Σελίδες

10 Νοεμβρίου 2022

10η Νοεμβρίου 1954. Η μυστική άφιξη του Αρχηγού της ΕΟΚΑ Διγενή στην Ελληνική Κύπρο.

10η Νοεμβρίου 1954. Η μυστική άφιξη του Αρχηγού της ΕΟΚΑ Διγενή στην Ελληνική Κύπρο.
Από εδώ άρχισε η επική ιστορία του Απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ… και πέρα τελείωσε…
 
Ιστορικά αποσπάσματα με πρόσθετα σχόλια και πληροφορίες. 
 
Επιμέλεια: Ομάδας εργασίας και έρευνας του ιστορικού συγγραφέα κ. Αντώνη Αντωνά. 
 
68 χρόνια συμπληρώνοντι από την αναχώρηση του *Τρικωμίτη Έλληνα Κυπρίου Γεώργιου Γρίβα, από Ελλάδα την 26η Οκτωβρίου. Το περιπετειώδες ταξίδι και η άφιξη του, στην σκλαβωμένη Κύπρο την 10η Νοεμβρίου 1954.  
 
*Ο αδριάντας του στην γενέτειρα του Τρίκωμο, όπως και όλοι αδριάντες των ηρώων ΕΟΚΑ στην κατεχόμενη Β. Ελληνική Κύπρο έγιναν «μαρμαρόσκονη» από τους βαρβάρους Τούρκους. (Όπως τα ίδια πράττουν και με τα αρχαία μας μνημεία, που τα μετατρέπουν σε ασβεστόσκονη και πλακίδια και τα πωλούν ως οικοδομικά υλικά στους αφελείς Ε/Κ, με βάση τις επαίσχυντες συμφωνίες περί «επαναπροσέγγισης» της Πράσινης Γραμμής, οι αχρείοι.) 
 
Ο Διγενής επί τέλους, ως Στρατηγός Κίμωνας ο Αθηναίος, πατούσε πια τα χώματα της Κύπρου. Ο πυρσός της ελευθερίας, που πρωτάναψε στην Αθήνα έφθασε στην ακτή της Χλώρακας - Πάφου. Οι προετοιμασίες πλέον για τον αγώνα πήραν τώρα ταχύτερο ρυθμό. Μετά την άφιξη του και με οδηγίες του Διγενή, οργανώθηκαν σε όλη την Κύπρο νέες ομάδες ανταρτών και τα αποθηκευμένα στη Χλώρακα όπλα διανεμήθηκαν σ’ ολόκληρο το νησί.  
 
Γράφει ο ίδιος: «Την 26ην Οκτωβρίου του 1954 απεχαιρέτησα την σύζυγόν μου και με εφόδια μόνον την ΠΙΣΤΙΝ, ανέλαβα το μεγαλύτερον εγχείρημα της ζωης μου, το οποίον, με την βοήθειαν του Θεού, απέδειξε τας υπέροχους αρετάς που κοσμούν τον Ελληνικόν Κυπριακόν λαόν. Εν τω μεταξύ είχον δώσει οδηγίας δια την φόρτωσιν του εναπομείναντος υλικού και την προώθησίν του εις Κύπρον. Την αναχώρησίν μου εγνώριζον μόνον οι Γεώργιος Στράτος, ναύαρχος Σακελαρίου, Χρ. Παπαδόπουλος, συνταγματάρχης Αλεξόπουλος, Γεώργιος Γαζουλέας, όστις είχεν αναλάβει την συγκέντρωσιν, εναποθήκευσιν και φόρτωσιν όλου του υλικού εν Αθήναις και οι αδελφοί Μίχος και Κώστας Ευσταθόπουλοι, οι οποίοι και με εβοήθησαν καθ’ όλην την περιόδον της προπαρασκευής
 
 Έτσι επιχείρησα το μεγάλο άλμα, κατά τινας προς ανόητον εγχείρημα, κατ’ εμέ όμως προς εκπλήρωσιν επιβεβλημένου καθήκοντος με την πίστιν ότι θα επιτύχω. Το ημερολόγιον μου το έκλεισα με αυτήν την φράσιν. «Ο Θεός βοηθός… Αναχωρώ με πίστιν και θάρρος… Θα επιτύχω»».  
 
Συνοδοί του Γεωργίου Γρίβα στο ταξίδι του προς την Κύπρο ήταν ο δικηγόρος Σωκράτης Λοϊζίδης και ο Νότης Πετροπουλέας, που θα τον βοηθούσαν στο έργο του. Οι τρεις άνδρες επιβιβάστηκαν στις 26 Οκτωβρίου στο ιστιοφόρο «Αιγαίον» στην ακτή του Πειραιά και την επόμενη μέρα *αποβιβάστηκαν στη *Ρόδο, όπου παρέμειναν, λόγω τρικυμίας, μέχρι τα μεσάνυκτα της 8ης Νοεμβρίου. Τότε επιβιβάστηκαν στο ιστιοφόρο «Σειρήν», που κατευθύνθηκε προς την Κύπρο. Κυβερνήτης του πλοίου ήταν ο Θεόφιλος Ξανθόπουλος. Το πλοίο διέτρεξε σοβαρό κίνδυνο καταποντισμού, αλλά τελικά έφτασε στον προορισμό του, στην ακτή της Χλώρακας, στις 8 μ.μ. της 10ης Νοεμβρίου 1954. Ο Γεώργιος Γρίβας και οι συνοδοί του φιλοξενήθηκαν στη Χλώρακα στο σπίτι του Νικολάου Αζίνα. 
 
* Στα απομνημονεύματά του ο Γρίβας περιγράφει την παραμονή του στη Ρόδο και το περιπετειώδες ταξίδι του προς την Κύπρο.  
 
«Άμα τη αφίξει μας εις Ρόδον εξέσπασε σφοδρά τρικυμία, η οποία μας εκράτησεν εκεί επί δώδεκα ημέρας, κατά τας οποίας ηναγκάσθημεν να κρυπτώμεθα, ίνα αποφύγωμεν την επισήμανσιν υπό πρακτόρων των Άγγλων ή οργάνων της κυβερνήσεως». (Η οποία ήταν απόλυτα αρνητική για έναρξη απελευθερωτικού αγώνα κατά των Άγγλων από τους Έλληνες Κυπρίους. Μάλιστα έγκυρες πληροφορίες τότε λένε ότι λίγο προτού αναχωρήσει ο Διγενής από Ρόδο, η κυβέρνηση έμαθε για την παρουσία του εκεί και έδωσε εντολή να παρεμποδισθεί ή και να συλληφθεί, αλλά αυτός ξεγελώντας του … έφυγε μεσάνυχτα προτού υλοποιήσουν το σχέδιο τους…) 
 
«Εκ του ακουσίου τούτου περιορισμού, εδοκιμάσθημεν αρκετά, προς στιγμήν δε απωλέσαμεν και το ιστιοφόρον, το οποίον, λόγω της τρικυμίας, ηναγκάσθη να προσορμισθή εις όρμον τινα, ασφαλή, καθ΄όσον δεν ηδύνατο δια λόγους εχεμύθειας να εισέλθη εις τον λιμένα της Ρόδου. Εις Ρόδον μας εφιλοξένησεν κρυφά η κα Σισμάνη του εκεί Γραφείου Τουρισμού. Σημαντικήν επίσης βοήθειαν μας παρέσχεν ο υπαξιωματικός του λιμενικού Παπαθεοδώρου Βασίλειος. Τέλος την 8ην Νοεμβρίου 1954 όταν η τρικυμία εκόπασε περί το μεσονύκτιον αποπλεύσαμεν δια Κύπρον, οπότε περί τας πρωινάς ώρας της επομένης, όταν ακόμη ευρισκώμεθα εις το ύψος Καστελλορίζου, εξέσπασε νέα σφοδρά κακοκαιρία, εξ ης εκινδυνεύσαμεν».. Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-Διγενή «Απομνημονεύματα…», σσ. 25-26. 
 
