Βέλγιο: Σε ευθανασία υποβλήθηκε 56χρονη που είχε καταδικαστεί για τον φόνο των πέντε παιδιών της... (και λίγες σκέψεις)

Μια 56χρονη Βελγίδα, που είχε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη το 2008 αφού έσφαξε και τα πέντε παιδιά της, υποβλήθηκε την Τρίτη σε ευθανασία, ανήμερα της συμπλήρωσης 16 ετών από τις δολοφονίες, μετά τις οποίες είχε επιχειρήσει να βάλει τέλος στη ζωή της.

 

Την πληροφορία αυτή, που μετέδωσε το γαλλόφωνο μέσο Sudinfo, επιβεβαίωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Νικολά Κοέν, ο δικηγόρος της Ζενεβιέβ Λερμίτ. Το 2019 η Λερμίτ αποφυλακίστηκε υπό όρους, ώστε να εισαχθεί σε ψυχιατρική κλινική.

 

Με βάση έναν νόμο του 2002 στο Βέλγιο επιτρέπεται η ιατρικώς υποβοηθούμενη ευθανασία για να μπει τέλος στη σωματική ή ψυχική οδύνη ενός ανθρώπου, εφόσον η κατάστασή του κρίνεται «αφόρητη και επίμονη». Ο ασθενής, ανήλικος ή ενήλικας, πρέπει να έχει συνείδηση του τι ζητά, να διατυπώσει «κατ’ επανάληψη» το αίτημά του και η κατάσταση της υγείας του να κριθεί «αδιέξοδη». 

 

«Αυτή τη συγκεκριμένη διαδικασία ακολούθησε η κυρία Λερμίτ, συγκεντρώνοντας διάφορες ιατρικές γνωματεύσεις», είπε ο Κοέν, επιβεβαιώνοντας ότι η ευθανασία έγινε την Τρίτη, 28 Φεβρουαρίου. 

 

Στις 28 Φεβρουαρίου 2007 η Ζενεβιέβ Λερμίτ, μια μητέρα και νοικοκυρά με λευκό ποινικό μητρώο, χτύπησε στο κεφάλι και στη συνέχεια έσφαξε τον γιο και τις τέσσερις κόρες της – τα παιδιά ήταν ηλικίας από 3 μέχρι 14 ετών. Η πενταπλή δολοφονία έγινε μέσα στο σπίτι της οικογένειας στο Νιβέλ του Βελγίου. Ο σύζυγος και πατέρας των παιδιών έλειπε σε ταξίδι. 

 

Η Λερμίτ επιχείρησε στη συνέχεια να αυτοκτονήσει: μαχαιρώθηκε, αλλά επέζησε.
 

Σύμφωνα με μια ψυχολόγο που ρωτήθηκε σήμερα από το τηλεοπτικό κανάλι RTL-TVI, η Ζενεβιέβ Λερμίτ επέλεξε να πεθάνει στις 28 Φεβρουαρίου κάνοντας «μια συμβολική χειρονομία απέναντι στα παιδιά της». 

 

«Ήταν ίσως ο τρόπος για εκείνη να τελειώσει αυτό που άρχισε επειδή ουσιαστικά ήθελε να πεθάνει όταν τα σκότωσε», σχολίασε η ψυχολόγος Εμιλί Μαρουά. 

 

Το έγκλημα, στο οποίο βασίστηκε η βραβευμένη ταινία «Πέρα από τη λογική» του Γιοακίμ Λαφός, προκάλεσε φρίκη στο Βέλγιο. Η δίκη της Λερμίτ, το 2008, είχε επίσης μεγάλο αντίκτυπο. Η κατηγορουμένη προσπάθησε να αποδείξει, ματαίως, ότι ήταν ψυχικά ασθενής, για να γλιτώσει τη φυλακή. Η διαδικασία εξελίχθηκε σε «μάχη» εμπειρογνωμόνων, ωστόσο οι ένορκοι δεν πείστηκαν: θεώρησαν ότι η Λερμίτ έδρασε συνειδητά και προμελετημένα και δεν μπορούσε να θεωρηθεί ψυχικά διαταραγμένη. 

