Η Δικαιοσύνη και η Θεία Δίκη κυνηγούν το έγκλημα

Η Δικαιοσύνη και η Θεία Δίκη κυνηγούν το έγκλημα, την προδοσία, την αδικία, την συκοφαντία.. Η Θέμις στην ελληνική μυθολογία έχει τρεις ιδιότητες. Είναι η θεά της φυσικής τάξης, θεά της ηθικής τάξης και προφήτης θεά.  Εργο του Pierre Paul Prudhon (1808)

 

ΘΕΑ ΝΕΜΕΣΙΣ, ΘΕΜΙΔΑ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ.

 

Επιμέλεια από Αντώνη Αντωνά

 

Μικρό ενδεικτικό «συμβολικό» αφιέρωμα, προς-τυχόν ολίγους επίδοξους Έλληνες και ξένους ολετήρες του Ορθόδοξου Ελληνισμού ένθεν κακείθεν, αξιωματούχους πολιτικούς και αρθρογράφους, που ακόμη και σήμερα εν μέσω των ιταμών προκλήσεων και διεκδικήσεων, για ελληνικά και Κυπριακά εδάφη, ουρανούς και θάλασσες, από τους Τούρκους, (που ποτέ δεν τους ανήκαν), συνεχίζουν να λοιδορούν και υποσκάπτουνν ότι Ελληνικό ιερό και όσιο, μετατρέποντας τον εαυτό τους, ηθελημένα ή αθέλητα σε συνοδοιπόρο των ολετήρων του Ελληνισμού, βαρβάρων νεοσουλτάνων Οθωμανών και άσπονδων «συμμάχων» μας.

 

*ΝΕΜΕΣΙΣ. 

Η τιμωρία που επιβάλλεται από μία ανώτερη δύναμη σε όποιον παραβαίνει τους ηθικούς νόμους ή είναι αλαζόνας υπερβαίνοντας τα ηθικά όρια 

≈ συνώνυμα: θεία δίκη. Η Θεά της αγανάκτησης και της τιμωρίας, για κακόβουλες πράξεις των ανθρώπων. Συμβολικά κρατούσε, ανάλογα με την περίπτωση, προς απόδοση δικαίου σπαθί, μαστίγιο, ζυγαριά, χαλινάρι ή πήχυ. Όλα συμβολικά, για να προσμετρά την υπέρμετρη και αχαλίνωτη ασυδοσία και εγωϊσμό των κακόβουλων ανθρώπων, που με έπαρση και αδιαφορία, για το δημόσιο αίσθημα δυστυχώς υπερβαίνουν κάθε όριο λογικής. Τα σύμβολα, που κρατά αντιπροσωπεύουν την Συμπαντική Ζυγαριά, που πάντα εν δικαίω απονέμει αιώνια την δικαιοσύνη….. Έφερε και τα ονόματα Ιχναίη, *Αδράστεια ή *Ραμνουσία. 

*Επίθετο με ερμηνεία, εκείνη από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς. 

 

ΘΕΑ ΘΕΜΙΔΑ. 

Η Θέμις, εκτός από θεά της δικαιοσύνης, αναφέρεται και ως Θεά Προφήτης, καθώς είχε επινοήσει τους χρησμούς και τις τελετουργίες που λάμβαναν χώρα στα αρχαία μαντεία. Μετά τη μητέρα της, Γαία, ήταν εκείνη που ανέλαβε την προστασία του μαντείου των Δελφών. Αργότερα το χάρισε στον Απόλλωνα, αφού του έμαθε πρώτα την έννοια της δικαιοσύνης και την μαντεία. Επίσης αναφέρεται και ως Θεά Ιχναία, καθώς όταν αντιλαμβανόταν αδικίες, τιμωρούσε αναλόγως αυτούς που τις διέπρατταν… 

 

Άγαλμα της θεάς Θέμιδος, σε πεντελικό μάρμαρο. Βρέθηκε στο *Ραμνούντα, το 1890, μέσα στο μικρό ναό της Νεμέσεως. Περί το 300 π.Χ., Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Αθήνα. 

