Ό φόβος που νικά τον φόβο.

Χαίρεται
 

‘Όταν δεν φοβάμαι τον Θεό.

 

Ο μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπου είναι ο έμφυτος φόβος του θανάτου.
Για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, ολοι έχουμε μέσα μας έμφυτο αυτό τον φόβο.  

Η ψυχή φοβάται τον Θάνατο, το σκοτάδι, ξέρει για τον άδη, όταν ζει την εδώ πρόγευση του τρέμει.  

Έτσι προειδοποιεί τον άνθρωπο αυτός ο φόβος ότι κάτι λείπει, κάτι δεν πάει καλά.  

Αν δεν έχω φόβο, σεβασμό, αγάπη για τον Θεό, ο φόβος του θανάτου και ο φόβος γενικά θα με κυριεύει.  

Ο φόβος γενικά, ο φόβος του θανάτου θεραπεύεται με τον φόβο του Θεού.
 

Η ασέβεια οδηγεί στον φόβο.  

 

Πως χάνω τον Θεό, πως τον εγκαταλείπω, πως τον αποστρέφομαι και γεμίζω φοβίες;
Όταν με τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις μου, ζώ μια ζωή αμαρτία, γεμάτη ασέβεια πρός τον Θεό.
Όταν δεν μετανιώνω για τίποτα από αυτά που έχω κάνει, αντίθετα υπερηφανεύομαι εσωτερικά και εξωτερικά.
Τότε είμαι γεμάτος από τον φόβο, γεμάτος φόβο του Θανάτου.  

Αυτό είναι ένα σημείο, μία προειδοποίηση πριν τον πνευματικό και διπλό θάνατο.  

 

Οι 4 πρώτες εντολές αφορούν τον σεβασμό απέναντι στον Θεό
 

Το πόσο σημαντικός για την ψυχική μου υγεία, ο σεβασμός πρός τον Θεό, μου το δείχνει ο Θεός, στις πρώτες τέσσερις εντολές.  

Η μη τήρηση αυτών των εντολών είναι ασέβεια και οδηγεί σε μια ζωή γεμάτη φόβο θανάτου, η εμμονή στην ασέβεια οδηγεί στον πνευματικό θάνατο μπορεί το σώμα να ζει αλλά είμαι νεκρός πριν πεθάνω.
Αυτόν τον θάνατο τον βλέπει, τον διαισθάνεται η ψυχή και τρέμει από φόβο μακριά από τον Θεό.
 

Φόβος Θεού αυτοσυνειδησία.  

 

Ο φόβος του Θεού είναι η αρχική νηπιακή κατάσταση που βιώνει ο νήπιος πνευματικά άνθρωπος.
Πριν μπώ στον σεβασμό του θεού, πριν φτάσω στην ΑΓΑΠΗ του Θεού, πρώτα θα φοβηθώ τον Θεό.
Έτσι ξεκινάει η θεραπεία ενός άρρωστου ΕΓΩ για να γίνει μία υγιείς αυτοσυνειδησία.
Ο Θεός μου χάρισε την αυτοσυνειδησία να νοιώθω ξεχωριστός, για να την χρησιμοποιήσω ως ένα χρήσιμο κομμάτι του συνόλου.
Ενώ την χρησιμοποιώ για να ξεχωρίσω πάνω από το σύνολο, προσπαθώ να φανώ από πάνω υπερήφανα.  

 

Η ειρωνεία κρύβει τον φόβο
 

Η ασέβεια πρός τον Θεό έχει αποτέλεσμα να γεμίσω κρυφούς και φανερούς φόβους, ανασφάλειες, ταραχή.
Μπορεί να το κρύβω στο αλαζονικό βλέμμα μου, στην έπαρση μου, πίσω από ένα ειρωνικό χαμόγελο και ένα στραβό στόμα, πίσω από σαρκασμό, κατακρίσεις, κουτσομπολιά, αλλά φοβάμαι, φοβάμαι πολύ και ειδικά τον θάνατο.  

Η αυτοσυνειδησία μου έγινε ΕΓΩ γεμάτο φόβο χωρίς τον Θεό, χωρίς τον Χριστό, χωρίς τον σταυρό του να με φυλάει.
 

Το ΕΓΩ είναι ένα χρήσιμο κομμάτι ενός τελείου συνόλου ,όταν θυσιαστεί και μπει στο σύνολο  

 

Το σύνολο μπορεί να είναι η οικογένεια, η εργασία μου, η πατρίδα, ο κόσμος ολόκληρος που θέλει την θυσία μου και όχι την άγονη κριτική μου, την κακία μου, τον φόβο μου, αλλά την Χαρη μου, την χαρά μου.  

 

Νεκροζώντανος  

 

Χωρίς φόβο Θεού γέμισα φόβο, ποτέ δεν είναι αργά, όσο ζω να επιστρέψω στον Χριστό, με περιμένει με μια ζεστή αγκαλιά, μου χτυπάει την πόρτα συνεχώς, μου ζητάει σεβασμό στις εντολές του, για το καλό μου, για την θεραπεία μου.  

Είναι πίσω, γύρω, μέσα σε ανθρώπους γύρω μου, ας τεντώσω τα αυτιά μου, ας ανοίξω τα μάτια μου δεν με άφησε ποτέ αυτός, εγώ τον άφησα.  

 

Η εκκλησία του όλη, ο ίδιος προσεύχεται για μένα, προσεύχεται για όλους μας, τον καθένα ξεχωριστά, μας στέλνει θερμότητα και φως στην καρδιά, να λειώσει τον πάγο μέσα μας, να φωτίσει κάθε σκοτεινή γωνία μας.  

 

Να μαλακώσει η ψυχή μας, να νοιώσουμε, να ζήσουμε, να μην πεθάνουμε ψυχροί, ξεροί και αδιάφοροι για τους άλλους γύρω μας.
 

Καλή φώτιση και αρχή μετανοίας
Γ.Μ 

 

πηγή