Η στρατηγική της έντασης του ΝΑΤΟ και η τελική μάχη του Πούτιν

Όλα Οδηγούν στην Κλιμάκωση του Πολέμου; 

Η στρατηγική της έντασης του ΝΑΤΟ και η τελική μάχη του Πούτιν

 

«Θεωρώ πως κανένα άλλο έθνος, από την εποχή των διώξεων των Εβραίων κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν έχει βιώσει τέτοια λεηλασία, όπως ο ρωσικός λαός σήμερα» Πιερ ντε Γκωλ (Εγγονός του Γάλλου Προέδρου Σαρλ ντε Γκωλ)  

 

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη  

 

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι στην αρχή των πολέμων της η Ρωσία δεν έχει και τις καλύτερες επιδόσεις, γρήγορα όμως αναδιπλώνεται, διορθώνει τα λάθη της και στο τέλος θριαμβεύει. Όπως, για παράδειγμα, συνέβη στους μεγάλους πολέμους που έδωσε τους δύο προηγούμενους αιώνες – με τις στρατιές του Ναπολέοντα και του Χίτλερ. Σήμερα, ο πόλεμος στην Ουκρανία κλείνει έναν χρόνο από την έναρξή του και δεν διαφαίνεται καμμία διάθεση ειρήνευσης, τόσο από τους δύο αντιμαχόμενους, όσο και από την διεθνή κοινότητα, αντίθετα ο κίνδυνος μιας δραματικής, ακόμα και πυρηνικής, κλιμάκωσης ελλοχεύει συνεχώς. Άλλωστε, από την μία πλευρά, είναι οι ΗΠΑ και μια διεθνής στρατιωτική συμμαχία (το ΝΑΤΟ) άνω των 40 χωρών και, από την άλλη, η Ρωσία του Πούτιν, ο οποίος από το 2021 επικαιροποίησε την Εθνική Στρατηγική Ασφαλείας της με μια συνολική εταιρική σχέση με την Κίνα και μια ειδική στρατηγική συμμαχία με την Ινδία. Επομένως η σύγκρουση στο έδαφος της Ουκρανίας ήδη έχει παγκόσμιες διαστάσεις και εμπλέκονται, αμέσως ή εμμέσως, μεγάλες πυρηνικές δυνάμεις. 

 

Όπως όλα δείχνουν την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η ρωσική πολεμική μηχανή είναι έτοιμη να ξεκινήσει μια από τις μεγαλύτερες χερσαίες επιθέσεις μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά την ολοκληρωτική εξόντωση της 28ης ουκρανικής ταξιαρχίας και την περικύκλωση χιλιάδων Ουκρανών στρατιωτών και μισθοφόρων τις προηγούμενες εβδομάδες στο Σολεντάρ.  

 

Οι τακτικές κινήσεις και οι απρόβλεπτοι ελιγμοί του σημερινού ρωσικού στρατιωτικού πολεμικού δόγματος βασίζονται στην ιστορία και την πρακτική εμπειρία, αλλά κυρίως στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ή, όπως αποκαλείται στη Ρωσία, στον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο». Αν και η ρωσική τακτική έχει εξελιχθεί από τότε, εξακολουθούν να παραμένουν πολλά βασικά χαρακτηριστικά από εκείνη την εποχή. Ακόμη και στην άμυνα, οι Ρώσοι διοικητές διδάσκονται να επιτίθενται. Ο στρατός τους είναι φτιαγμένος για επίθεση. Δεν διαθέτει ελαφρύ πεζικό. Όλοι οι σχηματισμοί, ακόμη και οι αερομεταφερόμενες μεραρχίες, είναι θωρακισμένοι ή μηχανοκίνητοι. Γενικά, το ρωσικό πυροβολικό έχει μεγαλύτερο βεληνεκές από τα συγκρίσιμα δυτικά συστήματα και υπάρχει σε πολύ μεγαλύτερους αριθμούς.

 

Τις πρόσφατες δεκαετίες, μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, η ψυχολογία του Πούτιν, η ιδεολογία του καθεστώτος του και ο μηχανισμός του ρωσικού κράτους και του στρατού έχουν εξεταστεί εξαντλητικά από τις υπηρεσίες της Δύσης, κανείς όμως δεν μπόρεσε να εκτιμήσει σωστά τον τρόπο που κινείται στην σκακιέρα η μεγάλη αυτή ευρασιατική δύναμη.  

