Λεξικό των Θρησκειών του Γεώργιου Κ Μιχαλάκη, Βιβλιοπαρουσίαση Σπύρου Δ Κατσούρη

Βιβλιοπαρουσίαση ΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ του Γεωργίου Κ. Μιχαλάκη (θανόντος ιατρού χειρουργού) στην Έκθεση της Κρεμαστής Ρόδου, την 18η Αυγ.2022, από τον βραβευμένο Λογοτέχνη κ. Σπύρο Κατσούρη.

 

[Πριν από την παρουσίαση του βιβλίου, 1 λεπτού σιγή στη μνήμη του.]

 

Γεώργιος Μιχαλάκης

 

Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας. 

 

Το να παρουσιάσει κάποιος ένα βιβλίο στο κοινό, θα έλεγε κανείς πως είναι εύκολη υπόθεση για έναν έμπειρο μελετητή βιβλίων ή έναν ξύπνιο δημοσιογράφο. Στην προκειμένη όμως περίπτωση για το 240 σελίδων βιβλίο του εκλιπόντος και αειμνήστου ιατρού και εξαδέλφου Γεωργίου Μιχαλάκη με τίτλο ΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ δεν είναι εύκολη υπόθεση. Και προκαταβολικά λέω στον τυχερό ή τυχερή που θα το αποκτήσει, Καλό κουράγιο και ψυχοπνευματική δύναμη, για το μοναδικό και υπέροχο ταξίδι που θα τους προσφέρει αυτό το βιβλίο, που είναι και το τελευταίο πόνημα του μακαρίτη. Και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν θα βρείτε άλλο τόσο στοχαστικό και πλήρες βιβλίο για τις θρησκείες του κόσμου. Όμως το πρώτο ερώτημα που γεννάται αβίαστα στον αναγνώστη είναι τούτο:  

 

Πώς και γιατί ένας γιατρός, χειρούργος-ουρολόγος που δαπάνησε όλη την ζωή του στις Κλινικές και στα Νοσοκομεία της Αθήνας, όπου χρημάτισε και δ/ντής αυτών και ο οποίος συνέγραψε αρκετά επιστημονικά-ιατρικά και άλλα πονήματα, ασχολείται τώρα, λίγο πριν την πνευματική του κατάπτωση και την αδυναμία της σαρκός, να καταπιασθεί και να εντρυφήσει στον ωκεανό ή αν θέλετε, στον ατέλειωτο κυκεώνα των θρησκειών, να τις μελετήσει σε βάθος, να τις κατατάξει σε κατηγορίες, να ρίχνει διακριτικά τα θετικά ή αρνητικά του βέλη και να εξάγει, ως ο Πλάτων, τα δικά του συμπεράσματα αλλά και τα αποτελέσματα που έχουν οι θρησκείες του κόσμου στη ζωή και στη συνέχεια των ανθρώπων αυτού του πλανήτη που ζούμε και ..παραβιάζουμε; Κι αυτά τα ερωτήματα, για όσους δεν γνώριζαν τον Γιώργο, θα παραμένουν αναπάντητα, και οι απορίες θα εξακολουθούν να τους βασανίζουν. Για μένα όμως που είχα την τύχη, ως εγγύς συγγενής του, όχι μόνον να τον γνωρίσω από κοντά, αλλά και να κάνουμε παρέα, τόσο εδώ στη Ρόδο (με αναβάσεις σε βουνά και διάφορες έρευνες σε σπήλαια και ποτάμια), όσο και στην Αθήνα, όταν εγώ σπούδαζα στη Νομική και υπηρετούσα την στρατιωτική μου θητεία και τον εύρισκα στο ιατρείο του στην πλατεία Μαβίλη, κοντά στην Αμερικανική Πρεσβεία), είναι εύκολη απάντηση και θα σας την αποκαλύψω. Ο Γιώργος δεν ήτο ένας απλός ιατρός-χειρούργος. Ήτο ένας ανήσυχος πνευματικός άνθρωπος που του άρεσε η φιλοσοφία, η ποίηση (έγραψε άλλωστε και δικές του ποιητικές συλλογές), η ιστορία, η μεταφυσική και η φύση, το νόημα της δημιουργίας του κόσμου, τα ταξίδια, η κλασσική μουσική, το επέκεινα του φυσικού κόσμου μυστήριο, το αρχαιοελληνικό κάλλος και γλυπτική, η ζωγραφική και όλα τα θετικά στοιχεία που έχει ένας πνευματικός άνθρωπος με ανησυχίες.