Όπως ο ίδιος προσθέτει στο ημερολόγιο του για την μυστική άφιξή του στην Κύπρο: 
 
«Καιρός τρικυμιώδης.. υπεφέραμεν πολύ. Περί την 22.00 ώραν αφίχθημεν εις τον προκαθορισθεντα χώρον αποβιβάσεως, όπου συνηντήσαμεν τους αναμένοντας ημάς, οίτινες μας οδήγησαν εις χωρίον Χλώρακας και κατελύσαμεν εις οικίαν Αζίνα Νικολάου». Το μέλος της ομάδας, αγωνιστής Μαυρονικόλας περιγράφει ένα χαρακτηριστικό περιστατικό αργότερα στα απομνημονεύματα του: 
 
«Σε μια στιγμή ο Διγενής μας είπε «Σταματήστε λίγο να ξεκουραστείτε» Κάτσαμε κάτω από μια μεγάλη ελιά. Ο Διγενής πήρε το παγούρι του και ήπιε λίγο νερό. Στη συνέχεια μας πρότεινε να πιούμε, όποιος ήθελε νερό από την Ελλάδα. Πήραμε ένας – ένας το παγούρι και ήπιαμε από λίγο νερό. Σίγουρα δεν ήταν για να ξεδιψάσουμε, να σβήσουμε τη δίψα μας. Ήταν κάτι άλλο. Έμοιαζε σαν το μυστικό δείπνο, ήταν κάτι σαν θεία κοινωνία. Αυτό που νοιώσαμε ήταν ο πόθος μας για λευτεριά, για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα…» 
 
Από τότε μέχρι τη λήξη του Αγώνα, ο Γεώργιος Γρίβας παρέμεινε στην Κύπρο κρυβόμενος και ενεργούσε επαναστατικά με κάθε δυνατή μυστικότητα και προφύλαξη. Σ’ όλο αυτό το διάστημα κατόρθωσε ν’ αντιμετωπίσει με επιτυχία κάθε δυσκολία και πρόβλημα, εργαζόμενος μέρα και νύκτα, κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, για την επιτυχία του Αγώνα της ΕΟΚΑ. Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων χρόνων του απελευθερωτικού Αγώνα, ο Κυβερνήτης και οι χιλιάδες των δυνάμεων ασφαλείας, σκορπισμένες σ’ όλη την Κύπρο, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να συλλάβουν ή να φονεύσουν τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ. Το χρήμα προσφέρθηκε άφθονο και οι *προδότες επετέλεσαν το κατάπτυστο έργο τους με τις πληροφορίες, που έδιναν στον Άγγλο κυρίαρχο. Μέλη της Ιντέλλιτζενς Σέρβις κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για ανακάλυψη του Διγενή, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο Διγενής, με την πείρα την επιδεξιότητα και ευτολμία, που τον διέκριναν κατόρθωνε πάντα να διαφεύγει. Έτσι έμεινε μέχρι το τέλος του Αγώνα ασύλληπτος και δοξασμένος πολέμαρχος της ελευθερίας του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ της Κύπρου. *Σχεδόν όλοι οι προδότες εκτελέσθηκαν από ΕΟΚΑ. Μερικοί που γλύτωσαν διέφυγαν στην Αγγλία.  
 
Ο Γεώργιος Γρίβας πλήρως συνειδητοποιημένος για το δύσκολο έργο το οποίο αναλάμβανε, με αποφασιστικότητα και απόλυτη πίστη στον σκοπό του Αγώνα, προχώρησε στην υλοποίηση του οράματός του. Όντας έμπειρος στρατιωτικός στις δύο επισκέψεις του στη Κύπρο για μελέτη των δυνατοτήτων διεξαγωγής του Αγώνα, συμπέρανε τα εξής: Σκεπτικισμός και διστακτικότητα από τις επαφές του με διάφορους παράγοντες όπως ο τότε Αρχ. Μακάριος, αλλά και αξιωματούχοι της τότε Ελληνική κυβέρνησης, το δόγμα της οποίας ήταν: Η Ελλάς αναπνέει με δύο πνεύμονες, τον Αγγλικό και τον Αμερικανικό. Λόγω του Κυπριακού Δεν μπορεί να διακινδυνεύσει από ασφυξία! Νικόλας Πλαστήρας: «Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή όπως η Ελληνική Κυβέρνηση αναλάβει πρωτοβουλία λύσεως του Κυπριακού!» 
 
«Υπομονή και τήρηση εφεκτικής (επιφυλακτικής), στάσης για να μην συγκρουσθώμεν με τους Άγγλους συμμάχους!» Σοφοκλής Βενιζέλος: «Δια τους γνωστούς διεθνείς λόγους δεν δυνάμεθα να ζητήσωμεν την ευόδωση και επίλυση της Πανελλήνιας αυτής αξίωσης!» (Ένωσης) Κ. Καραμανλής:«Το Κυπριακό έχει μεταβληθεί σε εθνική γάγγραινα και αποτελεί εθνική περιπέτεια στην οποία σύρεται η Ελλάς και η μόνη λύση που σπομένει είναι μια απ ευθείας συνεννόηση με Άγγλους και Τούρκους.» (Στην τότε Κοινοβουλευτική του ομάδα.).  
 
Πρόσθετο συμπληρωματικό. 
 
Η δάδα της ελευθερίας που πρωτοάναψε στην Αθήνα έφθασε στην ακτή της Χλώρακας, σε αυτή τη τότε απομακρυσμένη περιοχή, ο γίγαντας Διγενής ακολουθούσε πλέον τα χνάρια των πρώτων Ελλήνων πολεμιστών του Αθηναίου Στρατηγού Κίμωνα και Μεγάλου Αλέξανδρου, που κατέφθασαν για να απελευθερώσουν το νησί χιλιάδες χρόνια πριν και για αυτούς η Κύπρος δεν κειτόταν μακράν ούτε ξένη χώρα ήταν. Ήταν γνήσια θυγατέρα της μητέρας πατρίδας. Το τι θα επακολουθούσε κανείς δεν μπορούσε να το συλλάβει με το μυαλό του. Μια νεολαία μεθυσμένη από το κρασί της Λευτεριάς και της πολυπόθητης Ένωσης, εμπνευσμένη από ένα μοναδικό ίνδαλμα, τον Αρχηγό Διγενή, ήταν πρόθυμη να δώσει το άπαν των δυνάμεων της για την επιτυχή επίτευξη του Εθνικού στόχου! Προτού προκύψει η απόφαση για ένοπλο Αγώνα, προηγήθηκαν αρκετές διαπραγματεύσεις και κενές υποσχέσεις από την πλευρά του αποικιοκράτη δυνάστη. Οι Έλληνες της Κύπρου έθεταν συνεχώς το θέμα της αυτοδιάθεσης και της Ενώσεως χωρίς όμως ανταπόκριση. Ο ένοπλος αγώνας ήταν μονόδρομος για τη διεκδίκηση των δίκαιων και ιστορικών αιτημάτων του Κυπριακού Ελληνισμού. Όπως αναφέρει ο Διγενής: 
 