 

*Ο Ραμνούντας σήμερα είναι αρχαιολογικός χώρος της Ανατολικής Αττικής με τα εντυπωσιακά ερείπιά του να βρίσκονται βορειοδυτικά του σύγχρονου οικισμού της Αγίας Μαρίνας Γραμματικού του Δήμου Μαραθώνος στην ανατολική ακτή της Αττικής, με θέα τα ευβοϊκά στενά. Στο Ραμνούντα υπήρχε λατρευτικός χώρος της αδυσώπητα εκδικητικής θεάς Νέμεσης,[2] που ήταν και ο σημαντικότερος λατρευτικός χώρος της θεάς στην αρχαία Ελλάδα. Ο Ραμνούντας είναι από τους καλύτερα διατηρημένους αρχαιολογικούς χώρους, όπου ο επισκέπτης μπορεί να διαπιστώσει τη δομή λειτουργίας ενός αττικού δήμου. Ο δήμος αυτός ήταν στρατηγικά σημαντικός για τις θαλάσσιες διαδρομές και ενισχυόταν αμυντικά με αθηναϊκή φρουρά των εφήβων (νέων ανδρών), οι οποίοι υπηρετούσαν εκεί κατά το 2ο έτος της θητείας τους. Η οχυρωμένη ακρόπολη του Ραμνούντα δεσπόζει πάνω από τα δύο μικρά λιμάνια που βρίσκονται και από τις δύο πλευρές του χώρου, ο οποίος είναι φραγμένος ως επάνω, εκτενώς, από την αρχαιότητα και στα οποία λιμανάκια εισάγονταν σιτηρά για την Αθήνα κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Κατά τα Κύπρια ‘Επη ( Απόσπασμα 8.) γεννήθηκε από τον Θεό Δία. Αυτονόητο είναι ότι η ετυμολογική ρίζα του ονόματος της, προέρχεται από το ρήμα «νέμω», που ερμηνεύει την δίκαιη διανομή και απονομή εξουσίας, ούτως ώστε να αποδίδεται δικαιοσύνη και θεία δίκη και να κρατά ισορροπίες στις ανθρώπινες υποθέσεις και σχέσεις με μέτρο. Ταυτόχρονα όσον αφορά δικαιοσύνη, πάντα επέβαλλε τάξη όταν αυτή παραβιαζόταν. 

 

Τιμωρούσε την αλαζονεία και υπεροψία των ασεβών και άδικων ανθρώπων. Επέβαλλε με λίγα λόγια ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ.

 

Ένας συμβολικός Ορφικός Ύμνος (61), προς τιμή της Νέμεσης λέει τα πιο κάτω…. 

 

Εσένα τη Νέμεση καλώ, τη βασίλισσα την πανίσχυρη, μέσω της οποίας αποκαλύπτονται οι πράξεις των θνητών ανθρώπων, την αιώνια, την αξιοσέβαστη, με την απεριόριστη όραση, εκείνη που αγκαλιάζει με το ορθό και το δίκαιο […]σε κάθε θνητό είναι γνωστή η επιρροή σου, και οι άνθρωποι βογγούν πίσω από τα δίκαια δεσμά σου, γιατί κάθε σκέψη καλά κρυμμένη στο μυαλό, ξεκάθαρα αποκαλύπτεται στη θέα σου. […] Έλα ευλογημένη και ιερή Θεά, εισάκουσε την προσευχή μου, και βάλε στη φροντίδα σου τη ζωή του πιστού σου, την αγαθοεργή σου βοήθεια δώσε στην ώρα της ανάγκης, και άφθονη ισχύ στη δύναμη της λογικής, τις σκέψεις τις ασεβείς, τις αλαζονικές και τις χαμερπείς διώξε μακριά. 

 

Μεταγενέστερος (2ος αιών), διασωθείς «Ύμνος εις Νέμεσιν» του κρητικής καταγωγής ποιητή Μεσομήδους, λέει τα ακόλουθα: «Νέμεσι πτερόεσσα βίου ροπά, κυανώπι θεά, θύγατερ Δίκας, α κούφα φρυάγματα θνατών επέχεις αδάμαντι χαλινώι, έχθουσα δ’ ύβριν ολοάν βροτών μέλανα φθόνον εκτός ελαύνεις. Υπό σον τροχόν άστατον αστιβή, χαροπά μερόπων στρέφεται τύχα, λήθουσα δε παρ πόδα βαίνεις, γαυρούμενον αυχένα κλίνεις. Υπό πήχυν αεί βίοτον μετρείς, νεύεις δ’ υπό κόλπον όφρυν αεί ζυγόν μετά χείρα κρατούσα. Ίλαθι μάκαιρα δικασπόλε, Νέμεσι πτερόεσσα βίου ροπά. Νέμεσιν θεόν άδομεν αφθίταν, Νίκην τανυσίπτερον ομβρίμαν νημερτέα και πάρεδρον Δίκας, α ταν μεγαλανορίαν βροτών νεμεσώσα φέρεις κατά Tαρτάρου», που στην νέα Ελληνική αποδίδεται «Νέμεσι πτερωτή, του βίου ισορροπία, γαλανομάτα Θεά, της Δίκης θυγατέρα, που τις κούφιες των θνητών αυθάδειες συγκρατείς με διαμαντένιο χαλινάρι, εχθρευόμενη δε την των θνητών ολέθρια ύβρι τον μαύρο φθόνο αποδιώχνεις. Κάτω από τον ασταμάτητο τροχό σου που σε δρόμους απάτητους τρέχει, χαρωπή περιστρέφεται και των θνητων η τύχη, αόρατη δε δίπλα στα πόδια τους βηματίζεις και κάθε επαιρόμενο αυχένα λυγίζεις. Στον πήχυ σου πάντα τους βίους μετράς και στις καρδιές στρέφεις το αυστηρό σου βλέμμα, πάντα στο χέρι κρατώντας ζυγαριά. Δείξε ευμένεια, μακάρια της Δικαιοσύνης πάροχε, Νέμεσι πτερωτή, του βίου ισορροπία. Την αθάνατη Θεά Νέμεσι υμνούμε, την φτερουγίζουσα και ισχυρή και αψευδή Νίκη, που κοντά στον θρόνο της Δίκης κάθεται, εσέ που τιμωρούσα των θνητών την έπαρση, προς τον Τάρταρο την πηγαίνεις». 