 

Αφού καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, η Λερμίτ έκανε αγωγή το 2010 στον πρώην ψυχίατρό της, απαιτώντας 3 εκατομμύρια ευρώ ως αποζημίωση επειδή εκείνος δεν απέτρεψε την προαναγγελθείσα τραγωδία. Δέκα χρόνια αργότερα ωστόσο, εγκατέλειψε τη δικαστική μάχη, χωρίς να έχει δικαιωθεί. 

 

Πέρσι έγιναν στο Βέλγιο 2.966 ευθανασίες (αύξηση 9,85% σε σύγκριση με το 2021), ωστόσο στις περισσότερες περιπτώσεις οι ασθενείς αντιμετώπιζαν πολλαπλά σωματικά και ψυχικά προβλήματα.

 

πηγή

 

ΣΧΟΛΙΟ

 

Η τελευταία φράση του άρθρου έχει όλο το ζουμί...
Σκοτώνουν με ευθανασία τους ψυχικά αρρώστους ανθρώπους που χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη, επειδή λόγω της αθείας τους (των δολοφόνων), δεν μπορούν να τους βοηθήσουν...
Η συμβολική και ουσιαστική πράξη για τα παιδιά της θα ήταν η έμπρακτη μετάνοια και η συγχώρεση μέσω της Ορθόδοξης Εξομολόγησης... που "σκοτώνει" τον παλαιό άνθρωπο και "γεννά" τον νέο άνθρωπο Του Θεού. (διαβάστε την αλλαγή που έγινε στην ζωή ενός μεγάλου εγκληματία του Κώστα Πάσσαρη και θα καταλάβετε τι εννοώ)
 

Αλλά αυτά απουσιάζουν από το λεξιλόγιο των οργάνων του διαβόλου...
Την ψυχή που έκανε τόσα εγκλήματα την θέλει μαζί του ο σατανάς και ενίοτε την κερδίζει... Ειδικά αν απουσιάζει ένας αληθινός άνθρωπος Του Θεού να ανατρέψει τα πράγματα.  

 

Οσο για τους δολοφόνους που ενεργούν την ευθανασία τις απόψεις μου τις έχω πει πολλές φορές και θα τις επαναλάβω μια ακόμα...

 

Θα τις παραθέσω λοιπόν αντιγράφοντάς τες από παλιότερη ανάρτησή μου, που είχα κάνει με αφορμή της ευθανασία-αυτοκτονία του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Βέλιου ο οποίος πάσχοντας από καρκίνο, επέλεξε να βάλει τέλος στην ζωή του σε ένα Κέντρο ευθανασίας στην Ελβετία.... (δείτε την ΕΔΩ)  

 

Ξεκινώντας την σκέψη μου να πω ότι η απόφαση που παίρνει κάθε άνθρωπος για την ίδια του την ζωή πρέπει να είναι σεβαστή... 
Και όλο το σκεπτικό περί τούτου σταματάει εκεί... 

Κατόπιν μπορούμε να κάνουμε τις υπόλοιπες σκέψεις μας, οι οποίες αφορούν τους δικούς μας εαυτούς...  

Δυστυχώς η αθεϊα έχει εισβάλλει παντοιοτρόπως στην ζωή μας.... 
Η απιστία στον Θεό μεταφράζεται σε αποδοχή της αδικίας, πίστη στην ατιμωρησία, αποδοχή στην αμαρτία, απελπισία, αποδοχή της αυτοκτονίας και εντέλλει οδηγεί στην απώλεια της ψυχής μας... 

Είναι αληθινά λυπηρό να μεταφράζεται ως "αξιοπρέπεια" κάτι το οποίο αντιβαίνει στην εντολή του Θεού περί της ΜΗ αφαίρεσης της ζωής της δικής μας ή οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου... 

Η καθ' οιονδήποτε τρόπο και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής αντίκειται στον νόμο του Θεού και αποτελεί την ύψιστη ψυχοκτόνο αμαρτία... 

Φυσικά όλα αυτά δεν υπάρχουν για τον άθεο... 
Ο σεβασμός της ζωής δεν έχει νόημα (για τον άθεο) όταν μάλιστα οι γιατροί σου πουνε ότι "θα πεθάνεις"... 
Η "επιστήμη" λοιπόν απεφάνθει.... ο ασθενής θα πεθάνει. 
Και γενικώς η επιστήμη αποφαίνεται για διάφορα πράγματα... 
Απλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι επιστήμονες της εποχής μας θεωρούν τους παλαιότερους σχεδόν πρωτόγονους... και εκείνοι με την σειρά τους θεωρούσαν τους παλαιότερους ως πρωτόγονους....  

