη Ρωσία, να παραιτηθεί από την φιλοδοξία της να φέρει το ρωσικό αέριο στην Ευρώπη κλπ.
 

Έτσι κι αλλιώς η Τουρκία δεν πρόκειται να τα δώσει αυτά.
Και η Ουάσιγκτον δύσκολο να δεχθεί τίποτα λιγότερο. 

Και οποιαδήποτε προοπτική συμφωνίας πηγαίνει για μετά τις τουρκικές εκλογές, που ήταν προγραμματισμένες για τον Μάϊο (αλλά τώρα είναι πιθανό να αναβληθούν για κάποιους μήνες)…  

 

Συνεπώς, παρά τους σεισμούς και παρά την υπόσχεση γενναιόδωρης οικονομικής βοήθειας από τις ΗΠΑ, η Τουρκία δεν φαίνεται να “μαλακώνει” τη στάση της. Ίσως γιατί αυτά που θα χάσει από εκείνους που θα δυσαρεστήσει στο εξωτερικό, είναι περισσότερα απ’ όσα αναμένεται να κερδίσει… 

Με τους Ρώσους πάντως, συνεχίζει να συνεργάζεται στενά…
 

* Ο Ερντογάν δεν “μαλάκωσε” έναντι της Ουάσιγκτον, πράγμα που σημαίνει ότι η “επιρροή” των ΗΠΑ στην Τουρκία δεν φαίνεται να αποκαθίσταται. 

 

Ταυτόχρονα, όμως, η στρατηγική σημασία της Ελλάδας για τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τη Δύση συνολικά ανεβαίνει όσο πιο αναξιόπιστη γίνεται – ή παραμένει – η Άγκυρα για τη Δύση.
 

Κι όποιος αυτό δεν το καταλαβαίνει, δεν καταλαβαίνει ΤΙΠΟΤΑ!
Η Ελλάδα είναι προπύργιο για τη Δύση στην περιοχή.
Κι όχι απλώς “προπύργιο” (έναντι των αντιπάλων της Δύσης), αλλά και κρίσιμος κρίκος στρατηγικής σύνδεσης ανάμεσα στην Ευρώπη και τις χώρες της Μέσης Ανατολής που δείχνουν να παραμένουν “φιλικές” προς τη Δύση. Ή τουλάχιστον δεν έχουν προσχωρήσει (ακόμα) στην “Ευρασιατισμό”… 

 

Αν η Τουρκία φαινόταν διατεθειμένη να τα βρει (συνολικά) με τη Δύση και να εγκαταλείψει (οριστικά) τη Ρωσία, δηλαδή να ανατρέψει την στροφή που έχει κάνει την τελευταία δεκαετία, τότε η Ελλάδα θα υφίστατο έντονες “πιέσεις” από τους δυτικούς συμμάχους, “να διευκολύνει την επιστροφή του ασώτου” στο ΝΑΤΟ. Δηλαδή να κάνει παραχωρήσεις υπέρ της Τουρκίας… 

 

Τώρα που η Τουρκία ΔΕΝ φαίνεται να κάνει τέτοια στροφή, τώρα που η Τουρκία ζητάει βοήθεια από παντού, αλλά εμμένει στην ευρασιατική της Πολιτική σε όλα, εμείς αναδεικνυόμαστε ακόμα πιο σημαντικό προπύργιο για τη Δύση. 

Αυτό όμως δεν το καταλαβαίνει το γνωστό λόμπι του ενδοτισμού στην Ελλάδα.  

 

* Αφού δεν φαίνεται να μας “πιέζουν” – ακόμα – οι ξένοι να υποχωρήσουμε, μας πιέζουν… οι δικοί μας! 

Και κάνουν ό,τι μπορούν να ετοιμάσουν το κλίμα μείζονες υποχώρησης της Ελλάδας!
Τις μέρες που πέρασαν (και εν όψει της επίσκεψης Μπλίνκεν στην Αθήνα) βγήκαν στη γύρα και τι μας λένε;
–Να πάψουμε να ζητάμε και να αρχίσουμε να δίνουμε! (Στην Τουρκία…)
–Να αποφύγουμε οποιαδήποτε επέκταση των χωρικών υδάτων ή ανακήρυξη ΑΟΖ και να ΜΗΝ έχουμε “ταμπού” με την συνεκμετάλλευση.
 

* Πρώτα-πρώτα, όταν λένε “να πάψουμε να ζητάμε και να αρχίσουμε να δίνουμε”, εννοούν να πάψουμε να ζητάμε όσα είναι ΔΙΚΗ μας δικαιοδοσία σε θαλάσσιες ζώνες σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, και να αρχίσουμε να δίνουμε όσα είναι επίσης ΔΙΚΗ μας δικαιοδοσία. 

