Ο Στρατηγός Κόρκας αποκαλύπτει (αλλά ποιος ακούει;)

Με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του Στρατηγού Κωνσταντίνου Κόρκα, θα μου επιτρέψετε να σας αφηγηθώ ένα περιστατικό παρμένο από το βιβλίο του «Σαράντα καυτά χρόνια. 10 πόλεμος και 30 ειρήνη. 1940-1980».

 

Του Χρήστου Μπολώση

 

Το γεγονός αυτό συνέβη την περίοδο 1968-1970, όταν ο Στρατηγός υπηρετούσε ως Ακόλουθος Αμύνης (ΑΚΑΜ) στο Βουκουρέστι. 

 

Αφηγείται Στρατηγός: 

 

«………………………………Λίγες μέρες αργότερα, ήρθε στο προξενείο μας στο Βουκουρέστι, ο πρόεδρος των πολιτικών προσφύγων στη Ρουμανία, δικηγόρος Παπαδημήτρης, από τον Βελβενδό Κοζάνης και ζήτησε την σύνταξη ενός πληρεξουσίου συμβολαίου. Ο Παπαδημήτρης, είχε διατελέσει «υπουργός» Γεωργίας στην «κυβέρνηση του βουνού», των Μάρκου Βαφειάδη και Νίκου Ζαχαριάδη. Κατέβηκα στο προξενείο και γνώρισα τον Παπαδημήτρη. Ήταν ψηλός, γεμάτος, καλοθρεμμένος, γραβατωμένος. 

 

Του λέγω: «Κύριε Παπαδημήτρη, μετά από είκοσι χρόνια, θέλω να μιλήσουμε ήρεμα και πολιτισμένα για να βρούμε τα λάθη που κάναμε και σκοτωνόμασταν μεταξύ μας. Ορίστε, σας δίδω τον λόγο». 

 

Και ο κύριος πρόεδρος αρχίζει: «Το κεφάλι θα σας το πάρουμε ό,τι και να κάνετε. Η Ελλάδα είναι δική μας». 

 

Απαντώ: «Κύριε Παπαδημήτρη, σας είπα να μιλήσουμε ήρεμα και πολιτισμένα. Δοκιμάσατε τρεις φορές και δεν μας πήρατε το κεφάλι, σας το πήραμε εμείς. Θέλετε να δοκιμάσετε πάλι, εάν ναι, στείλετε έστω μια μικρή ομάδα». 

 

«Μα τι είναι αυτά που λέτε;» μου απαντά ο Παπαδημήτρης. «Τώρα εμείς δεν πολεμάμε με ντουφέκια και κανόνια, εμείς τώρα πολεμάμε με το μυαλό, με τις ιδέες, με τα μωρά, τα νηπιαγωγεία, τα σχολεία, τα εργοστάσια, τα χωράφια, τους αγρότες, τους πεινασμένους, τους μετανάστες. Η Ελλάδα είναι δική μας. Είναι ο Τέταρτος Γύρος, ο οποίος έχει αρχίσει από το 1950 και θα διαρκέσει 50-100 χρόνια, αλλά η Ελλάδα είναι δική μας» 

 

«Κύριε Παπδημήτρη, μιλήσατε στον πρόξενο για ένα πληρεξούσιο».
«Ναι», μου απαντά.
«Καλώς. Έχετε οικογένεια, γυναίκα, παιδιά;»
«Ναι» μου λέει, «γυναίκα μου είναι η Θανασέκου, βουλευτίνα της ΕΔΑ»
«Που βρίσκεται η σύζυγός σας;»
«Στη Θεσσαλονίκη»
«Ελεύθερη ή παραθερίζει σε κανένα νησί;»
«Ελεύθερη στη Θεσσαλονίκη».
«Παιδιά έχετε, περιουσία έχετε;»
«Έχω δύο παιδιά ελεύθερα και σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο. Περιουσία έχω, διαμερίσματα και οικόπεδα στη Θεσσαλονίκη, σπίτι, χωράφια, αμπέλια στο Βελβενδό».
«Κύριε Παπαδημήτρη εάν είχατε κερδίσει εσείς, εγώ θα είχα γυναίκα και παιδιά ελεύθερα; Θα είχα περιουσία που έχετε εσείς; Χάρηκα που σας γνώρισα κύριε Παπαδημήτρη και ο πρόξενος θα σας κάνει το πληρεξούσιο».
 