 

Ως Θεά η Νέμεσις ανάλογα απέδιδε στους ανθρώπους ευτυχία ή δυστυχία με γνώμονα το δίκαιο… Ήταν η απόλυτη προσωποποίηση της απονομής Θείας εκδίκησης, όπως και οι Ερινύες και τιμωρούσε και το έγκλημα, την αλαζονεία, την υπεροψία φέρνοντας έτσι την ισορροπία μεταξύ της τύχης και των πράξεων των ανθρώπων. 

 

Ενδεικτικά αναφέρονται δύο πράξεις της Θεάς προς τιμωρία των αλαζόνων, αλλά και απόδοση δικαίου. Για μεν τον Κροίσο ο οποίος μεθυσμένος, από τα πλούτη και την αλαζονεία οδηγήθηκε, από την Νέμεση σε εκστρατεία κατά του Κύρου και καταστράφηκε…. 

 

Επίσης, στον Ραμνούντα κοντά στον Μαραθώνα η Νέμεσις Ραμνουσία είχε περίφημο ναό. Όταν οι Πέρσες εκστράτευσαν κατά των Ελλήνων είχαν σκοπό να ισοπεδώσουν τον ναό μετά την «νίκη» τους, κατά των Ελλήνων και να στήσουν τρόπαιο επί του κατεστραμμένου ναού. Μάλιστα έφεραν τόνους μαρμάρου Πάρου, για να σμιλέψουν και στήσουν μεγαλοπρεπές περσικό μνημείο…. Η αλαζονεία τους τιμωρήθηκε, από την θεά με την συντριπτική τους ήττα…, το δε μάρμαρο που έφεραν έπεσε στα χέρια των Ελλήνων νικητών και ο Φειδίας σμίλευσε άγαλμα της θεάς, που στήθηκε προς τιμή της και προς τιμή της ένδοξης νίκης στον ναό. 

 

Η ύβρις και συκοφαντία ακόμη και η προδοσία, ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων. Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική, αλλά κυρίως πολιτική, συγγραφική, στρατιωτική και οικονομική), συμπεριφερόταν με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας και κυρίως απέναντι στον άγραφο θεϊκό νόμο -που επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση-, θεωρούνταν ότι διέπραττε «ὓβριν», δηλ. παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς, με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους. Η βίαια, αυθάδης και αλαζονική αυτή στάση/συμπεριφορά, που αποτελούσε για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο παραβίαση της ηθικής τάξης και απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας και γενικότερα της τάξης του κόσμου, πιστευόταν ότι (επαναλαμβανόμενη, και μάλιστα μετά από προειδοποιήσεις των ίδιων των θεών) οδηγούσε τελικά στην πτώση και καταστροφή του «ὑβριστού», «κακού», «άδικου», «μοχθηρού», «υπερόπτη», «συκοφάντη» και «ολετήρα» της ίδιας του πατρίδας. 

 

Εν τη προαιρέσει η μοχθηρία και το αδικείν. 

– Η μοχθηρία και η αδικία υπάρχουν από πρόθεση [και όχι τυχαία ή κατά λάθος]. Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος 

 

Ευλαβού τας διαβολάς καν ψευδείς ώσιν. 

– Να φοβάσαι τις συκοφαντίες, ακόμα κι αν είναι ψέματα. 

Ισοκράτης, 436-338 π.Χ., Αθηναίος ρήτορας 

 

Διαβολήν μίσει

– Να μισείς τη συκοφαντία. 

Περίανδρος, 668-584 π.Χ., Τύραννος της Κορίνθου και εκ των 7 σοφών 

 

Στο δια ταύτα ας ακούσουμε νοερά τα σοφά λόγια του Μεγάλου Μακρυγιάννη ….