Αυτό ακριβώς που απαιτεί, χρόνια τώρα, η Άγκυρα!
Μας θεωρούν “μονοχοφάηδες” που επιμένουμε να ΜΗΝ παραχωρούμε δικά μας κυριαρχικά δικαιώματα.
 

Η Τουρκία γκρίζαρε εδώ και 27 χρόνια (από την κρίση των Ιμίων) περιοχές που ήταν εντός της Ελληνικής κυριαρχίας (στο Αιγαίο) ή που είναι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο Ελληνικά Κυριαρχικά δικαιώματα (που ακόμα δεν τα έχουμε διεκδικήσει εμείς) και κάποιοι θεωρούν ότι πρέπει να αρχίσουμε να τα ΜΟΙΡΑΖΟΥΜΕ με την Τουρκία. 

 

Αυτά που η Τουρκία ξαφνικά “γκρίζαρε” και προηγουμένως τα αποδεχόταν ως ΔΙΚΑ μας.
Αυτά που η Τουρκία διεκδικεί από μας, κι ας αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο τη δική μας δικαιοδοσία.
Αυτά μας λένε να ΜΗΝ επιμένουμε να τα διεκδικούμε και να αρχίσουμε να τα δίνουμε…
Αυτά τα έλεγαν κάποτε υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ…
Τώρα, δυστυχώς, δεν τα λένε μόνον ΣΥΡΙΖΑίοι! Τα λένε κι άλλοι…
 

Πρόκειται για τα ίδια άτομα που έλεγαν πρόσφατα, να “δώσουμε την ΑΟΖ του Καστελορίζου, για να πάρουμε την ΑΟΖ της Ρόδου”
Να δώσουμε δηλαδή όλη την ελληνικής δικαιοδοσίας ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου, προκειμένου να κρατήσουμε την πολύ πιο περιορισμένη ΑΟΖ νοτιοδυτικά της Ρόδου, που έτσι κι αλλιώς ελληνική είναι.
Εκτός κι αν δεχθούμε ότι τα νησιά ΔΕΝ έχουν ΑΟΖ.
Πράγμα που είναι αντίθετο με ό,τι επιτάσσει το Διεθνές Δίκαιο.
Πράγμα που ΜΟΝΟΝ η Άγκυρα πλέον υποστηρίζει…
 

Αυτά δεν τα λένε πια μόνον βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, δεν τα λέει πια μόνον η Άγκυρα, τα ακούμε και από κάποιους – και κάποιες – της ΝΔ!
 

* Που μας λένε κι από πάνω, ότι “δεν πρέπει να έχουμε ταμπού με την συνεκμετάλλευση”.
Δεν φροντίζουν να εξηγήσουν ωστόσο, ότι για να υπάρξει συνεκμετάλλευση σε κοιτάσματα θαλασσίων περιοχών, πρέπει να προ-υπάρχει κοινή αποδοχή των ορίων τους μεταξύ των κρατών. 

 

Συνεκμετάλλευση έχει νόημα όταν ξέρουμε πού σταματάνε τα δικά μας θαλάσσια όρια θαλασσίων ζωνών, πού αρχίζουν τα όρια του γείτονα, και βάσει της εικαζόμενης θέσης του κοιτάσματος που βρίσκεται κάτω από το βυθό και εκτείνεται και στις δύο γειτονικές ζώνες, συμφωνούμε πόσο ποσοστό δικαιούμαστε εμείς και πόσο οι γείτονες. 

 

Αν δεν έχουμε συμφωνήσει ποιά είναι τα όρια μεταξύ μας, ΠΩΣ θα συμφωνήσουμε τα ποσοστά της “συνεκμετάλλευσης”;
Πολλώ μάλλον που η Τουρκία αμφισβητεί τα όρια της δικής μας δικαιοδοσίας, δηλαδή της δικής μας ΑΟΖ και ζητά να συν-εκμεταλλευτούμε τα ΔΙΚΑ μας!
Αυτό ΔΕΝ είναι εξωτερική πολιτική χώρας.
Αυτό είναι προετοιμασία μεγάλου ξεπουλήματος!
 

