Τριήμερο πένθος ζητάει το ΑΚΕΛ για τους Τουρκοκύπριους νεκρούς του σεισμού.

Ο Γενικός Γραμματέας της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, Στέφανος Στεφάνου, απέστειλε επιστολή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προτείνοντας την κήρυξη τριήμερου πένθους λόγω του τραγικού θανάτου δεκάδων Τουρκοκυπρίων συμπατριωτών μας. Οι σημαίες στο κτίριο της Κεντρικής Επιτροπής και των Επαρχιακών Επιτροπών του ΑΚΕΛ κυματίζουν μεσίστιες από σήμερα.

 

Το κύριο μέρος της επιστολής προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ακολουθεί πιο κάτω:

 

«Απευθύνομαι σε εσάς με την εισήγηση όπως η Κυπριακή Πολιτεία συμμετέχει εμπράκτως στο πένθος των Τουρκοκύπριων συμπατριωτών μας για τους νεκρούς συμπατριώτες μας του φονικού σεισμού στην Τουρκία.
 

Θεωρώ ότι η κήρυξη δημόσιου πένθους με ανάρτηση μεσίστιας σημαίας σε όλα τα δημόσια κτίρια για τρεις ημέρες, στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα στους συμπατριώτες μας».
 

Και συμφωνεί (!) και η αγαπητή Ξένια Κωνσταντίνου, της οποίας θείο της και στενούς συγγενείς και φίλους κατέσφαξαν οι εξτρεμιστές ΤΚ το 1974 … 

 

Το στέλεχος του ΔΗΣΥ, Ξένια Κωνσταντίνου συμφωνεί με την πρόταση του ΑΚΕΛ για κήρυξη τριήμερου πένθους για τους 35 Τ/κ που έχασαν με τραγικό τρόπο της ζωή τους μετά τον φονικό σεισμό στην Τουρκία την προηγούμενη βδομάδα. 

 

«Σωστή και επιβεβλημένη (!) κατά την άποψή μου η κίνηση του ΓΓ του ΑΚΕΛ να προτείνει στον ΠτΔ να κηρύξει δημόσιο πένθος για τους 35 αδικοχαμένους συμπατριώτες μας στα συντρίμμια του φονικού σεισμού σε Tουρκία και Συρία, εκ των οποίων 24 παιδιά τ/κ οικογενειών». 

 

Στα δια ταύτα έχω απλά ένα εύλογο ερώτημα. Πότε οι ΤΚ θρήνησαν για δολοφονημένους από το παράνομο Τκ καθεστώς αδικοχαμένους Ελληνοκυπρίους. Πότε ύψωσαν μεσίστιες σημαίες και πότε εξέφρασαν την λύπη τους για τα δεινά της ελεύθερης Κύπρου; Ποτέ! 

 

Σημειώνω μετά λύπης μου, ότι η νόμιμη Κυπριακή Δημοκρατία ήταν από τις πρώτες χώρες που συμπαραστάθηκε στον Τουρκικό λαό και τους τουρκοκυπρίους. Πρότεινε αμέσως να αποστείλει έστω μέσω κατεχομένων σωστικά συνεργεία. Και τι έγινε; Το ταταρικό και ερντογανικό καθεστώς, που είναι τα μόνα που δεν αναγνωρίζουν την νόμιμη ΚΔ απέρριψαν την ανθρωπιστική αυτή βοήθεια, προσβάλλοντας όλο τον Κυπριακό λαό, ο οποίος από το υστέρημα του αποστέλλει … μέσω κατεχομένων τρόφιμα και ιατρικά εφόδια. Και ξέρετε κάτι; Το ταταρικό καθεστώς αφού παραλάβει αυτή την ΕΚ βοήθεια, αφαιρεί το έμβλημα της ΚΔ και το αντικαθιστά με το έμβλημα του παράνομου καθεστώτος, ως αποστολή δική του!!!! 