 

Ίσως είναι αυτός ο λόγος που πολλοί στην Δύση διατηρούν ακόμα αυταπάτες σχετικά με το τι θα κάνει η Ρωσία. Μερικοί πιστεύουν ότι μπορεί και να χάσει τον πόλεμο… Μόνο δυο πιθανότητες υπάρχουν, όμως: είτε η Ρωσία θα κερδίσει κατά κράτος το καθεστώς του Κιέβου (ή θα πάρει με συμφωνία αυτά που θέλει), είτε θα χάσει όλη η ανθρωπότητα, γιατί ο πόλεμος θα εξελιχθεί σε πυρηνική αναμέτρηση με διαστάσεις Αρμαγεδδώνα.  

 

Παρ’ όλα αυτά, το ΝΑΤΟ δηλώνει πλέον ευθαρσώς ότι …δεν αποκλείει άμεση σύγκρουση με την Ρωσία, οδηγώντας τα πράγματα σε επικίνδυνη κλιμάκωση, σύμφωνα με όσα είπε ο Γενικός Γραμματέας του στις αρχές Δεκεμβρίου.  

 

Ο Γενς Στόλτενμπεργκ (Jens Stoltenberg) δεν απέκλεισε την κλιμάκωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία σε πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ. «Φοβάμαι ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα ξεφύγει από τον έλεγχο και θα εξελιχθεί σε μεγάλο πόλεμο μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας. Αλλά είμαι σίγουρος ότι θα το αποφύγουμε», τόνισε ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ. «Νιώθω ότι όλα είναι πολύ σοβαρά. Είναι μια μοιραία στιγμή για την Ευρώπη και τη Νορβηγία. Αν κάτι πάει στραβά, όλα μπορούν να εξελιχθούν με τρομερό τρόπο», κατέληξε.  

 

Οι δηλώσεις αυτές συνάδουν και με τις εντολές του αμερικανικού Πενταγώνου να προχωρήσουν τα -από αυτό καθοδηγούμενα- ουκρανο-μισθοφορικά στρατεύματα σε πλήγματα εντός του ρωσικού εδάφους.  

 

Παράλληλα, το ΝΑΤΟ, δια στόματος της Γερμανίδας υπουργού Εξωτερικών Μπέρμποκ, θέλει να σύρει την Μόσχα σε ειδικό διεθνές δικαστήριο στην Χάγη και απειλεί τον Πούτιν, παρ’ ότι αυτό το σχέδιο έχει λίγες πιθανότητες επιτυχίας. Ξεχνούν τα εγκλήματά τους στην Γιουγκοσλαβία όπου βομβάρδιζαν ένα κυρίαρχο κράτος χωρίς να υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ανοίγοντας τις πόρτες για τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, για το οποίο σήμερα κόπτονται.  

 

Ο μακρύς πόλεμος του Πούτιν  

 

Τα πράγματα είναι αρκούντως σοβαρά, όταν ένας διάσημος Αμερικανός «μανδαρίνος» της εξωτερικής πολιτικής, ο καθηγητής Τζων Μερσχάϊμερ (John Mearsheimer) προειδοποιεί αυστηρά το «λόμπυ του πολέμου» της Ουάσιγκτων, που υποδαυλίζει όλα αυτά, ότι «οι ΗΠΑ μάλλον θα καταλήξουν σε πυρηνικό πόλεμο με την Ρωσία» και «αυτό που κάνουμε είναι, ουσιαστικά, να ενθαρρύνουμε αυτή την κατάληξη».  

 

Ένας άλλος Αμερικανός, ο Συνταγματάρχης Douglas MacGregor, με τις δηλώσεις του στις αρχές Ιανουαρίου αποκαλύπτει το κλίμα που επικρατεί σε ένα μεγάλο μέρος του Πενταγώνου: «Οι Ρώσοι έχουν αποφασίσει ότι δεν υπάρχει τρόπος να διαπραγματευτούν ένα τέλος σε αυτό. Κανείς δεν θα διαπραγματευτεί με καλή πίστη – επομένως πρέπει να συντρίψουμε τον εχθρό. Και αυτό είναι που έρχεται».  