Μετά από χρόνια – συνεχίζει ο στρατηγός – νομίζω το 1986, ο τότε πρόξενος Αντώνης Ιωαννίδης, υπηρετούσε στο Υπουργείο Εξωτερικών και με κάλεσε να μου κάνει το τραπέζι. Εγώ, απόστρατος στρατηγός. Στο τραπέζι μας ήμαστε 6 άτομα, τα οποία είχαμε υπηρετήσει κατά το 1969-70 στο Βουκουρέστι. Ο τότε πρόξενος Ιωαννίδης, μου είπε: «Στρατηγέ είδατε ποιος κάθεται στο διπλανό τραπέζι;». Ρίχνω μια ματιά, δεν αναγνωρίζω κανέναν. Ο Ιωαννίδης μου λέγει: «Είναι ο δικηγόρος Παπαδημήτρης, που στο Βουκουρέστι το 1969, σας έλεγε για τον Τέταρτο Γύρο». Ρωτώ τον Ιωαννίδη οι άλλοι ποιοι είναι. Ο τραπεζάρχης είναι υφυπουργός Εξωτερικών. Οι άλλοι είναι του λεγόμενου Δημοκρατικού Στρατού, συμμορίτες, διοικητές Ταξιαρχιών. Σας υπενθυμίζω, Αλευράς, Παπαϊωάννου, Υψηλάντης, Φωτεινός, Παπαδημήτρης». 

 

Σηκώνομαι και πηγαίνω στο διπλανό τραπέζι και απευθύνομαι στον υφυπουργό και λέγω: «Κύριε υφυπουργέ είμαι ο απόστρατος στρατηγός Κ. Κόρκας και ήθελα να χαιρετήσω τον κ. Παπαδημήτρη, που έχω χρόνια να τον δω, από το Βουκουρέστι». Σηκώνεται όρθιος με χαιρετά και με ρωτά πού κάθομαι. Του είπα ότι κάθομαι στο διπλανό τραπέζι, μαζί με τον τότε πρόξενο της Ελλάδος στο Βουκουρέστι, τον Αντώνη Ιωαννίδη. Μου τόνισε με σημασία: «Εγώ είμαι με τον υφυπουργό Εξωτερικών, τι σας έλεγα; Τέταρτος Γύρος. Η Ελλάδα είναι δική μας». 

 

Δυστυχώς, αυτά που μου έλεγε ο συμμορίτης υπουργός το 1969, περί Τετάρτου Γύρου, γίνονται σήμερα πραγματικότητα. Με τον νόμο 1863/18-9-89, ο συμμοριτοπόλεμος ονομάστηκε «Εμφύλιος πόλεμος». Οι αρχισυμμορίτες έγιναν στρατηγοί, οι λοιποί συμμορίτες πήραν βαθμούς, συντάξεις, επιδόματα, μερίσματα κ.λπ., τακτοποίησαν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Όλοι οι συμμορίτες, οι αναρχικοί έχουν μεθύσει με την επιτυχία τους δια το μεγάλο κακό που έκαναν στην πατρίδα. Τώρα αγωνίζονται να κάνουν μεγαλύτερο κακό στην πατρίδα, τον Τέταρτο Γύρο, για να κερδίσουν περισσότερα». 

 

Αυτά γράφει στο βιβλίο του ο εκλιπών στρατηγός Κωνσταντίνος Κόρκας.
Προφήτης; Κάθε άλλο. Απλώς σωστός αναγνώστης και μελετητής των γεγονότων.
Και ο μεν στρατηγός τα έγραψε, αλλά ποιος τα διάβασε; Και όποιος τα διάβασε τα κατάλαβε ή ασχολήθηκε με τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ; 

 

Αιωνία σου η μνήμη Στρατηγέ Κωνσταντίνε Κόρκα. 

 

Υ.Γ.: Όπως είχα προβλέψει μερικοί «φανατίλες», παρεξηγήθηκαν με το κείμενο μου για τους διορισμούς των ημετέρων σε περίοπτες θέσεις, το χαρακτήρισαν ασόβαρο» και βάλθηκαν να υπερασπισθούν του εκλεκτούς γόνους των πολιτικών, χρησιμοποιώντας επιχειρήματα «Άδωνη Γεωργιάδη» («Δηλαδή τα παιδιά των πολιτικών δεν μπορούν να δουλέψουν;»), λες και έχουν μείνει πολλά εξ΄ αυτών άνεργα. 

Κατόπιν αυτών και λίγα μας κάνουν οι πολιτικοί…

 

Δημοκρατία