Ὅτι ἀρχή καί τέλος, παλαιόθεν καί ὥς τώρα, ὅλα τά θερία πολεμοῦν νά μᾶς φᾶνε καί δέν μποροῦνε· τρῶνε ἀπό μᾶς καί μένει καί μαγιά. Καί οἱ ὀλίγοι ἀποφασίζουν νά πεθάνουν· καί ὅταν κάνουν αὐτείνη τήν ἀπόφασιν, λίγες φορές χάνουν καί πολλές κερδαίνουν.  

 

Και του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού προτού απαγχονισθεί από τους Τούρκους βαρβάρους κατακτητές της Κύπρου το 1821….. 

Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου, κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ιξηλείψη, κανένας, γιατί σιέπει την που τ’ άψη ο Θεός μου. Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη! Σφάξε μας ούλους τζι’ ας γενή το γαίμαν μας αυλάτζιν, κάμε τον κόσμον ματζιελλειόν τζιαι τους Ρωμιούς τραούλλια, αμμά ξέρε πως ίλαντρον όντας κοπή καβάτζιν τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια. Το ‘νιν αντάν να τρώ’ την γην τρώει την γην θαρκέται, μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαι τζιείνον καταλυέται.  

 

Αλλά και ξένων διαπρεπών συγγραφέων, που μέσα από τα σοφά γραφόμενα τους δίνουν απαντήσεις στο ερώτημα …. Γιατί όλοι επιβουλεύονται την διάλυση του Ελληνισμού …; (Αποσπάσματα από παλαιότερο άρθρο μου) 

 

Μιλούν οι δόλιοι, ολετήρες, οι ευεργετηθέντες, από τον ... 

 

Όταν ο Λόρδος Βύρων πρωτοέφτασε στην Ελλάδα, συναντήθηκε με πολλούς ξένους προύχοντες και αξιωματούχους (Πρέσβεις- διπλωμάτες – εμπόρους κλπ), οι οποίοι πολύ καλά τα είχαν με τους Μωαμεθανούς κατακτητές οι Τουρκοπροσκυνημένοι ξένοι «χριστιανοί» που τους υπηρετούσαν και με μια φωνή εξέφρασαν στον Λόρδο τα χειρότερα λόγια για τους Έλληνες και κυρίως ότι ήταν αχάριστοι… Αντί να τρίζει το αμάξι, τρίζει ο αμαξηλάτης… Μιλούσαν και μιλούν οι δόλιοι, ολετήρες ένθεν και εκείθεν, οι ευεργετηθέντες, από τον Ελληνικό Πολιτισμό, την φιλοσοφία, τις αρχές της Δημοκρατίας κλπ. Οι κλέφτες των αρχαιολογικών θησαυρών, των εκκλησιαστικών και πολιτιστικών, που εμπλουτίζουν τα μουσεία τους και καμαρώνουν, για τις αρχαιοκαπηλείες τους… Χωρίς τις κλοπιμαίες Ελληνικές αρχαιότητες τα μουσεία τους θα ήταν Art Gallery με πίνακες αφηρημένης τέχνης… 

 

Αλήθεια τι τους πρόσφεραν οι ξένοι για να τους χρωστουν και χάρη οι Έλληνες; (1812 από ποιήματα και κείμενα του Βύρωνα.) 

 

Μικρό απόσπασμα: 

Στους Τούρκους κατακτητές, τους Ευρωπαίους με τις αθετημένες υποσχέσεις και τις ψεύτικες συμβουλές (προδοσίες), σ΄ αυτούς, που χαράζουν και κλέβουν τις αρχαιότητες του (αρχαιοκάπηλοι), σ΄ αυτούς που μαστιγώνουν τους Έλληνες υπηρέτες τους…, ή στους άσημους συγγραφείς Ευρωπαίους νοθευτές της Ελληνικής Ιστορίας; κλπ κλπ κλπ 

 

Και όσο αφορά τα ζιζάνια, που σπέρνουν ανάμεσα μας και το μίσος, που τρέφουν για τον Ελληνισμό, οι ξένοι άσπονδοι φίλοι, που μας εγκαταλείπουν πάντα, ο μεγάλος φιλόσοφος Νίτσε δίνει μια ολοκληρωμένη τεκμηριωμένη, αποστομωτική απάντηση… Να γιατί; 

 

Διαβάστε την, για να βρείτε την απάντηση…: 

 

Ο μεγάλος Νίτσε ( Friedrich Nietzshe) το 1872, στο μεγαλειώδες του βιβλίο « Η γέννηση της τραγωδίας» στο κεφάλαιο 15, ( Μνημειώδες έργο του Τάδε έφη Ζαρατούστρας), αναφέρει για το Ελληνικό Έθνος…: 

 

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξης του, ο δυτικοευρωπαϊκός «πολιτισμός», προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε και να δημιουργούσαν φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στην σύγκριση του, με το ελληνικό μοντέλο συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικό, ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφος του. 

