Σχιζοφρένεια!…

Γράφει ο ΠαπαΗλίας Υφαντής

 

Ήτανε, λέει, πλούσιος. Και συνάμα ευσεβής και ενάρετος. Άκουσε πως ο Χριστός μιλούσε γα την αιώνια ζωή. Και έτρεξε να τον συναντήσει.

 

«Δάσκαλε αγαθέ, είπε στο Χριστό, τι πρέπει να κάμω, για να κερδίσω την αιώνια ζωή»;
 

Αλλά ο Χριστός δεν μιλούσε τη γλώσσα των συναλλαγών. Και αντί να του ανταποδώσει την κολακευτική φιλοφρόνηση αρχίζει να ψαλιδίζει τα φτερά της ναρκισσιστικής του αυταρέσκειας.
«Δεν υπάρχει κανένας αγαθός, του αποκρίθηκε. Αγαθός είναι μονάχα ο Θεός. Αν όμως θέλεις να κερδίσεις την αιώνια ζωή, δεν έχεις παρά να τηρήσεις τις εντολές»!  

- Ποιες εντολές; Ρώτησε.  

 

«Να μη φονεύεις, να μη μοιχεύεις, να μην κλέβεις, να μη γίνεσαι ψευδομάρτυρας. Να σέβεσαι και να τιμάς τους γονείς σου. Και ν’ αγαπάς το συνάνθρωπό σου σαν τον εαυτό σου»: του αποκρίθηκε ο Χριστός …  

Και ο πλούσιος σχεδόν αναφωνεί: «Όλα αυτά τα έχω τηρήσει απ’ την νεότητά μου. Πες μου τι άλλο ακόμη μου χρειάζεται»;  

 

Είπε ότι «όλα» τα είχε τηρήσει. Κι όμως δεν έλεγε την αλήθεια. Γιατί μπορεί να είχε ποδοπατήσει όχι μια και δυο αλλά όλες μαζί τις εντολές του Θεού. Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι ίσως ποτέ να μην είχε υποπτευθεί αυτή την πραγματικότητα. Γιατί ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούσε-όπως άλλωστε κι εμείς-τον έκανε να βλέπει αναποδογυρισμένη την πραγματικότητα:  

 

Κοιτάξτε, για παράδειγμα, τι κάνουν οι βουλευτές και οι δικαστές μας, οι οποίοι νομοθετούν και υποστηρίζουν, υποτίθεται, τη δικαιοσύνη. Νομοθετούν και αποφασίζουν να παίρνουν αυτοί ηγεμονικούς μισθούς και να δίνουν ψίχουλα στο λαό. Σε σημείο ώστε μάλλον εκπρόσωποι της αδικίας, παρά της δικαιοσύνης, θα ’πρεπε να θεωρούνται.  

 

Κλέφτη λέμε κάποιο παιδάκι, που άρπαξε ένα κουλούρι, για να καταπραΰνει την πείνα του. Ενώ υποκλινόμαστε μπροστά σε κάποιους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, που τις προδοσίες των μνημονίων και Των Πρεσπών τις αντάλλαξαν με θώκους υπουργικούς, πρωθυπουργικούς ή ΠτΔ!  

 

Φονιά λέμε αυτόν που σκοτώνει με το στιλέτο. Ενώ χειροκροτούμε και προσκυνούμε αυτούς, που δολοφονούν χιλιάδες ανθρώπους με νόμους και πολέμους και εκατομμύρια με τις επιδημίες και την πείνα. Ή άλλους, όπως ο Κούλης και ο Πλεύρης, που νομιμοποίησαν το κακούργημα των εμβολίων και εν ονόματι του κακουργήματος αυτού δολοφονούν τους υγειονομικούς και τις οικογένειές τους. Ή και τους άνω των 60 ηλικιωμένους!…  

 

Και μάλιστα στο όνομα, δήθεν, της επιστήμης. Ποιας επιστήμης; Της ιατρικής των Μέγκελε! Ή μήπως της νομικής, της οποίας προϋπόθεση είναι η λογική και η δικαιοσύνη; Όταν αυτοί εφαρμόζουν το νόμο του εξωφρενικού παραλογισμού και αμοραλισμού!  