 

Μας προσβάλλουν και δεν μας αναγνωρίζουν και παρ΄ όλα αυτά εμείς συμμετέχουμε σαν άνθρωποι στον πόνο και στην τραγωδία τους, έστω και αν το 1974 ισοπέδωσαν την μισή Κύπρο, η οποία αβοήθητη έμεινε από όλους, πλην του αδελφού Ελληνικού λαού… 

 

Στο δια ταύτα κ.κ. του ΑΚΕΛ έχω ένα εύλογο ερώτημα; 

 

Πότε εσείς προτείνατε δημόσιο πένθος για τους πιο κάτω αδικοχαμένους Κυπρίους. Πότε είχατε υψώσει μεσίστιες σημαίες; Σήμερα κόπτεσθε για τους αδελφούς σας ΤΚ και καλά κάνετε, αλλά λησμονάτε τους πραγματικούς σας αδελφούς συμπατριώτες… όπως π.χ, πιο κάτω ενδεικτικά …. 

 

Επτά συνολικά εθνοφρουροί δολοφονήθηκαν άνανδρα από τους Τούρκους στρατιώτες από την εισβολή του 1974 και έπειτα στη πράσινη γραμμή. 

 

Οι αφορμές τις πλείστες φορές ήταν η φιλική είσοδος του Ελληνοκύπριου εθνοφρουρού στη νεκρή ζώνη για να δώσει είτε τσιγάρα, είτε ποτό σε Τούρκο στρατιώτη και άλλες ο θάνατος των παλικαριών μας ήταν άνευ λόγου και αιτίας. 

 

Μιχαλάκης Σοφοκλέους 1976 

 

Ο κύκλος του αίματος αρχίζει με τον Σοφοκλέους, όπου δολοφονείται τον Απρίλιο του 1976. Πέρασε στη πράσινη γραμμή για να δώσει τσιγάρα στον Τούρκο σκοπό και εκτελέστηκε εν ψυχρώ. 

Τούρκος αξιωματικός βρέθηκε στη σκηνή, είδε τον Σοφοκλέους και τον πυροβόλησε στο πρόσωπο. Ο Ελληνοκύπριος εθνοφρουρός πέθανε ακαριαία. 

 

Χριστάκης Γεωργίου 1982 

 

Έξι χρόνια αργότερα, σειρά παίρνει ο Γεωργίου. Σεπτέμβριος του 1982 πέφτει νεκρός σε φυλάκιο στο Καϊμακλή. Άνευ λόγου και αιτίας πυροβολήθηκε από τον Τούρκο στρατιώτη που βρισκόταν στο απέναντι φυλάκιο. 

 

Τρύφωνας Τρύφωνος 1983
 

Λίγα λεπτά αφού ανέλαβε υπηρεσία στη σκοπιά του φυλάκιου Αγίου Κασσιανού πέφτει νεκρός. Ο λόγος δολοφονίας του άγνωστος. Ο Τρύφωνος ξεψύχησε λίγα λεπτά μετά που δέχθηκε τους πυροβολισμούς.
 

Χαράλαμπος Χαραλάμπους 1988 

 

Μάϊος του 1988 και άλλος ένας εθνοφρουρός πέφτει νεκρός από τα πυρά του Αττίλα. Όλα άρχισαν όταν Τούρκος υπαξιωματικός μπήκε σε σπίτι που κόντα νεκρή ζώνη... Ο Χαραλάμπους άκουσε τις φωνές και έσπευσε να δει τι συμβαίνει. Ο Τούρκος υπαξιωματικός τότε τον αντιλήφθηκε και τον σκότωσε. 

 

Ευαγόρας Ευαγόρου 1988 

 

Τον Ιούλιο του ίδιου έτους, ο Λοχίας Ευαγόρου, μπαίνει στη νεκρή ζώνη για να δώσει στο Τούρκο σκοπό ένα ραδιόφωνο με αποτέλεσμα να πέσει νεκρός. Καθώς πλησίαζε το φυλάκιο ο Τούρκος σκοπός άνοιξε πυρ εναντίων του, δολοφονώντας τον εν ψυχρώ. 

 

Αθανάσιος Κλεοβούλου 1993 

 

Πέντε χρόνια αργότερα, ο Κλεοβούλου έμελλε να χάσει τη ζωή του. Ο Κλεοβούλου μπήκε στη νεκρή ζώνη για να πάρει μια μπουκάλα αλκοόλ από τον Τούρκο σκοπό. Καθώς πλησίαζε το φυλάκιο για να παραλάβει το μπουκάλι, μια σφαίρα τον ρίχνει κάτω. Όπως διαφάνηκε από τις μαρτυρίες ο πυροβολισμός προήλθε από διπλανό τουρκικό φυλάκιο. 