 

Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους, δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαν μια για πάντα να απαλλαγούν από αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους, έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους. Έτσι οι άνθρωποι συνεχίζουν να νοιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, που και που κάποιος εμφανίζεται, που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, που διδάσκει, ότι οι Έλληνες είναι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα, τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των, είναι πολύ χαμηλής ποιότητας, σε σχέση με τους ηνίοχους Έλληνες, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με Αχίλλειο πήδημα…» Νίτσε – Επιστολή προς τον γιό του 5 Ιουλίου 1815 

 

Άλλη μια ολοκληρωμένη σοφή απάντηση, γιατί τους Έλληνες κανείς δεν τους θέλει. 

 

Σημειώνεται ότι ο Νίτσε ήταν επηρεασμένος από πολλούς Έλληνες αρχαίους φιλοσόφους, Ηράκλειτο, Παρμενίδη, Πρωταγόρα, Δημόκριτο, Επίκουρο, Εμπεδοκλή, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Σωκράτη κ.ά. Άλλοι δύο πεφωτισμένοι γερμανοί συγγραφείς και ποιητές είπαν: Αποσπάσματα. 

 

Johan Wofgang Goethe – Γκαίτε: Οι Έλληνες είναι συγγενείς μου, είναι δάσκαλοι μου. Τους θαυμάζω σαν άφθαστες διάνοιες της φράσεως και της γραμμής, καθώς και για τον ιδεώδη βίο τους. Ότι είναι η καρδιά και ο νους για το σώμα, είναι η Ελλάδα για την ανθρωπότητα…

 

Καταραμένε ‘Ελληνα πόσο μικρός και μηδαμινός είμαι μπροστά σου…;

(Αποσπασματικά κείμενα με πρόσθετα σχόλια) 

 

Ο Friedrich von Schiller (Σίλλερ) γράφει: Καταραμένε ‘Ελληνα, όπου γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου σε βλέπω…, σε βρίσκω.. κορυφαίο και ανυπέρβλητο… Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη γνώση… Γιατί να σε αγγίξω; Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος μηδαμινός…; Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και την ανεμελιά μου…; (Συγγράμματα Σίλλερ) 

 

Απόσπασμα Επιπρόσθετα…

Ο Γκαίτε εκφράζει τον θαυμασμό του για την Ελλάδα, σαν την μοναδική στον κόσμο πολιτισμένη χώρα… Ο λόρδος Βύρων… Μένω εκστατικός στο όραμα της Ελληνικής αρχαιότητος…Θέλω να δημιουργήσω μιαν Ελλάδα μέσα μου… Διαβάζοντας τα λόγια του Πινδάρου «επικρατείν χρή» είδα το φως.. Όταν κάποτε οι μαθητές του Γκαίτε τον ρώτησαν, Δάσκαλε τι να διαβάζουμε για να γίνουμε σοφοί… απάντησε …Τους Έλληνες κλασσικούς.. και όταν τελειώσουμε …ποιούς άλλους…. και πάλι τους Έλληνες σοφούς… 

 

Εμπνευσμένος από τον Γκαίτε και Σίλλερ γράφει o Wolter Savage… Διαπερνώντας και προχωρώντας πέρα από τον κόσμο ζωογόνησαν τόσο την φύση, ώστε κάθε βράχος, κάθε κλαδί, κάθε χείμαρρος και έρημος ξεχειλίζουν από Ελληνικό Πνεύμα…! (Στο έργο του «Φανταστικές συνομιλίες.) Ευχήθηκα στην Τράπεζα του Ομήρου… Όμως για μένα δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο ενδιαφέρον από τα έργα των Ελλήνων συγγραφέων και καλιτεχνών, γράφει ο Γκαίτε και βροντοφωνάζει Ποιος είναι δυνατόν να αναμετρηθεί με τους Έλληνες Θεούς; Τους φιλοσόφους, αρχαίους επιστήμονες… 

Και ο Βολταίρος.. Στην Ελλάδα οφείλουμε τα φώτα μας και το σύνολο των αρετών μας.. και ο Κάρλ Μάρξ… Ο Αριστοτέλης είναι ο γίγαντας της σκεψης… αλλά και ο Βίσμαρκ λέει: Από την ιστορία των Ελλήνων αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες αν δεν αλληλοσπαράσσονταν θα κατακτούσαν την Υφήλιο…. Από τις συνομιλίες του Γκαίτε με τον Eskeman.. 