«Επίστευον οτι οι ηγέται της ανθρωπότητος δεν ήτο δυνατόν ελαφρά τη καρδία να οδηγούν τους ανθρώπους εις την σφαγήν δια την προάσπισιν ιδεωδών, εις τα οποία δεν επίστευον και δια την επιδίωξιν πλασματικών σκοπών, τους οποίους προετίθεντο, αμα τη ευτυχεί αποπερατώσει του πολέμου, να εγκαταλείψουν…» «Η συμπεριφορά των Δυτικών έναντι των φίλων και συμμάχων των υπήρξε αντίθετος προς τας διακηρύξεις και υποσχέσεις των…» 
 
Για το σκοπό αυτό ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ’ και ο συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας, μαζί με άλλα πρόσωπα από την Κύπρο και την Ελλάδα, ίδρυσαν στην Αθήνα μια Μυστική Επιτροπή Αγώνα για την απελευθέρωση της Κύπρου και την Ένωση της με την Ελλάδα. Τα μέλη της Επιτροπής ορκίστηκαν στην Αθήνα στις 7 Μαρτίου 1953. Πριν ακόμη ορκιστούν, τα μέλη της Μυστικής Επιτροπής όρισαν ως πολιτικό αρχηγό του αγώνα τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και ως στρατιωτικό Αρχηγό το Γεώργιο Γρίβα (Ο οποίος προς τιμή του κράτησε μέχρι τέλους τον όρκο του) 
 
Στην Αθήνα τότε άρχισε η συγκέντρωση στρατιωτικού υλικού, ενώ από την άνοιξη του 1953 οργανώθηκε στην Χλώρακα η πρώτη ολιγομελής ομάδα αγωνιστών. Μέλη της ομάδας αυτής (Κώστας Λεωνίδα, Ανδρέας Αζίνας, Νικόλας Αζίνας και Χαράλαμπος Αζίνας) παρέλαβαν στις 5 Μαρτίου 1954, στην τοποθεσία “Βρέξη” στην ακτή της Χλώρακας, το πρώτο φορτίο όπλων, που έφθασε με το πλοιάριο “Σειρήν” και πλοίαρχο τον Ευάγγελο Λουκά Κουταλιανό. Στην τοποθεσία “Αλυκή”, οι αγωνιστές Κώστας Λεωνίδα, Νικόλας Μαυρονικόλα και Μιχαλάκης Παπαντωνίου παρέλαβαν (ύστερα από ένα περιπετειώδες ταξίδι που άρχισε από τις 26 Οκτωβρίου στον Πειραιά) τον Αρχηγό του Αγώνα Γεώργιο Γρίβα Διγενή, που έφθασε κρυφά με το ίδιο πλοιάριο στις 10 Νοεμβρίου 1954 και τον οδήγησαν στο σπίτι του Νικόλα Αζίνα στη Χλώρακα. Τον Διγενή συνόδευαν ο Σωκράτης Λοϊζίδης και ο Νότης Πετροπουλέας. Το πλοιάριο κυβερνούσε ο Ελλαδίτης Θεόφιλος Ξανθόπουλος. 
 
Στο δια ταύτα με αφορμή την επέτειο της άφιξης του Αρχηγού Διγενή στη Ελληνική μεγαλόνησο, για την επίσημη έναρξη του Αγώνα, οφείλουμε όλοι να αναλογιστούμε τη προσφορά του Ανδρός αυτού σε τούτο τον τόπο. Η λασπολογία, που συνεχώς ρίχνεται τεχνηέντως από πολιτικούς, που ποτέ δεν υπηρέτησαν πραγματικά τη πατρίδα τους, είναι ακόμα ένας λόγος για να θεωρούμε ότι ο Διγενής και ΝΕΚΡΟΣ ΕΝΙΚΑ. Τα λόγια του ας μείνουν για πάντα χαραγμένα μέσα μας, που έχουμε κληρονομήσει μια κατεχόμενη πατρίδα με ακόμα πιο κατεχόμενα μυαλά και ηττημένες συμπεριφορές, ως οδοδείκτης για το επίπονο Αγώνα που μας καλεί και μας καρτερεί!! 
 
«Διεθνείς διπλωμάται ατενίσατε το έργον σας. Είναι αίσχος, εν εικοστώ αιώνι οι λαοί να χύνουν το αίμα των δια την λευτεριάν των, το θείον αυτό δώρο, για το οποίον και εμείς επολεμίσαμεν παρα τω πλευρό των λαών σας και για το οποίον σεις τουλάχιστον διατύνεσθε ότι πολεμίσατε εναντίον του ναζισμού και του φασισμού. 
 
Έλληνες, όπου και αν ευρίσκεσθε, ακούσατε την φωνήν μας: Εμπρός, όλοι μαζί για τη λευτεριά της Κύπρου μας» 
 
ΕΟΚΑ 
Ο Αρχηγός Διγενής 
 
Ίδετε πιο κάτω: 
 
Ιστορικός Χώρος του Αγώνα στην Ακτή Χλώρακας – Μουσείο Πλοιαρίου ‘’Άγιος Γεώργιος’’ 
 
Το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ 1955-1959 και οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-1959, εκτελώντας παλιά τους απόφαση ανήγειραν στο χώρο της αποβίβασης του Διγενή “Μνημείο Μνήμης και Τιμής” και αδριάντα του Διγενή. 
 
Διακόσια περίπου μετρά από τη θάλασσα στην τοποθεσία ‘‘Αλυκή’’, εκεί όπου αποβιβάστηκε στις 10 Νοεμβρίου 1954 ο Αρχηγός Διγενής, η πατριώτισσα Ελληνίδα εθνική ευεργέτρια της Κύπρου *Ζήνα Κάνθερ, ανήγειρε με δικές της δαπάνες, προς τιμήν του στρατιωτικού αρχηγού του Αγώνα το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Λησμονημένη και αυτή σήμερα. Το παρεκκλήσι, που εικονογραφήθηκε αργότερα από τους Γεώργιο και Αλέξανδρο Κωνσταντινίδη με τη φροντίδα της Μητρόπολης Πάφου και τις δωρεές χριστιανών, αποτελεί σήμερα αναπόσπαστο τμήμα του όλου μνημειακού χώρου στην ακτή της Χλώρακας. Διαιωνίζει, μαζί με τα αλλά μνημειακά έργα, την ιστορική μνήμη και τονίζει τη θρησκευτική πίστη, που ενέπνεε τους αγωνιστές του 1955 και συμπορευόταν αχώριστη με την αγάπη προς την ελευθερία της πατρίδας. 
 