 

Στέλιος Παναγή 1996 

 

Ο τελευταίος νεκρός, στη τραγική λίστα... Ο Παναγή στις τελευταίες ήμερες του στο φυλάκιο κοντά στις Κεντρικές Φυλακές ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με Τούρκο σκοπό και δύο ημέρες πριν από την μετάθεση του, θέλησε να ανταλλάξει πηλήκιο. 

 

Μπήκε στη νεκρή ζώνη για την ανταλλαγή και τότε έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των Τούρκων. Τραγική ειρωνεία η αφίσα που υπήρχε στο φυλάκιο του με τους έξι προηγούμενους νεκρούς εθνοφρουρούς, που έγραφε πάνω... 

 

«Εθνοφρουρέ της μοιρασμένης μας πατρίδας, μην ενδίδεις σε καλέσματα των Τούρκων τα οποία μπορεί να φαίνονται φιλικά, αλλά είναι πολύ πιθανόν να αποβούν μοιραία για σένα...» 

 

Εν συνεχεία ….Είκοσι επτά χρόνια συμπληρώθηκαν από τη δολοφονία των Τάσου Ισάακ και Σολωμού Σολωμού τον Αυγούστου 1996 στην Πράσινη Γραμμή, στην περιοχή της Δερύνειας, νότια της Αμμοχώστου. 

 

Τρεις ημέρες μετά την άνανδρη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ, Τουρκοκύπριοι δολοφονούν εν ψυχρώ τον 26χρονο ξάδελφό του, Σολωμό Σολωμού, την ώρα που προσπαθεί να κατεβάσει την τουρκική σημαία στη Δερύνεια... 

 

Στις 14 Αυγούστου 1996 έγινε η κηδεία του Τάσου Ισαάκ, που είχε ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου από Τουρκοκύπριους τρεις μέρες νωρίτερα στη νεκρή ζώνη κοντά στη Δερύνεια, κατά τη διάρκεια αντικατοχικής διαδήλωσης Κυπρίων μοτοσυκλετιστών. Αμέσως μετά την κηδεία, αρκετοί από τους παριστάμενους συγκρότησαν διαδήλωση και ξαναμπήκαν στη νεκρή ζώνη από το ίδιο σημείο, για να αποτίσουν φόρο τιμής στον Ισαάκ, καταθέτοντας στεφάνια και λουλούδια στον τόπο της δολοφονίας του. Ανάμεσα στους διαδηλωτές ήταν και ο 26χρονος Σολωμός Σολωμού, δεύτερος ξάδελφος του Ισαάκ. Ήταν πρόσφυγας από την Αμμόχωστο και ζούσε στο Παραλίμνι. 

 

Γύρω στις 2:20 μετά το μεσημέρι, ο Σολωμού ξεστράτισε από τους συγκεντρωμένους και κατευθύνθηκε σ’ ένα κοντινό τουρκικό φυλάκιο. Με ένα τσιγάρο στο στόμα και αγνοώντας τις προειδοποιήσεις των τούρκων στρατιωτών, άρχισε να σκαρφαλώνει στον ιστό της σημαίας, με πρόθεση να κατεβάσει την τουρκική σημαία. Την ίδια ώρα ακούστηκαν τρεις πυροβολισμοί από την πλευρά των κατεχομένων και ο νεαρός άνδρας έπεσε νεκρός. Είχε δεχτεί τρεις σφαίρες, μία στο στόμα, μία στο λαιμό και μία στο στομάχι, που αποδείχθηκαν θανατηφόρες. Ακολούθησαν κι άλλοι πυροβολισμοί, από τους οποίους τραυματίστηκαν ελαφρά 11 άτομα, ανάμεσά τους και δύο Κυανόκρανοι. Η κηδεία του Σολωμού Σολωμού έγινε στις 16 Αυγούστου 1996, στο Παραλίμνι, παρουσία πλήθους κόσμου, που καταδίκασε την τουρκική βαρβαρότητα, όπως είχε πράξει τρεις ημέρες νωρίτερα με την άνανδρη δολοφονία του *Τάσου Ισαάκ.  