* Το κακό δεν είναι ότι υπάρχουν τέτοιες φωνές…
Παντού υπάρχουν…
Το κακό δεν είναι καν ότι τέτοιες ώρες βγαίνουν και τα λένε στέλνοντας το μήνυμα σε εχθρούς και δυνητικούς συμμάχους, ότι είμαστε έτοιμοι για υποχώρηση – ώστε οι εχθροί να μας πιέζουν ακόμα περισσότερο και οι δυνητικοί σύμμαχοι να μη μας υπολογίζουν πια και να μας εγκαταλείψουν…
 

Δημοκρατία έχουμε, δικαίωμα στη σαχλαμάρα έχουν όλοι (και όλες).
Το κακό είναι ότι τέτοιες ώρες ΜΟΝΟ τέτοιες φωνές ή ΚΥΡΙΩΣ τέτοιες φωνές βγαίνουν και μιλάνε δημόσια. Ιδιαίτερα από κάποια “μεγάλης εμβέλειας” ΜΜΕ…
Στέλνοντας το μήνυμα ότι τέτοιες απόψεις δεν είναι “μεμονωμένες”, δεν είναι απλώς “ο τρελός του χωριού” που τις λέει, αλλά ότι είναι η ελίτ της χώρας που τις ενστερνίζεται και αρχίζει να προετοιμάζει την κοινή γνώμη… 

 

Αυτό καθιστά όλο το εγχείρημα όχι απλώς “λάθος Πολιτική άποψη”, αλλά προετοιμασία για μεγάλο ξεπούλημα…
 

* Μας λένε κι άλλα “χαριτωμένα”:
Όπως για παράδειγμα, ότι Ελλάδα και Τουρκία είναι “θύματα των εκατέρωθεν εθνικισμών“, και τώρα με το μεγάλο “σεισμό” που μας έφερε πιο κοντά, είναι ευκαιρία “να παραμερίσουμε τους εθνικισμούς και να τα βρούμε”.
 

Στην πραγματικότητα βέβαια, ΔΕΝ ζητάνε “να παραμερίσουμε τους εθνικισμούς” γενικά – ζητάνε να αμβλύνουν τα δικά μας εθνικά ανακλαστικά και να υποκύψουμε πλήρως στον Τουρκικό εθνικισμό!
 

Βεβαίως εμείς καλά κάναμε και σπεύσαμε να βοηθήσουμε τους καταπλακωμένους ανθρώπους στην Τουρκία.
 

Αλλά αυτό λέγεται “ανθρωπιστική βοήθεια’! Δεν καταργεί, δεν υποκαθιστά, ούτε ανατρέπει την εξωτερική πολιτική.
Ισχύει ασφαλώς και το: “τελικά όλοι οι άνθρωποι αδέλφια είμαστε“.
Αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με την εξωτερική Πολιτική.
–Δεν πάνε να το πουν στους Ουκρανούς που πολεμάν τους Ρώσους.
–Δεν πάνε να το πουν στους Παλαιστίνιους που πολεμάν να φτιάξουν δικό τους κράτος.
–Δεν πάνε να το πουν στο Ισραήλ που αγωνιζόταν επί εβδομήντα χρόνια να μείνει όρθιο απέναντι σε γειτονικά κράτη που απειλούσαν να το σβήσουν από τον χάρτη. 

 

Όταν ένας λαός ή ένα κράτος βρίσκεται σε Πόλεμο ή απειλείται με Πόλεμο από γειτονικό κράτος, δεν του λες… “όλοι αδέλφια είμαστε”!
Προσπαθείς να τον βοηθήσεις πώς θα επιβιώσει.
Πολύ περισσότερο όταν εσύ ο ίδιος απειλείσαι, δεν θυμάσαι πως τελικά “όλοι αδέλφια” είμαστε.
Γιατί αυτό δείχνει πως είσαι έτοιμος να τα δώσεις όλα!
 

* Τέτοια προσχηματικά μηνύματα τα στέλνουν όσοι είναι έτοιμοι για παράδοση κι όσοι προετοιμάζουν παράδοση…
Και εν πάση περιπτώσει, αυτή η φρασεολογία περί “κακού εθνικισμού” ΔΕΝ είναι καινούργια. Ήταν η επίσημη προπαγάνδα της Ιεράς Συμμαχίας στο πρώτο μισό του 19ου Αιώνα, όταν αντιστεκόταν με λύσσα ενάντια στα λαϊκά κινήματα που ήθελαν να διαλύσουν τις αυτοκρατορίες και να εγκαθιδρύσουν εθνικά κράτη μέσα στα οποία επικράτησαν τελικά οι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και οι δημοκρατικοί θεσμοί. 

