Πόσοι από εμάς έγιναν τελικά Ρινόκεροι; Δεδομένα νέας έρευνας για το μίσος και την προκατάληψη ενάντια στους ανεμβολίαστους

Γράφει ο Πέτρος Αργυρίου 

 

Στην πανδημία, ο φασισμός και ο ναζισμός, έννοιες που έχουν ιστορικά αλληλεπιδράσει αλλά ήταν διακριτές, σμίξαν και διαχύθηκαν και στην κοινωνία, παρά ότι, ήταν αρκετοί αυτοί, που αρνούνταν να το αναγνωρίσουν ή μάλλον, ακριβώς γιατί ήταν αρκετοί αυτοί που αρνούνταν να αναγνωρίσουν την φύση του φαινομένου.

 

Η προπαγάνδα για τους κοινωνικά ανεύθυνους, επικίνδυνους, ανορθολογιστές ανεμβολίαστους, έχει πια ριζώσει για τα καλά στα σωθικά της κοινωνίας κι ο φασίστας της διπλανής πόρτας δεν είναι πλέον σχήμα λόγου ή μέθοδος σπίλωσης, αλλά κοινωνική πραγματικότητα.  

 

Η έρευνα από την Δανία, απλά επιβεβαιώνει και ποσοτικοποιεί το φαινόμενο: Σημαντικό κομμάτι των εμβολιασμένων, περιφρονεί τους ανεμβολίαστους σε βαθμό που επιζητεί την παγίωση του κοινωνικού τους αποκλεισμού.  

 

Αξίζει να σημειωθεί, πως η έρευνα έγινε κατά την περίοδο που η Όμικρον, είχε ήδη επικρατήσει, γκρεμίζοντας τα περισσότερα από τα αίολα επιχειρήματα του οβιδιακού κυρίαρχου αφηγήματος. Αλλά ήδη ήταν πολύ αργά, για τους φανατικούς πιστούς μιας παγκόσμιας αίρεσης που πρόσταζε τυφλή πίστη σε κάτι που είχε μεταμφιεστεί σε επιστήμη.  

 

Το φαινόμενο είναι πιο έντονο στις προηγμένες χώρες που είχαν μεγάλα ποσοστά εμβολιασμού, αν και δεν περιορίζεται αποκλειστικά σε αυτές.  

 

Συγκεκριμένα, σε ερώτηση για το πόση αντιπάθεια θα τους προκαλούσε το αν κάποιο στενό συγγενικό πρόσωπο παντρευόταν ανεμβολίαστο αντί εμβολιασμένου, οι εμβολιασμένοι εμφανίστηκαν κατά 14 ποσοστιαίες να εκφράζουν περισσότερη αντιπάθεια από τους ανεμβολίαστους.  

 

Η επιθυμία των εμβολιασμένων συμμετεχόντων στην έρευνα να αποκλείσουν τους ανεμβολίαστους από τις οικογενειακές σχέσεις, ήταν 2,5 φορές ισχυρότερη από ότι για άλλες περιθωριοποιημένες ομάδες, όπως οι μετανάστες από την Μέση Ανατολή.  

 

Οι εμβολιασμένοι, έχουν πιο έντονο τον φόβο της μόλυνσης.
 

Οι εμβολιασμένοι, αντιπαθούν κατά 14% περισσότερο τους ανεμβολίαστους, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούν στον ίδιο χώρο.  

 

Οι εμβολιασμένοι αντιπαθούν τους ανεμβολίαστους όσο και τους ναρκομανείς και περισσότερο από ότι πρώην φυλακισμένους και ανθρώπους με ψυχική νόσο.  

 

Σε δείγμα περίπου 14.000 ανθρώπων στην Αμερική, οι εμβολιασμένοι θέλαν κατά 28% περισσότερο να μην επιτρέπεται στους ανεμβολίαστους να κάθονται δίπλα τους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, κατά 10% περισσότερο να μην επιτρέπεται στους ανεμβολίαστους να μετακομίζουν σε οικίες κοντά στις δικές τους και κατά 7% περισσότερο, να μην δικαιούνται οι ανεμβολίαστοι να λαμβάνουν επιδόματα ανεργίας, όπως και τα υπόλοιπα επιδόματα προνοίας.  

 

Τα αντίστοιχα ποσοστά προκατάληψης και αποκλεισμού ήταν οριακά αυξημένα στους ανεμβολίαστους όσον αφορά τους εμβολιασμένους, περίπου κατά 1 με 2%.  

 

Αυτό δεν οφείλεται σε κάποιο σύμπλεγμα κατωτερότητας των ανεμβολίαστων. Αντίθετα. Οφείλεται στο ότι κρατήσαν την ανθρωπιά τους σε απάνθρωπους καιρούς, ακόμη κι απέναντι σε μια ευρεία ομάδα ανθρώπων, που ένα καθόλου αμελητέο ποσοστό τους, συμφωνούσε ή ακόμη και προέτρεπε τον αποκλεισμό τους και τον διωγμό τους, στην κοινωνία, την εργασία, ακόμη και στην ίδια τους την οικογένεια.  

 

Και συνεχίζουν να υποστηρίζουν τον αποκλεισμό, ακόμη και τον διωγμό.  

Το να γίνεσαι ρινόκερος, είναι μία από τις πιο σοβαρές και επικίνδυνες παρενέργειες των εμβολίων.  

 

πηγή