Γράφει ο Stefan Hofer
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και των ευρωπαϊκών σοσιαλιστικών κρατών, μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και του Συμβουλίου Αμοιβαίας Οικονομικής Βοήθειας (ΣΑΟΒ)1, οι κυρίαρχες ελίτ στη Δύση θριάμβευσαν υποστηρίζοντας ότι η καπιταλιστική οικονομία της αγοράς και το δυτικό κρατικό σύστημα υπό την κυριαρχία των ΗΠΑ είχαν επικρατήσει οριστικά στον συστημικό ανταγωνισμό με τον σοσιαλιστικό κόσμο, ότι είχαν νικήσει τον σοσιαλισμό. Το τέλος της ιστορίας είχε ήδη διακηρυχθεί.
Το μήνυμα του βομβαρδισμού της Σερβίας και του πολέμου στο Ιράκ ήταν ότι εμείς, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ του οποίου ηγούμαστε, μπορούμε πλέον να αποφασίζουμε σε όλο τον κόσμο τι πρέπει να κάνουμε, τι επιτρέπεται και τι όχι- είμαστε οι νικητές της ιστορίας- δεν υπάρχει πλέον καμία αντίρροπη δύναμη.
Τα τριάντα χρόνια που έχουν περάσει από τότε έχουν δείξει ότι αυτό ήταν μια μεγάλη λανθασμένη εκτίμηση. Η πρωτοφανής οικονομική άνοδος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, σε συνδυασμό με έναν διεθνιστικό γεωστρατηγικό αναπροσανατολισμό της πολιτικής του κράτους αυτού, έχει δημιουργήσει ένα νέο και ισχυρότερο αντίβαρο, το οποίο περιορίζει όλο και περισσότερο τη δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών και των κατώτερων εταίρων τους.
Η εγκαθίδρυση ενός σταθερού φιλοδυτικού καθεστώτος στο Ιράκ απέτυχε. Η επιθυμητή αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν και τη Συρία έχει επίσης αποτύχει. Ένα σαφώς φιλοδυτικό καθεστώς δεν θα μπορούσε να εγκατασταθεί ούτε στη Σερβία. Η αλλαγή του καθεστώτος που επιχειρήθηκε με κάθε μέσο στη Νικαράγουα και τη Βενεζουέλα απέτυχε, και η αλλαγή του καθεστώτος δεν ήταν επιτυχής ούτε στην Κούβα. Στη Λατινική Αμερική (στη Βολιβία, τη Χιλή, τη Βραζιλία, την Αργεντινή και, πιο πρόσφατα, την Κολομβία) δρομολογούνται εξελίξεις που δυσαρεστούν τις Ηνωμένες Πολιτείες και είναι δυνατές μόνο λόγω των αλλαγών στους παγκόσμιους συσχετισμούς δύναμης.
Η Ρωσία, η οποία δεν είναι πλέον σοσιαλιστική, δεν ήταν επίσης πλέον έτοιμη υπό τον Πούτιν να αποδεχθεί την παγκόσμια ηγεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών και να ενσωματωθεί ως κατώτερος εταίρος στο κυριαρχούμενο από τις ΗΠΑ δυτικό σύστημα κρατών ή να υποταχθεί στις ΗΠΑ. Ως αποτέλεσμα, η Δύση προσπαθεί έκτοτε να αποξενώσει, να αποδυναμώσει και να αποσταθεροποιήσει τη Ρωσία ως αυταρχική και αντιδημοκρατική δύναμη.
Αλλά και η πολιτική της κυριαρχούμενης από τις ΗΠΑ Δύσης έναντι της Ρωσίας δεν έχει οδηγήσει στην επιθυμητή αλλαγή καθεστώτος. Αντιθέτως, τα τελευταία χρόνια η Ρωσία και η Κίνα έχουν αναπτύξει και εμβαθύνει τη συνεργασία τους στους τομείς της πολιτικής, της οικονομίας και της στρατιωτικής υπεράσπισης των συμφερόντων τους, ώστε να διαμορφώσουν μια στρατηγική εταιρική σχέση.
Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και η Ρωσία, μαζί με άλλα κράτη, φιλοδοξούν σε μια νέα πολυπολική παγκόσμια τάξη, στην οποία μια ηγεμονική δύναμη δεν θα είναι πλέον εκείνη που θα καθορίζει, μαζί με τους κατώτερους εταίρους της, τι είναι επιτρεπτό και τι δεν μπορεί να γίνει ανεκτό, στην οποία η ηγεμονική δύναμη των ΗΠΑ δεν θα είναι πλέον σε θέση να καθορίζει ποια είναι τα «ζωτικά της συμφέροντα» και πώς σκοπεύει να τα διεκδικήσει και να τα επιβάλει παγκοσμίως.
Αυτή η νέα παγκόσμια τάξη θα προσφέρει στους λαούς και τα κράτη τη δυνατότητα να επιλέξουν ελεύθερα και χωρίς την πίεση μιας ηγεμονικής δύναμης τον δρόμο που επιθυμούν να ακολουθήσουν για την κοινωνική και οικονομική τους ανάπτυξη. Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) και η ομάδα BRICS είναι διεθνείς οργανισμοί που στοχεύουν στη δημιουργία μιας νέας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης.
Οι ΗΠΑ και οι κατώτεροι εταίροι τους, που πολιτικά αποκαλούνται «Δύση», θέλουν να υπερασπιστούν με κάθε μέσο την καπιταλιστική παγκόσμια τάξη με τις ΗΠΑ ως κυρίαρχη δύναμη ενάντια στις προσπάθειες επιβολής μιας νέας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης που θα βασίζεται στην αρχή των ίσων δικαιωμάτων των λαών.