 

Παρόμοιες δηλώσεις ακούστηκαν από επισήμους του Πολωνικού Υπουργείου Άμυνας, τους επιτελείς του ΝΑΤΟ, αξιωματικούς του γαλλικού στρατού κ.λπ.  

 

Ο νυν υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, Τζίμυ Κλέβερλι (καμμία σχέση το επώνυμο -εξυπνούλης- με το IQ του) βγήκε στις 17 Ιανουαρίου στο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός και είπε: «Είναι απαραίτητο να δώσουμε στην Ουκρανία όσο το δυνατόν περισσότερα τανκς… ώστε να φτάσει μέχρι την Μόσχα».  

 

Με λίγα λόγια, το ΝΑΤΟ ήταν πάντα πολύ σαφές: η Ουκρανία ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙ. Για την Ουάσιγκτων, επομένως, η μόνη λύση θα ήταν οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ να εισέλθουν στην Ουκρανία, ελπίζοντας ότι αυτό θα τερματίσει την ρωσική επίθεση. Υπολογίζουν ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα θελήσει να αντιμετωπίσει άμεσα το ΝΑΤΟ με τις πιθανές (πυρηνικές) συνέπειες, και ως εκ τούτου θα υποχωρήσει στη συνέχεια.  

 

Θεωρούν ότι η είσοδος του ΝΑΤΟ στην σύγκρουση θα προκαλέσει φόβο στην Ρωσία και στον Πούτιν και στους στρατηγούς του και θα επανεξετάσουν τη Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση και θα υποχωρήσουν με την ουρά στα σκέλια.  

 

Αυτό ακριβώς είναι που δεν πρόκειται να συμβεί.  

 

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για πολύ κακό υπολογισμό, αφού είναι σαφές ότι η Ρωσία θα πάει μέχρι τέλους την αποστολή που της ανέθεσε ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Το να υπολογίζει κανείς ότι οι ρωσικές δυνάμεις θα υποχωρήσουν μπροστά σε μερικά συντάγματα του ΝΑΤΟ, του οποίου τα εξοπλιστικά προβλήματα γνωρίζει πώς να αντιμετωπίσει η Ρωσία, είναι ένας γελοίος υπολογισμός… και πολύ γρήγορα θα αποδειχθεί εξαιρετικά θανατηφόρος.  

 

Ο Πούτιν, εδώ και πολλά χρόνια, έχει εκφράσει σταθερά την δέσμευσή του να διατηρήσει το καθεστώς της Μεγάλης Δύναμης για την Ρωσία και τον εξέχοντα ρόλο της στην διεθνή σκηνή.  

Η πρώτη ανησυχητική απάντηση του Ρώσου προέδρου Πούτιν ήρθε από το Μπισκέκ του Κιργιστάν όπου συμμετείχε στην περιφερειακή σύνοδο κορυφής (Δεκέμβριος 2022), προαναγγέλλοντας «προληπτικό» πυρηνικό χτύπημα, εάν χρειαστεί.  

 

O Πούτιν είπε πως η Μόσχα εξετάζει το ενδεχόμενο να υιοθετήσει το δόγμα της Ουάσιγκτων περί «προληπτικού πλήγματος».  

 

«Κατ’ αρχάς, οι ΗΠΑ ήταν εκείνες που ανέπτυξαν το δόγμα περί προληπτικού πλήγματος», είπε ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν σε δημοσιογράφους μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψής του στο Κιργιστάν. Η Μόσχα θα έπρεπε ίσως να εξετάσει το ενδεχόμενο να υιοθετήσει τις «ιδέες που ανέπτυξαν οι Αμερικανοί για την θωράκιση της ασφάλειάς τους» συνέχισε…Τόνισε δε ότι οι πύραυλοι κρουζ και τα υπερηχητικά συστήματα της χώρας του είναι «πιο σύγχρονα και πιο αποτελεσματικά» από τα αντίστοιχα των Ηνωμένων Πολιτειών.  

