Τι είναι το "Συμβούλιο για τον Περιεκτικό Καπιταλισμό"-“Council For Inclusive Capitalism” ;

20 Ιουλίου 2022, Brandon Smith Διαβάστε το εδώ

 

Μετάφραση: Απολλόδωρος

 

Η ιδέα ότι υπάρχει μια ατζέντα για μια παγκόσμια κυβέρνηση μεταξύ των οικονομικών και πολιτικών ελίτ του κόσμου έχει από καιρό χαρακτηριστεί ως "θεωρία συνωμοσίας" στα κυρίαρχα και καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης. 

 

Και δυστυχώς, ακόμα και όταν μπορείς να πείσεις τους ανθρώπους να δουν και να αποδεχτούν τα στοιχεία ότι τα τραπεζικά ιδρύματα και ορισμένοι πολιτικοί συνεργάζονται για τους δικούς τους σκοπούς, πολλοί άνθρωποι ΑΚΟΜΑ δεν θα διασκεδάσουν την ιδέα ότι ο απώτερος στόχος αυτών των εξουσιαστών είναι η μονοκοσμική αυτοκρατορία.
Απλά δεν μπορούν να καταλάβουν κάτι τέτοιο. 

 

Οι άνθρωποι θα πουν ότι το κατεστημένο καθοδηγείται μόνο από την απληστία και ότι οι ενώσεις τους είναι εύθραυστες και βασίζονται μόνο στο ατομικό συμφέρον. Θα πουν ότι τα γεγονότα κρίσεων και οι μετατοπίσεις στις κοινωνικές και πολιτικές τάσεις είναι τυχαία και όχι προϊόν σκόπιμης μηχανικής. Θα πουν ότι οι ελιτιστές δεν θα μπορέσουν ποτέ να συνεργαστούν επειδή είναι πολύ ναρκισσιστές κ.λπ. 

 

Όλα αυτά τα επιχειρήματα είναι ένας μηχανισμός αντιμετώπισης του κοινού για να αντιμετωπίσει τα στοιχεία που δεν μπορεί να αντικρούσει με άλλο τρόπο. 

 

Όταν τα γεγονότα γίνουν συγκεκριμένα και οι εξουσιαστές παραδεχτούν ανοιχτά τα σχέδιά τους, κάποιοι άνθρωποι θα επιστρέψουν στη συγκεχυμένη άρνηση. Δεν θέλουν να πιστέψουν ότι το οργανωμένο κακό σε τέτοια κλίμακα θα μπορούσε πραγματικά να υπάρχει. Αν υπήρχε, τότε όλα όσα νόμιζαν ότι γνώριζαν για τον κόσμο μπορεί να ήταν λάθος. 

 

Για πολλά χρόνια η ατζέντα για την παγκόσμια διακυβέρνηση ψιθυριζόταν μόνο στους ελιτίστικους κύκλους, αλλά κάθε τόσο κάποιος από αυτούς μιλούσε δυνατά δημόσια γι' αυτήν. Ίσως από αλαζονεία ή ίσως επειδή αισθάνθηκαν ότι ήρθε η ώρα να διευκολύνουν τον πληθυσμό να αποδεχτεί την πιθανότητα. Όποτε το ανέφεραν, το αποκαλούσαν "Νέα Τάξη Πραγμάτων". 

 

Οι παγκόσμιοι ηγέτες, από τον Τζορτζ Μπους μέχρι τον Μπαράκ Ομπάμα, τον Τζο Μπάιντεν, τον Γκόρντον Μπράουν, τον Τόνι Μπλερ και όχι μόνο, έβγαλαν ομιλίες μιλώντας για τη "Νέα Παγκόσμια Τάξη". Οι ελίτ του χρήματος και της πολιτικής, όπως ο Τζορτζ Σόρος και ο Χένρι Κίσινγκερ, έχουν αναφερθεί στη ΝΤΠ αδιάκοπα όλα αυτά τα χρόνια. 

 

Μια από τις πιο αποκαλυπτικές αναφορές για την ατζέντα προέρχεται από τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης Κλίντον Strobe Talbot, ο οποίος δήλωσε στο περιοδικό Time ότι:"Τον επόμενο αιώνα, τα έθνη όπως τα ξέρουμε θα είναι ξεπερασμένα- όλα τα κράτη θα αναγνωρίζουν μια ενιαία, παγκόσμια αρχή... Η εθνική κυριαρχία δεν ήταν τελικά και τόσο καλή ιδέα". 

 

Προσθέτει στο ίδιο άρθρο ένα λιγότερο γνωστό απόσπασμα:

"...Ο ελεύθερος κόσμος δημιούργησε πολυμερείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς που εξαρτώνται από την προθυμία των κρατών μελών να παραιτηθούν από έναν βαθμό κυριαρχίας. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μπορεί ουσιαστικά να υπαγορεύει τις δημοσιονομικές πολιτικές, ακόμη και το ύψος των φόρων που πρέπει να επιβάλλει μια κυβέρνηση στους πολίτες της. Η Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου ρυθμίζει το ύψος των δασμών που μπορεί να επιβάλει ένα κράτος στις εισαγωγές. Αυτοί οι οργανισμοί μπορούν να θεωρηθούν ως τα πρωτογενή υπουργεία εμπορίου, χρηματοδότησης και ανάπτυξης για έναν ενωμένο κόσμο". 

 

Για να καταλάβετε πώς λειτουργεί η ατζέντα, σας παραθέτω ένα απόσπασμα από τον παγκοσμιοποιητή και μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων Richard Gardner σε ένα άρθρο του στο περιοδικό Foreign Affairs το 1974 με τίτλο: The Hard Road To World Order (Ο δύσκολος δρόμος για την παγκόσμια τάξη): 

"Εν ολίγοις, το "σπίτι της παγκόσμιας τάξης" θα πρέπει να χτιστεί από κάτω προς τα πάνω και όχι από πάνω προς τα κάτω. Θα μοιάζει με μια μεγάλη "βροντερή, βουητή σύγχυση", για να χρησιμοποιήσουμε την περίφημη περιγραφή της πραγματικότητας από τον William James, αλλά μια παράκαμψη γύρω από την εθνική κυριαρχία, διαβρώνοντάς την κομμάτι-κομμάτι, θα επιτύχει πολύ περισσότερα από την παλιομοδίτικη κατά μέτωπο επίθεση".

 

Η " ΝΤΠ " έχει έκτοτε αλλάξει ονόματα πολλές φορές, καθώς το κοινό γίνεται όλο και πιο σοφό απέναντι στη συνωμοσία. Έχει ονομαστεί Πολυμερής Παγκόσμια Τάξη, 4η Βιομηχανική Επανάσταση, "Μεγάλη Επανεκκίνηση" κ.λπ. 

Τα ονόματα αλλάζουν, αλλά το νόημα είναι πάντα το ίδιο. 

 

Τα τελευταία δύο χρόνια, εν όψει εκτεταμένων παγκόσμιων γεγονότων κρίσης, η "νέα τάξη" για την οποία μιλούσαν οι καθεστωτικοί παγκοσμιοποιητές έφτασε, και μάλιστα σχεδόν χωρίς καμία φανφάρα ή αναφορά στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Οι απαρχές της παγκόσμιας κυβέρνησης υπάρχουν ήδη και ονομάζεται "Συμβούλιο για τον Περιεκτικό Καπιταλισμό" (“Council For Inclusive Capitalism”). 

 

Τον τελευταίο καιρό, πολλοί αναλυτές, συμπεριλαμβανομένου και εμού, έχουν επικεντρωθεί ιδιαίτερα στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και στο ρόλο του στην ατζέντα της παγκόσμιας κυβέρνησης. Κυρίως επειδή ο επικεφαλής του WEF Klaus Schwab είναι τόσο φωνακλάς και δεν μπορεί παρά να μιλάει για τα μελλοντικά σχέδια για τον συγκεντρωτισμό. 

 

Όπως έχω σημειώσει σε προηγούμενα άρθρα μου, οι ελίτ μέσα στο WEF ενθουσιάστηκαν υπερβολικά με την πανδημία των Covid, νομίζοντας ότι είχαν την τέλεια κρίση για να εφαρμόσουν πολυάριθμες παγκοσμιοποιητικές πολιτικές με τη μορφή της Μεγάλης Επανεκκίνησης. Όπως αποδείχθηκε, το covid δεν ήταν καθόλου τόσο θανατηφόρο όσο αρχικά προέβλεπαν κατά τη διάρκεια του Event 201, και το κοινό δεν ήταν τόσο υποτακτικό και πειθήνιο όσο ήλπιζαν ότι θα ήμασταν. 

 

Το WEF έβγαλε τη γάτα από το σακί πολύ νωρίς. 

 

Έτσι, συνεχίζουμε, με τη μία κρίση μετά την άλλη, σαν ντόμινο που πέφτει, μέχρι να φτάσουμε στο ένα γεγονός που πιστεύουν ότι θα οδηγήσει τις μάζες να αποδεχτούν την παγκόσμια διακυβέρνηση. Και ενώ το WEF παρακολουθείται τακτικά από παγκοσμιοποιητές υψηλού επιπέδου, είναι περισσότερο μια υψηλού επιπέδου δεξαμενή σκέψης, το Συμβούλιο για τον Περιεκτικό Καπιταλισμό φαίνεται να ασχολείται με την εφαρμογή παρά με τη θεωρία. 

 

Ιδρυτής της ομάδας είναι ο Lynn Forester de Rothschild, μέλος της διαβόητης δυναστείας Rothschild, η οποία εδώ και καιρό εμπλέκεται χρηματικά στον επηρεασμό των κυβερνήσεων εδώ και γενιές. Ο Πάπας Φραγκίσκος και το Βατικανό ευθυγραμμίστηκαν δημοσίως με το συμβούλιο το 2020 και μία από τις πρωταρχικές αφηγήσεις του CIC είναι ότι όλες οι θρησκείες πρέπει να ενωθούν με τους ηγέτες του κεφαλαίου για να οικοδομήσουν μια κοινωνία και μια οικονομία που θα είναι "δίκαιη για όλους". 

 

Αυτή η δήλωση αποστολής είναι μάλλον οικεία, καθώς απηχεί τους στόχους του WEF και την έννοια της "Κοινής Οικονομίας": Ένα σύστημα στο οποίο δεν θα σας ανήκει τίποτα, δεν θα έχετε καμία ιδιωτική ζωή, θα δανείζεστε τα πάντα, θα εξαρτάστε πλήρως από την κυβέρνηση για την επιβίωσή σας και θα σας "αρέσει".

 

Με άλλα λόγια, ο σκοπός του "καπιταλισμού χωρίς αποκλεισμούς" είναι να εξαπατήσει τις μάζες ώστε να αποδεχτούν μια αναβαπτισμένη εκδοχή του κομμουνισμού. Η υπόσχεση θα είναι ότι δεν θα χρειάζεται πλέον να ανησυχείτε για το οικονομικό σας μέλλον, αλλά το κόστος θα είναι η ελευθερία σας. 

 

Το CIC καθοδηγείται από μια βασική ομάδα παγκόσμιων ηγετών που αναφέρονται ως "Οι Φύλακες" (Όχι, δεν αστειεύομαι, αυτό είναι πραγματικό). 

 

Μέλη του CIC είναι μεταξύ άλλων: Mastercard, Allianz, Dupont, τα Ηνωμένα Έθνη, η Teachers Insurance and Annuity Association of America (TIAA), η CalPERS, η BP, η Bank of America, η Johnson & Johnson, η Visa, το Ίδρυμα Rockefeller, το Ίδρυμα Ford, ο Mark Carney, ο Ταμίας της Πολιτείας της Καλιφόρνια και πολλές άλλες εταιρείες σε όλο τον κόσμο. 

 

Ο κατάλογος είναι εκτεταμένος, αλλά αυτό που αντιπροσωπεύει είναι ένα είδος κυβέρνησης υπό την ηγεσία των εταιρειών με ένα συνέδριο εκπροσώπων των εταιρειών αναμεμειγμένο με εύκαμπτους πολιτικούς ηγέτες. 

 

Μία από τις κορυφαίες αποστολές του CIC ήταν να αλλάξει τα οικονομικά μας μοντέλα για να "προωθήσει την ισότητα και την ένταξη". Είναι ξεκαρδιστικό το γεγονός ότι οι υποστηρικτές του CIC υποστηρίζουν ότι "πάρα πολύς πλούτος έχει συσσωρευτεί στα χέρια πολύ λίγων ανθρώπων και αυτό αποδεικνύει ότι ο υπάρχων καπιταλισμός δεν λειτουργεί", όμως ΑΥΤΟΙ είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έστησαν το σύστημα για να συγκεντρωθεί αυτός ο πλούτος στα ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ. 

 

Δεν είναι "καπιταλιστές", είναι μια αριστοκρατία. Πιστεύετε πραγματικά ότι αυτοί οι άνθρωποι θα φτιάξουν ένα εντελώς νέο σύστημα που δεν θα συνεχίσει να τους ωφελεί; 

 

Αν αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί ο Πάπας έχει προωθήσει την ιδεολογία της αφύπνισης, την κλιματική κινδυνολογία και τη ρητορική της μίας παγκόσμιας θρησκείας που έρχεται σε σύγκρουση με το παραδοσιακό χριστιανικό δόγμα, αυτός είναι ο λόγος - Ακολουθεί τις επιταγές του CIC. 

 

Μια άλλη αποστολή του CIC είναι να επιβάλει ελέγχους και φορολόγηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στο όνομα της "κλιματικής αλλαγής" με σκοπό την επίτευξη "καθαρών μηδενικών" εκπομπών άνθρακα. 

 

Όπως όλοι γνωρίζουμε, το καθαρό μηδενικό διοξείδιο του άνθρακα θα είναι αδύνατο χωρίς μια πλήρη ανατροπή της οικονομίας και της βιομηχανίας μας, μαζί με το θάνατο δισεκατομμυρίων ανθρώπων στη διαδικασία. Πρόκειται για ένα ανέφικτο σενάριο, γι' αυτό και είναι ιδανικό για τους παγκοσμιοποιητές. 

 

Οι άνθρωποι είναι ο εχθρός της Γης, ισχυρίζονται, οπότε πρέπει να αφήσουμε τις ελίτ να ελέγχουν κάθε μας ενέργεια για να διασφαλίσουμε ότι δεν θα καταστρέψουμε τον πλανήτη και τους εαυτούς μας, και η διαδικασία δεν θα τελειώσει ποτέ, επειδή πάντα θα υπάρχουν εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα για να αντιμετωπίσουμε. 

 

Τα μέλη του CIC, συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής της Bank of America, υποδηλώνουν ανοιχτά ότι στην πραγματικότητα δεν χρειάζονται τη συνεργασία των κυβερνήσεων προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους. Λένε ότι οι εταιρείες μπορούν να εφαρμόσουν την περισσότερη κοινωνική μηχανική χωρίς πολιτική βοήθεια. 

 

Με άλλα λόγια, είναι ο απόλυτος ορισμός της "σκιώδους κυβέρνησης" - Μια μαζική εταιρική συμμορία που συνεργάζεται για να εφαρμόσει κοινωνικές αλλαγές χωρίς καμία επίβλεψη. Όπως σημειώνεται, το έχουμε ήδη δει αυτό με την εξάπλωση της woke ιδεολογίας από εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες εταιρείες που εργάζονται ως κυψέλη. 

 

Είναι η CIC η τελική μορφή της παγκόσμιας κυβέρνησης; Όχι, μάλλον όχι. Αλλά είναι η αρχή της: μια κυβέρνηση από εταιρείες και ελίτ του χρήματος για εταιρείες και ελίτ του χρήματος. 

 

Παρακάμπτει κάθε πολιτική εκπροσώπηση, κάθε έλεγχο και ισορροπία και κάθε συμμετοχή των ψηφοφόρων. Είναι οι όμιλοι και οι εταίροι τους που λαμβάνουν αποφάσεις για την κοινωνία μας μονομερώς και με συγκεντρωτικό τρόπο. 

 

Και, δεδομένου ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις ενεργούν σαν να είναι ξεχωριστές από την κυβέρνηση και όχι εταίροι της κυβέρνησης, μπορούν να ισχυριστούν ότι τους επιτρέπεται να κάνουν ό,τι θέλουν. 

 

Ωστόσο, με τις εταιρείες και τους παγκοσμιοποιητές να δείχνουν ολοένα και περισσότερο το πραγματικό τους πρόσωπο και να ενεργούν σαν να πρέπει να έχουν το πάνω χέρι, το κοινό πρέπει να τους θεωρήσει υπόλογους σαν να είναι μέρος της κυβέρνησης. Και αν διαπιστωθεί ότι είναι αυταρχικοί και διεφθαρμένοι, πρέπει να ανατραπούν όπως κάθε άλλη πολιτική δικτατορία. 

 

Δημοσιεύθηκε αρχικά από το alt-market.us, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον συγγραφέα μέσω του brandon@alt-market.com, ή να τον ακολουθήσετε στο gettr ή στο parler. 

*************** 

 

Δικτυογραφία
What Is The “Council For Inclusive Capitalism?” – OffGuardian
https://off-guardian.org/2022/07/20/what-is-the-council-for-inclusive-capitalism/