 

Εξ άλλου, όνειρό του ήτο η Φιλοσοφική Αθηνών, αλλά επεκράτησε η γνώμη του αειμνήστου πατρός του Κωστή, για καλύτερο βιοπορισμό του και κοινωνική θέση. Όπως κι εγώ, που αναγκάσθηκα να υπηρετήσω την Τράπεζα Ελλάδος 35 χρόνια, αλλά δεν έπαψα ποτέ να ασχολούμαι με τα πνευματικά και καλλιτεχνικά έργα. Αλλ ενώ εμένα μ ενδιέφερε περισσότερον η λογοτεχνία και η Μεταφυσική, τον Γιώργο Μιχαλάκη τον ενδιέφερε να δώσει απαντήσεις στα φιλοσοφικά ερωτήματα της ζωής και του θανάτου (όπως ο γερμανός φιλόσοφος Κάντ και οι ασύγκριτοι του αρχαιοελληνικού πνεύματος: Πλάτων, Αριστοτελης, Πυθαγόρας, Αναξίμανδρος κλπ). Και επειδή όλες οι φιλοσοφικές θεωρίες του κόσμου επηρεάσθησαν πολύ από τις ήδη υπάρχουσες γνωστές και άγνωστες θρησκείες, το θέμα αυτό τον τραβά σαν μαγνήτης και το βάζει στο μικροσκόπιό του. Το μελετά, το ερευνά, το εξετάζει σφαιρικά, το αναλύει. Και ως γιατρός βγάζει τα συμπεράσματά του και προτείνει (τρόπος του λέγειν) "θεραπείες". Κολυμπά στα βαθειά νερά των θρησκειών, ακούραστα, δυναμικά, μαχητικά. Κάτι του λέει μέσα του ότι εδώ ευρίσκεται η όλη ουσία των πραγμάτων. Εδώ η Κόλαση και ο Παράδεισος του ανθρώπου. Θαύμασα την υπομονή του να ερευνήσει τις δεκάδες ή μάλλον εκατοντάδες θρησκείες, να τις περιγράψει, να τις ταξινομήσει σε κατηγορίες, να τις συγκρίνει μεταξύ τους, να βρει κοινά στοιχεία πολλών εξ αυτών, να ανατρέξει ακόμα και στις "νεκρές" θρησκείες αρχαίων λαών, να δει ακόμα και τις θρησκείες όλων των Ηπείρων της γής. Ένα κολύμπι για γερούς αθλητές του πνεύματος. Και επειδή, ως προείπα, οι θρησκείες επηρέασαν και επηρεάζουν την κοινωνική ζωή των ανθρώπων, την φιλοσοφία, τον τρόπο σκέψης και ενέργειας αυτών, έτσι, από τα πρώτα ερωτήματα που τον βασάνισαν κι ήθελε να δώσει απαντήσεις ήτο: " Πώς γεννήθηκαν οι θρησκευτικές δοξασίες"; 

 

Κύριος λόγος βλέπει να είναι: ο φόβος του θανάτου, τα ακατάληπτα φαινόμενα ή γεγονότα, η ελπίδα σε μία θεία βοήθεια, η πίστη στο μοιραίο και η εμπιστοσύνη στον Θεό. Ο Albert Einstein έλεγε πως " η Επιστήμη χωρίς Θρησκεία είναι χωλή, ενώ η Θρησκεία χωρίς την Επιστήμη είναι τυφλή". Η θρησκεία δεν είναι μόνο τρόπος βιώσεως και υπερβατικής διαστάσεως. Θεμελιακή αρχή στη θρησκεία είναι η πεποίθηση ότι ο άνθρωπος μέσω αυτής μπορεί να βρει την σωτηρία του. Το πώς όμως επέρχεται αυτή η σωτηρία της ψυχής ή του πνεύματος, κάθε θρησκεία έχει τους δικούς της νόμους ή κανόνες ή εντολές ή όπως αλλιώς κάθε μια τις ονομάζει.  