Φυσικά είναι βέβαιο διότι η ιστορία της επιστήμης το έχει αποδείξει, ότι οι μελλοντικοί γιατροί θα θεωρούν σχεδόν πρωτόγονους τους σημερινούς....  
Ολα αυτά είναι γνωστά και αποδεκτά... 
Η επιστήμη σήμερα λέει κι αύριο ξελέει....  

Κάθε τόσο νέες θεωρίες καταργούν τις προηγούμενες και πάει λέγοντας.... 

Θυμάμαι μια ιστορία που αν την αναζητήσετε στο διαδίκτυο θα την βρείτε... 

Κάποιος Ελληνας ομογενής που ζούσε στην Αμερική το 1975 διαγνώστηκε με καθολικό καρκίνο σε τελευταίο στάδιο... 
Οι γιατροί τον διαβεβαίωσαν ότι είχε μόλις 6 μήνες ζωής.... 
Ο άνθρωπος αυτός επέλεξε (αντί να πάει στην Ελβετία -αν και τότε δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα) να φύγει από την Αμερική και να έρθει να πεθάνει στην πατρίδα του την Ικαρία.... 

Γύρισε λοιπόν και άρχισε να ζει όσο καιρό ο Θεός του όριζε ακόμα, σύμφωνα με την ελληνική του καταγωγή... 
Στην εκκλησία του, στο καφενείο του, στο ταβερνάκι με το κρασάκι του και στο περιβόλι του να σκαλίζει τα φυτά του...
 Οι μήνες πέρασαν. Τα χρόνια έφυγαν..... 

Κάποτε πήγε σε Ελληνες γιατρούς στην Αθήνα και τον βρήκαν παντελώς υγιή και χωρίς ίχνος καρκίνου...  
Και μετά από 25 χρόνια σε μεγάλη πια ηλικία αποφάσισε να πάει στην Αμερική να επισκεφθεί τους γιατρούς του και να τους πει τι συνέβει.... 
Πήγε λοιπόν στην Αμερική, αλλά δυστυχώς οι γιατροί είχαν πεθάνει...

Αυτή είναι μια απλή ιστορία που αποδεικνύει απλά ότι για το τέλος του ανθρώπου τον τελευταίο λόγο τον έχει ΠΑΝΤΑ ο Θεός και κανείς άλλος... 
Οποιος το παίζει θεός για τους άλλους ή για τον εαυτό του, σφάλλει και προσβάλλει τον Θεό με την αλαζονεία του.... 

Φίλοι μου,
Ο Χριστός είναι ελπίδα.... 
Κι αυτή η ελπίδα όταν λείπει από την ψυχή του ανθρώπου τότε κατακλύζεται από την απελπισία. 
Ολα αυτά μεγεθύνονται για κάποιον που βιώνει ακραίες καταστάσεις ζωής ή θανάτου.... 

Στην προκειμένη περίπτωση του άτυχου δημοσιογράφου, θεωρώ ότι έχουμε σαφέστατα μια ύστατη προσπάθεια του Θεού να σώσει τον άνθρωπο.... 
Κι όταν λέω να σώσει εννοώ όχι σωματικώς (που ποτέ δεν αποκλείεται) αλλά κυρίως ψυχικώς.... 

Ο άνθρωπος που γνωρίζει (κατά την θεωρία των γιατρών πάντα) το τέλος του, το οποίο γνωρίζει αποκλειστικά ΜΟΝΟ ο ίδιος ο Θεός που τον δημιούργησε και ορίζει την ζωή του, έχει μια μοναδική ευκαιρία να σωθεί.... 
Η μετάνοια και η εξομολόγηση μας περιμένει όλους.

Ο Χριστός είναι εδώ μπροστά μας και περιμένει να του χτυπήσουμε την πόρτα... Πολλές φορές όμως από την υπερβολική Του αγάπη μας χτυπά την πόρτα ο ίδιος.... 
Αλλά αντί να του ανοίξουμε, αποφασίζουμε να πάμε στην Ελβετία και να τον "κλειδώσουμε" οριστικώς έξω από την ζωή μας.... 
Αυτή είναι η ελευθερία του ανθρώπου.... 

