Τι να σας πω, κυρίες μου και κύριοι κι’ αφράτες δεσποινίδες, που λέει και ο Καραγκιόζης.
Εκείνο που με συγκλόνισε τις ημέρες των εορτασμών του Πολυτεχνείου δεν ήταν ούτε η ματωμένη σημαία ούτε τα πιτσιρίκια που τα πήγαιναν σαν άβουλα κοπάδια να προσκυνήσουν την κεφάλα του Σβορώνου, θέλουνε δεν θέλουνε (εδώ δεν έχουμε εξαναγκασμό, παρά μόνο στον εκκλησιασμό…), ή τα σουβλάκια εκείνου του σουβλατζή, του τρίτου όπως μπαίνουμε αριστερά.
Εκείνο που με συγκλόνισε τις ημέρες των εορτασμών του Πολυτεχνείου δεν ήταν ούτε η ματωμένη σημαία ούτε τα πιτσιρίκια που τα πήγαιναν σαν άβουλα κοπάδια να προσκυνήσουν την κεφάλα του Σβορώνου, θέλουνε δεν θέλουνε (εδώ δεν έχουμε εξαναγκασμό, παρά μόνο στον εκκλησιασμό…), ή τα σουβλάκια εκείνου του σουβλατζή, του τρίτου όπως μπαίνουμε αριστερά.
Εκείνο που με διέλυσε ήταν το πονεμένο και απλανές βλέμμα της κυρίας Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτό το γεμάτο από ένα πελώριο «γιατί» βλέμμα! Εκείνη τη στιγμή σίγουρα θα περνούσαν μπρος από τα μάτια της η «Ηλένια» με τις στρατιές των νεκρών.
Ακόμα, θα έκανε περαντζάδα η κυρία Δαμανάκη, που εγκατάλειψε τους αγώνες και τις αηδίες και ματσώνεται χοντρά στην αυλή του πρίγκιπα Αλβέρτου του Μονακό, κάνοντας τον δραγάτη στα ψάρια του. Θα περνούσε σαν κινηματογραφική ταινία οι ρηγάδες και οι ρήγισσες της νιότης της, ώσπου την προσγείωσε η πρόγκα. Κρίμα. Κι’ ούτε που πρόλαβε να παίξει με το κινητό της. Οπως τότε στην παρέλαση…
Ευ-θυμο-γράφημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως μου τα περιέγραψε ο φίλος μου ο Καραγκιόζης που ήταν παρόν στην κατάθεση στεφάνου στο πολλυ-τεχνείο από κ. Αικατερίνη και αντί να κλαίμε για την κατάντια μας ας γελάσουμε και λίγο ...
Πρόεδρος: Κρίμα ρε παιδιά, εξεγερθήκατε και μας φέρατε χειρότερη χούντα... Και ποιανού είναι αυτό το κεφάλι εδώ ...; Είναι κάποιος πεσών αντιστασιακός φοιτητής ...;
Ο Καραγκιόζη, που βρισκόταν τυχαία δίπλα της (τότε στο Πολυτεχνείο βρισκόταν στο 20 έτος της φοίτησης του ..) Ανέλαβε χρέη δραγουμάνου ...
Καραγκιόζης: Κυρία Πρόεδρε Κατερινιώ, το κεφάλι μάλλον ήταν απούλητο και το πήραμε 100 δρχ από έρανο, τότε από το μοναστηράκι και μας είπαν ότι είναι κάποιου μορμόνου ή κάτι τέτοιο ... βορώνου, σκορώνου ...άντε και τε δεν θυμάμαι.
Πρόεδρος: Καλά και κάποια αντιστασιακή κ. Δαμανάκη που είναι;
Καραγκιόζης: Α! Έγινε παραπλανώμενη βολευτίνα και τώρα τρώει με χρυσά κουτάλια και ταϊζει και τα ψάρια κάποιου πρίγκηπα... ψαρολόγος...
Πρόεδρος: Καλά εσείς τι κάνετε τώρα; .
Καραγκιόζης: Εμείς στο σερράϊ αντίσκηνο μας, νηστικοί και καημένοι ...
Πρόεδρος: Καλά και οι άλλοι οι... "συμπολεμιστές" σας δεν σας βοηθάνε;
Καραγκιόζης: Α... εσύ κερά μου δεν καταλαβαίνεις, διότι δεν έζησες τα πράματα. Θα σου πω μια περιβολή όπως και ο Χριστός μας ίσως καταλάβεις ... Είχα μια συζήτηση με τον φίλο μου τον συναγωνιστή Χατζηαβάττη, που συνάντησα προχτές. Φοιτούσαμε σαν εξωτερικοί φοιτητές τότες, στο πανεπιστήμιο μαζί 20 χρόνια και ούτε ένα τιμητικό δίπλωμα δεν μας έδωκαν ποτέ, ούτε τιμητική σύνταξη ..Κόμματα δεν ξέραμε τότες, μόνο τα αποκόμματα μπαγιάτικου ψωμιού μας ενδιέφεραν.. Άκου τη και καταλαβίγκος ότι θέλεις ...
Χατζηαβάτης... Βρε καραγκιόζο καιρό έχω να σε δω. Τί κάνεις; Παρ΄ ολίγον να με σε καταλάβω. Νόμιζα ότι έβλεπα σκελετό σε ακτινογραφία...