 

Κυρίες και κύριοι 

 

Όταν ήμουν μικρό παιδί του Δημοτικού, νόμιζα πως η Κρεμαστή και κατ επέκτασιν η Ρόδος ήτο το κέντρο του κόσμου. Και δεν είχα καμμιά αμφιβολία ότι όλοι οι άνθρωποι ήσαν Χριστιανοί Ορθόδοξοι, λατρεύοντες τον Θεό κατά τον ίδιο τρόπο σ όλους τους ναούς του κόσμου. Στο Γυμνάσιο έμαθα και για άλλες μεγάλες θρησκείες, όπως: ο Ισλαμισμός, ο Βουδισμός, ο Ινδουισμός, ο Ιουδαϊσμός κλπ. Στο Λύκειο κι αργότερα στο Πανεπιστήμιο διεπίστωσα πως δεν ήσαν μόνον αυτές. Αφού κάθε Ήπειρος ή και κάθε μεγάλη χώρα είχε τις δικές της θρησκείες. Και όχι μόνον. Αφού και κάθε μεγάλη θρησκεία είχε τα δικά της παρακλάδια, τις καλούμενες Αιρέσεις. Τώρα όμως , διαβάζοντας το πόνημα του Γιώργου Μιχαλάκη, έπαθα "πλάκα" με τον αμέτρητο αριθμό θρησκειών που είναι να τρελλαίνεσαι! Δηλαδή όπως νομίζαμε λανθασμένα ότι ένα είναι το ηλιακό σύστημα στο ουράνιο στερέωμα και ένας ο Γαλαξίας μας στο χάος, ενώ η επιστήμη σήμερα έχει ανακαλύψει δισεκατομμύρια γαλαξιών και τρισεκατομμύρια ηλιακών συστημάτων, έτσι σήμερα υπάρχει πανσπερμία θρησκειών και διερωτάσαι: Προς τι αυτό το χάος; Πάνε να μας τρελλάνουνε, κατά το γνωστό ρητό: "μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι"; 

 

Θα προσπαθήσω να σας αναφέρω περιληπτικά τις βασικότερες κατηγορίες θρησκειών όπως τις κατέταξε ο Γιώργος στο βιβλίο του, για να πάρετε μια γεύση αυτής της πανσπερμίας, και όσοι έχουν την υπομονή ας το ξεψαχνίσουν αναλυτικά. Φυσικά για να γραφεί ένα τέτοιο πόνημα χρειάζονται πηγές, βοηθήματα. Κι ο βαθυστόχαστος μελετητής Γιώργος δεν αρκέσθηκε σε 2-3 μόνο πηγές. Έψαξε σε Εγκυκλοπαίδειες, λεξικά, σχετικά ή ανάλογα βιβλία της Ανατολής και Δύσης, που αν θα τα αναφέραμε αναλυτικά θα τρώγαμε την ώρα. Αριθμητικά σας λέω: Ελληνικές πηγές 34, Ιταλικές 5, Αγγλικές 12, Γαλλικές 17 (καθότι ο εκλιπών ήτο γνώστης και αυτών των γλωσσών). 

 

Στην αρχή λοιπόν του βιβλίου προσπαθεί να κατατάξει τις θρησκείες σε κατηγορίες, ήτοι: Φετιχιστικές, Πολυθειστικές, Μονοθειστικές (όπως είναι ο Ιουδαισμός, Χριστιανισμός και Ισλαμισμός), αλλά και Κανονιστικές ή Γεωγραφικές, δηλ. ανάλογα με την χώρα ή την ήπειρο που μελετά. Στη συνέχεια ανατρέχει ιστορικά στις θρησκείες της αρχαιότητας, στις μαγείες και δεισιδαιμονίες, στον Τοτεμισμό, στον Ανιμισμό, στην Προγονολατρεία, στον Φετιχισμό, στον Σαμανισμό, στην Πολυνησιακή θρησκεία, στην Ινδονησιακή, στις Κορεατικές θρησκείες, στους Αββορίγινες της Αυστραλίας, στους Μάγια της Κεντρικής Αμερικής, στον Ζαινισμό, στον Σιντοϊσμό, στον Παρσισμό των Περσών, στον Δυϊσμό, στον Παγανισμό, στον Ταοϊσμό, στις Μυστηριακές θρησκείες με ιδιαίτερη σελίδα στα Ελληνικά Μυστήρια (Διονυσιακά, Ελευσίνια, Ορφικά, Πυθαγόρεια, Πλατωνικά). Ιδιαίτερη επίσης αναφορά κάνει στον Μιθραϊσμό της Περσίας. Ο Μίθρα γεννήθηκε κι αυτός, ως ο Χριστός, στις 25 Δεκεμβρίου από Παρθένα και βασικά στοιχεία της διδασκαλίας του ήσαν: Η πίστη στην Ανάσταση, στην κρίση των νεκρών και στην αθανασία της ψυχής. Προχωρά στην θρησκεία των Ινκας της Λατινικής Αμερικής, στους Σουμέριους της Μεσοποταμίας, στους Χετταίους, στους Φοίνικες, στους Βαβυλώνιους, στους Ρωμαίους, στην θρησκεία των Ετρούτσκων, στην Αιγυπτιακή θρησκεία με τους Φαραώ (σελ.67-73), στον Μανιχαισμό, στον Βραχμανισμό και Ινδουισμό (σελ.74-84) με ιδιαίτερη αναφορά στις Βέδες (βιβλία γνώσεων), στις Σχολές και Αιρέσεις αυτής της θρησκείας (Βισνουίτες, Σιβαίτες, Σάκτες, Σιχ, Χαινισμό και Βεδισμό), προχωρά στους Ατζέκους, στον Ζωροαστρισμό των Περσών ( όπου ο Ζαρατούστρα έχει πάρα πολλά κοινά στοιχεία με τον Χριστό, γι αυτό στην αρχή του κεφαλαίου (σελ.91) γράφει "Βίοι παράλληλοι". Βίους παραλλήλους όμως βλέπουμε και στον Έλληνα μύστη Ορφέα. Κατόπιν προχωρά στους Ασσυρίους και στην βασιλεία του Ασσουρμπανιμπάλ (ή Σαρδανάπαλου, ελληνιστί) και στις θεότητες των. Μετά στους Χαναναίους, στους Κέλτες ( με τους Δρυίδες, τα ιερά, τα μαντεία τους, τις γιορτές τους και φθάνει στην θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων (σελ.97-110), με τους ουράνιους και επίγειους θεούς, τους Ολύμπιους και χθόνιους, τον Δία, τον Άδη, τον Πλούτωνα και Περσεφόνη, την Εκάτη, τον Ασκληπειό, τον Διόνυσο, τον Ηρακλή, τον Απόλλωνα, την Ήρα, τον Ήφαιστο, τον Άρη, την Αθηνά, την Αφροδίτη. Γράφει για τα μυστήρια και δεισιδαιμονίες, για τα μαντεία, για τους φιλοσόφους που ασχολήθησαν με το θείο (Ηρόδοτος, Ξενοφάνης, Πυθαγόρας, Ορφέας, Ηράκλειτος, Αναξαγόρας, Δημόκριτος, Σωκράτης, Παρμενίδης, Αντισθένης, Αρίστιππος, Αριστοτέλης και Πίνδαρος με περίληψη των βασικών θεωριών αυτών) και τέλος για την θρησκεία της Κρήτης και τον Μινωικό πολιτισμό.  

 

Στις σελ. 110-122 μελετά τον Ιουδαϊσμό, ήτοι την θρησκεία των Εβραίων, που ξεκινά 2000 χρόνια πριν την γέννηση του Χριστού. Αναφέρει την υποδούλωσή τους στους Αιγυπτίους, την φυγή τους με τον προφήτη Μωυσή δια της Ερυθράς θαλάσσης στην Γη της Επαγγελίας (που έγινε γύρω στο 1260 π.Χ). Μιλά για τον Γιαχβέ (Ιεχωβά), τις ανθρωποθυσίες, την καταστροφή Σοδόμων και Γομμόρων, για τον Δαυίδ, τον Λευί, τον Βάαλ, τον Ιωσία, για τις 10 φυλές του Ισραήλ, για τον κατακλυσμό του Νώε, για τις 10 Εντολές που παρέλαβε ο Μωυσής στο όρος Σινά, για θρησκευτική ενότητα των Εβραίων, που ήτο απαραίτητη για την σωστή κοινωνική οργάνωση και σταθερότητα. Μιλά ακόμα για τις αιρέσεις του Ιουδαϊσμού, για τους Εσσαίους (που ήσαν η βάση του Χριστιανισμού), για τον Ραβινικό Ιουδαϊσμό, για την Καββάλα (που είναι μια μορφή Ιουδαικού μυστικισμού με Νεοπλατωνικές ρίζες), για τον Χασσιδισμό και την περιτομή των νηπίων (όπως σε Αιγύπτιους, Αιθίοπες και Μουσουλμάνους), για τους Ζηλωτές (από την θρησκευτική μερίδα των Φαρισαίων, που αντιστάθησαν στους κατακτητές Ρωμαίους και υπέστησαν μαρτύρια, σταυρώσεις και ανασκολοπήσεις).  

 

Στις σελ. 122-134 ασχολείται με την μεγαλύτερη θρησκεία της Ανατολής, τον ΒΟΥΔΙΣΜΟ. Ο Βούδας γεννημένος το 560 π.Χ από βασιλείς των Ιμαλαίων και προικισμένος με πνευματικές και υπερφυσικές δυνατότητες, δέχεται την "θεία φώτιση" και τον υπηρετούν όλα τα ζωντανά, ακόμα φίδια και πουλιά! Στη συνέχεια εξηγεί τι είναι Νιρβάνα, τι Γιόγκα, οι 4 Ιερές Αλήθειες, το Κοινόβιο, η διπλή χειροτονία, οι 10 Εντολές του πιστού Βουδιστή, οι τελετές εξομολόγησης, μιλά για την λατρεία των λειψάνων (όπως έχει κι η ορθοδοξία των αγίων), για τα προσκυνήματα και την εξέλιξη του Βουδισμού, ακόμα και για τον Σακτισμό (ήτοι την λατρεία των γυναικείων θεοτήτων, που έγινε σ αντίβαρο του Βουδισμού, καθότι ο Βούδας εθεώρει την γυναίκα κατώτερη από τον άνδρα). Μιλά για τον Λαμαισμό του Θιβέτ, για τον Δαλάι Λάμα και Τάχι Λάμα. Στις σελ.131-134 κάνει σύγκριση της διδασκαλίας του Βούδα με τον Χριστό, με τίτλο "Βίοι Παράλληλοι", που αξίζει τον κόπο να το διαβάσει ο αναγνώστης. Βίους παραλλήλους , είπαμε, έχουμε και με τον δικό μας αρχαιοέλληνα μύστη Ορφέα, αλλά και με τον Διόνυσο. Στην συνέχεια αναφέρει τις μικρότερες θρησκείες των Ινδιών όπως είναι:  

 

Ο Σιχισμός (μονοθειστική θρησκεία που πιστεύει στο Κάρμα και την Αναγέννηση). Ο Χαινισμός (με ιδρυτή τον Μαχαβίρα , 2000πΧ), ο Βεδισμός, ο Καββαλισμός, ο Ταοισμός, ο Βραχμανισμός, οι Βισνουίτες, οι Σιβαίτες και οι Σάκτες. Στις Βουδιστικές Αιρέσεις και Σχολές αναφέρονται οι του Μικρού Οχήματος και του Μεγάλου Οχήματος ( ήτοι της πειθαρχίας , της περισυλλογής, της γνώσεως, της αγνής γής και των μυστηρίων). Στις σελ.142-147 αναφέρεται στον Κομφούκιο, Κινέζο φιλόσοφο, ο οποίος έζησε το 500πΧ, σύγχρονο του Βούδα και του Πυθαγόρα (του οποίου το Πολιτισμικό Μέλαθρο Ρόδου διαθέτει ένα από τα 4 μπαστούνια του) αλλά και με τον αντίπαλό του τον Λάο Τσε.  

 

Όσον αφορά τις θρησκείες της Ιαπωνίας (Ανιμισμό, Τοτεμισμό, Σιντοισμό), δεν δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα αφού οι Ιάπωνες δεν υπήρξαν ποτέ θρησκευόμενοι. Κι όταν το 1460 εισήλθε ο Χριστιανισμός εκεί επήλθε ισχυρή σύγκρουση με τον επίσης εισαχθέντα Βουδισμό, με κατοπινή ολοκληρωτική ήττα του Χριστιανισμού, από λάθη και υπεροψίες των Ισπανών Ιεραποστόλων. 

 

Και κλείνει την περιήγησή του στις ηπείρους με τις θρησκείες της Αφρικής, που διαιρεί σε 4 μεγάλες κατηγορίες: Δυτικής, Ανατολικής, Κεντρικής και Νότιας Αφρικής. Ανάξιες όμως λόγων και αναλύσεως. 

 

Και μπαίνουμε στο μεγάλο κεφάλαιο που λέγεται ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ (σελ.152-182). Δεν θα σας αναφέρω για την γέννηση του Χριστιανισμού από τους Εσσαίους, ούτε για τις ανάλογες συγκρίσεις του Χριστού με τον Ασκληπειό, τον Ορφέα, το Διόνυσο, τον Πυθαγόρα, τον Κρίσνα, Μίθρα και Βούδα, διότι είστε καλοί Χριστιανοί και ξέρετε λεπτομερώς τον όλο βίο του Χριστού, την διδασκαλία του, την γέννηση, την σταύρωση και ανάστασή του και τα 7 Μυστήρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Εγώ θα σταθώ σ αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση. Δηλαδή στις Αιρέσεις και τα Σχίσματα του Χριστιανισμού. Νόμιζα ότι είχαμε, τους Ορθοδόξους, Καθολικούς, Διαμαρτυρομένους και Κόπτες. Όμως διαβάζοντας, τόσο το βιβλίο του Γιώργου όσο και άλλες πηγές, ζαλίσθηκα από τον τεράστιο αριθμό Αιρέσεων, που-καθίστε καλά και προσδεθήτε-φθάνουν τις 150!!! Όμως μην τρομάζετε! Δεν θα εμβαθύνω, ούτε θα σας τις αναλύσω λεπτομερώς. Μόνον επιγραμματικά θα αναφέρω τις βασικότερες εξ αυτών. Ετσι έχουμε: Τον Γνωστικισμό, τον Εβιωνισμό, τον Μανιχαισμό, τον Μοναρχιανισμό, τον Σαβελλιανισμό, τον Αρειανισμό, τον Μονοφυσιτισμό, τον Νεστοριανισμό, τον Πελαγιανισμό, τον Μονοθελητισμό, τον Παυλικιανισμό, τον Ευχητισμό, την αίρεση των Καθαριστών, των Αλβιγγίνων, των Πεντηκοστιανών, τους Κόπτες (που σχηματίσθησαν στην Αίγυπτο από τους αντιπάλους της Δ Οικουμενικής Συνόδου το 451 μ.Χ), αλλ αποκομμένοι έτσι από τους λοιπούς χριστιανούς, έγιναν εύκολη λεία στους Άραβες και μουσουλμάνους. Μεγάλη επίσης αίρεση είναι οι Χιλιαστές ή Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι Κουακέροι, η Εκκλησία των Φίλων, οι Νεστοριανοί ή Θωμαιστές (από την Αίγυπτο ως τις Ινδίες και την Κίνα), η Αγγλικανική Εκκλησία (από τον Ερρίκο τον Η, 16ος μ.Χ αιών) και οι Μορμόνοι (από τον Ιωσήφ Σμιθ το 1830 στις ΗΠΑ) που γρήγορα διαδόθηκε σε Καναδά, Λατινική Αμερική, Αυστραλία και Ευρώπη, είναι μια νέα αλλά πολύ δυναμική αίρεση. Στις σελ. 175-177 κάνει ιδιαίτερη μνεία στην ΡωμαιοΚαθολική Εκκλησία, που ορθώς αναφέρει ως Παπική κι όχι ως Καθολική, διότι όντως είναι Σχισματική Αίρεση με αρχηγό τον Πάπα (που όχι μόνον καθιέρωσε την Λατινική γλώσσα αντί της Ελληνικής, αλλά και είχε ανεγξέλεκτες εξουσίες, ανώτερες των Αυτοκρατόρων! Ενθυμείστε την Ιερά Εξέταση και τις φρικτές εκτελέσεις και ότι προκάλεσε άπειρα προβλήματα και πολέμους με αισχρότερον αυτόν της καταλήψεως της Κων/λεως από τους Σταυροφόρους το 1204 που προετοίμασε έτσι την πτώσιν της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1453. Έχει δε 8 βασικές Δογματικές διαφορές με τις άλλες χριστιανικές Εκκλησίες:  

 

1) Δέχεται ότι το Άγιον Πνεύμα προέρχεται και εκ του Υιού (το γνωστό Filioque)
2) Τελεί το βάπτισμα δια ραντισμού κι όχι στην κολυμβήθρα.
3) Τελεί το Χρίσμα σε μεγάλη ηλικία
4) Χρησιμοποιεί όστια (δηλ.άζυμον άρτον) στην Ευχαριστία.
5) Χρησιμοποιεί μόνον άρτον κι όχι και οίνον στην Μετάληψη.
6)Αποκλείει τον γάμο των ιερέων.
7)Αποκλείει το Διαζύγιο.  

8) χρησιμοποιεί μόνο την Λατινική γλώσσα. 

