Αριδήλως ήγγικεν ο χρόνος…

Μήπως ήγγικεν η ώρα και ο χρόνος να απελευθερωθούν τα ιερά χώματα της Μεγαλονήσου;

 

Από τον Ιστορικό (αριστούχο του ΕΚΠΑ) Αγησίλαο Χρ. Κανελλόπουλο

 

“Κουράγιο, μικροκόρη μας,…” κράζει ηδέως ο ποιητής της Ρωμιοσύνης, και αποκρίνεται σ’ αυτόν από το παρελθόν ο θείος Λιπέρτης:
“Την Μανούλλαν1 μας για πάντα μιτσιοί2 μιάλοι3 καρτερούμεν // για να μας σφιχταγκαλιάσει τζαι να νεκραναστηθούμεν.
Η ζωή μας έν’ για τζείνην τζαι ζωή μας τζείνη ένι // τζαι πως τρώμεν δίχα τζείνης τζι είμαστιν βασταεροί4 //
έν γιατί με τ’ όνομάν της είμαστιν ποσκολισμένοι5 // πον το βκάλλουν που τον νουν μας μήτε χρόνια, με τζαιροί·
// ξυπνητοί τζαι τζοιμισμένοι έν’ για τζείνην η καρκιά μας //που διπλοφακκά6 για να ’ρτει τζαι να μείνει δα κοντά μας”.  

 

Η “μικροκόρη” κι η “Μανούλλα”, η “Μανούλλα” κι η “μικροκόρη”. Η λαχτάρα που αποπνέουν οι στίχοι του εκ Κύπρου εθνικού ποιητή μας Δημήτριου Λιπέρτη, είναι αυτή της εκπλήρωσης του διακαούς πόθου των συμπατριωτών του για Ένωση με τη Μητέρα Πατρίδα, ενώ αντ-ελεγειακά τη δύναμη της ελπίδας εμφυσά στην κυπριακή ομογένεια ο Ελλαδίτης εθνικός ποιητής μας Γιάννης Ρίτσος. 

 

Υπερπλέον της εκατονταετίας (ήδη από τις β΄+γ΄ δεκαετίες του 9ου μ.Χ. αιώνα) η δίδυμη μικροκόρη της "Μανούλλας", η Κρήτη, στενάζει υπό την κατοχή Μοζαράβων εξόριστων από την Κόρδοβα. Τετράκις και πλέον οι άρχοντες της Ορθόδοξης Χριστιανικής Επικράτειας της Ανατολής αποπειρώνται να καταλύσουν την αραβική Αρχή και να απελευθερώσουν τη νήσο. Ουδείς αμφέβαλε ότι πάσα θαλάσσια εκστρατεία δεν συνιστούσε ευχερές εγχείρημα. Οι Άραβες την επιβολή τους στήριζαν στον στόλο τους.  

 

Το 961, όμως, επί Ρωμανού Β΄ αυτοκράτορος, ο κατ΄εξοχήν αραβομάχος στρατηγός Νικηφόρος Φωκάς κατορθώνει να αφανίσει την «αισχράν πειρατικήν πολιτείαν» και να ενσωματώσει και πάλιν στον κορμό της Ορθόδοξης Χριστιανικής Επικράτειας της Ανατολής την Κρήτη. Επί ποίων επηρείσθη ο δαιμόνιος στρατηγός; Εφ΄ενός ασύγκριτου διά τα δεδομένα των χρόνων του στόλου. Επί μιάς απαράμιλλης ναυτικής δυνάμεως. Στην υπεροπλία εν τω πόντω. Στην υπεροχή του ναυτικού της Ορθόδοξης Χριστιανικής Επικράτειας της Ανατολής. Η διηνεκής αποστολή εφοδίων, ύλης και έμψυχου υλικού, η απρόσκοπτη επαφή των εν Κρήτη στρατευμάτων με τη Βασιλεύουσα είχε εξασφαλισθεί από το “κράτος” που παρείχε στον Νικηφόρο η θάλασσα, ενώ τα χελάνδια (=υπερμεγέθη πολεμικά πλοία) του Νικηφόρου αποτρέπουν τους εν Ισπανία ή Αφρική ομοφύλους τών εν Κρήτη Αράβων να τους συνδράμουν.  