 

Παρένθεση: 

 

*Το 1990, ο 18χρονος Τάσος Ισαάκ από το Παραλίμνι υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία σε φυλάκιο μονάδας Πεζικού στη Δερύνεια. Ενώ έκανε σκοπιά, οι κατοχικοί στρατιώτες από το απέναντι φυλάκιο άρχισαν να τον βρίζουν και να τον πειράζουν κάνοντας αισχρές χειρονομίες. 

 

Ο Τάσος δεν είπε τίποτε σε κανέναν. Τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας αποφάσισε να μπει στην τουρκοκρατούμενη ζώνη, ημίγυμνος έχοντας μαζί του ένα μαχαίρι και να αφαιρέσει την τουρκική σημαία από το κατοχικό φυλάκιο. Το επόμενο πρωί έκαψε την τουρκική σημαία, γιουχαϊζοντας προς την κατεχόμενη πλευρά. 

 

Το περιστατικό προκάλεσε πρόβλημα στα Ηνωμένα Έθνη και ο διοικητής του οργισμένος ανέφερε πως θα τον στείλει στρατοδικείο.
«Εσύ δεν θα με στείλεις γιατί είσαι Κρητικός», του απάντησε ο νεαρός στρατιώτης και ο διοικητής στρεφόμενος προς άλλους αξιωματικούς είπε: «αν είχα χίλιους σαν και δαύτον. Τέτοιους άντρες θέλω. Είσαι δυνατός και παλικάρι, 30 Τάσους να είχε η Κύπρος, δεν θα τολμούσε να πατήσει ούτε ένας Τούρκος σε τούτο το νησί». Τόσα χρόνια συρματόπλεγμα – Φτάνει πια! Το 1995 η Παγκύπρια Ομοσπονδία Μοτοσυκλετιστών έκανε μια συμβολική Αντικατοχική Πορεία. Ένα τμήμα της κατέληξε στη Ζώδια κι εκεί οι Τούρκοι στρατιώτες τους ανέκοψαν με τις ξιφολόγχες εφ όπλου. Τότε σκέφτηκαν να κάνουν μια μεγαλύτερη πορεία για να δείξουν στον κόσμο πως αντιμετωπίζονται οι Ελληνοκύπριοι από τον τουρκικό στρατό…. 

 

Στις 31 Ιουλίου 1996 συγκεντρώθηκαν 20 μοτοσυκλετιστές στο αεροδρόμιο Λάρνακας. Όλα ήταν έτοιμα για να ξεκινήσει ένα μεγάλο ταξίδι από το Βερολίνο στην Κερύνεια. Περίπου 200 μοτοσυκλετιστές από 12 ευρωπαϊκές χώρες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Κυπριακής Ομοσπονδίας Μοτοσυκλετιστών για την πραγματοποίηση αντικατοχικής πορείας. Στις 2 Αυγούστου η πορεία ξεκίνησε. Πέρασαν μέσα από 7 χώρες διανύοντας 25000 χιλιόμετρα. 

 

Στις 10 Αυγούστου έφτασαν στη Λεμεσό και ενώθηκαν με άλλους δεκάδες μοτοσυκλετιστές. Όμως το πρωινό της 11ης Αυγούστου επικρατούσε έντονη ανησυχία στον χώρο του Προεδρικού, εξαιτίας απειλών των Τούρκων. Οι πρώτοι μοτοσυκλετιστές είχαν αρχίσει να συρρέουν στο Λευκόθεο όπου θα γινόταν εκδήλωση πριν την έναρξη της πορείας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζήτησε να συναντήσει τον πρόεδρο της Κ.Ο.Μ. Εκεί του ανακοινώθηκε πως η πορεία έπρεπε να ακυρωθεί. 