Αυτο είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ θεϊκό χαρακτηριστικό που χάρισε ο Δημιουργός στον άνθρωπο όταν τον έφτιαξε κατ΄ εικόνα Του..... 
Το αυτεξούσιο.... 

Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέξει ανάμεσα σε 3 θελήματα.... 
Του Θεού που θέλει πάντα το καλό του.... 
Του διαβόλου που θέλει πάντα το κακό του.... 
Και του ίδιου του ανθρώπου που δεν ξέρει τι θέλει συνήθως και πότε επιλέγει να ακολουθήσει τον Ενα και πότε τον άλλο..... 

Ο Χριστός μας ενσαρκώθηκε. Ο ασύλληπτος Θεός έγινε άνθρωπος για να μας δείξει ακριβώς αυτό που δεν ξέραμε. Τον δρόμο της σωτηρίας... 
Εκτοτε λοιπόν ξεκαθάρισε ακριβώς τι ωφελεί και τι βλάπτει την ψυχή μας. 

Και πριν κλείσω την σκέψη μου να πω και κάτι ακόμα που αφορά αυτούς που έχουν "στήσει" αυτήν την βιομηχανία θανάτου στην Ελβετία, αλλά και όσους έχουν την ελπίδα κάποτε να την φέρουν και στην πατρίδα μας (μετά από όλα τα υπόλοιπα "προοδευτικά" νεοταξίτικα που μας έχουν κουβαλήσει...) 

Ασχετα από το αν το ποτηράκι το πίνει ο ίδιος ο ασθενής αυτός που το ετοιμάζει και το βάζει μπροστά του δεν έχει καμία διαφορά από τον δήμιο.... 
Δεν έχει καμία σημασία αν εκμεταλλευόμενοι την απελπισία του ανθρώπου αυτού και την αθεϊά του, δεν τον βάζουμε να το πιεί δια της βίας.... 

Φανταστείτε ένα πράγμα.... 
Είναι ή δεν είναι αμαρτία και μας χρεώνεται σαν ηθική αυτουργία σε αυτοκτονία/δολοφονία, αν μπούμε σε ένα δωμάτιο και δούμε έναν απελπισμένο άνθρωπο και του δώσουμε ένα πιστόλι με σφαίρα στην θαλάμη και τον αφήσουμε να αυτοπυροβοληθεί; 
Ποια είναι η διαφορά από το ποτηράκι με το θανατηφόρο δηλητήριο; 
Καμία.....  

Και μην σας διαφεύγει και το γεγονός ότι η αυτοκτονία είναι ξεκάθαρη δολοφονία.... 
Η δολοφονία ενός ανθρώπου που τυγχάνει να είναι ο εαυτός μας.
 
Πρόκειται λοιπόν για μια εγκληματική ενέργεια στην οποία αφαιρούμε μια ανθρώπινη ζωή την οποία δεν δημιουργήσαμε εμείς.... (όπως και όλες τις υπόλοιπες) και στην οποία έχουμε, με εντολή από τον Δημιουργό της, υποχρέωση ΜΟΝΟ να την προστατεύουμε με κάθε τρόπο. 

Δεν έχουμε λοιπόν εξουσία στον εαυτό μας ζωής και θανάτου... 
Η εξουσία αυτή ανήκει μόνο στον Θεό/Δημιουργό και σε κανέναν άλλο... 
Το χάρισμα της ζωής δεν ανήκει ούτε στους ίδιους μας τους γονείς στους οποίους οφείλεται ένα μέρος της δημιουργίας μας, τουλάχιστον όσον αφορά το ανθρώπινο σώμα μας... 
Με ποιο δικαίωμα λοιπόν θα το στερήσουμε; 

Θα σας πω κι ένα ακόμα παρόμοιο παράδειγμα που δείχνει τι είναι η ευθανασία και πόσο ηλίθιοι είναι οι οπαδοί της.... 