 

Στο έργο του, Φάουστ μιλά και για τον ηρωισμό των Ελλήνων, βάζοντας ένα ήρωα μέσα στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, ο οποίος παρά την δυστυχία ανεβασμένος στα τείχη με μια κουρελιασμένη ελληνική σημαία, φωνάζει στους Τούρκους..Θα ανεβαίνω πιο ψηλά, να κοιτάζω πιο μακρυά, εννοώντας, θα ατενίζει την Ελευθερία της Ελλάδας. 

 

Και παρά τα μεγάλα λόγια τους, όταν τους ‘Ελληνες χρειάζονται, πάντα στο τέλος τους εγκαταλείπουν…οι σύμμαχοι σπουδαίοι δόλιοι άσπονδοι φίλοι μας…Π.χ. έλεγε ο Τσώρτσιλ: «Αν δεν υπήρχε η ανδρεία και γενναιοψυχία των Έλλήνων, δεν γνωρίζομεν, ποία θα ήτο η έκβασις του δεύτερου μεγάλου πολέμου….» και μετά τον πόλεμο παρά τις υποσχέσεις και η Ελλάδα εγκαταλείφθηκε και η αυτοδιάθεση της Κύπρου, παρ΄ όλον ότι 45χιλ. εθελοντές Κύπριοι, πολέμησαν παρά το πλευρό των συμμάχων, την στιγμή που η Τουρκία υπέγραφε συμφωνίες φιλίας με τον Χίτλερ… Ποιός θυμάται σήμερα; 

 

Και ο Σωκράτης είπε.. Φοβού την οργή των υπό σου ευργετηθέντων. Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος, έφη ο Καλλίμαχος και, αντί του μάννα χολήν, γράφτηκε στο Αντίφωνον της Μ. Πέμπτης. 

 

Στην Ελλάδα οφείλεται τα πάντα και αντί ευγνωμοσύνης, καταπολεμάται το πνεύμα το Ελληνικό αθάνατο αιώνια… τον Ελληνισμό…. Το πνεύμα δεν νικιέται, δεν φθείρεται, δεν χάνεται. Είναι βαθιά απλωμένο στα ιερά Ελληνικά χώματα, στην Ευρώπη, στην υφήλιο, στην Μικρά Ασία, αιωρείται στο απέραντο σύμπαν εσαεί στους αιώνες… Η Ελλάδα δεν οφείλει τίποτα και σε κανένα. Όλοι της οφείλεται απέραντη ευγνωμοσύνη. Γιατί την πολεμάται; Ο ομφαλός της γης, του πολιτισμού, της φιλοσοφίας, της δημοκρατίας στην Ελλάδα στους *Δελφούς βρίσκεται γεννημένος και ριζωμένος.. Στην ζωηφόρο και αειφόρο γη απλώνονται οι ρίζες του… Μην τον καταστρέψετε και μην αποκόψετε τον λώρο, τον πνευματικό και Ελληνικό με τον οποίο συνδέεστε. Είναι πνευματικός ζωοδότης, αιμοδότης τροφοδότης… Στους Δελφούς συναντήθηκαν οι δύο θρυλικοί αετοί του Δια, πού απελευθέρωσε από τους δύο πόλους του κόσμου… Επαναλαμβάνεται, μην τον καταστρέψετε εσείς ‘Ελληνες, αλλά και δόλιοι ξένοι, θα πάψετε να αναπνέετε, να ζείτε, να αιμοδοτείσθε πνευματικά… Θα είστε ζωντανοί νεκροί…. 

 

Θα απομείνουν οι απολίτιστοι βάρβαροι και μ΄αυτούς θα συμβιώσετε, μέχρι ΑΝ πάψει εντελώς το Ελληνικό πνεύμα να υπάρχει και θα υποταχθείτε και στο πνεύμα και στο σώμα στους Βαρβάρους, που σήμερα τους θωπεύετε και δίδετε άφεσιν αμαρτίων, για τα ανείπωτα τους εγκλήματα κατά του ανθρώπινου γένους…. 