 

Μας σταμάτησαν οι κάννες των Τούρκων στρατιωτών Ο Ανδρέας Πεττεμερίδης, σημερινό μέλος της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού, είχε πάρει μέρος το ’96 στη μεγάλη πορεία και διηγήθηκε στη ΜτΧ: «Ο κόσμος ήταν συγκεντρωμένος στο Λευκόθεο και υπήρχε ένας πανικός γιατί υπήρχαν ψίθυροι πως θα ακυρωθεί η πορεία. Με αυτόν τον ψίθυρο περίμεναν τον πρόεδρο της Κ.Ο.Μ. Ο κύριος Χατζηκώστας δέχτηκε τρομερές πιέσεις. Ανακοίνωσε επίσημα από το μικρόφωνο του οχήματος της αστυνομίας, με δάκρυα στα μάτια και πολύ ένταση ότι ακυρώνεται η πορεία των μοτοσυκλετιστών. Από κει και πέρα επικράτησε ένα χάος. Με πολιτικές παρεμβάσεις τον είχαν πείσει πως θα μπορούσαν τα επεισόδια και τα έκτροπα που θα γίνονταν να οδηγήσουν και σε πόλεμο. Εμείς πήγαμε στο Σοπάζ. Εκεί σταματήσαμε στις κάννες των Τούρκων στρατιωτών. Είχαμε μείνει 30 άτομα μέσα στη Νεκρή Ζώνη και δεν κατάφερναν να μας βγάλουν έξω. Ζητήθηκε να μπει η αστυνομική κλούβα μέσα για να μας βγάλει. Υπήρχαν ξυλοδαρμοί, τσακωμοί, ένα χάος». 

 

Οι Μοτοσυκλετιστές τολμούν Μετά από την ανακοίνωση της ακύρωσης ξεκίνησε μία άτακτη πορεία όπου οι μοτοσυκλετιστές διάλεγαν δικό τους προορισμό. Πολλοί ήταν αυτοί όμως που τόνιζαν ξανά και ξανά πως η πορεία έπρεπε να γίνει ειρηνικά, πως κανείς δεν θα δημιουργούσε μπελάδες ούτε θα προκαλούσε. Σκοπός ήταν να δοθεί το μήνυμα στον κόσμο και τίποτα άλλο. Δημιούργησαν υποομάδες και κατευθύνθηκαν ξεχωριστά προς διάφορα οδοφράγματα. Ανάμεσά στους μοτοσυκλετιστές που διαφώνησαν με την απόφαση της Κ.Ο.Μ. ήταν κι ο 24χρονος Τάσος Ισαάκ. 

 

Κατευθυνόμενοι προς το αφύλακτο οδόφραγμα της Δερύνειας, οι μοτοσυκλετιστές αντίκρυσαν οργανωμένους Τούρκους και Τουρκοκύπριους, ετοιμοπόλεμους κρατώντας πέτρες και ξύλα, ρόπαλα και σιδερολοστούς. Ανάμεσά τους οι Γκρίζοι Λύκοι. Οι μοτοσυκλετιστές εισήλθαν στη Νεκρή Ζώνη κι από εκείνη τη στιγμή η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει, όταν δέχτηκαν την επίθεση των Τούρκων και Τουρκοκυπρίων. Τον είχαν προτρέψει να μην πάει, όμως ο Τάσος απάντησε «Εγώ θα πάω γιατί το Κυπριακό δεν είναι μόνο για τους πρόσφυγες, αλλά για ολόκληρη την Κύπρο». Ο Τάσος προσπαθούσε να απεγκλωβίσει ένα φίλο του που καταδιωκόταν. 

 

Φίλος του αφηγείται… 

 