 

Στις σελ. 178-182 ασχολείται με τους Προτεστάντες ή Διαμαρτυρομένους, με πρώτον τον Μαρτίνο Λούθηρο, που στις 20 Δεκ.του 1520 έκαψε δημοσίως τις Παπικές Βούλες που τον κατεδίκαζαν. Για τον Καλβίνο και τους Καλβινιστές, τους Ζβιγγλιανούς, τους Μεθοδιστές, Αναβαπτιστές, Βυθιζόμενους, Δαρβινιστές, Ενωτικούς, Κουακέρους, για την Εκκλησία του Μελχισεδεκ, τους Μυστικούς Μορμόνους, την Νέα Ιερουσαλήμ, για τους Παγκοσμιακούς, τους Παρτικουλαριστές, Πιετιστές, Πλυμουθιστές, Πρεσβυτεριανούς, Πουριτανούς, Σακέρους, Σοκινιανούς, Συγκριτιστές, Συνεργιστές, Μαρωνίτες (της Συρίας και του Λιβάνου), για τους Πρεσβυτεριανούς κλπ. Ζαλισθήκατε; 

 

Ένα ακόμα μεγάλο κεφάλαιο στο βιβλίο του Γιώργου επιγράφεται ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ-ΜΩΑΜΕΘ (σελ.183-193). Ο Μωάμεθ γεννήθηκε στην Μέκκα τον Απρίλιο του 570 μ.Χ και είχε όπως ο Χριστός, ο Μίθρα, ο Ορφέας, ο Βούδας κλπ υπερφυσικές ικανότητες. Θεμελιώδης αρχή της Ισλαμικής θρησκείας είναι η πίστη στο Θεό, στους Αγγέλους, στο Κοράνι, στους Προφήτες, στην ανάσταση νεκρών και στο Πεπρωμένο (Kismet). Απαγορεύει το χοιρινό κρέας, την μετάγγιση αίματος, το αλκοόλ και υποχρεώνει τον κάθε πιστό να προσέεύχεται 5 φορές την ημέρα, σε συγκεκριμένες ώρες, όπου κι αν βρίσκεται. Μια φορά δε στη ζωή του οφείλει να προσκυνήσει στη Μέκκα. Δεν θα σταθώ στο Δογματικό στοιχείο του Ισλαμισμού ούτε στην σατανική επινόηση του Kismet, για να πολεμούν χωρίς τον φόβο του θανάτου οι οπαδοί του Μωάμεθ. Θα σταθώ όμως για λίγο στο Μεταφυσικό στοιχείο και στον Παράδεισο που υπόσχεται ο Μωάμεθ στους πιστούς του. Προσωπικά, διαβάζοντας τα επουράνια αγαθά και τις τροφές ή τα 72 παρθενικά ουρί που υπόσχεται σε κάθε πιστό που πεθαίνει στο όνομα του Αλλάχ και του Μωάμεθ, πέθανα στα γέλια! Αλήθεια, σε τι μυαλά απευθύνετο ή τι μυαλά ακόμα κουβαλούν οι σημερινοί μικρόνοες τζιχαντιστές-σουνίτες που θέλουν να επιβάλουν διά της βίας την θρησκεία της παράνοιας που γεννήθηκε πριν 1500 χρόνια; Αιματοκύλησαν την Μέση Ανατολή επί αιώνες και εξακολουθούν ακόμα να αιματοκυλούν και περιοχές της Ευρώπης! Κάποιος θα πρέπει να τους πει να πάνε σε ειδικό ψυχίατρο! Το πολύ γέλιο θα το ρίξετε και σεις στις σελίδες 186-188. Το μόνο καλό που βρίσκω στο κοράνι είναι ότι απαγορεύει την Τοκογλυφία. Κλείνοντας το κεφάλαιο Ισλαμισμός, ο Γιώργος αναφέρει και τα Σχίσματα του, όπως και του Χριστιανισμού. Εδώ έχουμε: τον Χαριζισμό, Τζιχαντισμό, Μουταζιλισμό, Σουνιτισμό, Σιιτισμό, Ισμαηλισμό και τον Σουφισμό.  