 

Αυτό που γνωρίζουμε πλέον με βεβαιότητα, μετά τις δηλώσεις της Μέρκελ και τον Ολάντ, είναι πως ούτε αυτοί οι δύο, ούτε οι υπόλοιποι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ ενδιαφέρθηκαν ποτέ πραγματικά για την ειρήνη. Αντίθετα, ό,τι έκαναν, το έκαναν για να εξαπατήσουν τον Πούτιν και να εξοπλίσουν το καθεστώς του Κιέβου.  

 

Ο πραγματικός στόχος ήταν η δημιουργία μιας βαριά στρατιωτικοποιημένης Ουκρανίας που θα συνέχιζε τον proxy πόλεμο (δι’ αντιπροσώπων) της Ουάσιγκτων κατά της Ρωσίας. Αυτός ήταν ο πρωταρχικός στόχος, ο πόλεμος κατά της Ρωσίας.  

 

Οπότε, γιατί ο Πούτιν να σκεφθεί καν να διαπραγματευτεί με τέτοιους ανθρώπους, που απλά του έλεγαν ψέματα για 7 χρόνια, ενώ πλημμύριζαν τη Ουκρανία με όπλα που θα χρησιμοποιούνταν για να σκοτώσουν Ρώσους στρατιώτες;  

 

Υπό τις σημερινές συνθήκες, επομένως, ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι πολύ δύσκολο να τελειώσει με μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων. Οι Ρώσοι έχουν ήδη καταστήσει σαφές ότι δεν εμπιστεύονται τις Ηνωμένες Πολιτείες, οπότε δεν πρόκειται να σπαταλήσουν τον χρόνο τους σε μια άσκοπη φλυαρία. Αυτό που θα κάνουν οι Ρώσοι είναι να ακολουθήσουν την μόνη επιλογή που έχουν στη διάθεσή τους: Θα εξαφανίσουν τον ουκρανικό στρατό, θα μετατρέψουν σε ερείπια ένα μεγάλο μέρος της χώρας και θα αναγκάσουν την πολιτική ηγεσία να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις τους για την ασφάλεια. Είναι μια αιματηρή και σπάταλη στρατηγική, αλλά δεν υπάρχει πραγματικά άλλη επιλογή.  

 

Ο Πούτιν δεν πρόκειται να επιτρέψει στο ΝΑΤΟ να τοποθετήσει τον εχθρικό στρατό και τις πυραυλικές εγκαταστάσεις του στα σύνορα της Ρωσίας. Θα υπερασπιστεί τη χώρα του όσο καλύτερα μπορεί, εξαλείφοντας προληπτικά τις αναδυόμενες απειλές στην Ουκρανία.  

 

Αυτό κατέστη σαφές στην ομιλία του Πούτιν κατά την αλλαγή του έτους. Στην μετασοβιετική Ρωσία, η πρωτοχρονιάτικη ομιλία του αρχηγού του κράτους είναι μια σημαντική παράδοση που επιδιώκει να δώσει τον τόνο για το επόμενο έτος. Αυτή την φορά, το κλίμα που προσπάθησε να μεταδώσει ο Πούτιν ήταν αυτό μιας χώρας που αντιμετωπίζει την προοπτική ενός μακρού και δύσκολου πολέμου.  

 

Σε μια εννεάλεπτη πρωτοχρονιάτικη ομιλία, η οποία φέρεται να ήταν η μεγαλύτερη των 22 ετών της βασιλείας του, ο Πούτιν σηματοδότησε την άφιξη του 2023 εξαπολύοντας μύδρους κατά του δυτικού κόσμου και προειδοποιώντας ότι διακυβεύεται η μοίρα της Ρωσίας. «Η Δύση είπε ψέματα για την ειρήνη», δήλωσε ο Πούτιν. «Ετοιμαζόταν για επίθεση και τώρα χρησιμοποιούν κυνικά την Ουκρανία και τον λαό της για να αποδυναμώσουν και να διασπάσουν τη Ρωσία. Δεν το επιτρέψαμε ποτέ αυτό και δεν πρόκειται να επιτρέψουμε ποτέ σε κανέναν να μας το κάνει αυτό».  