«Σε μια στιγμή τον έχασα. Δεν ήξερα που ήταν. Οι Τούρκοι άρχισαν να πυροβολούν. Ξεκίνησα να πάω προς τις ελεύθερες περιοχές. Ο Τάσος ήταν πίσω μου, αλλά όταν είδε τους Τούρκους να κτυπούν τους δικούς μας επέστρεψε για να τους βοηθήσει και τελικά παγιδεύτηκε ο ίδιος», ανέφερε ο Ευγένιος Παπαγεωργίου. Ο Αντώνης Κρητικός από την Ξυλοφάγου, ήταν ένας από τους Ελληνοκύπριους που έσωσε τη ζωή άλλων μοτοσυκλετιστών παρεμβαίνοντας με το αυτοκίνητό του τύπου «λαντ ρόβερ» τη στιγμή που οι Τούρκοι κτυπούσαν διαδηλωτές. «Είδα τους Τούρκους να χτυπούν τον Τάσο με ένα ρόπαλο πίσω στο σβέρκο, να πέφτει αιμόφυρτος και σε κλάσματα δευτερολέπτου είδα άλλον Τούρκο να παίρνει μια πέτρα μεγάλη και να την ρίχνει στο πρόσωπο του Τάσου». Ο Τάσος Ισαάκ άφησε την τελευταία του πνοή 95 μέτρα από την ελληνοκυπριακή πλευρά και 32 από την κατεχόμενη, σύμφωνα με την έκθεση του OHE. 

 

Στο Νοσοκομείο Παραλιμνίου, που βρισκόταν το άψυχο σώμα του Τάσου Ισαάκ μαζεύτηκε πλήθος κόσμου. Ο Δήμος Παραλιμνίου αποφάσισε 40ημερο πένθος. Οι Τούρκοι συνέχισαν τις προκλήσεις και την επόμενη ημέρα, όταν απήγαγαν δύο Έλληνες που μπήκαν κατά λάθος στις κατεχόμενες περιοχές. Ο Τάσος είχε παντρευτεί λίγο καιρό πριν. Η γυναίκα του ήταν έγκυος, στον όγδοο μήνα. Σχεδόν ένα μήνα μετά τη δολοφονία του, ήρθε στη ζωή η κόρη του Αναστασία. Η Χάρις Αλεξίου έγραψε για αυτήν το «Τραγούδι του Χελιδονιού». 

 

Το 2008, οι μοτοσυκλετιστές οργανώθηκαν ξανά και ξεκίνησαν την «Πορεία Μνήμης Ισαάκ Σολωμού». Το 2016 διοργανώθηκε για πρώτη φορά από το 1996 ξανά, πορεία από το Βερολίνο στην Κύπρο ενώ μαζί τους βρέθηκε για πρώτη φορά και η 20χρονη κόρη του Τάσου Ισαάκ. Παρ’ όλες τις προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι ένοχοι παραμένουν ασύλληπτοι…. 

 

Στις 17 Αυγούστου, επισκέφθηκε την Κύπρο ο έλληνας πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ο οποίος χαρακτήρισε κοινούς εγκληματίες τους δολοφόνους του Σολωμού. Την ίδια περίοδο βρέθηκε στα κατεχόμενα και η τουρκάλα πρωθυπουργός, Τανσού Τσιλέρ, η οποία μιλώντας ενώπιον πλήθος Τουρκοκυπρίων δικαιολόγησε πλήρως την πράξη, λέγοντας ότι οι Τούρκοι θα κόψουν τα χέρια οποιουδήποτε προσβάλλει το εθνικό σύμβολο. Η απάντηση ήλθε από τον εκπρόσωπο του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, Νίκολας Μπερνς, ο οποίος δήλωσε ότι «η ανθρώπινη ζωή είναι σπουδαιότερη από ένα κομμάτι ύφασμα». 

 

Η Κυπριακή Αστυνομία, βασιζόμενη σε οπτικό υλικό (τηλεοπτικό και φωτογραφικό), κατόρθωσε να αναγνωρίσει τους δράστες της δολοφονίας Σολωμού κι εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τους: 

 

Κενάν Ακίν, υπουργό Γεωργίας του ψευδοκράτους.
Ερντάλ Χατζιαλί Εμανέτ, επικεφαλής των ειδικών δυνάμεων στα κατεχόμενα.
Αττίλα Σαβ, επικεφαλής της αστυνομίας των Κατεχομένων.
Χασάν Κουνταξί, υποστράτηγο των κατοχικών δυνάμεων.
Μεχμέτ Καρλί, ταξίαρχο των κατοχικών δυνάμεων.
 

ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΣΤΕΝΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ ΤΚ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΕ….
 