*Η Θεογνωσία "Ζήνα" Κάνθερ ( Zena Gunther de Tyras) ήταν Κυπρία φιλάνθρωπος κι ευεργέτης της Κύπρου. Είχε συμμετοχή και χρηματοδότησε από τις πρώτες την ΕΟΚΑ στον απελευθερωτικό αγώνα. Γεννήθηκε το 1927 στην Τάλα της Επαρχίας Πάφου σε φτωχή οικογένεια και ήταν το 10ο και τελευταίο παιδί. Είχε την Κυπριακή και Αμερικάνικη υπηκoότητα λόγω του συζύγου της βαθύπλουτου, Κρίστιαν Κάνθερ και κατείχε τον τίτλο ευγενείας της πριγκίπισσας της Τύρας. Είχε μεγάλη φιλανθρωπική δράση, βοήθησε τις οικογένειες των ανταρτών και φυλακισμένων αγωνιστών, κατασκεύασε σχολεία, εκκλησίες, με την βοήθεια της κτίσθηκε το Μουσείο του πλοιαρίου Άγιος Γεώργιος και διέσωσε το πλοιάριο Άγιος Γεώργιος, χρηματοδότησε πολλά ιδρύματα, χωριά, δήμους, και φτωχές οικογένειες. Ήταν ιδιοκτήτρια του πρώτου εμπορικού κέντρου «Ζήνα» της Λευκωσίας και απεβίωσε το 2012 στην Λευκωσία. Wikipedia.  
  
*Το πλοιάριο Άγιος Γεώργιος 
 
*Μετά τη μυστική άφιξη στην Κύπρο του Αρχηγού του Αγώνα Διγενή, η Μυστική Επιτροπή Αγώνα των Αθηνών μίσθωσε τότε το μικρό πετρελαιοκίνητο καΐκι “Άγιος Γεώργιος” με καπετάνιο τον Ευάγγελο Λουκά Κουταλιανό, που είχε έρθει και προηγουμένως μυστικά στην Κύπρο ως κυβερνήτης του πλοίου ”Σειρήν”. για να μεταφέρει φορτίο όπλων και πυρομαχικών. Στο καΐκι, εκτός από τον καπετάνιο, επέβαιναν ο πλοιοκτήτης Ανάργυρος Μέλλος και οι ναύτες Μιχάλης Χριστοδουλάκης και Μιχάλης Αλιφραγκής. 
 
Το καΐκι ξεκίνησε από την Ελευσίνα, κοντά στον Πειραιά, για τη Ρόδο στις 13 Ιανουαρίου. Από τη Ρόδο αναχώρησε για την Κύπρο στις 23 Ιανουαρίου, αφού παρέλαβε και τον Αργύρη Καραδήμα. Οι Άγγλοι γνώριζαν από την αρχή όλες τις κινήσεις του καϊκιού, γι’ αυτό και με το περιπολικό σκάφος ‘‘Τσάριτυ” κατόπτευαν την ακτή από τη θάλασσα, ενώ αστυνομικές δυνάμεις παρακολουθούσαν από την ξηρά. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και ο Αρχηγός Διγενής πληροφορήθηκαν εγκαίρως για την προδοσία, παρά τις προσπάθειες όμως που κατέβαλαν δεν μπόρεσαν να ανακόψουν τον ερχομό του καϊκιού, που έφθασε το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου στην τοποθεσία “Ροδαφίνια”, 1500 μέτρα νοτιότερα από την τοποθεσία ”Αλυκή”. Εκεί το περίμενε ομάδα εφτά αγωνιστών από τη Χλώρακα, για να παραλάβουν το φορτίο του καϊκιού. Την ομάδα των αγωνιστών αποτελούσαν ο ομαδάρχης Κώστας Λεωνίδα και οι Χριστάκης Εύζωνας, Κυριάκος Μαυρονικόλας, Νικόλας Μαυρονικόλας, Μιχαλάκης Παπαντωνίου, Νικόλας Πενταράς και Χριστόδουλος Πενταράς. Με την ομάδα παραλαβής ήταν και ο εκ των μελών της Μυστικής Ομάδας Αθηνών Σωκράτης Λοϊζίδης, που περίμενε για να επιβιβαστεί στο καΐκι και να επιστρέψει στην Ελλάδα. 
 
Το καΐκι είχε επισημανθεί από τους Άγγλους και αστυνομική δύναμη έσπευσε στην περιοχή ‘‘Ροδαφίνια’’. 
 
Μια βάρκα από το καΐκι μετέφερε στην ακτή σε τρεις διαδρομές στρατιωτικό υλικό το οποίο μέλη της ομάδας τοποθέτησαν σε μικρό υπόστεγο μηχανής άντλησης νερού, εκατό περίπου μέτρα από την ακτή Σε κάποια απόσταση από την ακτή η αστυνομική δύναμη συνέλαβε το Μιχαλάκη Παπαντωνίου και τον Κυριάκο Μαυρονικόλα, τους οποίους ο ομαδάρχης είχε στείλει να φέρουν προμήθειες για το καΐκι. Προχωρώντας προς την ακτή η αστυνομική δύναμη συνέλαβε ακόμη τέσσερα μέλη της ομάδας, που είχαν μεταφέρει στο μικρό υπόστεγο της μηχανής τα πρώτα κιβώτια με δυναμίτιδα και στη συνεχεία συνέλαβε και τους υπολοίπους στον τόπο της εκφόρτωσης.  
 
Ο Τούρκος επικουρικός των Άγγλων και επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης ειδοποίησε με φωτοβολίδες το πολεμικό. Το πλοίο ”Κόμετ” το οποίο αντικατέστησε το ”Τσάριτυ” πλησίασε και έριξε προειδοποιητικές βολές εναντίον του καϊκιού ”Άγιος Γεώργιος”. Αυτό προσπάθησε να διαφύγει αλλά αναγκάστηκε να παραδοθεί αφού προηγουμένως το πλήρωμα του πέταξε στη θάλασσα το φορτίο των πυρομαχικών που είχε απομείνει.  
 
Τα πέντε μέλη του πληρώματος του πλοίου και οι έξι από τους οκτώ Κυπρίους, που συνελήφθησαν στην ακτή καταδικάστηκαν στις 6 Μαΐου 1955 από αγγλικό κακουργιοδικείο στην Πάφο σε διαφορές ποινές φυλάκισης από ένα εως δώδεκα χρονιά και μεταφέρθηκαν στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας. Λίγο αργότερα αφού υπέστη βάναυσα βασανιστήρια ο μεγάλος Έλληνας και από τους πρωτεργάτες ίδρυσης της ΕΟΚΑ, Σωκράτης Λοιζίδης, αφού δεν προδωσε, μεταφέρθηκε σε σκληρές φυλακές στην Αγγλία, όπου παρέμεινε κατά την διάρκεια του αγώνα. Αργότερα ήρθαν και άλλοι «επικίνδυνοι κακοποιοί της ΕΟΚΑ» κατά την άποψη των δημίων και βασανιστών Άγγλων. Μαζί τους και Ιρλανδοί αγωνιστές του ΙRA, που για τον ίδιο σκοπό υπέρ Ελευθερίας αγωνίζονταν με τους Κυπρίους. Δυστυχώς και αυτοί προδόθηκαν και οι Κύπριοι. 
 
Manus Canning, Sean MacStiofain και Cathal Goulding. Βρέθηκαν στις ίδιες Αγγλικές υψίστης ασφαλείας φυλακές (Σαν Αλκατράζ) με τους Κύπριους και ανέπτυξαν στενές φιλικές σχέσεις. Σιδηροδέσμιοι όπως και οι Αγωνιστές της ΕΟΚΑ. 
 
«ΑΝ ΛΑΧΤΑΡΑΣ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ, ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΠΑΡΤΗΝ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΞΙΖΕΙΣ» Αδριάντας Αρχηγού Διγενή στο χώρο του κρησφύγετου του στην Λεμεσό.  
 