Ας υποθέσουμε ότι βγαίνει στο μπαλκόνι και ανεβαίνει στα κάγκελα ενός πολυόροφου κτιρίου κάποιος από απελπισία για να αυτοκτονήσει....  
Ο κόσμος μαζεύεται από κάτω και όλοι αρχίζουν να τον παρακινούν να μην το κάνει... 
Η αστυνομία και η πυροσβεστική προσπαθούν να τον αρπάξουν, να τον αποτρέψουν και να τον σώσουν.... 
Δεν τον ρωτάνε καν για ποιο λόγο το κάνει.... 
Η ουσία είναι να τον σώσουν και να τον αποτρέψουν από τον θάνατο.... 
Κι αυτό είναι το ανθρώπινο.... 
Ο οπαδός της ευθανασίας όμως έχει άλλη άποψη.... 

Εφόσον ακούσει (και καλά) τον λόγο της απελπισίας του ανθρώπου, θα αρχίσει να φωνάζει "πήδα, πήδα"...... 
Φανταστείτε λοιπόν κάποιον, ανάμεσα στο πλήθος που προσπαθεί να σώσει τον άνθρωπο, να φωνάζει "πήδα".... 
Μέχρι και η αστυνομία θα τον συλλάβει... 

Ποια λοιπόν η διαφορά αυτού που φωνάζει "πήδα" από αυτόν που βάζει το ποτηράκι με το δηλητήριο μπροστά στον απελπισμένο άνθρωπο;  
Και οι δύο τον "σπρώχνουν" να βάλει τέλος στην ζωή του.... 
Μάλιστα ο 2ος είναι μάλλον και χειρότερος διότι το κάνει και επί πληρωμή!!!!!!!!! 
Δηλαδή φανταστείτε.... 

Ερχεται ένας τύπος και μου σκάει χρήμα προκειμένου να πάω κάτω από το μπαλκόνι και να του φωνάζω "πήδα".... 
Ή έρχεται κάποιος και με πληρώνει και μου δίνει ένα περίστροφο και μια σφαίρα να το οπλίσω και να του το πάω στο δωμάτιο....

Κι όμως με την στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας που παρουσιάζουν πάντα, οι οπαδοί της Νέας Τάξης προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλες αυτές οι νεοταξίτικες αλαζονικές δολοφονικές πράξεις (ευθανασία, εκτρώσεις, μεταμοσχεύσεις από υποτιθέμενους νεκρούς που τους παρουσιάζουν ως εγκεφαλικά ή κλινικά νεκρούς κλπ) είναι θεμιτές!!!!!! 
Ετσι παρουσιάζουν την αυτοκτονία/δολοφονία ως "ευθανασία".... 

Τις δολοφονικές εκτρώσεις αθώων εμβρύων ως "διακοπή της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης".. 
Την αφαίρεση οργάνων από εν ζωή ασθενείς, ως "δωρεές οργάνων"...... κλπ.  

Αδέρφια μου Ελληνες η δική μας ελπίδα είναι στον Χριστό. 
Και η ελπίδα αυτή δεν σβήνει ούτε πριν ούτε μετά τον θάνατο.... 
Δεν πρέπει ποτέ να απελπιζόμαστε, αλλά κι αν αυτό συμβεί μέσα στην ανθρώπινη και γεμάτη πόνο ζωή μας, ας το αντιμετωπίσουμε με προσευχή. 
Δεν υπάρχει ισχυρότερο όπλο από την προσευχή και από τον παρηγορητικό λόγο της Εκκλησίας, κάτα της κατάθλιψης και της απελπισίας.

Ολοι μας κάποτε θα πεθάνουμε, άλλοι νωρίτερα κι άλλοι αργότερα, κι αυτό το τέλος θα το ορίσει ο Θεός μας και κανείς άλλος.... 
Μέχρι τότε ας ζήσουμε όση ζωή μας απομένει σύμφωνα με το θέλημα Του. 
Και τότε όπως μας έχει διαβεβαιώσει κι ο Ιδιος ο Κύριος δεν θα πεθάνουμε ποτέ, θα ζήσουμε ζωήν αιώνιο. 

Διότι για τον Θεό ζωή δεν είναι τα λίγα χρόνια της γήινης ζωής μας, αλλά τα άπειρα χρόνια της αληθινής ζωής μας κοντά του στην Βασιλεία Του.... 
Και η "ευθανασία" οδηγεί στον αληθινό θάνατο κι όχι απλά στον σωματικό μας.... 

ΘΑΝΟΣ