 

Αυτής της επ΄αμοιβή άπιστης πάντα παλλακίδας σας Τουρκίας… Αλλά σημειώστε και πάλι ότι LATEST UNGUI S IN HERBA, ένα φίδι δηλητηριώδες κρύβεται στο χορτάρι και εσάς πρώτους θα δαγκώσει … Σύμμαχοι και άσπονδοι φίλοι της Ελλάδας, της Κύπρου, του Ελληνισμού, ο σκορπιός το δηλητήριο το έχει στην ουρά … 

 

Διαβάστε τα περί Ελλάδας συγγράμματα, όχι μόνο των αρχαίων επιφοιτισμένων Ελλήνων φιλοσόφων, αλλά και των σύγχρονων μεγάλων σοφών, που υμνούν τον πολιτισμό, την σοφία, την δημοκρατία της Ελλάδας. Χωρίς αυτά, που κληροδότησε ο Ελληνισμός σε όλο τον κόσμο, (Εκτός από αυτουςπου συνεχίζουν μέχρι σήμερα να παραμένουν βάρβαροι), δεν θα υπήρχε Δημοκρατία, φιλοσοφία, γράμματα, τέχνες, ζωή.. Το αναλογισθήκατε αυτό το αποτέλεσμα;

 

Και εν κατακλείδι, αλήθεια η Ελλάδα ποιόν ενόχλησε, ποιά μη δικά της εδάφη κατέκτησε…; Πλην εάν προκαλείτο μετά από επιθέσεις βαρβάρων και έπρεπε να τους κατατροπώσει για να μην επαναλάβουν ξανά τα βάρβαρα έργα τους π.χ. Μέγας Αλέξανδρος κατά Περσών. Σε αρχέγονα δικά της εδάφη του 10%, σήμερα ζει σήμερα ο Ελληνικός λαός, που ακόμη και αυτά επωφθαλμιούν βαρβάροι…, που είναι άπιστοι σύμμαχοι σας, σε αντίθεση με την Ελλάδα που πιστά σας …υπηρετεί και εξυπηρετεί…. έπρεπε με σεβασμό να υποκλίνεσθαι αχάριστοι.. 

 

Αυτά και άλλα μύρια αρνητικά για σας, στα οποία ποτέ δεν μπορέσατε, ΠΟΤΕ, να δώσετε έστω μια ειλικρινή απάντηση και να πείτε ευθαρσώς ένα μεγάλο Mea culpa, στην αθάνατη Ελλάδα και την έρημη Κύπρο, για τις μέρες και τις πράξεις σας. Για την ανεξήγητο σας συμπαράσταση και ατιμωρησία της άπιστης παλλακίδας σας Τουρκίας…. Ντροπή! 

 

Και σημειώστε ανεξίτηλα .. 

Μην συνεχίσετε να είστε σφοδροί πολέμιοι, κάθε τι Ελληνικού…. Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Κύπρος και το πνεύμα τους, ποτέ δεν θα πεθάνουν.., δεν τις σκιάζει φοβέρα καμιά και προχωρούν πάντα μπροστά. 

 

Είναι οι μοναδικές στον κόσμο, χώρες Κύπρος και Ελλάδα, που τόσο βάναυσα λεηλατήθηκαν, συλήθηκαν τα ιερά και όσια τους, υπέστησαν γενοκτονίες, εκατοντάδες χιλιαδες σκλάβοι και σκλάβες οι Έλληνες και Ελληνίδες σε σκλαβοπάζαρα των βαρβάρων Μωαμεθανών, κατακτήσεις των πάτριων αρχέγονων εδαφών τους…. Τετρακόσια χαλεπά χρονια σκλαβιάς και φυλακής, γονατιστές αλλά περήφανες, με λυωμένα γόνατα, αγκαθοστεφανωμένες, ρακένδυτες, ματόβρεκτες, έμαθαν να σηκώνονται, αγέρωχα να πολεμούν, να βάζουν μπρος τα στήθια, μόνες ανάδελφες, χωρίς ποτέ κανείς κάλπικος σύμμαχος ή «εν Χριστώ αδελφός» να απλώνει το χέρι με λίγα ψίχουλα βοήθειας να προσφέρει… 

 

Ο Ελληνισμός απλόχερα προσφέρει πάντα την βοήθεια του, σε όποιον σύμμαχο την χρειάζεται και στο τέλος δέχεται σαν ανταμοιβή πυρακτωμένα κάλπικα νομίσματα. Και όπως ο μέγας Σολωμός λέει… «Δυστυχισμένε μου Λαέ, καλέ και αγαπημένε… Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε.» 

 

