Ογδόντα χρόνια από tην ατιμώρητη σφαγή 150 αθώων Ελλήνων από τους κατακτητές στο Δομένικο Ελάσσοντας

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδη

 

Η σφαγή 150 αθώων ανθρώπων στο Δομένικο Ελασσόνας από τον Ιταλικό στρατό κατοχής στις 16- 17 Φεβρουαρίου 1943, αποτελεί ένα ακόμη ατιμώρητο έγκλημα του Φασισμού και του Ναζισμού. Φασισμός ο οποίος επειδή δεν τιμωρήθηκε ο δάσκαλος Μουσταφά Κεμάλ, υιοθετήθηκε και εξελίχθηκε και από τους μαθητές του Αδόλφο Χίτλερ και Μπενίτο Μουσολίνι.

 

Ιταλικές δυνάμεις με σαράντα αυτοκίνητα της Μεραρχίας «Πινερόλο» έφτασαν στις 16 Φεβρουαρίου 1943 στο Δομένικο και συγκέντρωσαν τους κατοίκους στην πλατεία, ενώ συγχρόνως πυρπολούσαν το χωριό. Από εκεί με την απειλή πολυβόλων τους οδήγησαν στην περιοχή της συμπλοκής όπου και κράτησαν όλους τους άνδρες άνω των 14 ετών, λέγοντας ότι θα τους πάνε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Λάρισα. Τα γυναικόπαιδα διετάχθησαν να μεταβούν στο διπλανό χωριό Αμούρι, παραπλανώντας τα ότι οι άνδρες θα μεταφέρονταν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Λάρισα. Στη συνέχεια εκτελέστηκαν οι αδελφοί Ζάγκα και άλλοι είκοσι στο μαρτυρικό Καυκάκι. 

 

Οι πυρπολήσεις σπιτιών και οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν στο Μεσοχώρι (ενώ τα σπίτια πυρπολήθηκαν) και εκτελέστηκαν όσοι περαστικοί ή εργαζόμενοι στα κτήματά τους, έτυχε να βρεθούν στο διάβα των κατακτητών (εκτελέστηκαν ένας κάτοικος του Αμουρίου, δώδεκα του Μεσοχωρίου και πέντε του Δαμασίου). 

 

Το βράδυ και ανά επτάδες οι κρατούμενοι από τις κατοχικές δυνάμεις, εκτελέστηκαν μετά από εντολή του εγκληματία πολέμου διοικητή της Μεραρχίας Πινερόλο αντιστράτηγο Μπενέλι. 

 

Από τη δολοφονική μανία των κατακτητών σώθηκαν μόλις έξι, ο ένας ήταν ο Πέτρος Κιάτος που μπόρεσε και δραπέτευσε και οι υπόλοιποι (Γιώργος Κιάτος, Ευάγγελος Ντάσιος, Χρήστος Κυπαρρίσης, Βασίλης Ζάγκας και Σωτήρης Δισακόπουλος), μπόρεσαν και κρύφτηκαν κάτω από τα πτώματα των υπολοίπων εκτελεσθέντων.

 

Η εκτέλεση διαρκεί αρκετές ώρες με διάφορες διμοιρίες να αλλάζουν βάρδιες. Συμμετέχουν ο κανονικός στρατός καθώς και μονάδες Μελανοχιτώνων. Στο τέλος της εκτέλεσης, λίγο πριν τα χαράματα, ο υπεύθυνος για την σφαγή Ιταλός αξιωματικός διατάζει τον αρχηγό του χωριού Δαμάσι να συγκεντρώσει τους χωρικούς για να θάψουν τα πτώματα των θυμάτων. 

 

Η αναλυτική αναφορά του Μπενέλι για το Ολοκαύτωμα στο Δομένικο προς τη διοίκηση της Μεραρχίας «Πινερόλο», αναδεικνύει την ωμότητα με την οποία ασκούσε τα καθήκοντά του. 

 

Ο πρώτος που μίλησε για τα εγκλήματα ήταν ο διοικητής της υποδιεύθυνσης Ελασσόνος Νικόλαος Μπάμπαλης ο οποίος με επιστολή του προς το Ιταλικό Φρουραρχείο Ελασσόνας τρεις ημέρες μετά τη σφαγή, έγραφε τα εξής: «Δεν σας είναι βεβαίως άγνωστον ότι τον άμαχον πλυθυσμόν προστατεύουν διεθνείς νόμοι και συνθήκαι τας οποίας, ούτε ετηρήσατε, ούτε εσεβάσθητε, εν αντιθέσει προς ημάς, οι οποίοι, κατά τον μεταξύ μας πόλεμο εν Αλβανία ετηρήσαμεν. Εντούτοις ισχυρίζεσθε ότι είσθε το πλέον πεπολιτισμένον Κράτος της Ευρώπης και όμως παρόμοια κακουργήματα δεν τα διαπράττουν παρά μόνο βάρβαροι». 

 

Από το 1941 και μέχρι τη πτώση του Μπενίτο Μουσολίνι το 1943 η Φασιστική Ιταλία και από το 1941 και μέχρι το 1944 η Ναζιστική Γερμανία σκότωσαν χιλιάδες αθώους Έλληνες, Ελληνίδες, παιδιά και βρέφη, όπως η Κεμαλική Τουρκία του επονομαζόμενου Ατατούρκ δολοφόνησε πάνω από ένα εκατομμύριο στη Μικρά Ασία, στη Θράκη, στον Πόντο, στην Καππαδοκία. Δομένικο, Πύργοι, Μεσόβουνο, Δίστομο, Καλάβρυτα, Κομμένο, Χορτιάτης, Κάνδανος, Βιάννου, Σμύρνη, Τραπεζούντα, Αδριανούπολη, Γκιουρούμτζε και εκατοντάδες άλλες μαρτυρικές πόλεις και χωριά. Όλος ο Ελληνισμός, όλη η Ελλάδα ένα Ολοκαύτωμα. 

 

Η άποψή μας περί συνέχειας της φασιστικής ιδεολογίας έχει αποδείξεις: Βιαιοπραγίες, λεηλασίες, εκτελέσεις, στρατόπεδα συγκεντρώσεων, βασανιστήρια, λιμοκτονία, ρατσισμός και Γενοκτονία. Κεμάλ, Χίτλερ, Μουσολίνι, με τα περισσότερα από τα παραπάνω εγκλήματα να έχουν μείνει ατιμώρητα. 

 

Η προσπάθειά μας, ο αγώνας μας, εντός και εκτός και Ελλάδας, αφορά την ανάδειξη των εγκλημάτων που έμειναν στο περιθώριο για δεκάδες χρόνια, έτσι ώστε η Φασιστική Ιταλία, η Ναζιστική Γερμανία, η Κεμαλική Τουρκία να έρθουν αντιμέτωπες με τη "Νυρεμβέργη" που τους αναλογεί και τους αρμόζει. 

 

Ήρθε η ώρα της ιστορίας και της αλήθειας.