Η ΦΑΛΑΚΡΗ ΑΤΤΙΚΗ ΜΑΣ

Το Γαλάτσι το 1950

 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων

 

Η καταστροφή των δασών στην καταπράσινη Αττική άρχισε στην Κατοχή. Τότε από τους κοντινούς πευκώνες έκοβαν και τεμάχιζαν τα πεύκα για καύσιμη ύλη και με δίτροχα καρότσια φορτωμένα με ξύλα κατέβαιναν στην Ιερά οδό προς Αθήνα. Αυτό το έζησα στο Αιγάλεω το 1943 και μετά . Το 1949 το καλοκαίρι έκανα την πρώτη διαδρομή από τη Σχολή Ευελπίδων(σημερινά δικαστήρια) προς Άγιο Ανδρέα. Τότε οι Αμπελό-κηποι (όπως το λέει η λέξη) ήταν το τέλος της Αθήνας. Στο χώρο που σήμερα είναι το Πεντάγωνο υπήρχε χώρος εναποθέσεως άχρηστου στρατιωτικού υλικού του Β.Π.Π. Υπήρχαν τανκς, οχήματα ως και πολεμικά αεροπλάνα κ.α. Ανύπαρκτοι τότε οι οικισμοί Παπάγου, Χολαργού, Νέου Ψυχικού, Αγία Παρασκευή εκτός μεμονωμένων αγροικιών. Το Χαλάνδρι υπήρχε περιορισμένο όμως σε έκταση. Περιττό να πούμε για τους νέους οικισμούς: Ανθούσα, Ντράφι, Διώνη, Εκάλη, Άγιος Στέφανος, Πεντέλη (εκτός από το Αστεροσκοπείο) κ.α ήταν ανύπαρκτοι.

 

Η οδός Μαραθώνος ασφαλτοστρωμένος μονόδρομος που για να διασταυρωθεί με αντιθέτως ερχόμενο όχημα έπρεπε να πλαγιάσει στο ρείθρο της οδού. Η Μαραθώνος διέσχιζε ένα πευκόφυτο ωκεανό και τα κλαριά χτυπούσαν τα στρατιωτικά καμιόνια καθώς περνούσαμε κάτω από την στοά που σχημάτιζαν τα τεράστια πεύκα. Γι’αυτό έπρεπε να σκύβουμε τα κεφάλια για να προφυλαχτούμε από τις κλάρες. Στο Γέρακα οι εγκαταστάσεις και οι μεγάλες κεραίες της αγγλικής ΑΕΤΕ (πρόγονος του ΟΤΕ), στην Παλλήνη ελάχιστες αγροικίες, στο Πικέρμι ένα χάνι για κυνηγούς, στη Νέα Μάκρη ελάχιστα σπιτάκια βοσκών και ρυτινοπαραγωγών. Και όμως, από τότε πλάι στο Στρατόπεδο της ΣΣΕ στον Άγιο Ανδρέα (όπου σήμερα χρησιμοποιείται σαν Κέντρο Αναψυχής και Ανάνηψης Αξιωματικών) υπήρχαν Παιδικές Κατασκηνώσεις στο Ζούμπερι. Τότε εκτός από πεύκα δεν έβλεπες τίποτα άλλο στην περιοχή. Στην Νταού Πεντέλη που πηγαίναμε για ασκήσεις μάχης η περιοχή έμοιαζε με σωστή ζούγκλα. Το μόνο κτίσμα ήταν το Ειδικό Νοσοκομείο και ένα εκκλησάκι. 

 

Και τότε φύσαγαν άνεμοι που μας παρέσυραν τις σκηνές και τότε έπεφταν κεραυνοί αλλά το δάσος έμενε ανέπαφο. Παρόλο που τότε δεν διαθέταμε πυροσβεστικά μέσα εκτός ελάχιστων πυροσβεστικών οχημάτων τα οποία στάθμευαν εγγύς της πλατείας Ρηγίλλης και προορίζονταν για τον οικιστικό ιστό της Αθήνας. Και όμως, η Αττική ήταν καταπράσινη, πευκόφυτη και ποτέ δεν κινδύνευσε από πυρκαγιά, ακόμη και στην διάρκεια των Δεκεμβριανών που γίνονταν μάχες μεταξύ των Αγγλικών και Εθνικών δυνάμεων εναντίον του ΕΛΑΣ. 

 

Η Αθήνα μετά τον πόλεμο άρχισε να ξεχειλώνει εξ αιτίας του μεταναστευτικού ρεύματος από την επαρχία, είτε για να προφυλαχτούν από την μήνιν του Εμφυλίου πολέμου, είτε προς εξεύρεση εργασίας, είτε ένεκα αστυφιλίας. Τότε άρχισε και η άναρχη δόμηση αρχικά στις πέριξ βραχώδεις παριές του Λεκανοπεδίου και αργότερα εντός του δασικού ιστού της ευρύτερης Αττικής. Εξ άλλου ο «νόμος περί αντιπαροχής» του Κ. Καραμανλή (Εθνάρχου) δημιούργησε το σημερινό οικιστικό και ρυμοτομικό τερατούργημα της Αθήνας με τις άσχημες πολυκατοικίες κλουβιά δίκην «περιστερώνων» χωρίς ίχνος πρασίνου. Τότε κατεστράφησαν και αρκετά παραδοσιακά οικήματα κοσμήματα του περασμένου αιώνα για να γίνουν πολυκατοικίες της ασχήμιας. 

 

Τότε συνέβη το έγκλημα της άναρχης δόμησης και των αυθαιρέτων κτισμάτων, όπου επιθυμούσε ο καθένας, χωρίς κανόνες δόμησης και πολεοδομικού ρυθμιστικού σχεδίου. Οι οικισμοί μπήκαν ακόμη και μέσα στα δάση χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα πυρασφάλειας 

 

Όπου όμως πάει όμως ο άνθρωπος εκεί μεταφέρει και ενεργειακές πηγές οι οποίες γίνονται αιτίες πυρκαγιάς. Όμως το χειρότερο ότι οι πυρκαγιές έγιναν όπλο αρχικά των οικοπεδοφάγων και βραδύτερον όπλα υβριδικού πολέμου είτε ξένων δυνάμεων, είτε των πολιτικών κομμάτων για να πλήξουν τις αντίπαλες κυβερνήσεις . Η Αττική είναι πλέον κάθε καλοκαίρι στο έλεος των εμπρηστών είτε από σκοπιμότητα, είτε εξ αμελείας. 

 

Από καταπράσινη ζούγκλα του 1950 εβδομήντα χρόνια βραδύτερον κατάντησε ένα φαλακρό σεληνιακό τοπίο. Το επόμενο βήμα θα είναι η έναρξη της νέας οικιστικής επιδρομής στα καμμένα, με την επέκταση των οικισμών για να στεγάσει τα εκατομμύρια των λαθρομεταναστών που μπαίνουν ανεξέλεγκτα συνεχώς στη χώρα και μάλιστα στο Λεκανοπέδιο. Και ενώ οι Έλληνες το γένος μειώνονται ραγδαίως, τη θέση τους παίρνουν οι τριτοκοσμικοί ξένοι. Σε ελάχιστες δεκαετίες θα είμαστε μειονότητα στον τόπο μας σε ένα πανέμορφο τόπο των πατέρων και προγόνων μας, που τον καταντήσαμε φαλακρό και κρανίου τόπο. 

 

Αμφικτύων
20/7/ 22 

 

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε. α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
http://amphiktyon.blogspot.com/
http://amphiktyon.org