Στον ματωμένο δρόμο τον αγκαθοσπαρμένο, στην άκρη της αβύσσου του Άδη, με μετέωρο μελλοθάνατου βήμα να αιωρείται προχωρούν Ελλάδα και Κύπρος προς το θεοσκότεινο μέλλον, τον θάνατο και όμως ένα θείο χέρι τις τραβά πίσω στο φως, στην ελπίδα, στη ζωή… Ένα θαύμα πάντοτε γίνεται για αυτόν τον ταλαιπωρημένο Ελληνισμό, που είναι υπό διωγμό όλων… Επιβιώνει, δεν λυγά, δεν υποκύπτει, δεν προσκυνά, δεν αλλάζει πίστη. Χιλιάδες χρόνια τώρα διατηρεί το πνεύμα του Ελληνικό, με πείσμα και αυταπάρνηση… και ζεί εις τους αιώνας των αιώνων… Ναι είναι θαύμα και προκύπτει αντανακλαστικά ένα αναπάντητο αιώνιο μέγα ερώτημα. Πως επιβίωσαν Ελλάδα και Κύπρος και πως συνεχίζουν να επιβιώνουν χωρίς ποτέ να έχουν ένα συμπαραστάτη, ένα πραγματικό φίλο; Οφείλουν την ύπαρξη τους την μακραίωνη, μόνο στην πίστη τους, το θείο πνεύμα, που τις φωτοστεφανώνει και το πείσμα τους… Οι εύτολμες δαφνοστεφανωμένες, με τ΄ αθάνατο νερό του Μεγαλέξανδρου ξεδιψασμένες…Με αγίασμα του κατεχόμενου Αποστόλου Ανδρέα στην Αγία Καρπασία, καθαγιασμένες… 

 

Επαναλαμβάνουμε τι είπε, ο σοφός πνευματικός άνθρωπος και φιλέλληνας Βύρωνας από το 1812. Αλήθεια τι πρόσφεραν οι ξένοι στους υπόδουλους Έλληνες, για να τους χρωστούν και χάρη;;; 

 

Οι ξένοι οφείλουν τα πάντα στον Ελληνισμό! Και αντί ωφειλής και ευγνωμοσύνης επιδιώκουν τον αφανισμό του. 

 

Και τέλος σημειώστε σύμμαχοι εσείς οι «εν Χριστώ αδελφοί» ότι ο ομφαλός της γης, ο ομφαλός όλου του κόσμου στην Ελλάδα βρίσκεται και θα βρίσκετε για πάντα. Με κρικέλια δεν σηκώνεται, διότι το βάρος του, είναι το ασήκωτο βάρος όλου του κόσμο, όπως και οι ανάδελφες πατρίδες Ελλάδα και Κύπρος. Είναι το πνεύμα και το φως, που διδάσκουν και φωτίζουν όλη την υφήλιο… Αν αλωθούν, μαύρο σκοτάδι αβυσσαλέο πρώτα εσάς θα πνίξει… 

 

Ο Έλληνας Κύπριος, εθνικός ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης, έγραψε και ελάλησε…  

«Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου, 

κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ι-ξηλείψη, 

κανένας, γιατί σιέπει την που τα ‘ψη ο Θεός μας.» 

 

Ο Ελληνισμός είναι λαός γεννημένος, από της γένεσης του κόσμου, κανένας δεν βρέθηκε για να τον εξαφανίσει, κανένας, διότι τον προστατεύει από τα ουράνια ο θεός μου (του) 

 

Και ο Όμηρος…: Τέτλαθι δη κραδίη και κύντερονάλλο ποτ΄ έτλης.. Κράτα καρδιά μου, χειρότερο έχεις βαστάξει πόνο. 

 

Και όσον αφορά τους άπιστους συμμάχους ο Πίνδαρος γράφει …Παύροι εν πόνω πιστοί ..Λίγοι μένουν πιστοί στον πόνο. Και για την απάθεια τους, την σκληρή σαν πέτρα, οι Αρχαίοι Έλληνες παρομοίαζαν τους άσπονδους και άπονους φίλους 

*Αγέλαστο πέτρα… (Ασυγκίνητη και άπονη καρδιά …σκληρή σαν πέτρα.) 

 

*Είναι η πέτρα – βράχος (Ελευσίνα), που κάθησε η Δήμητρα, όταν θρηνούσε τον θάνατο της κόρης της Περσεφόνης. 

 

Και υπενθυμίζεται το ποίημα του Μεγάλου μας εθνικού ποιητή Γιώργου Σεφέρη. 

«Σαλαμίνα της Κύπρος 1953.» 

Η γης δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν, μήτε μπορούν, όσο και αν είναι διψασμένοι να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι… Και τούτα τα κορμιά πλασμένα από ένα χώμα, που δεν ξέρουν έχουν οι ψυχές. Μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν, δεν θα μπορέσουν…! Μόνο θα τις ξεκάνουν, αν ξεγίνουνται οι ψυχές… Δεν αργεί να καρπίσει τ΄αστάχυ, δεν χρειάζεται μακρύ καιρό για να φουσκώσει της πίκρας το προζύμι… 

 

*Κρικέλι: κρίκος, γάντζος 

 

Αυτά τα ολίγα από τα μύρια, για τον ομφαλό της γης, τον Πολιτισμό, τον Ελληνισμό, την Ελληνική Κύπρο και τους επίδοξους ολετήρες μας ένθεν κακείθεν! 

 

Αντώνης Αντωνάς από Ελληνική Κύπρο..