 

Αυτός ήταν και ο λόγος που στην πρώτη φάση της Ελληνικής Ανεξαρτησίας η Ιερά Συμμαχία είχε στραφεί κατά των επαναστατημένων τότε Ελλήνων!
Κι ήθελε να σβήσει την “πυρκαγιά του Εθνικισμού” που είχε ανάψει στη νότια Βαλκανική, γιατί φοβόταν ότι θα μεταλαμπαδευτεί και στα άλλα έθνη που στέναζαν ως υποτελείς των αυτοκρατοριών.
 

Όσοι επανέρχονται σήμερα σε αυτό τον “αναχρονισμό“, σε εκείνη την παρωχημένη συνθηματολογία “κατά των εθνικισμών”, δεν τους έπιασε ο πόνος για τον “Πόλεμο” (που φέρνουν οι εθνικισμοί), προσπαθούν ξανά να καταλύσουν τα εθνικά κράτη και να χτίσουν νέες Αυτοκρατορίες.
Ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε…
 

* Και κάτι τελευταίο: αν, ό μη γένοιτο, μας έβρισκε εμάς μια τέτοια φυσική καταστροφή, αν ήμασταν εμείς στη θέση της Τουρκίας, θα μας έλεγαν ότι έχουμε αποδυναμωθεί πολύ και πρέπει να υποχωρήσουμε, γιατί δεν αντέχουμε να αντιστεκόμαστε μετά από τέτοιο σόκ.
Τώρα που η Τουρκία έχει υποστεί την καταστροφή, τι μας λένε;
Πάλι ότι πρέπει εμείς να υποχωρήσουμε!
 

Δεν υπάρχει ίχνος αυτόνομης σκέψης, δεν υπάρχει ίχνος ρεαλισμού, δεν υπάρχει ίχνος εθνικής ευθύνης, απλώς εκμεταλλεύονται όλες τις συγκυρίες και όλα τα γεγονότα, κι όλα τα προσχήματα, για να πουν το “ποίημα” τους:
Να μην αντιστεκόμαστε στις πιέσεις της Τουρκίας και να τους τα δώσουμε όλα τα ησυχάσουμε!
 

— Πρώτον, ακόμα κι αν το κάναμε δεν θα ησυχάζαμε. Όταν δίνεις κάτι αμαχητί, λίγο αργότερα σου ζητάνε πολύ περισσότερα…
— Δεύτερον, δεν πρόκειται να εισακουστούν. Όσο πιο πολύ μιλάνε, τόσο πιο πολλοί τους παίρνουν χαμπάρι, τόσο πιο πολύ εκτίθενται…
— Τρίτον, όταν “συμπαραστέκονται” (από μακριά) σε άλλους λαούς που αγωνίζονται απελπισμένα για τη δική τους Ελευθερία, δεν μπορούν την ίδια στιγμή να ζητάνε από τον Ελληνικό λαό να τα δώσει όλα!
Αν δεν έχουν να πουν κάτι άλλο, να θυμηθούν το αρχαίο εκείνο:
Κρείττον (του λαλείν) το σιγάν!
 

(Δεν το έλεγαν μόνον οι Αρχαίοι Έλληνες. Είναι και η περιβόητη “τελευταία θέση” στην “Πραγματεία” (Tractatus) του Λούντβιχ Βίτκενσταϊν – ενός από τους πιο “επιδραστικούς φιλοσόφους” του 20ου αιώνα:
Για όσα δεν μπορεί να μιλά κανείς, θα πρέπει να σωπαίνει.
 

ΥΓ. Όταν δίπλα μας η Τουρκία πασχίζει με κάθε τρόπο να μετατρέψει την αδυναμία της σε Δύναμη, κάποιοι “παπαγάλοι” μέσα στην Ελλάδα, πασχίζουν να μετατρέψουν την πρόσφατη σχετική αναβάθμιση της Ελλάδας, σε… Αδυναμία!
Αποδοκιμάζουν και τον Πρωθυπουργό, αφού διακηρύσσουν ότι είναι “λάθος του να λέει ότι η Ελλάδα είναι “προπύργιο” στην περιοχή της!
Δεν θέλουν τη χώρα “προπύργιο“. Θέλουν τη χώρα “γέφυρα φιλίας“, λέει!
Δηλαδή να δώσουμε στην Τουρκία ό,τι θέλει, για να κερδίσουμε τη… φιλία της.
Και την περιφρόνηση όλων των άλλων, φίλων και εχθρών.
Γι’ αυτό σας λέω: Κρείττον το σιγάν!  

 

Πηγή: Daily Post
Εικόνα από: Πολεμική Αεροπορία 

ΑΒΕΡΩΦ