 

Δεν ήταν μοιχός, λέει ο «ευπρεπής αστός» της ευαγγελικής διήγησης, σύμφωνα με την καθιερωμένη ηθική του υπογαστρίου. Και όμως τι άλλο από μοιχοί και πόρνοι είναι όλοι αυτοί, που ποδοπατούν τον θεόγραφτο στις καρδιές των ανθρώπων νόμο της αγάπης! Αυτοί που κάνουν γάμους πολύφερνους με γυναίκες, που δεν τις αγαπούν. Ή αγοράζουν με τα πλούτη τους γυναίκες, που ούτε ζωγραφιστούς δεν θα ‘θελαν να τους βλέπουν…  

 

Και βέβαια, συχνά, δεν σέβονται ούτε και τιμούν τους γονείς τους. Μάλιστα μερικοί φτάνουν και στο σημείο ακόμη να τους δολοφονούν, προκειμένου να κληρονομήσουν τα αμαρτωλά πλούτη τους…  

 

Και βέβαια δεν αγαπούν τον συνάνθρωπό τους σαν τον εαυτό τους. Αντίθετα μάλιστα συστηματικά τον θυσιάζουν, με όλους τους δυνατούς τρόπους, στο βωμό των συμφερόντων τους.  

 

Δεν έλεγε, λοιπόν, την αλήθεια ο άνθρωπός μας. Όπως δεν τη λένε και όλοι εκείνοι, που υποστηρίζουν ότι ο πλούτος είναι σύμφωνος με το Ευαγγέλιο και το θέλημα του Θεού. Όταν ο Μέγας Χρυσόστομος λέει ότι «δεν υπάρχει πλούτος έντιμος»!…  

 

Δεν έλεγε την αλήθεια. Αλλά ο Χριστός δεν θέλησε να τον διαψεύσει. Τον άφησε να αυτοδιαψευστεί:  

«Μπράβο! του είπε, αφού τηρείς όλες τις εντολές. Αν όμως θέλεις να γίνεις τέλειος, υπάρχει ακόμη μα λεπτομέρεια: Πούλησε τα υπάρχοντά σου. Δώστα στους φτωχούς. Και ακολούθησέ με»!…  

 

Η απάντηση του Χριστού άφησε κεραυνόπληκτο τον άνθρωπό μας, που έφυγε βαθύτατα λυπημένος…  

Και, στο σημείο αυτό, μπορεί να προβληθεί από εμάς τους σημερινούς Έλληνες η εύλογη ένσταση: Ποια σημασία μπορεί να έχει το παράδειγμα του πλουσίου του Ευαγγελίου για μας, που ζούμε στα όρια της επιβίωσης;  

 

Και όμως, έχει πολύ μεγάλη σημασία. Γιατί πέρα απ’ την αφροσύνη μας αποκαλύπτεται, όχι μόνο η ηθική, αλλά και η πολιτική μας σχιζοφρένεια. Γιατί πολλοί από μας μπορεί στην προσωπική μας ζωή να είμαστε καθόλα δίκαιοι. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και στην κοινωνική μας ζωή. Και πιο συγκεκριμένα στην πολιτική. Αφού, στηρίζουμε τους πολιτικούς της προδοσίας και τα κόμματα της λεηλασίας.  

 

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι πλούσιοι αποτελούν συντριπτική μειοψηφία, ενώ οι φτωχοί τη συντριπτική πλειοψηφία. Κι όμως η ηθική και πολιτική σχιζοφρένεια της συντριπτικής πλειονότητας της φτωχολογιάς δίνουν, με την ψήφο τους, το δικαίωμα «ν’ αποφασίζουν και διατάσσουν» διαρκώς οι πλούσιοι…  

 

Πράγμα, που ισχύει στις μέρες μας, ιδιαίτερα για όσους φιγουράρουν ως ευσεβείς και ορθόδοξοι χριστιανοί. Οπότε συμβαίνει το ακατανόητο και απίστευτο: Στην Εκκλησία να προσκυνούμε το Χριστό και στις εκλογές να ψηφίζουμε τους αντίχριστους, σιωνιστές ναζιστές και σατανιστές. Τους κανακάρηδες της Μπίλντεμπεργκ και των νεοταξικών αποβρασμάτων!  

Και είμαστε, μολαταύτα, υπερήφανοι για τη θρησκευτική και πολιτική μας σχιζοφρένεια!…
Όταν η πολιτική ελίτ (=αλητεία) έχει συνταχθεί αναφανδόν με την πλευρά του Αντίχριστου. Σύμφωνα με την οποία η διαστροφή και η διαφθορά διδάσκεται ακόμη απ’ το νηπιαγωγείο!…

ΥΠΕΡΒΑΣΗ