Τον Οκτώβριο του 2004 ο Ακίν παραδέχθηκε ότι ήταν αυτός που δολοφόνησε τον Σολωμού, αλλά δικαιολογήθηκε ότι διατάχθηκε από τον Χαλίλ Σαντραζάμ, τότε διοικητή των κατοχικών δυνάμεων στο νησί. Ο Σαντραζάμ με δηλώσεις του διέψευσε τους ισχυρισμούς του Ακίν, που λίγο αργότερο συνελήφθη από τις τουρκικές αρχές για λαθρεμπόριο, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με άνωθεν εντολή.
 

Στις 24 Ιουνίου 2008, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) έκρινε ένοχη την Τουρκία για τη δολοφονία του Σολωμού Σολωμού, βάσει του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών. Επίσης, επιδίκασε χρηματική αποζημίωση στην οικογένειά του. 

 

Η αυτοθυσία του Σολωμού ενέπνευσε πολλούς έλληνες καλλιτέχνες. Ο Διονύσης Σαββόπουλος τού αφιέρωσε ένα παλιότερο τραγούδι του, την «Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη», ενώ ο στιχουργός Άλκης Αλκαίος το τραγούδι «Πάντα Γελαστοί», που μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος και πρωτοτραγούδησε ο Δημήτρης Μητροπάνος. Ο Στέλιος Ρόκος έγραψε τη μουσική για το τραγούδι «Για τον Σολωμό Σολωμού» (στίχοι Νίκου Γρίτση) και ο Νότης Σφακιανάκης τραγούδησε το «Ήταν Τρελλός», σε στίχους Χρήστου Κρετσόβαλη και μουσκή Βασίλη Δήμα.
 

Και ας μην ξεχνάμε και αυτούς τους Έλληνες, που έπεσαν εν ώρα καθήκοντος και για τους οποίους τα ΤΚ ΜΜΕ φερέφωνα Ερντογάν και το παράνομο καθεστώς ένιψαν τας χείρας τους …. 

 

Το ημερολόγιο έγραφε 10 Ιουλίου 2002 όταν η Κύπρος ξυπνούσε με το άκουσμα της τραγωδίας 

 

Ενα τραγικό αεροπορικό δυστύχημα έπληξε την κορυφή της στρατιωτικής ηγεσίας της Κύπρου, καθώς σε πτώση ελικοπτέρου, κατά τη διάρκεια νυχτερινής ασκήσεως, έχασαν τη ζωή τους ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς αντιστράτηγος Ευαγ. Φλωράκης, ο διοικητής της Αεροπορίας της Ε.Φ. ταξίαρχος Στέλιος Δεμέναγας και άλλοι τρεις αξιωματικοί.
 

Ηταν λίγο πριν από τις τέσσερις το πρωί της Τετάρτης όταν ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, αντιστράτηγος Ευάγγελος Φλωράκης, επιβιβάσθηκε στο ελικόπτερο της Εθνικής Φρουράς τύπου Μπελ 206. Μαζί του ο υπασπιστής του υποπλοίαρχος Νικόλας Γεωργίου, ο ταξίαρχος Στ. Δεμέναγας και οι χειριστές του ελικοπτέρου, ο σμηναγός Πάρης Αθανασιάδης και ο υποσμηναγός Μιχάλης Σιακαλλής.
 

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ.
ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝΕ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΛΗΣΜΟΝΑΜΕ.
 

Εξαιρώντας την εισβολή του 1974, που είναι τοις πάσι γνωστή, για τις χιλιάδες δολοφονίες Κυπρίων αμάχων για τις οποίες το ΤΚ καθεστώς επιχαίρεται και με μεγαλοπρέπεια εορτάζει αντί να αισχύνεται, υπάρχουν και άλλα δυσάρεστα γεγονότα μετά το 1974, που έχρηζαν πρότασης σας, προ ακόμη όποιας απόφασης της κυβέρνησης της ΚΔ, για δημόσιο πένθος και μεσίστιες σημαίες! ΦΕΥ! 

 

Μ.Ρ. Πρόσφυγας από κατεχόμενη Μύρτου της Κερύνειας μας, που θρήνησε στενούς συγγενείς και φίλους και τα πάτρια της πατρογονικά εδάφη.
 

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΑΛΛΑ ΑΣ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΒΟΗΘΑΜΕ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ.