ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ…

ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ…

 

Κλείσε μέσα στην ψυχή σου την Ελλάδα (...) και θα αισθανθείς μέσα σου να λαχταρίζει κάθε είδος μεγαλείου.

Διονύσιος Σολωμός

 

Ένα λυρικό-επικό αφήγημα - αφιέρωμα στην αθάνατη ΕΛΛΑΔΑ και την Ελληνική Κύπρο.
 

Αντώνιος Αντωνά από Ελληνική Κύπρο. 

 

ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΑΣ, ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ. 

 

Εσύ ανάδελφη χώρα, ουρανία, ωραιοτάτη Ελλάδα μας, 

ανέσπερο φως σε φωτίζει, άσβεστη ιερή λαμπάδα είσαι… 

 

Θειοτάτη και περικαλλής, κόρη γενέτειρα κυοφόρος, αειθαλής,
αέναο της γης στολίδι, του Ελληνικού Αιγαίου ζωηφόρος,
του Μεγαλέξανδρου τ΄αθάνατο νερό σε ποτίζει,
ένδοξων Ελλήνων πατρίδα, άγιο φως αιώνια σε φωτίζει.
 

Εσύ ΕΛΛΑΔΑ πολυπόθητη, σαν αειφόρος,
φοίνικας φτερωτός και μυθικός, που αιώνια αιωρείσαι,
στους Ελληνικούς αιθέρες, πνεύμα περήφανο διηνεκές, 

απ΄ τις στάχτες σου αναγεννάσαι και ξανά προς την δόξα τραβάς, 

 

Ως πότε ΕΣΕΙΣ Πανάγαθε Θεέ, Χριστέ μας, Παναγιά μας,
ευχή θα δώσετε, το κακό πάλαι ποτέ να μην ξανάρθει;
Σ΄αυτή την ιμερτή, αγιοτάτη, ζωηγράφο, θειοτάτη Ελλάδα,
που ανά τους αιώνες έζησε με βάσανα και στους αιώνες θε να ζήσει,
 

Εσύ Ελλάδα των αγίων, ηρώων και φιλοσόφων μήτρα,
η καρδιά σου η λεοντόκαρδη με πείσμα καρδιοκτυπά,
μαζί με την ψυχή σου ριζωμένες στα στήθια σου,
δύναμη σου δίνουν και μακρά πνοή ζωής…. 

 

Σπόροι αθάνατοι, φυτρώνουν στα ματόβρεκτα χώματα σου,
που τα δεινά ποτέ δεν μπόρεσαν, για να τους ξεριζώσουν.
Παντού απλώνονται ζωηφόροι αιώνιοι, ουδείς τους ορίζει.
Ο μυθικός φοίνικας σε γέννησε και σε αναγεννά.
 

Τις στάχτες σου ανέμισαν στα πέρατα και στους τέσσερις ανέμους.
Ούριος άνεμος τις επέστρεψε στ΄αγιοχώματα σου,
τα αναγεννημένα και δυνατές σε σένα δίνουνε ζωή και δύναμη,
αγάπη και κουράγιο, θάρρος, αισιοδοξία, πίστη γρανιτένια… 

 

Το γεννοβόλο δέντρο σου σύριζα τα πάνδεινα εκόψαν
και απ΄τις ρίζες του φύτρωσαν, χιλιάδες βλαστοί και νέα δέντρα αιωνόβια,
που στην σκιά τους μάχεσαι όρθια περήφανη τιμημένη….
 

Στα πόδια σου στάθηκες, κλυδωνιζόμενη έρημη και μόνη…
Και είπε και προφήτεψε η ιέρεια Πυθία τότε για τον έρμαιο,
σε φουρτουνιασμένες άγριες θάλασσες Ελληνισμό…
«Ασκός κλυδωνιζόμενος, μηδέποτε βυθιζόμενος.» 

 

Εσύ Ελλάδα μας αγαπημένη, μ΄αίμα αγίων και ηρώων,
τα ιερά χώματα σου είναι ποτισμένα και ευωδιάζουν,
σαν γιασεμιά, σαν τριαντάφυλλα, νυχτολούλουδα,
σαν βλογημένο μύρο..
 

Εσύ Ελλάδα μας μητέρα μας, ποτέ δεν θα πεθάνεις,
μια θεία δύναμη, απ΄τον γαλάζιο σου Ελληνικό ουρανό,
μ΄αόρατο πέπλο σε σκεπάζει και προστατεύει….
Αθάνατη καρδιά έχεις, τίποτα δεν την σταματά αιώνια να κτυπά.
 

Ούτε τα πόδια σου κανείς και τίποτα θε να μπορέσει να λυγίσει.
Και αν γονατίζεις καμιά φορά, τους νεκρούς σου θες για να τιμήσεις…
Τίποτα δεν θα μπορέσει των παιδιών σου την ζωή να αφανίσει.
Το προζύμι σου μόνη το πλάθεις και ζωή πάντα θε νάχεις …
 

Εσύ Ελλάδα αθάνατη, φωτοστεφανωμένη,
της πλάσης μοναχικό εύλαμπρο, διαμάντι,
χρυσόμορφη, απόγονη Ελλήνων ένδοξων προγόνων.
 

Πανέμορφη, κόρη βασανισμένη, ευλογημένη, ευωδιασμένη,
βωμός, τόλμης και αυτοθυσίας, που καταστροφές εβίωσες
και τον χαμό του γένους, της Πόλης, της Μικρασίας,
του Πόντου, της Σμύρνης, της Κύπρου της Ελληνικής,,
που τ΄ αχνίζοντα ιερά αίματα των εθνομαρτύρων ακόμη και σήμερα,
τα πάτρια ιερά χώματα σου καθαγιάζουν και ευλογούν…
 

Κράτα καρδιά μου, χειρότερο έχεις βαστάξει πόνο…
Αειφόρος, εναλία, ζωηφόρος χώρα,
οι μαραμένες δάφνες, τα αγριολούλουδα,του Ολύμπου, και του Πενταδάκτυλου θα ξαναγεννηθούν, θα μυροβολήσουν. 

 

Τα πικρογελασμένα αηδόνια και πάλι θα λαλήσουν και κελαδήσουν.
Τα χελιδόνια της Άνοιξης, πάλι θα επιστρέψουν στους ουρανούς σου.
Οι νύμφες και νεράϊδες, που με γλυκεία ωδή θα λαλήσουν, 

με την γλώσσα της μουσικής, ξανά θε να κελαδησουν, 

και αισιοδοξία θα δώσουν, με τις γλυκές φωνές τους.
 

Την δύναμη την αέναη της Ελλάδας, θα υμνήσουν
και χαρμόσυνο μήνυμα θα δώσουν με δύναμη,
στους Έλληνες και την Λευτεριά τους θε να τιμήσουν. 

 

Και στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ Κύπρο την πολύπαθη και ημισκλαβωμένη … 

Θάρρος αδέλφια, υπομονή ο καιρός γαρ εγγύς, που Λευτεριά θα φέρει …. 

 

Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,
κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ι-ξηλείψη,
κανένας, γιατί σιέπει την που τα ‘ψη ο Θεός μου.
 

Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψει!
Σφάξε μας ούλους κι ας γενεί το γαίμαν μας αυλάκιν,
κάμε τον κόσμον μακελλειόν και τους Ρωμιούς τραούλλια,
αμμά ξερε πως ίλαντρον όντας κοπεί καβάκιν
τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.
 

Το ’νιν αντάν να τρώ’ την γην, τρώει την γην θαρκέται,
μα πάντα κείνον τρώεται και κείνον καταλυέται.
 

Απόσπασμα από λυρικό-επικό ποίημα του Β. Μιχαηλίδη 9η Ιουλίου.
 

Και Διγενή Ακρίτα απόδιωξέ τους…

 

Του Αντώνη Αντωνά. 

 

Κάτω απ΄ την Πέτρα του Διγενή Ρωμιού,
τον μυθικό δυσθεόρατο βράχο,
εκεί που αναδύθηκε η Αφροδίτη Κύπριδα,
θαμμένη είν΄ των βαρβάρων η ναυαρχίδα,
π΄ ο Διγενής εβύθισε μαζί με τους κουρσάρους..
Την Κύπρο την αγαπημένη του δεν ήθελε,
ποτέ να αγγίξουν, ούτε και να μολύνουν.
Χρυσός, σμαράγδια ρουμπίνια και ζαφείρια,
που λεηλάτησε ο πειρατής φοβερός βάρβαρος,
βυθίστηκαν, κλαίει, οδύρεται…
Τα βογγητά του υπόκωφα ακούγονται,
τις άγριες νύχτες του χειμώνα…
Μόν΄ εσύ θρυλικέ ακρίτα Διγενή μπορείς,
για να σηκώσεις, τον βράχο τον ασήκωτο.
Μόν΄η δική σου θεϊκή δύναμη,
τα δικά σου θεόρατα χέρια…
Όχι, τον κρυμμένο θησαυρό για να βρεις,
αλλά πίσω στον Πενταδάκτυλο,
να τον τινάξεις, τους Τούρκους,
απ΄ το βουνό σου το θρυλικό,
ν΄ αποτάξεις και αποτινάξεις, ν΄ αποδιώξεις.
Της Κύπρου το θρυλικό βουνό,
απ τα δεσμά τα τουρκικά να το λυτρώσεις.
Ατόφιο νησί Χρυσό, η Κύπρος είναι.
Ρουμπίνι η Κερύνεια, ο Καραβάς,
η Λάπηθος, Ροδοχρωσίτης η Μόρφου.
Σμαράγδια, ειν΄ η Μεσαρκά, τα Καρπάσια.
Από χρυσού ψείγματα, οι αμμουδιές,
της Σαλαμίνιας Αμμοχώστου, Κωνσταντίας,
το πανέμορφο διαμάντι.
Είν΄ η δική μας η κληρονομιά,
οι πρόγονοι μας οι ένδοξοι,
τα κτίσαν, τα γεννήσαν,
σε εμάς κληροδοτήσαν…
Εσαεί εις τους αιώνες των αιώνων. 

 

Α.Α. 

 

«Ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους, Πενταδάχτυλέ μου, ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους.» 

(Απόσπασμα Κ. Μόντη, Στιγμές της εισβολής) 

 

Kαι …
ΚΥΠΡΟΣ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ, ΑΝΕΣΠΕΡΟ ΦΩΣ ΣΕ ΦΩΤΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΙ ΒΑΡΝΑΒΑ, ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Τ' ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ, ΑΙΩΝΙΑ ΣΕ ΠΟΤΙΖΕΙ. ΟΥΡΑΝΙΑ ΧΩΡΑ, ΑΛΑΣΙΑ, ΔΑΣΟΕΣΣΑ, ΚΟΡΗ ΩΡΑΙΟΤΑΤΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΚΑΛΛΗΣ, ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΗΡΩΩΝ, ΓΕΝΝΕΤΕΙΡΑ, ΦΟΙΝΙΚΑΣ ΜΥΘΙΚΟΣ ΑΕΙΘΑΛΗΣ, ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΗΣΟΣ, ΣΤΟΛΙΔΙ ΑΕΝΑΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΦΙΛΟΜΕΙΣΤΗΡΑ, ΘΕΙΟΤΑΤΗ, ΙΜΕΡΤΗ, ΕΥΕΛΑΙΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΑΒΩΝΑ ΛΟΓΙΑ, ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ, ΩΡΑΙΟΤΑΤΗ, ΘΕΟΓΝΗ ΖΑΘΕΑ ΤΟΥ ΠΑΥΣΑΝΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΕΣ ΤΕΜΕΣΗΝ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΜΕΤΑ ΧΑΛΚΟΝ, ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ, ΕΡΩΤΙΚΗ, ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΔΑΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΓΕΝΝΗΜΑ, ΑΜΑΘΟΥΣΙΑ, ΑΣΠΕΛΙΑ, ΑΚΑΜΑΝΤΙΣ, ΑΣΣΕΛΙΑ, ΑΕΙΦΟΡΟΣ, ΚΥΟΦΟΡΟΣ, ΑΘΑΝΑΤΗ ΑΓΙΩΤΑΤΗ, ΔΙΗΝΕΚΗΣ.... ΤΗ ΜΕΣΑΡΚΑ, ΚΕΡΥΝΕΙΑ, ΜΟΡΦΟΥ, ΛΑΠΗΘΩ, ΑΜΜΟΧΩΣΤΩ, ΚΑΡΠΑΣΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΝΑ ΔΩΘΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΡΣΙΔΑ, ΗΡΩΙΔΑ ΜΑΚΑΡΙΑ ΝΗΣΩ ΚΥΠΡΩ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΘΕΙΑ ΘΑ ΑΠΟΔΩΘΕΙ….  

 

Έλληνες, Ελληνίδες, δώστε δύναμης φτερά και νέα ελπίδα πνοής και ζωής στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας….Την νέα μας γενιά… Έχουμε την ηθική υποχρέωση, αλλά και την ευθύνη οι Πανέλληνες, πατέρες, μητέρες, παππούδες, να τα σώσουμε με όποια αυτοθυσία….! Οι απειλές των βαρβάρων Τουρκομογγόλων δεν μας πτοούν δεν μας γονατίζουν, διότι αυτός ο ένδοξος λαός μόνο στους νεκρούς του γονατίζει και για προσευχή …  

 

Α.Α.