Και ακόμα εμείς οι ΕΛΛΗΝΕΣ Κύπριοι ας …
Καρτερούμεν μέραν νύχταν
να φυσήσει ένας αέρας
στουν τον τόπον πο `ν καμένος
τζι’ εν θωρεί ποτέ δροσιάν
 
Για να φέξει καρτερούμεν
το φως τζιήνης της μέρας
πο `ν να φέρει στον καθ’ έναν
τζιαι ΕΝΩΣΗ τζαι ΛΕΥΤΕΡΙΑ. 
 
Επιμέλεια: Ομάδα εργασίας και έρευνας του ιστορικού συγγραφέα κ. Αντώνη Αντωνά, ο οποίος με την όσον δυνατή βοήθεια μπορούσε να μας προσφέρει, διαμορφώσαμε το τιμητικό αφιέρωμα. Ευχαριστούμε. 
 
Αποσπασματικές πληροφορίες: Απομνημονεύματα Διγενή, Ίδρυμα απελευθερωτικού αγώνα ΕΟΚΑ, Αρχείο και βιβλία Ρένου Κυριακίδη, Ιστορικά βιβλία Α. Αντωνά, αποσπάσματα από άρθρα κοινής ιστορικής χρήσης, ΜΜΕ της τότε εποχής κ.ά.

15 σχόλια:

  1. ΕΜΕΝΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΓΙΞΕ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΝΩΣΤΑ Κ ΑΓΝΩΣΤΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΙΟ ΚΑΤΩ .........
    Ο Διγενής πήρε το παγούρι του και ήπιε λίγο νερό. Στη συνέχεια μας πρότεινε να πιούμε, όποιος ήθελε νερό από την Ελλάδα. Πήραμε ένας – ένας το παγούρι και ήπιαμε από λίγο νερό. Σίγουρα δεν ήταν για να ξεδιψάσουμε, να σβήσουμε τη δίψα μας. Ήταν κάτι άλλο. Έμοιαζε σαν το μυστικό δείπνο, ήταν κάτι σαν θεία κοινωνία. Αυτό που νοιώσαμε ήταν ο πόθος μας για λευτεριά, για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα…» .....

    [[ Έμοιαζε σαν το μυστικό δείπνο, ήταν κάτι σαν θεία κοινωνία.]]

    ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΜΑΝΝΑΣ Κ ΚΟΡΗΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΟ ΕΛΛΗΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΠΡΟΥ.
    Ακόμη μέχρι σήμερα και νεκρός νικά και τον φόβο του στους ανθέλληνες σκορπά ... και στους βαρβάρους, αλλά και τους Εφιάλτες του ΑΚΕΛ.
    Και όπως λέμε στον μεγάλο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ας το πούμε και στον Διγενή.

    ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ (Παράφραση)
    Στίχοι για το τραγούδι Μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη Ξυλούρης Νίκος του έτους 1974 σε στίχους Γκάτσος Νίκος και σύνθεση Ξαρχάκος Σταύρος από το album Συλλογή.
    Όπου Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη # Μπάρμπα Γρίβα Διγενή μας....

    Μπάρμπα Γρίβα Διγενή μας,
    δεν μας τα ‘γραψες καλά.
    Δες ο Έλληνας τι κάνει
    για ν’ ανέβει πιο ψηλά.

    Μπάρμπα Γρίβα Διγενή μας
    πάρε μαύρο γιαταγάνι
    κι έλα στη ζωή μας πίσω
    το στραβό να κάμεις ίσο.

    Μπάρμπα Γρίβα Διγενή μας,
    δεν μας τα ‘γραψες σωστά.
    Το φιλότιμο δε φτάνει
    για να πάει κανείς μπροστά.

    Μπάρμπα Γρίβα Διγενή μας
    πάρε μαύρο γιαταγάνι
    κι έλα στη ζωή μας πίσω
    το στραβό να κάμεις ίσο.

    Π.Β. Συγγραφέας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο όρκος των Κυπρίων να πολεμήσουν τους Άγγλους για να απελευθερωθούν. Ο ιστορικός «Όρκος των 12» που θύμιζε τη Φιλική Εταιρεία και τον αριθμό των Αποστόλων.
    7 Μαρτίου 1953. Σε ένα μικρό διαμέρισμα της οδού Ασκληπιού στο κέντρο της Αθήνας, 12 άνθρωποι έδιναν όρκο να πάρουν τα όπλα και να ξεκινήσουν αγώνα για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
    Αυτοί ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος, ο Γεώργιος Γρίβας, ο Σωκράτης Λοϊζίδης, ο Νικόλαος Παπαδόπουλος, ο Γεώργιος Στράτος, ο Ηλίας Τσατσόμοιρος, ο Δημήτρης Σταυρόπουλος, ο Σάββας Λοϊζίδης, ο Αντώνιος Αυγίκος, ο Δημήτριος Βεζανής, ο Ηλίας Αλεξόπουλος και φυσικά ο οικοδεσπότης, Γεράσιμος Κονιδάρης.

    Οι 12 άνδρες έδωσαν έναν κοινό όρκο: να επιτύχουν την πολυπόθητη ένωση. Αφού ήταν πια ξεκάθαρο ότι αυτό δε μπορούσε να γίνει με τα λόγια, έπρεπε να οργανωθούν και να πάρουν τα όπλα.
    Ο όρκος ήταν μόλις 48 λέξεις:
    «Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος να φυλάξω, θυσιάζων και την ιδίαν μου ζωήν, υποφέρων και τα πλέον σκληρά βάσανα, μυστικόν παν, ό,τι γνωρίζω και θέλω ακούσει διά την υπόθεσιν της Ενώσεως της Κύπρου. Θα υπακούω δε εις τας εκάστοτε διδομένας μοι διαταγάς».
    Μετά το τέλος του όρκου βροντοφώναξαν όλοι ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΗ.

    ΟΛΟΙ ΤΗΡΗΣΑΝ ΠΙΣΤΑ ΤΟΝ ΟΡΚΟ ΤΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ, ΠΛΗΝ ΕΝΟΣ ΕΠΙΟΡΚΟΥ... ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ; ΨΑΞΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.
    Μ.Ρ. Ερευνήτρια -Συγγραφέας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο υπέροχος αγώνας των ηρώων της ΕΟΚΑ μέσα από την ποίηση του Κώστα Μόντη

    Τιμούμε τις εθνικές επετείους κι αναζητούμε τον δικό μας προσανατολισμό.΄
    Ενδεικτικά:

    ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ

    Όταν διάβασα την ιστορία σου

    το βράδυ είχα πυρετό.

    ΙΑΚΩΒΟΣ ΠΑΤΑΤΣΟΣ

    Εμείς; Τι είμαστε εμείς;

    Μπορεί να το διαβάσουμε με θλίψη

    (πολλή; Kαλά, πολλή),

    μπορεί να το συζητήσουμε με πόνο

    (αν και ποσό καιρό κι αυτό;),

    μπορεί – οι πιο ευαίσθητοι –

    να τ΄ αγρυπνήσουμε (αν και πόσες νύκτες;),

    μα τίποτα άλλο.

    Όλα τ’ άλλα ειν΄ της μητέρας του παιδιού.

    ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΑΤΣΗΣ

    Απλώστε την ομίχλη

    μην πέσει σήμερα στα στάχυα του

    η αναπόφευκτη χαρά των κορυδαλλών.

