Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου μπροστάρης για την Παιδεία, την άμυνα και την απελευθέρωση

Ο εθνικός ρόλος που καλείται να παίξει ο νέος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου

 

Γράφει ο Σάββας Ιακωβίδης

 

«Ως Εκκλησία θα συμβάλουμε ενεργά, ερχόμενοι σε συνεννόηση με τις αρμόδιες Αρχές του κράτους, στην αμυντική θωράκιση της Κύπρου. Είναι τούτο αδήριτη ανάγκη. Και κάνουμε έκκληση για ενεργοποίηση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος – Κύπρου. Οι τουρκοκρατίες δεν φεύγουν με ευχολόγια. Σ’ αυτόν τον αγώνα για τη σωτηρία του τόπου δεν υπάρχουν εξέδρες για επισήμους, ούτε και για θεατές. Υπάρχουν μόνο επάλξεις χρέους»
 

Η διαρροή του θέματος για τα Νέα Ελληνικά και ο νέος σάλος που προκλήθηκε, για την κατάντια της Παιδείας στην Κύπρο, φέρνει ξανά στο προσκήνιο την εμπνευσμένη ομιλία του νέου Αρχιεπισκόπου Κύπρου, Γεωργίου, κατά την τελετή ενθρόνισής του (8/1/2023). Ανέκαθεν η Εκκλησία της Κύπρου ήταν και είναι η μητέρα και τροφός των Ελλήνων, ως αξιακό στήριγμα και ως θεμελιακό υπόστρωμα, ώστε ο Ελληνισμός να αντέξει σκλαβιές, κατοχές, τυραννίες και εξανδραποδισμούς, αλλά να μην υποκύψει. Γίνεται ξανά και για πολλοστή φορά συζήτηση για την Παιδεία και για μεταρρύθμισή της. Αν υπήρχε πραγματική πολιτική βούληση, η Παιδεία μας θα είχε ήδη προ δεκαετιών εκσυγχρονιστεί και μεταρρυθμιστεί, ώστε να συμβαδίζει με τις απαιτήσεις του 21ου αιώνα. 

 

Η Εκκλησία της Κύπρου στήριξε και θωράκισε τον κυπριακό Ελληνισμό διά της Ορθοδοξίας και της Ελληνικής Παιδείας. Στον ενθρονιστήριο λόγο του, έναν λόγο μεστό, συγκροτημένο, ποιοτικό και ελληνικό, ο νέος Αρχιεπίσκοπος, ο ίδιος πρώην εκπαιδευτικός, επισήμανε: «Ως Προκαθήμενος της Εκκλησίας σ’ ένα αλύτρωτο ελληνικό μέρος, με απασχολούν ιδιαίτερα και τα θέματα της Παιδείας μας. Η παιδεία είναι ουσιωδέστατο στοιχείο της ζωής και της επιβίωσης ενός λαού. Η πνευματική άνωση ενός λαού εξαρτάται από την έκταση και την ποιότητα της Παιδείας του. Η Ορθόδοξη Εκκλησία υπήρξε ο προστάτης της εθνικής Παιδείας σ’ όλον τον υπόδουλο Ελληνισμό. Και στην Κύπρο, ιερείς υπήρξαν οι θεματοφύλακες της ελληνικής Παιδείας».  

 

Ο Μακαριότατος υπογράμμισε εμφαντικά: «Δίχως τη δάδα της ελληνικής Παιδείας δεν θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε. Η μόνωση από τον υπόλοιπο ελληνικό κορμό, η δίωξη, η σκλαβιά, ο εξανδραποδισμός, θα μας αφάνιζαν». Και πρόσθεσε με ξεκάθαρο τρόπο: «Δεν είναι μόνον ιστορικοί οι λόγοι που μας ωθούν να επιζητούμε ανάμειξη στα της Παιδείας. Είναι και η σημερινή και η παντοτινή ευθύνη της Εκκλησίας απέναντι στο Έθνος. Καθώς η Παιδεία επηρεάζει βαθιά και διαμορφώνει άμεσα την εθνική συνείδηση και καθώς η Εκκλησία είναι ένας από τους κύριους στυλοβάτες του Έθνους, είναι αδιανόητο να μείνει μακριά από τα θέματα αυτά». 

 

«Δεν ζητούμε», πρόσθεσε, «ούτε επιχειρούμε, εκβιαστικά, ποδηγέτηση της Κυβέρνησης του τόπου στα θέματα Παιδείας, ούτε και σε άλλα θέματα. Δεν απεμπολούμε, όμως, το δικαίωμα να έχουμε άποψη επί των καιριοτέρων ζητημάτων του τόπου και να την εκθέτουμε ελεύθερα, όπως τέτοιο δικαίωμα έχει σήμερα και ο τελευταίος πολίτης. Η παρέμβασή μας αυτή δεν συνιστά αντιδικία ή αμφισβήτηση». 

 

Ο Μακαριότατος υπογράμμισε πως «την Εκκλησία απασχολεί ιδιαίτερα και το θέμα της γλώσσας μας. Η γλώσσα είναι ένας βασικός τρόπος, με τον οποίο εκδηλώνεται αλλά και βιώνεται η εθνική αυτοσυνειδησία ενός λαού. Η ελληνική γλώσσα είναι ο αρραγής συνδετικός κρίκος της Ιστορίας του Έθνους μας, μιας Ιστορίας 35 σχεδόν αιώνων. Είναι η ίδια γλώσσα του ‘‘Αιέν αριστεύειν’’ και του ‘‘Βασιλεύ Ουράνιε’’, του ‘‘Ίτε παίδες Ελλήνων… νυν υπέρ πάντων αγών’’ και του ‘‘Αποτίναξέ τους, Πενταδάκτυλέ μου’’• η γλώσσα του Ομήρου και του Σοφοκλή, αλλά και του Παλαιολόγου και του Ρήγα Φεραίου και του Γρηγόρη Αυξεντίου».  

