‘Άραγε η «Εύα» μας (εξ) απάτησε;

Του Κώστα Δημ Χρονόπουλου

 

Φαίνεται πως δεν ήταν αρκετά τα τόσα –εσωτερικά και εξωτερικά – προβλήματα μας, έκανε την εμφάνισή της και η κα «Εύα» για να έρθει το γλυκό και να δέσει, αφού πάλι η Νεοελληνική αμετροέπεια και ανευθυνότητα θριάμβευσαν. Διακριτική ομολογουμένως η παρουσία της, προσπέρασε και δεν (μας) ταρακούνησε. Συζητήσιμο πάντως το αν πράγματι η έλλειψη των πολυδιαφημισμένων κατακλυσμιαίων συνοδευτικών φαινομένων μας ωφέλησε. 

 

Από πρώτη –επιδερμική- προσέγγιση, κερδίσαμε, επειδή αποφύγαμε προαναγγελθείσες (μετεωρολογικά) συμφορές που εκείνη θα επέφερε. Όμως φεύ!. Ουδέν καλόν αμιγές κακού, επειδή έγινε κάτι που μάλλον δεν μας κολάκευσε, αφού τα εγγενή κουσούρια μας ανέδειξε. Σκηνές απείρου κάλλους, πανικού, κρατικού και ατομικού ξεσηκωμού, πάνδημης αγωνίας, που δεν ματάγινε. Αλλόφρονες οι κάτοικοι της χώρας έσπευσαν να προφυλαχθούν από το κακό που (όπως είπαν οι υπευθυνοανεύθυνοι «αρμόδιοι») κοντοζύγωνε. Άλλοι σφάλιζαν πορτοπαράθυρα, και τα κάρφωναν, κάποιοι έτρεχαν σαν κυνηγημένοι να προλάβουν να φτάσουν σε ασφαλές μέρος, γονείς αναζητούσαν τα παιδιά τους που απουσίαζαν, καμπάνες χτυπούσαν πένθιμα, ορισμένοι έκαναν τη διαθήκη τους και μερικοί τάματα. Ορισμένοι έψαχναν εναγώνια παπά να εξομολογηθούν, θεωρώντας πως η «Εύα» την ύστατη ώρα τους, επέφερε(!). Ούτε μουσώνες, ούτε τυφώνες, ούτε σεισμοί 10 ρίχτερ ή Ελληνοτουρκικός πόλεμος να συνέβαινε. 

 

Η κίνηση στην αγορά ανύπαρκτη, τα καταστήματα έκλεισαν, αφού πρώτα μόνον μύγες βαρούσαν. Τα κέντρα, σαββατόβραδο, σφαλιστά με τους ιδιοκτήτες και το προσωπικό να κλαίνε γοερά και να καταριούνται αυτούς τους άσχετους οι οποίοι ευθύνονταν. Οι καρδιοπαθείς τις δόσεις των φαρμάκων τους διπλασίασαν, ψυχοφάρμακα μαζικά παραγγέλθηκαν. Τα τηλέφωνα φωτιά πήραν, θρήνος και κοπετός, επειδή ο Αρμαγεδδών / της Δευτέρας Παρουσίας η ώρα σήμανε! Οι σαλεμένοι / πειραγμένοι, θυμήθηκαν –συνειρμικά (λόγω Εύας) – το προπατορικό αμάρτημα: Για τους άνδρες η Εύα για όλα έφταιγε. Οι γυναίκες πάλι καταφέρονταν κατά του … Αδάμ και οι περισσότερο υποψιασμένοι τα βαλαν με τον … όφη, που τελικά … κρύφτηκε.  

 

Η κοινωνία βέβαια ταλαιπωρήθηκε. Τα κινητά χτυπούσαν δαιμονισμένα προειδοποιητικά, θυμίζοντας σειρήνες πολέμου, ώστε οι άνθρωποι στα καταφύγια να καταφύγουν. Υπήρξαν και ακραία περιστατικά, με απώλειες που μας λύπησαν αφού άνθρωποι στην προσπάθειά τους να μην πνιγούν από τις πλημμύρες που … πλησίαζαν, σκοτώθηκαν(!). 

- Τρακαρίσματα στους δρόμους από αλλοπαρμένους συμπολίτες μας είχαμε. 

- Μερικοί στον πανικό τους πήδησαν από τα παράθυρα, προκειμένου να αποφύγουν τον κίνδυνο και δυστυχώς … φύγανε!. 

  -Ορισμένοι προσπάθησαν να ανεβούν στα κεραμίδια και … γλιστρήσανε. Δυσπερίγραπτα έως και απερίγραπτα πράγματα γίνανε. Πάντως –καλή τους ώρα- οι μετεωρολόγοι μας … δικαιώθηκαν. Βέβαια ακόμη τα θύματα δεν καταμετρήθηκαν ……

 

Οι τηλεαστέρες –που τον ουρανό θόλωσαν και τον κόσμο εκφόβισαν, προσπάθησαν (εκ των υστέρων) να μας πείσουν πως … άλλα /αλλιώς τα εννοούσαν. Πάντως οι καθ ‘ύλην αρμόδιοι … καλώς λειτούργησαν, αφού … χειρότερα να τα κάνουν δεν μπορούσαν(!) Μικρό /ασήμαντο το κακό, ότι οι πολίτες αγανάκτησαν.  

 

Ίσως την επόμενη φορά καλύτερα να τα καταφέρουν(;). Καλό πάντως είναι την ιστορία με τον ψεύτη βοσκό να μην αγνοούν, γιατί όταν πράγματι θα υπάρχει υπαρκτός κίνδυνος-λύκος, δεν θα τους πιστεύουν. 

 

ΥΓ Βάζοντας στης αξιολόγησης τη ζυγαριά εκείνα που –ίσως- να συνέβαιναν και, από την άλλη μεριά, αυτά τα γελοία, τα εξοργιστικά που πράγματι έγιναν, συμπεραίνουμε: Πως δεν είναι τα χειρότερα φαινόμενα τα φυσικά, αλλά τα αφύσικα τα δικά μας ελαττώματα που βαραίνουνε.