    ΤΡΕΙΣ ΑΓΧΟΝΕΣ ΣΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ

    Πού τρέχουν όλοι αυτοί,

    γιατί τόση αναταραχή

    για να σκοτώσουν τρία παιδικά χαμόγελα;

    Γιατί φοβούνται πως είναι τόσο δύσκολο

    να σκοτώσουν αυτά τα χαμόγελα;

    ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ ΚΑΡΑΟΛΗΣ

    Μην πάρετε οποιαδήποτε φωτογραφία του.

    Υπάρχει μια όταν ήταν δεκαέξι χρονών

    -στα χείλη το χαμόγελο των δεκαέξι χρονών, στα μάτια μια πρωινή πόρτα χωριού που άνοιγε.

    Υπάρχει στο δωμάτιό του

    μια φωτογραφία με την πρώτη του χρωματιστή γραβάτα.

    Γύρω- τριγύρω μεταξωτό πλαίσιο

    κεντημένο απ’ την αδερφή.

    Αυτή ταιριάζει. Έτσι ήταν ξανά όταν πέθαινε, αυτό το ίδιο τραγούδι τραγουδούσε,

    χωρίς ίχνος ενδιάμεσης αλλαγής,

    ούτε καν απ΄ την αγχόνη.

    ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

    Εκείνο τ΄ «ΟΧΙ» δεν το επανέλαβε η ηχώ,

    ήταν πολύ βαρύ για να το μεταφέρει.

    ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

    Εκείνο το πρωί

    ένας άνθρωπος θ΄ άλλαζε τ ΄όνομα των βουνών.

    ΜΑΣ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ…

    Μας παρέδωσε τα βιβλία του

    όσο που να γυρίσει απ΄ το Μαχαιρά

    και τώρα μείναμε μ΄ αυτό το βάρος.

    Πού να ξέραμε, πού να υποθέσουμε.

    Οι Έλληνες ξέρουν κάθε στιγμή να πεθαίνουν. Γιατί ενεργούν πάντα με γνώμονα την καρδιά και όχι τη λογική. Γι΄ αυτό και πάντα πετυχαίνουν το παράλογο και κάνουν δυνατό το αδύνατο. Έχουν ατσάλινα στήθια οι Έλληνες, έχουν μεγάλη ψυχή, αδίστακτη θέληση, πίστη και θάρρος. Δε διστάζουν να χύσουν το αίμα τους, δεν κάνουν πίσω μπροστά στο θάνατο, δεν πτοούνται, δεν υποκύπτουν. Δεν υπολογίζουν θυσίες κι αγώνες , γι’ αυτό και πάντα βγαίνουν νικητές. Και το ότι οι Έλληνες δε δρουν με τη λογική, το έχουν αποδείξει επανειλημμένα. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ ήταν μια «τρελή» αδιαμφισβήτητα απόδειξη…
    Και όπως ο Αυξεντίου φώναξε πολυβολώντας τους μυρίους κατακτητές ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΠΩΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ... ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΑΘΕΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ και έγινε άσβεστη λαμπάδα Ελευθερίας...
    Ισχύει και για τους Βαρβάρους τούρκους εισβολείς... Ο καιρός γαρ εγγύς...

    Μ.Σ. Θυγατέρα ήρωος της ΕΟΚΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. «Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά»

    Απόσπασμα
    Οι ήρωες, προχωρούν στα σκοτεινά, γιατί δεν θυσιάζονται προσδοκώντας το κέρδος, και γιατί δεν έχουν ανάγκη από εγγυήσεις για να παλέψουν για την πατρίδα τους. Πολεμούν και πεθαίνουν από αγάπη, κι αυτό είναι ένα αίσθημα που μόνο οι γνήσιοι ήρωες μπορούν να γνωρίσουν. Βεβαίως, η Πολιτεία οφείλει, έχει χρέος ιερό να μεριμνήσει γι’ αυτούς που καταλείπουν πίσω τους, για τα παιδιά, τις συζύγους, τους γονείς των ηρώων, όπως παραγγέλλει ο Περικλής στον «Επιτάφιό» του, για να τους μιμούνται κι άλλοι.

    Άσχετα, αν η δική μας πολιτεία, που οικοδομήθηκε πάνω στα κόκαλα αυτών των παλληκαριών, των ηρώων της ΕΟΚΑ, φάνηκε αμνήμων και επιλήσμων για τα λίγα αυτά παιδιά που έμειναν τότε ορφανά, αφού οι πιο πολλοί ήρωες δεν πρόλαβαν καν να μεγαλώσουν, πόσο μάλλον να νυμφευτούν. Η έγνοια των επιγόνων ήταν η νομή της εξουσίας, ο εύκολος και γρήγορος πλουτισμός, η ατομική ευδαιμονία, ο αριβισμός, η επικράτηση έναντι των άλλων, ο σφετερισμός των θυσιών για ωφελιμιστικούς σκοπούς, η λαμογιά, η κλεψιά, η διαφθορά, η καπατσοσύνη, κι άφησαν αυτά τα παιδιά να φυτοζωούν.

    Ποιος νοιάστηκε, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, για το πώς κατάφεραν αυτές οι οικογένειες να επιβιώσουν; Αυτοί περί άλλων τύρβαζαν. Οι ήρωες πέθαναν, και δεν έπιανε το «μέσο» τους για να βρουν δουλειά τα παιδιά τους. Π.χ. Ο γιος του ήρωα Παναγίδη, και ο Θείος τους Αριστείδης, κάτοχος δύο πτυχίων Πανεπιστημίου της Ελλάδας, δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά στην Κύπρο μετά τον απελευθερωτικό αγώνα, με τη δικαιολογία ότι προτιμούνταν απόφοιτοι αγγλικών Πανεπιστημίων που βρήκαν χρυσοφόρες εργασίες. Κι ας έμεινε ορφανός, γιατί ο πατέρας του πολέμησε για να φύγουν οι Άγγλοι κατακτητές. Τελικά, γύρισε στην Κύπρο, όχι επειδή ήταν γιος του ήρωα, όχι επειδή ήταν σπουδασμένος, αλλά επειδή νυμφεύτηκε.
    Στο ποίημά του «Αποχαιρετισμός» ο Γιάννης Ρίτσος καταθέτει τους πιο κάτω στίχους:Οι ήρωες, μας έλεγε η αγαπημένη φιλόλογός μας στο Γυμνάσιο Λευκονοίκου, η κ. Κυριακή Παρασκευά, πρεσβυτέρα σήμερα, είναι «οι τρελοί της ιδέας», σύμφωνα και με το μακρυγιαννικό: «Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς». Αυτοί «οι τρελοί» είναι όσοι ακολουθούν το όραμά τους, κι ένα φως πολύ γλυκό τούς παρασύρει στην αθανασία.
    Κι ακόμη, «Ήρωες είναι όσοι κάνουν τη μελέτη του θανάτου». Δεν είναι υπεράνθρωποι, δεν είναι τιτάνες, είναι όλοι συνηθισμένοι άνθρωποι, που εμφορούνται από υψηλά ιδανικά, είναι φορείς αξιών, άνθρωποι αρετής. Απλώς, την κατάλληλη στιγμή, κάνουν τη «μελέτη του θανάτου».