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ — Φτώχεια, Χατζηαβάτη μου, φτώχεια πείνα καταραμένη.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ — Κι εγώ, Καραγκιόζη μου, έχω δέκα μέρες να σταυρώσω δεκάρα στην τσέπη μου. Εσύ όμως δεν πρέπει να παραπονείσαι και τόσο, γιατί έχεις το θείο σου, τον πασόκο τον πρώην υπουρκό Μπαρμπαγιώργο, που έχει τόση περιουσία, και δεν αμφιβάλλω, θα σε μπαλώνει.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ — Το γρουσούζη, μωρέ, μη μου τον μελετάς. Μόλις με δει, νομίζει πως βλέπει το χάρο του. Δεν προκάνω να του πω καλημέρα και με βάνει στο κυνήγι. Μου λέει: «Φεύγα παράσιτε γιατί θα μολήσω τα σκυλιά να σε φάνε».
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ — Τόσο κακός είναι;
Όποιος θέλει να μάθει τι άλλο έγινε ας συνεχίσει....
ΑπάντησηΔιαγραφή.......................
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ — Αφού προχθές, αδέλφι μου, είχα πάει στη έπαυλη του στην Εκάλη και είχα μια πείνα και λογάριασε με τέτοια πείνα να πάω τόσο δρόμο. Και στο δρόμο που πήγαινα βρήκα ένα σύκο σε μια συκιά και καθώς το ’φαγα και πήγε στην κοιλιά μου, ακούω έναν εσωτερικόν καβγά, ένα κακό…
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ — Και πού έγινε αυτός ο καβγάς, Καραγκιόζη μου;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ — Στην κοιλιακήν μου χώρα. Ήλθον τα άντερά μου εις έριδας συναμεταξύ των, ποιο θα πρωταρπάξει το σύκο.
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ— (Γελών) Να σε πάρει η ευχή, Καραγκιόζη μου, φαντάζουμαι με αυτή την πείνα σαν πήγες απάνω τι θα ’φαγες.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ — Στάσου βρε και θ’ ακούσεις τι έπαθα. Μόλις πήγα, ευτυχώς έλειπε ο Μπάρμπας μου, με είδε η θεια-Γιωργούλα και με λυπήθηκε, που είχα αλληθωρίσει από την πείνα και έβαλε τις υπηρέτριες της να μου φέρουν μια τσανάκα στιφάδο, που μοσχοβόλαγε ...
ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ — Μη μου το λες, Καραγκιόζη μου, γιατί μ’ έπιασε λιγούρα· φαντάζουμαι πώς θα ρίχτηκες στην τσανάκα…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ — Μόλις λοιπόν κάθισα κι έκοψα κάτι κομμάτες ψωμί μέσα, γιατί μου 'χαν φέρει ένα καρβέλι σπιτίσιο μπροστά μου, και μόλις ετοιμαζόμουνα να πάρω την πρώτη μπουκιά, και είχα βουτήξει με το πιρούνι ένα κομμάτι κρέας πενήντα δράμια και ένα κομμάτι ψωμί, νοιώθω ένα «γκαπ» στο σβέρκο μου, αφού η μούρη μου πήγε μέσα στην τσανάκα. Ενόμιζα πως έπεσε ένα βαρελάκι, που είχαν κρεμάσει στο ταβάνι. Γυρίζω να ιδώ και τι να ιδώ· τον Μπαρμπαγιώργο να ξανασηκώνει την γκλίτσα και να με σημαδεύει. Τι να κάμω κείνη την στιγμήν; Εσκέφτηκα να κατεβάσω το τροπάριο της ψευτιάς μου κάτω για να τον καταφέρω να με αφήσει τουλάχιστον να φάω κάνα κομμάτι ψωμί και άρχισα τις μαλαγανιές. Αλλά πού; Όσο να γλιτώσω τη μια γκλιτσιά, μου 'ρχότανε η άλλη, ακόμη λαχανισμένος από την τρεχάλα και ξυπόλητος είμαι και έχω να φάω από προχτές... Αλλά τώρα ασε με πρέπει να πάω στο πολυτεχνείο ίσως μαζέψω τα φύλλα από τα τριαντάφυλλα να τα κάνω χορτόσουπα....
Και πάλι δεν καταεννόησε η Πρόεδρος και έφυγε βιαστική, διότι την περίμενε αστακομακαρονάδα στο προεδρικό μαζί με τον φίλο της τον Παυλή Κολώνη ή Κολτσώνη ή Κοτσό-νη...
Και εμείς λοιπόν καλά να φάμε πέτουρα, καλά να πιούμε και πάλι νηστικοί θα κοιμηθούμε ...
Αφήγηση του Καραγκιόζη και επιβεβαίωση του Χατζηαβάττη. Α! και του Κολλητήρι διότι ήταν παρόν μαζί με τον πατέρα του.....
Καλά, δεν μας έμεινε άντερο από το γέλιο και εμένα και της γυναίκας μου και των παιδιών. Τα κολλητήρια μας, φώναζαν ότι θέλουν να πάνε να δουν καραγκιόζη. Θα τα πάμε. Παρά στην αποχαύνωση της τηλεόρασης καλύτερα στο θέατρο σκιών. Τους το ξαναδιαβάζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣάκης
Ψωμί γαλέτα, παιδεία απαίδευτη, ελευθερία υπό κράτηση. Αυτά σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά τα είπε ο Καραγκιόζης.
Μονο η σατυρα πλεον τους ταιριαζει.
ΑπάντησηΔιαγραφή