 

Η υπεροπλία εν τη θαλάσση και η υπεροχή του σύγχρονου πολεμικού ναυτικού των Ελλήνων έναντι των ναυτικών δυνάμεων της εχθρικής εξ Ανατολών γείτονος είναι δεδομένη. Και η υπεροχή αυτή σημειούται και υποθαλασσίως και επιθαλασσίως και τα μέγιστα στην πολεμική ναυτική παιδεία των στελεχών που πληρούν τις μοίρες μας. Σήμερον και εναερίως υπερέχει η πατρίδα μας έναντι των εξ Ανατολών θρασυδείλων πολεμίων. Το πηδάλιο του Ίκαρου συνιστά «συνέχεια του χεριού του», ενώ επίκειται και η προμήθεια από φίλη χώρα της Εσπερίας, τη Γαλλία, σημαίνοντος αριθμού σημαινόντων πολεμικών αεροσκαφών. Ο ελλαδικός στρατός ξηράς και η κυπριακή Εθνική Φρουρά τώδε τω καιρώ δρουν, πορεύονται και ενυπάρχουν σε ακμαιότατο ηθικό, και εν μέσω οπλικών συστημάτων ΄΄έναγχος του χρόνου΄΄ συντελεσθέντων. Οι στρατευμένοι μετέφηβοι και μετέφηβες, οι έφεδροι πολίτες, σύμπαν το Έθνος των Ελλήνων έμπλεοι πάντες πατριδολατρίας και θάρρους ουδέποτε έτυχαν επιλήσμονες της προδοσίας του 1974. 

 

Μήπως ήγγικεν η ώρα και ο χρόνος να απελευθερωθούν τα ιερά χώματα της Μεγαλονήσου; Μήπως τα Επιτελεία των Κλάδων στην Ελλάδα και στην Κύπρο θα έπρεπε να συνδιαλέγονται περί του πρακτέου; Μήπως τα αόρατα υποθαλάσσια υπερ-σκάφη μας θα έπρεπε να δρουν ωοειδώς πέριξ της Μεγαλονήσου; Άδεται και θρυλείται ότι τα βαρβαρικά εν τη νήσω στρατεύματα αμυντικώς κινούνται στα επίπεδα των φουκαράδων Αιθιόπων κατά την εισβολή του Μουσολίνι στη χώρα τους. Οι υψηλολόγοι οθνείοι, φαιδροί περιαγοραίοι άρτι εις τον πόντο, θα εξαϋλωθούν άμα τη συγκρούσει αυτών με «ευγενή» στρατεύματα. Η ανθρωπότητα στη συντριπτική πλειοψηφία θα επαινέσει τον αγώνα, αυτός θα καταστεί πρόκριμα για την αποτίναξη ζυγών ανά τον κόσμο, ενώ οι εφαρμοσθείσες κατ΄ αυτόν τακτικές και στρατηγικές θα επανεφαρμοστούν ανυπερθέτως από ηγέτες και λαούς. Ο Κουβανός ηγέτης Fidel Alejandro Castro Ruz το 1959 εγκωμίασε εγγράφως τον υπό τον «Διγενή» άθλον της Ε.Ο.Κ.Α., εγοητεύθη από τον αγώνα του ιδίου του Στρατηγού Γρίβα, παρεδέχθη ότι ο εθνικοαπελευθερωτικός αυτός αγών υπήρξε το δείγμα διά τον ιδικό του αγώνα, ενώ δι΄ επιστολής του προς τη σύζυγο του μεταστάντος στις αιώνιες μονές Στρατηγού εν έτει 1974 της εξεμυστηρεύθη ότι κατά τον κάστρειο αγώνα εφήρμοσε τις τακτικές και τα αντάρτικα στρατηγικά σχέδια του αειμνήστου.
 

Παραπομπές

 

1 Την Ελλάδα // 2 Μικροί // 3 Μεγάλοι // 4 Γεροί // 5 Αποκλειστικά απασχολημένοι, “δεμένοι”// 6 Επανειλημμένα χτυπάει δυνατά.

 

πηγή