Οι ΗΠΑ και οι συμμαχικοί εταίροι τους δεν μπορούν, ωστόσο, να κλείσουν τα μάτια τους στο γεγονός ότι, ιδίως λόγω της ραγδαίας ανάπτυξης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, η διεθνής ισορροπία δυνάμεων αλλάζει χρόνο με το χρόνο σε βάρος της Δύσης. Η Κίνα γίνεται όλο και πιο ισχυρή οικονομικά και στρατιωτικά και σε λίγα χρόνια θα είναι η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στον κόσμο.
Δεδομένου ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να σταματήσουν αυτή την ανάπτυξη, κάνουν ό,τι μπορούν για να σαμποτάρουν την οικονομική ανάπτυξη και την επιστημονική και τεχνική πρόοδο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Ωστόσο, πρέπει να παραδεχτούν ότι έχουν μικρή επιτυχία. Ορθά εξηγούν ότι ο αγώνας κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας δεν είναι απλώς ένας ανταγωνιστικός αγώνας μεταξύ καπιταλιστικών οικονομικών δυνάμεων, αλλά ένας συστημικός ανταγωνισμός.
Σε αυτόν τον αστερισμό, υπάρχει ο κίνδυνος οι Ηνωμένες Πολιτείες να προσπαθήσουν να ανακόψουν και να ανατρέψουν την περαιτέρω άνοδο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και την άνοδο των δυνάμεων που δεσμεύονται για μια νέα πολυπολική παγκόσμια τάξη με στρατιωτικά μέσα, δηλαδή με πόλεμο, ενώ εξακολουθούν να πιστεύουν ότι έχουν στρατιωτική υπεροχή. Οι ΗΠΑ θέλουν να διεξάγουν έναν τέτοιο πόλεμο όσο το δυνατόν πιο μακριά από το έδαφός τους και, αν είναι δυνατόν, χρησιμοποιώντας τους στρατούς των συμμάχων τους. Ένας τέτοιος πόλεμος θα ήταν μια αδιανόητη κόλαση που πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία.
Τον τελευταίο καιρό, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να δρομολογήσουν τεράστια προγράμματα επανεξοπλισμού προκειμένου να εξασφαλίσουν στρατιωτική υπεροχή. Εφόσον πιστεύει ότι είναι η νόμιμη παγκόσμια ηγεμονική δύναμη και ότι πρέπει να παραμείνει έτσι, πιστεύει ότι δικαιούται παγκόσμια στρατιωτική υπεροχή προκειμένου να εξασφαλίσει τη στρατιωτική της ηγεμονία.
Από το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες ηγούνταν πάντα της κούρσας των εξοπλισμών και τώρα αναγκάζουν την Κίνα και τη Ρωσία να συνεχίσουν τις προσπάθειες στρατιωτικού εξοπλισμού τους, διότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αποτραπούν από το να διεξάγουν έναν μεγάλο πόλεμο εναντίον της Κίνας και της Ρωσίας μόνο αν γνωρίζουν ότι ένας τέτοιος πόλεμος θα είχε επίσης ως αποτέλεσμα την εκτεταμένη καταστροφή και τον αφανισμό των Ηνωμένων Πολιτειών. Με την κούρσα των εξοπλισμών, ο Ρέιγκαν ήθελε να αποδυναμώσει οικονομικά τη Σοβιετική Ένωση, δηλαδή να την αφοπλίσει, και αυτό τελικά πέτυχε. Αλλά αυτό δεν θα είναι δυνατό με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, επειδή είναι τώρα πολύ ισχυρότερη οικονομικά από ό,τι ήταν ποτέ η Σοβιετική Ένωση.
Μπροστά σε αυτή τη σοβαρή απειλή πολέμου, είναι πλέον απαραίτητο να συγκεντρωθούν και να κινητοποιηθούν οι δυνάμεις που θέλουν να αποτρέψουν τον πόλεμο, ανεξάρτητα από τον φιλοσοφικό και θρησκευτικό προσανατολισμό τους, για μια ισχυρή δέσμευση υπέρ του αφοπλισμού και κατά του πολέμου. Ένα ισχυρό διεθνές κίνημα ειρήνης κατά του υπερεξοπλισμού και του πολέμου είναι επιτακτική ανάγκη.
Ο Stefan Hofer, γεννημένος το 1948, είναι Ελβετός πολίτης και ζει στη Βασιλεία. Εργάστηκε ως δικηγόρος στη Βασιλεία για 40 χρόνια. Έχει συνταξιοδοτηθεί εδώ και μερικά χρόνια.
1) Από το 1949 έως το 1990, το «Συμβούλιο Αμοιβαίας Οικονομικής Βοήθειας» (ΣΑΟΒ) ήταν το σύστημα οικονομικής συνεργασίας μεταξύ των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και της ΕΣΣΔ. Είναι επίσης γνωστή ως COMECON.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχολιά σας να ειναι σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή. Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται.
Επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται. Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish).
Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί, το αργότερο, μέσα σε λίγες ώρες, μετά από έγκριση του διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να δημοσιεύει όλα τα σχόλια που δεν παραβαίνουν τους όρους που έχουμε θέσει στις παρούσες οδηγίες.
Υβριστικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή δεν θα δημοσιεύονται.