 

Η ομιλία έκλεισε με μια προκλητική και δυσοίωνη νότα, με τον Πούτιν να αναφέρει ότι η επιβίωση της Ρωσίας ως ανεξάρτητο κράτος απειλείται πλέον. «Μαζί θα ξεπεράσουμε όλες τις δυσκολίες και θα διατηρήσουμε το μεγαλείο και την ανεξαρτησία της χώρας μας», είπε. «Θα θριαμβεύσουμε, για τις οικογένειές μας και για τη Ρωσία».  

 

Ο Πούτιν φαίνεται να πιστεύει, ή τουλάχιστον να θέλει να πιστέψει ο ρωσικός λαός, ότι η Ρωσία δίνει μια τελική, υπαρξιακή, μάχη με όλη την Δύση, για να διατηρηθεί ως συνεκτικό κράτος.  

 

Στην ομιλία του τόνισε πολλές φορές την ανάγκη υπεράσπισης και διατήρησης της ανεξαρτησίας της Ρωσίας σε δραματικούς τόνους, σε μια ξεκάθαρη προσπάθεια να κινητοποιήσει την ρωσική κοινωνία και να θέσει ολόκληρη την χώρα του σε πολεμική ετοιμότητα.  

 

«Ακόμα δεν έχουμε ξεκινήσει τίποτα»… κατέληξε αυστηρά ο Πούτιν.  

 

Σε ανάλογους τόνους και ο πρώην πρόεδρος της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ εξέφρασε τις απόψεις του για την αδυναμία συμφιλίωσης με την Δύση, μιλώντας στο Russia Today για την νέα χρονιά.  

 

Η συμπεριφορά της Ουάσιγκτων και άλλων φέτος «είναι η τελευταία προειδοποίηση προς όλα τα έθνη: δεν μπορούν να υπάρξουν συνεργασίες με τον αγγλοσαξονικό κόσμο [γιατί] είναι ένας κλέφτης, ένας απατεώνας, ένας χαρτογιακάς που θα μπορούσε να κάνει τα πάντα….. Από τώρα και στο εξής θα τα καταφέρουμε χωρίς αυτούς μέχρι να έρθει στην εξουσία μια νέα γενιά λογικών (δυτικών) πολιτικών… Δεν υπάρχει κανείς στη Δύση με τον οποίο θα μπορούσαμε να συνδιαλλαγούμε για οτιδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο».  

 

Ίσως αυτό που εννοεί ο Μεντβέντεφ είναι ότι η Ευρώπη θα μετανιώσει που έδεσε τον εαυτό της στο άρμα της Ουάσιγκτων και έπεσε μαζί της στην θάλασσα. Κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον -όταν επιτέλους συνειδητοποιήσουν ότι η οικονομική τους επιβίωση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πρόσβαση σε φθηνά ορυκτά καύσιμα- οι ηγέτες της ΕΕ θα αλλάξουν πορεία και θα εφαρμόσουν μια πολιτική που θα υπολογίζει την δική τους ευημερία. Θα αποχωρήσουν από τον «αέναο πόλεμο» του ΝΑΤΟ και θα επανέλθουν στις τάξεις των πολιτισμένων εθνών που αναζητούν ένα ασφαλές και οικονομικά ολοκληρωμένο μέλλον.  

 

Ο Παγκόσμιος Πόλεμος έχει αρχίσει  

 

Το μεγάλο ζήτημα της εποχής μας είναι ότι το αμερικανικό σύστημα πλανηταρχίας, το οποίο έχει αρχίσει σταδιακά να καταρρέει διεθνώς, προσπαθεί να κρατήσει τη επιρροή του, μέσω του ΝΑΤΟ, στα αρχικά του προτεκτοράτα – την Ευρώπη και την Ιαπωνία. Οι Αμερικάνοι, κατά κάποιον τρόπο απέκοψαν την Ευρώπη από τη Ρωσία, και έστρεψαν ξανά τους Ευρωπαίους εναντίον των Ρώσων.  