 

Στις σελ. 194-229 βάζει στην χειρουργική κλίνη (ως χειρούργος που ήτο) τις 5 μεγάλες θρησκείες του κόσμου, ήτοι: Ινδουισμό, Βουδισμό, Κινεζικό Οικουμενισμό, Χριστιανισμό και Ισλαμισμό και προσπαθεί να εύρη Ομοιότητες και Διαφορές αυτών. Τα πεδία μελέτης του είναι:  

 

1) η Ταφή και τα ταφικά έθιμα
2) τα θαύματα
3) τα Μοναστήρια και ο Μοναχισμός
4) οι μάρτυρες της κάθε θρησκείας
5) η Ανάσταση
6) η Μετενσάρκωση και Μετεμψύχωση
7) ο Πολυθεισμός
8) οι Άγιοι
9) οι Ανθρωποθυσίες
10) το Άβατον ή άδυτο
11) η αγαμία
12) η Αποκάλυψη
13) οι Άγγελοι και Δαίμονες
14) οι Εκκλησιαστικές ποινές
15) ο Πνευματισμός (δηλ.η επικοινωνία νεκρών και ζωντανών, η τηλεπάθεια, η διόραση, η ανύψωση, η υποβολή κλπ ενδιαφέροντα στοιχεία),
16) ο Κατακλυσμός (του Ωγύγου, του Δευκαλίωνα, της Ρόδου, του Νώε, του Σισούθρου κλπ)
17) ο Καθαρμός και η Κάθαρση ή εξαγνισμός της ψυχής και
18) Άμφια και θρησκευτικά ενδύματα της κάθε θρησκείας.
 

Τέλος, γιατί βλέπω ότι σας κούρασα, στις σελ. 230-236 παραθέτει ερμηνεία των θρησκευτικών όρων, θεωριών και αιρέσεων. Δηλαδή τι σημαίνει: Ησυχασμός, Ευσεβισμός, Γνωστικισμός, Θωμισμός, Καλβινισμός, Πελαγιανισμός, Ασκητισμός, Μυστικισμός, Ροδοσταυρισμός, Νεοταοισμός, Θεισμός, Νεοκομφουκιανισμός, Πανθεισμός, Ορφισμός, Ζαινισμός, Βεδισμός, Σουφισμός, Σούτρας, Τάντρας, Σαμσάρα, Ουπανισμός, Νιρβάνα, Μανιχαισμός, Καμπάλα, Κάρμα, Κισμέτ... 

 

Συμπέρασμα: ο εκλιπών συγγραφεύς του βιβλίου κολύμπησε ατα βαθειά νερά των θρησκειών για να βρει τις απαντήσεις που θέτει κάθε νοήμων και μορφωμένος άνθρωπος της εποχής μας με υψηλό δείκτη νοημοσύνης IQ. Δηλαδή:
 

1) Γιατί δημιουργήθησαν οι άπειρες θρησκείες και αιρέσεις;
2) Κατάφεραν να κάνουν καλύτερη την ζωή των ανθρώπων ή τουναντίον αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα με τον φανατισμό των νεοφωτίστων τους;
3) Επέρχεται λύτρωσις και γαλήνη της ψυχής ακολουθώντας τους κανόνες κάθε μιάς θρησκείας ή είναι το όπιον του λαού, ως διεκήρυτταν οι Κομμουνιστές τον περασμένο αιώνα;
4) Ήτο ο Ορφέας, ο Διόνυσος, ο Μίθρα ο Βούδας, ο Χριστός και ο Μωάμεθ μία και η αυτή θεία οντότης, που μετενσαρκούτο σε διάφορες χρονικές περιόδους και τόπους;
5) Είναι ο προορισμός του ανθρώπου η θέωση ή ο αφανισμός του από προσώπου γής;
 

Μ αυτά τα σκληρά ερωτήματα, που βασανίζουν και μένα, σας καληνυχτίζω και σας ευχαριστώ πολύ που είχατε την υπομονή να με ακούσετε!! Καλό Παράδεισο!
 

ΣΠΥΡΟΣ ΔΡΑΚΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ 

 

(Νομικός, Οικονομολόγος, Δάσκαλος, Πολιτειολόγος, συνταξ. Τμ/ρχης Τραπέζης τ. Ελλάδος, αρθρογράφος, βραβευμένος Λογοτέχνης-Ποιητής, Μεταφυσικός Ερευνητής, κτήτωρ και Δ/ντής του Πολιτισμικού Μελάθρου Ρόδου)
 

Η παρούσα βιβλιοπαρουσίαση εγένετο στην Πανελλήνια Έκθεση Χειροτεχνίας και Αγροτικής Οικονομίας Κρεμαστής Ρόδου, την 18η Αυγούστου 2022.