 

Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου ανέκαθεν εξέφραζε έντονα και ξεκάθαρα την αγωνία του για το μέλλον του κυπριακού Ελληνισμού εξαιτίας της τουρκικής κατοχής της πατρίδας μας και της ασυγκράτητης επιθετικότητας και επεκτατικής βουλιμίας της Τουρκίας. «Μ’ όλες μας τις δυνάμεις θα πρέπει να αγωνιστούμε για ματαίωση των τουρκικών στόχων γύρω από την Κύπρο», είπε, για να υπογραμμίσει: 

 

«Σήμερα που κινδυνεύουμε όσο ποτέ άλλοτε από την τουρκική βουλιμία, η οποία δεν αποκρύβει τις επιδιώξεις της για κατάκτηση και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου, η Εκκλησία δεν μπορεί να σταθεί στις κερκίδες απλός θεατής. Η Εκκλησία, φορέας και προασπιστής των αξιών της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της δημοκρατίας, δεν μπορεί να συναινέσει με κανέναν τρόπο και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες στην αποδοχή λύσης που να μην προνοεί, για όλους τους νόμιμους κατοίκους της Κύπρου, σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών, που απολαμβάνουν όλοι οι Ευρωπαίοι και όλος ο ελεύθερος κόσμος». 

 

Ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος, πατριώτης και αγωνιστής της ελευθερίας της Κύπρου, ήταν ακόμα πιο κρυστάλλινος όσον αφορά την απελευθέρωση του κυπριακού Ελληνισμού από τον Τούρκο Αττίλα: «Η Ιστορία», είπε, «έδινε πάντα τον αληθινό ορισμό της υπεροχής, όπως στις Θερμοπύλες και στη Σαλαμίνα. Τα λεγόμενα έξυπνα πολεμικά μέσα μπορούν να γίνουν στα χέρια του Δαβίδ η σφεντόνα που θα καταβάλει τον πανίσχυρο Γολιάθ. Η νίκη δεν είναι απαραίτητα ζήτημα αριθμών. Είναι πρωτίστως ζήτημα αποφασιστικότητας, θάρρους και πίστης στη δικαίωση». Και για πρώτη φορά, ο Αρχιεπίσκοπος εξήγγειλε δημόσια και έντονα πως, «ως Εκκλησία θα συμβάλουμε ενεργά, ερχόμενοι σε συνεννόηση με τις αρμόδιες Αρχές του κράτους, στην αμυντική θωράκιση της Κύπρου. Είναι τούτο αδήριτη ανάγκη», υπογράμμισε. «Και κάνουμε έκκληση για ενεργοποίηση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος – Κύπρου». 

 

Με απλά λόγια, η Εκκλησία της Κύπρου θα έρθει έμπρακτα αρωγός στην αμυντική θωράκιση του νησιού, ακολουθώντας το παράδειγμα της Κερύνειας μας όταν, μετά από έρανο (1926-1928), συγκεντρώθηκαν χρήματα και αγοράστηκε πολεμικό αεροπλάνο, που ονομάστηκε «Κερύνεια» και δωρίστηκε στην ελληνική αεροπορία μας. Για πρώτη φορά η Εκκλησία της Κύπρου θέλει να συμβάλει με χρήματα στην αμυντική ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεών μας με στόχο την απελευθέρωση. Και για να μη υπάρχουν ψευδαισθήσεις ή παρανοήσεις εκ μέρους της προσεχώς νέας Κυβέρνησης και του νέου Προέδρου ή της πολιτικής ηγεσίας, ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος, γι’ ακόμα μια φορά, είναι απόλυτα εύτολμος και ξεκάθαρος: 

 

«Κανένας συμβιβασμός, καμιά υποχώρηση και κανένας ρεαλισμός δεν μπορούν να υπερβαίνουν κάποια όρια, πέραν των οποίων υπάρχει μόνον η βεβαιότητα των αδιεξόδων και η αβεβαιότητα της επιβίωσής μας. Και να μην ξεχνούμε ότι η ελευθερία δωρίστηκε μεν από τον Θεό στον άνθρωπο, αλλά μόνο με αγώνες επίμονους και συνεχείς εξαναγκάζονται οι κυρίαρχοι να την αποδώσουν στους υπόδουλούς τους. Οι τουρκοκρατίες δεν φεύγουν με ευχολόγια. Σ’ αυτόν τον αγώνα για τη σωτηρία του τόπου δεν υπάρχουν εξέδρες για επισήμους, ούτε και για θεατές. Υπάρχουν μόνο επάλξεις χρέους». 

 

Ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος κατέθεσε τις ορθές, εθνικές και πατριωτικά αδιαπραγμάτευτες συντεταγμένες για την Παιδεία, την ελληνική γλώσσα, την άμυνα, τη λύση του Κυπριακού και τον αγώνα για απελευθέρωση. Ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί να τον αγνοήσει και να τις αγνοήσει. 

 

Σημερινή

πηγή