Οι ειδήσεις που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας σχετικά με την παρακολούθηση της Ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων από την κυβέρνηση, μέσω της ΕΥΠ, προβληματίζουν ιδιαίτερα μεγάλο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας.
Η κατάσταση γενικά με τις παρακολουθήσεις πληθώρας Ελλήνων πολιτικών και λοιπών αξιωματούχων, έγινε πλέον μη ελέγξιμη και οι κυβερνώντες μοιάζουν να τα έχουν χαμένα. Διακατεχόμενοι είτε από το σύνδρομο της επταετίας είτε από πολιτική ανοησία, δείχνουν να μην εμπιστεύονται τις Ένοπλες Δυνάμεις, σε μια εποχή που αυτές είναι το μοναδικό στήριγμά μας απέναντι στην διαρκώς κλιμακούμενη τουρκική απειλή.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις, ιδίως αυτή την εποχή, αποτελούν τον πιο βασικό πυλώνα ισχύος του Έθνους! Οι άλλοι βασικοί πυλώνες, δηλαδή η Πολιτική και η Οικονομία είναι υπό πτώχευση. Η απαξίωση επομένως των Ενόπλων μας Δυνάμεων με τέτοιου είδους ενέργειες, αποτελεί πράξη ιδιαίτερα επικίνδυνη, εμετικά προκλητική και ευθέως προσβλητική!
Υπενθυμίζω την τεράστια θεσμική ευθύνη που έχουν αναλάβει οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων, προκειμένου να φέρουν σε πέρας την σημαντικότατη αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων, που είναι η προστασία της εδαφικής ακεραιότητας, της εθνικής ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Χώρας, εναντίον οποιασδήποτε εξωτερικής επίθεσης ή απειλής, καθώς και η υποστήριξη των εθνικών συμφερόντων, όπως καθορίζονται στην Πολιτική Εθνικής Άμυνας.
Η κυβέρνηση επομένως επιβάλλεται άμεσα να διευκρινίσει το θέμα, να σοβαρευτεί, ξεχνώντας τυχόν αλλόκοτες πολιτικές σκέψεις που μπορεί να έχει στο μυαλό της και να αποκαταστήσει την «ακαταστασία» που έχει δημιουργηθεί. Πολύ δε περισσότερο, να προσέξει να μην επηρεάσει αρνητικά το ηθικό των Ενόπλων Δυνάμεων και να μην κλονίσει την εμπιστοσύνη της Ελληνικής κοινωνίας προς αυτές!
Η αποδοχή των Ενόπλων Δυνάμεων από τον Ελληνικό λαό αποτελεί σημαντικότατο κέντρο βάρους της ύπαρξης και επιβίωσης του Έθνους μας.
Επομένως: «Προσέχουμε τον Στρατό σαν τα μάτια μας»!
Νικόλαος Ταμουρίδης Αντγος (ε.α)
Επίτιμος Α' Υπαρχηγός ΓΕΣ
Περνάει ο Στρατός
ΑπάντησηΔιαγραφήτης Ελλάδος Φρουρός
του κάθε της εχθρού
ο σκληρός τιμωρός
στο πέρασμά του τρέμει
η Γη όπου πατεί
και προς τη Δόξα
προχωρεί
Περνάει ο Στρατός
κι οι τρομπέτες ηχούν
και Δόξες μας παλιές
στην ψυχή μας ξυπνούν
στο διάβα του η Νίκη
πετά χαρωπά
και δαφνοστέφανα
σκορπά
Καμαρωτά περνούν
τα Φανταράκια μας
γεμάτα Λεβεντιά
το Ιππικό
οι Πυροβολητές και
τα γεράκια μας
παντού σκορπούν
Θανατικό
Περνούν Λεβέντες
της Μακεδονίας μας
της Θράκης των Νησιών
και του Μοριά
της Ρούμελης και
Ήπειρο-Θεσσαλίας μας
με Σύνθημα
τη Λευτεριά
Με τέτοιο
λαμπρό Στρατό
νικούμε κάθε
μας εχθρό
και σαν
ξαναχρειαστεί
η Ελλάδα να
δοξαστεί
Τότε όλοι μαζί
θα τρέξουμε
στη Γραμμή
και στη γενναία
μας ορμή
τα όπλα μας
θα στέψει
η Νίκη
και η Τιμή
Θέλω να πω εδώ πως αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα Εμβατήρια. Ο Διονύσιος Βισβάρδης έγραψε τους στίχους του το 1931 στη Ζάκυνθο και το συνέθεσε το 1935 στη Θεσσαλονίκη. Σήμερα ακούγεται ως ορχηστρικό κομμάτι στις παρελάσεις για τις Εθνικές Επετείους της 25ης Μαρτίου 1821 και της 28ης Οκτωβρίου 1940. Ολοκληρώνω λέγοντας πως ένα μικρό απόσπασμα σπ' αυτό το Εμβατήριο υπάρχει στο τέλος της 1ης πλευράς του δίσκου Αλβανία μετά το τραγούδι Πήραμε τ' Αργυρόκαστρο (Αέρα... Αέρα...), αλλά δεν αναφέρεται στη λίστα των περιεχομένων του δίσκου αυτού, επειδή μπήκε επιπλέον ως ορχηστρικό φινάλε της πλευράς αυτής και, καθώς την εποχή που εκδόθηκε ο συγκεκριμένος δίσκος (Τρίτη 9 Οκτωβρίου 1973) ακόμα η Χούντα δεν είχε πέσει, οι δημιουργοί του δίσκου φοβήθηκαν πως θα λογοκρινόταν και η Εταιρεία θα αναγκαζόταν να τον κρατήσει στο συρτάρι και να τον κυκλοφορήσει μερικά χρόνια αργότερα
Το εμβατήριο γράφτηκε το 1935 κατά την εποχή που ο συνθέτης υπηρετούσε ως αξιωματικός στο Γ' Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη. Την ίδια εποχή με τουν στιχουργό, επίσης αξιωματικό, Κωνσταντίνο Γκικόπουλο. Του ιδίου είναι οι στίχοι και σε άλλα εμβατήρια που έγραψε ο συνθέτης.