    Θυμάται κάποιος το συμβολικό ποίημα ΜΑΤΡΩΖΟΣ του μεγάλου Στρατήγη, όταν κάποιος παλαίμαχος ρακένδυτος αγωνιστής 1821, πήγε να ζητήσει βοήθεια από πολιτικους και του είπαν να πάει σε γηροκομείο...
    Η απάντηση του ... Απόσπασμα.
    Αρχή...
    Ἕνας Σπετσιώτης γέροντας, σκυφτὸς ἀπὸ τὰ χρόνια,
    μὲ κάτασπρα μακριὰ μαλλιά, μὲ πύρινη ματιά,
    σὰν πλάτανος θεόρατος γυρμένος ἀπ᾿ τὰ χιόνια,
    περνοῦσε πάντα στὸ νησὶ τὰ μαῦρα γηρατειά.
    Εἶναι ἀπὸ κείνη τὴ γενιὰ κι ὁ γερο-καπετάνος
    ποὺ ἀκόμα καὶ στὸν ὕπνο του τὴν ἔτρεμε ὁ Σουλτάνος.
    .....................................................

    «Ἐδῶ τί θέλεις, γέροντα;» ρωτᾷ τὸν καπετάνο
    στὸ ὑπουργεῖον ἐμπροστὰ κάποιος θαλασσινὸς
    ντυμένος στὰ χρυσά. «Παιδί μου, εἶναι πάνω
    ὁ Κωνσταντής;». «Ποιὸς Κωνσταντής;». «Αὐτός... ὁ Ψαριανός».
    «Δὲ λὲν κανένα Ψαριανό, ἐδῶ εἶναι Ὑπουργεῖο,
    νὰ ζητιανέψῃς πήγαινε μὲς στὸ φτωχοκομεῖο!».

    Ὁ γέρος ἀνασήκωσε τὸ κάτασπρο κεφάλι
    καὶ τὰ μαλλιά του ἐσάλεψαν σὰν χαίτη λιονταριοῦ
    καὶ μὲ σπιθόβολη ματιὰ μὲς ἀπ᾿ τὰ στήθια βγάνει
    μὲ στεναγμὸ βαρύγνωμο φωνὴ παλληκαριοῦ:
    «Ἂν οἱ ζητιάνοι σὰν κι ἐμὲ δὲν ἔχυναν τὸ αἷμα,
    οἱ καπετάνοι σὰν καὶ σὲ δὲν θὰ φοροῦσαν στέμμα!»

    .................................................

    Καθηγητής φιλόλογος από οικογένεια αγωνιστών ΕΟΚΑ - Λάρνακα - Κίτιον.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ύμνος στην ΕΟΚΑ
    Κύπρος

    Τα παλικάρια μας
    Ελευθερία ή Θάνατος

    Πρώτη τ’ Απρίλη
    Πρώτη τ’ Απρίλη μέρα μεγάλη
    Πρώτη τ’ Απρίλη μέρα τρανή
    Σαν τέτοια μέρα η Κύπρος όλη
    Τ’ άρματα πήρε για την τιμή

    Τέσσερα χρόνια αγώνες μύριοι
    Με την ΕΟΚΑ τη θρυλική
    Μικροί μεγάλοι κινήσαν τότες
    Να γίνει η Κύπρος Ελληνική

    Πρώτη τ’ Άπρίλη του Έθνους μέρα
    Συ μας φλογίζεις νου και καρδιά
    Συ μας θυμίζεις με την πνοή σου
    Θρύλους Ελλάδα και λευτεριά

    Οικογένεια καπεταναίων Μπαντουβά από αδελφή Κρήτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπητά μας παιδιά, συνεχίστε. Διδάσκετε πατριωτισμό, που τόσο μας λείπει σήμερα.
    Ντίνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Συγκινητικα αλλα λησμονημενα.
    Νικηφορος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ο δρ. Λάκης Αναστασιάδης στο βιβλίο του «Κυπρίων Ιατρών Έργα», δίνει μια ξεκάθαρη εικόνα και για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ο Γρίβας Διγενής απεβίωσε στις 27 Ιανουαρίου 1974, σχεδόν επτά μήνες πριν τα τραγικά γεγονότα του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής.

    Τότε στο κρησφύγετο του στην Λεμεσό, όταν μετά την επιδείνωση της υγείας του κλήθηκε ο βαφτιστικός και αδελφότεκνoς του, παθολόγος καρδιολόγος, Δώρος Παπαπέτρου, από τη Λάρνακα πήγε για να τον εξετάσει του συνέστησε φαρμακευτική αγωγή και ξεκούραση και τον ξανά επισκέφθηκε τον Ιανουάριο του 1974, μετά την επιδείνωση της κατάστασης της υγείας του.

    Ο Διγενής ένιωθε φοβερή εξάντληση και είχε σοβαρή δύσπνοια. Δεν ήταν σε θέση να ανέβει μόνος τα σκαλιά του ιατρείου του ακτινολόγου Παυλίδη και τον μετέφερα στα χέρια μου», δήλωσε ο αγωνιστής Μάριος Χριστοδουλίδης, που τον συνόδευσε στο γιατρό.

    Kαι μετά ο Δρυς έπεσε ...

    Ο γιατρός Χριστόδουλος Λιβέρης αφού ταρίχευσε την καρδιά του Διγενή τη φύλαξε στο χημείο του στη Λευκωσία. Όταν τον Απρίλιο του 1978 ο αγωνιστής Μάριος Χριστοδουλίδης, στο σπίτι του οποίου πέθανε ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ, ζήτησε την ταριχευμένη καρδιά του Αρχηγού, για να την εκθέσουν στο προγραμματιζόμενο να λειτουργήσει Μουσείο Αγώνος, η καρδιά δεν υπήρχε.
    Και Χάθηκε η καρδιά του ...
    Μια εκδοχή τότε ήταν ότι ο βοηθός στο Χημείο Ανδρέας Λεωνίδου από φόβο «την πήρε και την έθαψε κάποια μέρα, κάπου στο χωριό του, γιατί τους τηλεφωνούσαν και τους απειλούσαν "μακαριακοί"». Όταν η εκδοχή αυτή διαψεύστηκε, τότε λέχθηκε απλά ότι "η γυάλα με την καρδιά χάθηκε ..."
    Την ίδια περίοδο είχαν γίνει και δύο διαρρήξεις στο εργαστήριο.. Και η μακαριακή αστυνομία με άνωθεν εντολές ουδέν έπραξε..
    Μέχρι την καρδιά του φοβόντουσαν οι ιερόσυλοι, ανθέλληνες, ανθενωτικοί μακαριακοί!
    ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΕΝΙΚΑ.
    Γεννήθηκε Λευκωσία, 6 Ιουνίου 1897 -Πέθανε Λεμεσό, 27 Ιανουαρίου 1974.
    Όταν ηγήθηκε της θρυλικής ΕΟΚΑ το 1955 ήταν 58 ετών. Όταν πέθανε ήταν 77! και όμως ποτέ δεν τα έβαλε κάτω ο Μέγας ΔΙΓΕΝΗΣ...και συνέχισε τηρώντας τον όρκο του να αγωνίζεται για την ΕΝΩΣΗ...ενώ ο επίορκος Μακάριος από το 1959 την απεμπόλησε και έγινε συνοδοιπόρος των άθεων κομουνιστών ανθενωτικών της Κύπρου, που προηγουμένως τον λοιδωρούσαν ...
    ΔΙΓΕΝΗΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

    ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΡΙΒΙΚΟΣ ΕΝΩΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ ΜΕΡΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ - ΑΠΟ ΛΙΟΠΕΤΡΙ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΑΧΥΡΏΝΑΣ ΤΟΥ ΛΙΟΠΕΤΡΙΟΥ
    ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΝΕΟ ΧΑΝΙ ΤΗΣ ΓΡΑΒΙΑΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Επειδή δεν αναφέρεται συχνά και ο ένδοξος θάνατος του Αρχηγού, που όρθιος τον αντιμετώπισε ως ο Βυζαντινός Διγενής Ακρίτας, προστάτης της Κύπρου στα μαρμαρένια αλώνια, λόγω του ότι παρευρέθηκα στην πάνδημη παλλαϊκή κηδεία, που ποτέ δεν θα ξεχάσω, προσθέτω:

    Γαλάζια λαοθάλασσα.
    Στην κηδεία παρευρέθηκαν χιλιάδες κόσμου λαϊκών και κληρικών με αίτημα την ΕΝΩΣΗ, οι οποίοι την μετέτρεψαν σε λαϊκό προσκύνημα. Από την κυβέρνηση καμία εκπροσώπηση, καθώς οι σχέσεις του Διγενή με τον επίορκο Μακάριο ήταν αρκετά τεταμένες, στα όρια του εμφυλίου. Θρασύτατη πρόταση του Μακαρίου όπως τελέσει την κηδεία στην Λευκωσία ή τουλάχιστον να κατατεθεί στεφάνι εκ μέρους του απορρίφθηκε από το σύνολο των αγωνιστών ΕΟΚΑ οι οποίοι απάντησαν μόνο με ένα μεγάλο ΟΧΙ.
    Όταν προσήλθε η τιμημένη σύζυγος Διγενή Βασιλική (Κική), οι ζητωκραυγές ήταν τόσο έντονες, που με έκαναν και εμένα και τους φίλους Κυπρίους και Ελλαδίτες αδελφούς, που ήρθαμε από Ελλάδα να δακρύσουμε και λυγίσουμε.
    Μόνο η Εθνική Φρουρά και υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία του Ελληνικού στρατού εκπροσωπήθηκαν.
    Σημειώνεται ότι άγημα 100 αγωνιστών της ΕΟΚΑ, συνόδευσε τον Αρχηγό του στην τελευταία του κατοικία. Η μακαριακή καθεστωτική αστυνομία τότε δεν αποτόλμησε να στείλει ούτε ένα αστυνομικό. Την κηδεία τέλεσαν καθαιρεθέντες από Μακάριο άξιοι ιεράρχες.
    Σημειώνεται ότι με μέτριους υπολογισμούς άνω των 150,000 κόσμου παρευρέθηκε και άλλοι τόσοι τις προηγούμενες μέρες προσκύνησαν το ιερό φέρετρο. Σχεδόν όλη η Κύπρος πλην κουμουνιστών, ανθενωτικών και ανθελλήνων μακαριακών.
    ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ ΑΡΧΗΓΕ.
    Dr Ι.Ν. Ενωτικός Έλληνας Κύπριος, που κατεδίωξε το μακαριακό καθεστώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητέ μας κ. Θάνο της πατριωτικής ιστοσελίδας KOUKFAMILY θεωρούμε μεγάλη τιμή, που δεν ξεχνάτε ποτέ την Ελληνική Κύπρο και καταχωρείτε σχετικά αφιερώματα, για τους αγώνες και θυσίες της. Δεν φείδεστε ούτε κόπου, ούτε χρόνου.
    Θερμές ευχαριστίες στους ΕΛΛΗΝΕΣ αναγνώστες σας, που με τα πρόσθετα τους σχόλια, όχι μόνο έφεραν στην επιφάνεια άγνωστες ιστορικές πτυχές του Αρχηγού Διγενή, αλλά και μας συγκίνησαν (Και κάποια μας "θύμωσαν" για τις μέρες και πράξεις ανθενωτικών, ανθελλήνων)
    Σημειώνουμε ότι από τους προσωπικούς μας αποδέκτες Ελλάδος, Κύπρου, απόδημου Ελληνισμού λάβαμε στο μέηλ μας δεκάδες πρόσθετα σχόλια και τονίζουμε κανένα αρνητικό. Το αναφέρουμε διότι αυτό δεικνύει ότι και σήμερα παρά τον λυσσαλέο πόλεμο ανθελλήνων τόσον στην Ελληνική Κύπρο μας, όσον και Ελλάδα μας, συνεχίζουν οι καθαροί πατριώτες απτόητοι να κρατούν την Ελληνική σημαία ψηλά.
    Η Ελληνική πολύπαθη Κύπρος χιλιάδες πατριωτικά χαιρετίσματα σας αποστέλλει και την Ελληνική σημαία της ΠΟΤΕ δεν υποστέλλει.
    Παράλειψη θα ήταν, αν δεν κάναμε μνεία της βοήθειας του κ. Αντωνά στην επιμέλεια των άρθρων μας. Αν και δεν δέχεται εύκολα ευχαριστίες εμείς τον ευχαριστούμε και ας μας "κυνηγήσει" ακόμη και για την αναφορά του ονόματος του.
    Να είστε όλοι καλά.
    Με εκτίμηση
    ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΗΤΑΝ ΣΥΝΑΤΑΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΣΟΝ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ, ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ.
    ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΖΗΣΑΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΑ ΑΦΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΑ ΔΙΔΑΧΘΗΚΑΜΕ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΒΑΛΘΗΚΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΟΥΝ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ. ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΜΑΝΑ, ΕΛΛΗΝΑ ΠΑΤΕΡΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟ, ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.
    ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.
    ΑΔΕΛΦΙΑ ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μα τι είναι αυτά; Που τα κρύβουν και ποιοι;
    Αδελφοί Έλληνες της Κύπρου ομάδα εργασίας, συνεχίστε να μας παραδίδεται μαθήματα ιστορίας.
    Ντίνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κατ΄ αρχή θερμά συγχαρητήρια σε όλους σας, αλλά και στον αδελφό Θάνο για την συμπαράσταση στον πολύπαθο Ελληνισμό της Κύπρου.
    Η μνεία του ονόματος μου και οι ευχαριστίες δεν ήταν απαραίτητες. Ταπεινά κάνω το καθήκον μου όπως και τόσοι άλλοι αξιόλογοι ιστορικοί συγγραφείς, που συνεργάζονται με την πατριωτική ιστοσελίδα koukfamily. Τις άγνωστες και κρυμμένες πτυχές της ιστορίας, όλοι έχουμε εθνική υποχρέωση να τις φέρνουμε στην επιφάνεια, για να διδάσκουν και νουθετούν την νέα γενιά, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, το μέλλον αυτού του τόπου, διότι λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την επαναλάβει μαζί με εθνικές καταστροφές. Το παρελθόν και το παρόν είναι διδασκαλία για το μέλλον.
    Με ιδιαίτερη εκτίμηση για όλους
    Αντώνης Αντωνάς -Ιστορικός Συγγραφέας από Ελληνική Κύπρο.

    "Θάρσει. Λέγων τ' αληθές ου σφαλεί ποτε." - Σοφοκλής

    Σιγάν την αλήθειαν χρυσόν εστι θάπτειν.
    Πυθαγόρας

    Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει ημάς.
    κατά Ιωάννην (η’ 32 )







    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σε ευχαριστω αδερφε μου Αντωνη. Κι εσυ και η ομαδα σου κάνετε εξαιρετική δουλειά.
    Να ευχαριστησω και ολους τους σχολιαστές που με τα ευστοχα σχόλιά τους συμπληρωνουν το άρθρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).

Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.

Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.