 

Γιατί το έκαναν; «Μα, επειδή η Ευρώπη σε μια συμμαχία με την Ρωσία θα μπορούσε να είναι ένα ισχυρό μπλοκ τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά, πολιτιστικά και κοινωνικά – γενικά, έως και 500 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στην ΕΕ και τη Ρωσική Ομοσπονδία», εξηγεί ο Πιερ ντε Γκωλ (εγγονός του Σαρλ ντε Γκωλ) σε μια τελευταία παρέμβασή του σχετικά με το διαβολικό παιχνίδι των ΗΠΑ… «Ξεκινώντας από τον πόλεμο του Βιετνάμ, οι Αμερικανοί προσπαθούσαν πάντα με τη βία, με πονηριά και άλλα ανέντιμα μέσα να αναπληρώσουν την απώλεια της οικονομικής και πολιτικής τους επιρροής, αν και είναι αναπόφευκτη. Συγκεκριμένα οι ΗΠΑ προσπαθούν να φρενάρουν την απώλεια του δολλαρίου ως το μοναδικό παγκόσμιο νόμισμα» (cieldefrance.eklablog.com).  

 

Ανεξαρτήτως αν η αμερικανική πολιτική είναι σωστή ή λάθος, προσκρούει στην λογική που λειτουργεί ο κόσμος: «…αν είστε η Ουκρανία και ζείτε δίπλα σε ένα ισχυρό κράτος όπως η Ρωσία ή αν είστε η Κούβα και ζείτε δίπλα σε ένα ισχυρό κράτος όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα πρέπει να είστε πολύ, πολύ προσεκτικοί, γιατί είναι σαν να κοιμάστε στο κρεβάτι με έναν ελέφαντα. Αν αυτός ο ελέφαντας πέσει πάνω σας, είστε νεκροί. Πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί. Είμαι χαρούμενος για το γεγονός ότι έτσι λειτουργεί ο κόσμος; Όχι, δεν είμαι, αλλά έτσι λειτουργεί ο κόσμος, καλώς ή κακώς». Αυτό εξηγεί συνέχεια με τις δηλώσεις του ο Αμερικανός καθηγητής, γκουρού της διπλωματίας και στρατηγικής, John Mearsheimer.  

 

Και αυτή την λογική έχει παραβιάσει η Ουάσιγκτων, ανάβοντας την πυρκαγιά στην Ουκρανία και ωθώντας την Μόσχα στην «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» με την εισβολή στην χώρα αυτή.  

 

Οι αγεφύρωτες διαφορές των δύο πλευρών καθιστούν την κλιμάκωση αναπόφευκτη. Ελλείψει αξιόπιστου συνομιλητή για να εκτονωθεί η κατάσταση, ο Πούτιν έχει μόνο μία επιλογή για την επίλυση της σύγκρουσης: Συντριπτική στρατιωτική δύναμη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κάλεσε 300.000 εφέδρους να υπηρετήσουν στην Ουκρανία, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θα καλέσει άλλους 300.000 αν χρειαστούν. Ο Πούτιν αντιλαμβάνεται ότι ο μόνος τρόπος για να προχωρήσει είναι να τιμωρήσει το αντίπαλο στρατόπεδο και να επιβάλει τους δικούς του κανόνες στους ηττημένους. Αυτό ακριβώς προέβλεψε ο Mearsheimer πριν από λίγες εβδομάδες, όταν έλεγε το εξής:  

 

«Οι Ρώσοι δεν πρόκειται να πέσουν κάτω και να παραστήσουν τους νεκρούς. Στην πραγματικότητα, αυτό που θα κάνουν οι Ρώσοι είναι να συντρίψουν τους Ουκρανούς. Θα βγάλουν τα μεγάλα όπλα. Θα μετατρέψουν μέρη όπως το Κίεβο και άλλες πόλεις της Ουκρανίας σε ερείπια. Θα κάνουν Φαλούτζες, θα κάνουν Μοσούλες, θα κάνουν Γκρόζνι …. Όταν μια μεγάλη δύναμη αισθάνεται ότι απειλείται… οι Ρώσοι θα κάνουν ό,τι μπορούν στην Ουκρανία για να σιγουρευτούν ότι θα κερδίσουν. …Πρέπει να καταλάβετε ότι αυτό για το οποίο μιλάμε εδώ, είναι να στριμώξουμε μια πυρηνικά εξοπλισμένη μεγάλη δύναμη -που βλέπει αυτό που συμβαίνει ως υπαρξιακή απειλή- στη γωνία. Αυτό είναι πραγματικά επικίνδυνο». (John Mearsheimer, Twitter via The Unz Review)  

 

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο διακεκριμένος Γάλλος ιστορικός και πολιτικός επιστήμων στο Εθνικό Ινστιτούτο Δημογραφικών Μελετών (INED) στο Παρίσι, Emmanuel Todd, με την συνέντευξή του στην γαλλική Le Figaro (14 Ιανουαρίου).  

 

«Είναι προφανές ότι η σύγκρουση, η οποία ξεκίνησε ως περιορισμένος εδαφικός πόλεμος και κλιμακώθηκε σε καθολική οικονομική αντιπαράθεση μεταξύ ολόκληρης της Δύσης, από τη μία πλευρά, και της Ρωσίας και Κίνας, από την άλλη, έχει πλέον εξελιχθεί σε παγκόσμιο πόλεμο.»  

 

Ο πολυγραφότατος Γάλλος στοχαστής αναλύει διεξοδικά την ανησυχία του για το πού οδηγείται η παγκόσμια ανάφλεξη στο πρόσφατο βιβλίο του «La Troisiéme Guerre Mondiale a commencé» (Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει αρχίσει).  

 

Ο Todd βλέπει την σύγκρουση να γενικεύεται πέρα από τα πεδία των μαχών στην Ουκρανία.  

 

«Αν η ρωσική οικονομία, υποστηριζόμενη από την Κίνα, κατορθώσει να αντισταθεί επ’ αόριστον στις κυρώσεις και επιπλέον εξαντλήσει την ευρωπαϊκή οικονομία, ο αμερικανικός νομισματικός και οικονομικός έλεγχος του κόσμου θα καταρρεύσει, και μαζί με αυτόν και η δυνατότητα των Ηνωμένων Πολιτειών να χρηματοδοτούν το τεράστιο εμπορικό τους έλλειμμα χωρίς όρια. Ο πόλεμος έχει γίνει επομένως υπαρξιακός για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όχι λιγότερο από τη Ρωσία, δεν έχουν τη δυνατότητα να αποσυρθούν από τη σύγκρουση, δεν τους επιτρέπεται να υποχωρήσουν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βρισκόμαστε τώρα σε έναν πόλεμο ατέρμονο, σε μια αντιπαράθεση της οποίας το αποτέλεσμα θα είναι αναγκαστικά η κατάρρευση του ενός ή του άλλου».  

 

Η χειμερινή ρωσική επίθεση, που ήδη διεξάγεται, αποσκοπεί, σύμφωνα με πολλούς παρατηρητές στην «κατατρόπωση» του εχθρού (σκοτώνοντας όσο το δυνατόν περισσότερα ουκρανικά στρατεύματα), την εδραίωση των ρωσικών κερδών με παράλληλη επέκταση του ελέγχου τους σε περιοχές στα ανατολικά και κατά μήκος της Μαύρης Θάλασσας, και, τελικά, τον διαμελισμό της Ουκρανίας σε δύο ξεχωριστές οντότητες: ένα κατεστραμμένο κράτος στα δυτικά και ένα βιομηχανικό, ευημερούν κράτος στα ανατολικά.  

 

Η δυτική καθημερινή προπαγάνδα των ΜΜΕ, λειτουργώντας στον «ανάποδο κόσμο», προσβλέπει… σε «νίκη» του καθεστώτος Ζελένσκι. Είναι ένας δεύτερος πόλεμος, αυτός της ρητορικής εναντίον της πραγματικότητας.  

 

Κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον, ο πόλεμος της κούφιας ρητορικής για λογαριασμό της πλανηταρχικής ύβρεως θα αποδυναμωθεί και θα διολισθήσει προς την κατάρρευση. Τέτοιος βαθμός σουρεαλιστικής απομάκρυνσης από την πραγματικότητα σίγουρα δεν μπορεί να διατηρηθεί επ’ αόριστον.  

 

Τότε, το μόνο ερώτημα θα είναι, ποιος θα σηκώσει επιτέλους το ανάστημά του και θα βάλει τέλος σε αυτή την εντελώς παράλογη πορεία προς τον Αρμαγεδδώνα.  

 

iskra.gr